장음표시 사용
81쪽
Impugnatur ulterius Pierkonsarum opinio S Uitia ostenditur.
OLeum di operam perdunt Selfridus& Lequite, dum Atentur nonnullos errores in opinionem Pierleonistarum irrepsisse , qui tamen sicile dilui possint , ut non habeant Adversirit quod objiciant. Nos enim objiciemus. quae non poterunt diluere 3 & quidem Impugnata I. Sexta opinio. Afferunt Pierleonis te, quod Perleones cum Roma in Germaniam venissent condiderint castrum Habjurg, sic dictum a monte Aventino, quem Romae inhabitabant Perleones, quasi Auendi spurg, vel Avenspurn& corrupte Abspurg; idque tactum volunt post Annum Christi IIM'. Ita Volaterranus, Bardi, Wion &alii. Sed constat ex Originalibus Instrumentis, quod pridem, ante centum &plures annos castrum Ηaόspum fuerit conditum, vel ut alii volunt) pluribus ante seculis steterit, & reaedificatum fuerit Anno Ioar. Hi constat ex Test mento emeri Episcopi Argentinensis Comitis Habspurgici, ubi haec legum tur : Ego Remarius Siras,urgensis Episcopuς, ω Castri quod dicitur Hridiset fumdator, Mnaserium in patrimonio nuo, m loco, qui Mare dieitur, in pago Argista, m initatu Rore, in honore Sane Uae ct indissiduae Trinitatis, O S. Dei Genitricis MAERIAE, αmniumque Sanctorum mns M. Igitur fictilia est Pierleonis arum opinio. II. Restondet Selfridus verum esse, quod praeiati Authores erraverint decepti modo loquendi Alberti Aipentinensis, qui loquens de Leone Maximo visitante filios in Germania, ait: Requirens autem de juniore quid egsset, illum se in fortitimam quantam munitionem collocasse indit, quae verba Volaterranus, mon& alii sic verterunt: requirens autem 4uniore, quid eum uas sanita egerit, ille somnem in tima munitione ortis am colliease restondit. Hic autem error non potest opinioni quidquam praejudicare, quia fitentur alii dudum ante adve tum Pierleonum castrum Habspurg fuisse conditum, & selum Pierleonis filios illud adiisse per matrimonium. Itaque, ait Mifridus, eum abunde certo certim rense posteriores Hai rgicos Comites ὰ Perleonibus Romanis oriundos esse s dicendum in istos intersim Hasargicis in eastra 'nomen Halifargiu accessis , aut rati ne initatis, aut alio quovis nomine. Sed i III. cim in primo quod in textu Alberti Argentinensis expresse habe tur: requisens aurem . Iuniore, quid cum sua subsanria egerit. Hi est in editionci Urstisii, qui vetus exemplar MS. cum alio antiquissimo in membrana cons rens, asserit se id MS. edere prout reperit & praeterea notat desiderari in suo MScripto primam narrationem de origine Romana Habspurgicorum, & incupete : R,Alphus tames dems et eum esset apud F riderisum Imperaurem, &C. qui est secundus I. in impressis. Fatetur tamen Urstisius in altero antiquiore membrianaceo illam narrationem contineri, quam proinde ipse in sua editione noluerit praeterire, licet hanc opinionem de origine Habspurgicorum : alii quoque docti non satis veri item censent. Cum igitur in antiquissimo exemplari membranaceo extent illa verba Alberti, male Selfridus imputat suis Symmistis, quod illi textum corruperint, sed ipse potius vult corrumpere.
