장음표시 사용
201쪽
Actis anni i69 p. 4as laudato,Fastos Consulares a nonymi ab ecteonservatum Cyclum LXXXIV anno um recensens observasset, cundem Cyclum in sex tessaradecaeterides divisum a Latinis Patribus ad indicendas Neomenias Paschales, quas ex aetate Lunae singulis ine. uiarium annorum cycli Κ lendis praenotata deducebant, acceptum
fuisse animum adjecit ad cyeli hujus Ecclesiastici rationem peculiari
distertatione declarandam. In hac ergo Clarissimus Austor erudi. te ut solet, ostendit, cyclum huneriνtentum vel reformatum si item fuisse post Nicaenam statim synodum, antiquatum autem circa Leonis Milari Pontificum tempora. 'pium porro Cyclum Eoclesiastieum, a Civili, qui Kalend. 1anuar. inchoabatur, diversum habuisisse initium, nempe 3 Martii sortitum quoque fuisse alium annotum embolim orum ordinem e primum enim ejusdem annum fuisse embolimaeum sex vero embolimatos, qui in Cycli civilis tessarade-eaeteride postrema collocantur, in Ecclesiastici statim altera positos, primumque mensem, qui in anno ei vili plenus est, in ecclesiastico cavum fuisse. suum vero, qui de Paschate veterum Latinoitum commentati sunt,Cressum Lunarem, nescio quem Latinorum,
qui Cyclo Lunae Alexandrinorum analogus sit, allegare soleant Rique ex illo derivare eontroversias, qua post Concilium Nicaenum Latinis eum Orientalibus intercesserunt, Clarissimus Norisius lu- Ienter plobat, omnia diffidia, quae de Pastatis die in veterum
Patrum monumentis commemorantur, ex aetate Lunae in Cyclo an-
morum LXXXIV praenotata fluxisse, dubiumque diem Paschatis inter Latinos ac orientales tune fuisse redditum, cum in Cycloanonymi Luna in al. Ian. numerabatur XXVI cum feria VI item Luna XXVIII eum diversis feriis concurrens denique Luna XXX incidens prima anni die in Sabbatum vel Dominicam. Id autem ut demonstret, breviter ex Vietorio Aquitano Ecclesiae Alexandri me& Latinae Canones Paschales reseri, Clariumque consutat, qui contendit, in Ecclesia Latina Dominica XIV Lunam proximo sequente Pascha semper celebratum fuisse, cum tamen ex Victorio aliisque manifeste constet, Latinos diu satis Luna VPascha nusium egisse, quia absurdum putabant, a tum ac festum diem resurreetionis reco--lere ea Luna, qua Christus crucifixus fuit ae sepultus. Ex hisce ergo conficit. Latinorum Cyclum Lunarem commentitium esse ete-
202쪽
MENSIS APRILIS A. M DC XCII. 89
ribusque scriptoribus plane ignotum, idque argumentis pluribus additis evincit. Tandem postquam de periodo Vietorii, Quae omnem quidem de mense Paschali discordiam inter Alexandrinam Latinamque Ecclesiam extinxit, sed veteres tamen de die Paschali contenti ne reliquit, atque hinc a Dionysio Exiguo ad Alexandrinorum Canones traducta fuit nec non de Liliana reformatione pauca tradidit nitium Cycli onymi, quo scilicet Novilunia coelestia olim plu-
tibus diebus morabatur, deinde vero eadem praevertebat, corrigit, veramque aetatem Lunae in singulis Kalendis Ianuarii ex Astronomi- eis .ibulis mediorum motuum designat, media Novilunia mensis
Decembris ab A. C.49 ad exitum usque Cycli in tabulam conjiciendo. Veritatem autem sui calculi comprobat, dum eum exigit ad aliquot Eclipses a veteribus commemoratas. Additum est huic Distertationi Diigrammis stoli civilia crEcelesiissici LXoIVannorum in sex Tessa rade caeterides distributi, cujus initiu cadit in annum Christi 198. Ex hoc unico statim intuitu deprehenditur, quis anno Christi dato respondeat Cye Ius Solis quotus sit annus datus in CycloLXXXIV annorum' qua seria eompetat Kalendis Ianuari L quaenam aetas Lunae sit iisdem Kalendis in quem diem incidat Neomenia Paschaliso quis dies paschatis festo sacer quaenam aetas Lunae infesto Paschali quis anni civilis filiis quot dierum sit annus Lunaris civilis D tandem quot dies annus Ecclesiasticus eomprehendat
