장음표시 사용
271쪽
o' alii popinam veUMἰ sum , me servabit inpmmu harum observ. lib. g. P. 14. s. uondum satis exemptorem est , en ue , qua-L I. ε x. ff. dedore praeleg. dieis C aeias ad inpiani fragm. tit. o. , dos si pondere g. o pinea dixis lib. 7. Observ. cap. 2 . sed quia nore dixis , quod res est, via mibi es inritae , alia via bis rem aggressus sum ista. 7. cap. Ist.
272쪽
CAPUT L mento seripis , m eius mente. , aliud videatur stadirendum . Rationem difforavisis emendata L. I. 6 3. ff. de rentiae nemo dedit, nee puto esse, qu - heria. institi dare possit , quum ut verbis , ita &
. seripto mens eadem testantis declaretur.
Νx prures, quos adivi, omnes 'Quin i esse ille Ulpianus, eandem telam
adeo secure transmittunt I. I. pertexens , in f s. h. ι. I. ira pergit 6 3. 1. de bered. inst. atque s cutem se s RisAT , die. quo mans - u nihil ibi occurreret ,- quod sestuni est . etiam praecedentia ad testa. . Vel minimum rurbare possedi menta scripta pertinere . Sine ulla quo Ulpianus lib. I. ad Sabinum sie ibi seri. que distinctione vel scripti vel nuneupa Psisse creditur: neqvie kgatimis quid rivi testamenti, idem Ulpianus, in m υε ε neque quemquam oberedaturus, jus nota explicanda versamur , frume que verbis potes facere stulamentum, sis. x r. dixit, heredem recte institui his νε dicat, LuCius mus ΜrΗI HEREs verbia , Tisias heres esto , Titius bere ESTO . Haec autem scriptina penino ad- se. omittitur etiam ea distinctio in B satur , silicis sio. 3 s. sis. p. eap. I. ubi tac 'ρον reris etiam tristis meisis pinari. Ulpiani mota exhibetur. Quare nec du - ῶς ν. LUCI Us ΗΕara Eoo , nam bito, quin Ulpianus. quod dixit in ἀπ MIHI TITim ab dat . -ra dixerit de utroque genere testa verba esse Sabini adsentior Cujaelo menti. Ne autem verba , ut nunc te --en . ad h. I. I. ε 3. idque apparet guntur, obstent, explicata , eae regulam subjecta nota Ulpiani, haec amem geminationis, veteri seriptura, legποῦ scriptura , hoe est, s prura Sabini. ut peritum, hoe est, per inet et ad eum, Cujaenas eo loco recte interpretatus est. qui non me scripturam testatur , ' ut Ceterum . quod Sabinus dixerat , posse utranque restamentum una eamdemque quem testari quinque verbis , Ulpianus oratione complecta rovidetur restringere ad testamentum nun. Deinde ait , γῆ μυῶν etiam stribus cuparivum , ad eam, qui non per sc-- verbis stinare. Ampliata' sabini scriptu- P uram εν tur , utque adeo in testa. ra , euam tribus verbis recte heredem
273쪽
institui dIxit , plane ut dixerat fragm.ν r. 2I. Illud qui sensu nonnihil contorto , ferri posset , sed oppositio esset major . sensusque melior, si legeretur, quin , in quam scri Huram ego .quoque
essem proclivior . Praeterea ait , resar; . Si quIn reponas , ut ut activa significatione posses accipere verbum tessarἰ- malim tamen passiva . Constat, Verba, quae deponentia vocantur, utraque significatio ae. cipi apud Auctores , cum nostros, tum exteros . Exempla habes apud Clar.
