장음표시 사용
351쪽
Theologia mutata et innovata suit. Etiam Phurnurus f Cornutus J de Nat. Deor. cap. xviI, distinguit, inter antiquam et recentiorem Graecorum Theiao-giam. Hinc igitur factum, quod Athanasius obser-Vat oratione contra gentes p. sto edit. Commetini : Καὶ τί θαυμοπὸν , ἔτι, toe οἱ χορησαντες Fξηγουνται, παρ' Aιγυπτιων οἱ Πελασγοὶ μαθονσες τὰ ονοριατα των θεων, ουκ 'ἴσαπιν ουτοι τοῖς παρ' Αιγυπτιων θεοὐς,. αλλα αλλους παρ' εκεινους θρησκεύουσι, και ολως πάντων των εν ειδωλοις μανέντων ἐθνῶν, διαφορόeὲςιν η καὶ ἡ θρησκεια, καὶ ου τὰ αυτὰ παρὰ τοῖς αὐτοῖς. ευρισκεται. - In animo habet Herodoti Lib. II cap. 52, 53 Pag. Xxlx. I. I 4. Praeter Patres Ecclesiasticos, id etiam testantur Isocrates in Panegyrico P. m. IO6,
et Arsides in Eleusinio sol. 68. Pag. xxIx. l. 28. Eos non,' sicuti Graeci, sentire, Deos, cet. Quod aliunde quoque potest confirmari. Vide v. gr. Epiphanii Panarium p. IO94. Pag. xxx. l. II. Puodam Leone patefacto. De hoctione quaedam notavi ad Clemenιem meum Alexandrinum p. I9 edit. Graecae Florent. Γ vellem, ea potius hic adscripsisset Iabsens ius J. , Pag. xxxI. l. as. A Chrissianis quibusdam ilio tempore. Conser hic Casauboni Exercitat. I Seet. x P. 52 ac seqq. , et Ludovici de Four, Abbatis da Longuerue, Dissertati de tempore haereseos Montant inter varias eius Dissertationes posthumas edita a mincklero b P. 258. Pag. xxxIII. l. IS. Colloquia in Aegypto habita de rebus divinis inter Alexandrum Magnum et Psammonem Philosophum, quasi dictum cultorem Ammonis, leguntur apud Pluta hum in Alexandro p. Ia 8. Auctor nobis est Maximus
352쪽
. p. 48 IJ, Alexandrum Macedonem, cum Iovis Ammonis templum adusset, atque ab po dictus esset . filius Ammonis, credidisse Deo, atque admisso isto oraculo, nihil amplius e patre illo suo quaerere voluisse, quam de Nili fontibus. Pag. xxxm. l. ult. o de divina/ionibus, cet. Si
Plutarchi verba accurate expendas . facile apparebit, Alexandrum vere et proprie tantum esse locutum de divinationibus et praedictionibus, sibi intemplo Iovis Ammonis Lybici factis. Quales autem illae suerint, coniiciendo assequi poteris ex Ase t
Pag. XXXIV. l. 8. Omina Apidis. Ex Plasarcha merito colligas Alexandri illam Epistolam egisse tantum de praedictionibus et ominibus Iovis Ammonis Libyci, quod monui ad p. xxxi II. Fieri tamen p tuit, ut auictor illius Epistolae, quisquis fuerit, illa occasione loqui etiam voluerit de aliis praedictionibus et ominibus arcanis, qualia sunt illa Apidis. Nam Apidi Alexandrum sacr* fecisse, disertis verbis tradit Arrianua de Lxpedita Alex. M. Lib. m
Pag. xxxviii. l. I. Is genui suum referrζnt, reli. Tale 1temma Evagorae, Salaminis in Cypro regis, habes apud Isocratem in dilaocte p. m. 8O. Pag. xLviI. l. a. Illa νetus aeraptiorum traditio. Illa etiam a Brachmanibus Indiae conservata eli. Edita est epistola Patris Bouche e Soς. Iec, qua 'veteres Indorum traditiones sacras ex disciplina Mo,stica fluxisse docere vult. Reperitur illa dans te Ix Recueti des Letires Edisiantes, ubi p. 4o illa leguntur: La premiore partie de Vedam, qu' iis appellent Irrouco uvedam , t alte de la premiore cause. G de la manipre, Antile monda a BE. cre . Ca
353쪽
pag, LII. l. a3. Plato etiam literis pmdit, ceta spectat huς, . . quod Simplicius observat in Epicteti
Mysticis, quod in pactione foederum vir lapides sanis: guine solertat inungere. Ita docet HerodorM Lib. III cap. 8. Quando vero. ibidem additur,. Arabes lotos ΟυροταλJ sive Bacchum , et . Aulat, Spe Vraniam. Deos arbitrari, I'. certum est, Deos hos duos alios non esse, quam Solem etLma: m magna chientalium omnium Numina. a'. S te et Luna semper dignitate et potentia inferiores habiti v reliqui Planetae. Ita sentiebant Aetiit.
