장음표시 사용
161쪽
Iocustis editum recitasset, ita pergit ca): Quis est. qui exentum miraculi huius cum situ Taneos, si illa fuit Aeraptiorum regia , bene conciliaperit p Tanis enim mari rubro obpersatur ad septentrionem, et amari hae dissat triginta circiter Ducis Gallicis. Sinnis fuisset domicilium Pharaonis, sequi videtur, Iocussas potius in mare mediterraneum, quippe quos a Tani sex rapt*m auς sep em is cis obes, Myehendar
Tertio argumentum ex via, quam tenuerunt. Israelitae ex aerapio discedenter. Perisus ad tertium argumentum, ex quo situm illum Terrae Gosen , quem adstruimus, confirmari posse, non immerito auguramur. Et hoc quidem de sumimus ex via illa, quam tiraelitae, ex Aegypto Qxeuntes, tenuisse in historia Sacra feruntur. Non tioiao, diversas extare de hoc Israelitarum ex Aegypto itipere sententias, quas omnes, si paulo attentius excutere vellem, non dissertationem, sed commentarium scribere me oporteret. Mihi quidem Sicardus, Missionarius ordinis Iesiuitici, qui, in illustrando hocco argumento, operam posuit summopere 'lavdandam,
qui in ipsa Aegypto vestigia Israelitarum, per desertum ad Mare Rubrum contendentium , pressis pede legit, et ordine diligenterque descripsit, in Epistola bari Transitu Uraelitarum per mare rubrum, plenissimo satiriscisse, et rem extra dubitationis aleam collocasse ,
162쪽
- DE TERRA GOS EN. εssvidetur. Ostendit ce) ille argumentis, quibus nihil
opponi posse existimo, exitum Israelitarum ex Aegypto non alio nisi hoc modo concipi posse, eos ex campo aliquo, e regione Mempheos ad latus Nili Orientale, adeoque in Aegypto superibri prope Heracleopolin sto , prosectos es , et per duplex idquo continuu n iugum montium , intermedios incessisse , atque sic post iter trium dierum ad maris rubri littus appulisse. Ego, antequam in Epistolam eruditi illius Iespitae incidissem, tale Israelitarum iter, tales eorumdem in via stationes, mente mea finxeram, neque etiam aliud hypothesis mea, saepe declarata, patitur. At nunc lecta illa Epistola, visa etiam Chorographia, quam a se in ipsis locis confectam Epistolae suae &cardus adiecit, sic in illa sententia confirmatus sum, ut etiam dubium penitus omne una sublatum sit Illuc igitur Lectorem remitto. De eadem illa via,
quam tenuerunt Israelitae, ex Aegypto abeuntes, consulendus omnino est B. Vignosius in Chronologia Sacra Vol. I p. 62o ac sqq. , ubi eamdem sententiam , quam hic ex Sicardo adstruxi, pluribus illustrat. Utriusque opinionem satis prolixe oppugnat Lacobus Koch, eique aliam opponit, in Beleuchteten Hiobp. 535 - 5 I; sed cum illo conferantur observationes Sicari et Vignotii. Ne tamen a tam nobili argumento plane discedam ασύμβρλος, pauca quaedam veluti in transitu monebo IJ de loco, unde profecti sunt
Israelitae. ab De prosectione ipsa, et de itinere, quod prosecuti succi 3 De termino itineris.
