장음표시 사용
101쪽
III. Contra hanc opinionem est, sicuti universim contra Pierimnistas, quod solum asserendo & non probando fidem non mereantur. Producat
Bromiachius instrumenta antiqua, membranas Veteres, authores ejus aetatis
quod Perleones Anno 323. Roma discesserint quacunque de causa, in Erg viam venerint, ibi postremam stirpis Halpur cete duxerint, & credemus: sine his nihil efficiet. a. Falsum est, quod Habspurgici a castro illo nomen sortiti sint, quod erat ad Lacum Lucernensem: id quippe licet vocatum fit Habicruspurg & posterioribus temporibus etiam possessum ab Habspurgicis, ab aliis i men conditum & diu possessum fuit, uti Guillimannus clare ostendit. Ex hoc ipse ergo apparet Bromiachium non minus, quam alios Perleonistas falli; &obtrudere, quae apud alios legit, non bene examinata & discussa. Certe ex modo adductis satis apparet, quod Bromiachius dispecla solum adlegerit, &plures familias in unam Voluerit compingere pro libitu connectendo personas, connubia &e. & quae Miseidus attribuit Frangepanibus Venetis de exilio vel di stessu Roma circa annum 833. ille decennio anticipans omnibus Perleoniis apisplicuit, sed quantum ex discursu Bucelini colligo, nihil probavit usi hoc solam, quod recurrendo ad antiquiora tempora mi pio agnoverit coeterorum Pierie nitarum opinionem falsam & fictitiam, quam se non posse defendere peripe. xit, si exilium sid annum II 46. disserret. IV. Coeterum fabula illa, de duobus fratribus in exilium Roma abeuntubus, cui tota moles hujus opinionis ceu fundamento innititur, communis est pluribus aliis nobilibus familiis, quarum gratiae aucupandae Geneographir centiores, originem a Romanis deducere conati sunt, arbitrati altiorem aut Agniorem originem, quam ab urbe magno illo virtutum αmnium domicilis 'loquitur
Guillimannus) fingi non mis. Sic Levoldus de Northo nescio an alicujus a liquioris sultus authoritate, tradit Anno Christi syr. duos fratres omni Imper reri letaliter ebaros ex nuise O illusri Romanorum prosapia'progenie Ur m
rem procreatos, eum Imperatore adpartes citra montanin venisse, qui per provisionem si rem parentum eum curiia abundarent g Imperatoris fretis ore terram mmpuntem dominium, evientes ibi domicilium, locum tutum'fortem quaerere, momtem quendam vocatum a terra Him incolis in es e m terra inculta montosa, aeva solitu in eoepe nominare: primo quidem 'sim montis cacumen de arboribullexplanatam, in circuitu ejus i um montem eum arborisus circumcircaDecissuasi bant, O firmabant. Interim percipiente hoe Comite de inenoe , cujus tum termini comitatus longὰ lateque distendebantur, or potesta, nec aliud nomen Comitis in terra illa halentur, arbitratus in si fieri injuriam, sibique non expedise montem illum Ammara, ct mr alienigenin occupari, misit ad eos reqaireny ut cessarent ab opere, q- ω--sprope essenta dei . Ex hoc castroseo nomen indiderant, vocantes ipsum ait nae, quod eri dicere NIMIS PROPE. Comes υero de inmite tem eos propulsare, cum dic -ntem in quo eastrum mare coeperunt. os dere tentaret, videns locum fortem, O inexpugnabilem, euas inde recessis. Pori haec hi dao fratres ea ira Arma firmato, aliud castrum, quod magis Meno esset Dicinum juxta olum Dum extruere coeperunt, quod ZUmberge nominarum, .quibus dudus castris duo com
102쪽
s. XIII Origo a Perleonibus. I
satus de Monte de Marea originem, atque principiam baluerunt. Confirmat Marianas Scotus. Chronicim Martinissem memorat Ortonem II. Imperatorem ordinatis Imperii rebus dueentem Hum nobiles aliquos Romanos in Saxoniam reverissem. Hactends Levoldus, sed quod allegat Marianum Scotum, eoipso pmdit
