장음표시 사용
111쪽
sit. Cujus rei inter caeteraS haec quoque cause fuit, ne viri illi virtute aut opibus i gnes,quos per calumnias plerumque pessum dabant Caesares, ad hostes delati, vel ad ea loca, ubi exercitus Romani agebant, injurias sitas ultum irent. Differebat autem deportatio ab exilio per aquae &ignis interdictionem significato, quod per hoc non solum jus civitatis amitteretur, sed etiam 'quis penitus ditione Romana excluderetur, ita ut deinceps cujuscunque vellet Reip.. civis fieri '. posset. In deportatione autem itidem jiis esu tatis Romanae seu privilegia civium Romanoruun. amittebantur, sed civitas Romana non omni serpotestate in eos abdicabat, neque ditione sua eos Hiciebat; sed certo loco, plerumq; mari circumfluo, includebat. Mitior poena. erat relegatio,, per quam jus civitatis non amittebatur, sed tan- . tum in certo loco neeessarium quis domicilium habere jubebaturue aut certa Imperii Romani parte abstinere. Quod posterius quibus injun- ectum, proprie interdicti vocabantur. Sic
LM. Trist. H. G. relegatum se tantuni dicit, non exiaen nequom esse, ibi Casiarem adeae se. Latius hac de re interpretes juris Romani simi videndi ad lib. de Interae ct releg. & inprimis' son. FeDEF. antiq. de Crimnnis adris. deparn. c. p. Io. Id heic obiter quoque observandum, isthaec vocabula. interdum ab autoribus promiscue sumi. Apud Tacit. Ira αδ. - gari in insulam ponitur pro de portari. Plinis L mep. N. Fannia relegara exulescit. 9r. Apud
112쪽
t n. Cal. c. aδ. exules Vocantur, qui proprie
porraei aut relegati. Et alibi passim. g. I. Alio modo civitatem non lubens quis mutat, quando vi hostili subactus alterius se imperio subjicit, tanquam civem & subditum, sive simul sedem mutet , sive non. Id quod non singulis modo civibus, saltem qui non alio quam communi civium vinculo tenentu , sed & integris urbibus, & provinciis licere, quando alia salutis expediendae via non adparet, in consesso est.
Via. Gror. u. cap. o. g.,. Ubi tamen observa
duin, si quis vivis, vel coetus civium ita sese hosti dedat, ut simul sedem alio transferat, illos dici &civitatem & patriam mutare. Quod si autem V. g. aliqua: urbs, sese alterius ditioni & imperio dedat, ut in perpetuum a priore civitate divellatur, ejus incolae civitatem quidem mutasse, non au tem patriam proprie dici poterunt. Patria enim, quae a patre denominatur, abs quo in liberos p trimonia & fortunae solent devolvi, non obscure eonnotat sedem fortunarum, quae sine certo & fixo loco intelligi nequit. Unde loco non mutato neque patria mutata dicitur. Civitas autem nostra est ille coetus, cujus summo imperio subjecti sumus ; neque videtur respectum ad locum fixum involvere Unde eadem civitas manet, etsi penitus in aliam sedem sese transtulerit. Sic
Phocaearum p ofugit exsecrata Agros
lares patrios habitandas fana ueris rei quit strapacibus lupis. Horat. epod. lo. qua de re via. Erasm Chiliad. in Phocensium exsecrario.
113쪽
Heic sane Phocenses manebant in eadem civit te ; recte tamen dici poterant mutasse patriam, quatenus notat sedem seu locum fortunarum &solum natale, nam hoc quoque cepissime in ejusmodi locutionibus simul innuitur.) Quod si autem aliquis captus detineatur apud hos leS, aut eos,qui in exteros foedere non juncitos laostilia usurpant, suti multi quondam faciebant ; vid.