c Non aliter ludieat Petrus V ensis, postquam et ipse Ioea ilis oculis suis contemplatus fuisset. Vide ejus Itinerar. Part. I p. I . Ita etiam iudicat Peritonitis Orig. Aegypt. cap. xx p. 356, qui tamen Gosen et Tanim exdtrumat vicinam, P. X P. 3D. . . λ
163쪽
. Locum, unde Israelitae profecti, iterque suum auspicati . sunt, Scriptor Sacer expresse nomine indicavit, Exod. x II. 37, Profecti sunt Uraestiae de Ramesse, vel Rhamses. Ita et Numeri xx XIII. 3. In Hebraico est Untamn, intelligi potest, sermonem hic esse, non de urbe ab Israelitis exstructis Exod. I. II, sed de Terra, Iacobo et Familiae eius concessa ad habitanduin, Genes. xLvII. II. Ricis. Pococke , Observations on Egypt, Lib. III c. Ivpp. Iss, ita scribit: The V Elites might go nonis,
to he a Counita, than au particular Town; and isseems to be the ciunto about Heliopolis, noν ωποι natarea. Plerique interpretes hic de urbe Ramesse cogitant. Ipse Sicardus db Ramessen hodie Bessari cognominari putat. sed simplicius longe et textui Sacro convenientius est, ut per Ra es intelligamur Terram Gosen, regionem Pasiorum ce), quae se ad Memphim usque et Heliopolin extendebat, quam hactenus Israelitae inhabitaverant, quamque nunc tar dem relinquebant. Equidem non illibenter Sicardo concesserim, Israelitas in illa planitie, quae est e re gione Mempheos, quamque prope vicum, hodie Bessatis dictum, sitam esse refert, congregatos, sese ad iter ex Aegypto suscipiendum accinxi e, atque inde 'tandem castra in desertum inovisse. Sed planitiem illam in finibus .provinciae Gosen vel Ramses extremis
164쪽
postam fuisse contendo, et sca accipiendum, quod Moses ait, Israelitas profectos fuisse e Ramfes. Castra igitur moverunt Israelitae, in unum congregati, in ultimis provinciae Gosen sinibus, non procul ab ilis loco, ubi hodie est Cahira vetus, vel Babylon antiis qua. Consentit Iosephus, qui huius loci concepti verbis meminit, ubi disces Ium Israelitarum ex Aegypto literis consignavit c D. πορειαν ἐποιουντο
Kἴγυπτον ' Iter autem faciebant per Letopolis, tum desertam; ibi pero postea condita es Laolon, cum Cambases Aeetaptum devastaret. Et certe, hic vi
vulgo nota et trita ducebat ad mare rubrum , quae alioquin, propter horrida deserta, non ubique omnibus patebat. Mentionem eius facit Palladius, ubi vitam Anachoretarum in Aegypto depingit Sede-hat autem L. Antonius inter Babisnem er Herculeasci. e. Heracleopolin in vasta solitudine, quae fert
ad mare rubrum. Eiusdem illius viae, qua et pro lacti sunt Israelitae, accuratissimam descriptionem deis dit Sicardus in Epistola saepius laudata, et addita eidem Chorographia. Egregie hoc illustrat locus Philoponi in Hexae m. Lib. Iv cap. 5, adductus R. IV elingis ad Itineraria vetera p. 728: Πλησιαζει δεο Ἀραβιος κολπος τῆ κατ' Ahwττον Βαβυλιωνι , οδὸν αυτες , αχ'οφοροιe μὲν ζωρις ἡμερων ἐγγυς πού τεσπαρων , οξυτατίρ δὲ δρομει, ιτ- ελαύνοντι, νυχθη D Antiq. Lib. II cap. XV II.
165쪽
Reserendum eo quoque est, quod Hie. ommus scribit in vita Hilarionis , opp. TOm. Iv Part. a col. 88: Tribus igitur diebus ab Aphrodito- poli per vastam et horribilem solitudinem tandem ad montem pervenerunt, in quo habitaverat Antoninus. Comparetur Mailiter, Description de l'Egypte Tom. I p. 288, cuius haec verba sunt: L s'en irotive de mar-hre blane sur Ies borri de la mer relige F aux envia rons si moni Sinai, cou ce marere petit' oir Eldtransporto en Enpte, F eire venu par terre en troisjours de route jusqu'au pied de cette 'ramide. ConnTOm.' II p. . 73 et 356. De via hac, ducente ad mare rubrum per desertum, loquitur etiam Mori nus, citatus a Vignotio Tom. I Chronologiae Sacrao p. 622, 6a3. Hinc iam apparet, quis sit sensus verborum Mosis Exod. XI II. IZ, Ι 8.
Ber Uraelitarum per desertum. Iter ipsum Israelitarum per desertum trium fuit dierum, uti a Mose relatum accepimus. Tres saltem stationes Israelitarum, Ram se egressornm, numerantur b. Primam enim habuerunt in Succora, se cun . ch Vide loca mi Gi et misiui In superioribus cita. ta, et adde Sicardum dans les Nouueaux Memoires des Missions Tom. VI P. 26.
