장음표시 사용
211쪽
. Arbitror conuenire, ut discipulum &xtatoctautoritate primum praeceptori iungamus , quo nemo suit inter plai osophus, :vel ingenii dexterioris, & ad omnem viis habitum accom modatioris,vel indicti urbanior aut festiuior, tametsi non pia ilitisse videtur e m morum sanct moniam, quam in Socrate mirantur om
t Inter hune & Diogenem Cynicum nonnulla Libertas fuit aemulatio ob diuersena vitae institutum: Diogenes Aristippum appellabat canem Re ouna,quod Dionysium Siciliae tyrannum coleret. In quem vicissim Aristippus. Si Diogenes sti sciret uti Regibus, non vesceretur crudis oleribus. Contra Diogenes , Si Aristippus didicis,
set esse contentus crudis oleribus,non esset canis Regius.
, Quuis, aliquando perdicem quinquaginta Argust drachmisiusmisset emi, cuidam detestanti lu-- xum in philosopho, Et tu, inquit Aristipeus, s obolo venalis esset, non emeris ρ Qu*m istrespondisset se emp urum, Et mihi, inquit,tanti sunt quinquaginta drachmar. Quod ille luxus nomine damnabat, hic clo sit ad laudem contemptae pecuniae, Siquidem qui pretijm gnitudine deterretur ab emendo , is non contemnit cibum, sed pluris facit pecuniam. At philosopho nihilo pluris aestimabantur quinquaginta drachmar,quam illi obolus Aristippu* itaque obsoni j cupiditate, par, superior erat despectu nummorum.
3 Quum Dio irsus illi tres venustas meretri,
212쪽
ces obtulisset admonens, ut ex ijs quam vellet eligeret , omnes apprehendit dicens, ne Pari. Lepid . di quidem fuisse tutum, unam csteris praetulisse : ac puellas deduxit ad . ulae vestibulum , dimisit ei; , non minus in contemnendo facilis, quam in amplectendo. Strato, siue, ut alij tradunt, Plato, dixit Ari sippo, Tibium S clamydem, S pannum ferre datum est, Chlamys vestis est Straparum, pannus mendicorum. Id irotauri Horatius quum
viii : Omnis Aristippum decuit color. Apud Dionysium saltauit in purpura, interdum vili
pallio utebatur, semper tamen decori memor.
Consputus a Dion . sio , aequo animo tulit: sob eam contumeliam ali j indignantibus, Piscatores, inquit, vigobionem capiant, aqua imarina se patiuntur aspergi, ego ut balenam capiatu, non patiar me aspergi saliua λ Balens vocabulo regem signans, quem sua patientia conabatur ad philosophiae studium allicere. Plurimum autem utilitatis ex principum sapientia nascitur.
Rogatus quid fructus cepis et ex philo . 6 sphiae studio. Quod cum quibuslibet, inquit, Liberras j
lib. re loqui possim Nec enim metuebat potentes, nee fastidiebat humiles. Quoniam ani- imum habebat spe pariter ac metu liberum, ne lmini seruiebat, neque cuiquam assentabatur praeter animi sententiam.
uum quidam illi probro darent , qudd splendide exquisiteque viueret philosophus, Attute. iId,inquit,si vitium esset, in cel Aritatibus deorum nequaquam fieret. In his enim & magni si ice restiri , es lautiuiuio ciborum apparatu λ- i
213쪽
lent uti. Porris quum dii sint insensi riti', nori placarentur, sed irritarentur eiusmodi magnificentia, si ea clim vitio esset coniuncta. sic ilquidem elusit conii illum,non ostendit,quid
8 Percunctanti Dionysio. quid eximium h FHlos6-berent philosophi pr. esteris hominibus,Vr, R inqbit, etiam si omnes leges aboleantur, tamexquabiliter victuri simus. Vulgus legum praescriptis arcetur a peccando, philosophus rationem habet pro legibus, non ideo quod rectum est faciens, quia lex iussit , nec a sceler e temperans quia lex vetuit, sed quia nouit il- lud per se rectum esse, hoc per se turpe. Lepidd. Utvrque Dionysum coluit. Aristippu, diplato: sed Aristippus a dei itiis aulicis quum
adessent, non abstinebat. Plato etiam inter regalem luxum frugalitatem seruare nitebatur. Itaque quum Plato reprehenderet Aristippu, quod adeo lautici)s indulgeret: rogauit, quid sentiret de Dionysio , num vir bonus videretur. Quum respondisset videri bonum, Atqui ille, inquit, me multo uiuit lautius. Proinde nihil vetabat eundem, & laute vivere, & bene
30 Percunctanti Dion qui fieret, ut philo-yni ολ- sophi diuitu limina tenerent, non contra Ouoeeffaria. 1 inquit, philosophi norunt, quibus regeant , illi nesciunt philosophi sciunt absque pecunia viui non posse. itaque petunt eos, qui quod opus est dare possunt. Quod si diuites aque intelligerent se egere sapientia , multo magis tererent philosophorum limina. Mis xior enim est egestar animi quam corporis, at . que
