장음표시 사용
121쪽
Νon uno nomine vitiosa est bona pars r. XX s. 5 sqq.:5πελαμυβαγε γαρ του 'Pωμαίου αμα μεν α το λυσιτελες αμαδε δια τὸ εὐοιωνιστὸν εἶναι προσδέεα θαι τὴν Iκην καὶ προσαγορευθηναι βασιλέα ευρε δε την συγκλητον πανυ πανουργοτερον ἐαυτο καὶ τους πατη παρακρουομένου συνDει καταμ αρτυ ρουσαν. Rescribendum videtur: πελαμβανε γαρ του 'PωμαAυe προσδέξ4i θαι τὸ ν,lκην καὶ προσαγορευ σε ιν αυτὸν βασιλέα
bium πανυ ittographia natum esse videtur e vocabulo sequenti; sin minus , suspicari possis πολυ. In sine i ut reliqua , de mea coniectura dedi κατασπ νατο γουσαν. meiskius coniecerat καταπυοτερουσαν et καλε ε ρτε ρουσαν, sed utrumque horum verborum suapte natura requirit enitivum, neque igitur loco nostro a Diodoro scriptum esse satis liquet. Posterius verbuin, quod in astronomia locum habet, vix umquam credo adhibitum esse quo sensu Graece dicitur καθυπέρτερον εἶναι s. γιγνεσθαι. Reliqua quae mutavi sunt eiusmodi, ut cur fecerim ultro appareat Sequuntur haec: ' μν γα δωρον δέξατο καὶ την
qua in alibi praeter h. l. invenitur, sed, quod multo peius est, nullo modo potest id significare, quod hic requiritur alio nomine aliquid appellare, sed debet significare alio nomine appellari si quidem verbum simplex χρηματίζει apud seriores inde a Polybio notam ob causam in usu esse coepit pro a eL
Iari, sed numquam sensu transitivo usurpatum est. Itaque Grae-ccum est . c. in1ματέω βασιλευς, sed absurdum est scribere ρνματιζω τινα βασιλέα; unde sequitur non minus barbare loco nostro scribi μιεταχρημ ατ Iσασα την δοσιν quod tamen reponam non habeo. Cogitavi quidem de μεται πηματωασα τὸν ωσιν, sed vereor, ut vel hoc satis aptum sit. Manu contra ad veram lectionem reperiendam lectorem ipsa ententia ducit in principio D. XXI, ubi haec dicuntur de Pio id
122쪽
letnaeo: τα τε εστιασεις πολυτελως ποιεῖτο κ αὶ τα βασIλεια
περιαγων πεδείκνυτο καὶ τη αλλην την βασιλικη γαζαγ. Quicumque recte cogitare didicit, mecum necesse est oratigat: τας τε στιασεις -κ re ατ α τα βασιλεια περιαγωγ επεδεικνυτο καὶ ταλλα καὶ την βασιλικην γαζαν. In vicinia obiter pro υγείαν corrige γίειαν. Mox perae pretium est videres, quomodo interpretamentum non suo loco in textum irrepserit, et simul vocabulum, quod antea eum locum tenebat, ad sensum omnino
necessarium expulerit. Id quod dico, locum habuit in ipso
sine huius excerpti, ubi legimus: καὶ παντες ταῖς αιρέσεσινοικείως διατεθέντες ξαπέστειλαν πρεσβευτας εἰς την 'Pωμεν καὶ τους περὶ Σκιπἱωνα πρωβεις πηγεσαν τι τοιουτου ανδρας 'ἐπεμψαν Non miserunt, opinor, legatos qui laudarent Scipionem et reliquos legatos, quod Scipionem et ceteros misissent. sed qui laudarent senatum, quod tales misisset viros. Vix dubium esse arbitror verba τους περὶ Σκπτίων πρέσβεις olim interpretandi gratia ad vocabula τοιουτου ανδρας adscripta, mox alieno loco in textum se insinuasse expulsis iis quae eum
