장음표시 사용
251쪽
hus antἱ quis adhiberentur viri , qui vel rem Patrum disciplinam , & veram Rituum ac eae remoniarum rationem, & originem perspectam haberent. Nec enim dubium , quin ex ignorantiata pluribus antiquae disciplinae articulis , a pristina , & meliori Patrum disciplina sit reeessum, plurimaque in ritus & caeremonias irrepserint , quae parum aut nihil ad devotionem populi exeitandam , vel ad majorem erga res sacras venerationem coninciliandam conserant : imo ipsos ritus ac caeremonias, spectat 1 moderna Ecelesiae discipli est, ita obscurarunt, ut vix quid pereas intendat Ecesesia , intelligi queat; atque ad sensus mysti eos a cujusque iudicio pendentes sit recurrendum .
CAPUT III. De Ministro, Ritu , & Iteratione huius
I. Ministros huius Sacramenti esse Presbteros doeet S. Iacobus, ct traditio Gelasa. a. Idipsum declarat Sinnisus Tridentina . 3. Sanctus Iacobus plures Presbteros inducit; unde se ritu Graecorum plures interveniunt . q. Me tantum interfunt, sed etiam inumgunt .
. Etiam in Ecessa Latina plures adhibiti .
6. Secuti xt r. dubitatum , an plures r quirerentur ἰ unum I cere refotarum es. 7. Conveniens est, ut plures interveniant,
quare 'S. Sanctus Caruus desideravit , ut plures
9. An eonveniat , ut solus Parothus cum Custode preces recitet ρIo. Restitares Presbteri sine licentia Pa. raeti administirore non possunt. II. Solus Parachus hodie in ordinarius mser. 12. Monere debet populum, ut tempestis petant administrari. 13. Interdum ultro infirmum adire, σ m nere debeι. I . Quam periculosum Paroeti s eius euia D negligatur . II. Nee tempore pesis a Inisbatio negligenda ; oe an danda eum manifesto istae periculo PIL Parochus delaturue Sacrum oleum δε- perpelliceo , Gr solu indutus m
I7. In delatione Sacri olei nota pulsari non potest; σ quare 'i 8. An lumen eraeferendum I9. Ante delationem Sacti olei eampana pulsanda ; o' quare 'ao. Eundo redeundo a fabulis abstinendum p π orationi instandum 'a I. Monendus populus ad orandum , eo quod sectus huius Sacramenti m-gulariter orationi adscribatur.
ponitur . 23. Iormo eereus ardens porrigitur.
24. Imam Crucifixi datur. 23. Quando hi duo νitus inrisimiliter adhiaberi coepti ' Et qkid oceasione illorum aUantibus dicendum Ra 6. Ritus veteres in adminiseranda Monachis extrema- tinctione obferisti. 27. Olim etiam in Gessa Latina in e dem morbo hoe Sacramentum reiter batur . 28. Neque redarguendi Graeci, qui etiam h die reiterant. et q. Antiquorum opinio feculo XI. quod nia latenus etiam in diυers morbo it
rari posset ς quod fundamentum' 3o. Contraria Iententia ut probabilior fusia
3r. Sententia Masi ri Sententiarum , σ ALii Hodorensis . 3r. Sansas Thomas reiterationem tantum permittit, si morbus, aut periculum δει diversum. 33. Eadem sententia poseriorum Seholasia
3 . Quid Synodus Tridentina senserit ρ33. Invaluit sententia S. Thomae , eam polym Ritualia praescribunt. 36. Aliquando etiam hodie in eodem morbo
37. Damnata praxis non re terandi hoc Sa cramentum infra annum , tametsstatus morbi fuerit mutatus.
252쪽
P as II. Ssc T. I. TIT. VIII. De Saevamento Extremo in Onis. et t38. Qua cirra reiterationem huius Sacramenti satura sunt, ad dis tinam oectant. 39. Circa hae quisque suae Ecclesia praescriptum sequi debet.