fictionem , quia nec verbum de hac re invenitur apud Marianum Scotum, quem ab Anno scio. usque ad finem Chronologiae percurri, & nihil simile imveni. De Chronico Martiniano, quod dicam non habeo, quia non vidi, sed quod nobiles aliquos duxerit secum into II. Imperator, non sequitur, quod illi novas arces condiderint, & duabus familiis originem dederint, nisi id aliunde constet: quod meum non est inquirere. Hoc solum adducere volui, ut comstaret , quod ante duo vel tria secula passim ejusmodi origines inquisitae , &ahsque sufficientibus probationibus excogitatae sint, ut invicem assimilentur. Haec sane Levoldi narratio multum similis est illi supra adductae ex Alberto AN gentinensi, de qua nihilominus dubites, an ab ipso Alberio Argentinensi scruga sit, vel ab alio quopiam descriptore intruse; quia uti superius notavimus, ime invisio, extant antiqua exemplaria in membrana conscripta Alberti Argentinensis, in quibus illa sabula non reperitur, nec verbo ullo indicatur origo R dolphi I in nroci, sedincipit Chronicon statim a gestis Rudolphi juvenis amiam derici Imperatoris sequentis , ad quae origo remota non necessatio erat asserenda, cum neque parentum ejus vllam faciat mentionem. Sed esto id reapse Albertus Argentinensis scripsisset, cum apud alium antiquiorem nihil λmile reperiatur, neque etiam ipse Perleones nominet, merito exploditur Perula istarum opinio, & ut merum ex quorundam cerebro insulse excogitatum figmentum rejicitur. V. Similem iterum narrationem de duobus fratribus Roma in Gem, mist Η
niam prosetas habet Henricus Pantaleon, quod nimirum gliscentibus desidiis Guelueorum & Gibellinorum duo Ursini Duces Spoleti, qui adhaerebant Gibellinis in Alsatiam venerint ibique Rapolistrinam arcem, di civitatem condiderint, a quibus postea nomen retinuerunt Comitum de Rapolisteine qui tamen in suo stulo gentilitio non praeserunt Rosim, uti coeteri Ursini ubique locorum, etiamsi cognomenta alia assumpserint, sed gestant in albostulo, tria parvula seu ta rubea. Agnoscit hos Rapolistrinios pro veris Ursinorum posteris Franc, setis Sanserinus, & Iosephus Bonasede, aliique qui de Ursinis scribunt, cujus rei fides penes illos maneat. Interim ex hac ipse narratione apud Pantaleonem, Ly quae fuit antiqua traditio in Alinia, existimat Fugger conrucinatam illam sebu- in inlam de duobus Perleonibus Roma eliminatis. Nullum prorsus dubium est, puκεε plures saepenumero, varia occasione tam Roma, quam ex aliis partibus Italiae π '' ' in Germaniam transire nobiles, & relicta patria sedem figere apud Germanos, quod viceversi etiam faciunt subinde Germani transeundo in Italiam ; sed quod isti, vel illi in specie, vel individuo transierint in Germaniam, nova castra
in ea condiderint, vetera instauraverint, per connubia nomen mutaverint, hoc
vel illo anno determinate; non est sitis asserere, sed antiquis ac fide dignis testimoniis probare; alioquin nuda assertio, mera censetur esse fictio, uti fatentur K 3 omnes Diuiti co by Coosl
103쪽
omnes doesti, & ipsi etiam Pierleonistae; qui si crederent susscere nudam assertionem, non essent tantopere soliciti in conquirendis antiquis chartis &monimentis, quae tamen hactenus non invenerunt: ea siquidem quae producunt,
violentis glossis & interpretationibus suae opinioni adaptant, idebque nihil Addo pro coronide brevissimam θnopsim Pierleonisticae fabulae. In Originem Habspurgicam vix puto inquisitum fuisse antequam Rudoluptas I. Habspurgicus ad culmen Romani Imperii conscendisset. Mundi hic