82쪽
contra in a. quia per hoc, quod sateatur hunc errorem; non probat quod
asserit aiande certo certius constare Hab 'urghs Comites a Pertransius Romanis oriun
do, esse. Unde constat P ex Authoribus e sed nullus eorum probat: ex mem branis i sed nullae hactenus adductae sunt, quae id affirment. Ergo a primo ad
vitimum, manet fictilia opinio Pierleonistarum, donec proserant authores non simpliciter affirmantes sed probantes , vel authores eorum temporum , quo Pierleones dicuntur successisse Habspumicis, vel saltem aliquam membranam antiquam, quae testetur Perleones Romanos Ηab urgum haereditate adusse, quod hactenus nullus protulit, ut vidimus supra. IV. Impugnatur 2. Pierleonistae rejiciunt opinionem communiorem, quae a Meroringis deducere vult Habs purgicos, ex eo, quod Αumores ejus inter se discordent in enarranda tali origine ; ideoque censent opinionem Trithemii,
Larii, Piespordii & aliorum fictiliam: sed multo magis Pierleonis lae inter se duscordant, cum unus dicit Leonis Maximi filios in Germaniam, alius cujusdam antiquioris Petri Leonis Frangepanis e alius dicit venisse Anno I 14s . alius ii .&c. alius dicit consedisse ad Lacum Lucernensem , alius Inspruchi sim Oeni ponte, alius ad Augsburgum, quae non solum nullam fidem sed & sibilo, merentur. Ergo multo magis fictilia est opinio Pierleonistarum. Reindent Seifridus&Ι .equite. Verum esse, quod in his circumstantiis aliqui Refleonistae erraverint, & potissimum Itali locorum Germaniae ignari sed melius Seistidus assignat & locum ad quem venerant Perleones, & tempus
quo Roma abierunt: nec esse curandos errores in circumstantiis, modo in suta stantia Authores conveniant. Sed
V. Contra'. nec Selitidus neci equite, nee ullus alins Pierleonista Lacte. nus sive locum verum, ad quem venerint Perleones ; sive tempus verum, quo venerint, designavit; quia ut hoc aliquis praestaret, prius deberet ostendere &probare, quod aliquis Perleonum Roma discesserit, vel relegatus sit; & hoe probato, quod in Ergoviam abiens per matrimonium se inseruerit familiae Hab. spurgicae. Hic est punctus difficultatis, qui non probatur nuda assertione R
centium authorum, quem hactenus nullus probavit aliqua authoritate coaevi scriptoris memero Habspurgico, nullus probavit aliqua antiqua membrana, nullus probavit solida ratione. Prudenter Guillimamus : Apud me, m rebin cista Iane liserariis, niala unquam auctoritas ante rationem fuit; rationem absque a me P mentis Oresibus inanem ferme existimavi nequeprae publicis monumentis traditionem
unquam psui. Proba prius Seistide quod aliquando aliquis Perleonum Roma migraverit in Ergoviam, documentis antiquis: proba quod filia memeti Haba spumici nupserit alicui Perleoni, & postea dissere de suga vel exilio, quia proba,
totali matrimonio coetera facile vel per solam conjesturam adducta assensum obtinebunt. Sed dicere simpliciter, quidam Gundelfingius scripsit quod Per leones Roma venerintn initium dederint familiae Habspurgicae, ion scripsit qu0dPerleones venerint inHelvetiam,Selfridus scripsit quod venerint A. II v. quando mernetus Comes His urgicus vixit; di concludere 3 ergo unus ex Perleonibus duxit vltimam filiam merneri, & continuavit stemma Habspurgi eum; ergo ille PetrusLeo vocabatur Albertus, ergo ab hoc Perleone Albeno qui
83쪽
18 Proserament Pars L. Caput VI
fuit proavus Rudolphi I. Imperatoris, omnes Habspurgici Recentiores deseenderunt e ergo ita sentiendunt de origine Habspurgica ; ergo qui aliter de hae discurrunt saliuntur & fingunt. Quis iste modus illationum P supra nudam assertionem unius sumi venduli, qui plura mendacia in suo Εpitomate baibare dicto scripsit, quam lineas, supra nudam inquam assertionem arbitrarie excogitatam, fundare tanti momenti conclusionem e certo certim consare
Halburgicos Comites a Perleonibus Romanis oriundos esse. & ut fictio colorem aliquem veri habeat, insuper alium confingere, quod Perleones in Helvetiam venerint, alium velut e tripode decernere id factum Anno II 4s . alium assidere , ductam in uxorem filiam memeri Hab urgici a Perleone illo exule, nunquid intolerabilis est audacia Geneographi ρ Proba & credimus, quod as seris : alioqui nos bene concludimus: eorum quae asserunt, nihil probant Re leonistae, ergo nihil eorum quae afferunt verum est, ergo opinio Pierleonist
