장음표시 사용
341쪽
primo quidem allegant Ioannem Papam VIII. qui in Epistola quadam ad Himgonem Abbatem his verbis utitur: Hugoni obenuo, nobili, regali prosapia edito, atque excellintissimo abbati. Respondet Alexander Patritius Hugonem hunc non fuisse Hugonem Magnum, parentem Capeti, sed alium antiquiorem,qui non potest probari de stirpe Hugonis Capeti fuisse. Et ita omnino i e res habet, quia Ioannes ripa VIII. sedit ab Anno 8II. ad 88a. Et priorille Hugo Abbas teste eginone eodem tempore floruit, obiitque Anno 88r. A tvero Hugo Magnus Capeti pater septuaginta annis posterior filii Ioanne Papa VΠΙ. Fateor quidem,quod Cluvietius illum seniorem Hugonem ejusdem stirpis iaciat cum Hugone Magno, quia Capeti cum stemma deducit ab Hugone notho Caroli Magni: Sed id non suffcienter probari supra asseruimus. Allegant 2. Innocentium Papam III. qui cap. Novit. de Iudiciis, scripsit ad Praelatos Franciae in controversia Regis Angliae ,& Regis Franciae Philippi dicti Augusti, circa annum Iaio. ubi inter alia dicit: quod Theodosiusflatuit imperarer, in Carris innovavit, de cujus genere nae ipsi mycitur defendisse. Fuerit haud dubie eo tempore sparsus hic rumor, quo Innocentius III. sedit, quod Reges Franciae origianem trahant a Carolo Magno, quia ipse Philippus Augustus per connubi uni eum Isabella Flandrica Carolinum sanguinem participans suis posteris communicavit, unde non ipse, sed filius ipsius Ludovicus VIII. per matrem ex genere Caroli noscitur descendisse. Vel si de ipsom et Philippo haec erat opinio, fuerit recenter excogitata, quam paucis post annis Gulielmus de Nangiaco literis mandavit; sed erroneam fuisse jam sapra ostendimus f. q. num. r. Et licet fuisset etiam vera, quoad Mathiidem putatam Arnulphi Imperatoris neptem, ex alio capite cum Arnulphus fuerit Carolomanni nothus, impurum tantum sanguinem ad Philippum Augustum derivasset, proinde nihil juris ei tribuisset in Regna, & Provincias. Allegant 3. Cardinalem Baronium, qui credidit Gulielmo de Nan aeo, unde etiam in probatione adducit ejus Chronicon. Et nihilomines idem Baronius disertis verbis asseruit: Ludmicus Francorum Rex novi fimusmoritur,&c. Cumque sine liberis dec si fit, Regnum firmirum non rellatum essCarolo Lotharii Regis defuncti fratri,sed magis eo contempto ad extraneos in delatum, nempe ad Hugonem Ducem Parisiensem. Reliqui ab Arroyo adducti
non sunt tantae authoritatis, ut supta reeensitis sexaginta authoritatibus in contrarium praeponderent: resutanturque abunde a Patritio,&Chimetio.
III. Iam igitur cum ostensum sit superioribus capitibus Habspurgo- Austriacos Caroli Magni sanguinem dudum ante Capetinos participasse, ac re ipse jam inde a Radepotone, & Itha Lotharin ca e Caroli Magni sanguine progenita omnes Habspurgicos, & Austriacos nunquam interrupta serie ad hodiemos usque descendine: hoc vero capite pariter ostensum Capeti nos nihil
de Caroli sanguine usque ad Philippum VIII. Regem hausisse, manifeste sequitur falsi reos esse Arroyum, Cassanum, & alios similes scriptores Gallos, qui ex
hoe fundamento, quod Reges eorum Capetini ex Caroli Magni sanguine oratum habere credantur, jure possint praetendere non selum Imperium Romanum, sed di omnes Provincias, quas olim Carolus Magnus obtinuerat. Nairr. si hae e
342쪽
Praerogativa n. S. VII Haere iras Caroli M uo
