장음표시 사용
211쪽
ωa DISSERΤΑΤΙΟ s DE TERRA GOSEM mine ab omnibus 1criptoribus designatur, quod i uiri nomen postea, ut existimo ce), urbi eidem inditum d mm etiam longe luculentius exprimit. Fuit igitur
etiam Heracleopolis Herculi Aegyptiorum sacra et do. vota. Cumque multa, superioribus Dissertationibus iam exposita, suadeant, ut eodem in traictu colloce. mus Gosen, ubi Graeci Ηρακλεοπολιν ponunt, cum alia concurrant ad hanc originationem stabiliendam, nemo vitio mihi vertet, si eam adstruxero, donec alius quis meliora et certiora in medium protu-
212쪽
Dissertationis huius argummium. JZYposuimus antecedente Dissertatione, quomodo novimen Terrae Gosen, in Historia Mosaica conservatum, ex sermone Aegyptiaco explicandum censeamus. Verum quando facile animo praevideo, expositionem hanc nostram paradoxam valde, magnisque dissicultat hiri impeditam, non paucis visum iri, praecipuis dubiis, quae adversus sententiam nostram cum aliqua specie obiici possunt, hac Dissertatione occurrendum et pro virili satisfaciendum esse putavi. Duo autem cumprimis intelligo ab aruditis in dubium vocari posse, quae tamen interpreuitio mea ut cena ponio ac admir-tit, et sine quibus illa vera omnino esse nequit. Alterum eorum respicit statum Idololatriae in Aegypto. tempore Israelitarum, in universum. Alterum spectat
ad cultum sigillatim Herculis , qui, s interpretatio mea aliquid solidi habet, tempore utique Iosephi Pa
213쪽
triarchae, in Aegypto radices iam e t. Quod postremum argumentum, ubi excutiendum erit, eadem oppinra explicabitur, qualenam illud Aegyptiorum Numen fuerit, quod sub Herculis nomine Graeci nobis repraesentant.
Quaeritur, an, tempore Iosephi, idololatria in rapto iam fuerit.
quaeri igitur primo, nec immerito, potest, utrum iam tempore Iosephi Patriarchae, crassa in Aegypto idolo atria mentes hominum fascinaverit, et ab uno Creatore averterit. An credemus, illa iam aetate, sapientes Nili accolas supplicata Iovi, Osiridi, Isidi, JUercurio, Minervae, et ut alios omittam, Herculi, ut ab hoc postremo praestanti Aegypti Provinciae iam tum nomen inditum fuerit Μultis id negandum omnino videtur, quos inter nunc nominabo unum Gratium, cuius in his rebus peritiam et perspicaciam nemo dissitetur. Testatur is, dissiculter se adduci posse, ut credat, tempore iam Μosis, nedum Iosephi Patriarchae, superstitionem illam idololatricam in Aegypto invaluisse, quae tot Graecorum scriptis postea memoriae prodita est. Imo plerique, qui in historia Mosaica vestigia quaedam idololatriae Aegyptiorum deinprehendi fatentur, circa ipsa tamen Mosis tempora sub sstunt, nec altius. adscendere audent. Celeberrimus Wisus, quando ea de re adversus Marshamum et Spancerum , hoc tantum putas concedi posse, quod ca Vide Notas eius in Exod. vIII. 26.c, Vide euvidein in Genes. XLVI. M.
214쪽
quod et demonstrandum in se suscipit ce), Brutorum et quidem Boum ouum adeo apud Aeraptios anti quum fuisse, ut Israelitarum ex Ae pio excessum
anteeesserit. Quod si vero idoIolatriae nulla, ante Mosis tempora, vestigia certa apparent, si probabile Potius non est, uti censet Gratius, tempore iam Ios phi, cultum illum, quo postea Aegyptus vehementer inclaruit, obtinuisse, in dubium vocari maximo certe iure poterit, utrum mea nominis Gosen interpretatio fidem aliquam mereatur. Vestigiis Gratii institit. rem- . que hanc pluribus argumentis probare voluit Castra Innocens Ansaldi, in Dissertatione de Religione Iosa. phi vindicata a criminationibus Barnagii, quae prodiit Neapoli a. II o cd 9.