rum fictilia. VI. Impugnatur 3. Dicunt Redeonistae, sed non probant, quod Albertus Dives proavus Rudolphi I. Imperatoris, fuerit filius Leonis Maximi Petri Lemnis Romanus, qui duxit postremam stirpis ΗΔ urgicae filiam memeri C mitis , qui obiit secundum aliquos Anno iis s. secundum Guillimannum M. no II 63. Atqui constat ex chartis & membranis Murensibus, quod em ms non solum habuerit duas filias, sed etiam filium Albertum, quem Germani scriptores exceptis Pierleonistis agnoseunt stirpis propagatorem. Nam amte studolphum I. Imperatorem seripsit Monachus Murensis Genealogiam fundatorum suorum Comitum Habjurgicorum, & alius tempore Rudolphi Imperatoris incipiendo a Guntramo, qui fuit Hexavus Alberti Divitis, & e prase tradit uterque Albertum Divitem fuisse filium memeti mitis Hata
lpurgici, sic enim habet posterior:
ernherus de Habsipurg Comes ex Itha de Hombe genitus, genuit ex D mina de Starchianbem uxore Adesbertum , &Richensam conjugem Comitis de Retino , & Genludem Comiti de Monipelgard nuptam. Obiit mernherus Anno Domini tiss. Sepultus in Monasterio nostro. Adelbertus Comes de Habspurg emeri filius, genuit ex Itha Comitissa de mullendoes Rudolphum Landgravium Allatiae & Itham Conuustam do
oti,irith. Haec Monachus Murensis posterior, qui vixit sub Rudolpho Imperatore, quia DKMG Vsque ad hunc perVenit, non ultra. Alter antiquior, qui Rudolphi Imperat 2- ἡόset iis non meminit, his Verbis assertum firmat.
Hei.ec Itha de Thierstein sive Homberg nempe uxor Memeri u genuit mem rum, & Rudo hum de Habsipum. Idem meria crus genuit Adelbertum, Genludem de Μumpelgata. Riche iam de Fierito. Albertus per Itham Comitissam de Rullendoris, filiam sororis Ducis vel , genuit Rudolyhum & Comitissam de Lini m.
En duos testes antiquos & antiquiores omnibus Pierleonistis , qui asserunt Albertum Comitem Habspur uni suisse filium Nemeri Comitis, nullu
Vero neque Germanus, neque Italus eorum temporum asserit Albertum
fuisse filium Leonis Maximi ex Perleonibus , sed est mera arbitrari
84쪽
inuentio Recentiorum Pierleonistarum, potissimum Wionis&Seῖfridi, nullo
antiquo authore, nulla membrana hactenus probata, ergo opinio Pierleonista
rum est fictilia; & plus credi debet duobus Monachis qui ante quadringentos
annos scripserunt, eo loci, ubi Alberti parentem sepultum certo constat, quam aliis duobus Monachis, qui scripserunt ante sexaginta circiter annos,& haud dulbie Murense Coenobium nunquam viderunt. VII. Impugnatur 4. Ex praememoratis Genesibus constat mernem suis. se duas filias Richensam & Gertrudem , cujus utriusque maritus nominatur, quarum sorte utraque supervixit patri suo emero neque ulla alia nominatur, quae lola superstes nupsisset alicui Perleoni ; imo neque ullus alius author pret ter recentes Pierimnistas id tradit ,' ergo signum est, quod vel ex ignotantia, vel ex malitia unicam me merci filiam Comitatus haeredem assingant Pieri eo nitae,
ergo opinio illorum est fictilia. Ad hoc quod respondeant non habent, nisi velint antiquis scriptoribus fidem adimere, cum interim jactent Genealogias ex antiquis probandas esse. VIII. Impugnarur Ex iisdem Genesibus constat, quod Alberius C mes ImblpurgiCus cognomento Dives , de quo agitatur quaestio , habuerit uxorem Itham Psullendorssensem; neque ex ullo alio aevi illius authore con stat, quod aliam praeter hanc uxorem habuerit ; cum emo ipse usurpaverit titulum Comitis Habspurgici signum est iuisse natum ex patre Habspurgico , α non per uxorem conjecutum hunc titulum. Ergo iterum Redeonistarum opinio fictilia. , Re Meni ex Alberto de Bonstetim, quod Albertus iste fuerit Pelleonius, di priusquam duceret uxorem Piullendorflensem , prius alias duas uxores ta buerit , quarum una non diu nuptiis superfuerit, at a in partu obierit. Et ab
utraque haeres scriptus magnas adeo sibi divitias comparant, ut Divitis cogno mento insigniretur. Illarum vero priorum uxorum alterutra suerit emeri
Contra ; licet hoc prima fronte veros militer ad speciem dicatur , nihil, minus Albertus de Bonstetren nugatur, quia ut ait Larius nugin suas Ma xfinitiam Caesari inscripsit. Unde tali authori fides habenda non est, nisi amtiquiorem fidejussorem producat. Stant praeterea antiqui authores contra illum , qui accurate Comitum Habspurgi circa ea tempora Ebolem & matri, monia notarunt, ne ullus meminit duarum uxorum praeter Itham Psuilen dorstensem , Verum expressis insuper verbis alunt Albetio ex Itha PHllem essens genitas proles, & inter has successorem ac stemmatis propagatorem Rudolphum. Cceterum, quod saepius repetitum: probent Redeonistae quod afferunt, & credemus.