Dukerum ouis. de istinἰtate ICtorum p. 328. 333. 349. 38 I. & alia alibi su- lunt . De ipse verbo restarὶ testem
habes Gellium tib. I s. cap. I 3. Atque ita tessari hic esset testamen. tum fieri , posse scilices testamentum absolvi non . quinque duntaxat , ut Sa. hinus dixerat , sed & tribus verbis ,
cet non adiecerit Eoo , credimus plur. Nuncupatnm , minus scriptum. in s ita, - LUCIUS EST , tantumdem dicemus. Igitur adhuc plus dicit, quam dixerat, ea scilicet- simplicitate testamenta seri post se, ut duo verba sussiciant, cum tamen hodie in condendis testamentis tot verisba perdantur, non alio, prope dixerim, fine, quam ut prolixam litium malefiem praebeant . Tentat mox Ulpianus, an rion unum verbum suffciar. Ergo , inquit ,
'Me praeedere. Divus autem Pius A sum
quidam portiano inter heredes diseri isset ita , ILLE ET PARTE TOTA' ILLE ET TOTA, Gc adjeciset , HERM EST , rescripst, valere insittitionem , quod Iulia,ins Aripsit . Haec verba .inter2 D
non egent, ut nec alia , quae de eodem argumento siubsequuntur in * 7. Noneo tamen , voci solummodo , qua
utitur Umiam s in Q 6 s. 3c issus quo que erat in * i. d. t. de statu latini.
tatis controversiam moveri a Grammais' ticis , tantummodo admittunt, solummodo rejiciunt . Ita Vorstius de latinitate 'merito sulpesta eap. 32. Nolim pro Ulpiano rei pondere Ulpianum apud Athe--naeum De pnosopb. lib. I s. principio, ει ριι ἰατροὶ ηταν , έδἐν αν ῆν των
hil Grammaticis in Rullius ' dico potius, mihi satis Latinum videri , quod loquendo ratio admittit, & usus JCtorum probat . Eorum elegantiae laudique nihil quoque Grammatici detraxerunt , nisi sorte Sanctius in Minerva lib. 3. eap. I 4. hac lepida ratione , quod sculum Iustiniani iatiuam. linguam non pο- hebat , vereres juris auctores , ex quibus Pandectae constant , se vixisse ratiis
trecentos, imo, quosdam ex his, qui gentos annos post eam aetatem, qua re vera vixerunt lcripseruntque. Quod miror, qui Sanctio censendo occupati fuerunt, sine nota trant misisse. Offendere etiam non neminem possit
quod in d. hs. cum agatur de herediata te ab ipsis testatoro distributa , illud
significetur hae sormula , .ue ex Pinrte tota , ille ex rota cum nulla pars -tum esse possit . Fuit olim , quum j venili ausu tentarem pro tota , ' u robiisque rescribere tanta , maxime qaum animadsterterem , illud vitium eciam alia loca' occupasse . Sed muto sentenis etiam: totus non semper est integer- --Πdus, verum & partem denotat, ut dein
notat semper , ubi sequitur quotus , dc tunc prima syllaba corripitur; cum ali quin producatur . Totus a rot ut quo. rus a quoε, 3c partes quoque significant
274쪽
Propulsatis vis ater is iniuria quo senis juri Gentium tribuatur in L. 3. ff.
Florentiatis adseribat vindieationem ἰn ι
ea sit eommunis λ & sane quaesitu dignum est. Responsio Μureti, quod sciam, publice non exstat, si exstaret , serte ego potuissem hae Opera supersedere. Ius naturalep definire docuit Ulpianus in ι. I. 6 3. b. 1is. allatis quibusdam , quae ea jure naturali descendunt . Ius Gentium definivit in * 4. d. I. & cisae inde descendant , ex variis ICtis relatum est in I. a. A. 4. & t. s. eod. Valde autem inexspectatum videri potest, quod ad ius Gentium reserat Florentinus in L 3. ut iam atque .niuriam propulse mus. Nihil enim magis iuri naturali ' propriym est , quam defensio sui hane permirtunt , quin & jubent τὰ πρῶrα
σα φουσιν , quae eum ipsis brutis habemus communia. Ab ipsa natura eom- Paraeum esse , ut vim vi repellere liceat , Cicero variis locis prolixe testatus est , nec alia mente usos esse vel
res iuris Auctores , eorum fragmenta passim loquuntur . 'Recitarem loca Ciceronis ex libris do Ostiens , de F ns. bus bon. maL ex Topicis & Orat. pro Milon. si non qu am oecupasset Marius Salomonius comm. ad i. I. 6 3. J de ius . in ' Dre , & alia ab aliis utque 3h usque essent descripta . Quae iure Romano in eandem sententiam exinstant, indicavit Scholiastes Basilicorum ad b. I. 3. nec a Latinis quoque Interpretibus praetermissa sunt . Sia quid attinet veritatem , nobiscum natam &adultam, testimoniis onerare ; plus sciare attinet, qua ratione solus Florentinus ad jus Gentium retulerit, quod ad jus naturale reserunt alii omnes. Movet hane difficultatem Goveanus