L s. g. ast. de capi. 9posim. Grol. LV. c. . g. sive libertatem adhuc retineat, sive amiserit; is nondum patriam mutaste EeiasenduS est, quam- diu in eam revertendi animum habet, dummo ido jure postliminii frui possit; etsi usu patriae interea carere cogitur. Ex quibus judicandum est de illo dicto Τorquati ad captivos Cannenses
apud L aa. c. G. Liberi ars incolumes δεμ rate patriam simo desderate, dumpatria eΠς dum Asees ejus sis. Sero nunc desideraris, d minuti capite , abalienari jure ciseium, serQι Carthaginensium facti. De illa autem quaestione, an & quatenus urgente necessitate pars civitatis alterius imperio tradi possiit, vid. Gror. LV. c. a
Ubi tamen hoc addendum putaverim; si quae civitas necessitate adacta quibusdam ustibus aut provinciis hosti cesserit, quae quidem . quondam . sponte civ itati sese adjunxerant,) illis ignaris aut invitis, ejus pacti hunc esse effectum, ut eivitas 'omni quidem suo juri in eas renunciet ; nequaquam autem ut iiSdem pro imperio injungat,civitati alteri sese subdere. Adeoque debet quidem es-.rai
114쪽
vitas praesidia si quae sunt,inde deducere; ut autem easdem invitas velit c re alienum subire imperiuna, non videtur posse,ne quidem ex vi Dominii eminentis. Neque enim videtur imperio este em caciam in illum casurii , quo idem expirat; & quae ex vi dominii eminentissunt in ea omnia, modo justo tempore exerceantur,populus consensisse intelligitur. Probabilissimum autem est, , populumi in 'hoc consensisse,udurgente necessitate pars aliqua desesi possit, non autem ut alteri invita tradi; sed potius sibi relinqui, ut suae saluti pro arbitrio consiliat. Unde jussicaverim , ejusmodi urbes &pxOVincias, quibus civitas, ipsis invitis,hosti cessit, oblisationi suae nihil adversum facere, si novum illua impe tum detrectent,modo commodiora in Veniant media , quibus salutem suam defendere queant. Ast ubi semel ei,cui ceduntur, fidem dederint , nequidquam eandem post ullo obtentu
9. a. Illa autem obligatio, qua quis tenetur patriae ex lege gratitudinis ob accepta peculi ria beneficia, durat,etiam cum quis,eHelicta, in M.tia civitate consedit. Non tamen ita, ut praeponderet obligationi adversas praesentem, civitatem. Inde laudem quidem meretur Miltiades, quod e iam,postquam Cher nes sedem collocaverat, Atheniepi bus ossicia praestaret. Id tamen nequaquam probandum,quod Darium, cui sine dubio fidem dederat,ponte Istri rescissis, Scythis caede dum praebere vellet,ut hac ratione libertatem Grae- .corum in tuto poneret. Videtur tamen quibus
115쪽
dam , Cornetium p. non tam hoc laudare, quod Darium perdere voluerit, quam quod fuerit animo tam civili, ut mallet caeteros omnes libertatefiui,quam se cum paucis dominari. Fallitur tamen dem Auror in Conone c. s. quando hujus factum pium & probandum vocat, quod Ioniam & Noliam Atheniensibus restituere sit conatus, in fraudem regis,abs quo tanta acceperat beneficia,& cui ipse fide erat obstrictus. Neque hic affectus est laudandus, antiquae patriae opes velle augeri, cum damno novae. Sed quid si contigerit, ut nova n ' stra patria cum antiqua bello implicetur,anne comtra hanc arma seremus 3 I eic etsi honestum sit, tale ministerium deprecari , ac declinare, quantum
per recentis patriae obligationem licet ; si tamen hujus nos jussa urgeant,eodem modo excusati eri-mus, atque illi, qui imperia publica exsequuntuTiniis, quos privatim amicos habent. Facessere:
