장음표시 사용
341쪽
Pag. 78. l. I 3. Referebatur ad Lunam. Rationem. huius rei adfert etiam Phurnutus s Cornutus J de Nat. Deor. cap. 34 P. 233. Pag. I O. l. 23. Ab aliis etiam vocatur, rel. Vide Lib. I cap. I S II, ibique not. .Pag. Io3. l. a. Oceanum Sidera pascere. Conseri hic notas ad Abr. Rogerii Portam apertam Lib. II Cap. 5 p. 283 editi Gallicae. Pag. III. l. 2 sqq. Diem certe, qua primum conspiciebatur - bonum imperfectum. Doctrina haea veterum, ac sigillatim Aegyptiorum, de bonitate dierum a phasibus Lunae repetenda, videtur non parum illustrari posse ex praeceptis Brachmanum, de quibus consuli potest Abr. Rogerii Porta aperta Lib. II cap. I 4 p. 7s edit. Gallicae. Pag. 132. l. 2, 3. Planetae unicuique apud Aera
ptios tria, cet. Observa. quod ex Th. 'dii Libro de Relig. Vet. Persarum p. 63 disco, idem - aliis orientis populis in usu quoque suisse; idque
meam coniecturam non leviter firmat. Pag. I O. l. IS. Poeta , rel. Verba haec Propertii sunt notissima, et a multis citari solent. Eleganterea illustrari possunt ex Plinii Panegyrico cap. 3O,si; cuius locum debeo indicio Gottingensium in ,
Relationum suarum Fascic. III p. 266. Pag. I 52. J. 27. ΒυβMινων ορων. Significatur his verbis, Nilum prodire ex montibus, iunco et byblo frequenti tectis. Et hoc recentiorum temporum experientia confirmat. In Relatione itinerarii sui
Aethiopici quae legitur dans le Iv Recueti des Letis tres eripiantes J Carolus Pontatus haec habet P. Io9, Ilo: B F a dans te roaume de Goyameune montagne fori eleνδε, en haut de laquelle sontdeux grosses Durces Teau, rune a Porient, Pautrea Poccident. Ces deum surces forment deux ruisseaux, qui se precipuent ayee une grande impetuo
342쪽
nes S de jonci. ' Pag. I 6 I. l. I 3. Adspiratione. Legendum adspirationis gradu.Pag. I62. i. Ist. In regno Goiam, cet. Confer cum his, quae ex Caroli Ponceri itinerario notavi ad
Pag. 16s. in nota ' ' Adde hic Plutarchum, exta Dinone idem referentem, et cuius verba expendit merentur, in Vita Alexandri Μagni p. Ias9 edit. Stephani.
Pag. I79. in nota 't. Dio Cassius, Uin. LI p. saoedit. Steph. Γ6 IJ narrat, noluisse Augustum adire Apim, atque significasse, adorare se Deos, non
Pag. I 8s. l. 8. Aelianus de Anim. rel. Subestne hic mystici quidpiam 8 Voluitne Aelianus id dicere quod p. 2ρη explicuimus, at sibi minus inteulinum p Pag. I 89. l. I. Συμβολοκ. Scholiastes Pindari in Olymp. XII p. Io9 edit. Pauli Steph. : 'λό χοροe
'παρμοῖς, ἡ φωνας, ρ-ὴ ἀπαντησεις συμβολα φησὶ iέγεσθα, etc. rig. I96. l. 6. Ex B. M Gozio. Idem observavit etiam Thomas Eduardus, Anglus, in Commercio Epistolico cum Ludovico Picquem, quod Minck-
Ierus Hildefensis edidit, P. 289. Pag. a I s. l. sto. Confer hic Peritonii origines Aegypt. P 543 5s' , - Pag. a I 3. l. 27. Vtrumque pro lubitu. Exemplum ex eo cape inprimis memorabile, quod Iosephus, qui libros Maneshonis diligenter et accurate legerat, de eo observet, quod Amenophi, qui ipsi est in ordine eorum, qui hocce nomen gesesunt, quar
343쪽
tus, supposito quippe et fietitio annos regni ce
tos nullos attribuerit, cum tamen aliorum regum
annos semper annotaverit, Lib I adv. Apion. 3 α6 p. 46o. Verum Africanus Amenophi huic annos regni assignavit viginti. Eusebius autem undecim. Vid. Marshamus in Canone Chronico p. 433. Et nisi uterque a Manethone tam insigniter discreparet qui fieri potuisset, ut a se invicem toties differrent Pag. 229. l. 29. Hebraei, qui forte id mens g. ab Aeraptiis acceperunt. Quod conceptis verbis assiemat moratus, Οἰφιν appellans labέτρον τι τετραχωρονικον Αἰγυπτι-. Dixi. plura in ΜS. Collectione vocum Aegypt., quae vide stom. I Opusculorum P. I 8a, I 83J, Pag. 249. l. 29. In Nilometrio tamen, quod hodie illic conspicitur, apparet Inscriptio Arabica, de qira haec legas in Eourmoniti Descriptione Campestrium Mempheos et Heliopoleos, Gallice Parisiis anno
17ss edita: On I sit, que ce batiment fui eis Pan der gire u r, de Iesus Christ 86a. IIn'es mini fait mention si Prince, qui regnoit alon. id
non videtur accipiendum esse de prima ere stione Nilometrii illius, sed de eius restauratione et exornatione. Confirmatur hi ex P. Is I. Pag. a . l. Io. 'I Deam. Id tantum monend*m praeterea erat, saltem in aliqua nota, Deam non dici πολέα, sed πολιαίδα et quod ultimum de Diis Deabusque pariter adhiberi potest. Frequentius de Diis positum fuit hoc epiphetum. IMinerva autem quoque vocatur ab Aristophane in Nubibus sus. 6oa, in Equit. M. 578s ibi Seholia, Cas bonur et Bergoru J. .