214쪽
que hoc miserius egenis sunt diuites , quod . . non intelligant, quam praetiosa quam uene
Rogatus quo disserent dolii ab indoctis , it Quo, inquit, equi domiti ab indomitis. Quem Plutoso. admodum equus indomitus ad omnem usum incommodus est ob inscitiam ac serociam: ita qui rapitur affectibus , quos sola domat philosophia, ad omnem vitae consuetudinem inutilis est . Quum aliquando adiretsco tum,sensit quen i adam ex adolescentulis, qui aderant erubesce- Venus re, quasi turpe esset philosophum ingredi fornicem et ad hunc versus, Huc, inquit, ingredi turpe non est adolescens, sed egredi non posse turpe. sensit ignoscudum si quis moderate viatur licita venere, non ignoscendum si quis addictus voluptati seruiat. Hoc dictum illo se .culo probari poterat, quo nulla lex vetabat cum scorto congredi, nunc praeter argutiam uihil habet laudabile. ICuidam qui proposuerat aenigma, vehemeter instanti, ut solueret dixi,6 stolide,inquit, vis soluam,quod nobis etiam ligatum exhibet negotium3 Lusit ex ambiguo. Soluit enim quaesito, & soluitur homo, aut belua vincta. Stul eum autem sit furiosum hominem aut noxiam bestiam soluere, magis nocituram. Dicebat satius esse fieri mendicum quam indoctum,quod ille tantsi pecunijs egeat, hic hu Eiud manitate. Nihilo minus homo est,cui deest pe tio uti cunia: at homo non est, cui deest eruditio. Et tamen cui deest pecunia, petit ab obui1s: cui
215쪽
Quum a quodam conuiciis incesseretur,u citus abi jt: at quum in ledicus insequeretur abeuntem dicens: Q iur fugis p Quoniam, in- qtiir, ribi quidem pol llas est male loquendi,n ilii vero non audiendi Salsissime notauit homini sim udentiam , qui quum sibi ius daret male loquendi, non saltim hoc iuris concederet alteri, vi subduceret sese , desineretque male pudire. Nam vox haec, cur fugis λ erat velut e x postulantis de iniuria . Quidam multa de stomachans in philosophos, etiam hoc adiecit, quod conspicet rer illos semper obsistere fores diuitum. cui Arisbppus, Et medici, inquit, aegrotantium domos
frequentant: nemo tamen aegrotus esse mal-
Iet , quam medicus Scite retorsit in diuersum conuitium. Philosophi praedicant 'licitate, quam uni sapienti vindicant, ct tamen assiduε versantur apud diuites aliquid venantes ab ialis . Vnde colligebat diuites esse beatiores quam Philosophos. Sed ille interpretatus est, Philo ophos ideo potissimum colere diuites, quod ob luxum ac delicias caeteris mortalibus& stultiores & corruptiores, magis egerent praeceptis s pientiae, philosophus autem animorum male habentium medicus est. Porrbbeatius est esse medicum, quam aegrotum. Quum a Iiquando Corinthum nauigasset & orta tempς stas naufragium minaretur, expalluit Ar stippus: id animaduertens h ve dio. rib. crassus quispiam militaris ac philosopho. rum osor, sedata tempestate clpit insultare :
Cur inquit, vos philosophi, qui praedicatis mortem non esse formidandam , expallescitis
216쪽
in discrimine, nos indocti l on timemus' Quoniam, inquit Aristippus ron de pari anima tibi cura ac metus est. A. Gellius hoc addit, Ego timeo animae Aristippi, tu non times animae nebulonis: qLod tamen amarulentius dictum est, quam ut Aristippo conueniat, cου ius urbanitas non tantum habet nigri salis. Rebus vilissimis minime timemus, unde prouerbium Hydria in foribG Hinc lusit Aristippus illum non expalluisse, non qu5d esset fortior, sed quod quum esset homo nihili, haberetque animum omni virtute vacuum , minima erat detrimenti, si perisset Vir eruditus ac sapientia pr aeditus non perit nisi graui Reipublicae dispendio. Cuidam iactanti se qu5d esset hoc est multiplicis eruditionis, quasi nihil no varia ledidicisset. Quemadmodum , inquit, non hi qui plurimum edunt, excernunt i , melius valent his, qui sumunt quantum opus est : ita non qui plurima, sed q i utilia legirunt, studiosi & eruditi sunt habendi. Graviter taxauit eos qui tumultuaria immodicaq; lectione semet ingurgitan , nec ea quae legunt,traiiciunt in animum, sed tantum reponunt in memoria quare nec doctiores evadunt nec meliores. Orator Ouidam Aristippum reum defendit i in iudicio vicitque Istem . Is quum velut ar-
tem suam praeseres philosophiae diceret, quid tolia pietribi profuit Socrates Aristippe λ Hoc, inquit, sentiti. quod oratio, quam pro me dixisti, vera fuit .