s haec argumentandi ratio valeat, potiori jure concludet pro Hab urg Amstriacis, cum ipsi inter hodie superstites Principes participantes. de s anguine Caroli Magni, appellari possint Primogeniti Caroli Magni. Et quia Carolus Magnus non solum Germaniam, sed& Galliam obtinuit, eodem jure Habsputaxo-Austriaci possunt a Gallis repetere Regnum Galliae. Sed non cadit haec ambitio in piissimos nostros Principes', quibus satis est tueri ac defendere tua, non aliena appetere. Dele igitur quod icripssisti Arroye : δεμυn bellum est susicipiatur ad opprimendam nationem, quae injurias a m Mi sue s resareire detrectat, vel quae injuse allistasium Uituere. Dele iterum quod scripsisti: I erator, aut praedecessisti ejus, nobis finperium rapuere. Quidquid pareorum Principum in Europa reliquum in nihilpossideri, nis quod ni vino in Francia bellis saeυientibus coutra nos usurparunt. Haec enim salsiitima sunt, & 6ppositum hisce verum est. Nam apetini Coronam Galliae debitam veris Casola Magni haeredibus rapuerunt. Andreas Sylvius, diserte : Hura Caputius Comes rarisieno contra Dominώm-um, O confirmum Caruum Ducem Lotharismae Regnum raneisum
contra praeceptum Romanae Ecelsae, quod omnes Bruaseres Rigni anathematinaverat,
injuse invasit. Et similiter de avo Capeti ait Albericus : Eous autem Regis Du-gmis, Rex ct Regni in for risertus. Et Fulco Rhementis de Odi,ne huius R, berti fiatret Qui sirpe Regia evissent alientis, RegaliqW-ice a Mius fueris ρο- te te. Ergo juxta modum argumentandi Arroij, Cin ini, aliorum .: Bona injuse parta aliena sunt, non possidentis. Ergo primogcnitis hae inlibus Caroli
Magni liceret ea repetere. Deleat iterum Arroyus quae scripsit: B Ia quae n As exteri detinem ogenerosia Soboles Francoram nosra seunt: υis hostilis ne repetiimus impedit. Sed neque uatura, neque ratio it, ut occasiones recuperaudi ing i, ainus. Haec quippe meliori jure nos Franco-Germani per conversionem Vlurp.rre pol semus, sed nolumus classicum canere : habemus mitiores Principes, & j xlitiae amatores, qui Iuum euique tribuunt: ilia conservant, non appetunt aliena.
Albertus Belgarum Princeps dicere auditus est : Malo υt omnes S me prinuinciae meae deficiant, quam ego Uitia vel latum unguem di cedam. Et Carolus V. Im perator ae se fassus est: audeo aJGerare, nunquam me Oolentem solantem se uidit rum cuiquam injuriam, aut vim fecisse, vel seri viniquam p&rmis p. Audita etiam est haec ejus vox: Quod concederet Deus, ut iterum Fra Icoram Regem captiυum haberet, nihil aliud se ab illo demeraturum, quam avorumst omni haereditatem Bumgundiae Dueatum summavi ae injuria ab eo occupatum. Non aliud, non Regnum Franciae ipsum. Ex hactenus adductis tres veritates elicimus. Ibim est, Hugonem Capedum neq masculina, neq; faeminina serie indubitate ortum trahere a Carolo Magno. Secunda Hugonis Capeti successores participasse tengui. nem Carolinum per Isabellam Hannoniam Philippo II. Francorum Regi nuptam in gradu decimoquarto a Carolo Magno. Tertia blab urgo-Austriacoqin hac praerogativa antecedere, & praeserendos posteris Hugonis Capeti, quia Habspurg Austriaci participarunt Carolinum sanguiuem in gradu quarto,vel potius tertio, & rursum in gradu octavo, aut nono, vel potius tertio per aliam seriem, ut sequens Schema exhibet, quod est.
343쪽
Carolus Magnus Imperator Ludovicus Pius Imperator
a. Lothinus I. Imperator Carolus Calvus Imperator
4. Bertha Uxor Luithardi Comitis Carolus simplex Rex
e. Lutundus Comes Habspurgicus Ludovieus IV. Rex
γ. Gnntramus II. Comes Hab v E ingardis Uxor Alberii l. 7.gicus. Comitis Namurcensis. s. Berio vel Κant sinus Comes Habspumicus s. Radepeto Comes Hab ur, Uxor Io. ab his recta serie & nunquam im terrupta hodiemi Λinnacti Had dis Ux. Gerardi Albertus II. Comes 8. Allatii Duc. Loth. Namurci.
Godetiidus Comes Namurci. Αdelli dis Uxor Balduini III. Comitis Hannoniae Balduinus IV. Comes Hannoniae & Namurci.
I 3. Balduinus Comes Hannoniae &Flaminiae Imperator Constantinopolitanus.