Caeterum eum differtationem, cujus summam breviter jam recensuimus, recen typis eductam Doctissimo Praesuli Fampino misisset Norisius, ille huic alictor fuit, ut Paschalem cyclum invereIsto marmore Ravennate scalptum,in in quo periodus continetur Dionysiana, quae veteri Latinorum Cyclo successit, calenti adhuc assimili argumento stylo explicaret. Id quod feliciter etiam praestitit in Dissertatione secundae , licet tot undique dissicultates in hoc a gumento ipsum circumstiterint, ut iisdem terrisus non semel haeserit 'aubius, uinam viae tutius insisteret, cum non secus ac in Labyrintho sinuosis circum quaque anfractibus implicaretur, parumque abesset, quin retro legens vestigia vix inchoatum iter absolveret Cyclus autem Paschalis ille, de quo sermo est, Ravennae extat in Camera Etaclesiae metropolitana Carrisigio denominata , lapidi, cujus diameter
203쪽
niano lineis ac versibus ad prototypum circumductis exscriptum exishibet Auctor dissertationis. Comparent in eo quinque ennead caeterides in gyrum sigillatim circumductae , ex quibus LXXXXV annorum Cyclus conflatur , inchoatus quippe ab A. C. 332, desinens vero anno 626. In totius rotae circumserentia anni Cycli Lunaris eminent, hos sequuntur proxime anni Cycli Paschalis, ad quos in prima enneadecaeteride notati sunt dies, quibus in omnibus quinque
Cyelis Lunae XIVtae Paschales contingunt, quae eodem tenore perno- vendecim cyclorum quinque annos invariatae recurrunt. Succedunt dies paschatis, variaeque in illis Lunae aetates Ultimus tandem gyrus annorum communium&intercalarium ordinem in Cyclo novemdecennali designat. Numerus autem VI ob laterculi angustias non binis numeralibus Romanorum notis, sed fiequenter charactere inserius tamen sinuato exprimitur, eo modo, quo numerus 6 innumo, quem in libro de Epochis Syriae Clarissimus Auctor pag. i produxit. Hic ergo Cyclus vere Dionysianus ut explicetur, cpi a primo Doctissimus Norisius rem ipsam ab ovo, quodajunt,rep tens sequentia proponitu Quamvis Nicaena Synodus diuturnis de Paschali festo rite celebrando eontroversis finem imposuisse vita fuerit, cum Dominicae Resurrectionis solennia post Lunam XIV die
Dominico, qui tum eandem, tum etiam Equinoctium XII Kal. Apr. affixum proxime, sequeretur, instauranda decrevisset, ejusdem etiam solemnitatis quotannis indicendae cura Alexandrino Patria xliae commissa, quod Egyptii rerum Astronomicarum peritia cari ros anteeellere dicerentum graves iamen etiam post illud decretum contentiones inter orientis ac occidontis ecclesias erupisse Latinos enim vetustos in celebrando Paschate ritus, quibuscum sexandrino rum canones pugnabant, deserere recusasse, ac cum Cyclo annorum 1 a uterentur, quo non modo Lunationes,Verum etiam ferias perintuo in orbem duci arbitrabantur, Alexandrinorum enneadecacteriisdem recipere renuisse, quod haec feriarum apocatastasin neutiquam in sui repetitione reddebat. His ergo motum Scyralium Alexanis
drinum, quo aetatam Latinis sui ipsorum Cycli inferiis restituendis
excellentiam ad enneademeteridem transferret, Cycum annorum
XVVexcogitasse, qui ab A. C. 437 ad 3 quinque enneadecaeteridas sontinens non solum seriarum apocatastasin, sed Lunationes quoquo
204쪽
eodem quo prius ordine restitueret rictorium deinde auisanum,caeliam annorum Do XΠ, ut Neomeniae rectius indicarentur, ad Latinorum C nones partim deflexum contexuisse, nee sustulisse tamen controversias omnes Paschales. Tandem vero Dionysum Matem, cognomento exiguum, Gia cis Latinisque literis excultum, Petronio episcopo rogatum,otium Paschalem aenoriam in concinnasse Cyrilliano succedaneum, initium