phi Augusei, caeterarmnque, quos profvientia nostra adduximus, anelarum, quasn -- 'da assertiovis Murensis Munaebi: qui cum Aseriam in oratum Heruere in mira
tum Haby rgi myuccessisse ex Mnaidis ae vetustis Monastirii sui Iustrumentis di cisset, non dubitarit einde in gemero prognatum aserere. Subdit deinde rursum e
85쪽
mis irai Murensi Monacho esse tantam auectoritatem qua persuadeat; quippe,
qui eum posterioribus te Orsim scripserit, diversisque ex Instrumentis donationum lia et, aura tonsarcisaverit, eo quo diximus modo potuit actucinari. Sed conrrae 7 i. Esto major fides habenda sit Epistolis Rudolphi I. Imperat, xis quam Monacho Murensi, non tamen major fides debetur Monacho Z. et hallensi Seifrido, quam Monacho Murensi. Hic enim vixit proxime ad tempora Alberti, & coaevus fuit Rudolpho Imperatori; scripsit etiam in loco sundationis majorum Alberti; causam habuit, ut consuleret posterorum memoriae r Seistidus vero vixit recenter, scripsit remotus a Murensi Coenobio, causam forte etiam aliam habuit vel ostentandi ingenii, vel cum S. Benedicto cognatos ostendendi Habspurgicos; ac proinde multo minus ipse meretur fidei, quam Monachus Murensis.
Contra a. Ostendat aliquid simile Selfridus in Epistolis Rudolphi, sicut
coaevus Rudolpho alter Monachus, alter senior Rudolpho annotavit; ostendat Albertum e Perleonibus natum; ostendat uxorem habuisse unicam filiam emeri,& quod toties polliciti sumus, credemus. Sed nihil prorsus ejusmodi invenitur in Epistolis Rudolphi, ut plane mirum sit, quod sibi persuadeat. suis repetitis assertionibus se inestarum, ut antiquum Authorem diserte assi mantem ex memero natum Albertum, uxorem habuisse Rullendorffensem, deseramus; & ipsius voluntati obsequamur contra rationis dirumen. X. Res dei iterum Seistidus : Etiamsi tertioribus monumentis aliquod indicium reperiripossit, quosigniscaretur memeri is fuisse hane, de quo loquimur serium, id tamen potius de filiali adoptime, quam de naturais propagatione inserpremmiamfret. Sed Contra: haec est frivola, & indigna viro sapiente responsio; nullus enim sapiens certiora monumenta postponit incertis, & arbitrarie excogitatis. D
inde sciunt Logici, quod voces supponant pro principali significato, & proprio, quamdiu non adduntur termini alienantes, ampliantes, limitantes, distinguentes&c. Cum ergo Geneographi & Chronographi antiqui appellent simpliciter sine addito Albertum filium merneri, utique intelligunt filium naturaliter propagatum, nec possimi intelligi loquuti de adoptiva filiatione, nisi sorte prophetico spiritu praecognovissent desiderium Seistidi, ut scribendo filium simpliciter, in ejus gratiam intellexerint filium adoptivum. Sed tunc potius clare expressissent. Profecto si sic licebit interpretari bonos Authores, omnia m nebunt in similibus dubia, & quisque de suis majoribus debebit dubitare an sint per naturalem propagationem orti an per adoptationem. Et nos dicemus filios Leonis Maximi licet scribantur filii Leonis Maximi simpliciter, fuisse t
men filios adoptivos non naturales. Si enim haec interpretatio in uno Valet, cur non in altero
XI. impugnatur s. Si tam nobilis sanguis, uti revera fuit, Perleonum translatus est aliqua ratione in Germaniam& Helvetiam ac stirpi Habspurgicae insertus per matrimonium praetensum, quare in tota Helvetia & vicinis partibus nihil hactenus repertum, quo vel modicum vestigium deprehenderetur
86쪽
s. IX. Origo i Pierleonibus. 6i
nominis Perleonii, antequam id primus scriberet Gundelfingius P quare nec in
