Exercitationes criticae

131쪽

pro ταμεῖον, quod eiusdem farinae est atque γεια pro γIεια. Sequentia Maii praecipue culpa male habita sunt: καὶ τὸ μεντων δημοσIων τόλμη καὶ πλεονεξει τας ἐπαρχιας πορρ ας

ἡγεμονεις, τοῖς δὲ στρατιωταις λα των νομων τα τῆς αρχαίας ἀγωγῆς αυστηρα καταχαρισαμενος πειMαν καὶ γαρχIαν Bηγαγεν εις την πολιτεIαν. 4 palimpsesto accipe ποτε ταγ με- νων et πεiθειαν, quam solam vocabuli sormam analogia patitur. Praeterea vero haud dubie corrigendum τη με των δημολιωνων τόλμη καὶ πλεονεs τας παρχlας απο ρίψας. Pro ultimo quod adscripsi vocabulo scribi sere malim πο ρίψας, metaphora sumta a beluis, quibus aliquis subiicitur. Duplici modo dicitur πορρι τεῖν s. ποβαλλειν et παραρριστεῖν S. παραβαλλειν τοῖς θηρIοις τινα. Eadem metaphora utitur . c. oly

Fr L XXVI) αλλα την κατ αυτὸν δωροδοκIαν κα - μενον απεστέρητο τῆς μισοπονηρουσης παρρη Ιας. Recte iam Mul-lerus edidit: τη κατ αυτ ου δωροδοκlα. Maii errorem esse κατ αυτὸν docuit me palimpsestus. dem ulterus in D. Ibene correxit τὸ κεν ξιφος ari κειται τοῖς χθροῖς pro πόκει

ται κτε.

Opposita docent, quid exciderit in D. III XXVIII S i e

verbis: αρτι γαρ βασιλευς ἡ καὶ τεσσαρων Diod ubique τετταρων reddendum videtur; s. quae de ea re disputat indorsus in adn. ad via. Ι, p. 5 7 μυριαδων στρατοπεδευουσων φηγεῖτο, καὶ δεδεμένος πανηγετο προ υβριν καὶ τιμωριαν πολεμlων. Sup

ple καὶ γυν δεδεμένος κτὲ Idem valet de r. LIV XXVIII S )

init.: τουτο πιστον ἐδόκει τοῖς κουουσιν αλλα καὶ τοῖς ὁρωσιν. Nam propter vocabula αλλα καὶ dubium non est inserendum esse ου μονον post εδοκει. In Palimp. legitur: δοκε ου τοῖς τε.Sigla, qua scribitur in codd. praep. πρὸς neglecta a librario perdidit sequentia, quae revocata praep. sic corrigantur: προσδοκηMεγ πρὸς τουναντον ἐπειν βιαζετο. Videndum, an sorte eadem praepositi periei it in lib. XX cap. 69. Narratur ibi Agathocles desperatis iam rebus clam aufugisse ex Africa quo

132쪽

facto eius exercitus novos sibi creat duces et pacem componit cum Carthaginiensibus eo pacto et cm τας πολεις α εἶχον παραδόυναι, cetera. Post pauca sequuntur haec: των μεν ουν στρατιωτων , πλειους ἐμμεIναντες τοῖς ρκοιο τυχον ταν μολογηθέντων, iσοι δὲ τας πόλεις διακατεχοντες αντεῖχον τατι παρ'Αγαδεκλέου ἐλπBιν, ἐξεπολιορκηεισαν κατα κρατος Verbum

λακατέχειν significat: retinere et pertinaciter perhibere tia quod obtinuisι neque igitur valde exquisite iungitur cum verbo αντέχειν et ἐναντιο θαι), quippe cuius notio iam

ipso verbo λακατέχειν contineatur. Praeterea infelicissitne post αντεῖχον sequitur Dativus, quem ab eo non suspensum esse sententia docet. Scio quam parum firma sit haec argumentatio; et vel sic tamen suspicionem premere neque hic oblitteratam esse locutionem Diodoro perfamiliarem et olim sic scriptum suisse: σοι δε τας πολεις λακατέχοντε πsio ανεῖχον ταῖe παρ 'Αγαθοκλέου ἐλπωιν. s. v. c. XIX, p. 692 de Olympiade --ι προ ανεχουση τατι εξωθεν ελπIσιν et XXX h. XV de Perseo κεναῖ ἐλπlσι προσανέ πων.