genius est, cum familia quaepiam repente assurgit, accurrunt turmae gratulam itum, & Undique augmenta conquirunt, quibus se demereri posse existimant favores Principum. Tunc igitur cum Rudolphus ex Comite & Landgravio praeter spem Imperator Romanorum acclamatus est, quaeri eoeptum Videtur Indolphus quis, quave domo, quosanguine eretur. Placuit via, constare de majoribus multis in Helvetia, Ergovia, Alemannia, proinde scripsit trahunt genm ex gemannis. Alius memor, quo in statu suisset sex seculis ante Rudolphi Imperium Germania, nec multo ante subjecta Romanis, ut altius originem accers ret, asseruit a Romanis antiquis ortum, non determinando a quibus Romanis,
sed inconia ab his, vel illis. Et haec fuerit mens Ultici Κne i. Alii vero respexerint vetustos Francorum Reges, a quibus originem Habspurgicam v rosimilius deduci posse arbitrarentur. Et haec opinio videtur paulo post R dolphum I. Imp. enata, sed non digesta; quod colligo ex Paulo de Moiserininsta allegandoCap.9.qui sub Imperatore Friderico IV. vixit. Tand Henricus Gundelfingius, ut sibi Sigismundum Archi ducem tolensium Principem demereretur Anno I 476. id quod ante ipsum Utricus Kriegius,& Argentinensis,& vix alius in communi selum divinans dixerat de ortu Habspurgicorum a Romanis, praescindendo a specie ; ipse sua authoritate , nullo praevio duce novam conjecturam formans sine probatione ulla, scribere ausus est Habspurgios ab antiquis Perleonibus traxisse originem. Inspexerat sine dubio minores aliquos de Romanis , & eorum familiis agentes , qui tunc vixdum invento &emergente Typo, sane pauci suerunt, nec Manuscriptorum copia magna suin petebat: & cum de Perleonibus velut familia quondam celebri aliqua legisset, judicavit honorificum fore Austriacie Domui, si affirmaret ab his ei contigisse primum ortum. Sed si bene legatur Gundelfingius, nullum certum tempus determinat, quo Romani Perleones venissent in Germaniam, & videtur solum respicere illa tempora, quibus Gothorum irruptio in urbem Romanam facta est, cum pro se allegaverit Jornandem Gothum scriptorem quinti seculi Christiani, quo res adhuc Gothorum florebant. Tunc enim, ut habet Gundelfingius ex ornando, multi Romani se receperunt ad Alpes, & alia tuta loca 3 ut rabiem Gothorum effugerent: inter quos ille putavit fuisse aliquos Perleones, e quibus deinde Hab ur ei in Ergovia sint generati. Sed haec erat a longe nimium petita conjectura, nec ullis adminiculis probationum firmata. Et frustra erat assignare speciem familiae ab Anno Christi ψi o. quo Gothorum in urbem facta est irruptio, si neque ulla generationum series ab eo tempore ostendi, nec ullius scripturae
104쪽
5. XIII Origo a' Trierkonibus. 72
seripturae de hoc authoritas produci potuit. Advertit hoc Volaterranus Romae scribens Anno Isoς. quo jam Austriaca Domus cum maximo totius orbis
applausu imperans ab Oriente in Occidentem se extendebat per Philippum Maximiliani I. Imperatoris filium, proinde gratificaturus Romanis pud quos
seribebat,&potissimum Perleonibus, quorum tunc unus vel alter adhuc erat
superstes, avide arripuit fictionem Gundelfingij, & praeter speciem familiae
allignatam a Gundelfingio, etiam tempus voluit per conjecturam determinare, annum scilicet IIIo. dc ipsas persenas quae tunc vivebant nominare: quod an, & quomodo probaverit,&supra diximus, & apparet ex ipsusmet textu. Facile tunc erat opinionem hanc, vel potius sabulam persuadere Romanis, praesertim cognatis Perleonum, ut crederent ab antiquis Perleonibus Ηab p*Lcam Domum propagatam, quia tunc Austriaci citra omnem invidiam primi ¬issimi in orbe censebantur, perleoni j vero jam a statu suo pristino dejecti ad
mediocrem fortunam descenderant, cui ceu gratias substituere volebant ne prorsus rueret aestimationem a putatis cognatis. Duravit haec persuasio apud Romanos post Volaterranum toto illo seculo, adeo ut 28. circiter annis post Volaterrani editos Comentarios, rumor hic etiam delatus fuerit ad Carolum V.