Margarita Comitissa Flandriae Ux. Gulielmi Dampetraei, a qua post Decem gradus Philippus I. Rex Hispaniae Archidux Austriae. i fabella Comitissa Hannoniae, Uxor Philippi II. Francorum Regis Capetici. Ludovicus VIII. Francorum Rex, qui primus per matrem partiei pavit sanguinem Carolinum , a quo Valesii& Bostonii.
--εα N. Ex hoc Schemate, quod Uxera & Chiissetius apprebant, apparet; quomodo, & quo gradu tam Habspurgici quam Capetini descendant a Caro-V. Li': Magno per seriem tamininam. Et quidem si a Carolo Magno gradus su putes, per Lotharium I. Imperatorem I stipurgici Cares inum sanguinem participant in gradu quinto, quia Luilfridus Comes Luithardi & Benhae Lotharingete filius potuit dicere se narum ex sanguine Carol Magni origine materna, quae fuit neptis LotharijL Imperat. & silia tam ingardae Ragnero Magno nuptae, id est inchoando gradus post Caresum Magnum in gradu quinto. Vessi inchoes supputare a Lothario, potuit dicere se descendere a sanguine Caroli Magni in gradu tertio. Item si in altera serie generationum supputes a Carolo Magno ad linam Lotharingam, Habi purgici destendunt a Carolingis in gradu Diuiliaco by Coos e
344쪽
du nono, si a Carolo Duce Lotharin vi Carolingo, in gradu tertio. Alvero Cipetici nonnisi in gradu decimo quarto, vul altatu utandi modo in graduo havo. Unde patet magnar i esse disparitatem inter Habspargicos 5 Cepet, nos in participatione sanguims Carolini, hos aliquot gradibus illis esse posteriores: & msuper ab Halpurgicis sanguinem Clitolinum non selum ter parricipari, quam 1 Capetis is semel, sed etiam in eo ipse gradu, in quo Capeti cicarolinurin sanguinem participant, eundem participari ab Hablpυrgicis cum prioritate dc praerogativa sexta masculini, ut in stemmate apparet. Caeterii nisi praescindamus a sanguinis Carolini praerogativa in utraque familia Hablpurgo.Austriaca & Capetina, & solum nobilitatem utriusque antiquam eatenus contemplemur quatenus adhanc diem certis & indubit tis authorum testimoni js probata est , inveniemus Hab urgicos multis gradibus eminentiores Capetinis: cui veritati deseruiet haec. .
s. Luithardus Comes Habspurgi an. 8sς Robertus Fortis Comes A ndegavensim cujus parens Gnoratur, ob. anuis 467. i7. Luits idus Comes Ha purgian. sos. i. Robertus u. Dux dein exqui ptimus Carolinum guinem Francorum obiit anno 9a 3.
345쪽
Uva antecedunt Capetinos, cui tantamento certissimo& evidenter hactenus probato Pantheon nostrum sive Austria sancta quingentorum lanctorum
alios Prat cim. it, l rumabant Abent, non diffiteor regna alia, & Principatus sua sydera , suos flores; quibus illustrantur pariter & ornantur, sed Ilis urg Austriaca Domus eminet ceu sol inter Planetas, ceu rosia inter floiculos, quod absque praejudicio ullius Principalis familiae dictum fatebitur, quisquis seposito assema privato, regna cumregnis, tempora cum temporibus, pe nas cum personis contulerit. Imo qui arcana Historicorum &Politicorum penitius inspexerit, advertet prope omnes illustres di gloriosos titulos Principibus unquam tributos in unam Austriacam Domum confluxisse : quae fortuna non sanE sine invidia est, sed virtutes supra invidiam sunt. Invidens minusti ut im h pKν , quitur Author Phosphori tam late parens Imperium, Oem tere illud ,simn tam 'ς - rem --: alijdem virtutum gentis riseriacae Majestatem admirari coguntur. adversis has nee bisere θυον potes. Idem Mutinamen, Pod tantam Potentiam pax Beo Orbis bono comessis, virtutes ad gloriam indast, ut essent potentiae fustra. Hinc uti obiter deinceps perstringemus Hab urma Tiaci in suis majoribus ampellati sunt Gloriosissimi, Pij simi, Chrisianissimi, Catholiciper antonomasium, Cromnimodam excellentiam, Orthodoxi, Apostolisi ut alios nunc titulos praeteream. Non est itaque cur investigemus ulterius, an armis & bellorum violentia,' an V roconnubiis& affinitatibus creverit Potentia nostrorum Principum : vciam. cauiam & fandamentum omnis potentiae habemus Pietatem, ab hac familiae Er
pagatio i ab hac Imperi j auspicium, ejusdemque felicissima in hanc diem comtinuatio ortum habet: de quo sit
situlus Archi cum iis Hala et Austriacis
prenim: e origo. Multi hactenus aut res quaestionem hanc attigerunt, sed nullus ex pr se , vel exacte discussit. Libet ergo varias variorum opiniones addu
cere ,&siquid certius occurrerit determinare. Qua in re. . .