Respondetur assismando , idque primo ostendita argumentis quibusdam probabilibus. Equidem Marshamus idololatriae in Aegypis originem ipso Abrahamo antiquiorem statuit. Sed num huius suae opinionis rationes dederit idoneas, id aliis pensitandum relinquo. motas certe, quando hypotheses Marshais sub examen vocat, tempora Mosis, ut modo monebam, stipergredi ausus non est.
In Aera iacis Lib. r I cap. ri s 6 et seqq. Comin silendus hic in primis Boehartus Part. I Hierogoici paso 4 sqq.
da vide die Gelehne Zeiiungeu anni 17 num. LXXV P. 667. Canone Chron. ad secul. IV p. ss, 6o R., cum Abranamum reserat demuta ad secul. v. Sententiam hano aliis arguineinia adstruit Spenereui de Legibus Hebr. Part. 1E. 234.
215쪽
Ego tamen in im Mosis historia vestigia de pro,
hendo satis extantia, ex quibus mihi indubitate commi, Iosephi iam aevo Aegyptios idololatriae cultu sese vehementer polluisse. indicium sane huius rei non obscurum elicimus ex Genes. XLIII. 32, ubi ita narrat Scriptor Sacer: Apposuerunt cibos Iosepho feresim, et fratribus eius seorsim, Aerapitis etiam comedentibus apud eum seorsim, non enim poterant Aeraptii sumere cum Hebraeis cibum, quia abomina. rioni id est in AegIpto. Ad quem locum recte ita commentatur Onkeus: Quia pecus, quod Aeraptii colunt, . Hebraei comedunt. Similia illic adfert etiam Lon Han. Haec enim init superstitio Idololatrica, Aegyptiis ab antiquissimis temporibus propria, quod ani- malia crederent cile quaedam cs -του θείου,
f)' Vide Porphrium Lib. I V de Abstinentia p. 372 sqq. ,s76 sq. edit. Lugoan. p. 3I4 sqq. edit. novae.J. Plutarinehus de is . et Osir. p. 678 f c. 743 , Ἀσπίδα καὶ γαλην καὶ
κανθαρον, εἰ κογας τινας ἐν αυτοις αμαυρας, ῶσπερ εν ς γόσιν τῆς των θεων δυναμιεως κατιδο ες. 'ginus in Poeticet
Astronomico p. asto ed. Sant- ΛΠdraeanae fcap. 28 p. 48o, 4813 scribit: se Aegyptii autem sacerdotes et nonnulli poetae cicant, cum complures dii in Λegyptum convenissent, repente venisse eodem Typhona, acerrimum giganta et maxime deorum inicitcnmet quo timDre permotos in alias figuras se convertisse, Mercurium sectum esse Ibin, Apol- Iinem autem, quae Threicia avis Vocatur, Dianam aeluro simulatam. Quibus de caussis Aegyptios ea genera violari non sinere demonstrant, quod deorum imaginis dicantur. Quia Λegyptii magnifica de brutis animantinus loquuntur, dicunt-
Integram dissertationis huius partem, quae 3 III et iv eo Metur . repertit Me. Rar=erres in Symbolis Litterariis Haganis Cl. Irmse. 3 p. 46I - 472, suamque met exuit mantissam P. 473 - 48o
de qua quid iudicem, dixi tori. I horum opusculo im P. ara, a.