qui Anno i ς 32. Romae existens inquisivit de Perleonibus, & haud dubie etiam de probationibus talis originis ὸ quas cum nullas esse adverterit, etiam neglex rite nihil enim aliud authores de eo prodiderunt, quam quod ostensa sit illi t lis persona, quae ex Perleonibus supererat; nec addunt an Carolus talem perasonam agnoverit pro cognata; quod certe non pertransissent, si quid a Carolo simile auditum suisset. Post silicessum Caroli imperatoris non recessit a Romanis & perleonibus illa fabulosa traditio, sive phantastica imaginatio, quod omnino ex Perleonibus orti sint Austri acie cum interim in Austria & Germania ijsdem temporibus opinio Rerleonistarum certatim exploderetur; scribe bant enim tunc Spiegellus , Gebuit herus, Lazius ,& alij, omnes deducentes o riginem Habjurgicam a Franco-Germanis Regibus antiquis. Fuissetque tune omnino proscripta illa Rerleonistarum opinio, quia toto illo seculo nullus Ger manus scriptor alicujus momenti eam amplexus est, nisi Itali aliqui prout aput Volaterranum legerant )mordicus inhaesissent favori Perleonum. Qua rati ne etiam essectum est, ut in Italia, & quidem Romae superstites Perleones audacter se, non jam authores vel conditores Austriacorum, sed Austri actis omnino nominarent. Vixit quantum ex Historiis & probis Authoribus habemus cum Carolus V. Romae esset, unicus Lucas de perleonibus cum filia stia L cretia; utrum hunc Lucam, Vel ejus filiam viderit Carolus, non possum decernere, Vide quae supra retuli. Interim Lucretia post obitum patris sui Lucae postrema de stirpe perleonum, non selum Perleoniam sed Austriacam se n minare est ausa. Dedi supra ejus inscriptionem ex Ioanne de Crescengi ,& Au-mstine Ol doino , sed mancam. Nunc recentibus literis Roma acceptis, postea- Ahisb ,, quam superiores 33. impressi erant, accepi eandem Inscriptionem integre ex . Μ μ
105쪽
I gi cui omnia vivunt. L retia de per leonibus, Lueae de RHrensius Iuris utrimis Doctoris filia, mutissima Romana, ct ristriatae gentis siola ressi, andreae Peliachi, olim uxor, pro is orbata ,sacesium hoc antea ab eodem viro tesamento dotatum, ct ornari ea tum, visens honorificentim exornandum , affimendumque euravis. ΛNNO Ialam M. D. LXXXI. Extat, ut dixi, haec Inscriptio etiamnum Romae in Eccles. B. V. de Co solatione ad rupem Tarpejam prope Capitolium, ubi ad cornu Epistolae vim tet ipsius Lucretiae efigies pectoralis ex albo marmore. Extat etiam sepulchralis inscriptio mariti Andreae pelluchij, qui obijt Anno M. D. LXXV. aetatis LXXXV. Quando vero Lucretia obierit, me latet, quia inscriptio supra relata solum denotat annum, quo adhuc vivens Lucretia sacellum abolvendum eurmvit. Quid ergo mirum irrepsisse ad hanc inscriptionem illa vertar Auspiacae gemissiola relicta, quae supra dicebam, nondum satis insormatus, ab aliquo alio ignorante posita. Ipsa Lucretia adhuc vivens hoc sibi momentum posuit. Quis nescit majorem esse inter foeminas ambitionem quam virost Erravit Lucretia decepta a progenitoribus, errarunt progenitores decepti a Volaterrano, erravit Volaterranus )eceptus a Gundelfingio, erravit Gundelfingius deceptus a proprio genio arbitrariae fictionis. Errant igitur etiam alij sequaces hujus tabulae.
s. XIV. I udiciis aliorum aut horum de hac exta opinion .
PRaetereo ipsos Pierimnitas, quia nemo mercatorum suas merces vituperat , sed quid alij de hac opinione lenserint adduco. Franciscin Guilliniamin, qui praecipuas de Habspurgicorum origine optuniones non perfunctorie, sed diligenter ac magno cum judicio dilcussit, totamaque eorum Genealogiam conscripsit,hoc de sexta opinione formavit judicium rS Hosa Verinde probata. De Ferimnsim si praeclarum nomen,magnam potentiam. Et de ijs miata eximia ct prosa mion, quae ut refutare animus non eri, ita Hasuragios inde ortos non esse, vanamque friatii qua maxime nituntur Holaterrani opia manem omnes intelligent, qui multo prim quam ese e erit petrus ille Leo, M. Memnerum III. Memeram II. Oe. aliosque Hati urgios magna vad Imperatores a