M. Parochus in dubio magis in reiterati nem inclinare debet.
I 1 tenter expressit Iambus Aposto
super eum Mugentes eam oleo in nomine
Domini. Unde Innocentius I. respondens Deeentio Episcopo Eugubino cap. g. repetens
iam relata herba Apolloli, subdit. Ce- is terum illud superfluum videmus adimis Elum, ut de Episcopo ambigatur, quod is Presbyteris licere non dubium est. Mamis ideireo Presbteris dictum est , quia E- is piscopi aliis occupationibus impediti, adis omnes languidos ire non possunt, , . Tam constans igitur eo tempore erat persuasio , Presbteres esse huius Sacrameniati Ministros, ut dubitaret Decentius, num Episeopus & illud administrare posset. Porro evidens est Innocentium ib demde veris & legitime ordinatis Presisteris loqui; ipsumque non dubitasse, quin Jaeo-hus Apostolus de huiusmodi Presbyteris
loqueretur quemadmodum & omnia tam Graecorum . quam Latinorum antiqua &recentiora Ritualia intellexerunt uno consensu ministros huius sacra Unctionis, n, minando Presbyteros seu Sacerdotes; idque auctoritate Apostoli Iaeobi. II. Unde contra nostri temporis Ha're-lleos definivit Synodus Tridentina Sess. i*. n. 4. De Extrema-Unctione d Si quis ,, dixerit, Presbyteros Ecclesae, quos Mais tus Jacobus adducendos esse ad infirmum is inungendum hortatur, non esse Saceris dotes ab Episcopo ordinatos, sed aetateis seniores in quavis communitate; ob id- is que proprium Extremae. Unstionis miri nistrum non esse solum Sacerdotem; is anathema si is . III. Cum vero Iacobus non unum Presbyterum ad infirmum induci vel t , sed plures , dicendo , inducat PREsnYTERos; videntur in administratione hujus Sacra-Vum pen Tom. II. menti , non unus duntaxat , sed plures Presbyteri adhibendi. Et quidem Graecorum ritu, septem Pr sbyteri hoc peragunt ; aut si copia tot Presbyterorum desit ad minus tres adhiberi debent ; quapropter titulus ossieti otii Sancti in eorum Rituali apud Goartium pag. 6o8. his verbis exprimitur r ostium
Sancti OLEt decantatum a SEPTEM Sace
dotibus congregatis in Ecclesia , aut in δε- mo . Deinde relato Officio pro infirmo ante Saeram inunctionem reeitando, nec non oratione in ipsa Unctione die enda, subjieitur in Rituali: Hare oratio abis unoquoque Sacerdotum dieitur, postquam si dixerit Evangelium SQ orationem , cum ,, videlicet infirmum oleo perungit ,, . IV. Hie nota , Graecorum ritu , non tantum plures Saeerdotes in huius Sacramenti administratione adesse, ut smul pro infirmo precentur; sed ut etiam in eadem infirmitate , nec non eiusdem temporis tractu , plures, id eli , septem eorum Sacer dotes , easdem infirmi partes, oleo Sacro, repetit que debita verborum forma, per ungant , quemadmodum id ipsum observat Goartius pag. 4ῖ8. U. Neque Graecorum duntaxat ; sed Se Latinorum praxis iam pridem fuit, ut plures Presbyteri ad Saerat Unctionis ministerium vocarentur; atque simul pro infir
In veteri Codice Saeramentarii S. Grogorii apud Menardum pag. 233. dicitur 1MUL I Sacerritum infirmos perungent insuper in quinque fenos . Et in Codice Titiano apud Menardum in notis ad Saeramentarium Gregorii legitur : Imponuntis manus super infirmum omnes Saeerdo. tes , iubente , vel tantum permittente
,, Episcopo , quia Canonicus se ordo d
VI. Quin & secuto xit . dubitasse ad tur Episcopus Care utensis , num Sacerdos uno tantum Clerico praetente infirmum inungere posset ; uti colligitur ex Decretali Epistola Alexandri II i. ad dictum Episcopum, apud Antonium Augustinum in prima Decretalium Collectione lib. 3. titia . cap. 9. ubi haec leguntur: aes vit, , a nobis tua Fraternitas 3, utrum Sacer
is dos uno Clerico tantum praesente infir
253쪽
et a Ius Ecclesiasticum Universum.
D mum debeat inungere . . . Nos itaquem duximus respondendum , Sacerdos uno D praesente Clerico , & etiam solus in fi m mum ungere potes ,,. Fragmentum Epistolae continens responsum Pontificis rese
tur in Cap. i . a De U. S. VII. Ex his δuo habemus, unum, iam pridem apud Latinos,& hodie etiam apud
Graecos , plures Sacerdotes in administratione huius Sacramenti intervenisse. Alterum , nequaquam tamen plurium Sacerdotum concursum ita necessarium este, quin unus solus valide hoc Sacramentum administrare queat. Utrumque express t S. Thomas lib. 4. contra Gentiles tap. 73. Quia hoc Sacra-
is mentum Unctionis persectae eurati is nis effectum habet, & in eo requirituris copia gratiae, competit huic Sacramento D quod multi Sacerdotes intersint,& quod ,, Oratio totius Ecclesiae ad effectum hujusis Sacramenti eoadiuvet . Unde Iacobus is dieit r Indaeas Presbyteres Ecclesiae, Gr,, orario fidei fanabit infirmum s si tamenis unus solus Presbyter adst , intelligituris hoc Sacramentum perficere in virtuteis totius Ecesesiae , cuius Minister existit, is & euius personam gerit ,, . Non dubium quia institutioni hujus Sacramenti esset convenientius, ut plures Sacerdotes & Clerici ad infirmum inun-sendum accederent: ut ipsa plurium Sacerdotum simul eonvenientium oratio fidei essicacius impetraret, & infirmo gratiam
VII. Hi ne S. Carolus in Comitio IV.
Mediolanensi parte a. evit. 6. monet P Tochum , ut id Extremae-Unctionis SMis eramentum ministraturus , quot eomm
is de potest , Presisteros & Cleri eos adhi- ω bere studeat superpelliceo indutos: qui se ipsum & ministrantem & precantem, is pietatis orationisque studio in eo miniti sterio adiuvent,s. Optandum sane esset , ut Episcopi &Parochi excitarent Sacerὸotes & Cleriem, ut ossietum hoe pietatis infirmis , quando oecasio se offert , & aliis necessariis negotiis non impediuntur , impenderent, atque sua pietate & precibus hujus Sacramenti uberiorem gratiam in infirmum quodammodo attraherent. IX. Sane eum iuxta Iacobi Apostoli verba , non tantum K Unctioni; sed Zeorationi fidei effectus Sacramenti tribuatur;
atque propterea ex praescripto Ecclesae, etiam multo plures in hujus , quam aliorum Sacramentorum administratione , pr ces recitandae sint , dolendum est, unum duntaxat Sacerdotem eum Clerico seu e stode adhiberi ; eosque non raro has pre
ees seu formulas quasdam sibi praescriptas sine intimo pietatis affectu, & fidei ardore reeitare : ut merito dubitetur, num ex
parte ipsorum dici queat oratio 'dei, quam
S. Jacobus requirit& an non merito a Lseribi queat desectui orationis fidei , quod
hujus Sacramenti tam exiguus appareat Ductus. Licet enim Sacramentum suum operetur effectum ex opere operato , ut i quuntur , dubitari tamen nequit , quia pietas atque fides minis tantium & allaniatium , ae multorum adunata & eharitate fideque servens oratio non parum conserant, ut uberiorem effectum in suscipiente habeat. Hle quoque obiter reflectendum , quam merito in Synodis saepius decretum sit, ut in eustodes Ecclesiarum Parochialium eligantur pietate ac morum probitate insignes; uti supra parte I. rit. q. cap. 2. annotauimus; quandoquidem ipsi sint, qui una cum Sacerdote preces in adminis r tione huius Sacramenti pro infirmo recitare selent.
