장음표시 사용
81쪽
templum Mensis, quod dicitur Pharnacis. Addit in. signis ille auctor , moris fuisse regibus, ut iurarent ληνα Φαρνακου, per mensem Pharnacis; sic enim locum hunc intelligo. Ea, quae sequuntur de templis et sacris Lunae et Mensis, cum Strabo hic perbrevis sit, nosque alia monumenta destituant, mihi obscura sunt. Ibidem templi meminit in Phrygia, quod et Lunae et Mensi sacrum fuerit. In eodem loco, unico 'erbo tangit templum 'Aσκουου Ucaei apud Antiochiath Pisidiae, quod sacris hisce celebritatem sit consecutum. De hoc ipso alibi in descriptione Phrygiae p. 397 86 , 865J hunc in modum loquitur: mν-Dταυθα Meὶ θρωσυνη τὶς Mηνὸς Ἀρκαου, εος εχουσα ἱεροδουλων , καὶ χωρἱων Ιερων , Fuit ibi etiam sacerdotium Mensis Arcaei, multitudinem hie-rodulorum 4aben3 e sacrorum locorum c. et J. In , Phrygia pariter diligentissimus hicce scriptor observat, inter Carura et Laodiceam situm fuisse ἱερὸν Mη- Καρον Mooυμβνον , τιμιωμενον αξιολογως , Eanum Mensis, Cari cognominatum, quod magna veneratio cultum fuerit, p. 399 Γ 869 J. Quae omnia pariter ea, quae ex Luciano et Proclo de cultu mensis apud Phryges supra observavimus, non leviter confirmant. Si hoc nondum sussceret ad probandum , praeter Lunam, orbem quoque illum, quem cursu suo menstruo Luna conficit, quem vocamus mensem, per σωματοποιtαν divinis honoribus cultum fuisse, id ce te dubium omne tollit, quod μῆνα m sem cum anno
E Qui hie vocatur 'Ασκαῖος, et mox 'ΑpMaος, a Piso tareho in libro de Passionibus corporis et animae in sin. p. 89i edit. Steph. dicitur Ἀσκραῖος, quem interpretatnr Ι vem Lydorum. Verba ita sonant: οἰ κ Ασκρα ν ΔίI Λυδὶν
ηαρπων απαρχας φέροντες. Apollonius Historiae commentrutiae cap. XIII r Ἐν τω κατα τόπους ἐν 'Αλιη νάε.
82쪽
eoniungi, et utrumque ab Ethnica antiquitate in Deo- :rum cenium reserri videmus. Eximia hanc in rem i-verba sunt a J Aeliani, de Gadibus ita reserentis et :a τι εκ σαδειροις βωλὸς Diαυτώ 7δρυται, και μηνὶ αλ- 'λος, εἰς τιμεν βραχυτερου τε καὶ μικροτέρου , ubi pro μικροτiρου, haud dubie legendum esse μα- lκροτερου per se quivis facile intelligit, Gadibus aram unam an i, altersim mein erectam esse, in honorem temporis Fum breptoris, tum longioris. Et de Theurgis in universum Proclus observat in Timaeum Lib. IV SP - 25 ς ιου τον δρόνον μονον .ως θεὸν ὐμνήκασιν, αλ- λὰ καὶ η ἐριο αυτον, κοί ύἡτα . καὶ ληνα θεὸν, καὶ
ιαυτόν Κ n. tempust tantum ut Deum celebrant.
sed et diem ipsum, et noctem , et mensem dixerunt neum, et annum. Quid post haec opus est, plura
addere Τ Si .igitur, ut prolixe hactenus ostendimus, anno potuerunt tribui honores , quos re ipsa Soli, causae essicienti circuli annui decernebant Gentiles, quidni et nomen, Soli tribui solitum, anno similiter adhaerere potuit Annus certe, ut supra ex Censorino observabamus, est ipse Sol, rex Coeli, cursu suo absoluto, omnia ad pristinum statum. reducens. Hunc igitur plenum perfectumque annum, quem se rius ab Aegyptiis inventum esse novimus, videntur nomine ipsius Solis regem Coeli cognominasse. Auctor est Censorinus de Die Nat. c. x v M I, Magnum
annum b i. e. plenum et persectum, a quibusdam
In libro iam deperdito de Providentia, apud Eu- ihium in Dionas. Perleget. sv. 4s3J pag. 7s edit. Rob.