quippe capientem ab A. C. Hi, cum anno superior ille exitum habuisset. Quia autem plerique Scriptores, in quibus etiam est doctissimus Auctoris Auneu nton/- Pu sin Dissertatione de Periodo Graeco.Romana Animis adversionibus in Baroni Annales praefixa , Dionysio tribuunt Cyelum DXXXII annorum, negatur hoc ipsum eum Petavio in ex Ceolfrad Abhaistis Bedaque testimoniis contra secus sentientes disputatur Bedaeque tribtraitur, quod ab A. C. 31 ad io 63 Cyelum digesserit, qui tamen in asenum plane locum operum ipsius fuerit rejectus. Sed eum miruui videri possit, cur Dionysius Cyclo Victorii repudiato, System annorum constri. pserit, in quo ob intercurrentes bissextos dies Pascha varia ratione occuristit, eum tamen facili negotio Victorii Periodum ad Alexandrinorum Can nes, quo secutus est, redigere potuisset Auctor noster enset, Di nysio, eum sibi proposuisset Paschalem Eeclesiae Alexandrinae Methodum in celesiani Romanam inveheres, consultum visum fuisse, Cyrillianum Cyelum, qui hactenus in AEgypto ob Auctoris famam summa religione servatus fuerat, ad Latinos traducere, quibusdam regulis superadditis, quia Mus ejusdem Cycli defectus impediretur: respondetque ad illa, quae ex Geis orgio Syneello de Aniano, Cycli 33 annorum apud Egyptios auctore, obiici postent. In vite secundo de defectib-'UM C eo agitur, quorum
unus ex Lunari anticipatione ortus veteribusque ignoratus Cyesis fere mmnibus communis est, alter vero enneacontapentaeteridi proprius, quod scilicet exactam seriarum apocatastas non continet; unde&Scaligero Cyribliana Methodus non vitiosa solum sedis ridicula dicta fuit. Hune tamen defectum non Dionysio solum, sed Cyrillo quoque perspectum fuisse, imo
utrumque medelam eidem adhibuiis probatur. Quamvis autem Dionysi. anus Cyclus propositus publi e & a multi sine lenis admissus suerit, non defuisse tamen in Italia, Galliavi Hibernia,qui eidem Victorianam periodum praetulerint,ex variis antiquis Auctoribus evire tertio erudite demonstra. tur. Quibus ita propositis,ad partes Cycli Ravennatisngillatim explicare. das Clarissimus Auctor descendit in coire narro, pri numque de Cyela
Laenara cujuS primus annus cum quarto decem novennali componitur ejus,
que differentia a decemnovennali stricte fic dicio agens, Scaligeri lapsum in hoc argumento acriter reprehendit. Erudite porro probat, Cycliam illum Lunarei methodi gratia ab illis ipsis, qui decemnovennali utebantur,mventum fuisse ad prodendam Lunae aetatem in Kalendis praeeipue Ianumariis , eum hos, nisi per longiores ambages , ex alterius Cycli decem,aovennalis tenore consequi non poMut nequaquam vero originem suam
205쪽
debet Iulio Caeserissed Delum Lunarem cst Kalendarium Iulianum , quae Gaurae- Brsan alieno dolo deceptus tanquam ex marmoreis tabulis Capitolinis exscripta venditarit, ineram esse imposturam. In capite quinto, quod Coeli decemnoseennatis Paschalu expositionem continet, notatur, meo thodum colligendi initi anni Paschalis a Luna XV, ae ejusdem finem statuendi in Luna XIV, qua ususDionysus, a nemine unquam suisse usurpatam,
eum tot tamen gentes annos Lunares habuerint. Et quia in anno Cyclum deiseemnovennalem inchoante constituendo,nec Dionysius,nec Beda sibi const. re videntur, sed modo aureo numero XIX, modo I, sacere initium enneade eae tetidis, sententia illorum explicatur, eu contra Petavium defenditur; Clavius vero,qui vetere Cyesum ab aureo numero III ccepisse cribit, refellitur Tan.
