장음표시 사용
301쪽
quod x permulti, testantur.ν Romani: vero, quod proprii gentis hu)us togatae cr) scriptores nos do-ςent, facio huic destinaverant d. vii I Kal. Aprilis , id est, xxv vel secundum Aegyptios xxlx PMmemes .i. Inter duos hosce dies intermedius est ille, quem in Kalendario nostro notatum deprehendi mus, xxiv Marsit , vel xxvIII Phamenoth, quem ad eamdem lemnitatem spectasse. mihi Hus quam vero simile fit. Et certe a quibusdam in ipsum hunc diem reiectum fuisse aequinoctium vernum, scimus ex di se to testimonio cΣ auctoris Geomnicta. Eorumque calculos secuti fuisse videntur, qui dierum Aegaptia corum Romae celebratorum rationem disposuerunt.
Vbi ad mensem Aprilem perventum est, duos anis notatos videmus dies Aegrptiacos, qui se, unico taotum die interposito, illico consequuntur. Nam ad P. xiii Kal. maii, id est, xlx Aprilis, vel secundum Aegyptios, xxiv marmuthi, legimus: Dies Aeg iiacus; et idem mox repetitur ad d. XI Kal. Maii, vel xxi Aprilis, aut secundum Aegyptios xxvI Pharmu. hi. Ita scriptum reperio in editione Κalendarii nostri Herwartiana, qualem recudi secit Schuri eisitatus p. spo.
Vetus mundarium Rusticum in Martio, itemque aliud Mundarium Fastis oridii in Codd. MSS. praemissum. Plumelia Lib. IX cap. I . Servius in Lita I Georgic. Ico.
302쪽
p. 27o. In Codice alio, ex quo novam eiusdem ediationem procuravit Bucherius, Aprilis mensis cum aliis nonnullis plane deest. In editione porro Lambecii, ea saltem, quam Schurrasseisichius repetitam nobis dedit, ad unum tantum, non duos dies, id annotatum Ie mus, diem nempe HI Aprilis, xxvi marmuth3 Aegyptiorum. Qua in re ego lectionem Codicis Hesevaniani reliquis omnino anteferendam putem. R mae igitur, mense Aprili, duo celebrabantur dies Aeraptiari, brevi unius tantum diei intervallo interisiecto, dies xix et xxi. Quodsi iam Fastos Aegypti rum consulamus, illi, ut opinor, rationem rei huius optimam et certissimam nobis subministrabunt. Eam ita explicat ca Theo, celebris Arati interpres rinatus ortum vergiliorum . in vere locat. Matutino enim exoriuntur cum Sole, quando is in Tauro exsit,
poὸ d. xxv Pharmuthi d. xx. Aprilis . Mensis ille eum Romanorum Aprili congruit, idque ipsum tempus messis est apud Aegulios. Liquido ex his perspicitur,
diem inter duos Arnptiacos dies, notatos in Kalen dario Romano, intermedium fuissis in Aegypto messis initium, quod etiam recentioribus b virorum do.ctorum observationibus confirmatur. Ideoque dies illo impensa Aenptiorum religione omni procul dubioeolebatur. Ipsum hoc videtur esse Sacrum, cuius Dio rus Siculus mentionem dicit . ubi scribit ce)r Etiam nune messis tempore, oblatis spicarum primitiis, incolae iuxta manipulos plangere, Urimque in-
ca Seholiis Graecis in Arati Phaenomena p. 3I editi Morehi. 36 b, edit. Οxon. ba Vide viri venerandi L. A. des - Rigmos Chronolo Dam Sacram Tom. I p. 55s. Adde m ueri deseriptione Aegypti Tom. M p. 's, 96 editionis secundae. eb Lib. 1 p. 1a edit. Wecbel. scaP. 14. l.
303쪽
voeare solent. Id quod idcirco faciunt, ut honorem pro inventis Deae sub primae inventionis tempus retria Mnt. Huic Festo Aegyptili, qui Romae degebam,
ires integros dies sacros esse voluerunt, d. XIX, XX et xxi Aprilis, quorum in Kalendario nostro, more solemni, primus tantum et ultimus dles nominantur Flae ratione factum est, ut et diem in Aegypto solemnitati huic dicatum, d xx. Aprilis complecterentur, et eadem opera superstitioni Romanorum velificarentur, ut qui d. xix Aprilis ludos suos cereales solemniter clauderent, die vero xx I a priuis natalem umbis suae religiose concelebrarent, quod etiam in Ra kndario nostro observatum videmus.