Steph. Causam istius cultus non dissiculter assequetur, qui Strabonis de Gadibus disputationem expenderit Lib. III, Praesertim P. D9, Iao sa62, 263J. ha Constratem diebus asis, et sex horis. quem ab Ae gyptiis paulatim inventum Et persectum fuisse. cum antea naa minu accurate computassent, notum est omnibus.
83쪽
R E M P Η Α Η, dici ἡM-ὸν annum solarem et ab actis αδεν ενιαυτον. annum Dei . Ex quo suspicio oboriri posset, Aegyptios annum magnum solarem sermonesio dixisse HSpDuΠΕ , quod significaret τὸν του βασιλέως οὐρανου subinteli. ενιαυτὸν annum regis coeli, quae vox postea successu temporis, abiecta compendii causa priori syllaba, in po)αΠΕ abire potuit. Nihil in his definio. Id tamen dubio omniearere mihi videtnr , Numinis Remph*θ, cuius, ex LXX Seniorum versione, apud Lucam Stephanus mentionem facit, in voce Ae ptiaca pDdin Js, vel PDaLIIE, vestigia superesse luculenta et observatunon indigna. Forsitan eruditorum quispiam, ex iis, quae de isthoc argumento huc usque delibavimus, occasionem aucupabitur, rem hanc, quae operae prς-tium seret, pluribus illustrandi.
84쪽
86쪽
III. De vero sim Terrae Gosen prima. ostendens, Gosen in tractu Heracleotico esse quaere dam, idque adstruitur ex praestantia illius regionis. IV. De vero situ Terrae Gosen secunda, in qua quaedam ad Geographiam Aegypti Mosaicani spectantia explicantur et illustrantur.
struitur, Gosen esse tractum Heracleoticum, ex huius situ, itemque exitu Israelitarum ex
87쪽
VL De vero situ Tyrrae Gosen quarta , qua stus illius Terrae, a nobis indicatus, ex vetustis Aegyptiorum traditionibus confirmatur et illustratur. VII. De nomine Terrae Gosen prima, qua ostendi- . . tur, Gosen Aegyptiorum sermone idem sona. re, quod Graecis Heracleopolis , videlicet te
ram Herculi sacram. VIII. De nomine Terrae Gosen secunda, qua de statu Idololatriae apud Aegyptios, tempore Iosephi Patriarchae, vetustissimo , ac specia. 'tim de cultu Herculis disseritur.
88쪽
ΟPINIONES ALIORUM PROPONUNT v R. '
s. I. Scopus et Orconomia huius commentationis declaratur. Fatebuntur facile omnes, qui ad investigandam paulo accuratius memorabilem illam historiam, quam de Iosephi et ceterorum Israelitarum, in Aegypto, vita, statu, ac rebus gestis, scriptor omnium vetustissimus, idemque Θεοπινευέος, Moses, literis consignavit, animum suum appulerint, multa illic etiamnum superesse scitu iucundissima et dignissima, cum ad historiam vetustiorem Iudaeorum et Aegyptiorum illustrandam , tum , ad antiquitatem et Mεντίαν librorum Mosiis egregie confirmandam, sed quae ex ten bricosa antiquitatis nocte nondum satis evoluta et in lucem protracta fuerint. Cuius rei hanc praecipuam causam fuisse reor , quod lingua Aegyptiaca , sive, ut communi usu , tracta ab Arabibus ' pronuntiatione, nuncupari solep, Coptica , vel sola antiquitate sua venerabilis, et ad recte intelligendas antiquitates Aegypti omnino necessaria, ab eruditis tam diu neg- eeta et inculta iacuerit. Quemadmodum enim in.