346쪽
Praerogativa PTIS. I. stulus Arcti cum Ios,
Si quibamis Imperi, eurispablicis Dux ausis praesensfuerit, unus de Palatinis Ara horiαlth,. Marismiseensendas. Et nihilominus inem Ou, ω incessu, ad latus dextrum I 'ri .e perij, pis Hectores Principes ollineat primum locum. Hoc privilegium contulit ph Austriacis Fridericus I. Imp. an. IIS6. quando Henricum cognomento Sanir Hermes D- 'saniit ou filium S. Leopoldi Marchionis ex Marchione creavit primum Austriae Ducem. Confirmavit deinde Fridericus II. Imperator an. 124s . quam 26: ui do Ridericum Bellicosum Ducem Austriae creavit ex Duce Regem, uti testa. re tur Petrus de Uineis hujus Imperatoris Cancellarius, qui inter collectanea In- Pe t. vi- strumenta Imperatoria etiam retulit Privilegium datum praefato Duci Tridei co Bellicose, ubi ait: hactenus meatuam praedictorum Ducem, de potesaris nos, rui plenitudine Omanserenti ciali Ummemmis REGE M, per libertates O jura ,praedictum Regnum tuum praesentis epigrammatis authoritate donantes, quae Regiam deceant dignitatem: in tamen ex honore, quem tibi libenter addictinus, nihil honoris O juris stri diadematis, aut imperi, sutrabatur. Enimis sicut Melinus tanquam Dux, Princeps O fidelis moer extiteras ;se inpos rum Regio Beorim ho nore, tu muccessores tui, multum Principes fideles, ct devoti nolis, θ' sucossissimnsris in Impere a ait dire. Cum vero postea Fridericus Bellicosus obsequiu mImperio detrectaret, hoc titulo Regio abrogato, contentus esse jussus est Archi- ducali tiara, ut testatur Larius, cujus verba appono e Bidericus II hoc nominem hae stirpe Dux primum aus iamremisuccessit: is Domum erat VI. mox ά nidorico II. Imperatore ob austria merita in Imperium eialoeata, primus ejusdem Provinciae Rex salutatur ess, . eum Imperis Obsequium detrectaret, Osuis gracis este pergeret, asstrisque hostis judicatus, θ' mox regno exutusfuit. Sed cum Mnxij postia exemeitum eui Burggravius Norimbergensis, O quidam comes ab Gersidis praefuerant ad Masinam notum Asriae oppitatum Hasset, in Imperij, ct shorum gratiam rediit, M. Itaque in paternam ditionem restitutus, regale tantum Diadema amist, Archiducati tiara in locum recepta. Haec Lazius, qui si Archiducalem tiaram primo concessam putat Friderico Bellicoso, sallitur, quia tiara haec pinnita est, dirostrata, quam pridem ante concesserat Fridericus I. Imperator, cum dice rei e Principali indutus vesie,supposto pilio Dueali circumdato serio pium O, M.& Henricus Imperator Riderici II. filius in alio diplomate, quod dedit Lempoldo Duci VIII. dicebat: Magni*um macra Regno fialissimum, SUMMUM hs mPRINCIPEM L EO POL DUM Durem austriae ct Stiriae, Od. ILLstrissimo Dincipi Leviata Duci riseriae ct Stiriae culictis fuissequacibus hane
largiter eoncedimur dignitatem, visui Principatu3 pileo, nos; a regalis coronae diademasolenniter ferre possis Sed videtur Larius respexisse ad privilegium antiquum derici I. quo Austriae Ducibus pinnita corona concessa fuit in pileo ad diis metionem aliorum Ducum, quam asserit relictam Friderieo Bellicolo, sublata ei Corona Regia, dc titulo Regis. Ioannes Cuspinianus de eadem re disserens
inquit: Erigeriem II. Imperator Domum riseriae mirum in modum ornavit rum
347쪽