Eadem opera corrigendus videtur locus lib. XXIX D. XII, ubi legi

pone τους Θωλου et ροσανέχε ιν τL Behh. coniecit ἐπανέχειν, quo verbo antiquiores utuntur, sed quod apud Biod , quantum scio, nusquam apparet. Non minus suspectam habeo vulgatam in se. V: τι μετατο αποθανεῖν τὸν Γρακχον υπὸ του δΙου δουλο των γεγονοτωναυτου φίλων Λευκιο Ουιτέλλιος πρωτο ἐπιστας - τωμ ατιαυτο ου οπως χθων τ συμφορε του τετελευτ κμος ἀλλατην κεφαλην ψελων καὶ κομίσας πρὸς εαυτὸν κτε. Exspe laveris αλλα το κεφαλην π οπε ριων τε Sed me retinet, quo minus sic reponendum esse contendam locus plane geminus lib. XVI 43 παρέδωκε τὸ Θετταλιωνα τοῖς πηρέταις καὶ προσεταξεν φελεῖν την κεφαλήν. Fr. LVII: ἡ δε συγκλητος ἔπεμψε πρέσβει λυσε ιν την πολιορκἱαν.Iam Dind. in sua edit recte porrexit λυειν. Idem in

133쪽

119 se LV XXXIII 8 2 optime reposuit: των πολιτων ριστος

ἐκρίθη pro absurda vulgata των πλειστων, quam retinere pessimo consilio maluit Behk. multum tamen abest, ut Dind. hoe excerptum persanaverit. Iam statim enim haerebis in verbis is κεν γαρ τοῖς fila Σιβυλλώ χρη μοῖς ευρεθη γεγραμμενον,

οτι δεῖ τους 'Pωμαίου - ποιμασθαι, ἡ δ' ἐκδαο αυτων ἐν τῆ 'Pωμη γενωθαι παν ἡριε τῆς παντησεως γινομένης, καὶ των τε ανδρων τον αριστον καὶ γυναικων ὁμοίως ἡ αγαθην καὶ τουτους c γεισθαι iis παντωεως. Interpolatorem hic sua Diodoro obtrudere suspicor, quare una litura deletis vocabulis rim αγαειν καὶ τουτους, reposuerim καὶ των τ Ἀνδρων τὸν ἄριστο καὶ των γυναικων ὁμοίως ψηγεῖσθαι tu παντησεως. Nam eam ipsam ob causam adscripserat, credo, Diodorus adv. ὁμοεις, ne post των γυναικων repetendus esset idem superlativus τὸν plστην. In huiusmodi verborum compositione non aliterseribere Diod quam ceteri Graeci soleant, docebunt quae n. l.

sequuntur: ἐκριθη των μιεν ανδρων αριστος Ποπλιος Νασικαc, των δε γυναικων Ουαλερία Si quis autem retinere malit vocabula καὶ τουτου , verbum aliquod, v. c. κρινναι, ante ea ellcidisse statuat necesse est. In sqq. accipe a Dind. ου μόνον δε pro ου μονον γαρ τε Moc, ubi mentio sit de sententia Catonis in senatu dictitare soliti, Ceterum censeo Carthaginem esse delendam, valde dubito de scripturae sinceritate. Μαρκο μεν Κατων - ειωθει λεγειν παρ Ἀκαστον τῆ συγκλήτω μετα τὸν ἀπόφασιν τη Πια γνωμης Καρπιψον μὲν εἶναι - o δε α - κα, αεὶ τουναντέον ἁπεψαινετο Καρχηδόνα διιὶ παντος ει ναι.

