장음표시 사용
381쪽
sed in iis essingendis caute tamen esse versandum, et imprimis, quod Criticorum cordatissimi bene monue runt, uium omnino attendi debere. Quid enim ' SI ubique pro lubitu has' coniugationum diversas significationes secum invicem permiscere licet. an non ubique incertus dimittitur lector 8 An non sinis, proptePquem distinctio inter coniugationes instituta est , plano perit Exemplum afferunt pro sententia sua stabilienda: aequum proinde est, ut illud pensitemus. Legi
mus Amos. Vii. a, s , UP 'p'fusestabit vel eriget Iacobum p Itaque . exemplum ha. temus, ubi ta p in coniugatione Ras positum, signiscationem tamen raphia habet. Verum a. quam
raro ea vox hac significatione Occurrat, vel exinde cla. re satis colligitur, quod unicum hoc, quantum memini, eius rei exemplum in medium fuerit allatum.
notum sit, literas ' ΠΗ saepissime inter se permutari.
tionis series hunc sensum sua sponte legentibus offert, quoniam alius vix locum habet. Et certe, si regula communis, ad augendum affectum, aut varietatis, aut denique elegantiae causa infringenda est, fieri id se oportet, ut ab omnibus non obesae naris hominibus intelligi illico possit, alioquin sensus non robur acci pit atque Vires, Verum debilitatur. 2'. illud negligendum minime est, verba istiusmodi ubisilica, quis
h Nolui hoc argumentum aliis plane adimere. Ali quin non desunt, qui alio modo hunc locum vertant. C Ieb. Cocceius in Lexico: Quis vel qualis aut quomodo si his Iacobop in voce VP col. 742. Tremellius, interpres. solidissimus: Quis stabit c superses erub Iacobo In eam dem sententiam abeunt Timotur, Calvinuἷ, Imrcerui,s, aliique.
382쪽
aecurare Pr ex analogia sensus respondent coniugationi fiat, aut nomen aut nauem suifixum s bi deposcere at quod . per quod significatio eorum determinetur. H . exemplo, qMod nobis obiicitur, clare id videmus exinpressum. Non ibi ἡmpliciter ponitur inpotis quod in significatione HUAR pier se, sine subiecto. cui tribuitur . sensum distinctum non conficit, sed additur Quis fusiliabit Lacobum ρ Sic itidem hi aliis exemplis, quae iam supra pro eadem sententia habuimus prolata, Ps. cxiii. 7, 'r qui me eri- 'gis ex pube , et i Sam. im. 8, , -ρώι erigit ex ptitvere Vanum. Sine illo subiecto, quod
exprimitur, sententia hiulca esset, et nonnisi divinanda. Eodem modo se res habet in controversis Iobi verbis. Nam si M p fgnifications raphia accipias . ita Proprie vertendua est locus: Es eqnstituet supra Iu
verem. Nemo non videt s tenuam esse maneam, et ex coniectura supplendam, cum totus locuS, et infum
hoc verbum per se iani obscurum sit. His dε eiusa mirum nemini videbitur, si ta p ea coniugatione, qua expressum est, et eius coniuationis quoqsse signis Ecauone, hic sumondam esse, contendamuri
igitur, in quo situ eorporis Iobus fiM repra sentat Redemtqrem suum. opponitur caseui et ruinae, Ierem. vIII. 4, N'p' an .m en; . et non amplis surgent. Elegans hic est oppositio. Si - hi mortuo adiungit Redemtorent viventem , i sibi se
pulverem mortis coniecto, et πεπτω)ώτι. comitem
383쪽
nis ex prioribus petenda est. Nam cum ipsum Ιobi corpus hic intelligendum esse dixerimus, indicandum est, quid inde sibi promittat auxilii et solatii,
quod Redemtorem supra corpus suum in pulverem redactum stare persuasus sit. Pedibus ceteroquin concul-uare solent corpora aliorum, qui eis sive vivis, sed mortuis insultare cupiunt. Hinc me tacente planum est, singulare aliquid animo suo concepisse, et verbis his exprimere voluisse Iobum. Apud Graecos, et eorum quidem antiquissimum Homerum , qui aetatem Iombi, adeoque mores illius temporis, inter omnes scri-Ptores profanos, proxime attingit, similes reperio locutiones satis frequentes, reiβαινειν, περιβρωνειν et ἀμιφιβα,ειν των νεκρων, quae Omnes etsi vix aliter, quam mortuos protegere, Latine verti possint, in natuvo tamen suo sermone vim habent singularem, et ad mentem non minus, quam ad verba Iobi accedere videntur. Vide imprimis locum Eusiothii S. I addurbum. Quae res cum vix ac ne vix qRidem aliorum industria fuerit illustrata, et tamen ad indagandum I bi sensum conserat plurimum, distinctius paulo a me explicabitur. Non inscias eo, αμφιβαίνειν et περι- ραίνειν in genere de de sensione quacumque usurpari s bis lita fuisse. Celeberrimus est, et a veterum permes iis saepe, etiam in alia causa, citatus hic versus
