장음표시 사용
221쪽
iogeniosictimana fri omni mea: laude maioris,. Misim La Crome su erudito ae deliciarum harum Hudioso lectore continumcem. Verba Capta
t i s Salis vera. Deum facies vultusque-paternae octo et sexcentis numeris , cui litera trina : Conformat sacrum Wmen , cognomen et omen. Vides saerui'. . nomen , tribus cara constans literis, quae numeros contineuti DCVIII. t Quod aenigma qui solvelle i, semo. hucusque prodiit. Grotii coniecto ras, quas in notiS attulit, . . quia rei non satisfaciunt.
apud ipiunt legi malo. Sed post haec nemo prosecto dubitabit , quin niurtianus , qui in illo libro . , ex Theologia Aegyptiorum,' res tot reconditas nos do-euit in .animo habueric nomen ΦΡΗ, ' quippe quod . ut vere me monuit Vir ille doctissimus, cuius mehisbile M feci, et ex tribus literis compositum est, et 'numieros conficit DCvIII. Dabimus ipsum Maw- Manum interpretem, qui ibidem ita canit Solem ' D. I rium Gat , quodsolus honore
Te ferum Nitas, Memphis veneratur Osirim. His omnibus vero an stius ait esse nomen illud, quod tribal litoris constat, 'et numeros ocu III complem
tur, nempe Et certe in . Amuletis a b Gnosi blitam: ad averruncandos morbos , aliaque mal . . de Nupsiis Philologiae p. 43, q4. i
222쪽
propellcnda confictis, saepius reperiimus, nomen hoc ΦpH expressum , tanquam eximia prorsiis et veluti magica virtute praeditum. Agnoscunt hoc etiam veteres, qui eam ob rem Petephren nostrum, non tan tum sacerdotem Heliopoleos sed illic etiam Solis lainistrum fuisIe, tradunt. Hoc sine dubio dicere voluit Eustathius Antiochenus, de Manasse et Epitraimo: Iosephi filiis, ita scribens: Oi ς λεκεν 'Arre. θυγατηρ Πετεφρῆ 'Hλίου. Quae verba certe sunt Corrupta, adeoque perperam a Leone Allatio ita eon versa: Quos peperit illi Aelfi, filia Petessirae Uii Heliae. Facile erat corrigere Πετεφρῆ 'Dρεως 'Hλιου , Petephrae sacerdotis Solis , quod res ipsa loquitur; sensusque requirit. Et ita plane legimus apud Philo nem Iudaeum ca): Ἐγγυα πρὸς γαμον αυτρ πιον επι- ταν καπ Αἴγυπτον ' Ιερέ- Flλύου θυγατέρα M, Despondet ipsi filiam clarissim apud Aegratios viri qui Solis habebat sacerdotium. Et id quidem tota haec vox composita I B U B, vel, ut Graeci scribunt, Πετεφρῆ et Πεντεφρῆ, re ipsa significat; quod nomen igitur, non pro nomine proprio, sed pro nomine dignitatis habendum est. 'Iερευe hic idem est, quod 'Αρχιερεῖς. Ita Graeci saepius. Exempla il-
III Part. II Lib. MI Cap. V planche CL v. Adde Tabul. CXLV, ubi in gemma legitur ΑΗ PACAE e PH P pro'. PH; . et Tabul. CLXII in gemna repraesentatur Sol in Curru, quatuor equis vecto. adscriptis his literis ipP, ubi sine dubio excidit aut dele m est H. In Tab: CLX v gem ima occurrit, insculptas habens literas PHN, quomodo . eadem vox repraesentatur Tab. ς Lx v D.. ca) In Hexaemeron p. 76. edit, aequatiti '
.. ί' Corruptus laeua ira constituendas, ut reddidit iniqrmis: ἔγγυα
223쪽
lius rei plurima suppeditat Io. M onus b J. Nempe unaquaeque Aegypti urbs, communiter uni, saepe etiam pluribus Numinibus sacra erat. Numen porro unumquodque habebat sibi dicatos sacerdotes, numero plurimos, diversi generis, quorum omnium unus erae Praeses ac Princeps, quem Graeci vocant 'Αρχιε- ρέα, et τον ποισιν 'Iερέα d , uti nec minus e Macιπροφητηίν, quique κατ εξογὴν sacerdos huius vel illius Numinis, huius vel illius urbis nuncupabatur. Exemplum dabo, quod apud Proclum, celebrem Platonis interpretem occurrit, qui de.Solone per Aegyptum peregrinante refert cf) . Σολων ἐν ιερει ὀνομαζομιDω Πατενειτ, Conversa tus est Solon Sal cum sacerdote . cui nomen fuit Pa- remit. Memorabile est, Plutarchum rei huius aliquoties mentionem iniicientem , sacerdotem illum vocare non Patendit, verum Sonchim, Sonchitem Nempe Sonchis erat viro huic nomen proprium, Patσ- neu dignitatis. Neis enim, ut supra iam monuimus, Numen erat ab Aegyptiis religiosissime cultum , et quidem Sat, uti veteres testantur. Et vero Pa reneit Sacerdos erat Satticus. Dubium itaque esse non potest, quin Pateneis exprimatur sacerdotium .