s De Saraoth, Etham et Pilaohiroth diversas Shavit, 'Me tille opiniones suamque exposuit Sebuite in erems disser tionibus dei itinere Israelitarum per desertum p. 14 sqq. In auctaria Glossa ii i de Eιhani Pthachiroth et Pithom , t. I Opust. p. 43, ..6 448, item de voce dehi in inmurione ad Glossarium
166쪽
EXOd. XII. 37, XIII. 2o, XIV. a. Et totidem diebus iter illud commode absolvi posse, etiam a magna hominum multitudine, propria experientia edoctus testatur co Sicardus. Olim in deserto hoc fuisse urbes, patet ex Relatione Vanslebit p. 332. Prima statio in itinere Israelitarum dicitur Succoth, nam, nomine non Aegyptiaco, sed haud dubie Hebraico, cuius tamen memoria diu post conservata mansit. Antoninus certe in Itinerario, in illo Λegypti tractu, in latere Arabico, inter Aphroditen et Baistoniam meis dias collocat Scenas Mandras , quod plane ID, Tentoria, significat. Videtur autem fuisse sol us, qui proficiscentibus per desertum exilia tectae ct tuguria offerret. Secunda statio nominatur Ethum , Hebraice tanR. LXX interpretes h. l. habent 'Oθω a, verum Num. XXXIII. 6, 7, iidem scripserunt Βουθάν cI . Interpres Aegyptiacus non minus Exod. c; .Epist. cit. p. 26, 27. k In Itinerario Antonini Augusti loca ita ponuntur
P. 168, 169, - Aphrodiis M. P. xx rv. Ο . i. Scenas Mandras M. P. XX. Ba lania M. P. XII. Scenas Vcieranorum M. P. XVIII. 3Vico Iudaeorum M. P. XII.
In Notitia Dignitatum utriusque Imperii fol. 86. b. legitur Ala septima Sarmatarum, Scenis Mandrorum. - Ala quinta Retorum , Semis Leseranorum. Conieetiua Calmeti, per Succoth intelli aentis Scenas Veteranorum , probabilis vita fiat Vignotio 1 om. 1 Chronol. p. 629. I ὶ in Θneelli Chronographia p. 127 scribitur
logiae p. 63o R., docte disputans contra Crimnum, qui urbem Butum, cuius Herodotus messiuiit. Lib. Dalibi, vult intelligi.
167쪽
Exod. x III. sto, ubi in 'Hebraico est drire, quam Exod. I. is, ubi in textu legitur dris, expressit ΠΕΗulata, tanquam idem utrobique nomen Occurre ret, nisi, quod in . altero loco II, nota masculini generis, additur,. quae in altero omittitur. Neque in qu interpretem Aegyptium a vero aberrasse putaverim. Etsi enim Rutho . ab Israelitis aeoni ueta , Exod. I. Ii, diversa fuerit ab EMam qua stationem secumdam egerunt, nomen timen istud utrumque rem unam eamdemquae significat. Aegyptiis πέραerge θαλάσM 1e , terminum maris, sonat. In textu' Hebraico Exod. XIII. 2o et Num. xxx III. 6 addi-riar, et requieverunt in Arisam, in sine deserti. Hoc illustrat nomen Aegyptiacum. proprie eae ora maritima ,-hri, ut TZephan. II. 6 vo
catur ora maritima Phoeniciae, quod Chaldaeus vertit terminum maris. Vide notas Munsteri ad illum Iocum. Etham igitur sere idem est, quod Nephth s, de quo lege Pantheon meum Lib. V cap. IIII 3, 4, et Collectionem vocum Aegyptiacarum in Nέφθυς stom. I opusc. p. I 6o, Isit, c. n. J. Δπ fgnisi e τό περας. Psalm. XXII. 27 ΠΕΔ'U' 'THpDNΠ Ε τοι πέρατα τῆς γῆς. Ita quoque Ps. LIX, 13, LX v II. 7. Hinc et DΥtud :δφοριζειν, Exod. XIX. I 2, 23, XXV. 33. Poterat nomen hoc recte convenire urbi Pithom, quam μνεν
τουμον Vocant, ut, quae posita in extremo recessii sinus Arabici eum veluti . clauderet et finiret. Poterato ex m) Lib. II c. Im In Πάτονεως. 'it'
168쪽
et convenire deserto. isti, quod frium Arabieuis ab 'utroque latere, occidentali et orientali , cingeret, illi-'qne terminum l*poneret. Totam enim illam oram. quae et a latere Aegyptio, et a latere Arabico, inter mare et imminens 'ei iugum montium intermedium.' erat, nomen hoc tulisse, facile intelligetur,od ea paulo ante citata inter se comparentur. Tertiae denuque stationi nomen erat Pi Mirotis, vel, ut etiam. Numeri XXXIII. I legitur, Hachirot4. Ex quo colligere datur etiam hoc nomen esse Aegyptiacum, in quo proinde Π, , nota. masculini generis, modo accedit, modo etiam omittitur. quemadmodum etiam in Pithom et Eoam vidimus... De origine nominia Aegyptia a non dubitabat Cl. La Gozius, neque ab hoc prorsus dissentire videbatur Vignosius Tom...1: Chronologiae. p. - , quamvis . brevi ante laudasset, etymologiam Heb icam. . Tempore. . autem eo, quo seribebant οἱ LXX', videtur niemoria nominis Ahaiam dudum periisse. Nam Numer. xxxiir. η' vertunt τὸ - quod interpretes Copti sic