X. Secundum modernam disciplinam non quilibet Presbyter est huius Sacramenti Mini iter, sed loti Parochi ; in tantum ut in Gement. r. De Privilegiis decernatur, quod Religiosi , qui Clericis aut Lateisis Saeramentum Unctionis Extrema , nonis habita super hoc Paraecialis Presbyteriri licenti Deciali, minii rare praesumunt,
is excommunicationis incurrant sententiam
,, ipso facto, per Sedem Apostoli eam dunis is taxat absolvendi ; quos etiam locorum si Ordinarii postquam de hoc eis eonstiis terit excommunieatos faciant publice , , nuntiari , donec de absolutione ipsorumis eis fuerit facta fides , nullo Religiosisse eisdem super hoe exemptionis , vel alio,, privilegio suffragante M. XI. Insuper Synodi , ae Ritualia alium huius saeramenti mini lirum ex oepto casu necessitatis quam Parochum non agno scuntῶ
254쪽
PLas II. fge T. I. TIT. VIII. De Sacramento Extrem Unctionis. 243scunt; omniaque decreta , ae instructiones omnes ad Parochos diriguntur . Sanctus Carolus in Synodo Mediol. V. parte I. tis. II. expresse habet: Ne alius is Sacerdos , nisi Parochus hoc Sacramenis tum ministret . Si porro is impeditus, is aut alias in mora est , mortisque periis culum instat, tune Sacerdos alius miniis stret lieet,,. Et Catechismus Romanus parta 1. De Sacramento Extrema-Unctionis f. 2 r. ait e Neque tamen ex Melesiae
is decreto euivis Saeerdoti ; sed proprio se Parocho , qui iurisdictionem habet, siveti alteri, eui ille huius muneris fungendiri potestatem secerit, hoc Sacramentum ad- is ministrare licet ,,. XII. In primis autem monent, ut Pa- ,, rochi aegrotos saepe invisant, hortentu is que, ne ad extremum Sacramenti huiussi susceptionem differant ; at potius sensi- bus rationisque usu adhue integris , il-- lud sibi administrari petant, ut ita ube- riorem ejus fructum percipiant ; uti l ,, quitur Synodus P. II. Mech l. tit. 8.eap. r. & aliae passim Synodi ineulcant. XIII. Quin , ubi infirmum esse resciverit Parochus, de quo veretur, ne sorte negligentia aut malignitate domesti eorum
aut propinquorum non munitus Sacramentis moriatur , adeat aedes infirmi , etiam non vocatus, eumque ad suscipienda Sacramenta excitare conetur ; quemadmodum
habet Synodus Bustoducensis sub Maiiotit. 8. cap. a. aliaeque plures.
XIV. Ut vigilanter Pastor hoe Sari eramentum infirmis impendat ait ei ta-- ta Synodus Buli ueensis cap. q. n nis tantum offieii sui ratio eum exeitareis debet, sed etiam exemplum B. Malachiaeis Episcopi , de quo scribit Bernardus in
is eius vita , quod cum ad nobilem femi is nam oleo Sacro ungendam vocatus es-
is set , & illa tamen sine hoc Sacramento, , expirasset, ita Vir Sanctus conliematus, , est , ut iuxta eam stans , pro oleo Sa- ,, ero, largissimo lacrymarum imbre moria is tuam perfuderit , tot que nocte gemitiis bus eonsumpta , non prius animo quie- ,, tem relii tuerit, quam desuncta ad vitam is revocata gratia hujus Sacramenti, qua
XV. Neque tempore pessis, aut alterius morbi eontagios huius Saeramenti administrationem negligendam esse passim Ritualia & Synodi indieam, ritum & cautionem designantes, quibus morbis hujusinoia insectis administrare possit. Imo contrariam opinionem, quae ali Minvaluerat , quod peste insecto ministrare
non deberet , tamquam pemiciosum erra rem reprobat Synodus Namurcensis anno I 639. t t. Ig. cv. 9. dioens Saluti su is ditorum nostrorum consulere volentes,
,, ordinamus, ut Pallores suis subditis p ,, stilentia correptis, quamvis Sacramenta, , Poenitentiae & Eucharistae eis admini-
,, straverint , non omittant etiam Extreis mam Unctionem illis dare, si id absque
is mani sello vitae periculo piae .lare passint,, is Deinde eap. io. Qui autem peste atiis flatus non est confestus, nee potest con is fiteri , Pallor teneatur illi Extremam is Unctionem , etiam cum periculo vitae
Ideo indubie , quod priori ea su , ipsa
Consessio & absolutio quodammodo vices Extremae. Unctionis , saltem quoad reminsonem peccatorum , 3c Uiaticum quoad infusionem gratiae suppleverint ; posterior vero casu, ipsa Extrema-Unctio tamquam speetes Poenitentiae , defectum Consessionis& Saeramenti Poenitentiae supplere aliqua modo debeat. XVI. Cum iuxta modernam praxim non nisi post Viati eum, & in graυi valde infirmitate Saera Unctio conserti soleat;
nee aegri illam in Ecclesia quemadmodum olim frequenter fiebat ) sed domi suae de-eumbentes accipere consueverint ; i de ust Sacrum oleum per Sacerdotes ad aedes de . eumbentium si deserendum , pro reveren
tia ipsius Saeri olei & Sacramenti , iapleriique Synodis & Ritualibus statutum est,
ut Sacerdos aegrotum uncturus, indutus siesuperpestiem & stoli, eomitante & praecedeα- te Custode, similiter supe Alieeo induto. XUII. Ut tamen populus seiat , Sacra oleo non deberi eum cultum adorationis, ut exhibetur Eucharistiae , monent Syn i uti & Ritualia, ut dum Sacrum oleum solum desertur. Custos Saeerdotem praecedat , sed sine Nou ; eujus sonitu p pulus ad adorationem Eucharistiae excitari &
255쪽
144 Ius Ecclesiasticum Uni versum. XUIII. Quin & Synodus Namurcens; ito fisi Disabit infirmuis p ae propterea
anno I 6ῖς. ritui. 14. cap. I. vult quidem sperandum sit, quod quo serventius orati ut Parochum Sacrum oleum infirmo- ni instabunt , tanto uberiorem fructum ex se rum ad aegrotos deserentem Matricula- hoc Sacramento infirmus sit aecepturus.