Neithae, scuti nomine Potipherae vel Πετεφρῆ face dotium Solis. Possiem plura huiusmodi compositionis h In Collectaneis Historicis de vita Aristidis Rhetoris
e Clemens Alexand. Lib. I Strom. p. 356J.l f In Timaeum Platonis Lib. I p. 3I. x In vita Solonis p. 168 sin. , et de lud. p. 63a edia
in 'in' 4maeo si. 4 4. Chalcidius in versione Tismaei p. II. Procrus Coiamenta in Tisaeum P. 3 .
224쪽
nis exempla quculentissima, quae sane in historiae Aegyptiae monumentis rara non sunt, adducere, possem etiam rationem huius compositionis ex sermone Aegyptiaco illustrare et egregie confirmare. Sed memini, me reverentiam debere lectoribus, quibus sorte digressone hac paulo prolixiori, stomachum et fastidium movi. Res ipsa mihi certissima et indubia est, Πετε φρε Aegyptiis sonuisse summum sacerdotem iis Heliopolitanum.
. Transitur ad mltum Herculis AEnptii, qtii ab' , - , ' Hercule Graecorum es diversissimus.
ostendi. nisi me opinio mea dicipit, ex ipsis historiae Mosaicae indiciis, Aegyptios, tempore. iam Iosephi Patriarchae, relicto Creatore, cultumi reiniosum obtulisse creaturis, et idola gentium veneratos fuisse. Sed alia superest quaestio , quam dimittere intactam nefas fuerit, utru .n, illo Iosephi aevo, Aegyptii religiosa veneratione Hereulem etiam, ceu Numen sanctum, coluerint, illi . templa et urbes consecraverint, et consecrare omnino potuerint. Ego, si id de Graecorum Rercule, Alcmenae filio, Thebano, tot die.
corrupta aut contracta, et io hac voce, et in similibus compositionibus, pronunciatione etarre solam vunonnunquam etiam Πεντεφρῆ, ut iupo Huimus, quae 1criptura genuinam pronunciatibnem omnium optimet proxime refert. Eadem scriptura occurrit in Πεντιάτυρι: .
rege Thebaeorum , in Eois o emo cataloes. Vide Eum mnicoh Graecum edit. Maligeri p. 23. Sianificat hoc nomen Summum Sacerdotem Myeris. MMO Aegyptiorum Numine , quaedam int k- DE Lood, et in Pantheo Aegypt. Lib. t eam
225쪽
Iarum fabulis celebrato, intel imum velim, non assem sum, sed contemtum potius et risum meruero. Nam , ut alia nunc taceam, ex rationibus Chroneso etiae id evidenter satis colligitur, Herculem Graecorum, quin gentis propemodum, post ingressum Iacobi cum famimia sua in Aegyptum, annis floruisse. . Quare seri nullo m*do potest, ut ab Hercule illo, tempore Iacobi et Iosephi, Provincia in Aegypto. ceu a Numine augusto, cognominata suerit. Quando itaquetis nomine hic utor, cum Graecis loquor, qui Numen illud Aegyptiorum, , quod patrio ipsiorum sermone 2 inax et dicebatur, Herculem V care, et Herculi suo, heroi fabuloso . accommodare Consueverunt, eum citeroquiri , ter Numen illud Aegyptiorum et Herculem Graecorum, immensa sit discrepantia, haecque duo Numina nullis re, nisi solo nomine, quod Graeci uorique commune esse volu
runt, inter se conveniant. c. O ,: , . - S V L . . ., ' :
riercules a raptiorum, Graecorum Herextimulis antiquior. e Et primo quidem, quod ad rationem temporum attinet, veteres in eo conspirant omnes, Hercule Graecorum Aegyptium longe esse antiquiorem. Licero, obi j varios diversarum gentium HercuIes enumerat, secundum locum Herculi concedit Aegyptio, quem ait Nilo naium; quartum Graeco. Nec aliter
citaui qui l), Herculi . inquit, quem inrigenae Aegyptu irium apud se. et an Uuissimum perhib eoaqua qui postea pari rinute fuerinx, in cognomentum
226쪽
rius adscitos. Alv qui Herculis nomine postea Innotuerunt, nomine tantum Herculis Aegyptii, in eius honorem atque memoriam, superbierunt Et sic omnino capienda sunt Macrobii cm verba, quae alio loco n iam attulimus et explicuimus: Nec adsimes, Alcmena apud Thebas Boeotias natum , δε- tam vel primum Herculem nuncupatum. Imo post multos atque postremus ille hae appellatione dignatus est, honoratusque hoc nomine, quia . nimia fortitudiane, meruis nomen Dei virtutem regentis co). Pro liuius hoc argumentum persequuntur scriptores Graeci, interque eos historici laude dignissimi, Herod rus et Dio orusci Siculus cuius postremi verbR apmnere,ooperae pretium duxi. Is, postqvunde Hercule Aegyptio disseruisset , ista subiungit: nuvero, qui ex Aumena natus est, plus quam decies mi is annis post, aiunι Icognomen Herculis accessisse.