Praetermissis mense Maio, in quo non deprehendo quod operam meam poscat, transeamus iam ad IMMnium, in quo, uti in reliquis etiam sere consuevit seri, duos-dies Aeraptiacos videmus annotatos. Nam primo quidem ad vii Id. Iunii curi Iunii , vel secundum Aegyptios xiII Huni, legitur appositum rDies Aegaptiacus. Non memini quidem, me apua scriptores veteres, Graecos Romanosque, de hocn minatim die quicquam legisse memoriae proditum. V rum non dubito tamen, quin sacer habitus, et cultui Aegyptiorum religioso destinatus fuerix. Lucem aliis quam hic nobis praebent scriptores Arabes, qualitum vis rei gestae veritatem fabulis ineptis lacrultare, ac propemodum totam 4nvolvere' soleant. Audiamus lils, tur Murtadium, Arabem scriptorem, uti suspia
. De admirandis Aegypti, ex versione Gallipa et edistisae P. Vatinii P. 164, 165. '
304쪽
cabatur ce) eius editor, Seculi xIII, in haec ve ha scribentem: Ferunt . ad Amrum filium AIU,ςum k in ditionem recepta Aenpto . Misram .norasset mense Padini, accessisse regionis illius incolas , eique exposuisse, Nilum fluxium, ex praescripto cerv
ae cuiusdam legis, tempore praestituto, in arva masgundi, eaque irrigaro, es legem illam nunquam νi Iari. Cumque Amrus quaesivisset, ecquaenam Leoc ea esset, hoc responsum rusisse: Duodecima mensis huius Payni, virginem pudicitiae intactae ex manibus parentum, quibus, ut in negotium hoc consentiant, sari eri primum debet, accipimus, eamque deindes, xeste splendida et pretiosis monilibus exornatam, noct deducimus ad Nilum, ac ultimo in fluvium huncce praecipitem damus. Hoc facto, fluxius ad cendit, eo agros nostros implet. Rem eamdem ex aliis gentis abicae scriptoribus, et ex traditione in Aegypto Pervulgata, repetunt hJ permulti, qui iter in illas terras susceperunt. Quis lana est, qui non illico sentiat, fahulam sic nobis narrari, cui nulla, ne vel minima quidem . species veri inest, et de qua ante recentiores hos Arabes Multam medanos, egregios fabula.
Ium lautores, nemo. quam fando aliquid audivit.
mitterius in Praefati P. 4o. Neglecta hic orthographia interpretis Gallici, eam, Aliae hodie recepta magis est, secutus sum. Urbem, quae postea Tahira, vulgo Cairo, vo - hJ Hostia relation d'un voyage d'Egypte p. 52. Lu car relation du voyage fait en I I , Tom. I p. 3IS Les uisaux moires des mus Τom. Vu p. 13 ιιι Description d'Egypte, TOR. I P. 864 ..
305쪽
Verum uti tamen minor etiam stillas non temere nainscitur, et sub fabularum tegumentis aliquid veritatis subesse solet, ita mendax quoque ista Arabum traditio viam forte nobis ostendet, ad inveniendam veram causam, ob quam in Kalendaris Romano d. xiii Puni nuncupetur dis Aeraptiaeus. An non enim id saltem hinc intelligitur, eo tempore, quo Arabes Aegyptum subiugarunt, regionis illius incolas d. xiI P ni solemniter, ut festum, cum gaudio celebrata ' De quoi tanto minus dubitari potest, quia res ipsa in hodie num usque diem perseverat, eiusque memoria quotannis recolitur. . Nempe persuasum est Aegyptiis c Q. a d. xII A ni incrementa Nili adscendentis, a quo omnem regionis suae fertilitatem expectant, conspicua fieri, et ab illo tempore sensim progredi, ex quo etiam fit, ut, post A. MI P ni, Liturgiis suis hanc orationem interserant cl): Dignare, o Domine, fluvios plenitudine aquarum e benedic illis, fac ut adscendant secundum mensuram suam. Alia etiam diei huic volunt propria, ex quibus . ingentia in totam Aegyptum redundent bona. Explicemus id. .verbis scriptoris admodum recentis, sedi laudati. Is autem ita Vixdum aquilo spirare incepit, cumiae emorbi illi omnes evanescunt. Ventus hisce, humidua.
co Vansleb lib. cit. P. 48a Idem auctor P. Sp. a Liturgia Gregorii, in Collectione Renavdotii Tom. Id 33. Ego versionem meam adornavi ad normam Codscia S., quem olim in Bibliotheca Lugdunensii Batava evolvi.