deriem enim L. Imyerator Henricum S. Domui filium, e Marchione Daeein eremis; nisiiq; armis atque insignibus, quae hodie cernuntur, condecoravit , . Hic autem Fridericus II. Imperator Fκ1DERI CuM austria Ducem cognomise BELL COSuM, magis extulit eam, archiducem creaviccum insitusim Regiis. Nam leo Ducali adjecit fertum pinnitum, in mybi loquuntu ab antiquis eorona rastrata appAtia quam Iuperne diadema Regium simitarcula aureis cum infigm Crueis cingit: flaq; dustria arcti ducatu elarescit s cujus Wλilegium, immumitates ac libertates Rexplicat. Haec reus de glaeis imperatoris Eriderici II. Dimiarum Magister lib. 6. Dis. 26. esertim Cuspinianus: sed fallitur, dum asserit sertum pinnitum a Friderico II. conces um,quod pridem antea Rideri. us Ι. concesserat: atque adeo initium Archidu.ealis tituli,& praeeminentiae ad Frideri cum I. Alinobarbum spectat Falluntur etiam Hermes,Merian, Author Calen. Clagens & Adeletreiter,qui titulum Archi ducis primum EridericoBellicosb concestum adstruunt.Caeteriam non caretiundamentis haec opinio. Nam I. Fridericus I. Imperator non simpliciter Henricum ex Marchione creavitDucem ed cum praecedentia ante alios Duces stta kres Principes oblima,primum Acum , quod est aequivalenter dicere, post Hlectores sit inter Duces Archi dux. 2. Henricus Imperator appellat Leopiadum Ducem Summum Principe : qui summus est, nee superiorem agnoscit nec parem. 3. cum dicit Fridericus i. imperator unus ex palatinis Aredigaeum,
supponit quidem plures Archiduces, vel summos Duces Palatinos, sed quia inter illos assignat primum locum Austriaco, quasi Archiducem Archides cum constituit, aut potius simpliciter Archi ducem omnibus aliis Ducibus prata eminentem. 4. Cum assignat idem . ridericus Imperator sertum pinnitum& diadema R egium supra pileum, q uo alij Duces Hi non possvnt,hoc ipse primum & summum intcr omnes I uces,adebque Archi ducem constituit. Cum ergo Habspurgici facti sint haeredes possessionum, quas habebant antiquiores Duces Auitriae stirpis Babenbergicae, ita & titulorum, & praerogativarum, d privilegiorum ceniendi sunt haeredes, praesertim cum posteriores Imperato res illis antiqua privilegia corroboraverint. Dissicultas tamen in hoc est, quod nihilominus tam Fridericus Imperatar, quam Henricus cum Austriae Principes in praefatis diplomatis nominant, nuspiam usurpent titulum Ααchi ducis, sed solum Ducis. Ita Ffidericus I. Imperator Marchio tam Zm irae,int dictam Marchia una a sum e mutavimus m meatum, e de ne meatum cum siubscriptis,aritus, privilegiis, O gralsis omnita liberalirare Cesarest contulimus Henrico praedicto patruo nustro ebar fimo, d. neque in toto conte xtu aliter eum appellat, quam Ducem, aut Austriam aliterquam Dudarum: Subscripti porro sunt memorato Diplomati Diderici I. testes posi Εαlesa stico sequentes: I. Dominas Melpho Duae nimirum Alemanniae vel Allossii 2. Conradu rater Imperareris Ariderici I CHaris Palatinas Rheni, qui simul suit Dux Franconiae. 3. Biderisus filias Regis conradi, Qui suit Dux Franconde ec Sue viae. q. Henricus Dux Carinthiae. ab archis Eu geram de Histria, dcc. quibus omnibus Imperator per suum Diploma anteposuit. & praecedentiam habere voluit I Ienricum Ducem Austriae. Quod si dicas hos omnes fuisse
348쪽
Palatinos, de quibus idem Imperator loquitur cum ait: unas de Pularissis sebi duci bus,singulari quodam modo factum esse Henricum Austriacum Ducem,si ve Archi ducem fatearis necesse est. Ioannes Georgius Fleund in Calendario amni i679.ait hunc annum esse a Titulo Archiducis conceta Austriacis ς 2I .atq; adeo sentit creatos Archi duces an. IIs 8. respiciens sine dubio Diploma Fridearici I. Caesaris,quod datum est an . II ς6. sed biennio aberrat. Αnonymus Calendarit Clagensuriensis Author ad eundem an . I 679 ait esse a concesso Austriacis titulo Archi ducali 434. 6c hic respicit Diploma Fciderici II. Imp. datum anno I p. quo confirmavit Austriacis antiqua Privilegia, quae sere IO . annis erant antiquiora. Unde autem idem Calendarij Author habeat, quod Carinthia a Garolo Magno donata sit titulo Archiducatus an . 