thoritate O honoresvisee, &c. Alia hujus Authoris iupra dedimus. II. Laetum pridem ante Guilli mannum Geneographus universalis, qui licet in tam vastis operibus & intricatis materiis nonnullos habeat naevos, ea tamen,quae circa Habs purgicorum originem ante ipsum excogitata fuerunt accurate expendit ,& integrum librum de Genealogia Habspumica conscripsit, ubi Pierleonitarum opinionem redat it: Inventi sunt, inquit, qui Germanicae vocis et on ad Romanam phrason sinistre detorquentes Habssurgios ab Mentim umbis mox emne es derivarent, Mentisiurgiosque vocarent. Huic opinioni quidam Itali, ae golaterranin inprimis. a Petra Leone Romano exule, homine mali exempli, O quipserim subpri/.ο ejus nominis Friderico si Ieditionem μωα erat, tam stlimitia
106쪽
mm initia deri re υoluerum. Cui conjectune ut ex vano hauseae, cum alia plerique repugnant, tu inprimis adversantur diploinara, aes e digni annales Caenobi
ram ctrc. Et alibi plura similia. III. Joannes Iacobus Eugger scripsit superiore seculo Historiam Austria- ν, χἡ
cam, quae recentibus primum annis prodijt, limata & aucta plurium labore. v -i
Hic de origine Habspurgica disserens & principales duas opiniones discutiens de Perleonistica ita sensit: Quod Perleones ex Aniciis, Anicij ex Iulianis & Iulijs ortum habeant, nolo in disputationem vocare e potest id verum esse, licet nondum probatum sit: sed quod ex Perleonibus aliquis in Germaniam venerit,ibiq; Caesaream arborem Habspurgicorum plantaverit, hactenus a nullo satis ostensum est. Verum etiam potest esse, quod duo statres Perleones Roma expulsi aliquando fuerint, sed an in Germaniam venerint adhuc non est probatum. Et si daretur etiam hoc,quod Venerint duo Perleones in Germaniam,non est tamen credibile, quod unus eorum vocatus sit Albertus, alter mernherus,& quidem iste sinus Episcopus Argentinensis, quae sunt nominaRomanis non usitata, ut merito sequacibus hujus opinionis dici possit: Quia nemo es in cun tione hae, qui secetur hoc nomine, &c. IV. Chrisianm Ur siseu vixit etiam superiore seculo, & Alberti Argenti ursis Praesnensis Chronico a librarioru in mendis repurgato,ac cum antiquis MSS. col lato laetiti' praefixit monitoriam Praefationem, in qua testatur in exemplari membranaceo
Alberti non reperiri narrationem illam de duobus fiatribus Roma exulibus, addit de opinione Redeonitarum : Qua ane opinion, alij quoque docti non Diis veri siem censet. V. Theodoricis Pisordius Anno I cII. in stemmate Austriaco, cum Guil- p atri Emanno censurat Pierimnitas.& ulteriorem alibi censuram promittit: opinis- ζ 'μ'nem hanc Guillima uinaris ipse discussit lib. I. cap. 2. O alibi. Eisam quid vere desitisinstendum, Historiae ngstruestris uo loco clarissim0ndicabis. VI. Reverendis. P.Mannes Gans Ferdinandi III. Augusti Consessarius. Gan Aison seripsit Arboretum Austriacum,ti breviter discussit varias de Origine Habspur eu ' gica opiniones. Legi aliquando, nunc ad manum non habeo. Apud Lequile t men reperio haec ejus verba: Fatalosum encluοά asseritis ingentinensis in Chronico de guobusfratrisus Romanis exudibus , quorumsenior praedia unior easrum Hasurugum condiderit, quo spater aliquanto ps iustavit c. Si haec narratio fabulosa. multo magis deductio Habjurgicorum a Perleonibus, quae in illa sundatur. VII. Didaeis Lequiis ipse quoque Pedeonita, posteaquam magnis conatibus Seistidi vestigia premens, & vertatim eum exlcribens, quidquid pro hac is π.opinione facere videbatur, adduxisset, tandem judicium de ea formavit: Hateormiata dubia alto'; errores e medis Selfridum abstulisee ingratiam primae sententi. et
attamen extra es opis onis eam eduxis, ita ut omnem formidinem de opposito ab ea ab lerit, ac historica veritate demonstrative assertiυeque prob erit, non auderem,
obmare. Ex quoi manisi um, quod me Selfridus irae potuit ita certani sintentia; nreddere,quin intra opinionis limites remaneret. Et rursu m alibi repetit: Selfridi ratis θ' nes etiam pυhaam laterrani, araesdi moris, nonnullorumqae errores propter
