장음표시 사용
321쪽
'so. l. 23. AEttas Traseos. Et certe Euripiis. δει eamdem plane sententiam aliis etiam in Tragoe- . diis proposuit, uti in Supplicibus v. 53a, Tom. It
τὸ σιδιοι δ' .ue pag. sa. i. tr. n anima multo tempore perduret
Videtur haec fuisse sententia Aegyptiorum, animam, qua corpori coniuncta fuerat, illius societate dele- . etari, et illam quaerere, dum licet. Quamdiu com. pori, quod iam animaverat, adhaerere potest, secundum illos, ab eo se non separat; sed ubi cor- .pus illud prorsus ad cohabitandum inhabile evadit, tum aliud corpus quaerit. Hinc dogma Metempsychoseos, quia ab Aegyptiis ad orientales fere omnes transiit. De eo lic disserens, in vita Franeisei Xaνerii, introdueitur aliquis Iaponum Bonatus vel sacerdos: Tu dris dum A mir, que is mon- de xea famis eu de eommenoment, F que les hom-1nes a proprement parier , ne metirent potat. r Amese d ageseulement da tarps, ou elis Boit enormis.. G tanais que ce crepa Murrit dans la terre , elis era certae un auire frais F vloureux, ou mus renais.fons tanιδε avde is flexe te plus mbis, tantot avec is
feo imparfait, stio tis diverses constellations ductu, lea disserens aspem de la Lune. Letire da. Pere Boucaei, dans les Mures Edissanter, R
cueil xiII p. 99, IOO. 32. l. 29. Porphyrius. - Possunt haee verba iliuitrari ex doctrina Aegyptiorum, quam memoriae
322쪽
i πώ μὸν πατρὶ τὸ πιεύμα καὶ τὲ οδμα τῆ W1τρὶ τὸν σαρκα καὶ τὴν πιμελὴν προσγεμμῆναι. Illustra haec ex dodtrina Astrologorum apud Seldenum de Diis Syris p. 9a, et Salmasium Ann. Climact. p. Ias. 33. l. a. Haec Epicharmi. - Epicharmum imitatur in his, Lib. II. Icio . ' Cedit item retro, de terra quod fuit ante . In terras: et quod missum est ex aetheris oris, . Id rursum coeli rellatum in templa receptant.
- Eodem spectat locus Euripidis allatus ad p. 3o.
Ad illustrandam hanc Epicharmi sententiam, conferendus utique erit Diogenes Laertius Lib. III, S io, et addenda omnino, quae ad versus Epictam retii, illic citatos. Observat. Pag. 36. l. Ist. Εumdem in sensum Athenagoras, supplicati pro Christianis p. Isa cedit. Oxon. I 68a in Istmo), λλουσι Mεν κα Αου προ- οἱ λογιώτιο τοι, δι θεοῖς λθοντες, σεληνην, τοὐς αλλους ἀνθρωπους θνητοῖς νομιζουσι, καὶ ἱερα τους τάφους αυτων. quod ultimo addit de hominibus mortalibus ad dignitatem divinam evectis, ex recepta Christianorum doctrina hausit, qui id ipsum ex Graecis quibusdam aevi posterioris acceperant, novisque rationibus adstruxerant.
Pag. a I. l. 7. Thales Milesius. Pertinet et hue, quod de eo Varro observat de Re Rustica Lib. ir
323쪽
. PANTHEON AEGYPTIORUM. - rip. 2 3 3. agiquod fuit principium ge
nerandi animalium, ut putavit Thales Milesius et Zeno Cittieus: He Fontra principium Eorum ex ψit nullum , ut credidit 'thagoras Samius, et Ariapoteles Stagirites. Adde Atruvium Praefat. Lib. VIII, et Servium in Virgilii Lib. Iv Georg. 364. Cet rum domina illa Aegyptiorum, de aqua initio rem
rum , etiam reperitur apud Brachinanas Indorum, teste Rogeris Lib. II cap. I p. IOI edit. Gallic.