locum tenercnt. Qua causa motus suspicor: καὶ es, συγκλητον vel του 'PωμαIους επιηγεσαν, τι τοιουτου ανδρας ἐξέπεμψαν.Εmblema non minus turpe sententiam onerare videtur in praecedentibus καθολου καὶ τα πλεῖστα μέρη της ικουμένης πηλθον καὶ παρα πασι σωορονα καὶ θαυμαστὴν ποι- ψαμενοι τὴν πιδημίαν ριεγαλης ποδοχης τυχον καὶ τα πλε στα μέρη της οι κου μένης πελ η' υθοτε ς με ευφημιας
Graeca locuti προδιδονα πολιν prorsus idem significat quod Latina prodere urbem contra dedere urbem Graece dicitur παραδῶονα πολιν. uae res si cra est, ut veram esse puto necessario inde sequitur corruptum esse verbum προλδοναι
in iis, quae in D. XXII XIX accipimus de Numantinis μετὰν η κέρας λέγας καταπλαγέντες καὶ την πολιν προλδοντες τοῖς σωμασιν τουν σφαλειαν. Immo vero π ανα διδοντες l adem opera coirigas Polyb. XXXV των 'Iτυκα Ιων - τοις 'Pωμαίοις την ἐαυτῶ προλδοντων πολιν, legendo παρα διδοντων ,
123쪽
nam ibi non magis quam . . de proditιone cogitari potest. In vicinia s. 15 contrario errore ei quem supra notavimus legitur σωτῆρας ἡπ εκαλουν, ubi necessarium est: σωτῆρας
Videant alii, quomodo salus reddi possit primis verbis r. XXIV XXh: τι ὁ 'ατος Ποπιλιος Ουιριατθὸ περὶ διαλε- ξεως ἀξιουντος, ἔκρινε προσταττειν, nam ipse quod satis leni
mutatione reponatur non invenio.
Verbum excidisse apparet ex D. XXVI XXIII in ipso limine, ubi legimus: τι Πτολεμαιος δια την μοτητα καὶ μαιφονίαν καὶ δια τα ανίδην των ωχωτων Γονων πολαυσεις καὶ τὸ του σωματος γεννες παθος, ὸ Φυσκων καλουῖτο. Fueritne lamen μισεῖτο, an κατεφρονεῖτο aliudve nam plura sententia admiserit , dictu est dissicillimum. Pro ultimo eorum, quae adscripsi, vocabulo exspectaveris επεκαλεῖτο.
In principio D. XXVIII οπι ἡ πόλις ἡ καλουμεν Κόντου- βρις απωτειλε πρεσβευτα πρὸς 'Pωμαίους, nomen oppidi male lectum est a Maio, nam cod. habet Κοντοβρις sed neque hoc neque illud nomen mihi innotuit. Latere suspicor Κοντρεβία. quam Celtiberorum civitatem suisse constat non ignobilem. Certe aut horum aut Lusitanorum oppidum intelligendum esse liquete verbis: ὁ Γ πατος τουτοις πεκρχη λοτι Λυσιτανοὶ μιὲν καὶ Κελτιβηρες επιτοευουσιν απειλεῖν κτε. b. pro εις τουσδε τόπους recte cod. εἰς τουσδε του τοπους. In fragm. antepenultimo huius libri culpa editorum accidit, ut duo excerpta , quae ad eandem quidem rem spectare videri possint, nec tamen satis cohaereant, coaluerint in unum. Alterum ex-eerptum hoc est: 'Iουνιος παρακαλέ,ας τους στρατιωτας, εἰ xa ποτε , νυν ανδραγαθησαι καὶ των προγεγονοτω κατορθωματων ἀξιους φανῆναι. Alterum hoc: μως υκ καμνον ταις ψυχαῖς,
κατισχυοντος του λογισμου τρο των σωματων σθένειαν.
124쪽
coniicies, quod et ipse verum esse arbitror, Diodorum scrip sisses λα την , αδυτητα καὶ δυσκινψIαν τἐ ., uti legitur, C. lib. XXXI, r. 49 δια γαρ την βραδυτητα καὶ δυσκινησιαν δυνατεῖ δαῖραι ' τῆ των κυνιδMων ἐλαφροτητοe. Perpetuam esse utriusque vocabuli in libris consusionem notum est.
Fr. I s. 5 συνεβουλευον κατα κρατο αιρήσειν την πουλιν.