216쪽
magines aeterni numinis pisas, quibus aliquo modo virtutes et effectus Numinis adumbrarentur. Ea igitur de causa, animalia Aegyptii. ut symbolicas virtutis Divinae imagines, impense venerabantur, illisque, quae religio sacra esse iubebat, vesci, summum eo
morte expiandum nefas putabant quoque causa erat, cur cibum capere cum Hebraeis, uti nee minus cum aliis gentibus, quibus animalia pro cibo erant, abominationi ducerent. Idcirco dicitur,
rem, i. e. Iudaeum, Aen iis fuisse abominationi,
Genes. XLvII. 6. In eo staetra se torquet Sehuck- fordus ch). Frustra rationem aliam nobis offerunt Chronologi quidam , inprimis Pinmus, opinantes, derivandum hoc esse ex odio Pastorum, qui ante quam
tuor secula in Aegypto imperitasse dicuntur Fr straeieuntque illa esse quaedam Dei imbesa, aut quocumque
alio nomine ea appeelare visum eri illorum prophetis, assi mal Cessus, induci eos, qui rerum illarum sunt periti, ut se non frustra illis initiatos esse cogitent. Addit Celsus, Christianis Aegyptios esse ridiculo, proponere tamen multa non spernenda aenigmata, quandoquidem ideas aeternas, non autem, quod vulgus putat, mox interitura animalia, colendas esse doceant. Vid. Origenes Lib. .m Contra Cel um pag. IaI scap. 18, 19, p. 458J. Pseudo-Cirinem I b. v Recognit. e. aIr ,, Addunt praeterea Aenptii etiam illud, animalia Asras este et allegoriar virtutum quaruM. dam, quibus adiutricibus regatur humanum genus.' Vide' de hac idololatria iudicium C. I. Ansalia in Aetis Eruditi 'Lips. a. I7m m. Martio p. IIs sqq.; et conser Proteg mena ad Pantheon Aegypt. p. a IX sqq. g Singularem prorsus huius rei rationem reddere anni. - sus est C. L. Ansalia. Vide die Gel. Zeltungen II 8 nulli. Li I p. 458, 459, et Aeta Erudit. Lipsiensa anni 1749 mens. Mart. p. II 3 sq. , III sq. h Ilistoire du Monde Tom. I p. 33a. Eam vide expositam a Vienolio Tom. I hronol. s. P. 59' , 599 , et barateris in Dissertatiop. ad Beniam in τι ensem.
217쪽
m sti a quoque, quod modo dixi, negat Gratiusque rationes comminiscitur. Uerum haec sunt precaria. Ratio mea nititur testimonio scriptorum vetustis limorum. Et hoc testimonium res ipsa confirmat. Audiamus modo Herodotum historicorum Grae- Corum, qui supersunt, antiquissimum , qui eamdem rem narrat, quam Moses, eamdemque huius rei ratio. nem , ab Aegyptiis auditam, reddit, quam Paraphrastae Chaldaici exponunt. Verba eius, compendit causa, ex versione Latina exhibebimus: Boves mares, eos πque mundos, ac vitutis universi Aegaptii imm
tint; at feminas eis immolare non licer, ut quae Isidi sacrae sint, - bcivesque seminas omnes itidem Henptii venerantur ex omnibus pecudibus longe plurimum, etiam multo magis, quam oves: eoque nemo
Vrprius vel Aegaptia , Graeci viri aut os suaviar rur, aut cultro , vel veru, vel olla eius uteretur , aut puri bovis carne , Craeco cultro incisi, vesceretur. Vides veram et genuinam rationem illius moris, quem Moses memoriae prodidit. Hunc morem hodie etiam sequuntur, Aegyptiorum in multis aemuli, Brahmanes Indici, quibus mos Christianorum Europaeorum, qui vaccas iugulant, et animalium omnis generis carne vescuntur, abominationi est. Quapropter ipsis neque Christianum, neque suppellectilem eius cibariam attingere licet, ne fortasse tali contactu polluantur. Discimus id e Relationibus Missionariorum in Iudiam Danicorum, Continuat. VII p. 3 O, 341. Aliud argumentum videor mihi capere posse ex nomine mulieris illius Aegyptiae, quam, ex genere sa- qerdotali ortam , Iosephus Aegypti Prorex in matrimonium duxit, quod Moses Hebraice Genes. x LI. 45, so. XL v I. lla, Graeci Vero interpretes
218쪽
DE TERRA GOSEM AHM esserunt, quodque ei, morer I Aegyptiis
perquam familiari, a Numine quopiam impositum fuisse videtur. Suspicor certe, postremas literas ma, continere nomen Divinitatis in Aegypto religiosissime culistae, quina Aegyptii cm Nit, vel Nelth nuncupa bant, teite Platone sn , quamque Graeci Minervam explicant et interpretantur. Ab hoc Numine, Aegyptiis sanctissimo. nomen habuit celeberrima gentis illius regina Nilocris, id enim,Eratosthenes Graece sic interpretatur 'Αθηναν νικηφόρον, Minervam viactricem. Inde, ut alia nunc taceam , nomen etiam
habet Πατενεῖτ, Minervae Aegyptiae lacerdos, de quo S. sequenti dicemus. Possem etiam, nec immerito, pro adstruenda mea sententia adferre, quod de sacer. dotibus Aegyptiorum legimus Gen. XLVII. 22, 26. Non obscure enim illic loci subinnuitur, numerum sacerdotum in Aegypto iam tum fuisse longe maximum, illosque certas Aegypti. partes sibi habuime assignatas, ut ex earum reditibus cultum Divinum, multiplici rituum cumulo supra modum oneratum, et sumtuosum valde ,- obire possent, quod prolixe a scriptoribus Graecis exponitur. Sed ne in his nimius videar suisse, ad certiora progrediar.