sed quo amoveat , nihil quicquam dis . est .. Scholiastes Basilicorum eo , qu dixi, loco respondet, quod ὀ ελικος νομ
tat in tractatu , ubi utrumque jus distincte definitur , & utriusque , ita distincti . exempla proponuntur. Iure na . rurali definito , quaedam eius exe in subjecie Ulpianus, mox definit ius Gentium , & ei rursiis, ex aliis ICtis, subjiciuntur exempla , quae eo pertinent . Aeque ideo neque adsentior Connino , qui eomment. Furi civit. lib. I. cap. q. num. ρ. existimat, ea exempla quae in ι. 2. L 3. ι. I. s. recensentur ,
remiscue pertinere, vel ad jus naturais 'le, vel ad jus Gentium , quod utrumque inpianus definiverat. Salva recte diia putandi norma haec non subsistunt Nee tamen felicius causam extricant, qui vel Floremini errorem arguunt, quod .juri Gentium tribuerit ,' quod juris naturae est, vel culpam in Tribonianum transferunt, quod hoe s agmentum no collocaverit sua sede , hoe est , inter exempla juris naturalis, ubi Florentinum retulisse putant. .' Sed, ut juri rudentiae sua constet dignitas , aliud dieendum est . - Et , ut aliud dicamus , veteres jam Interpretes ansam praebuere , nam inter . illos sunt qui vim a que injuriam accepeorunt pro vi iniussa , ut observavit Salomonius ad F. ι. 32 & quamvis ipse illud improbet , tamen nihil puto esseverius ι Te posterioribus quoque Inre
275쪽
pretibus sum, qui ex figura Rhetorices,neiciis qua , vim atque iniuriam , licet in duo divisam , pro uno tamen eo
demque accipiunt , ut apud Virgilium, pateris libisar auro, apud Lucanum,e6al bem frenosque momordis , atque ita in ceteris . Hanc Florentini mentem haud obscure ejus verba significant, neque enim simpliciter ausim, sed qualem in relligat subjungit , cum . interpretationis laco addat , atque injuriam . Agit igitur de vi injusta illata. Unde iusidici, omissa vi . simpliciter hac vertunt ἔ
pulsare illaeam initiriam, non εἱαν . sed δῆριν . Similis locutio , qua hie utitur Florentinus . est apud Florum lib. a. cap. 2. in fin. ubi de Numa Pompilio:
eo denique ferocem populum redegis, tit, γω - σ injuria occupaverat immisHum , religisne atque i itia inbernaret. Iuud Mevaverat, resero ad ferocem p riam, riam ad Numam Pompilium referri non potest . utpote quem, Curibus Sabinis agentem , ultro petivere . ob in- σι tam viri religionem , ut anis dixerat Florus. Si ad potitum non reseras, sinbi non constaret Florus, nisi pro occupaverat , ut olim aentabam rescriberes carperat , per vim enim & injuriam initium sumserat Populus Romanus ,
ex scelestissimis ι qui ad Asylum consuis gerat, collectus sub equutis mox per
vim matrimoniis . Sed eam mutationem
Ceterum non suffcit scire . sesam injuriam sive vim injustam a Florentino intelligi, nisi intelligamus quoque quemadmodum propulsatio injuriae live vis injustae ad jus Gentium pertineat . Id satia explicatum nondum vidi . &sane explicatu videbatur difficile. eum &iuris naturae sit. injuriam sve vim injustam repellere. Et sic est, sed alia atque alia ratione. Iure naturae vis injusta repellitur , quatenus vis , jure sentium . quatenus injusta . Ex jure natum licet propulsare quodcunque inimicum' est , nullo discrimine aequi vel iniqui ex j re Gentium adhibito , jus Gentium duntaxat permittit se suaque tueri adversiis ea, quae inique & injuria inseruntur. Ulud Maturae . hoc rationis est. Iussum naturae, etiam sine . ratione expeditur , sene ulla cogitationa , sne consito fit . quicquid natura praecipis, ait Seneca NULI 2I. Lex naturae est quomodocunque se contervare, eaque omnia iacet , quae ad sui consertationem conducunt ' ei legi si quis non pareat, contra naturam
injustus est, idemque jure Gentium quandoque justus. Supplicium meritus δέ ad poenam damnatus , si seatentiae se &exsequutioni non submittat, sed quo potest modo contra nitatur , jus naturae
sequitur , id enim quocunque modo sui
larvationem praecipit, & omnem ra tionem expediendae salutis honestam statuit . Ut id dicamus, flagitat amor sui , supra , quin α coutra mnes& omnia ab ipla natura nobis comis mendatus . Si , inquit seneca d. eps. . IAI. omnia propter curam me. facis ,
antei omnia es mei mra . Hee animalia
bos ines euntiis, nee inseritur , sed i
nascisur . Si quis vero meritam pro crimine poenam ibbire paratus sit, ut ue nrra jus naturae peccet, rationem se. quitur, atque adeo paret juri Gentium.