expresserunt, pin 1 4ΚΠspcus, sed versu sequenti
8 habent UTISApDm Significat vero Ahaehirora Aegyptiis locum, in quo magna copia gramisis et herbarum provenit. Achi Aegyptiorum lingua dictum ifuisse gramen, et viri', ' Hieronmus co iam pridem obseivavit: Pro iunco, inquit, pamrum transe rulerunt LXX, de quo Maria sit, addentes de suo Achi, Viride, quod in Hebraico non habetur. Quumque as eruditis quaererem, quid his sermo significa
ubi consula Martianaeumω.riade Gratium et Cartwrightum in Gen. LI. 2, Vitris am
169쪽
ret, audivi ab Aemisit, hoc nθmine, lingua eorum, . omne stilod in palude virens nascitur, appalaris p . Legitur etiam vox haec in Versione Coptica Gen. XLI. a et I 8. Hebraeus Codex . ibi habet init. LXX Seniores scripserunt Interpres vero Λe- raptius expressit indicio, vocem hanc Aera apto vere deberi. Alioquin enim interpres ille, Grae- Icum secutus, ut alias, extulisset AXEs. Dum scrinia: mea excutio, video Membranas Bodleianas in Oxo-Hens. Bibliotheca h. l. habere Ps s. Sed cum tamen etiam scribant ΠsAbs, Aegyptii supponunt, hanc esse suam vocem patriam. peo porro est
λειν, stimiturque de herbis et frugibus ex terra prodeuntibus. Vide, si placet, Matth. RI II. saepius, et loca alia N. T. bene multa. In Discuisu Gnosticor
Deut. XXIX. I 8. Erat nempe PMachiroth locus mari
rubro contiguus, similis illi, quem ab altero. p Consule hic quoque Clodii Loleon Hebraicam se.
scium in trire a7. Is eum Schustensio vocem derivat ab Arabico acta, id est, ligavit, nexuit. VOLAegyptiacae et Arabicae linguae videtur, uti multae aliae, , communis fuisse, et radix istius in Aegyptiaca adhuc res, dua esse ac reperiri. Observa, Numer. XI. 5, ubi est in . Graeco πρασα , Aegyptium id expressisse per Iam ab Achi parum abludit. Πρασα vero Hefctius exponit τα βρυα καὶ τα φυκis. - Vide Bochortum Geogr. Sac. Lib. IV e. 29, Part. Εp asto, La Chronologie de Mr. Des- 'noles Tom. EF. 637, et conser Nouueaux Meinoires des Missiona
170쪽
Husdem maris latere, Arabico ἡ describit Diodorus Siculus c. r his verbis: Nam aquarum fontes non exigui, et risi frigiditate aquarum nisi haud cedentes, ibidem promanant, quibus ad utrumque terrae Iatus virescunt omnia, et dulci amoenitate perf-duntur. Dicitur autem Hachiroth sita fuisse inter Migdol et mare ex adperso Baal opston,
Ib attinet ad , an urbem, quam LXX interpretes appellant Mαγδωλον, de ea vide, quae observantur in notis MSS. ad h. 1. in exemplari meo Germanico, ab p, I byn a LXX interpretibus scribitur: δεεελσεπφων. vox Hebraica significat Dominussi vel Deum Septentrionis. Meuiatis Iesulta , qui vestigiis Israelitarum, ex Aegypto egrestarum, preta pede in
stitit, putat ci ps t wa esse montem, qui ad sep-
TON. VI p. 28, 29, s7, 58. Equidem Theophrastus ita scribit Hist. Plantar. Lib. IV c. 8 init. τῆς δε ἐρυθρας κα λουμένης D 'Αραβδερ μικρὸν ε πα- Κωτου , εν μεν δέν δρον ουδε, φυεται, τῆς Ἀκανθης τῆς χαλουμενης ' σπανis δὲ καὶ αυτή, κ. λ. sed loquitur de regionibus, quae . sunt supra Coptum.
c Cuius ista fuerit annotatio. ipsiusne Ialons iI. an alius. et quale argumentum. me fugit. In margine h. s. citat vir ci si Dis . Vignoses Chronologie Tom. I p. 64o & suiri, te volage de crangie p. I99 sq. ' De nudol ego' pauca in aumrio t. I Opaec. p. - sinis ursis et Baaleeprinis non una mitione definitus a Pocoe Ioque Geographis recandoribui. cons Sehuttius I. c. P. a , 21.