107쪽
82 Protegomeni Pars L. Caput VI.
quos prima sententia nomen perdidit ae intersabulosesigninua Ucriptor in fuit cost
locata feliciter detexit, non ad funt certae ae indubitatae, ut aliqua tergisersatioue oppugnari nequeant. post interjecta nonnulla addit: agerendum constequentervenit eam tantum opinatiυe non υσυ assertiυὰ tenendam. Αc denique concludit judicium t Selfridus eam probabiliorem Iura secundam reddissit, at non adeo certoem tutamque ιt historica veritas extra omnibus ambagibus salvi ct incolumis in ipsa conm, teri . Volebat scribere extia omnes ambages, est fabula colorata. VIII. Joannies Georgius Meser recens author relata opinione Pierleoianistarum e Rerum hae contra fidem Hyhriae antiquioris castri Habitar ei currunt , . Horum assertis in dubium uti vocatur, ita ob publica Murensariem menta in contrarium etintia omni fide caret, s . Et denique de Carolo V. addit rini jciunt, quὰd Carolus V. Rom. Imp. cum Romae commoraretur indagaverit num Per-
leones O hJrange ni adhuc ibi reperirentur ' quibus reponitur, quod id curistatis gratia ecerit, non vero confiteri inde voluerit, quasi de Perseonsim familia Hali Ggica descenderet, quam consat infigniis ὰ Per leonum familia discrepare. Ex quo primcipio repelluntur ij, qui Originem Dumus Hasu icae ab Miciis; quia Micior insegnia in duabu3 Turribus consistunt , υel . Frangepanijs deducunt, qui duos Leones in unguibus pomum ferentes, in In niis habent: quoru Ugna frenis a Domus
nunquam usurpaυit, nec unquamst is Aniciis, Leouilms, υel Frangepaniis, aut eorum
antecessoribus, Glsuccesseribus praedicaυit, non omissuras quid reisubfuisset. I X. Gabriel Bucelinus modernus scriptor , qui aliquando perleonistis adhaeserat, cantata Palinodia contra illos acrem calamum vibravit, & praecinpua eorum argumenta paucis di luit. Inter alia leges: Nemini sane persea rint illic Pierleonis nisi ignoranti, ct qui opinione magis rapi, quam viscis r rione O veritate patiatur. Et post pluscula: Credat, cui libet, talibusfigmentis qua libus Lectorem pastissimiliter Lire rus, non tam veritati Missum, quam fulgemilli temporis ; ex quibus utilitatis nihil colligas , o queraris merito, pro Uu Ofrueia tem poris , inutiliter tempus amisit. X. Ferventius quam ullus istorum loquitur Iacobus S egelius superioris
seculi author: Nee nos movere debet quorundamstultitia suam Originem ad Romanos referentium, quis scirent nullam in Italia nobilitatem, quam non Germani eoasiexerint, non haurirent aquam ex rivulis ipse sente eontempto. Ridiculum sanὰ
quod Holaterranus D. Maximiliani progenitores ait sesse quosdam nescio Perleones Romanos, M. Quod nulla sit in Italia nobilitas, quae non e Germania illuc illata sit, nollem ego asserere , sed quod Volaterrani opinio de origine Austri ac rum ex Perleonibus sal sa st, merito asserit Spi egelius. XI. Henricus Sponianus breviter apud Lequilaeum: Alij fatulatores ad R
manos referunt Habseurgicos riserios, gentemque Miciam. Satis hoc a tali viso dictum, quamvis & alterum reprehendat opinionem, quae a Francis Orditur, metuens, ut ipse loquitur, ne etiam 'sunt Regnum Francorum ad eam pertinere ἀμ-Urem. Certe hoc preestat egregie Chimetius, tametsi non ordiatur a Mero vingis originem Ηabs urgicam. XII. μαDisilired by Cooste
108쪽
3. XIA Origo a Pierkonibus. 8s
XII. Dominiem TFhudi Abbas Murensis Terentiano stylo acute pungit Vahisai, Redeonitas, ut ait Lequite, sed hoc genete carminis Terentius non est usus. . quia hic II lanam, Extorres patri Uugaque la os . Occultatis Mos' ab Siseide, Salgae reprocia inflecte Laetia, Et quoscunque juvant Petri Leones, Distisium Mile Aniciorum. XIII. Otto nitricus Episcopus Labacensis ex Comitibus de pucheirri in Epistola sua ad P.Diticum de L equite Franciscanum Alias Didacum Tasuro, quam ipse Lequile impressit, & satis irreverenter refutavit, ita sentiebat de pier leonistarum opinione: Mandatquesulami illibro delia P. C. a g. Conteu timota gliere e Belato molio eurissionesiecos Genealogiche, de origine δε sis aeα- P. 4. i. i. mus, si, se scandali mn