D rius detecto capite eomitetur ,,: sed ad- XXII. Ex praeseripto Pastoralis Mechlidit: Non tamen LUMEM , aut notam δε- niensis, post peractam Unctionem , Sacer- ,, nantem praeserat , nisi simul deseratur dos manum suam super eaput infirmi po- is Sanctissimum Sacramentum Euchari- nens, aut, si id horror morbi vetat, ve ,, stiae A. sus infirmum elevans , orationem ibidem Quod de vetita luminis gestatione ante praescriptam recitare iubetur. Sacrum oleum hie decernitur , hodie non Hie in datione Extrem Unctionis ri- observatur ; imo in plerisque Synodis & tus publicae Poenitentiae apparet . scitur
Ritualibus expresse decernitur , ut Custos enim crebras manuum impolitiones, &Ora- Iumen praeserat. In numero tamen taeda- tiones, tum in ipsa Poenitentiae datione , Tum aliove externo cultu eonvenit , ut sit tum in ejus decursu , atque Poeniteatium differentia in delatione Eucharistiae & Sa- reconelliatione intervenalia.
cri olei, ut inde populus intelligat, alium XXIII. Ex praeseripto eiusdem Pastora- Plane eultum & reverentiam Eueharistiae, iis . Unctione peracta , porrigit Sacerdos
quam Sacro oleo exhibendum esse . infirmo cere m ardentem, dice .s: Accipe XIX. Ad haee monent Synodi , ut eam si lampadem ardentem , custodi Unctionem Sacrum oleum ad infirmum deserendum is tuam, ut, cum Dominus ad iudicandumost , cana pana aliqua pulsetur ex Paro- is venerit, possis occurrere ei cum omnibusis chiis, eu us sono omnes intelligant, de- is Sanctis, & vivas in secula seculorum ,, .se ferendum Extremae Unctionis Saeramen- XXIV. Post haec additi Adhibere debets, tum, moneanturque Fideles, ut hoc si- infirmo imaginem Crucifixi, ut in eam ocum gno dato, se ad Ecclesiam eonserant, Ios coniiciat, eum falubri considentia in Pasm di Sacerdoti se iungant, pro salute aegri sonis merita ; adaiciens orationes binas hieri cum eodem deprecaturi; & ad hoc opus recitandas.
charitatis, etiam propositis Indulgentiis, XXV. Hi ultimi ritus , qui mortem M ubi expedire iudicaverit Episcopus , in- admodum vicinam designant , verisimiliterm vitentur: ceteri, quibus non vacat, eri- adhiberi eceperunt , postquam Extrema-M Rant saltem animum in coelum , & pro Unctio non nis morti valde vieinis darim salute decumbentis aliquam oratiuncu- coepit e neque enim in Rituali Romano,, Iam offerant Deo ; extrema enim hae aut Manualibus aliarum Diceeesum hi ri- ,, necessitate, fidelium precibus aegri maxi- tus occurrunt. me indigent,& iisdem maxime iuvantur, . Interim oceasone horum rituum, &ali . XX. Ita Synodus P. II. Cameracenss rum, quae in administratione huius Sacrarit. 2. cap. r. quod & in aliis Synodis menti interveniunt , occasio admodum op- scilicet Remensi an. I 64. & Tolosana portuna datur Pamcho, piam ac salutarem 1 sto. &e. statuitur , additurque , ut tam exhortationem, praesertim de morte, extre
eundo quam redeunia a fabulis omnes abs- mo iudicio, & ratione vitae praeteritae dantineant , devoti in fundendis precibus pro da, ad circumstantes habendi , quemadmo salute infirmi, uti loquitur Synodus I pren- dum supra tit. i. p. a. num. I. d ctum est. ss sub Rith ovio tis. i . cap. 1. monetque zr XXVI. Monachi ordinis Sancti Be- Pastor. le Mech liniense , ut inter eundum nedicti videmur olim habuisse quosdam spe- Parochus recitet Psalmum Miserere , aut ciales ritus , dum suis infirmis extremam alios ex Poenitent talibus , vel Psalmum Unctionem conferrent . Edmundus Marte-Beati immaculati in via. ne , Monach ut Benedicti nus e Congrega-XX l. Opportune hie monebit Parochus tione sancti Mauri tom. p. de Ritibus E ipsos Fideles, ut meminerint, effectum hu- clesiasticis cap. II. Ordine Iy. profert Ri-ius Sacramenti singulariter adseribi orationi tum vel Ordinem inungendi Monachos in-fisi, iuxta illud Jacobi Apostoli i Et ora- firmos ex Codice manuscripto Abbatiae San
256쪽
PARs II. SEc T. I. Tr T. VIII. Bi Audoeni Rhostomagensis, armorum ut