Nam aequo mihi videtur Cato ineptire contendens Carthaginem non existere, quam Nasica eam tirbem ae eseam esse

perhibens. Sed salva res est; nam ille, ni salior, dixerat auctore Diodoro ΚαρχOόνα ιν δεῖν εIναι, hic δειν παντω e εἶναι Saepius periisse Insinitivum δεῖ in quovis scriptore potest observari, sed vix unquam vidi scribas huic verbo infestiores quam h l. In verbis, quae locum exscribentes, de industria omisimus καὶ τουτο ἐποlει πολλακι Ουχ υποκειμενης περὶ

τουτου βουλῆ ,- τερων τινων ε ροτουμένων, adu αε male

134쪽

repetitum esse e sequentibus ὁ δὲ α σικας αεὶ κτε monuit iam BindorsiuS.Ib. p. 154 s. 7 τουτου δὲ υἱὸς πρεσβυτης ν την ἡ .ικιαν καὶ Τιβέριον Γρακχον --πέκτεινε Haec verba sic scripta sineris legi nequeunt corrigendum πρεσβυτης αν την ἡλικίαν ναὶ Tιβέριον Γρακχον - απέκτεινε uox s. 11 του δε πλήθους αγανακτουντος καὶ τε θη ριωμένου πρὸς τους το φόνον δρα- σαντας. Non ignoro bene Graecum esse verbum simplex θηρι-ουσθαι sed προς τινα θηριουσθαι dici posse non facile credam. Requiro του δε πληθους αγανακτουντος καὶ ποτεθηριωμένου πρὸς τους τε Satis exemplorum dabunt haec excerpta, quorum unum adscribam ex huius ipsius libri se XXXVI extr. καὶ τοπλῆθος παντελως αεεθηριωθη πρὸς τὸν Πτολεμαῖον. Similiter

Graecum est αγριουσθαι, sed παγριου α προς τινα, ut legitur v. c. ibid. r. XII: τι πηγριωμένων των ποστατων δουλων πρὸς λην την ικIa των δεσποτων Loco nostro s. 19 inserto articulo legatur: καὶ ὀ τουτου ιὸς ὀ κατα τον ποκεIμενον ενιαυτον τελευτή1σας, δωροδόκητος - διετέλεσε. Fr. XII: ικέψας ειχε αλλους υἱους πλεIους, μαωστα δὲ προτετιμ ημ ένου 'Λταρβαν τὸν πρεσβυτερον των παιδων καὶ κτλImmo vero τον πρεσβυτατον Foedum interpretamentum a primo statim editore expulsum

oportuit, quod legitur in se. LXIV XXXVII) ἡ δε συγκλητος

μεγαλοψυχως φέρουσα ἡ συμιφορα τα τε πολλα πένει καὶ τηνυπερβολὴν των κλαυθμων το πολυ κατέστεψε. Satis enim manifestum est, vocabula το πολυ olim interpretandi gratia ad υπερβολὴν adscripta esse.

Facili negotio vera lecti restitui poterit in D. LXV XXXVIII :ουτος ε Marius πρὸς τους εν ταῖς μαχαις κινδυνους πολλακις ἡγεμ ν εκπεμ πομιενος το μεν ἐκ τουτων τιμίαν προσεποιεῖτο ὁμοέως αυτον εἰς ας τοιαυτας ιτουργίας πιλδους πολληυ ἐμπειρίαν περιεποιησατο των πολεμικων ργων. Nulla opus est sagacitat ad videndum : μως δε αυτον τέ reddendum esse

135쪽

Fr. I: στερον δ' υτον Io ρυρσαν συλληφθέντα πο Βοκχου -τε τυχεῖν συγγνωμης παρα ΡωμαIων περ in αυτοῖς κα- τις πρὸς πόλιμον. Haud paullo rectius scriberetur: περ ναυτο αυτ ore κατεστη πρὸς πολιμον, nam Bocchus eo pacto socerum Romanis tradidisse narratur, ut sibi ignoscerentur iniuriae, ob quas ipse opponitur Iugurthae bellum cum iis gerebat.