meri Iliad. A. non procul ab init. s 27J, Κλῖθί μευ αργυρ τοr, D D. 1ν di me argenteo orcu insignis c Apollo , qui rasen protegis. Eodem modo instar, io vii contra Thehas us. Igo,
384쪽
Heu dilecti dii Liberatores, civitatem propugnantes. ubi Scholiastes vetus αμυψιμνειν interpretatur per cir eumire, quod est custodum, quamquam mox, veluti se corrigens, ad illum Homeri locum paulo ante productum, et quidem recte, respici auguretur. Alia nunc praetermitto. Si quis autem Homerum eiusque doctissimos interpretes cum attentione consulat, dubium vix ei erit, quin initio illa locutio propria quasi fuerit curae, quam gesserunt mortuorum, et horum prolemoni. Id satis ex Homero observari potest. Et sic ad eumdem Mosechopulus in Iliad. A. 37. Optimo id ab Hessehio observatum fuit. Sic enim is scribite Ἀμφίβροις, υπὲρ νεκρου περιβαντες γαρ τὶ κνεκοὸν , εμαχοντο περὶ του σωματος, ἴνα lae. σκυλευθὴ '
citur pugna pro morauo. Certabam enim de cadavere, illud circumstantes , ne spoliaretur. Metapfiora auorem a brutis tracta est ' . Duo hic occurrunt notatu digna, unum, quod ait αμφίβασιν proprie dici pugnam pro mortuorum corporibus, quam breviter de stribit, et de qua nos mox plura, alterum, quod id loquendi genus ab animalibus tractum eta addat, quod postremum non plane intactum praeteribimus.
385쪽
λέξιν nempe desum tam esse a quadrupedibus,
ἀριφιβανουσιν , εγουν τὰ σκυμ νια. νουσιν υπερ- μαχουντα εὐινων, quae octa,cφιβαίνουσιν , id est, catu-
uos circummunt et pro iis pugnant. Uide eumdem ad Iliad. A. 37. Dunlex autem celebratur apud veteres in brutis . ἀμιφίβα e nempe pro priorum catulorum, ad quam respicit Eustatisius. et ἀμφίβασιe quoque hominum, et hominum quidem, quod non negligendum, demortuorum. Prioris αμ φι- ρασρωρ illustre exemplum habemus apud Homerum, ex quo, si quid recte iudico, in a Grammaticorum obeservatio defluxit. Nam ubi certamen Graecorum et Troianorum super mortuum Patrocli corpus, fertili
calamo depingit, hanc comparationem instituit Iliad. P. vs Isa ac seqq. , Atizς αμφὶ Mενοιτιαδν σάκοe εὐρο
obtendens Adstitit tanquam aliquis leo circumeundo defensa suos natos , Cui emulos ducenti occurrerint in Bisa iri venatores , hic autem prae robore truces sic Ios volvit, ritumque supercilium deors,m tra4it. oculos tegent lese Aiax Patroclum heroem circumiens proteg L verum mortuorum non solum suorum catulorum, sed et hominum gessisse curam animalia, et ab iis omnem iniuriam avertisse, narrant simul et mirantur rerum nlaturalium sta iptores. De Calvo Romano commento rae
386쪽
in Ariuisus Hist. Animal. ---x, eum hello civili implicitum in acie cecidisse, stes vero non prius caput amputare illi, aut alio. modo illudere potuisse, quam canem, παραμά οἱ αὐτοῖ κειριώω, prope ipsum consilauruin, et prostratum Miner pro viribus pro egentem, occidissent. Eoisdem capite referi, Pyrrhum Epirotam, cum iter aliquando faceret. inclam in nem παρε τα νεκρώπεφονευμένω καὶ φρουρουντα τὸν δεσπμην , cadaveri mini sui interemit adflantem idqus cusso. niem , ne, postquam occisus iam esset, caedi quoque violatio eorporis Addererur, quale quid' etiam referturr Reg. XIII. u4, 28. Haud vero dissimile est, hanc ob causam in monumentis veterum eanem aut sirilia quod animal bellicosum positum fuisse,' in signum vehiti protectionis, qua et post moriem suos frui cupiebant. De Diogene Cynico memorat Diogenes Laenius Lib. H, in vita eius sub finem, ε μησαντε επ' αυτρ μνα, κοίι επ' αυτον λίθου Παρίου κυνα, erexerunt stipis i lius rumurum columnam, et supercolumnam eanem ex lapide marmore) Pario. Epigramma huic columnae additum erat, quod, cum in Graecia versaretur, vidit Sponius, uti testatur in Itinerario p. 94 edit. German. Exstat quoque in An.