Vide supra p. LIL Sic et Babylonii apud Diodo rum Lib. Ii p. II 6, Iir, scap. ao, ibi νυμ- et Iinous J, et 'thagoraei, de quibus p. iat seq. Id
igitur dicere voluit, Solem et Lunam esse praecl- . pua Arabum Numina, et ab omnibus culta. quod de Aegyptiis Herodotus pariter observat Lib. II
354쪽
rig. LΠI. I. a I. Sept- -uel rara . Udaeatur esse illi ipsi, qui in Arelatini Historia Alexandri Magni Lib. vi p. 433 vocantur des corporis , qui nempe regi semper adesse et misnisti are tenebantur.
Pag. LIII. l. 27. Se - -ιγδ suas res πιλν. De Cyro iuniore legas apud Xenopho item Lib. I p. 353:-ε,-αοτο. -ων σῶν τοὐς αρχους τῶν πω δε τι Pag. LIv. l. Io. A septem cet. Expenes hanc in rem cum primis ineretur locus Herodoti Lib. II. cap. 8a, ubi hac de re loquens, subinnuit, rem hanc aliis etiam cognitam et usiratam eta; ve, rum inventionem tribuit Aegyptiis. Pag. LV. l. ult. sie la Liturgia S. Basilii MS. p. m. s cubi Mnaudoitur p. η yertie contemplatissm et p. ira. st icti Re udorius P. I 8 vertit ri sentφm D uina. Observa utroque in laco cognomine hoc ornari inret ni ,-primum Sphiaopum Ecclesiae Λlexandrina i: Pag. LvII. l. 6. Rem hane, rel. 7 morarus Lib. ii in Somn. Scip. cap. III: Moo canere coeti etiam comprobames, bonos inusius foram is adhibuerunt; stri apud alios Irra in cithara , spud nonnulua tibiis allima mulis instrumentis fieri solebant. Maximus larius Disserint. HI p. aso xxxvII p. 438Je Πυθαγόρα - καὶ μελω-a-ἡ οὐρανὸς, ου κρου ριπος ωσπερ λυρα αλλ' ἡ
περιφορὰ των ἐν αυτω Φαιμονίων , καὶ μου κων σω - ματων συμμετρός τε Ουσα κάο ἀντίρροπος, ἡχόν υνα
ἀποτελεῖ δαμάνιον ' τῆς ρδῆς ταυτ e τὸ κάλλος θεοδε - μὲν γνώριμον, ημῖν δ, ανασθὲe, δι' υπερ ψὶ ι-ού, Dδειαν A i μετέραν. Pythagoe rei dicebant, u Pythagoram sonum harmonicum Astrorum aliquando audivisse, et Pythagoras ipse id assirmavit. vide
355쪽
landus ad Maxim TFri l . cit. p. II 8, 719J. Pag. LIx. l. s. Philo exden. Legendum 'Ge rem. Epag. LXII. l. 29. Octonarius numerus. Obserata haee Plutarchi, quae extant in fine vitae Thesei p. a redit. Steph. Disputatur ibi de sanctitate numeri septenarii. illiusque variae adseruntur rationes, sed tandem disputatio illa sic concluditur: 'H γὰρ ὀγδοας, κυβος ριπ' ἀροου πρωτος οἶσα, καὶ τού
λω καὶ Γαιήοχον προσποικάζομεν. Loquitur de