dem cuin S.Cyrillus annis sui Cycli epocham ab imperio Diocletiani addiderit, Dionysius autem Tyranni memoriam nomenque perosus, notam chrono logicam conditi ab se parilis Cycli ab aera Incarnationis Dominica nova meis thodo desumselit, Epocha quoque illa explicatur,ostendendo Dionysium aerarusuam ab incarnatione seu conceptione Verbi divini, quae contigerit anno U. Per. Iul. i d. is Martii deduxisse , cum vulgaris nostra Epocha post Chi istum A. U. C. η.Per. Iul. II id. 2s Decemb. natum, septem diebus amissis a KalendisJanuarii A.Per.Jul. io initium ceperit, ita ut natalisChi isti secundum Dionysium fuerit d. is Decembris primo anno aerae vulgaris ex eunte Resertur quoque,Epocham incarnationis ad elapsum usque proximum seculum Galliam retinuisse,& hodie florentinos quoque,tradito a majoribus i. tu eadem in publicis tabulis uti, ae pro anno a nato Christo i69I, numerare annum 69o ab incarnatione Domini.Verun uia poebam senstarem Petavius, Langius, Ricciolius aliique ad Bedam aucto leui referunt,quasi illam ex halluia cinatione quada pro Dionysiana posteris venditarit,eontia accusationem illam Venerabilis Praesul defenditur,4 secus sentientes variorum errorum rei persaguntur. Caput sextumsellum Luna eodem die in Cyclo Dionyfiano inlex. andrino committi docet, eumq, inseri a Dionysio priua o Cycli anno,quo dein-eeps actum, ut inchoaritannum primum, non ut alios, a XV sed XIV Luna, quae tamen ad praecedentem annum pertinet, ne unus primo anno dies deesse videretur. Id vero cum jam Era fer o Bedae Scholiastae incommodum vitiam fuerit, Bedaque in Cycli finem illum saltum reiiciendum arbitretur, in hujus sententiam concedit Norisius, Petaviumque verba Dionysi ac Bedae non recte explicantem aliquoties refellit. in/ιmtim tandem eaput innorum emboIι- orum ennea decaeteridis Du=UDιone declaranda versatur, liquidoq; ostendit,octavum annum apud veteres embolimaeum fuisse, secus ac Clavius contendit. Deinde progressionem embolimaeorum annorum,quae perplexa admodum est in CycloDionysian, Ravennate,exponit, simulq; docet, Bedam alia ratione mentes intercalares disposuisse, nec reiecisse ad finem anni Lunaris, sed, duobus tantum exceptis,caeteros per varios anni menses digessisse, quo tactum ut aurei nuineri II XIII in diem x Decembris perperam suemit constipati, qui tamen error in veteri Kalendario deinceps sui emendatus.
206쪽
Αmstelodami, imprimebat Iosephus Atias, A. 43 I. h. e. Christi 169I. in . plas 34. Autor est R. Suismo Loria, Iudaeus Austriacus, qui R. Dapidi
Gansio in 'machiarid lumen magnum,corona praelis,m nuculum tempor salutatur, atque anno 133s. h. e. Christi I37s. mortuus ruisse dicitur unde facile cognosces, sphalma irrepsisse typographicum in bibliothecam Rabbinicam clarissimi philologi DABuxiosi patris, p. 3i6 editi Basil. 164o. cum ibi arue oo annos floruisse feratur. Continet autem hoc criticum opus, minuto characctere quadrato ac perquam nitido recusem, paria lectiones tum qu ad textum Gemarae, tum quoad Rasibi commentatorem itemquo miri Additiones almudicas, sed non nisi in Massichthoth sequentibus, ac hoc omnino ordine collocatis Benuchoth, Schabbath, Iesachim, Beza, Jebhamoth, Rethubbo , Gistin, Mia chin, Sora, Succa, Sanhia in Schebhuoth, Maccoth, Babha Gma, Babba Mezia, Eabha Bathnu, Nidda, Cholin, Erubhin Librum jam olim Craco-
viae a. ri Christi uti editum iuisse, ex Siphth Ischenim
R. Schabbeta Sitimeri compertum habemus. Omnis ejus utilitas huc fere recidit, quod germanain antiqua lectio tractatus alicujus Talmudis Babylonici ad fidem optimor MSCtorum recensita hinc hauriri queat. Quandoque tamen de sensu etiam ac justa interpretatione dissiciliorum locorum solicitus est Noster, is margine codicum suorum affert figuras ligno insculptas , quae raeti- Bb bus
207쪽
bus non unis, praelertim Sehabbath, Surea, Babia Bithraac ruum a
non temnendam lucem De ne sanetur.