Hujus praeceptum est ron pmpulsare vim , nisi injustam , injustat autem vis non est , quae a legibus & Magistratibus proficilcitur. Unde qui jure naturae juste sanguinem suum redimit, quamvis nocens ratiisne, peccat tamen jum
Gentium . & in ι. I. si de Mn. eor. qui ante sent. mora. sibi eonse si dicit ei ignosci. utpote p canti, jure Gen. tium scilicet . nam jure naturae qualiter qualiter licet sanguinem suum reis
276쪽
dimere , & inde peccati venia , etiam jure civili , quod illum amorem sui non nimis improbat in L I. I. Venia tamen non est absque praecedenti noxa, atque inde indulgentia , quos liberat ,
notat. t. vlt. C. de gener. aboliti
Ut verbo absoIvam: cujuscunque vis propulso jure naturae, ex instinctu na. turali & sui amore . justa est , sed, ut vim iniquam propellamus , ratio juris Gentium magistra, permittit dunta. xat. Vim inserre, quomodocunque profuturam , jus naturae permittit, sine justa ratione inferre jus Gentium prohibet , nam , ut subjicit Florentinus , iure hoe , id est , jure Gentium evenit, ut quod quisque ob tutelam corporis sui fecerit , iure fecisse exissimetur, ob tutelam , adversus vim injustam nempe, de qua dixerat , idque dc sequentia indi- . cant , ubi insidiandi vox est , quae, ut
mox dicam, non pertinet, nisi ad vim injustam . Et , inquit , cum inter nos cognationem quamdam natura constituit, conbi quens es , hominem homini insidiari nefas esse . Cognationem dixit pro fraternitate , o coWanguinitate , plane ut Lactantius ep t. Insit. cap. D consaninguinitatis jure Desamur. Κοινὴν νεῖαν vocat Philo Judaeus lib. so de viasa Motas. Atque illa cognatio efficit, ut omnium hominum conὸitionem credamus esse parem , nec alteri liciamus,
quod nobis sectum nolumus ; id vero solam esse injuriam ratio docet , igitur eam prohibet jus Gentiunt , quod rationem sequitur ducem . Ex eo alteri nefas est insidia i , quod smpliciter intelligo pro nocere , ut in i. I. 6 M. F. de collat. bonori neque dissimile nimis est circumvenire in I. Io. ρ a. Fda libeν. eous. Sed plus satis dixi ad propulsandam a Florentino injuriam minus distincti utriusque juris. Nihil hie disces vel a Ludovico Charqnda lib. I. BFη . T. I.
verssim. eap. I. vel a Gregorio Lopee animadvers. - . eisit. cap. 3. vel a Constantio Lando enarrat. cap. II. Vel ab eodem exereis. ad b. I. 3.
nuἰbiι transponendum viaeri in L. sq. 6 a. ff. de manumis . testam.