344쪽
pag. 28. l. I 8. Sed in eonfiniis AEnpti. Illustrari
hoc ex eo poterit, quod Hadrianus Imperator. Aegyptum peragraverit, omniaque visu illic digna. . et a Sacerdotibus continuo celebrari solita, curiosis oculis inspexerit. Vide Memnonem meum Symtagm. III cap. II S 3, et cap. IV 3 7 p. 9ῖ, 9 33. 28. Aurora de se ita loquitur apud Opia' dium Metam. Lib. XIII. Vs. 59Ι. Si tamen aspicias, quantum tibi Gemina praestem, i Tum cum luce noxa noctis conmia servo. Pag. 35. l. 26. Spectant huc, quae apud Varronem leguntur de Lingua Lat. Lib. vi p. 78 edit. DOrdror Aurora dicitur ante Solis ortum , ab eo quod igne Solis tum aureo -r aurescit. Indorum Philosophi, in Libro Legis suae, quem Medam appellant, commemorant terram, quam vocant terram auri, vel
. terram auream. Vide Relationes Missionariorum. Danicorum Contin. XLvI p. I 262, ubi haec addi
tur nota: D esssi gehet die Sonne a s, und sicheinet daher gulden oder rotis in thren a Dang. Pag. 84. l. 32. Ventum, sed minus benignum. De
ventorum in Aegypto indole ac ratione vide et Po- eo es Observations ori Aegypt , P. I95, I96. Pag. 9 I. l. I, Ventos terrestres noctu vim maxime exserere, praesertim tempore Plenilunii, de inte iunio, sive coitu solis et lunae, quo neque luna Vetus apparet, neque etiam nova conspicitur, quia
345쪽
radiis solis superne illustratur, etsi non ab ea parte, quae nostris apparet oculis, assirmant alii veteres. Hinc explicandus Horatius Lib. I Carminum
raraeis bacchante magis sub inter
vide ibidem scholiasten veterem p. sr. Scribit similiter Plinius Flist. Nat. Lib. xvI cap. 3o: . In ter omnes convenit . utilissime in eoitu Lunae sterni, quem diem alii interrunii, alii silentis Lunae v. pellant. Cons. le Voyage de Dampier Tom. Irp. IIo, TIst, qui idem illud, quod dixi de tempora Plenilunii, de Typhonibus observat Tom. III p. 43. Pag. 9 I. l. ast. Aeraptum a Libra. Herodotis Lib. III cap. Addatur Sulpicius Soerus in Dialogis P. SI 4, si S. pag. 92. l. 9. Ventum Vide D. Curteum ad Genes. xM. 6, ubi et laudat Bocharti Hierox.