Mo g. Hiamnio di quem errare, essendosi qes eο- ῶ- cono, ero to, obequel Her Leone Ubo Eadre, ὀ ais ut e maneato nesia fiae Christim O, dg c. Hic trium doctissimorum virorum habemus judicium de hac opinio.. ne, quorum otio Fridericus Episcopus quondam ordinarius meus, ore tenus mihi explicuit sensum hujus paragraphi, & suit vir in omni scientia eminens, in Cenealogicis a juventute versatus, cujus adhuc extant M S. adversaria, digna Iem. Comitem Ubaldinum, cui ipse Lequite seu Tasum in sua Responsoria hoc dat Elogium: Conte Unldim Belara, quanto nobile per nascit seruanto LP confiummato ville baone letere, e levole,&c. Et Lucam Holstentum Canonicum S. Petri custodem Bibliothecae Vaticanae, virum dostissimum, & celeberri mum, quem ipse Ibequite satetur Soractio dimohogrido, da me consciato, e sommmentermisito,&c.Hos tres nihilominus I equite, ut vagus corpore per varias mundi plagas, sic vagus in conceptibus per Opiniones ob erroris damnatam suam opinionem plane immodeste adortus , ut sine stomacho refutatio ejus te gi non possit, in qua tamen nodum non solvit, sed emdem,quam prius lyram oberrans Seystidum non tam propugnat, quam exscribit, nullo novo argimento producto, XIV. Micha lia Din Bam Austriacus In suo Thesauro principum, de Pierleonistarum opinione faciens mentionem : Holuerunt alitii assertum 'me si dolphipatrem Origine umesse ex familia Lemum, qme tum a bdum illuseris '''nsebatur, eum Rouis Pontifces praeellius Aeaeander II. Gregorius VII. pascha-ID II. Oe. Oeterum, quae illi volunt, Hritati Nequaquam consentaneasunt. Et post nonnulla: - laterrania, O alij quidam dicinare υidentur, nequaquam - l mtiquis; sim monumentis, varionilm, O alijs privilegi' conveniunt, &c. Et sic est di non invidemus Romanis hanc gloriam, quod tam Augustam Domum, supra omnes alias antecessorum familias sublimatam, & prae omnibus illis ho-Hiemae Romae, id est Catholicae, altricem produxerint, quia luo loco ostendo. anus a Romanis originem traxisse Hablpurgicos. Solum a Romanis Perleoni ius ortos Habs Micos confidenter 2 secure negamus, quia nullum hactenus iproductum est argumentum id evincens.
109쪽
Septima Opinis de Origine augustae Domus Habs ueto
ris iacae. ΗΔ urgicos derivari a Gunthero Francorum Rege. s. I.
id Francorum nomine intelligendum.
AB AEgyptijs , Trojanis, Romanis, transimus ad Francos, non eo quidem vocis intellestia, quo hodie accipitur pro Gallis, sed ad Francos Germaru
nos, unde monet Bucelinus distinguendum esse inter Francos& Gallos, & addit: Longe tamen alij, atque alij naricorum accipiunt Reges, quam nos admitteranslatus; uti persuasissimum Gennanis GallFυolunt, O multi ex Germanis biflori rum minas gnar b hostib educti concesserunt; quasi υem Galli aliquanis Germanis imperassent. Idque ipsum est, quod hole praetentant in Germaniam juris, eum MGermanos υiemersa absque diaisectetjus is regna omnia Galliarum. Orti omnino et Francorum Regibus Hasu ibunt; atque ex Germanis Francis, ex Francis Gemmanis reduplicativi Gallorum domitoribus, Galliarum jare selli legitimo saetis Rex bus,&c. quam vetitatem hoc loco pluribus stabilire libet. Francorum nomen unde enatum sit plures pluribus disputant, illud certum primos hoc nominae appellatos Germanos fuisse,& primam Franciam intra Germaniae limites comstitisse, uti S. Hieronymus ipse insinuat, cum ait: Saxones eaesi Dexsine in regi ne Francorum. Deusonis vero castrum vulgo Duisburg prope Rhenum supra Coloniam. Hujus primae Franciae pars nobilissima fuit ad Moenum, cujus populi nunc recentiore vocabulo Francones appellantur. Porro his populis primo dominatum Pharamundum, Meroveum & caeteros Merocingos apud Historicos in consesso est: sensim vero deficiente Romanorum potentia & diatitato horum Francorum Germanorum regno, Franciae nomen etiam Gallietuattributum est, & dicta est Francia Occidentalis, Germaniae ver6 pars Francia Orientalis,ut coetera diversa nomina praetereamus, qua de re lateChimetius. D Pipino Annales Metenses ad Annum 688. Piphius Orientalium Francorum, quos illi propria lingua CFertinios vocant ,suscepit Principatum. Robertus G uinuS de hac divisione: Galliae Belgicae late extensiam regioruem nisei Orientalem Frgmeiam , alteram cui Carolm Calvus hveravis, quia ad occiduum solem procurrit, O eidentalem dixerunt. Occidentalis dicta est posterioribus temporibus Mustria, Frantia nova, Latina, Romana. Monachus Sangallensis vocat Novam, Lui prandus Romanam, ippo Latinam, Rhegi nonis continuator Romanam: u