888. sateor me nescite,nisi quod fortasse crediderit Megistro, qui primus ita asseruit nullo dato fidejussore antia quo,nullo instrumento authentico allegato. Mathaeus Merian i opographia Austriae cum retulisset Megistri assertum, subjungit: hoc multis non placere. II. Altera opinio vult dignitatis&tituli Archiducatis originem repete te a Rudolpho I. Imperatore, quasi is filium suum Albettum creaverit pri. mum Archi ducem Austriae. Ita Theodorus Reinc ing, & ab eo allegati Martinus Cromerus, Carolus Sigonius, Camillus Borellus, Aubertus Miraeus, quibus nuper suffragium adjecit Ioannes Georgius Κiesser allegans etiam Joaannem Iacobum Fuggerum, sed iste potius subscribit primae opinioni, & de Rudolpho solum asserit, quod noluerit a filio suo Alberto usurpari titulum Alchiducis ne aliorum Principum invidiam sibi conciliaret. Verba Rein chin j de hac opinione proseramus:: Rudia m eum dustria legitimo haerede
destitueretur Imperio aperiretur, ea n filio Alberto Jub titulo schiducaras emtulit ,per clurin tota illa amplusinus Archiducum familia propagata: Sed prudenia ter adjungiti: Quod tamen non earere controversa apud His ricos ex V 'imaam me it Dominus Beselam. Et sane difficultas est, ut hoc probetur; cum nullum producatur Diploma, neque unquam reperiatur sive Alberius I. sive alius ex successoribus per ducentos sere annos alium titulum in Diplomatibus
adhibuisse, quam Dux risbiae: Neque ullus, quem hactenus viderim ex coaevis scriptoribus id factum asserit. IIII i Tertia opinio est eorum, qui asserunt Rudolphum III. filium At
berti I. Imperatoris creatum a patre Imperatore primum Archiducem Au,
striae. Ita Gerardus de Rhoo apud Didacum de Lequite, ait: ἀθ ndolphum
Imperatoris Aberti dium rimi I 208. dubiae Hrchiducem creatum tradunt. Et in margine allegat Gerardum de Rhoo. Sed Gerardus solum asserit Rudolpho commissum regimen Austriae quando parens electus est Imperator,suppo nens antea ipsum quoq; Albertum fuisse Archiducem, qui proinde cum superioribus sentire censenuus est. Hanc etiam opinionem secuti sunt Εhingerus, Octavius Strada, Pies ordius. Sed non latuisset antiquiores scriptores talis
renuntiatio, & nominatio Archiducis , si xet isti volunt facta fuisset Norim. bergae in Conventu Principum Imperi je non latuisset Cuspinianum , L num, di alios, qui de hoc silent. Denique eat et aliquid in Actis Com G a tiorum
349쪽
tiorum Imperij, & succrebres Rudolphi praefati fuissent usi eo titulo, quod non secerunt. Erravit veris iningerus, qui Alberto L. Caesari filium tribuit Henricum patrem Margaretae a repando ore dictae Maultasch, hic enim fuit Dux Carinthiae alterius stirpis. Errori occasionem dedit similitudo nominis; quia alius fuit Henricns Alberti I. filius cognomento Placidus, qui sine prole obui Muraeponti anno cui Henricus Carinthus supervixit instennio. IV. Qnaria opinio est Onuphrij Panvinij apud austorem Phosphori, quod primus Archi ducis titulum usurpaverit Maximilianus I. Imperator, dc ab eo omnes posteri. Onvisius Pominus, inquit ille, Lil milsimus nosti Ieculi vitae Caesarum Genealogicusscriptor, quem Obserua primum omnium Mylaiae Prime um, qui Caesares fuere archidiacis titulum triturere Maximiliano I. Caesari, eaterisDem Astriae Principilus non Caesaribus meis ΛUtriae dare titulum'. abi Caesar HL dericus III. Maximiliani l. pater omnium primus hune mi posteri uesum ibis nimium. Vellem, ut hic author verba ipsa Panuini retulistet, nec esset modo primus