306쪽
te plurima, quam, dum in Aeraptum ruit , attraxis ,rurgidus , semper sentitur d. xii Poni secundum copios. Quia igitur humiditate sua insignem aeri murationem inferi , id ipsum oecasionem dedit traditioni
cuipiam , cuius nulla apud veteres vestigia reperiun rur; sed quae ramen habetur pro certi ma et testa si ma. Dicunt autem , die tuo coelitus decidere r rem, quem ipsi guttam vocant , cuius virtute aer per Furgetur , et corruptio omnis dispellatur. Guttae huius meminerunt omnes, qui de admirandis Aegypti ea literis prodidere, quae in Aegypto ipsi aut viderunt aut audiverunt, qui tamen et id addere solent guttam hanc, postquam Nilo, sermenti instar, admixta fuit, incrementi eius causam esse. Sed pace viri iningeniosi affirmare mihi liceat, traditionis huius, non ita recentis, atque ipse sibi persuadet, vestigia satis lucu-Ienta apud Veteres reperiri. Nam quod nunc guttam roris coelesiis Aegyptii hodierni vocare solent. id ma fores eorum vetustioribus temporibus guttas Iachvminum Isidis dixerunt, et his quidem eamdem plane virtutem tribuerunt. Multi ex indigenis , ut scribit
Pausanias, de Aegyptiis loquens co J, sunt, Lachrymas Isidis vicere , ut Nilus augeatur , etcin arva se undar. Paul9 aliter Lutatius , non ineruditus Statii interpres, qui Nili incrementa lachrymarum. guttis etiam, sed lachrymis Aegyptiorum in acceptis fert. Verba eius sunt p): De Sacris Isidis iractum reuia proventum fruct um Aerapui quaerunι usque ad. Vansub p. 48, te Pere Meata, dans Ies Nouvea
307쪽
reos planctus. Nam irrigatio Nili supradictori
fetibus imploratur. En fletus, sive lachrymas, quibus irrigatio Nili deberi credita est; usque adeo traditio illa Aegyptiorum: veteribus cognita et pervulgata fuit. Ex his igitur, ut nunc ad rem, unde digressias eram, redeam, satis liquere arbitror, d. xiI Pnni Aegyptiis, ab omni hominum memoria, sacrum suisIo et venerabilem, ut qui fertilitatis, quam a Nilo anxio expectabant, prima specimina dare soleret, ipsosque optima quaeque sperare iuberet. Ne quem vero tur. bet, velim, quod in Kalendario nostro, non d. xii sed xiii Padini notatum videamus. Nam discrepantiae huius generis leviores, in Fastis Aegyptiorum, obser' Vantur Plures, earumque rationes alio iam loco indicavi. I
Quia in hoc argumento iam versor, lectorem aequuanimo laturum esse confido, si, quidnam de- originavera fabulae illius Arabicae, quam S xv retuli, Cen. sirum, distinctius nonnihil explicuero. Tradunt autem Arabes, inter solemnitates, apud vetustos Aegyptios d. Mi Parni consecratas, suisse et hanc, quod Nilo virginem immolaverint, eamque vivam in fluvium prae, Cipitaverinta Arabem proseAo esse oportet, qui imadcredat. Verum quis dubitet, quin a vetustis Aegypti Incolis, inter alia laetitiae publicae illius diei argu, mepta, inter grates coelestibus persolutas, Nilo etiam sacrificia oblata fuerint . Cumque Aegyptii, elum lasacris deorum, a sanguine pecudum abstinere ut plurimum solerent, vero dissimile non est, loco pecudum,
308쪽
Nilo et ceteris diis in solemnitate illa serta, liba, ae placentas oblatas fuisse. Id autem, si recte coniicio, Plutarctus docere cr) nos in his voluit: in sacrimus, quae mensibus Poni er Phaophi peragunt, placentas coquunt, quae pro insigni annum vinctum impressum
Babent. Nempe sacrisicia haec offerebantur eo tempore, quo Nilus adscendere incipiebat, mense Puni, et quo crescere desinebat, mense Phaophi, non secus atque hodie regionis illius incolae, in incio Divina matutino, a d. III Payni, De Iunii, usque add. vlII Phaophi, vel Octobris, orationem peculiarem recitant, qua Deum precantur, ut incrementis Nili benedicat, et fluxium ad iussam suam mensuram adscendere iubeat ca). Possum adferre aliud, in quo vetuiti illius Aegyptiorum moris vestigia servantur adhuc luculentiora Nam die illo, quo gutta cadit, id est, d. xv Payni, mulieres in Aerapto non minus, quam