Lege αιρεῖν κτε. b. s. 19 εἰσῆλθεν ει τον αδυτον τρυδεου 'κόν, ου νομιμον Βιέναι, lege: ο κτε. b. s. 26. 3τω γαλματι του κτητο καὶ λυπαιθρον βωμω - μεγαλην vθυσας Inserendum παρα post διὸ Contra προ in Photii verbis male abundare videtur in fragm. ne την Αντιόχου ιυαν τουτοι προcJεπισυναπτων. la praegressis p. 34 s. 3 scribendum: ε δε μὴ καταλυσα γε τα νομιμα, inserta particula γε, cuius sollemnis est in talibus usus; s. 22 καὶ ἐπιμελιιας παντελως ὀλίγη κ Ιουν του δουλουρὶ, σα τευ, τρεφεσθαι καὶοσα ενδυσασθαι lege: σα τε τρέψεσθαι κτλ b. s. 32 καὶ πληγαῖ - πολλα παραλόγω υβρι μενοι Ουχ υπέμενον συνιόντες ρυν τἐ Sequentia requirunt: ουκές. s. 2 αλλα καὶ ἐγρηγοροτω θεου ὀραν πεκρIνετο. Immo vero ἐγρη ορας. Ib. s. 7 supples τελευταῖον δε λα κτε. Duplici nomine mendosa sunt verba: ο μεν Αντιγένη ψυχαγωγουμενο -- τερατείψη παρῆγε τον υνου ει τα συνδειπνα. Nam proprium hac in re verbum esse περιαγεσθαι iam supra monuimus. s. r. VIII s. 34 et lib. I, c. 19. Scribendum igitur: περιηγετο του Ευνουν εἰ τα συνδειπνα i. e. secum ducebat unum ac convivia quae ibidem leguntur in parenthesi supple sic τουτογαρ ἔν ονομα - τερατια. s. 27 lege: a1 μεν ουσιαν με
ανδρῆν, σα ἐνυβρι ν τε καὶ ἐν έλγαινον importuna est et
125쪽
insulsa vocula τοτε, in selici coni tura invecta pro τοι quod si in τουτο mutaveris, omnia recte procedent. 4bsurde editurus. 9 ο καὶ κατα των κυρέων πρότερον τα Dχατα ἐνδεικνυ--γοι υτ προ τὸν των αλλων φόνον ρέποντο Lege ἐνδεδα- μενοι τε Grassatus est interpolator s. 13 αυτόν τε καὶ τὸ ν γυναικα δεμένους ἐξαγκωνIσαντες quicunque meminerit verbum ἐξαγκωνIζειν significare revincire alicui manus Ostiemum non poterit, qui mecum abiiciat supervacaneum istud διδεμιώους et auctori suo reddat. In vicinio s. 19 malim τὸν δὴ Δαμαsψιλον τε pro τον δε . et s. 29 λα δε ιυώνηννην τερατείαν καὶ το της ποστασεως αρξαι. s. 34 orationis in-eoncinnitas tolli possit scribendo καὶ α με ταυτην κατεκρήμι--a αικισαμεναι, καὶ αυτος δὲ του λιους αγεῖλε κυρIους.
Pronomen indefinitum τὶς revocandum p. 137 s. 4 ων ην 'Αχαιός τις καὶ τουνομα καὶ τὸ γένος, uti mox s. 12 recte eribitur Κλεων τις Iλιξ. In eadem pagina s. 3 ioculare emblema eximatur e verbis: στ αρξαμένους ἐκ παιδων βορας και διελώντας α γυναικων δε της αυτων αλληλοφαγίας μνως μωασθαι Bare potuisset: της αυτων σαρκοφαγίας es. V. C. lib. XVII c. 8), sed της αυτων αλληλοφαγta nemo mortalium
Pag. 38 s. 1 necessario supplendum: φευγοντα ἐκ τῆς
πολιορκουμένης πόλεως. bid. s. 4 additamentum ὀ στρανγὸς melitas abesset. s. 8 locutionem εἱεις νεκρὸν tribuere malimeelogario quam Diodoro, cuius dicendi mori non adversaretur ἐκτεινας νεκρὸν Us. 15 deleverim nomen proprium in his: δὲ τερατιας Ευνους καὶ βασιλιυς mox editur: καταφυγαν ἐν τισι κοιλ ασὶ in e δε αμα τετταρων μαγεἰρου , αρτοκο- που καὶ του τρIβοντος αυτο ἐν τῆ λουτρω. Pro αμα haud dubie reponendum μετα reliquam orationis scabritiem tribuerim epitomatori. Idem iudicandum videtur de duorum Genitivorum, ubiectivi et obiectivi, concursu admodum ineleganti in verbissus. 3lὶ την των ἐλιυθέρων περβολη των κληρουμ ατων, qui sacile evitari potuisset scripto: την κατα τους ἐλευθώρους
126쪽
Ib. p. 139 s. 2 ἐρραγη legitur ποτε συγ καιρν τὸ μισοe. Immo ἐξερραγη κτλ s. 11 recte ind. praesert δεσμευον τε καταπονου τε pro Infinitivis. In vicinia pro οἱ πολλους πλουτου κεκτημένοι ipse suspicor: οἱ μεγαλους πλουτου κτε.