Pag. 4 I. I. 24. Conser cum hac doctrina Orphica Diogenem Laertium, qui rem eamdem, sed verbis propriis, et distinere tradit in Prooem. g ro. Doctrina haec Orphei allegorica de ovo etiamnum re peritur inter traditiones Brachmanum Indorum. Riunt enim illi, Ixoreta cid est, divinitatem fransmutatum fui a in ovum, et ex illo mundum prodiisse. Vide Baldaeum in Descriptione Insulae Ceylonis soL 435. a. b., et Abr. Rogem Portam
Pag. 4 a. l. ID IN se habuisse rationes Naturae t Itur. Ita veteres etiam Philosophi loquebantur, teste Chalaidio, cuius haec sunt verba Commentariis in Timaeum Platonis cam xxxix p. I92 edit. Fabricii: Cum enim Deus opifex sit origo numerorum, omnibusque ex se substantiam submin ret, rati mesque earum tam simplicer, quam multiplicatas, ipsa contineat, ceteris ntimeris, incrementis, immminutionibusque mutatis, sota Monas inconcusso iure est, atque in statu suo perti erat; semper eadem, semper immutabilis, e singularitasseemper, quema modum divina omnia, quac nulla temporis progressione mutanIur, suntque semper impatibili Ilien
s. Nisi filius. Et sic Cicero ipse paulo ante cap. a I, rartius a mustolo Nili silio.
324쪽
Pag. 49. l. Ist. Nempe reliqui Dii. Appilea 'hla: doctrinam Platonicorum de Opifice, quam ex Cha eidio descripsi supra ad p. 42. Pag. 5o. l. 8. Hutamus, Mens. - id qhoque trais ditum fuisse in Theologia Asyriorum et ab Orpheo , ' monet Simplicius Lib. iv in Aristotelis Physicam
susculta sol. I 5o. b. Pag. 62. I. II. Originem sabulae de olea Minervae sacra narrat in Themistoclis vita, p. ast Iedit. Steph. Pag. 63. l. 6. Natura masculo-foeminina. Ex Aegyptiorum igitur fontibus manavit, quod Orpheus, . sive quisquis sub hoc nomine latere voluit, tradit
de Minerva, Hymno in hanc Deam sv. Iod, Aρσην lati καὶ Pag. 75. I. a. Hinc est, ut videtur, quod etiam
Graeci Minervae suae arietem vernalem Consecraverint. Ita Servius in Lib. xI Aen. v. a59, Adde Manilium Lib. II v. 439, et confer ad istum Io- cum notas Maligeri p. Ia Pag. 78. l. all. decernens. - BIud hie omnino monendum, analogiam grammaticam requirere, ut a UE, fiat et sicut ab I ΔΝ, misereri, fit ΠΔΗ , et et sic alia huiusmodi derivata formantur, ut a contero, si contriius, a CDdRE' circumcido, fit circumcisus. Sic io tur a formatur I HS , et posterius plane est Nηιθ Platonis, prius comparet incompositis illis, de quibus vide S a. ,
325쪽
Pag. 8a. l. a. Aelianus. Operae pretium est consi-- . derare, quae idem scriptor ex traditione Aegyptiorum de Leonibus memoriae prodidit, Lib. v de Animal. cap. 39, et cum his . conferre eorumdem doctrinam de Phiha, sive Vulcano. Pag. 9o. l. 28. Vox .Rμμων - malo sensu accipitur. Expendere operae pretium est, haec ex Itinerario
Caroli Pometi Aethiopico dans te iv Recuest. des Letires Edisiantes 9 p. Ias. On me pria, da voir una persenne de qualis , qui Bois malade. Undes assipans me dis is Torellis Μich. Hesy-a- iare,1'Esprit malin ta Dappe. An vox haec et Aegyptus et Aethiopibus est communis . Certe ex δαίμων, sormatur quod analogice significat ληιμονιο σν, id possemur, vel percussum a
Pag. 9 I. l. 6. Vocem S , quae bonam solet habere
significationem. Pauca tamen exempla in Contra. rium reperiuntur, v. gr. Μatth. viii. I 6, XvII. I 8. 9s i. as. Graeci recentiores, arcanam ν. Aeg. ruinam assecuti non sunt, tria. - Legendum est: Graeci recentiores, cum arcanam v. Λeg.'dOctrinam non assecuti essent, tria.