pag. LxxIv. I. I 8. Sunt nemo quar r-Θmbola quatuor, cet. Eamdem ob eausam pars idololatriae antiquissimae fuit, apud Phoenides, Cananaeos Syrosque, quae successu temporis etiam ad Israelitas transiit, cultus Iu signorum Zodiaci, quippe in quibus Sol mutationes illas annuas peragat. Vide Panthei Parta I p. Is sqq. , et quae ibi in secundis curis notavi ad p. 339 fmpra p. 8a a J. De eultu autem Ia siisorum Zodiaei vide a Reg. XXIII. s, ibique notas Curioi et aliorum. λPag. LXxi . l. 33. Prudentes imaginibus opus non habere. Aiunt potius Indi, eum, qui Deum colit- sine imaginibus, ad summum sapientiae fastigium pervenisse, et super sacrum Legis librum, qui Uedam dicitur, se evexisse. Vide easdem Relationes,
356쪽
Pag. LXXXIV. l. 3. Resert ad α γματα. Ita et An. nobius Lib. III p. Io9: Aenptior m ridetis aenigmata , quod mutorum animantium formas divinis inferuerint causis. Non aliter Origenes Lib. iiI
Pag. xc. l. Ist. Sacerdotum huiusmodi, cet. omnes incolas Aegypti fui se distinctos in tres hominum classes, milites, agrorum cultores, et sacerdoteS,
testatur Strabo p. 577 s lib. xvii p. II 35J. Diodorus Siculus Lib. I p. 66, 67 scap. 73 et 74Jloquitur de quinque Aegyptiorum classibus, sacer- . dotibus, militibus, pastoribus, agricolis et opifici-hus. Plato in Timaeo p. a4 commemorat sex hominum genera, sacerdotes, milites, prtifices, Pastores, venatores et agricolas. Herodotus autem Lib. II cap. I 63 auctor est, fuisse Aegyptiorum septem genera, nempe sacerdotum, pugnatorum, P bubulcorum, subulcorum, institorum, interpretum et gubernatorum navalium. Quamvis scriptores illi antiqui discrepent in numerisdis classibus Aegyptiorum, tamen dubium nullum est de sacerdotibus, in Aegypto non electis ex quocumque hominum genere, sed e certis quibusdam familiis, in quibus erat munus sacerdotale veluti hereditarium. Vide
Diodorum Siculum p. 66, 78, I9 flib. I cap. 73 et 88 J, et Eusebium Lib. ii de Praep r. Euanget.
P. 5C. Pag. XCI. l. 9. Sacerdotem summum. Conferri potest locus Herodoti Lib. II cap. 37, δαται Ουκ εἷς εκας υ τώ ν θεων , πολλοὶ, των ευ ἔςι ρευς Ionicum recepit Messelingius J, Sacerdos si non unus cuiusque deorum, sod multi, quorum unus est Sacerdos maximus. . Pag. XCI. l. 27. Prophetarum. Satis frequens fit eorum meptio apud scriptores antiquos, ex. gr.