Murens, nec in Trudpertino, nec in mettingensi Coenobiis ulla huius trans lationis memoria ab ullo Monachorum annotata, nullum schodiasma inventum in quo id assereretur Z Nempe recens est fictio & fabula excogitata a Ne tericis. Quare Ubertus in subscriptione literarum nuspiam subscripsit Alber. tus Perleonius Habspurgicus 8 cum tamen reperiatur in quodam Trudpertino instrumento e Sigillum Gelberii Comitis de Habessaria Lan mini AE aliae. Restondere possunt, quando per adoptionem mutantur nomina & praedi cata, obliterari solent praeterita ex variis causis & motivis. Subinde ut recentis memoria facilius imprimatur memoriae posterorum: subinde ut consanguine rum desiderio satisfiat, & denique quia ipsi subditi antiquiores nomenclatura mordicus retinent, & Dominos suos a Dominiis, quae possident appellare solent. Hinc Albertus, qui nobilissima quidem ortus stirpe in aliam aeque nobilem, & Landgraviatus titulo insignem se transferebat, summo studio caverit, ne seperstitem socerum pristina appellatione offenderet, aut ut nomen Habsputa
cum in Helvetia notius, quam Perleonium conservaret, quo non istum gloriaretur inter Germanos antiquitate nominis, sed insiper chariorem se subditis,& patibus redderet amiciorem Germana nomenclatura. Sed
contra. haec ad speciem pulchre dici possunt, verum quia salis innixa suppositioni impugnationem non elevant, nec aliud evincunt, quam quod ita fieri potuisset ; quod vero factum sit non Probant. Denique quantumcunque
cavistet Albertus ne Perleonium se vocaret aut scriberet, non poterat tamen c
Vere aut prohibere, quo minus coaetanei subditi, vicini, Murenses aut Trudpetatini Monachi, avitae I inspurgicorum landationis alumni resciscerent unde Albertus fuerit oriundus. Hi ergo si non ipse alicubi saltem reliquissent notatum primam Fundatorum suorum familiam extinctam, ab Alberto Perleo nio restauratam &c. Nihil vero simile uspiam annotarunt, nec ipsi, nec alii in Germania; sed omnes, qui iis temporibus scripserunt, vel diserte assirmarunt Hisse filium merneri, vel supposuerunt. XII. Impugnatur 7. Afferunt Pierleonis te Leonem Maximum Petri Leonis filium fuisse parentem Alberti divitis, & Rudolphi, quod tamen nec ex Italis & Romanis auctoribus, nec Germanis probant; sed solita divinatione utuntur. Quaero autem virum hi duo fiatres ex ipsorum sententia fuerint Romae geniti an in Germania Z Non audebunt dicere in Germania, quia hoc narrationem seu potius fiftionem ) illorum everteret: Fuerunt itaque stacundum ipsos) nati& educati Romae. Mira res t In tota interiore Genesi Perleonum nullus invenitur Albertus, nullus Rudolphu 3 sed meri Petri, PGuLLeones, Maximi Leones, Stephani Leones, & cdm ad silios Leonis Maximi ventum est, nomina illis tribuuntur Germanis usitata potius , quam Italis; quasi jam tunc divina quadam praemonitione de futuro post multos annos exilio, & eontrahendo in Helvetia matrimonio edocerentur. Quis hic non videt Reileonistarum opinionem cespitare, di prorsus violenter confidian
87쪽
XIII. Impugnatur 8. Usitatum passim est nobilibus familiis, ut cum per
matrimonia transeunt in aliam familiam, prolibus imponant nomina majorum tam ex parte matris, quam patris: nec indiget hoc ulla probatione, quia passinobservamus hunc morem. Quare ergo in tota Genesi Habspargica nec unus Petrus, nec Vnus Stephanus, nec unus Maximus invenitur Z nempe nihil una quam commune Hablpurgicis suit cum familia Perleonum. Unde recte concludit Guilli mannus e adeo nullum omnino in familia Hasurgensum risbiaco. rumque Petrum, aut Perleonium fuisse, ut ne diina quoque coxoratione sententia υLdeatur. Praeterea usitatum est apud Germanos a pluribus seculis, ut cum una familia alteri succedit in haereditate per connubium , insignia sua conjungat cum aliis haereditate acquisitis: quare igitur Perleones si adierunt haereditatem Hab urgicorum non conjunxerunt Habspurgicis etiam sua antiqua insigniat nempe non potuerunt conjungere, quia non fuerunt unquam conjuncti sanguine. Unde recte iterum cum Guillimanno opinio Pierleonistarum indigna est confutatione. Nihilominus, quia recentes iterum nacta est Patronos, vit rius hunc illi honorem habebimus, ut impugnemus examinando circumsta tias narrationis de fuga Perleonum. Tres vero potissimum occurrunt, ea avidelicet quare fugerint Roma ; Nempur, quando iugerint, ct Locus, quo fugerint: quibus sufficienter expensis constabit de nodo difficultatis in hac opini ne, & concludi poterit, quid de illa sit sentiendum. f. X.