thologia, ubi legi potest Lib. M p. 4i9 tom. iup a'aJ. Est et aliud Epigramina Antipatri in Antholo .gia Graecorum manu exarata, quod magis scopo nostro inservit, quod vocem aer ιμπινρω retinet, quodque ne
scio, an editum nactenus fuerit:
c Epigramma boo, cum quadam lacti odis varietate ac sua inter pretatione Latina, edidit Letoius in Epigrammatibus Sepulchra hos ipsiae 474s p. Ia, unda retulit Rersitus rix Antholiet:a Constan-υni casMωι Num sila. et Muncatus in Analecti voL II p. 31.
387쪽
M: DISSERTATIONES DE Locis in r
Ἀνθορ' - γὰρ δε λυσμενέεσσι λέ- . . Die Leo, quid tumulum mortui circum stas p
Boium devorator, quis dignus erat fortitiniane tua p B. Filius Theodori his pose obitum raeumbis, qubinter komines Tanium excellebast fortitudine, quantum ego animalia superare iudicor. Non frustra his constitutus sum. SImbola
Virtutis illius viri. Nam et is inimicis leo nem se praestabat. Haee de αμφιβάσει animalium dicta sussciant. Redeamus ad illam περ σιν et αμφίβασιν, quam esse Pugnam super mortuum corpus, ex Hefchii verbia supra indicatum iam fuit.
Prolixtus est hoc argumentum, quam ut brevi di sertatione pertractari queat; aperienda enim eius oriago, pandendae causae, describendus quoque modiis esset. Verum nihilominus, quoniam eo Iobum respicere puto, et se eo more Nin vis effati huius nititur, quae dixi, in breve sunt contrahenda. Origo elua
388쪽
moris non imi alicui genti propria fuit, sed ex communi potius omnium populorum: consensu derivata. Nulla enim gens tam barbara fuit, tam immanis, quae non mortuorum suorum eximiam curam gerendam esse putaret. In piis , qui veram Religionem, et cum Re Iigione spem futurae vitae, traditam a Deo, mente imbiberunt, hoc mirandum non est. Mirari vero su-hit, cur caeci gentile&, qui de resurrectione corporum non modo nihil habebant cognitum, sed qui pra terea eam ne potentia qui Divina essici posso credebant, in curandis et cum honore tractandis deis functorum corporibus adeo operos suerint. Quis p scit, Graecos et Romanos honestam et, si fieri id posisset. magnificam sepulturam aliis rebus omnibus praeis posuisse Barbarorum hac in parte περιεργειρω miratur Tullius Tusculan. Lib. I cap. 4s: Condium, Aeoprii mortuos, et eos domi servam: Persae etiam cera cimcumlitos condunt. Verbo, tam late patet haec mo tuorum cura, ut ea lex habenda sit, non apud aliquos scripta, sed nata apud omnes, ad quam non docti, sed laeti, non instituti, sed imbuti sint i quam ipsa naturae vox, et per hanc id quoque ipsis vel invitis, vel imprudentibus dictitarit, non esse cessatura etiam post mortem et post resolutionem in cinerem, condita corpora, quod quidem, licet verbis pernegatum, rerum testimonio confitebantur. Causam vero instituti huius aliam adferre non poterant, quam honesta se
pultura nihil esse 'religiosius, nihil ob honori-
c; Ude Pearsonum in Symbolum p. 27a, et Ioeum
ne,dili ex Eumenidibus productum. In qua Tragoedia ipsa rerum connexio inspicienda erit a ri. 643 et seqq. Nota sunt haec et pervulgata. Vide tamen in Maestis Semium in vi Aen. 176, ubi aiit Eos, qui de pietatis generibus scripserunt, primum Deum in sepultura esse. -- uis, etc.