357쪽
- rum in Vita Apollonii Lib. I et . a, Porphrrium Lib. iv de Abstin. p. 371 3 8 p. a et IJ, et plui
res alios, qui diversos Sacerdotum Aegyptiorum ordines memorarunt, aut etiam Sacerdotes quoscumque uno Prophetarum nomine appellarunt, uti sactum videtur a Clemente Alexandrino Lib. I Stromatum p. sos D 3s9 J, et in Nothis sive Appen-
dice ad iis ridem, ubi saepissime nomina plantam 'rum Aegyptiaca attribuuntur vel eorum linguae. Vnus eorum dictus fuit Propheta primarius , teste Apuleio Lib. Ii Miles. sp. is8 edit. Oudendorpii J. Talis forte fuit Μ. Ulpius Apollonius Προς-1e in antiqua inscriptione apud
terum P. LXXXVI num. I, in qua sermo est de diis in Aegypto. Iunge inscriptionem aliam ibidem p. CcCxiv num. a. Talis certe fuit Sonchis, Py-- thagorae praeceptor, quem Clemens Auxandrinus
την Aegyptium. , mPag. XCI. I. 29. Quos Graeci nomine . sive aedituorum complectuntur. Erant illi quid ta' in numero Sacerdotum, sed ordinis infimi, et multo' minoris auctoritatis, quam reliqui. Quocirca ultimo loco ponuntur a Chaeremone apud Porphyrium loc. cit., subiungente τοῖe προφηταις, Ivocpολιτας , ἱερογραμιμιατευ πιν et Φολ-οις, duos Sacerdotum ordines, nempe πρατο.όρων καὶ νεωκόρων. Inseris' ptiones antiquae haud raram faciunt mentionem τῶν Nεωκόρων, Aedituorum Aegyptiacorum. Isidis Aedituus est in Reinosii Syntagmate. Classe I num. Ao . τού μεγαλου Σαράπιδος , ibid. num. 99, et apud Sponium in Misceli. Erud. Antiquit. p. I Neocori illi in Aegypto non erant eiusdem dignit iis, ut colligo ex inscriptione apud Gruterum P. CC iv num. I, in qua Marcus Aurelius Asele. piades dicitur ὁ πρεήβύτατος των μωλώρων του με
358쪽
γαλου Non videntur Neocori fuissa diversi a Zacoris, quos cum Comasiis et Prophetis, i sed veluti his minores, coniungit Θnsus de Pro . videntia p. 65. In eadem inurriptione apud Gru.
et Zακορος. fComparentur notae ad Thomam M. P. 4O , 405 d. Pag. XCII. l. Ia. IIIud Sapientum, cet. Si audimusi Lae. Kochium, nuperum Hlobi interpretem, sed plerumque nimis ingeniosum, nomine Sapientum etiam ab Hiobo designantur Sacerdotes et Magi Aegyptiorum, cap. XII. I 6, II, 19. pag. XCII. l. 22 , 23. Sapiensn- eQq. Aliam nominis Sabiorum originem habes apud in manum Biblioth. orient. Vol. Iv. sol. DCXI. Ex eo loco apparet, obiectionem adversus etymologiam meam, in Relat. Gotting. Fascic. III p. 272 propositam sparum habere ponderis sconL Glossarium, tom. I. P. 234, 235J. Pag. xcIv. l. 6. CI , Sach. Hinc nomen meis. Ias, cuius meminit Lib. II Miles. p. rues edit. novae J, et qui ab eo appellatur Aegaptius atque propheta primarius, explicandum esse, monui pluribus in Collectione mea MS..uocum Aegyptiacarum v. Zachias Diom. I Opusc. P 74-76J. Pag. XCIv. l. I 3. Arpeno pres. Non me poenitet huius observationis. Cons. Collectio eadem stom. Iopusc. p. 38J. . 4 .Pag. XCv. l. ar. Simplicius in Arisutelis Lib. iv de Auscult. Physica p. 266: Mεταβα-
Pag. XCvII. I. 26. Papophoros: Eorum meminisse Chaeremonem apud Porphrium supra ad p. xcianimadverteba.. Non tamen ille solus, sed quo-
359쪽
. que alli, Horapolis Lib. I Hierogl. cap. 39, Dio dorus Siculus Lib. I p. 25 scap. 29J, Clemens Alaxandrinus Lib. vI Strom. p. ais s7s8J. E