pri tam amicitiam debere, eum manda patria; linte cedant, recte Popilius apud L P . S. Etsi austeritatem hominis in ea legatione obeun- da nemo cordatus adprobaverit. Certe ipse Li'ius' ll. c. II. APeritarem animi ct sngenii , acerbi-- ratemά Qiolentiam in isto hon obscure notat. Sic
rimotheus adversiis Ja nem tyrannum, hospitii jure julictum,& cujus insigne documentum benevolentiae in ipsum extabat, jussu populi bellum
pionis ad legatum Antiochi, captum filium sine
oretio offerentem: Pro tanto in me munere gra
116쪽
tum me essentieris priseata gratiam pro priψato ιen seio desiderabis. Psblice nec habebo quidquam Ab illo, neque dabo. LiE L27. c.2C. Id non minus eleganter expressum est apud Iustin. l. 2I. Q. F. Fr sentis beneficia a rebus publici ecrara esse s alias sepatris incia, non patriae jura , qua non
tiberis ris,ntum , Qerum etiam sella i prae ponam sur. Proindesegratum munus accipere , priQaroque impenssio muni centra regis resonserum. Mod ad bestum pacems attinear,nihil nes gra-rcae dari, neque dejurepatrina decidiposse Si potest etiam inter publicam hostilitatem antiquae memoria amicitiae, & acceptorum beneficiorum servari. Exemplum Ptolomaei vid. ap. Iustin. l. G. c. I. g. 43. Ut autem isthaec obligatio penitus ex. tinguatur, vix aliter feri posse videtur, quam si aut parem patriae retulerimus gratiam, aut ab eadem graves injurias acceperimuS. Hae enim l Velut per compensationem gratiae reserendae necessitatem tollunt. Senec. L C. de benes. c. - .LDedisi beneficium s 1njuriam posteafecisti: ct bene
cio gratia debetur, ct injuriae ultio. Nec ego tibi gratiam debeo, nee tu mihi Ioenam : alter ab altero abomium , Non abstulisti beneficium , sed opponendo imparem injuriam fiseisti me debitor oes pluriasisti. quam ante profueras, non ranrum gratiae extinguitur sedulciscendi querendio libertassis, ubi in comparatione beneficiipraeponderarie
injuria. Quo in dicto tamen non est ad pal tum, injuriae debetur ultio ; & poenam si debeo ;mollius enim est id, uoisendi liberiou fit. Sed
117쪽
nec illud ad patriam temere adplicanduin Put Verim. . Sane enim tantum est in nomine patriae Venerationis, ut quantiscunque noS. injuriis am cerit, ad concoquendum tamen dolorem nostrum imultum valere debet cogitaste 3 patria fuit. Vix ullibi generosius ira reprimitur. Non compo- isti solum, sed & magni animi est, nefas ducerep-r irasita, noritatam quamdiu adhuc. patria est, sed etiam quando desit. Digna lectu stant, quae de Africano majore, quem invidia civium ex eo spectu urbis lacessere subigebat,habet Vister. x.& Scne . . δ ..etsi hic sequius de isto facto videatur judicare, He. Ἀγ. Adde oseiunx L& Plutarch. in ejus vita. . Qua ratione Themistocles a plerisque credatur declinasse necessitatem ab i ingrata patria svindictam sumendi, ex Corne Nep. notassilinum est:
QR ntum iis uno homine sit momenti 'ad
conciliandam integris civitatibus claria tudinem, vel solum Philippi Amyntae RMacedonum regis exemplum docere pomtest onte illum enim regem quid gente M
cedonum obseurius p A Dario mitratur cumpam re copiarum Megabaeus ad Abisendam Tas ..ciam cate ιι υ- tract- regna ς quibur pro igno-
118쪽
Lb momento eranaccessura Macedon a. L γ.c . Ciniaque Husdem legati in convivio fuis- si ni Liter citi, i e dedignatur ire adversiuSMacedones, in dehone resur pravo ram forda gentis. Demosthenes non uno in loco exprobrat Macedonibus,quod antea Atheniensium fuerint vectiga-US, O r. ad Philipp. epist. & indignum ipsi vide . tur cum Atheniensibus judicio velle expeririPella