SCaevola, loco indicato . se scripsia
se creditur: Luesus Titius testaman. to suo Ba eavit : ONEsi PHORE , NIM
rus ex his verbis libertatem sebi vindia eare possit 8 Respondit, verbis, quae pro ponerentur , libertatem adimi potius , quam dari . Constans ubique est hujus 9 scriptura , a Basilicis quoque in ean.ὸem sententiam expressa lib. 48. tit. 3.
cap. β 2. & a Scholiaste ibidem
repetita . Et tamen vegrandem difficulis ratem habet , etiam a Stephano Fo catulo ani in adversam dialogo 93. nec vumant biae suae : quo opere , ut ait , v terra JCtos magicis artibus ab inseris revocavit , quo. mentem tuam apertius
explicarent. Sed quid Corybantem agimus λ quid Diabolum invocamus , ut ejus ope consilio iurisprudentiam illustremus λ est quidem Diabolus valde sagax & exercitatus secundum ea , quae lego apud D. Augustinum caus 26. quot. 3. q. can. a. sed juris pertintum vel Criticum esse me legere. non memini . Eo igitur inconsulto rem adisgrediamur . Ait Scaevola in In. 6 verbis testamenti , quae proponuntur , inbertatem adimi potius, quam dari, quum danda potius videretur , quam adimenda , si Onesiphorus conditioni paruerit. Conditio erat , nis diligenter rationem excusseris, liber ne esto, hoe est, s dialigenter ratisnem excusseris . Iibeν em ,
277쪽
-im constare videatur , duas negati Uo ut authm aliquando duo abnutianes . sibi incontinenti appositas , non Va , qvi vis cumulata , sortiua nesant, negare . sed assirmare . cent id pas- Id tamen non esse ex communi usu , sim veteres Grammatici , di ita quis- qemo non sicile. latrietur. Et sin heeque antiquus Scholiastes ad Iuvenalis ratio mer movet , ut Alberim de si V r. o. q3s. & ad Drνν. I 4. . sate adsentiar , existimanti comm. ad λvers. a 27. Docet & Gajus , de 4nter. ε duas negationes hie non negare . Agi. Neratione legum agers , ha t. 237. tur serticet de seri ura testamenti , in F de verbor. sim is sed quid resert pro- cujus interpretatione , t nisi evidenter bare, quod usu probatum , & ab Ul- constiterit, testatorem non ex vulgari plano in I. f. de reg. irer. & ab communique usu loquutum suisse , ab aliis pίissim receptum est Τ. Apud Grae- usitato sermone non esse recedendum , cos, duo negantia sortius ne- & res ipsa docet, δα iuris expressa
auctoritas in I. 6ρ. T. de legar. 3. Quid igitur sibi vult , Onesphorus , nisi diligenter rationem excusserit , libeν ne esο ὶ & qua mente libertas sis vetabis ademta potius . quam dara.in redigitur Si recenserem , quae Glossa, DP nus ', Albertcts , B rtolus , ' Baldus , gant , nec dissiteor , in linguam Lati nan, id aliquhites transille . Aliquot ejusmodi exempla suprassit Cuiacius lib. ID. observ. e. p. i 6. & Scaliger ad Va
tum ex varronis lib. 2. de vita Populi Romani , qui . sic exstot .f. ammt. p. 62. sua absinentia Viri . Mittieresque Bellonus , Covarruvias ad b. h dixe Noran fuerint . quod a Rege munera rine ; librum scriberem , & honas ho- eorum noluerit nemo aes pere . Alius l6- ras reserem . Solus Andreas Alciatus 'cus Varronis est apud Nonium in Uri lib. s. parad. eap. q. primum Vidit , gativas duas. Etiam in jure nostro in- sermuIam , qua usus est Lucius Titius, . solenS non , est , duas negationes magis tantundem valere, ae si dixisset,s dia negare , & si ita accipiamus Iulianum i genter rotonem excusseris , Onesiphore, in I. 36. β. de aequiν. vul amisi. tofi liber istis. Et hactenus etiam bene Foriss . non erit . eur ibi alterum abnu- eatulus I quamvis δουριονιζονεν - , ἀυvum cum Haloandro expurigamus . dirui ne omanth. sed neuter reis