ipse putat 3 circiter qOo. κEx hoe Ord ne habetur, quod inunctio partium seu membrorum sub eadem pene formula verborum fieret , quae hodie usitata eli; sed illud speciale occurrit , quod ad singulas membrorum unctiones decantaretur Antiphona cum Psalmo. P terea ex eodem ordine patet, quod ex aetate adhue ipsa Unctio praemitteretur Hatico. Poli datum autem Viaticum seu lacram Communionem dicitur in eodem ordine r offertur ei Crux ad adorandum, eic oscu-- landum; deinde osculatur eum Sacerdos, M ti reliqui omnes per ordinem, ad quamis osculationem quisque Fratrum petit eiis duas venias, alteram quidem ante oscu- ,, tum, alteram vero poli M. Itaque si huie Codiei fides sit , notus fuit Ritus offerendi Crucem osculandam infirmo, etiam eo tempore, quo sacra Unctio praemittebatur Uiatico. Cum vero nulla fiat in illo ordine mentio porrellionis carer , verisimile est hunc Ritum esse recentiorem , saltem in aliquibus Ecclesias . MXXVII. In Codice sancti Remigii
quem circa annum millesimum scriptum
eredidit Hugo Menardus, & ex quo ordinem ad visitandum infirmum in suis notis ad Saeramentarium sancti Gregorii publicavit 7 haec leguntur : Et septem dies is vel multo plures , si neeellitas fuerit ,
is tam de communione, quam de alio ossio eis circa infirmum fiat,, . Hugo Menardus in notis ad Sacramentarium Gregorii pag. χῖ3. reflectens ad citata verba, ait : Ubi σο de aliis ofeis is sisnificatur de Unctione, quam Matthaeus,, Galenus restrinxit ad partes laborantes ,
is quia, ut vult. Sacramentum non repe-
,, tebatur. Verum pergit Menardus id ,, quod ait, non repeti olim solitum Extreis mae-Unctionis Sacramentum in eodem is videlicet morbo, non videtur probabile, is quia verba , quam de alio effeto , sunt di, generalia, nec possunt restringi ad Un-
,, citonem membrorum affectorum M.
XXVIII. Hane expositionem & Sententiam Menardi reserens , & probans Iae bus Goartius in notis ad Rituale Gracorum pag. - observat, Graecos non mereri De Sacramento Extrema-Unctionis. 2 3 aerem alicuius reprehensonem, quamvis in eodem morbo septem diversi Sacerdotes infirmum sacro oleo perungant ; atque ita Sacramentum iterare videantur: cum aliquando id& apud Latinos servatum fuerit. XXIX. Uerum seculo I x. opposita plane opinio aliquorum tirea iterationem hujus Sacramenti orta est; nimirum, hoc SMeramentum semel laseeptum nullatenus iterari posse; eo quod Extrema-Unctio species esset solemnis Poenitentiae; quae cum iuxta Canonum antiquorum rigorem repeti non possiet, nee Unctionem repeti possie credebant. Horum unus suit Sanctus Ivo Carnu
tentium Episcopus, qui Epis. 233. scribit:
Unctionem vero , quam semel accepi ilio uou aestimo repetendam. Unctio enim in-- firmorum publicae Poenitentiae Sacramenis tum est , quam non esse repetendam , is sicut nee Baptismum , testatur Auguili, is nus, testatur Ambrosus ,, .
Sub ib:dem tempus GoMidus Abbas Vindoeinensis, lib. it. Dis. 19. ad ipsum Ivonem scribens , conqueritur quod quasedam consuetudines , live institutiones in Monasteriis quidam Monachi sibi pro lege vindicent, quas ratio nullatenus aὸmittit, nec Sanctorum quilibet Patrum invenit , sed inspientium h)minum consuetudo instituit. Et ut cetera taceamus , ait, in ,, hoc , ut nobis videtur , non mediocriteris errant, quod Unctionem infirmorum, eum
se a Sancta Catholi ea, & Apostolica Sede,, Sacramentum vocetur , & eum nullumis Sacraaeentum iterari debeat , iterandam ,, putant M. XXX. Uerum eum certum sit, nonnuula Saeramenta iterari ; atque ipsam etiam publicam, & solemnem Poenitentiam iterari posse , si ipsum rigorem disciplinae s
ponas, plures fuere circa idem tempus D ctores, qui Unctionem infirmorum iterari posse , non secus atque Sacramentum Poenitentiae, sustinebant; tametsi & ipsi fat tantur, aliquos dubitare. Alanus Porretanuq De Maximis The logia, num. II 3. Sunt qui dicunt de hoeis Sacramento , quod iterari non possit, is sicut nee Baptismus ; sed quia Saerari mentum Poenitentiae est, & poenitentiari iterari potest , probabile est hoc Saeta- is mentum iterari posse n.
257쪽
dem infirmitate ad diversos perieulorum is casus, poli intervalla aliquanti temporis
,, incidentes, quoties videlicet nunc remi is tente, nunc rursus ingravescente , peri- ,, culum mortis imminere creditur, , .