Ib. s. 6 corrigas : ηκον τινες αγγελουντες pro αγγέλλοντες, etvs. 7 expuncta praepositione: ἐν πολλῆ περιστασει τὸ 'Pωμῶκὸν κταν συνεχόμενον - i. Locutio συνεχεσθαι cum Dat ignoratur, opinor, a nemine; sed scire velim, cuiusnam sit Graeeitatis scribere: συνέχεσθαι ἐν κακῆρ, ἐν τυμυς ορα, ἐν περιστασει, similia. Error saepius iam castigatus denuo corrigatur s. 32, ubi legitur: si ς αγρον τινα παρακομίσας pro re αγρὸν κτε. Non aeque acilis est emendatio verborum praecedentium καὶ χρόνον τῆς τιμης συνταξα κτἐ , quae sic ediderim καὶ χρό-- . . . M τι ἡ συνταξαc. vincit enim contextus excidisse aliquid eiusmodi quale est: πρὸς τὸν ποδοσιν Contra impense miror nondum restitutam esse scriptoris manum in iis s. 35

II S 4ὶ λαλμα καὶ περιβόλαιον πορφυρουν καὶ ραβδευχους

κa ταλλα υσηρια τῆ αρχῆς. Namque haud dubie dederat: καὶ ταλλα συσση μα τῆς αρχῆς i. e. et reliqua regiae dignitalis insignia quemadmodum in lib. I cap. 70 de Aegypti

regibus eum scripsisse constat: ἔπειτα λουσαμμον καὶ τοῖ τῆς αρχης Ἀτ tre η μιτι α μιετ' ἐσσῆτος λαμοπρας κοσμησαντα το σωμιαευται τοῖς δεοῖς. Inter ΤCCΗΜΟIC et ΤCHMOIC quae intercedit disserentia in libris antiquis e minor est, quod litterae consonantes a librariis pro lubitu aut semel scribi aut duplicari solent. Eodem sensu Biod usus est alio nomine composito lib. XXX D. XXVI: κοσμειντα τοῖς τῆς βασιMIας παρασήμοις. In vicinia . . pro συνεργl quod nihil est, obiter torrigas συνεργεια, et pag. 158 s. 4: βαλιτο χαρακα pro ἐνεβαλιτο χαρακα. Ib. s. 18 καὶ τουτου συνεργουντος τοῖς Ρωμιαιοις καὶ τας χειρας προσφέροντος Θω υεττιν,

136쪽

quin vere indorsius coniecerit ΑΛΙΚΥΑΙΩ pro ΑΓΚΥΛΙΩNesse reponendum. Deinde s i scripserim inserto pronomine indefinito: ων ἡγεῖτο Οαριορ τις ονομα, quemadmodum recte legitur . c. p. 6 sis. I): τι αττακη τιη Δομα M. Similiter s. 20 suppleveri In καὶ σωτηρtae ποσχεσεσι Γαιον τινα Τιτ ον ἐπικαλουμενον Γαδαῖον ναπείσαe. Sed gravius laborant quae ibidem praecedunt sic scripta ἐπεὶ δε βια αναλωτον τὸ φρουριον εωρα - την προδοσlα ὀρα. Bis in tam brevi periodo sensu diverso idem verbum adhibuisse Diod non credo, suspicorque eum priori loco usum esse verbo θεωρεῖν, quod quamvis male saepissimo usurpat, quo sensu veteres solo verbo ραν uti possunt, itaque eum dedisse ἐπεὶ ε βία ναλωτον ον το φρουριον ἐθε- ωρε - την προδοσια ὀρβ. Sic v. c. loquitur lib. XV c. 60 καὶ θεωρων αυτον υ αξιόμιαχον ὁντα, διεπρεσβευσατο κτε. Praeterea s. 12 l. n. supplo εἶτα δ' ἐπὶ τα γειτνιωσαe ἐπαυλειe; nam praecedunt vocabula πρωτο μεν Pag. 160xs. 1 IV S ): προῆγε δὲ μετα των ἐγοντων στρατιωτων.