Siς quoque intelligo Ulpianum in I. I. cte explicavit , & sane explicari non' r I. D de adminδῖν. νeri ad C in potest , quemadmodum secundum ea , pe r. nee usurarum praefationem, inquit, quae proponuntur , verum sit , libertaberes 'deiussoris recusare nosi debet, hoc rem adimi potias , quam daris Alciata est , nequidem fideiussoris. heres usuras putat, Lucii Titii verba praebuisse cau- evirabit., non modo non ipse . Atque sim dubitandi, nunquid statim, & an ita , si idestndi possit . defendenda est te rationes excussas , libertatem nanciri utiqua quorundam lectio in I. 11. F sci potuisset Onesiphorus . ae s m
xsse. Procons er Jeg. ubi pro dum, non e ditionem inducerent, & 'iux Gabet , quid1m libri . habent , neque Scaevolam censuisse , conditionem sic sera non harit . Sed exemplorum satis re , atque ita respondisse , ex illis ver AE, Video alios alia ex. iure nostro alia bis i tum non dandam , quoniam iis relisse , quam apte , nihil attinet diis potius adimeretur ante excussas rationes . ere , & minus attinet aliena destri. q.am daretur quamobrem exspectandumbere. reddas rari vis Alciato , Itas expli-
278쪽
explicanti , , applam sunt alii. Sed me -Seremia da lasset, implendam esse conditionetr , ilibertati adseriptam ' .& cuo dubitasset , v plana nili , v l , quot perinde est , verba s non , s uitionem facere dubitatione inepta res ineptior nulla est . Et ubi in Responso est, libertatem suspendi , donec rati Des excussae redditae. fuerint λ simpli.
citer ait , Iibertatem .aa-ἰ, neque ad. dit , ad certum tempus, vul ante ravitiones exeusas , ut addidit Alciatus . Qitare haec noa subsistunt. Forcatulus ait, libertatem μου mi potius, quam do-νi , hoe es , non flum datur libertas , si fax, quia iii. etur ed etiam adimitur,s non mi. God Responsum ex tripode Apollinis potitis, quam a Scaevola prosectum dieas. Sed quid cum larvis pugnamud Quare alia expediendae dissicultatis . ratio quaerenda erit. Quod ut fiat, 'ix
operae est, ut quid a Ne moneamus de nomine On bori . Servile nomen esse dixit Meragius . inmaenit. Iur. -υ. cap. 3I. nec inIercedo , modo patiatur ,
liberis homines eo iplo nomine fuisse usos . Id liquet ex ruariis Inscriptaonibus apud Gruterum , liquet & aliunde saepe eadem suerunt liberorum & servo.
gum nomina . Properemus. potius adaeonditionem Onesiphoro adscriptam alisque haee est . nis diligent ae misinem exeιιsserit, liber na esto . Sι pro nis te. eretur s , - sorte intelligerem Respon-- , quod subjicitur. his verbis
hectatem potius ademiam, quam daxam
videri a Dixisset nempe , adimi Rae
phoro libertatem in casum ea ressum , ii diligenter. rationes' excussistet , tunc enim non liber esse jubetur , sed . non dari in eas i. optastum . Dari quoque libutas contrario casia non videbatur , 'tam ob ipsius conditionis deridiculum. , qua libertas data esset in praemium de-hdiae. . quam quod casus nullua sit cx. ROMANI LIB. U.. a III. et
pressus, quo libertatem nancisceretur neque enim dictum est, s rationes excusserit, Iiber eseo, & tamen lege Furia cautum erat, ut libertates servis teis. stamento nominatim dentur, ut auctor est Ulpianus fragm. tit. I. ult Haec autem ut aliqua verisimilitudiis
ne nitantur , vera tamen esse non cre
4s , sed potius aliud mendum latere is b. 3 2. transposita 'nempe videri fida lia , & pro ιibeνtatem adimi o potius iquam dari, legendam , libertatem dari . potius, quam adimi . Hujusinodi traj ctiones verborum & in jum ilastro, & apud alioa Auctores sunt frequentissimae , nec fieri poterat aliter , quin tu .