Defenderat Histrum bonum & innocentem. Vt autem talis esset, qualis ab oratore pi aedicabatur, Socrates praestiterat, a quo philoso . l . phiam
217쪽
phiam didicit. Orator non hoc effcit, ut quis sit vir bonus, sed vitalis videatur iudicibus, etiam si non sit. Praestantius igitur est, quod praestat philosophus . qu.im quod orator. ao Aretam filiam salubribus praeceptis insti-Modus . tuebat, consuefaciens ut ubique quod immo dicum csset, contemneret, quod mediocritasino inni re sit optima, & in foemina maximae virtutis sit tem pris re cupiditatibus. κ udi Culdam percunctanti , qua re esset melior ito Villi, euasurus filius , si eum curaret Ii cris erudiendum: Vt nihil aliud, inquit, certe in theatro non sedebit lapis super lapidem: Amphitheatra gradus habebant marmoreos, in quibus sedens populus spectabat . Lapidem aut vulgo dicebant hominem indoctum & elinguem.
dii Quidam cum Aristippo agebat, ut filium
Institu- suum susciperet erud endum : sed quum phitio recta losoph. pro mercede peteret quingetas draesimas, alter deterritus magnitudine preti j, Minoris inquit, emerem mancipium. At hic, inquis, habebis duo. Sensit eadem pecunia illum sibi paraturum: & ph ilosophum uti em, & fi lium obsequentem. Lepide taxauit vulgi iudicium, qui nusquam parcior est quam in rectEinstituendis liberis, plusq; sumptus impendit curandis equis , quam siliis. Reprehensus 3 quod pecunias acciperet ab
Diuitia famicis, ait se non idebo accipere, ut uteretur
νιμ , ipse, sed ut ill i discerent, ad quas res utendust pecunijs . Vulgus enim diuitum , aut in quos, aut in operosas structurμ,aut in t 3xum perdit pecuniam, qusi ea bonis viris si egeant,
219쪽
as ti meridim sibi visenaen te plaeentem etandi peritia, nonii lii Mistippus udit, inquit , rana insolenter his dere s
eius erat, si ducis se , ra tuni :t Decet hominem gloriari supeYthis,quaesum homini i Ha. Nihil autem in s conuenit '
variter nudos mittas in regionem peregrina ,
interest ii quit,uti consubrii cum mesiere
220쪽
isurus eontra socratis morem pecuniam Mois Prouiste preel: Moito, inquit, hoc facio: nam socrati Π ςsi ' plurimi diuite ς amici mittebant triticum & ' vinuli , e quibus uea in usus ne essariocreis seruans remittebit reliquum. Nisirunt habe- hat ille dispensato ses Atheniens uin prinio- res , ego verb Entychidem seruum meum em'
ptitium i Significabat se nihilo mimui cometri- Nere pecuniari qua in Socratem , sed illimita 'piargiores amicos. Hoc eoIore se possenta ho die quidam excusare pri fidentes sumnium pe-euniae contemptum , quum apud amicos habeant depositam pecuniam , quod olim h abiis in alit benignos peni cnratores, nunc esurituros ἡ
sali , si nihil sit Micubi reposti uni nummors. Habuisse dicitur consuetudinem cum Laide nobili scorto. Quo rontine quum vuJxd male laudiret , cuidam obijcienti quod philosophus haberetur a Laidh sImo I ais, inquit hahὸ- tur a me, non epo a Laide 'significa os non esse
turpe uti concesssa voluptate,sed ei seruire M. .
litumq; esse, in turpibus habendum Rursum obiicienti quod cibis lautioribus Meretur, hac rati α occlusit .s: I v, inquit , bulida. hos cibos triobolo non emeres cum queris qui . isa' volebat lautitiarunt videri contemp or P an-muisset: Ergo, inquit, non tam ego voluptati 'sudeo quam tu auaritia esiquidem usurus
rat ' ille lautiti, , si gratis aut minimo conbi sissent. Dionysij quaestor, nomine Simus , natioris Phryx, ostendit Aristippo suas aedes undequa. Libera . que splendidas,etiam pauimento pretiosis te ia