Fr. V I S 30 p. 40 requiritur: I ουν ἡ πασα χωρα κτλ, nam intelligitur sola Sicilia. Fr. VI Ι 8 32 extr. lacunosa sunt verba τῆ δε βαρυ τι
μεγαλόπλουτοe. τὸν τροπον περήφανο tollas adhibito loco p. 135 s. 27, ubi eadem recurrunt, nisi quod ibi prius δε in μιD mutetur necesse est, ut iam supra monui . Ibid. p. 141 s. 5 legimus: γαγωγο γαρ καὶ α π αιδευτά ροπο ἐξουσIας ανυπευθυνου καὶ ουσta. 44εγαλοπλουτου κυριευσα το aD πρωτον κδρον ἐγεννησεν, π υβριν, το δε τελευταῖον ολεθρον αυτ καὶ συμψορα μεγαλα τῆ πατρsi tuae verba sic in ordinem redigas ut scribatur: παIδευτο τροπο ἐουσέα ανυπερ νου κτλ.Vulgatam lectionem supra quam dici possit absurdam esse, dissicile
Fr. VIII III 35 supple cum Dind. των ἐλευθέρων ais ἐν
ταῖς πατρω γεγεννημένων. Fr. IX extr. 3 37): καὶ λαλαβόντε μοD- χεῖρον των
παροντων αυτοῖς κακων παντησεσθαι . . . Quod deest verbum
vix aliud fuit quam πέ, αν, cui perniciosa sui praecedentis vocabuli vicinia. uamvis si initi periculo non expositum videbis periisse participium γεγενημένου in D. XIII 341 post φιλανθρωπου in verbis: αφῆκε του ἐν τοῖα προσθεν χρονοι - πο- δεδεγικένου αλὸν ἐν l. ἐστι τῆ τε μαντικη καὶ κατα τα τῆς τραπέγ δοσει φιλανθρωπουe, sive librarios sive epitomatorem huius negligentiae accusare malis. Si quis τε servandum esse duxerit, transponere illud debebit ante αυτον. Ego dittographiae Originem istius voculae tribuerim. Fr. X ex tr optime viri docti deleverunt α. et καὶ quorum hoc debetur Maio ideas, si tanti est, collat meam.
127쪽
lia Fr. XII II S 40ὶ Recte cod. supplet m καὶ παρα τοῖς
eικέται αυτοδῖακτο ἐστιν 1 φυσι κτέ. Fr. XV: ληστρικὸe merus est sed frequentissimus librariorum error pro στικος, quam sormam solam certa analogia tuetur. Fr. XVI. Legendum cum cod. του e αποστατα δευλουα et in D. XVIII recipias ex eodem δια Hii, πολυχρόνιον ειρηνην. Ibidem de coniectura repono τα απο των ων κυρίων απο
ἀήσἡ ἰδέαν καιοπραγουντεc. Fr. XX med. προνοηθέντες ἐμφρονω περὶ του μιέλλοντος. Antiquiores iungunt προνοεῖσθαι cum solo enitivo apud seriores non raro additur praepositio πέρ quae hic revocanda esse videtur.
Fc. XXI ΙΙΙ vs. 36 minus recte legitur των πατρφων ψιλων pro . πατρικων . Ibidem p. 144 s. a malim ἐπιλέω -
τους Ἀγριωτατους 4ι, ψογον. απλη ποτ ατ o in V ει χρηματων περιουσειν τἐ., ubi editur πλήστου e. Mox emblema tollature verbis: των δὲ φίλων του υποπτευομένου μιετεπέμιπετο, παραγενομιένων δὲ των φίλων παντα απέκτεινε. Scriptor antiquus Atticus dedisset παραγενομιένου δὲ κτε. s. 11 repetatur praepositio ar in verbis : μι his ου μονον aro τω αρχομιένων αλλα
pro λα υγνυσ4. Ibid dubito de sinceritate scripturae in verbis: στ ει ἔλεον καὶ συμιπαδειαν ἐπανατραπηναι. Non exputo quid melius reponatur quam: στε πρὸ ελεον καὶ συμι-παδειαν πρ et ii λαι. Duplex praepositio per ditiographiam nasci potuit e terminatione vocabuli praecedentis.