Persecutorum notae Nicolai Toinarae
Aureum LactantElibellum de mortibus perlecutorum e tenebris, quibus per multa secula hactenus immersus fuerat, primus eruit, notis sitis illustravit,in in Miscellaneis suis Lutetiae Parisiorum A. C. 167 publicavit celeberrimus Balaetius. Vix in Gallia vulgatum avude exceperunt Angli,&anno statim proximo i68o novis scholiis oris natum Oxonii imprimi curarunt. Secuta est Λ. 68 in Finlandia editio Aboensis cum notis Iohannis Columbi, quibus etiam uberti Cuperi observationes intermixtae sunt. Eodem anno xonii Be Cantabrigiae A. i683, cum eaeteris Lactantii operibus opusculum illud prodiit. In utraque editione, quarum prior Thomam Sparkium Mutorem agnoscit, novae annotationes ad hunc Lactantii libellum aciscesserunt. Neque tamen Baturius & caeteri, qui in hunc libellium commentati sunt, ita omnia exhauserunt, qui Nicola Ginaritispicilegium aliquod relinquerent, e cujus observationibus praecie a impraesentiarum referemus.. Dixit Lactantius libr. . Institit. Io Iudaeos anno quilito deci mo Tiberii Caesaris duobus Geminis Consulibus ante diem decimum Calenclarum Aprilis Christum cruciassxisse. Contra in libro de moristibus persecutorum c. r. ait Christum a Iudaeis cruciatum seu eruci affixum extremis temporibus Tiberii Catiaris post diem decimum Calendarum Aprilis, duobus Geminis Consulibus. Duo haec Lactantii loca sibi contraria non esse statuerat Balugius , cum e l. an niculus isχ Dig. de verb signis Pauli ICti autoritate probari' posse videatur, perinde esse, sive quis dicat, ante diem decimum Calen. darum, sive post diem decimum Calendarum verum Toina usa - ud ad sententiam 2--optre Cinotaphio
208쪽
eum Pisanorum Pauli verba aliter interpretatus est. In eo tamen Noritisio non suffragatur , quod dicit Lactantium, cum designaturus
esset tempus diei, qua Dominus passus est, videlicet d. 23. Martii, scrupsisse juxta stylum Astronomorum qui diem a meridie praecedentis ad meridiem insequentis diei numerare soleant, unde ipsis dies xl. Martii post meridiem dicatur post diem decimum Calendas Aprilis.
Nihil enim Laetantio in re minime Astronomica cum Astronomisi isse censet, neque Lactantium praecise diei partem, qua Dominus crucem subiit, sed ipsum tantum diem indieare voluisse Plantesimaruergo viam duo illa apud Lactantium loca conciliandi hanc esse arbitratur, si posterior quem librariorum vitio corruptum esse non dubitat, ex priori corrigatur. In Columbi ad eundem Lactantii locum observationibus notat, eum verba Marci IX,r. μεθ' --ας perperam de sexto die inchoato interpretari, cum Lucas in loco parallelo οἰ- μνι οκτω numeret, adeoque Marci verba de die sexto non inchoato sed exacto explicanda esse innuat. In ipse Lactantio
animadvertit, quod in chronologiam non levite impegerit, cur Christum duobus Geminis Consulibus cruciatum scrinit, quorurria consulatus anno vulgaris aer χρ δε quoad priores menses usquery Augusti imperii Tiberiani anno quinto decimo respondet. Cum enim Lucas c. III, i Iohannem Baptistam decimo quinto Tiberii anno publicum suum ministerium inchoasse dicat, statuendum fuerit, si L cstantii calculus admittatur, intra paucos menses omnia peracta a Christo fuisse, quae ab ipsius baptismo ad mortem usque reserumvir. Profert haec imprimis in gratiam Harduini, qui in Antisrhetico suo arbitratur, Christum passum anno 2 p. aerae vulgaris, cum Patres id sub Consulatu duorum Geminorum factum dicant, dc praeterea Iudaeorum ritus instronomicae tabulae in illum annum consenti. ant cui respondet Toinardus, se neque Iudaicorum rituum, neque Astronomicarum tabularum rudem non videre, qua ratione charactetes diei passionis Dominicae convenientes applicari ad annum vulgaris
atrae 10. queant, Patres autem quanto magis ob vetustatem praedicentur, tanto minus fidei in rebus chron Ologicis mereri, cum Christum crucifixum docere contenti erum gestarum ordinemo temporum articulos tam accurate non attenderint.