Examen causae ob quam Fer leones Roma abiisse dicuntur.
Romanae su sive exilii dum assignare conantur causam Pietleonistae, mirum in modum discordant, & quam Pharamundanae originis Auctoribus objicere solent discordiam, ipsi multo magis incurrunt. Nam ut ab eo eordi mur, qui primus illis dedit occasionem erroris, tametsi nihil de Perleonibus adduxerit : Asertus ΛVeniimois causam duorum fiatrum Romanorum Roma discedentium hanc assignat ; Olim namque duobusfratribus propter potentis Romani oecisionem eliminatis ab uis pater eorum nobilior Romanus, dans cuilibet eorum M- mensam pecuniam. Ita exemplar Urstisii, quae aliter refert Guilli mannus, sine dubio ex corrupto exemplari: Osem namque duobus fratribus per mireris Pup. R. oecisionem eliminatis ab urbe, propter rerum nobilitatem, Romanus iam euilibet eorum ensem cum . Hic ergo assignatur duorum fratrum abitus Roma, m dus, & causa: modus elimmatio sive expulsio; causa propter occisum Romanum unum ex potentioribus; sed genus & semilia tacetur. II.. Henricus Gundet geno eundem modum, & causam producit, expreL se reserens ad Perleones, primus de quo hactenus constat Perleonistarum a thor, cum ait e Relegatis ac deportatis uruntis Senatoris trucidationem olim duobus fratribur praeclarae Romanorum familiae Petri Leonis dictae de Mentim mmte, &c. Hic relegatio ac deportatio nominatur modus abitus, & trucidatio potentis S natoris causa, quae coincidunt cum superioribus, sed additur illos duos fratres
suisse de stirpe Perleonum, quod Albertus non scripsit. III. R
88쪽
III. Raphael Molaterranus modum & causam attingens ait: Perem Leonis volaterian Stephani nepos, Maximi pronepos cte. efm duo nepotes perseditioinem ex arbe profugi ad Alpes innerunt &c. modus hic est fuga, causa seditio, quae discrepant a superio- ribus: nam illi causam assignabant homicidium, iste vero seditionem. IV. Hyeron us Rossi tacita causa solum modum insinuat: ex Perleomis Rossis . quosdam spruchum Oenimntem appellant ad basitaniam profectos, quibus ver 'bis videtur innuere spontaneum exilium. V. AEn diu II An modum assignat seoessum, mitiore vocabulo, causam nihilominus seditionem urbanam e perem Loo, Petri Leonis filius Menatorio ordine praestantii in semper habitus, ob urbanas steditiones in Germaniam una cum fratre pistati &Rudolpho secedens,&c. Quas autem seditiones intellexerit paulo post explicati li: Cum illo tempore Adriano IV. O Aeaeandro III. Ponti cibus non adeo morem gereret Vi s Ridericus primas imperator, quisbi jura Pontifeia eontra jusfinque arrogabas, Ono ullis eidem Imperatori, ροβο idolo octaυiam ritipapae adhaerentibus 9 aliis υα quibus menssarior erat, inter quos eram Eram antio Perisones nobilissimi CL ves rimavi, verse Ponti e sequentibus, omnino ver ile videtur, ut propter ejus modi pia editionem, pro defensone Chrisi in serra Vicarii emtra imperaurem, ritia papa meoru equaces . Draetepantis o Perseonibus motam, ab imperatore i a Friderico, qui eorum potentiam verelatur m Germaniam biduo fratres, qui plus aliis posse videbantur, relegati fuerint, &c. Haec Arnoldus, ex quo apparet quomodo
sensim fabulae pars post partem addita suerit, di ipsi Pierleonissae a seipsistan.