Marii , dum verba exciperent xx Ore dictistis, saepe alterum verbum alteri anteponerent , Atque eo sensa rei ponis
disset Scavola , Iicet velΜ testamenti videantur esse negami , dari tamen libertatem , suobus abnutivis, ex comis
muni sermonis usu , pro Armation acceptis , eodem ensa, adi si s cripturi esset. s dubenter rationem exeusserit libeν ecto. Sive enim dicas , .nisi matreanea moritur , M dato , sive , si 'maser mea moritur dato, nihil quicquam haec differunt , cum utrobique stib conditio ne vel datum vel ademtum esse. legatum etiam Labeo responderit ι & pr
eondit. m demonstr. In hac si,ecie quiadem adςmta erat 'libertas, ias Onesipho rus diligenter rationem exculsisset , sed ex adverso, si paruisset conditioni, da-ra videbatur c quemadmo m 3c in ce. teris legatis obtinet: nam legarum, eum sub condisione adimitur , perinde es, tacs sub eoutνaria eonditione datum fuissem
g. quod juris decretum repetitum exis' stat in ι. I . F. de eondit. σ dem --sr. 3c I. Iob. r. sue quando dies ti gat. nec est . cur id non .recipian in
279쪽
. cum maxime favorabili , quale. estinatum tibertatis.
in nune legitur , tegend. m so L. I ., i. T de appellation.
ULpi nus M. 8. dis utarisuum in a. i. Io. β r. ita scripsit : Si
uls , cum una actione voretur , quα,
lures species in se basieat , pluribus summis condemnatus, quarum molae no-sionem Hioeipis non De iant , omnes auin em formiunt ae Deiant , yotaris ad Prinis c pem appetiare. Franciscus Horomanus. Observ. ov. I 8. pio notionem Princi s. rescribi jubet nationem Praetoris , idem jusserus , si meminisset , de
me Principis , quae mox sequitur, 3 in ea m causa Id morieo , quia .s vitium scripturae est , bis peccatumst 3 oportet. Sed utrobique recta Principis mentio , 8c minris recta Praetoris,.quum minimarum litium controversae etiam ad Praetorem fuerint delatae, nec ullum noverim Μagistratum , qui in causis ordinarin iurisdictionis infra Praetorem juri dicundo praesuli sane nullum Φ. a qu6 ad Praetorem suerit appel. latum. Loeus Quintiliani Γλ.3. Iustit.. Orat. cap. s. quem Hotomanus addu-eir , minus aptus est ia- eam rem, nam ait, Mei commissum non apud Praet rem , sed apud Consules peteodum ,ἀ quia major Prietoria Eunisione summa es. Quod Hotomano magis obest , quam prodest , quia minora duntaxat fideicommissa petebantur 'apud Priet -- rem fideleommissarium , maiora apud Consules , ut & Cujaeius docuit lib. a I. Observ. cap. 36. Infra Praetores quidem AEdiles , qui itidem jus dicebant, sed duntaxar in eertis causis , quibus eorum circumscripta erat potestas , ut
ad L edicto nee in his ea uis ab α hibbus ad Praetores appellatum fuisse ulli. bi, quod sciam, relatum est. I aetorea quide in dabant judices , a quibus ipsi appellabantur , sed praeterquam quod .
illi Iudices non essent Magistratus , ex quoque appellario promiscue concessat. I. pr. 1 quis a quo appell. non deis finita nempe uim ma , quae , ut ut minima, appellationem prohibuerit. Quapropter non animadverto , quem. admodum idonea hic esse pol ut Praetoris mentio in definienda summa, quae, in causa appellationis , ' ejus cnotionem faceret , vel non saceret ἰ Magis .eo
modum esset , si quid mutarἱ placeret utrobique in 4. 3 I. substituere vocem Praesidis , Sc quia similitudine & sono
plus accedit ad vocem Principis, & quia ejus cognitio ad graviores causas perti. net, nam a Magistratibus municipaliuos res non judicantur , nisi usque au summam, quae jus dicere possuat , apud Paulum fragis. lib. . s. rh. s. β I. Unis de & Gajus in iure Provinciarum in tereretanda , hanc quaestionem ex proinsesso fractavit in D II. pr. F. de jurisdict. quae est ex libi. I. ad edictum Prininciale ι docet ibi , i pluribus actionibus institutis, quarum singularum quantitas intra iuri ictionem iudicantis si ,
coacervatio vero omnium excedat , sing
larum summas esse spectandas., pluribu inquam , actionibus institutis ,' cum , si quis una expediatur , quae plura capita habet, secus sit dicendum ex h. ι.1o. β I. Omnem quidem jurisdim nem Magistratibus Municipalibus den garent, Scipio Gentilis & Reinestus , 'sed iis mascule' se opposuit Cl. Ottode edd. Coloniar, Munieip. cap. 13. ubi , quicquid est ejus argumenti. , ple 'na manu exsequutus est . Igitur magis opportuna hic esset mentio Praesidis , ' qua
280쪽
quam Prietoris qui eontra quam diei solet , Romae etiam minima curabat , praeterquam in causa doli ι. q. f uir. I. I . oe l. II. pr. F. de dol. mai.