in aliis regionibus, supersitio e , inter cetera, boc etiam inepte satis sibi persuadent, guttam illam . dami bitur in Ieream, massam etiam quamdam farinactaqua subiactae, quam nocte praecedente ueri exposi . runt, fermentare. Ex massa illa placentas postea coquunr, quas partim aliis dono mitIunt, partim vera
sibi ipsis serrant, ei in Amibus fiollicite custodiunt, ea
opinione inescatae, mederi eas adversus morbos. Quis hic non videat reliquias superilitionis illius, quam vetustioribus Aegyptiis Plutarchus tribuit. Placentae itiniae vetustiorum Aegyptiorum, siguram, uti iam ex Plutarcho intelleximus, impressam.habebant asini, id
est, Typhonis, genii mali, vinculis constricti, et ex bis
309쪽
go his placentis aliquas, de quo dubitandum non videtur, in Nilum proiiciebant. Rem ipsam, ut plurima alia,
post id temporis retinuerunt Christiani, eo tantum di ierimine servato, ut ritus antiquos, in solemnitate Niliaca adhibitos, ad placita religionis suae magis attem. Perarent. Itaque suspicor, eos loco asini vineti, qui in vetustiorum Aegyptiorum placentis visendus erat, placentulis suis imaginem B. Virginis Mariae impre sisse, earumque unam, aut etiam alteram, in Nilum
coniecisse. Aegyptii antiquiores Nilum suum in tutela Isidis esse, et Iachrymis eius augeri credebant. Quid vetat nos augurari, Christianos, seculo forte quinto adulto, aut sexto, Isidi beatam Virginem substituisse, eiusque imaginem Nilo obtulisse Hodie certe, Aegyptios, quando Nilus adscendere desiit, L vΠI Phaophi, post alios ritus, solemnitati huic dicatos, ad ulistimum crucem in medium Nilum mittere, scriptores fide digni cu testantur. Quidni olim maiores eorum idem cum imagine B. Virginis fecitant Hinc sine dubio rumor ille natus, Aegyptios virginem quotannis in Nilum solitos suisse praecipitare. Sed ego haeo diiudicanda aliis libenter relinquo.
Satis de d. vii Iunii, vel xiii Pnni, quem inter alis AEnptiacos Kalendarium nostru in collocpt. Est
et alter in eodem mense dies AEnptiacus, congruens cum d. xx Iunii Romanorum et xxvi Parni Aegypti rum. Ita enim in Kalandario legimus: Dies xii Kal.
Iulii cxx Iunio dies Aeraptiaeui. Diem hunc olim
310쪽
DIAegyptiis solemnem sacrumque extitisse, viri erudit iam pridem, dueta ex hodiernis Aegyptiorum moribus
et ritihusyconiectura, observarunt. Quam in rem ainponere iuvabit verba Vanstibii, cui literae hae plurimum dehent, et qui aliorum diligentiam, velut stimuistis admotis, incitavit. Sic vero ille νθ Iunii, qui Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli m moriae consecratus est, incipiunt incrementorum Sili progressus, per urbem Cairum publice annuntiare. In
Kalendario Coptorum dies hic est xxvI Pnni, quo etiam peragunt Festum Gabrielis Angeli. Diem illum sermone Arabico, qui nunc hominibus illis vernaculus est, nuncupant imu be Masre, id es, daem ,
quo incrementa Nili annuntiantur Cairi. Paulo an te σνὰ autem observaverat, idque iure merito, a hibitos ab antiquioribus in negotio hoc ritus, maxima ex parte, hodienum servari. Mitto alios, qui eiusdem rei relationes historicas nobis reliquerunt. Id unum ex Vanstibio nunc observasse satis mihi crat, diem solemnitati huic destinatum a Coptis, sive Aegyptiis, esse ae xxvI Pnni, diem illum ipsum, qui in Kalendario Romano notatus est ceu dies Aegyptiacus. Crediderunt nempe ab omni tempore Aegyptii, diexu vel XIII Pnni, guttam roris coelestis, in Nilum fermenti instar illabentis, incrementa eius efficere et praesagire, post aliquot autem dies illa ita conspicua Evadere, ut iam incrementi gradus observari possent.
Nosce incrementi Niliaci gradus publice primum
d. xxvI Pnni annuntiare, et sic usque ad mensem
Phaophi pergere, semper moris fuit. Plura alia de diei halus celebritate in medium adferre possiem. Ve-