128쪽
locutione requens est verbum ρέπειν v. o. XXXVI p. 1664s. 35ὰ τῆς μαχηλωδε κακεῖσε ρεπου της. Verba ultima : καὶ καθαπερ ἐν τῆ θαλαττη κυματων φαντασIαι καὶ διαθέσεις ἐγένοντο κατα τα του πληθους ἐκκλησiας uno vocabulo necessario addito sana erunt,
sed quodnam id uerit dissicile dictu est, si quidem optio datur
inter λαφοροι, παντοῖαι et ποικίλαι, et fortasse alia Possis v. c. rκαν καθαπερ Ἀγ πν θαλαττη -υσκατωγ φαντασta παντοιαι καὶ λαθέσεις, vel φαντασίαι καὶ διαθέσεις διαφοροι . Hoc unum certum est adiectivum , cui eiusmodi fuerit significandi potestas,
Facilius corrigi possunt quae in se. XXVII VII in hune
modum scripta leguntur s. 19 καBοι γε ει αυτον ουτως ἔχειν οτε ὁ Γράκχος εισεφερε φήψιον περὶ κατ-αφαιρέσεως αυτου, κακεινον αμα ψηφισμα κυρουν περιεχον τὴν φαιρεσιν της Γρακχου δημαρχίας duorum verborum sententia planissima erit et expeditissima, si mecum reposueris: καΘοι γ' ἐειν πρὶν αυτὸν ουτως χειν π ο Γρακχος ισέφερε νηοισμα περὶ της κατ Ἀρχην φαιρωειω αυτου , κακεινον αμα ψηφισμα κυρουν κτε. i. e. quamquam licuerat illi, priusquam ipse ad ammiseram conditionem redigeretur plebiscitum perferre
αρπασα. ἐκ Θων παρακειμοέγων . . . o γαρ θυμ ὸς παντὸς του κουντος ιναι δυσκόλι περιεγένετο, probabili coniectura expleveris inserendo απέκτεινεν αυτον quae vocabula lacillime post consimiles litterarum ductus excidere potuerint. Commendatur quoque haec suspici praecedentibus: ουτος φυμγ υν αμταπτωτον ἔχων την - τὸ ολιθρο ορμην ταχυ tu προσηκουσης κολασεως τυχεν.Fr. XXXII X): τι η συγκλητος δεισιδαιμονουσα ἐξαπέστειλεν εις Σικελια περὶ τους Σιβυλλυ χρησμους κατα Σιβυλλιακον λογιον. Vocabula, qua uncis sepsi, insiticia esse monuit tarn Dindorsus Mendum eluendum restat in sqq. θυσιασαντες καοπεριφραγματα ποιησαντες αβατους πλικνυον του τοπους πλην τοῖς Iχουσι καθ' Iκαστον πολ'ιτευμe. πατριου. θυειν 4-εις. Vertunt praeterquam iis, qui ex singulis civitatibus patrita
129쪽
sacrisci more maiorum ad eas aras factitare solebant quasi in Graecis esse τοῖς ιωθόσι, quod loco optime conveniret. Lentus tamen rescripseris: βατους απεδεIκνυον τους τ που πλην τοῖς εθος ἔχουσι καθ εκαστον πολΘευμια πατρίουε
ειν οὐ νέας ut librario idem acciderit, quod Maio accidisse constat p. 50 in libr. XXII D. XVIII. Non tamen mirabor, si quis praetulerit: πλην τοῖς ἐθέλουσι καθ' καστον πολIτευμα κτλ Utrum verius sit ambigo. Fr. XXXIII: τι si τις Γόργος Μοργαντῖνος ἐπικαλουμενος Καμ-
- περιπεσων ληστηρI δραπετων ἔψευ γε πεος πρὸς την πολιν απαντήσαντο ν αυτ Γοργου του τουτου πατρὸς ἐφ'-του Pronomen τουτου non a Diodoro prosectum est vix est quod moneam; sed multum vereor, ut vel postquam illud deleveris, locus sanus sit. Certe suspiciosum est nomen patris idem esse ac filii. Non dico certum esse, sed seri potuisse, ut postquam τουτου iam in textu legebatur, istud pronomen sua vice pepererit novum interpretamentum Γοργου duo si actum est, genuina tantum haec verba sunt: απαντ αντος αυτωτου πατρὸς si ππου. Illud certissimum est τουτου esse delendum.