pag. 92. L I6. . Tempore illo, quod a Paschatis Pentecosten. Designatur hisce verbis sere Maius mensis, aut medium veris. Confer hie Panihel Part. P. aost, Theue ι Part. II p. 489: As Ae-νa une tempse de sabis, de la mome manlare quVI en fuit quelques Ibis es, ambie F en Enpte, frincipalement au Printems: elis Euis excitis par un. νent Hs miri fort. ehaud, etc. 'Illud igitur tempus videtur sui sie Typhonis regnum, quod xvIlI fere dies durare a veteribus Aegyptiis creditum. Vide hanc Part. IlI p. 63. Eo spectat fabula Sacerdo
346쪽
. ter enim, Aegyptiace Sol est vernus,' ut suo loco probavimus. 3Pag. 9et. l. Iap. Vulturnum. Vide de hoc ventoxium Lib. XXII cap. 46, cum quo operae pretium erit conferre Abbium Lib. ui cap. 113 p. 367. et praesertim Amarchum in Fabio Μaximo p. 33 asin. edit. Steph. Adde Scriptorri huius versionem Gallicam Dacerianam Tom. iI p. 336, et notas in
r re des Julis Tom. I p. 43. ' Est autem operae pre t. lium, de eodem vento legere les Uoyages de Ta- vernier, Tom. I p. 763 oc latv. Pag. 96. l. ia. naro Supha. Expendenda, quae dos hac voce observare nosque docere voIuit Iacobus Kochius, in dem heleuchtetent iob, ad cap. XXI. I 8, p. 343, et ad xxviI. ao, p. 464, 46s. - Possunt et videri,' quae hic in laeundis auris a me annotata sunt
Tag. 98 l. 24. Ad Uus Iosem. In hoc Plutareri loco Iupiter, id est, Asitan, secundum Aegyptios, - designat solem vernum. Vide notata ad p. 9 Pag. Io I. l. ult. Precationes, cet. Id ipsum sim a seatur fabula aliqua Brachmanum sacra, quam videin A. Rogerii Porta aperta Lib. I Cap. I 6 p. 97t edit. Gallicae. Pag. Ioa. ln margine. Pro Seth legendum Bebon vel Baisso Pag. Ioa. in nota ' Vide et Oxidium Lib. va tamiam. vs. 697 sqq. pag. Ii8. l. ia. Ad sterilitatem huius suae uxoris. - Si vera esset, remque acu tetigisset , coniectura I cobi Mehit, qui terram, quam mare rubrum alluit, dici apud Iobiun censet .r qu, ad labi xxvIu sto, - P. 464,
347쪽
464, 46s, et omnino adde p. 343, itemquepsa, ex eo sententiae, quam hic proposui, robur novum et insigne accederet. Sic enim pateret, oram illam Aegypti sterilem, quae ad mare rubrum sta est, olim dictam fuisse id est, Taphoniam. Vnde seri facile potuit . ut successu temporis sacerdotes , qui tes naturales fabulis involvere
Consueverant, oram eamdem nuncuparent uxorem
Taphonis, in quam nempe is agit. pag. Illa. l. 23. Meridionalis. Observa hic, Manichaeos luci assignasse partes orientales, occidentales, et Septentrionales. tenebris vero meridiem. Ita Simplieius in Epicteti Enchiridion cap. xxxiv p. a 9. Vide et Prasioire de Manichis par Mr. de Beausebre Tom. II p. 298. --- Vim perniciosam venti meridionalis, etiam in finitima Libya, saepe veteres multis describunt. Vide Plutarchum in Vista Alexandri, p. I 247 edit. Gr. Stephani. pag. I et s. l. u6. Adscitis in coniurationem viris LXXII. In sequentibus hos LxxiI coniuratos interpretor totidem ventos, quibus Τyphon ceu sociis et adiutoribus usus fuerit. Tales etiam sibi esse ad manum ,
apud Ovidium gloriatur Boreas, Metam. Lib. vlvs. 693. Idem ego, eum pratres eoelo sum nactus oper*, Nam mihi campus is est anto molimine Iuriri pag. I 6. l. 4. Septuaginta duas orbis Eabitati ν
giones. In totidem partes Lxxu videlicet, Aegy- . ptios nonnunquam divisisse etiam Coesum, doeee Iambtichus de Myster. Aegyptior. Sedi. vIII cap. 3. P. IS9.
Pu ia . l. Consimiliter Pindarus, cet. Idem Pythion. Od. v initio Syracusas dicit. τέμενος χρεος, ubi Scholiastes p. ac ι, ι δὲ νούς
348쪽
Ἀρεος τέμενος οἱ ται. ' Sic etiam Aristides in Elet, snio, fol. 68. a. edit. Graec. Florent. Eleusinem vocat κοὶ,όν τι της. γῆς τέμενος. Pag. 142. l. Io, II. Quod m. h. urbis -- ad 9. Crinobum usque. Comparetur cum his, quae dixi,' Ruinarius in Actis sinceris Martyrum p. 24S. Pag. Isa. l. I 5 sqq. Hodie usum illam ipsum, rel. Fictiles enim hydriae eius generis etiammim in Aes - pto in usum eumdem adhibentur. Vide les voy, - ges de Thmnnot Tom. I p. 8aet la Relation de Vansleb p. 4o et, te troisil me Voyage de Lucas ' Parto I p. 3sia, Ies Nouueaux Moinoires des Mis- sons Tom. vii p. IIo, Tom. II p. I , la Description d'Egypte par millet Tom. I p. 2I Πn., le yage de Graver p. I 3o, Iai. Illas ipsas vi- ' deust designare voluisse illustrissimus Princeps Ras risitius in historia Peregrinationis suae p. Is 2. - Nisn tantum argilla ista invenitur prope urbem Ca- nobum, sed et premetea in urbe Thebaidos, ena hodie nomen est Cana. vide Pauli Lueae Itineis' rarium ultimum Tom. II p. IOZ. Is ''. Aeg. cap. vri.=6s-II, 75 et illic sequentia, item p. 78. Pag. I 66. l. 29. Herculem. Legendum mere*rium. Pag. 469. 1 ' ro sqq. Confer hic H. Do Hrs Dis- course conceming Sanehoniathon p. 93. Pag. 172. l. 3. Θειων θεωρία κω θεάσει. Artis Theurgicae initia vidisse Aegyptum, ' mihi fit probabile. Certe satis cito inter Aegyptios innotuit. Vide historiam Theurgi Aegyptii Romam profecti. - ibique cum Plotino contendentis, apud Porphrrium in vita Plotini cap. x, in Fabrieli Biblioth. Graec.