per discordaverint. Nam V Ι. Joannes Mifridus avide arripuit causam a Mone assignatam, sed pam Miseid. Ar-lo aliter conatus est diam digerere, cum non tempora Friderici AEnobarbi respe. h, ''. .
xit, sed Conradi Imperatoris, & initia Fontificatus Eugenii. Adductis si1quidem literis seditiosbrum Amal distarum, quorum antesignanus erat Iordanus frater Leonis Maximi, qui filios suos in Germaniam dimisisse asseritur; concludit Seisfidus t En tempus en cause perleonum ex urbe in Germaniam migrationis. Quos enim alios per dictos Cises quos Imperatorius multa mala intulisse calumniantatur mtelligunt, quam Perleones, qui semper pro Ecclesa 'pra veris Christi Neariis contra Tyrammotiterunt. Subteribit ut sere etiam alibi) Selfrido Lequilaeus, de causia agens, de modo an sponte abierint, an expulsi, an deportati, uterque silet. VII. Post seiseidum & Lequitem scripssit vir do imus & antiquitatum studiosissimus Pereus Lambeeius in Notis ad Henricum Gundelfingium : Per Lambee. relegationem ct deportationem non est hie intesidenda isterdictis ursis per legitimam sό ,πIententiam judicialem ,J ed injusta ex urbe expalis per υ- εν tumultum propter deferta 'Τμβnem Ecclesae Romanae contra haeresarcham Amaltam de Brixia, ejusP0ediarios Summo Pont Di in urbe Roma re Eantes. Insinuat ergo ab Amal distis per vim expulsos. Coeteri Perleonistae causim di modum discessus Perleonum in Germaniam silentio praetereunt. Interim ex his VIII. Colligitur i. quod dissideant inter se Redeonistae, non in causa solum, sed & modo discessus Perleonum Roma; in eausa, quia vciv. dicit fuissopatratum Diqiligeo by Corale
89쪽
patratum ab illis homicidium nobilis cujusdam Romani, alius fuisse vina di odium Mnal distarum seditiosorum, alius suisse zelum dc defensionem sedis Apostolicae ue in modo etiam variant,dum alius dicit deportatos,alius in exilium missos, alius profugisse, alius sponte& sine causa data in Germaniam ad habitandum profectos, quae omnia arguunt opinionem ex meris arbitrariis coiriment is& conjectutis super una fabula Alberti Argentinensis tundatam & consare i-
IX. Colligitur a. Nullum sive ex allegatis, qui sunt praecipui Pieri eoia istae, sive ex aliis qui innocenter, & seducti, horum Vestigia presserunt; nullum inquam esse, qui adduceret aliquam authoritatem antiquam, aliquem authorem coaevum illis Perleonibus, qui dicuntur fugisse, aliquod monum e tum, lapidem, membranam &c. in quibus aliquid notatum eget de fuga vel di scessu duorum Perleonum Roma in Germaniam ; sed pure pute quidquid de hac re narratur excogitatum esse a Pierleonistis ex proprio cerebro per divinationes, & conjecturas ; supposito & nunquam adhuc probato, quod vertim sit id, quod scripsit Albertus Argentinensis. Quam futilis vero & vana sit haec ratio conjecturandi, nemo non videt. Conatur quidem Seiseidus firmare suas coli. jecturas exintone Frisingensi, Ligurino Poeta, & istolis Arnes distarum ad Conradum Imperatorem; sed ex his nihil aliud potest elici, quam quod Arnal- distae occasionem dederint seditioni urbante, quod Petri Leonis filii se ipsis opposuerint, excepto Iordano Pedeonio antesignano Amaldistarum; qui patruusiuit illorum Perleonum, qui dicuntur in exilium missi vel pro sedit: interim nec otio Frisingensis, nec Ligurinus quidquam attingunt, quod aliquis Perleonum vel sponte, vel coacte tunc missus sit in exiliam: neque ex Epistola Atanaidistarum quidquam simile colligitur. Non enim insertur legitime, Mnal- distae fuerunt adversarii Perleonum, ergo duos illorum eliminarunt Roma ; sed