Idem ostenditur argumento certiori ., ex mm Alipherae. Si enim ea, quae hactenus attuli. non imprombilia videbuntur aequis rerum aestimatoribus, ausim dicere',
219쪽
argumentuna, quod nunc offeram, aliquam certitudianis et evidentiae speciem prae se ferre. Illud vero de- sumium est ex Genes. XLI. 45, 5o, XLV l. llo, ubi Asenetha, quam matrimonio sibi iunxit Iosephus, Ae
gypti Prorex, appellatur 'ina na, silia
Polipherae sacerdotis On. Habebat igitur Asenetha patrem Potipheram , in , quod malim reddere cum veteribus plerisque , sacerdotem Heliopoleos , quam cum recentioribus quibuῆdam , Praesidem, aut Gubernatorem Onii, quibus tamen praeiverunt Onkedos et Ionathan, Paralytraliae Chaldaei, et R. Levi Iudaeus cp), qui sine dubio putarunt, suadere id cq pietatem Iosephi, ab idololatriae communione alieni simi. Etsi enim non negem, vocem III, si vim vo- cis spectes, significare posse virum principem, eaque significatione aliquando accipi, hic tamen nihil in verbis Mosis occurrit, quod nos cogeret a communi vO- is illius usu discedere. MI Genes.)XLVII. lla aper. . teidesignat sacerdotem Aegyptium. Ita ergo et hic ). Rectissime igitur LXX Seniores, nec mi
aeddunt: Ἱερέως 'Hλιουπολεως, quos sequuntur vetusti Ecclesiae doctores ci). Idque nomen
ipsum huius viri PIB UaB, quod Graeci exprimunt Πετεφρῆ, vel, Alexander Pobhissor, Demetrio .
g Ita Tremellius in Genes. XLI. 4S. r De Iosepho p. 543 stom i I P. 53J. r.:x, Antiquit. Lib. II cap. 6 g. , . . in O Ita re Ariopamus , cuius verba adducit Ain Mer P ' Ahisis apud Eusebium Lib. I x Praeparat. Evangel. c. n
220쪽
DE TERRA GOSE'N. . Metantiquo scriptore, apud habet, IIis. νεφρῆ, designat sacerdotem eius Numinis, quod one,'vel Heliopoli, religiosissime colebatur. ' Erenim ultima huius nominis Aegyptiaci ν pars I a. quod optime Graeci expresserunt φρε, est nomen ab Aegyptiis soli tributum, Communiter quidem Aegyptii Solem , ni maeum gentium oninium Numen, sub symbolicis Osiridis et Hori nominibus
adorare et colere consueverant, sicut Graeci et Romani sub Apollinis nomine, sed Heliopoli, sub ipso ho ulgato et communi nomiire Hsacra Soli fiebant, a quo cultu urbs etiam nomen Heliopbleos traxit. Quae causa est, ut nomen hoc pH Aegyptiis san
elissimum et summopere venerabile esset. Discimughoc inprimis ex naritano Capella, cuius locum per libenter adscribam, ut si navi de eodem observationem p. asr Γεα9J. Auctor historiae Asenethae, editus ahristo in Codice Pseudepigrapho Uet. Test. Vol. II p. 86:
u L. cit. Ita semper vocatur in historia Asenethae, quam Graece edidit Fabricius in Codice Pseud. v. T. vol. II. Sic raphnath - Paneaeh a LXX interpretibus in codicibus antiquissimis modo exprimitur Ψονθομφανὴα , modo eti mΨοθομφανῖ1χ, eliso ν. - ν) Eadem compositio oceurrit in Pharaone Dari phra, terem. x LIV. 3o, ubi Graeci interpretes scribunt 'Oυαφρῆ, quos sequuntur scriptores veteres Christiani. Vi. xi eruditi jam dudum observarunt, hunc eumdem esse, quem Herodotus et Diodorus vocant ἈπρI, et. Hoc vem est, Sacerdos Sosis. DNE Sacerdotem significat ἔν garium, etiam Sacerdotem Idolorum. Vide Genes. x LVII. aa, in Africam et Eusebius apud Srminum pag. 75,76,