l. s, 6. Τῆ θεία γνώσει κοὐ επιπνοία. Vox frequenter apud Theologos Theurgicos oc-
349쪽
currit. De Proclo in vita eiu ait Marinus 'Cap. XXIII p. 46: Ουκ ανευ θείας επιπνοίας ἐφω- νετο διαγίγνεσθαι, καὶ τα τρυς Γ. 222
Pag. Ipsi. l. Io Columnis incipum. Proetus in Τi. maeum Platonis Lib. I p. 3I: Ἐν ςηλαις απεγρα φοντο τίς παραδοξα, καὶ θαυμιατος αξια των πραγματων, Πτε εν πράξεσιν, ριτε εν ευρεσεσιν. vide
et p. 38. Pag. 177. l. Io. Πετρωας βίβλουe. Hoc est, quod Martianus Capella, p. I 76 allatus, dixit Aemptiorum rupem. Nam rupes illa et πετρώαι βίβλοι, rem eamdem significant. Pag. I78. l. 24. Terra Θringiea. Illam paulo a curatius designavi et descripsi in Syntagm. iII de
Memnone cap. II 3 a. s. De originatione vero nominis hu3us terra Bringica coniecturam meam suppeditavi hic p. I 8 l. Pag. I 83. l. I 6. Nomen Armais. Praeterea, quae
hic observo, adde etiam S sto p. 189. In Mane- rhonis Aegyptiacis, apud Iosephum Lib. I adversus Apion. P. 446, Occurrit 'Ἀρμace, et p. 447 alius iterum 'Aρμαie, quem Graeci nempe Danaum nuncupant. Sic et Theop4iIuι adversus Autolyc. Lib. Iii S i 9 p. m. 348. Et hunc ipsum p. 46o, Videmus vocari 'Eρμαῖον, ubi Cod. MS. Halaiensis babet Ἐρμῶν. Quod quidem ea, quae dixi, egregie confirmat. Diodorus Lib. I p. 59 inter reges Aegypti numerat etiam 'Aρμαον, quod qRidem n men, demta terminatione Graeca, ab Ἀρριαῖς non differt. Vide et SIncellum P. 73. Pag. I 88. l. a. His, nisi fauor, conscripti, Cet.
350쪽
cum Thoma Ε ardo, quod L incklerus edidh, p. 297: Iohannes Greaves in descriptione fecundas 'ramidis: in latere boreali observavit lineam characterum Sacerdotalium, qui non ad perpendiculam descendunt, sed continuo lineam inciunt, sicut cum nos scribimus, et, si dici potest de Maracteribus ignoratis, pergunx a extra versur sinistram.
Pag. so . l. 24. Ab eo nomen inditum. Fortebra Propheta, cuius in Thesauro Inscriptionum Antiquarum Gruteriano P. CCCXIv n. a mentio occur
rit, a Bes' nomen quoque suum habuit. Nam '--βho, signiscat Lesiacum, vel consecratum Besae scons tum, ψ Opust. p. 43Q, 43 J PROLEG0MEN A. porri subnexata Pag. xv. l. 6, 7. Id enim apertam imitationem A an humi -- fusium fluum Limactem. Ismaelem sine di*hio imitati sunt Arabes, et, qui in circumcidendo eumdem plane servarunt modum, Aegyptii, quod Ioca a me Citata docent. Res ex eo probabilior evadit, quod mater Ismaelis Hagar oriunda fuerit ex Aegypto, Genes. XVI. I, 3, XXI. 9, et quod eadem filio suo mulierem Aegyptiam in uxorem d derit, Genes. XXI. stri
Pag. xxIx. I. Io. avi uti diversi erant Aega tisam meorumque Dii. Quaedam hic opponi possent Sed quamvis initio insignis aliquis inter Aegypti rum et Graecorum Theologiam consensus conced,