Et Manuale Ecclesiae Remens cui olim Ecclesia Cameracensis erat suffraganea quod ex Decreto Concilii Remensis anno 383. prodiit , haec habet : Denique is p test hoc Sacramentum iterari, & qui- ,, dem in eadem infirmitate , quandoquiis dem quis est in articulo mortis , modo is sit ea sus diversus, ut, qui in hydropis, is aut longa febri , pos quam evasit periri culum, rursus post aliquot menses de vi-- ta periclitatur ,, . His consenum apparet Conei lium Tridentinum, docens hoc Sacramentum iterari posse, tum in aliud simile vIT E DisCRI-MΕΜ inciderint infirmi; non requirens, ut id vitae diseritnen ex alio plane morbo prin
Synodus Namurcensis anno I 6ῖς. rit. q. cap. 8. vult , ut in eadem aegritudine , etiam ad plures menses perdurante , nemini hoe Sacramentum saepius conseratur ; addita tamen hac notanda exceptione : Nisperitorum iudicio , satus morbi mutatus fuerit.
XXXVII. Synodus I prensis sub Rith
vio tis. 37. cap. 3. declarat in quacumque gravi infirmitate posse iterato administrari; ae deinde tamquam consequens subiacit . Proinde consuetudinem, secundum quam is non consuevit hoc Sacramentum intrari annum fecundo suscipi etiamsi altera is gravis obveniat infirmitas tamquam
Plura diversarum Ecclesiarum Manualia seculo decimo-sexto evulgata praescribebant, non posse hoe Sacramentum rei terari pro eadem infirmitate , etiamsi intra annum satus eiusdem aegritudinis varius eme queat; atque saepius in mortis discrimen reineidere possit infirmus. XXXVIII. Hi ne patet, quod quae ei r-ta rei terationem huius Saeramenti uariis temporibus, & in variis Ecclesiis statuta, De Sacramento Extrema- clionis. 74 & servata sunt , magis ad disti plinam , quam ad dogma, aut etantiam Sacramenti
Hoe in primis satis innuebant illi , qui
saeram Unctionem reiterari non possie contendebant eo titulo, quod esset Sacramentum Poenitentiae publica ; ae per consequens, se ut rigor Canonicus hanc iterari non per mittebat, ita nee illam esse iterandam.
Ad haee plures Synodi, & libri Rituales
vetantes rei terationem in eadem infirmitate, hane reddunt rationem ad disciplinam, non ad dogma spectantem: Ne Sacramentum
illud talescat . Ita legitur in Statutis Synodalibus Archiepiscopatus Senonensis anno 1324. evulgatis ἱ & Episcopatus Carinnutensis evulgatis anno r326. & recitantura Launolo, pag. 36o. o 36 I. XXXIX. In his itaque unusquisque Ee-esesae suae legem, & eonsuetudinem sequi debet; alias si disti plina non obstaret, a
surdum non esset, pluries in eadem etiam infirmitate , eodemque infirmitatis statu , hoc Sacramentum juxta antiquum Ecclesiae Laistinae, & hodiernum Graecorum morem con
ferre ; quia uti notat Hugo Mena se dus loeo ei lato ) non cessante morbo , is homine adhue existente in peccatis osis peccata saltem venialia, quae nobis quo is tidie obrepunt , quia septies in die ea
is mentum saepius in eodem morbo repeti, is ipsis causis manentibus , ob quas ipsumis Sacramentum conferri soletis.
XL. Ex his distat Parochus , ab itera tione huius Sacramenti se non debere ferupuisse abstinere ob periculum nullitatis Sacramenti et sed duntaxat, ne in disti plinam jam stabit itam impingat: adeoque si dubium sit, num forsan morbi mitis ita fuerit m
latus , ut etiam iuxta modernam disti pisenam reiterari queat, magis pro reiterari ne inclinandum ; eo quod haec rei teratio consormior si veteri Ecelesiae eonsuetudini, tum quod per eam novum ipsi infirmo
subsidium spirituale sperari possit. TITUAM Observandum in , quod in eap. 24. μου. Si septies in die peresserit , sed e ditionaliter . v. 3. unde iste eontextus derivatus est, non i i& eius verba possunt intelligi de homine me . eatur in die r Simplieiter dieitur . heptus eoim torum mortalium reo, non autem de licto. eadet iustus . In Luca cap. I . te tur quidem ἔ
258쪽
De Materia, & Forma huius Saeramenti.
minores, definit Synodus Tridentina.
a. ordo vertim ui SacramenIum.
verimetur quoad ordines minores P4. Ordines quatuor minores non semper, nee ubique fuerunt.
5. Non fum immediate CT proprie a Christo instituti.ε. Non habent rationem Sacramenti nec id Tridentina Synodus defremit. 7. Materia ordinis ex Demeto Eugenii IV. 8. Eugenii mens non fuit essentiales σplane necessarias formas materias
v. Traditio instrumentorum in Ordinatione Presbteri apud Graecos incognita . I . Neque semper a Latinis adhibita. 1 r. Idem dicendum de traditione Gangelii in Ordinatione Diaconi. ra. Verba, quibus fit traditis instrumentorum,
non potes dici serma plane necessaria. 13. Traditio infrumentorum primitus post Ordinationem facta fuit p er quare 'I . In collatione ordinum minorum traditio .nstrumentorum citius facia, quam in collatione maiorum.