cu Hinc Iocutiones illae frequentes m ν-δεν
389쪽
seratius, quemadmo N e contraride ultimurni re ut . tiar dedecus, relinqui insemitum , , cauibus edi feris expossitum iacere,'Piust toties Homerus. Tragici, et Poetae omnes inculcant, adeo quidem , ut Λtreus E nianus apud Ciceronem Lib. I .Tuscul. cap. 44, fratriduo mala omnia imprecatus, vitam imiserrimam. et mortem longe crudelissimam, hanc quali malis onmi-
Neque sepurarum, quo recipiatur, habeat, portum
sit , remissa humanarita, corpus requiescat a malin
. Haec de origine et causis imus mosis, quae Ioeis. tionem Iobi non proxime illustrant.. Aliam enim illi homines habebant ἀμφιβάσεως suae τει νεκρῶν causam, aliam Φectabat Iobus, cum eamdem rem sibi exoptaret . aut potius certo promitteret. Plura nobis sibministrahit ipse de qua loquimur, modus, quem spirant Iobi verba. Itaque, licet αμορος αme, de qua nimc sermo est, curam mortuorum pro fundamento haberet, et ex illa dimanaverit, tamen non curam mortuorum omnem, sed eam subinisnuit, quae mortuis sic praestabatur in bello, ut ipsorum corpora ab omni ulteriori iniuria hostium sartatectaque manerent. Idcirco exponitur sex s ιπὲρ νεκρων, pugna pro mortuis. vide Hestati ver-Ba s ii allata. Idem auctor alibi: Περιμα, πεπτοι- κε ς ὐπερασπίσα , ingrana χ ησα , 2Iεριμνειν pro
ehνὴ aliquem honorare. vide maestum Iliad. Π. 4s6. Aese, sum in vII c. Theb. vs. Ios . alia imprimis saepεia Inlcriptionibus sepulchralibus apud orsurum et Remesi
390쪽
Ini dicuntue , qui eumdem protegunt et pro
uiriani. Sic vetus t meri interpres passim loquitψα Tota res ita se abet. In acie sortiter pro patria p. . mahlem occumbese uti hodie. ita nec tum inglii, tium putabatur. Illa potius sententia fortium viro
animi insederat quam Dormivi exprimit Custi
Dulce et decorum est, pro 'atria morL
At post mortem, hodium cedere potestati et victoriisti ludibrio patere, lignominiae erat summum falligiuci. Uihi I seu victoriam superantis, seu contumeliam vim et elus amicorunt, ' adeo reddebat insignem , quam si occisus, nequicquam prohibentibus suis, a parte vi- ctrice. raperetur, armia et insignibus omnibus spolia retur, et ad ultimum denique honesta sepultusa privaretur. 1nde atrox illa contentio de corpore Sarpe Vonis apud Honserum, iliad. n. et inprimis de corin pore fastocli ab Hectore interfecti. quam toto libro P. Iliados idem Poeta descripsit. Qui sic mortuorum corpora protegebant , νεκρῶν περιβανειν dicebantur. Tale exemplum habeς etiam in Aphareo, Μesseniorum rege. Vide Pausaniam Messen. p. Isto, Ia I sa83J. Adde Hepodotum Lib. Ix cap. 22, 23, ar. Egregie quoque res haec illustratur exemplo Epaminondae, eorpus pelopidae mortuum, ut credebat, circumll- stentis et defendentis, apud Plutarctum in Pelopitia .sio editi Steph. , qui iticus est insignis, ubi de Epa- mlhqnda,' corpus pelopidae, qhil mortuus credebatur, defendente: ππὲρ του σωματορ γωδε ταν προελθὼν, καὶ διεκινδυνευσεν πρὸς πολλους laus ,oς, κ. T. Quantum ad verba perquam similis est
verbis Iobi. Adde eiusdem vitam Lysandri p. 8a,. Et hae eram quidem partes totius exercitus, operam dare , ut interemti, ex campo et proelio vindicati co. gna