de populi dicti, Franci Romani, apud Othonem Frisingensem e non Roma, sed a lingua Romana inquit Atheticus ; siquidem antequam Romani Gallias
occuparent, ubique Theotiscae sive Germanae linguae usus erat, unde Augustinus de Romanis ait: no iam jugum, verum etiam lingua uam domitis gen Lias imposuerunt. Duplex vero illic lingua Romana emersit, purior solis sere pri
110쪽
f. I. Origo a Gmuero Francorum Rege. 8s
matibus usitata, & corrupta, quam Concili j Turonensis Patres vocarimi Rusticam Romanam, Maliger appellat Latinae lingua Mortum, Meyerus vero θuinam,&. haec est lingua hossierna Gallica vulgaris. II. Si ad primordia gentis Francorum respiciamus, hi teste Iu ne Cati Jm C Lnotensii EgressiὰSicambria peremere m extremor es Rhem minis in German ram oppida cibique aliquot annis cum Principibus suis Marcombo ct Anone resed rami. Ubinimam Regem Pharamundum ΑΓ statu rit. Ecce primos Franeos Germanos in Germania cis Rhenum, & debellatores Gallorum habitantium trans Rhenum ; nam sequitur: Clodio Rex Francorum territis. His de Thoringiorum finitas egress s Rhenum transiit, vicisque Romano exercitu Carbinariam E L in tenuis, ibiquesti sed satist. Sub Meroveo deinde: Franci usque Arelianos pervenerunt. Similia prorsus sunt apud Gregorium Turonensem: Egressi G . a Sicambria venerunt in extremis partibus Rheni minis in Gennianiarum oppidis; spirim
habitaυeruntque ibi annis multis. Et postea de Clodione Rege loquens ait: ta dis autem. Rex misit exploratores de Dilpargo Duisburgob colitis T rivisum que ad urbem Camaracum. Ipse posia eum grandi exercitu Rhenum transens multo popuA Romanorum prostram fugavit'. m. Quomodo postmodum sensim ipsam Galliam occupaverint hi Franci Germani,videre licet apud eundem Gregorium, qui tradit a Childerico Rege occupatam primo Agrippinam, deinde
Aurelianos &c. a Clodoveo autem Suessionem&c. Eadem tere paucis mut
iis leges apud Almoinum, in Chronico Francorum Αnonymi apud Labia, &pluribus alijs antiquis fragmentis. In Chronico Leodiensii Pharamundus regnas
m nameia, Clodias regnat in F rancia, qui nondum Rhenum transierant, saltem ioi. m.
Pharamundus semper intra Rhenum constitit ; hic ergo ubi nunc Franconia est& Germania, ibi fuit prima & Originalis Francia. Imo Carolus Magnus, qui fundavit Imperium Roman Germanicum scripsit se Regem Francoram, non autem Gallorum, licet Gallias etiam obtinuerit, filius vero ejus Ludovicus Pius expresse in literis ponebat, anno Regnim orientali Francia, M. Distinctius ad Me Carolus Crassin in diplomatibus. anno Imperi, in Italia 6. m Francia s. in Metrop. p. Gallia a. ex quo manifestum est Franciam dictam primitis suisse Germaniam, di eo nomine contradistinctam a Gallia.
III. Itaque postquam Merovingi, qui erant Germani ,& post hos Carolingi, qui etiam a Carolo Magno omnium consensu Germano, Germani cem senes, Neustriam, sive occidentalem Franciam occuparunt, sensim Franc rum nomen in orientali Francia mutatum, & pars ejus dicta Franconia, pars metera simpliciter Germania,& Franciae nomen remansit Galliae sive Franciae novae, ut testatur Sigebertus Gemblacensis e Caratas accepis occidentalia revisa Britamnico Oceano, usque ad Mosam Pium, in qua parte ex tunc, Pr modo πο- nn s. .
men Franciae remansit. Hoc si observassent scriptores post Caroli Magni etet, rem, multis obviam ivissent erroribus, neque moderni Franci tanta sibi attri- , .. 4.buerent, quae ad vere Francos Germanos proprie spectant. Inde factum es ait ibi' .L recte CHMetius bat quae de Francis Ortiris citra ultra nenum Jubflitario Francorum nomine ab antiquis auisoribus tradita fuerant, nisiiij Exanciae oeci-