uinam dicantur ι ἐγόντε στρατιωται non assequor ExspeC-taveris: μιετα των τι παροντων, nam in proxime praecedentibus dixerat: μη καὶ των πλεIστων στρατιωτων πολυθεντων ς neque

quod leniore mutation reponam invenio. bid. διαβα του Αλβαν ποταμὸν - ἐν δρει Καπριαν - Ηρακλειαν neponendum: τὸν Ἀλαβωνα ποταμον l. Diod. IV prope init. Pag. sere media s. 7 Ι 8 3 lego καὶ ο αποσταταιοπλων ευπορ αντεα τοσουτων 4Uροων pro Uροον καὶ νικηe θρασυτερον εἴχοντο των ἔργων καὶ παντες οι δουλοι pro των δουλων ἐμετεωρίζοντο πρὸ απὀστασιν , nisi sorte mavis cum Rho- domano πλειου των δουλων. Potuisset quoque scribere: χαὶ τὶ πλή - των ἰουλων έμετεωριζετο προς αποστασιν , ut

Ib. s. 24 IV I 4 supplendum videtur cum esselingio:

137쪽

ἐνομιον. Post APPIA quam facile ITIAC excidere potuerit, manifestum est. Simile vitium corrigendum est s. 25 supplendo εις piara μιερέ μερίσας τους ποστατα καὶ τους λυς ηγεμρονας λαι καταστησας absurde vulgatur ἐγκαταστήσας ταῖς sis , s. lib. XXXVII, D. ΙΙ, p. 170 vers. n. τὸν νολην Ιταλίαν εἰς δυο μερ χελόντες πατικας ἐπαρχίας ταυτας καὶ μερIδας πέδειξεν, ubi vocabula καὶ μερίδας abesse malim. Loci nostri sere geminus est lib. XVI, cap. 4 init.: του

βασιλάως ει τρία με ρη την Ελληνικὴν δυναμοι μοε ρέσαντος, ε στη μερὶς ειχε στρατηγο 'Ejλληνα κτε. . s. ibid. cap. 76: ἐμερισε τας δυναμεις εἰς δυο μερη Pag. 161 s. 15 πολιορκεῖ παλιν ἐπεχείρει την Μοργαντῖναν, κηρυγμα δους τοῖς ἐμαυτῆMυλοις την MυθερIαν. Viri docti coniecerunt κατα κηρυγμα vel κηςυγματι, quorum illud praetulerim. Ib. s. 24 supplendum: 'Λθηνιων τις ονομα vs. 8 επειτα, quia praegreditur πρωτον κεν, et pag. 63 s. 5 Hιπων αυτ τους δεους του ἐπιταττειν επιφωνοντας γαρ αγ τη πολιορκία δυστυχηροατος πειραθῆναι. Ib. s. s aliquanto melius legeretur εχοντες ηπε μιόν- ος νομιαζετο Γόμων pro ἔχοντες ηγου- μενον, ς τε , nam quis unquam ita locutus est s. 17 editur: καὶ τους περιτυγχανοντας υλους τε καὶ ἐλευθέρους, ὀπως μιχ, εἰς παγγελοι i. παγγ ελλο ι την περ αυτους πο- νοιαν, ἐφόνευον αναιδως. melius certe scriberetur ανοίκτως,

Diod. XVII 3: φειδως γηρουν παντας τους περιτυγχανον τας), et sic rescribendum esse censerem, nisi sese offerret adve

bium Graecum huic loco aptissimum ανέδην, quod in libris antiquis reqvcntissimo errore ναῖην audire solet, et hinc sa-cillim praepostera correctiones a sciolo in adverbium bene

Graecum αναιδως mutari potuerit. eram lectionem servatam esse videbis D. V s. 26 καὶ τους περιτυγχαγογυς ανέδην

ἐλευθέρους τε καὶ δουλους ἐφονευον, πως με, ευ παγγείλη θ. απαγγεἱλαι κτε. Sensus est sine discrimine. In vicinia pes- im B. χειροκρασ ας vocabulum nihili retinuit pro χειροκρα-τlας, quam solam sormam genuinam esse iam monuit cssc

138쪽

124 lingius at h. l. cf. Lobech ad Phryn. p. 25). Forma probior

salva evasit p. 166 s. 2, ubi eadem verba recurrunt. Praeterea l. n. scripserim : τα μεν ἐντὸ ίτων τειχων μολι εἶναι δια.τα νυκτὶ αλλοτρια τε , qua ceterum rectius ita scribuntur

apud Photium quam in excerptis Valesianis h. IV, ubi eduntur in hunc modum: τα μεν ἐντο των πυλων μογι υπαρχειν ἴδια, τα δ' ἐκτὸς των τειχων αλλότρια κτε.