solum; ergo potuit accidere ut ea occasione duo Perleones eliminarentur vel expellerentur: quod an, & quando, aut quomodo factum sit, nullus antiquus& coaevus illorum Perleonum, qui cum Amal distis certarunt, scriptor annot vite unde apparet hanc opinionem esse voluntarium figmentum Pierleonist, rum, qui frustra jactant se habere antiquos scriptores, antiquas membranas, cum ninit hactenus simile produxerint. Sed X. Conjecturae Pierleonistarum aliam conjecturam verosimiliorem Opponamus, supposita interim opinione Seificii, quod sub Eugenio Papa Anno II 4s'. duo Perleones in exilium abierint. Petrus Leonis juxta Sesseidum fuit avus duorum Perleonum exulum, proavia vero Leo Petrus Leo. De his i teor, quod fuerint observantes Sedis Apostolicae, uti habetur ex testimonio B ronii. Nam no IIo8. Rusichalis Papa tumultuantes quosdam Ramanorum Uuryatores rerum Ecclesie m. compescuit. eum i o nychale Petro Leonis, O Lenie Hran. ne Meliter laborantibus. Anno I II . ut apud Baronium Petrus Diaconus inquit: Dat autem
Drans, cumque in Tristiam devenisset Ηeruicus Imperator miss Romam nuritiis,
90쪽
ister illis ει perram Leonis, O eaeteros pomiscis nuntios inponi S. Petri renis nis. Hic Petrus Leonis avus exulum fuit Legatus pro Pontifice ad conventi nem cum Henrico Imperatore. Porro sequenti no ii ii. producit Baronius Epitaphium Leonis de stirpe Perleonum, iamdi iaqui sine dubio non fuit alius, quam Selfridi Leo Petrus Leo proavus assertorum R H Exulum Perleonum, quod hic libet annecteretae jacet in tumulo Leo, vir per eundumesis Sedis apostolicae, tempore quo Uiguit. Romae natus, opum dives,probus, O satis alto
Sanguine materno nosilitatus erat.
Prudens, ct Iapiens, ct eoelo nesab omni agrisus, ct celebris semper in urbe manens. νυν ter finis fuerat eum sue diebus Quando uum visorierasatium. sol ingreditur signum Virginis 23. Augusti, hinc computando ter sex dies, obiisse videtur 9. vel I o. OAobris. Notandum vero quod dicatur Eld an
guine materno nobilitatin, quomodo igitur ab Aniciis dicitur originem traxisse paternam 8 Anno deinde III s. rurium Baronio teste Petrus Leonis in tumul- tama. citi
tu populari propter novum urbis Praesectum concitato, periclitanti Paschali Pa pae praesto est. Anno III 8. pro Gelasio Papa II. ecincti Frangipanis captivitate liberam
do arma corripuit Petrus Leonis.
Anno i ta 4.Petri Leonis filii,& Frangi panes se opponunt Arnaidistis haereticis turbatoribus urbis, & ut ait Baronius : Petrum Leonis eoustes saris tinhis diebus ex hac vita migrasse, sepultumquesuisse in atrio Basilicae S. λώθ. ubi Epitaphium illi positum, in quo & hi versus:
Attingimus nunc annum, quo avus Perleonum Exulum a Seiseido assertorum
obiit relictis filiis Leone Maximo, Iordano, Centio, &Guidone, ut ait Selfridus, qui subscripti leguntur in quodam instrumento Anno II 39. praeterea Gratiano& Hugone, qui & Vim& Obi2o scriptus legitur: Ex his sex fratribus Jordanus suit Arnes distarum antesignanus, coeteli pro Pontifice stabant, ut ex ipse Epiustola Αmal distarum ad Conradum Imperatorem colligitur, & possidebant tunc castellum S. Angeli Romae. Nominantve in subscriptionibus Leonis Maxumi filii Stephanus de Leone, & Leo Petrus Leo, quem posteriorem Romae mansisse cum patre seretur Selfridus. XI. Iam quaero cum authores meminerint Leonis Maximi & filiorum ejus Stephani ac Leonis Petri de Leone, seu Petti Leonis, neque ullus memine. rit Alberti,& Rudolphi Perleonis, tanquam filiorum Leonis Maximi, unde Sedridus habeat quod praeter Stephanum & Petrum de Leone, alios filios I habuerit Diqitirco by Corale