itu gloria obtigeris, δεα quod Herculis vetusti flumaemulatus, gloriae ut et nominis hereditatem adierit. . , S VII. . Hercules Aeetaptiorum est virtus Divina in Numine
- . - hoc EImbolice culta.' Quam accurata, quamque veritati consentanea sint ea, quae scriptores, modo allati, de nomine Hercuc lis, m) Saturn. Lib. I e. XX. p. 2ω.cn Dissert. vir g 6. - , σὶ Ita et de Hercule Tyriorum Luesanus in libro de DeaMria, Tom. I Opp. p. 877 ed. Salinuri Lib. a I e. 43.
227쪽
lis , utrique et Aegratio et Graeco communi, memoRtiae prodiderunt, iam non disquiro. Mihi satis est deorum testimoniis probasse , consensu omnium, Her cutem Aegyptium Graeco insigniter antiquiorem, hunc que prioris aemulum tantum ac imitatorem fuisse. Sed praeterea, si etiam rem ipsam spectes, vix est, in quo convenientia aliqua insignior inter utrumque Herculem ostendi queata Graeci Herculem suum hominem, est hominibus natum, sciunt et agnoscunt. si poetis ere dimus, ex Alcmena et Iove, si philosophos a dimus, ex Amphitryone et Alcmena, et propter 'vise tutem , post mortem demum, Heroum et Deorum eonsortio suisse . adscriptum fabulantur. Aegyptii in suo Hercule coluerunt virtutem Deorum, aut Deum
virtutem regentem, quod ex Macrobis supra s iam observavimus, quodque ipso Numinis huius vocabulo Aegyptiaco egregie confirmari monuimus. Vendi antde Hercule suo Graeci fabulas permultas, iaciunt idem Aegyptii, qui omnium primo Theologiam sub fabularnm involucris tradidita et populo occultam v dentur. Sed ne in fabulis quidem utriusque gentis, de stio Hercule , notabilem aliquam inter se conspirarionem deprehendere potui, nisi sorte id, quod et Diodorus Siculus observavit. Ait enim, confessum esse apud omnes, quod Diis coelestibua Herculei in Aelio Myersus Gigantes suppetias tulerit. Altis Aegyptiorum , de Hercule suo, fabulis aenigmaticis r ferendis, libenter nunc supersedeo.
Hercules AeetaptiorMm ex quorumdam sententia Numen ingenitum , aeremum. Sed quia in eo tamen sum, paulo distinctius expli-
228쪽
Iscabo, qualenam fuerit illud Aegyptiorum Numen, quod Graeci Herculem interpretantur, et quid in eo Aegyptii coluerint. Nomen ipsum, sicuti id Dissere tione superiori explicuimus, satis ostendit, Aegyptios,
in hoc suo Numine, eximium aeternae Divinitatis attributum, nempe, robur, M. potentiam Deo.