oriundum, orat. δε misNes , οξ uia ora '- de coron. Nam quod eadem &maximis Mustru dicitur Pomponio 2. . c. 3. id nimirum e ciunt, Philippus ore domitor, Alexander etiam Asiae. Unde & hoc 'quoque adparet, quare Tricena at. X. ambitionem Alexandri, cui unus non sufficiebat orbis,t xaturus ipsiuiri potissimuin vocet Pelgaeum Pu e-ncm. Quam contumeliosum est, quod dicit, Philippum non Graecum esse, neque Graecis ullo modo conjumctum, sed nec inter barbaros honesto loco natum verum perditum Macedonem, ανδ et δον cπου-
δαον ου δει ην ares m 2πιαδαs. Enim-xero auspiciis Philippi obscuritate sua extracta ista gens glorio a Graeciam fregit, & mox sub ipsiusnlio superbum Asiae regnatorem evertit. . Ad prius efficiendum quibus artibus, quove fortunae. subsidio usus fuerit Philippus, paucis dispicere est
ting. r. Ante omnia autem oportebit considerare
vires atque statum Macedoniae , ut liquido possit. A judi-
119쪽
judicari, quidnam huc regnum contulerit, quisque rex. Situm regionis describunt Pl-- L
a. LI. c. a. Amplitudo regni iante Philippum x gem modica ; hic enim non exisuum terrae spatiaum nomini Macedonico inseruit. Oppidis sic satis frequens,sed ignobilibus.Nec fertilitate insignis, nec sterilitate famosa. subterraneas opes Philippus
fere eruere docuerat.Incolarum numeruS non si
pra terrarum spacia. Ingenia gentis non tρο amtibus pacis idonea, quam bello prona. Innuit hoc inter caetera lex illa , quae refertur ab Ar store pol t. γ. c. a. qua quondam cingi capistro jubebatur, qui nullum hostem interfecisset. Sed quantumvis bellicos, nationes in praedam patent, nisi usu armorum duratae, & shb egregiis ducibus sint
compos1tae. Eximius civium in reges suos amor ;quo magna principum ausa nimium quantum
sublevantur. Vicini Thessali, Epirotae, Illyrii, Thraces & reliqui Istro praetexti populi, validi Srapto Vivere gaudentes, Atheniensium quoque ad illas usque oras pertingens potentia, parum qui iis Macedoniae indulgebant, & incrementis ipsius hactenus valde obstiterant, ut satis haberet sua utcunque defendere. In universum igitur si aesti, memus vires regni,adparebit eas infra mediocrit tem stetisse ,& non nisi' quidqtiam valuisse Demost. OAn h. a. Indicio est,
quod Amyntas nostri pater IIlyriis tributa pend
120쪽
re, filiumque obsidem tradere sit coactus. Diodori SuuLLIC. c. a. Cujus filius Perdiccas ab iisdem magna clade ita fuit debilitatus, ut Paeones quoque per contemtum Macedoniam populari non dubitarent. Accedebat, quod scelere Eurydices, quae opera Ptolomaei Aloritae Alexandrum, & post Perdiccam filios suos, Philippi fratres sustulerat, regni vires haut paruin fuerint convulsis. Quid majorum sitorum lamar aut rebus gestis acceptum referat noster, strictim per censet Iusinus L mg. 3. ConsequenS est,ut inquiramus,quae somnia regiminis in Macedonia fuerit. Id eo curatius faciemus, quod a viris doctissimis inter regnum plenum seu , & regnum albquod Laconicum, qui merus est principatus,velut interenedia quaedam spFcies statuatur regnumMacedonicum. Vid. ao. Ad eam
rem solide intelligendam non abs re suerit prius excussissie vexatiitimam quaestionem de mixtura simplicium formarumReip. an scit. detur distincta species Reip. ex mixtione sormarum simplicium resultans λ Cui proximam erit subitectere, qui nam sit princeps absilutus , & quomodo princi pum potestas per capitulationes & leges fundamentales circumscribatur. Ac circa mixtas quidem formas magna inter eruditos est diliensio. Prop snant eaSdem maximae autoritatis viri non minus1nter antiquos, quam recentioreS. His contradicere inter alios non dubitavit Lis c. r. M Eep. cui staccenturiatur Houes de cisee