99. s. δαμων. Ex Miscellaneis Lipsiensibus Novis Vol. vI p. 6 4, nota sequens hic apponenda erat, ab operis Lipsiensibus, ut videtur, omissa. Etiam apud Manethonem in Drnastia, vetregno Deorum, sit mentis ἀγαθού δαμυονσe. Sed quis sue sit, pluribus disquirere, vix operae pre- esse duxi. Adeo illis pleraque a genio Hro Thulogiae Aegaptiacae aliena sunt. Sed rei huius culpa potes esse penes interprete . Graecum, qui sorae mιram confusionem induxit. Adde, etsi tamen ego culpam omnem malim in Manethonem Usum reticere, qui auι rerum Aea uacarum im
326쪽
peritus non fuit , atquc videri voluit, arat monummissa antiqua patrio studio deditaque opera corrupit, tit Ptolemaeis νelificaret. . IPag. Io . l. 28. Παμβώ, In Apophthegmatibus P trum, Tom. I innumentorum Corelerit p. 46a,
et alibi. Pag. I . ag. ΕἰRDII. Non multum
hinc abit Hyd atastori , quod legitur Numeri
Pag. II 3. l. 5. Ba mala. - Suidas in voce νοσος p. 6ss scribit: νόσος. - in τῆ σελήνηανακεσα' ὐπν γαρ ταύτην γοεσθα cpam. Vltima verba sorte legenta sunt, υλ ταυτης γ. si observationein de morbo sacro, qui τῆ σεληνν ανάκειται, sumsit Suidas ex Artemidori oueirocriticis Lib. II p. Ioo , quod et Rigauius monuit. In libris N. T. vocantur epileptici σελιφνια μιενοι. Consulantur interpretes eruditi ad Matth. Iv. 24, xvlI. Is, ac loca plura similia. Pan II p. l. 23. Si nomεn - Aenptiacum rei. Spauin s videtur apud Aegyptios cognomen fuisse Lunae, quatenus illa credebatur hominibus certo quodam tempore mala ac ipsam etiam mortem inis ferre. Inde enim laetum esse opinor, ut Gλη- φνια μενοe, Lunaricus, qui gravia et tristia a Luna patitur, interpretibus Aegyptiacis dicatur xιREpavLDN, Matth. IV. Ω , XVII. IS.
Pag. Idis. I. ra. Osiridem sin Solem. Potest hue referri, quod Indi in lingua sua antiquissima et sa-
327쪽
cra, quam Samscrit Vocant, paucis tantum intel- lecta, Solem vocent Suri. Vide Rogerii Portam apertam Lib. I cap. XV, non procul ab init. , Lib. ii Cap. Iv M. et cap. IX p. av. Baldaeus in Descriptione Ceylonis p. 194: me dem qui idem est cum Uuro ho den Malabaar die hon. ne i I.
Pag. I 28. I. Io. Solinus cap. XLI scribit: Nonnullos assirmare, omnem excessis αναβάυωeb originem de Sole fieri , primamque exultantiam tumoris' concipi, cum per cancrum Sol vehisur. Conise hic omnino Do Hrs Discouris copcerning Sanctioni thon p. Io6 sqq. Similia omnino Indorum Brachmanes, discipuli Aegyptiorum, fingebant de suo Gange, fluvio sibi sanctissimo, quem idcirco etiam fluvium coelestem nuncupabant. Vide Abrah. Ro- ρον de la Religion des Bramines Lib. II cap. kix. - Le P. Bouchra dans une letire, qui se trouve auxv Recueti des Lertres Edisiantes p. Iste La surcedu Gange, selon ι'opinion des Indiens, es torue ce-
Iesse. C'est, disent iis, un de Dura Dieux, qui lasit de eouler de sis tete fur is motit Ima.
Pag. I 29. l. 23. Conser cum hoc Psaltis loco Aedianam de Animal. Lib. V cap. 39. Sag. I 29. l. 34. In membra di carptus. Proclus in Timaeum Platonis Lib. III p. 2oo: Τὸν Διονυσον οἱ Θεολόγοι μεριζομιενον, in επτὰ μερισθῆνα λέγουσιν.
τὰς συμις-Iας. Fay IN. I. II. Graecos. Et hic a Graecis quibus. dam se in eam induci sententiam passus est Celeb. Ia Croesus, ut et ipse existimaret, Osiridem esse in
328쪽
Pag. I 33. l. 24. Indorum Brachmanti. Conseratur Baldaeus in Descriptione orae: Malabaricae et Cey
Pag. I 38. l. 24. Cui litora trina. Nempe ΦpH est nomen trium literarum. Observa haec Sanchoniathonis apud Eusebium praepari Lib. I cap. x- P. us edit. Graec. Rob. Steph. sa9J: ile' σιρις των τριῶν γραμ μάτων εὐρετα . Videtur ma-que per tres literas intellexis ' nomen triliterum Et sic nomen Dei sanctissimum Hebraicum' mari , solet appellari ,ετραγραμματον, quadrisit rum. Ita nomen solis pH, . quod Aegyptiis sacrosanctum omnino nomen erat, 1 a sapientibus eorum vocari potuit τριγράμμα, , nomen truiterum