I 3. Quae hodie pro forma materia prascribuntur , exacte observanda. I 6. Certum non es , an Eretina non possialiquid requirere ut ementiale, quod olim essentiale non fuit. 1 . Unctio in Ordinatione es tantum car monialis ; nee semper fuit adhibita. I. Ymnus Tridentina Seg. 23. Cam. 2. De Sacramento Ordinis , ait r Si,, quis dixerit , prater Sacerdotium nonis esse in Ecclesia Catholica alios ordinesse & Μajores & Minores, per quos v ,, luti per gradus quosdam in Saeerdotium
se tendatur; anathema sit M. II. Deinde Canone 3. Si quis di x is rit, ordinem , sive Sacram ordinatiori nem , non esse vere & proprie Merari mentum a Christo Domino institutum, is vel esse figmentum quoddam humanum, is excogitatum a viris rerum Eeelesiastica-- rum imperitis , aut esse tantum ritum ,, quemdam eligendi ministros Verbi Dei, ,, & Saeramentorum; anathema sit, , . III. Quod hὶe Synodus definit , pnerer Sacerdotium esse in Eeelesa alios ordines& Maiores & Minores , quoad Maiores semper verificatum fuit in ordine Diae natus, quem Majoribus ordinibus tam Latina quam Orientalis Ecclesa semper annumeravit ; at quoad ordinem Subdiae
natus, verum quidem erat tempore conditi hujus Canonis , saltem in Eeelesa Latina, eo quod haee & Subdiaconatum Majoribus & Saeris ordinibus iam a quatuor ut minus seeulis annumerasset ; tametsi &Eeelesa Latina primis ei rei ter decem aut undecim seculis inter Minores ordines, quemadmodum hodie Ecclesia Graeca , habuisset Subdiaconatum ; uti ostensum est
supra parte t. tit. I. cost. 3.IU. Tempore conditi Canonis praeter Sacerdotium , & alios Maiores Ord nes, suisse in Ecclesia Latina quatuor Minores receptos notorium est ; licet in Ecclesia Graeea unus solus ex illis quatuor, nimirum Lectoratus notus st; uti annotat Morinus De Sacris Ordinat. parte 3. Exercit. II. est'. I. & fusius probat Exercit. 24. cap. I. numquam tres illos Minores Ordines apud Graeeos collatos , aut ordinibus suisse annumeratos. ostendit praeterea Morinus citata Exere L II. etiam in quibusdam Ecclesiis Latinis aliquando pauciores , aliquando plures ordines Minores tollatos suisse, imo olim apud Latinos , saltem in aliquibus Ecesesis non secus ae hodie apud Graecos, Cantoratum seu Psalmisatum fuisse Ordi
259쪽
mortuorum corpora eurabant Ordinem
olim in quibusdam Ecclesiis celebrem sui Dis; qui tamen a multis seeulis desiit.
quos Scholasticos , Subdiaconatum atque Minores Ordines non esse a Christo, neque
ab Apostolis immMiate institutos : sed ab Ecclesia, erestente Fidelium multitudine
pro locorum & temporum necessitate &Opportunitate era constitutos e quamvis tamen non diffiteatur , eos eatenus pomedici iuris divini , aut institutionis Apost
l.c.E , in quantum illi Minores Ordines eminenter & formaliter in Diaconatu continebantur atque postmodum crescente Fidelium, & Ministrorum numero, de Diaconatu istos Ordines ab Ecclesia deductos fuisse , ut quaedam munia ex illis , quae primitus obire solebant Diaconi , specialinus Ministris delegarentur. Illud paucis verbis expressit Gratianus mss. ai. Levitas autem ab Apostolis ,, ordinatos legimus, quorum maximus suit ,, beatus Stephanus , Subdiaconos & Ac ,, lythos procedente tempore Ecclesia sibi
VI. Minores Ordines eum nee a Christo , nec ab Apostolis primitus dierint instituti , illos quoque nee Sacramenta esse,
nec rationem Sacramenti habere posse con- eludit Morinus .
Neque id refragatur allegato Canon ἰ 3. Synodi Tridentinae ; quia veritas hujus Canonis subsistit, tametsi etiam solus Pr
sbyteratus esset Sacramentum , & rationem Sacramenti haberet ; quia tunc etiam Verum esset , quod ordo sive Sacra Ordinatio esset vere dc proprie Sacramentum a Chri isto Domino institutum; & consequen
ter , contrarium afferentes merito damna
rentur ; uti in dicto Canone damnantur. VII. Quae vero si huius Sacramenti materia aut forma , Synodus Tridentina non expressiit; at Eugenius IV. in Decreto pro Armenis de hoc Sacramento loquens, ait: Cuius materia est illud, per ,, cuius traditionem consertur ordo : scut,, Presbyteratus traditur per calicis cum ,, Vino, di patenae cum pane porrectionem: ri Diaconatus vero per libri Evangeliorum is dationem : Subdiaconatus vero per cali-Vau Eoen rim. II. IX. De Saeramento ordinis.,, eis vacui cum patena vaeua superposita
se traditionem ἱ & smiliter de aliis meis rerum ad minisseria sua periinentium, , assignationem . Forma Sacerdotii talis is est : Accipe potestatem offerendi sacrifi-- cium in Ecclesia pro vivis & mortuis,
is in nomine Patris, & Filii , & Spiritus,, Sancti ; & se de asiorum ordinum se is mis prout in Pontificali Romano late, , continentur m .
VIII. Hie rursus observandum est, quod Eugenii IV. in hoc decreto seu init ruinctione mens non fuerit , essentiales & a Chi isto inlii tutas materias & formas Meramentorum assignare ἱ sed ad summum , formas & materias ordinarias in Eeelesia
Latina tune usitatas; ut hoc decreto Armeni de ritu Eeelesar essent instructi . IX. Sane traditionem illam instrumentorum, cujus meminit Eugenius, non posse diei materiam essentialem ordinum; ita ut sine illa numquam potuissent, aut etiamnum hodie postent valide 'ordines conferri, evidenter , ut apparet, evincit Morinus, i que duobus potissimum argumentis.