209쪽
tis notat, ex Henscheni Papebrochii aagii sententia . Cal. Cos . Nerva Siliano, Vestino Attico, i. e. A. C. 63. Petri martycontigisse, idque dubio procul veritati magis congruere, ququod intistis Idalianis asseritur, nempe Petrum Paulum NeaIlI: Messala Cos . h. e. A.C. 38 passos fuisse, cum tamen ex Taci constet, ante annum Christi quo Lecanius Bassiis ait inius . Crassus consulatum gesserunt, Neronem in Christianos vir non coepisse. Si ergo juxta Lactantii sententiam Retrus non ante, quam cum Nero imperaret, Romam venit, juxta indiculum depositiois nis Martyriia Bucherio edituma Cal. Marti seu d χχ. Februarii Romanam cathedram fundavit, Petrus non amplius quam Io anno imenses A. dies octo a constituta Romae cathedra vivere potuit .siis quidem Nero anno Cnristi R. d 43. Octobris imperar coepit. N rat praeterea P in ardus constare, annum Christi Al. Claudii 3 extitisset, cum Petrus per Angelum carcere eductus est, quod se in tractatu de
Numismatis siem diadum ex nummis ostensurum pollicetur. posito Petrus annis ante suum obitum cathedram Romae eruere nepi potuit, nisi dicatur, quod biennio ad minimum, Nam ab Agrippa in vincula mitteretur, Romam excurrerit, .ie in Iudaeam reversus fuerit. Sin ista excursioparum probetur, cum serie rerum in Actis Apostolicis consignatarum cohaereat, tum primus Petri in urbem adventus, To inardo iudice, non ante annum, Christi fieripotuin a quo tempore usque ad ejus obitum non tu
ris quam 2I anni numerantur. i
Domitiani persecutionem A. C. qa: cepisse exissimaticidque probat ex Taciti ibco,qui Agricolam m. C. 03. d. 23. Aug. tuum felicem praedicar, quod evaserit postremum illud tempus, quo
Domitianus non per intervalla& spiramenta temporum, sed continuo velut uno id ii rempublicam exhausit. Henricus Dodvvellus indissertatione de paucitate Martyrum, ut hanc persecutionem brevisissimam fuisse probet, ex Brutii verbis apud Eusebium libr. 3. c. I8. contendit, non nisi anno Christi os ecclesiam a Domitiano vexatam fuisisse Verum Pagio To inardus respondet ex Taciti verbis id tantur colligi pose, quod Agrkola ante vivis excesserit, quam Domitianus uisno quasi istu rempublicam exhauriret neque ex eo sequi,quod Do
210쪽
xare coeperit,cum praesertim respublica primum, ac deinde demum ecclesia male ab eo habita fuerit. Neque tamen in Dodoelli sententiam concedi cum ex prutii verbis nihil aliud deduci possit,quam anno O . persecutionem Domitiani maxime efferbuisse. Mediam ergo viam eligit,in statuit, Domitianeam persecutionem coepisse mense Februario anni g. Antequam autem hanc dissertationem aggrediatur,notat Chronicon Paschala initium Domitianeae persecutionis annectere anno Ch qa, non q3,u putavit Pagius, quem cin eo hallucinatum scribir, quod chronte hujus autorem in consignandis olympiadibus Eusebianam rationem sequi sive uno anno eas antevertere asserat,dice revera duobus annis ab autor chronici ante
In historia Decianre persecutionis notat binardus, Decios imperasse ab illo temporis pacto, quod est inter tr. Iun. Ἀy. Oct. anni et ' usque ad finem mvembr. anni ruet;& Chronici paschalis aurorem Decii imperium intra unius anni: pactum perperam definire: Adducit ex eodem chronico locum de martyrio Pionii, querru, in mendo cubare suspitatus est. Ac primum quidem proin ειδων te τίων seu . Id. Mart. putaverat reponi deberes . idus Iulias. Dicit enim Auto chronici, Pionium passum . Id. Martii, quod est secundum Asanos mense . die ir sabbati hora decima Atqui neque anno 2 i, ad quem pioni martyrium in illo chronico rese rur,neque per totum Deciii ramin ullum Sabbatum,quod sit mens dies ra, cum aliquo die quarto Iduum connectitur. Deinde pro μηνι κτω seu mense sexto legendum putaverar: ν άυ nil mense ipso sive eodem. Postea tamen mutatio Martii in Iulium audacior visa est. Censuit itaque vere ab Autore chronici paschalis scriptum suisse anteHV . Idus Martias sed Martium ibi intelligendum esse ,
Xanthicum, qui in Asianorum Proconsularium anno solari sextus est,
ducta dinumeratione a mense Dio, qui init d. 24. Sept. quemadmodum Xanthicus d. ra. ebruarii. In hae sententia confirmatus fuit, cum credere Pionium anno 13o passum fuisse, quod in actis ejus se- eundus Decii consularus indieat. Statuit autem cam in actis Pionii. rum in chronteo Paschali vocabulum sabbati in die martyrii pioniani perperam additum fuisse a quodam sciolo, qui cum nosset, Pionium
m. recremmissum fuisse die L ii iis quidem magni,diem quo Pio-