ad quod hic digitus intenditur. Sed quid hoc sibi vult, Uridem fuisse inventorem trium luerarυmνel nominis triliteri P Certe Osiris id ipsum fgnificat, quod tres luerae designant, nempe Solem. Verum re hac tamen accuratius expensa, seu
Pag. IAI. l. 22. Quinque mundorum. Vide eumdem spistarchum J libro eodem de oracul rum defectu J p. 4nst, et inprimis pag. eadem lit. F., 423. A., 426. F., 427. A., F., qa8. A., 43o. B. Pag. I 44. l. s. In fabulis de Osride sacerdotuit, alis legoricis illa vel primum locim meretur, quod singeretur mortuus esse, et renasci. Videndum,' an non hac in re ipsi conveniat, cum Mamma, magno Indorum Numine. De eo enim Brachmanes fingunt, quod moriatur quotannis et in xisam 'oque toties redeat. Baldaeus in Descriptione peninsulae Indicae et Ceylonis Insulae p. 438. b. Idem tamen de eodem p. 559. a. scribit: Daazernata νσωπ'τiM
329쪽
viae largitor. IPag. I 56. l. s. Post eaxitum Israelitarum ex Aenproan. 32o. Calculus hic mirifice confirmatur ex Leonis Libro de Diis P nptiis apud Clementem Alexandri Lib. I Stromat. p. 322 38aJ. Ait enim Leo, Udem fuisse tempore semel undecima generationerosi Mosen. Si enim, quod veteribus familiare est ,
generationem accipias pro annis 3o, undecim gene Fationes conficient annos 33o. . Si igitur Isis post Mosen vixit generatione undecima, vixit anno post Eum circiter suo. operae nutem pretium est, apud Gementem etiam considerare antecedentia. Quando autem dicitun, Udem fuisse rempore lancei, nithil aliud nisi hoc innuitur, tempore Lyncei, Aegyaptios Lunam coluisse sub nomine symbolico quod utique tum factum est, cum Sol nomine Omridis populis propositus fuit adorandus. Utrumque hoc factum est eo tempore, quo annus Aegyptiorum , additione 5 dierum επατομιένων, suum accepit complementum, et Theologia Aegyptiorum antiqua mythica constituta fuit. Pag. I 57. l. st I sqqo et Artemidorus Lib. II cap. 13, Δρακων ορωμιενος - χρονον σημαινει - λοι τὸ απο- διδυσκεσθαι τὸ γηρας, καὶ νεάζειν ' τὸ γὰρ ωυτὸ καὶ συριβέβηκε, κατὰ τὰς του ἔτους ωρας, γηρνν τε καὶ νεέζειν. Vide et Maerobium
Pag. Is 8. l. 6. Anticlidem. Plinius Lib. HI cap. 56: Anticlides in Aenpio laxenisse literas quendam nomine Menona tradu xv annis ante Phoroneum -
330쪽
tiqui viam Graeciae regem. 'Aντικλείδης is δευτέρω περὶ Ἀλεξάνδρου laudatur Diogeni Laertio Lib. viri S Ii, ubi vido notas virorum eruditorum, et in priniis Eabricii Biblioth. Graecam Vol. II P. 2o9. Eumdem' Unticlidis libium laudare videtur in vita Alexandri Magni p. 69 I. A. Citat quoque Anticlidem plutarchus de Isid. et Osir. P. 65I .edit. Graec. Steph. Adde Gerh. Ris. Vos- sium de Histori Graecis Lib. IIa p I6o fio m. IVOp.J. Apud Plutarchum in vita Niciae P. S39. B., memO .i1atur Αυτοκλείδηe D ἐξηγητικοis , ubi non dubito quin legendum sit Ἀντικλειδηe , quod et visum Va-IUD. Vide notas interpretis Plutarchi Gallici inloc. cit. I Om. V P. 67, num. 5s.ls9. s. Ad illustranda Porphrii verba, κα-τὸτ Zωλον μετασχηματιζόμενοῦν ,. appositus est locus
Martiani Capellae Lib. I p. sto, in quo de sole ait: licet duodecim nonnullis formas c nempe in Zodiacob convertere crederetur. Pag. I 6o. l. 23. 'Rμουν, Amun, quam vocem Grae- . ci ad terminationem , cet. Ita vocantur etiam Monachi quidam, nomine Divinitatis illius, uti moris erat Aegyptiis, insigniti. Talis est Abbas Aman in monte Nitriae, in Apophthegm. Patrum, apud Corelerium Monument. Eccles. Graec. TOm. Ip. ssi. Adde p. 39a, 393Pag. I 62. sn nota f. Pro Libliotheca regia legendum, in Bibliotheca Abbatiae S. Germani a Pra
Pag. Iis. I. Iη. Tempore etiamnum Theodosisi Iunioris. Item tempore Iustiniani. Vide locum memorabilem - in Procopii Lib. I Persicorum . p. 33edit. Graecae Hoeschel.
I 66. l. ao. Fabulam hanc Aenptiorum omis-licam. Fabula haec originem suam Aegyptiacam facile prodit. Examussim enim convenit doctris