89쪽
demus, sed quam tanto celebrioren , nostraque attentione digniorem reddidit Historia Mosaica. Illa
enim Gosen nobis repraesentat, ut partem Aegypti longe fertilissimam et beatissim3m , Gen. XL v. I 8, XLvII. 6, II. Cum autem ipsa Aegyptus, quam late Nili fluentis. irrigatur, omnes fere totius orbis regiones , praestantia soli, foecunditate, et rerum omnium abundantia superet, hinc ubertatem Terrae Gosen aestimare licet, quae alias Aegypti partes ante celluit, uti Aegyptus reliquum orbem terrarum. Ex
eadem Μosis historia et hoc discimus, Gosen suisse
regionem, quam Deus posteris Abrahami, omnium primam ac veluti propriam suam possessionem inhabitandam tradidit, ut ipsis esset pignus aliquod terrae amplioris et melioris, quam ex benignissima promi sione Dei praestituto tempore olim occupaturi essent. Hanc enim Aegypti, sive regionem, sive Praefecturam , Iosephus , ' Α-ypti Prorex, Patri suo Iacobo, ex consilio Dei, destinaverat, hanc ei obtulerat, ut eum cum familia sua in Aegyptum ad se pelliceret,
Gen. XLV. Io, XLVI. 28. Quam conditionem sibi oblatam cum Iacobus non illibenter acceptasset, Rex Aegypti ratam eam esse iussit, et consenla regio co firmavit, Gen. xLvII. 6. Λ quo tempore familia Israelitarum Gosen inhabitavit, multis confestim possessionibus donata et locupletata, Gen. XLVII. II, Ist s np, ex qua in Terram Canaanis quidem, ad sepelienda Patris sui Iacohi ossa, aliquando exiit, sed
ita tamen , ut in eamdem, utpote iam suam , protinus rediret, Gen. L. 8. In eadem Aegypti regione Israclitae, post id temporis, tam numerosa prole aucti suere, ut ipsis indigenis pertimescendi iam viderentur. Exod. I. 7, 9, Io. Illo enim tempore, de quo in verbis modo citatis sermo est . gentem Abrahamidarum adhuc Terram Gosen incoluisse et possedisse, dubium minime esse potest. Id enim Scriptor
90쪽
sacer, EXOd. v I M. 22, et IX. 26, conceptis verbutestatur. Ex quo non absurde colligimus, Israelitas,
quorum lana in immensum eXcreverat numerus, et
quibus, propior religiovis et morum ingentem discre- Pantiam, , cum avitis Aegypti incolis non bene eon- .veniebat, tum fere sistos, et a reliquis Aegyptiis segregatos, Gosen inter se divisisse, exceptis forte iis, qui nomine regis itus dicebant, supremaeque eius, etiam inter Israelitas, auctoritatis regiae vindices erant. Quare cum Gosen esset terra Israelitarum peculiaris, sicuti Israelitae populus erant Dei peculiaris, eam etiam videmus, Divinis et iucundissimis quidem miraculis, singularem in modum, fuisse collustraiam, iisque benesciis et privilegiis ornatam, a quihus reliqua Aegyptus tota exclusa erat. Nam eumpniversa Aegyptus, iusto Dei iudicio, muscis c ni-nis, veluti cuiluvione quadam, inundata et vehementissime afficta esset, sola G6en, in qua Deus cum pO pulo suo habitabat, mali huius gravissimi nihil omnis
no sen si, EXOd. v III. 2I, 22. Consimiliter, , cum pars maxima animalium, quae alebant Aegyptii, una
die periisset, ac brevi post horrida grando agros Aegyptiorum omnes devastasset, neque minus homines et pecudes in agris ad necem usque percussisset, unicam Gosen ab hac calamitate exceptam es. voluit Deus, Exod. IX. 4, 6, 23, 24, 25, 26. Cum spissae tenebrae , per integrum triduum , totam Aegyptum pressissent, Israelitae tamen, inhabitationibus suis, iucunda lucis usura, ut antehac, interea fruiti sunt, Exod. X. 22, 23. Quando media nocte omnes omnino Aegyptiorum primogeniti, mandata Divino, simul moriebantur, Israelitici benigne in vita conservabantur, EXOd. XI. 4, 5, 6, 7. Hoc de quinque Aegyptiorum plagis observase Mosen videmus. Sed ambigi non potest, quin eadem Israelita.