rum, quae sese per opera conspiciendam exhibet, ve neratos fuisse. Et in eo profecto tota Aegyptiorum veterum Theologia et Physiologia, quam tamen Graeisci, Aegyptiis nihilo sapientiores , ut absurdissimam multo sale exagitant, versata est, ut aeternae Divinas mentis , seu virtutes inviitales, seu etiam euectus praecipui, in mundi creatione et Providentia conspieul, symbolo aliquo emblematico adumbrarentur, religiosa veneratione colerentur. Tale Divinitati, symbolum fuit etiam illud Aegyptiorum Numen, quod Graeci Hercutim vocant. Si Macrobio credimus, rerum Aegyptiarum non experti, Hercules Aegyptiis fuit symbolum virtutis invisibillis, solo intellem concipiendae. Haec enim sunt vim verba: Saremtissima et augustissima ingratii flerculem religionavenerantur , ultraque momordam, quae a pud illos rettro longissima est, ut carentem initio colunt. u
Secundum alios, Hercules fuit MI, aut virtus M. sis, Ombollire culta. . Si vero alios, et illum istium quoque, cuius tem-monio nunc usi sumus, mirrobium audimus, Hercules Aegyptiorum ad visibiles heternae Divinae virtutis effectus videbitur potius reserendus esse. Vno verbo Hercules symbolum erat Solis, et quidem adorabilis cub Saturnal. Lilia I D. με.
229쪽
tentiae. Explicemus hoc istis Macrobii verbis cubeSed nec Hercules a substantia Solis alienus est. Quippe Hercules ea est Solis potestas, qua humano generi. virtutem ad similitudinem praestat Deorum. Quae,
interieetis quibusdam, ad Herculem Aegyptiorum specialius sic accommodat: Praeterea sacrorum admini-Frationes apud Aeraptios multiplici actu multiplicem. Dei asserunt potestatem, significantes, Herculatu hunc
esse τον εν πάσι καὶ παντων Congruit huic Aegyptiorum Theologiae etiam Theologia aliarum orientis gentium, Phoenicum praecipue ac Tyriorum, quos antiqujsima et summa religione Herculem prosecutos este, Graeci persaepe testantur. Horum sermo ne Hercules dicebatur Mελκαρθοe, teste Philone '
plicatur Rex urbis, nempe Tyri, quasi dicas βασιλέα πολιουχον, sed a Seldeno et JRex praevalidus , quod ad significationem τούAegyptiorum prope accodit. Hercules vero ille symbolicum Solis nomen et idolum erat. Re ipsa per Herculem opinor Aegyptios designasse virtutem Solis quasi ronougiam, quam tempore verno eXlerit, et hominibus demonstrat, omnia radiis illuminando et virtute sua vivificando. Speciatim in Aegypto illo ipso tempore fruges ad maturitatem perducebantur , teste
Plinio; qua de re plura videri possunt in Chronologia Sacra Vener. Des - V noles Haec est potentia Solis. Hinc Macrobius c. b θ ait: Virgo , quas manu
230쪽
arissam. refert, quid aliud est, quam δυναμις ἡλιακὸ'c cuisub quae fructibus curat 8 ud
ylias gentes messis peragitur, dum Sol est in virgine, apud Aegyptios autem, dum Sol esset in ariete et in tauro. Hoc δύναμις ηλιακη. Hinc in Aegypto sacra fiebant Herculi tempore Aequinoctii Vernalis; et tum ostentabatur calathus aristis impletus. Vide Tabulam Bem binam, measque ad illam notas ΜSS. Ita etiam Graeci de Hercule, quando eum αλλχπορικως Solem interpretantur c . Huc pertinent etiam, quae de Arar sive Μarte orientalium 'dius obserint, Chaldaei autem, teste Macrobio, Martem appellant Herculem. Ex illa igitur 6O Orientalium Theologia, ac potissimum forte Aegyptiorum, talem nobis Herculem repraesentat Nonnus Panopolita Aegyptius. Poeta non optimus, sed omnis antiquitatis, ac praesertim Theologiae veteris Graecae et Aegyptiae peritissimus. Αςρο ce) Vide Scholla. in Theogoniam p. CLXU b. edit. Venetae Trincapelli, Conser etiati p.
cd De Relig. veter. Persarum p. 64, 65. . e Petrus Gnaeus in notis ad Nonnum p . IS9: Rerem ks Prriis idem fuit, qui Sol. Huc respexit noster. Et pronfecta sermo ibi est de Ioriis. Sed ille etiam Aega ius dici eonsuevit. Vide Vossum de Idololatri Lib. I cap. 34.. .
Animadversiones ad Tabulam Beminam sive Isiacam postea in Iucem exire thisit IabIonuius, insertas Miseellaneis Deresinensibus. Haec autem cum desint in bibliothecis inomphribus. et suas ipse Α ctor recognoverit emendaritque coniecturas in Tabulam Bembinam,is eas. dem hoc tomo altero opusculorum recudi faciam. Multa codici. suo Vir Cl. adscripsit. quibus S ix huius dissertationis illustraretur atque adeo annotatio de Hercule constabiliretur. Nolui ea h. l. omittere, eui non nescius, magna ex parte lari quoque in Pan eo Λegyptiorum,