Maximilianus, modo Fridericus. Sed verum tamen est, quod si quaer tur, quis primus Caesarum hoc titulo usus sit, illum esse Maximilianum, ii vero quaeratur, quis primus omnium Austriacorum reperientur alij antiquiores M, ximiliano. Eandem opinionem amplexus est Ioan . Georgius Mener loquens de secto; quod Fritricus I g. Imperator primus extiteri quis archiducem appellave rit cujus agnatus debuisset serisere fraterGermanus ortus eodemvsuffulseruautes rar Diuilegia Uniuerstatis Erigurransii . Fundatore Agerretancessa. Ego hactenus nuspiam reperire potui Dideri cum IV. Imperat. usum titulo Archita. cis, sed tam in recessibus Imperii publicis, quum in literis Fundationum, & alijs Instrumentis solum nominat se Ducem Aushriae. Cur ab eo abstinuerit, non possum decernere : scio ab ejus progenitore Ernesto usurpatum misse, ut mox dicemus. Hoc saltem certum est non posse primam originem hujus tituli attribui sive Maximiliano I. sive Riderico IV. nisi quaestio in eo sistat, quis primus Caesarum eo titulo sit usus, sed quaeritur, quis primus inter omnus Austriacos.&quae sit prima origo huius tituli. Posset nihilominus quispiam suspicari, primam Originem usurpati aut ἀfitate Caesarea hujus tituli tribuendam esse Maximiliano I. Imperatori, & concessum illum esse a jam dicto Friderico IV. Imperatore. Extat enim autheniaticum Instrumentum in Registratura, inclytorum statuum Styriae ac diue ma defici Imperatoris, cujus fragmentum refert Laurentius meser Symdicus Provinciae Stytiae, qui fusam Deductonem pro jure praecedentiae trium i Interioris Austriae provinciarum, Styriae videlicet, Carinthiae, & Camioliae . . contra Provinciae Superioris Austriae supraΑnasum praetensionem anno I 6 IS conscripsit, extatque copia vidimatain Archivo seu Registratura Inclytorum Statuum Carnioliae, inde mihi communicata. Placet referre formalia dicti duplomatis , seu Instrumenti.
350쪽
Hujus Diplomatis vidi mala Copia, lut dixi extat In Archivo laclytoruin Guae in m. statuum Styriae, originale vero in Archiducati Aulicae Cancellariae Registrati de rebI a. a. vel saltem authentica Copia, uti in supramelirorata Deductione Iurium trustatur subscriptus Adamus inrybenivE Ferdinandi quondam Archiducis M. licus seeretatius & Regutiator. Quid igitur de hac opinione sentiendum sit M. sadicemus. I V. Qima opinio est Franc οἱ Guill murint, eui subseribit Lequileaia
ducens ejus verba ex iUS. opere impetis . Ait ergo Guilli mannus e garios scrinores seu admiratio subiit , ae auxia indagationis ea perplexas imuit,vmis ae quando Asiriaeti archi Deum ti alias, dignitas o merit. Dulitaticinem hanehuytidis niderisus Gyar, qui amhysi ηο αν mare id cog mraetri inhono, Arpamia Si sininnis nempe patrueli tuo Tyrosensium Principi mi satria μἀo anno In S. Me tamen cautione, vi titula; Bis sese A si sati, haereditus aed Lmu, eorumque juribus O milegi' quid inpraeiudicetiae Δησα. iam ierimis ni ritu Sigismundusin latus in, aede mare literissipulathmm montibus, tagari daru caesa. alij a nari Discipes antiquis privilegia, quae m primo laόm memoravi, e regis ὰ Caesarisas Saraita, nixi, mi unquam sed raro todeni insigni bonoru m
dacum de quide, si non plura in suo MS. Certe taeenimis pauca pro institum: imo sibi contraria. Nam quomodo primus hunc itulum obtinuit SigetLmundus Turniensis, si fatetur alios Principes Austriacos antiquis Privilegiis nixos eundem titulum nonnunquam. urpasse ' quomodo sustulit dubitationem Fridericus Caesar IV. si tum dedit Sigismundo antiqui Iuris confirm
aio m e quomodo sustulit dubitationem si dacido hoc privilegium Sigismun-