Primo quidem ex ritu, quem Ecclesia Graeca semper servavit & hodie servat. Certum eli , Ecclesiam Latinam , Presbyteros Graecos , ritu Graecorum ordinatos,
semper habuisse, & hodie habere pro legitime & valide ordinatis Presbyteris; atque Sacerdotium ab ipsis eo ritu collatum, ut vise & proprie dictum Sacramentum. Certum autem est, apud Graecos in o dinatione Presbyterorum semper fuisse, &hactenus esse in tognitam illam instrumentorum traditionem in decreto Eugeniano expressam ; uti ex eorum Ritualibus antiis quioribus & recentioribus , nee non Auctoribus, qui de ritu Graecorum seripserint, mani sellum est. Ex quibus per evidentem e sequentiam deducitur , hanc instrumentorum traditi nem non posse diei materiam essentialem a
Christo institutam, ita ut ex Christi instita tutione validitas Saeramenti ab ea dependeret . X. Alterum argumentum non minus
eoncludens suppeditat pristinus Ecelesiae Latinae saerarum ordinationum ritus. Si enimeonsulantur Rituales libri Eeelesae Latinae; itemque Auctores , qui ante seculum T.
260쪽
aso Ius Ecclesiastuum inmessam.
scripserunt , atque ritum ordinationum
apud Latinos tune usitatum exactissime deseripserunt, videbitur , nullam tunc temporis in ordinatione Presbyterorum traditionem instrumentorum interveniri ; cumaeullum illius traditionis vestigium oecu
Tat . Argumentum , ut apparet, evidens, hane traditionem materiam essentialem h
ius Saeramenti tune reputatam non fuisse; cuius nee in Ritualibus, nec in exactioribus rituum deseriptionibus mentio fit . Alia Nonnulla postiva argumenta, quibus osse ditur multis seculis , etiam apud Latinos in ordinatione Presbyterorum, incognitam fuisse instrumentorum traditionem hodie usitatam , & ab Eugenio tamquam mar riam hujus Saeramenti expressam , allegat
XI. Quod de traditione instrumentorum in Ordinatione Presbyterorum dictum est,
idem de traditione libri Evangeliorum in Ordinatione Diaeonorum quam similiter Pro materia hujus ordinis assignat Eugenius dicendum est.
Observat etiam Morinus Exercitat. 9.πυ. l. num. q. quod antiqui omnes Rituales nongentorum annorum spatio seripti, mee Dalmati eat , nee ιraditionis Gangesto--m mentionem faciant . Vix sexemtim sunt anni inquit eum in ordinationeis Diaconi Evangelium tradi ereptum et ,, . Ad haec , Melesia Gratea traditione hae in Ordinatione Diaeoni nec olim usa fuit, mee hodie utitur; & tamen nemo de vali ditate Ordinis Diaconatus ritu Graecorum a Graseis collati , dubitat ; eamque etiam Ecclesia Romana ut validam & legitimam agnoscit. XII. Eisdem argumentis, quibus ostenditur , traditionem instrumentorum neque
Presbyteratus, neque Diaconatus materiam
essentialem a Christo institutam eonili tuere posse , evincitur quoque , verba , quibus inlitumenta illa hodie traduntur, non posse dici formam essentialem horum ordinum; quandoquidem aeque certum sit, illa verba non fuisse adhibita , nee hodie adhiberi in illis Eeclesiis, quae instrumentorum traditionem vel olim non agnoverunt, vel etiam nee hodie annoseunt i quia verba illa tantummodo ipii traditioni instrument Tum , tamquam quaedam sermulae, subservivat.
XIII. Videtur primitus haee m struinem torum traditio secta suisse post ordinati nem , ut hae traditione indiearetur , quid vi ordinationis laseeptae ipsis ordinatis
Hugo a Sancto Uictore, qui a sexcentis
eirciter annis scripsit, lib. 2. De Sacrament. fidei, pari. 3. cap. Ia. De Presbyteris, ait: Accipiunt ealicem eum v no, patenam eum hostis de manu Episcopi . st tionem subjungit r Quatenus his inserωmentis potestatem se AccEPIss E ag cant, pi eabiles Deo hinias csserendi. Similiter Manister Sententiarum, lib. 4. Dis. 24. eum dixit, quod Presbyteri a ejiant etiam calicem eum hostiis , eamdem rationem reddit e ut peν hoe sciant, se a
cepisse potestatem placabiles Deo Mysias offerendi . XIV. Simili ratione in ordinatione Sub. diaconorum , & collatione Μinorum ordinum , rumenta , quibus eorum ministerium exprimeretur, porrecta suisse, admodum verisimile ἔ quamquam ritus tradendi instrumenta in horum ordinum collatione multis seeulis , saltem apud Latinos fuerit
usitatus, antequam in ordinatione Presbyterorum , aut Diaconorum esset notus; uti ostendit Μorinus Exercitat. II. eap. I. ibi dem inquirens hujus moris diversitatem; una monens , nec in Subdiaeonatus, nec minorum ordinum collatione in Ecclesa Graeea ; traditionem instrumentorum un-
suam factam esse ; sed hos ordines , non
ecus ac Presbyteratum & Diaconatum , per impositionem manuum suisse collatos.
XU. Quamvis autem hactenus dicta
abunde evincant, traditionem instrument rum non posse diei formam esentialem ordinum ; ita ut illa sempor fuisset necessaria,
aut nunc ubique ita requireretur , ut d
sectu illius ordo in Iide censeretur eoli tus; tamen in his omnibus eum omni exactitudine serianda sunt singularum Ecclesiarum Ritualia ; nec quidquam omitte dum, eo praetextu quod illud caeremoniale duntaxat videatur ἰ praesertim , quod licet satis constet, traditionem Inserumentorum, &verba ei reipondentia , aliaque recenter inordinum eollatione adhibita, non posse diei semper fuisse materias aut sermas ementiales a Christo institutas, tamen certum non est,