rumdem Pastophororum ipsorumque Collegii men, tio sit ab Apuleio loc. cit., quem etiam locum non neglexit operus, de hoc hominum genere plura monens in Harpocrate P. I 3o et seqq. Pag. XCvII. l. 27. Qui alicui Sacerdotum ordiri erant propni. Et hoc retinuerunt Brachmanes, apud quos nemo totam Legem sacrorum, dictam Vedam sue Wedam ediseit, sed tantum partem, a patribus et maioribus acceptam. Vide Relationes Missionariorum Danicorum Continuata xLur
Pag. XCvII. l. 34. Tantum memoriae, rel. Ita etiam Numa Sacerdotes suos volebat institui. Vid. At tarchus in Vita Numae p. a 36 edit. Stephani, et ad hunc locum notae Dacerii Gallicae tom. I p. 388, ubi Sacerdotes Aegyptios allegat, sed au'ctore non indicato, qui hoc reserat. De Pythago- raeis idem illud observat Plutarchus loc. cit. pag. xcvIII. l. c. Memoriae Sacerdotum unice re dunt. Vide praeter ea, quae ex relationibus Misis sonariorum Danicorum citata sunt in nota , etiam Continuat. XLv p. 4 Is noe. c. et P. II 84, ubi etiam ad auctoritatem Megasmenis vetusti Script ris provocatur. Testimonium vero Megasthenis, ad quod illic respici auguror, Strabo adhibet, his veris bis conceptum Lib. xv p. 487 froas J γραμματα εἰ αι αὐτοῖς, ἀλλ' απὸ σκαπαδιοικεῖσθα. Haec tamen verba, quod vel antec dentia clare docent, proprie non ad Sacra Indorum. aut ad Legem Sacrorum spectant, sed possune tamen ad Sacra etiam transferri, et ad Legem Sacrorum, dummodo, quod sane certo mihi persuadeo,
aliunde probari posiet, Indos legqae illam tempore
360쪽
. Megasthenis iam habuisse. Habuisse nullus dubito ac sed an certis argumentis demonstrari possit, nescio. . Ad Aegyptios ut redeam, dignum observatione est, Lycurgum noluisse, ut cives sui legibus uterentur scriptis. Malebat enim, ut quae erant sancita, animis civium inhaererent, quam libris scriptis. Testatur hoc Plutarchus in Vita Lycurgi p. 85 edit. Gr. Steph. Verosimile autem est, eum id traxisse ab Aegyptiis. Nam et hos adiisse, historia eorum perhibet. vide eumdem Plutarchum p. 76. pag. c. l. I 6. Indorum Brachmanas. Illos olim scientiam Astronomicam felici cum successu excoluisse, etsi eorum posteri eamdem negligentius tractent, observat etiam P. de Ia Lane dans te x Reiscueil de Lettres Edistantes p. 36, 37 cet. Pag. cviii. l. 25. Qui ipsi dicuntur νεωτατοι των ἱερολόγων. Adde iis, quae hic observo, H. Domsezs Discourse concerning sanchoniathon S xx P. 4I-q3. Pag. CXlI. l. s. Dictione aenigmatica, ceti Tangit hoc etiam Maximus Parius, scribens Dissert. xxi, non procul ab init. p. m. a s sin edit. Davia
si xxxvii p. 433 J: γαρ τῆς - φιλοσοφίας o τροπος ούτος ην, ἐοικως τοῖς Haec explica ex nostris hisce Protegomenis
Pag. Cxx. l. I 3. Notas illas non esse elementa rel. sic satis bene explicatur doetrina Pythagoraeorum de numeris, quam multi non satis bene ceperunt. Vige les notes de N r. Dacier fur les vies de Platurque Tom. I p. IO6, ICI num. llos, ubi et provocat ad Commentarium suum in Hieroclem, in ' quo argumentum hoc copiolius fuerit pertractatum. De numeris Pythagoraeorum operae quoque pretium est adire Simplicium Lib. I in Aristotelem de Anima sol. 6. a. et sol. IO. b.