Sed quidni servemus lectionem , sibi ubique eonstantem , a Basilicis quoque expressam , & boni. sensus plenam dis. rat Ulpianus, si quaeratur , ad quam
ummam liceat provocare ad Princi nem, quechadmodum summae sint computandae , si sententia plures contineat , &ait , non separandas . led conjungendas, si ex una actione proficiscantur ; ad Principem igitur appellari , si summae conjunctae ejus notionem iaciant. Salva utique res est , & salva scriptura , si aetate Ulpiani ad ipsum Principem lat. rit provocatum , & fuisse provocatum ipse Ulpianus auctor est lib. I. de appellationibus , nam ex eo resertur in l. r. 9 r. F a quib. appeti. non lic. suι- tum esse admouere , a Prine pe appellare fas non esse , eum ipse Iit , qui pro .catur . Inde tot quaestiones de appellationibus ad Principem in I. II. pr. crq r. & t. 23. f. de appellat. Et Tacitus lib. I s. anuaI. cap. 28. de Nero. ne et aux t patrum honorem , statuendo ,
ut qui a privatis judicibus ad Senatum promeavissient , eiusdem pecuniae periculum Desrent, euius ii, qui Imperatorem appellavere . Vides poenam frivolae appellationis x quae hodie ubique sere gentium frequentatur, & olim Romae o tinuisse, & poenam fuisse maximam, si quis in judicio, appellationis causa ea.deret apud prinei pem , ut & hodie maxima est apud eos , 'qui vice sacra dicant : nam ipsi Principes hodie litibus judicandis non vacant . Praetere exempla appellationum, quae apud Romanos ad Principem factae sunt, & in annalibus Taciti , & alibi exstant . Scio Prinei pes , etiam eitra appellati
nem , recta latre suisse aditos , de re. ROMANI LIB. V. C. IV. Irbus quoque minimis, & a personis vi lilsimis, de quo nonnihil dixi ιib. sinisgui. ad i. lecta Oo. F. de reb. cred. cap. 2. atque haec est i εο κ ὀδὰς, cujus m . minit d. ι. 23. F. de appellat. Sed exintra ordinem id factum est, & fit etiamnunc , salvo in reliquis jure appellationis . Qi iam vis autem regula se iuris , σἰn maioribus , in minoribus negotiis appellandi facultatem esse l. 2o. C..dei appellati m eonDItat. sacile tamen Cre. . diderim . hanc , ut in aliis exceptiones
suas passa est , se & passam in litibus
minimae quantitatis, ut scilicet de his, ex appellatione , non judicaverit ipse Imperator . In Germania & in Belgio. forte & alibi Gentium , appellationea in caulis minoris momenti non deseruntur ad suprema Tribunalia, sed defini. ta legibus est sumata , quae ab inseri re ad superiore ni , ab hoc ad supremum judicem quamcunque provocationem ex cludit. Atque ita puto. Principis Ro- mani notionem non fuisse, nisi de ea iriss gravioribus , quae certam pecuniae
summam excedebant . Ut hoc credam, non tantum me movet locus Ulpiani
in h. i. Io. β I. quamquam vel sola ejus auctoritas misi sufficeret sed &Dionis Cassii ιib. sa. p. nr. 337. ubi
τον επισκοπουντο, νυκτοφυλακοῦ
- , . oeae ita vertit Xy. lander e Ipse autem seorsim de causes, in quibus provocatione certaιur , iudiis eium facies, qua a majoruus Magis .ribus , tutoribus ego verio , Procura. toribus Caesaris, qui & alias apud Di Nem επιτ οποι, nam inepta hic est min