το 'AθηνIωνα ἐπιθησεσθαι ἐν καιρω παρεδωκεν εἰ φυλακην. Malim: τον ΑθηνIωνα οἱ ἐπιθωεσθαι. Ib. s. 7 supplendum: πρωτον με - δευτερον δὲ - τριτον δ' υπερβαλλουσαν ὀχυρότητα c αν ουσης μεγαλη πέρρα αναλωτου , ν καὶ περιβόλωπολεωὶ σταδ ὀκτω προσπεριβαλων καὶ i)ταφρευσαe βαθεια ταφρω βασιλείοι ἐχρῆτο , ubi si praeterea aliquis vocabulum πόλεως quod sive natum e cauda vocabuli praecedenti, sive interpretandi gratia olim adscriptum sententiam urbat. expungendum esse iudicabit, equidem non intercedam. Moxus 1 scripserim ἐγ κατεσκευασε δε καὶ βασιλικην ικIa κτλΙb. s. 18 numerus pluralis mutetur in singularem in verbis: καὶ ταλλα παντα σα ποιουσ τε καὶ ἐπικο μουσιν πετήδευε βασιλείαν. Praeterea transposuerim: βασιλείαν ἐπετὐευε. Par. 164 s. 2 VIII 8 3ὶ τρωθεὶ δ' ει αμ. Σοτερα τα γογατα καὶ τριτην λαβων χρηστο ἐγενετο πρὸ την μαχηγ. Omitti potest substantivum πληγη in locutione καιρίαν πληγὴν λαβεῖν. Sed idem fieri in Armula: δευτερα s. τρίτην πληγὴν λαβεῖν huius certe loci auctoritate non adducor ut credam. Iteranda est praepositi κατα s. 7: πολλων κατα την φυγην κοπέντων Lege κατακοπεντων. Deinde scribendum: Olτοιροιο m τε pro . ρῶον ῆν. Magis miror nondum correcta esse quae sequuntur s. 10 sqq. ἐπὶ τοσουτον δ' ἐτεταπεIνωτο τὸ οἰκετικου , στε καὶ ἐβουλευσαντο ἐπὶ malim πρὸς του κυρ&De επαναδραμειν καὶ σφα αυτοῖς ἐγχειρίσαι. Absque enim omni dubio requiritur pronomen reflexivum: σφα αυτουαὶ αυτοῖe

139쪽

scribi Λευκου ος πυθόμιενος διαλβηκέναι τον πορθμὸν Ἀρουίλιον Γαιον στρατηγον ἐπὶ την διαδοχην του πολέμου, τους τε στρατιωτας απέλυ τε καὶ τους χαρακας καὶ τα κατασκευας ἐνεπρησε. Legendum videtur: τι Λουκουλλος - διαβελκέναι et prope sinem τας χαρακας cum cod. Vat. in quo M. legerat περιχαρακας. Pronomen reflexivum , quod sententia postulat, vitium concepit in verbis ultimis huius excerpti, quae sic scribenda sunt: πελα βαν τῆ τουτου ταπεινωσε καὶ αδοξια καὶ την αυτο κατηγορIαν καταλυσειν Pr την τουτου τε , quae lecti unde nata sit, unusquisque videt. Fr. III X s. 10: μετα δε αυτ λαπρεσβεio ' ων καὶ παραδοντων ἐαυτους κτε. Verbum διαπρεσβευειν nullum est. Constanter Graeci verborum διαπρεσβευεσθαι et λακηρυκευεσθαι utuntur sorma media, quam hic quoque revoca scribendo μεταδ ταυτα διαπρεσβευο μοχ ν ad ν καὶ παραδ ιδ οντων Ἀαυτους κτε.