Fr. XXXV οτι του Ατταλου του πρωτου βασιλέως χρ- ριαζομένου περ τινος Par αυτοματIσαι την Πυθιαν φασI. Absurde haec dicuntur, nomine populi των Περγαικηνων, incuria fortasse epitomatoris, omisso. Pro ἐπ αυτοματωαι, quod verbum Graecum non est, corrigera Ir αυτοματισαι, quod ipsum non mirer, si in palimpsesto accuratius inspecto, scriptum esse appareat. Fr. XXXVI vs. 22 οἷς Αντιοχος μετεδωκεν αποκρIσεις. Legendum ἔδωκεν τε et deinde supplendum: αὐτον μεν)Mελψὸν κτε. Alibi loca editiora Graece dicuntur υ πε κεῖσθαι, itaque sana esse non possunt quae sic scripta leguntur in D. XXV VIII XVI) δυνασθαι γαρ αυτους εἰς την ποκειμένην ρεινκν καταψυγοντες αποτρ ασθαι τη δυσχωρία τὸν απὸ των Iamrέων κι νων Correxerim igitur εις την πὰρ κειμένην ὀρεινην. Quo autem sensu dicatur in geographia υ πο κεῖσθαι, tum suspicio est facillima , tum do-
130쪽
cent loci qualis est . c. lib. II 37 vers. fin. ubi simul corrigas τῆς 'Iνλκῆς φασι τας ris λακειμένας χωρας την τε Σκυθων καὶ Βακτριανων, τι δε καὶ τὴν 'Αριανων, ηλοτέρας εἶναι, τῆς 'Iνδικῆς ωστ ευλόγως εις την inari κειμένην χωρα πανταχοθεν συρρεου- σας τας λιβαδα κτε. Scripsi παρ- κειμένης pro περ ι κειμένηc docente re Geographica την pro των requirente grammatica, et expunxi της I9λκη iubente sana ratione. Fr. XLΙ ως πBGες ora sati καλοῖ φαλα τοῖ δε κακοιe ἐπεισαγει τα ἀγαθα. Immo vero τοῖς μιὲν καλοῖς τα φαυλα
- ταγαθα. Bittographia perdidit praecedentia: ου μην ἐξουσιανανε λαβε τη στρατεIας Lege εξουσIαν ' λαβε κτε. Fr. XLII: ἡγαγε του πρέσβεις - τὸν τοπον ουπερ Πιτθιδης τυφλὸς καθητο ἐπὶ τῆς γῆς ἐκτετυφλω μένος Turpiter
abundare aut τυφλο aut κτετυφλωμένος satis est manifestum utrum tamen alterius sit interpretamentum difficilius dictu est. Interpretamenti speciem inagis quam τυφλὸς habet ἐκτετυφλωμένος. Labem contraxisse videntur quae praecedunt: καὶ των
Σελευκέων αποστειλαντων πρέσβεις καὶ παρακαλουντων συγγνώμ ης τυχεῖν ἐπὶ τοῖς γεγονόσι. Verum Videtur συγγνω μιην χειν
τοῖ γεγονόσι, i. e. συγγιγνωσκειν.
Fr. XLVI: ἰδων δὲ χρηικατίζοντα τον πατον , καὶ δηλωσας οσπια, se καὶ οτι πολλους καὶ πολλακις ἰπν των ,ολιτων υ ρογατ α ς κινδυνους σπερ περ 'Pωμαιων πολιτευόμενος, ο μόνον αυτὸς απέλαβε την κτῆσιν, αλλα καὶ - ἐξουσIαν λαβε τε Protasi Iδων - πολιτευομενος deest verbum finitum , quare pro πο- στα aut reponendum est φειο τηκει, aut, quod sortasse probabilius est, post πολιτευομενος aliquot vocabula excidisse putanda sunt Praeterea certa coniectura corrigendum πολλους πολλακι - κινδυνουα, expuncta Vocula καI, quam mala manus
addidit ante πολλακις. Fr. XLVIII 'Οτι ὀ Γρακχος δημιηγορησα του καταλυσαι ἀριστοκρατιαν. Post D γορμας excidisse praepositionem περι neminem latere arbitror. Mox legitur: ουκέτι συναγωνιστας αλλα καθαπερ αυθέντας εἶχε τουτους υπὲρ τῆς ἰδlα τολμης.