quae ibidem sequuntur p. 165 vs. 15 X in hunc

modum videntur refingenda esse: καὶ τον τελευταῖον αυτων pro αυτὸν τον Σατυρο ανελόντα αυτον pro τουτον δ' - σι αυτοχειρlae ηρωικως καταστρέψαι i. e. et Satyrum ferunt), mactat horum ultimo, ipsum post omnes cetero sua manu fortiter mor em sibi conscivisse. Fr. IV p. 166 s. 4 soloece scribitur: οι γαρ αποστατα τωνυπαίθρων κρατουντες ν'Iβατον επχιουντο την χωραν. Corrigas ἐπ4Iουν κτῶ. Fr. V init. XI S ): τι Σατορνῖνος - ταμίας παρχων εἰς την ἐξ 'L1στεις ει την 'Pωμην του τΘου παρακομιδὴ λάχθη. Graecum est hoc sensu ταττεσθαι επι τι non ς τι Notus est versus Aristophaneus: αλ σα ED δε ρωμη πραττειν, ἐπὶ ταυτα τεταξόμες ημιεῖς. Oc nostr Scripserim: - ταμιIας υπαρχων ἐπὶ την ἐξ 1στIας ις την 'Pωμην του σιτου παρακομι ἡ μαχλ. Contra s. 13 inserto articulo scribendum videtur: ἐπιτιμησεως ἔρυχε της προσηκουσης. quae sequuntur reddunt horum verborum rationem, itaque sic scribenda sunt: η γαρ legitur δε συγκλητος αυτου insere παρελομιένη τηνἐξ υσίαν παρέδωκεν αλ λω vulgatur λοις την ἐπιστασίαν ταυτην.

140쪽

Fr. VI init. Πεὰτ ινουντος. Genuina Orma est suis eπιγουντος. Ib. s. 26 ego ποιησαμνος δε λόγους απο των ἐμβόλων pro ἐπὶ κτε. quod Graecum non est Mox s. 36 - τα ἔμβολα. Ubi significantur rostra Romana , usitatius est genus masculinum ι ἔμβολοι. Fr. VII XIV absurde vulgatur: μπερατορ αμὸν ἀναγορευειν καὶ α ποκαλων. aegendum Petra καλεῖν.

Fr. VIII XV triplici mendo liberanda sunt vocabula sus 27): γαρα δε μεταμι*Lαο αμενος ἐσθῆτα καὶ κομην καὶ πωγων. τρέφων περιρει εις τους κατα την πολιν ὀχλους καὶ τοῖς ρει πρὸς τα γονατα πωτων τοῖς δε ταῖς χερσιν ἐει φυ μενος ἐδεῖτο κτἐ Corrigasci πιναρα δε μεταμίλλε παμενος - περιπει bu τους - χλους καὶ - τοῖς δε ταῖς χερσιν μφυόμ ενος κτλ.quis ignorat versum Homericum, qui toties recurrit Dis p οἱς χειρι επος τ' ἔφατ' ἔκ- ονοικα se quod ad praepositionem attinet, quam e dittographia natam post περι- expunxi, conseras v. c. lib. XLc. 57 : περιηει τους αρίστους των Περσων Βουσα κτἔ. Ita Olcnt omnes, neque aliter Gracce scribi potest. Restat in hoc excerpto emendandus s. 25 δια τὸ μιέγAος των πο κειμένων γωγων. quidem certe malim Petra κειμένων l. e. im

minentium . .

DΝ. D LIB. XXXVII.

Fr. I p. 168 ἐκεῖνοι μι ἐν τεσι δέκα τα ἐν τη ρωαδι πόλεις κατεπολέμησαν. Lege ἐκεῖνοι με ἐν τε τι τε ' bid. p. 169vs. I 'Pωικαῖοι κατα τους νεωτερ κους καιρους δορίκτητο ἐποιησαντο την Maκιδονίαν. Oluit opinor: κατα τους νεωτέρους καιρους τέ , nam quod vulgatur barbarum est. Recte. si sorte tibi non persuadeo, eadem verba scripta invenies in D. III h. l. s. 34. Lacunosa sunt quae leguntur ib. s. 18 Κίμβρους δὲ ταῖς κλυοψγεσι γίγασι παρεμφερεῖς, ταῖς αλκαις νυπερβλητους' ουτοιγαρ τἐ Supplendum ridetur : Κίμβρους δε τί δεῖ καὶ λέγειν ταῖς κτἐ Deinde vero addita praepositione vide an scribendum sit: