Sylloge opuscolorum selectorum ad praxim praecipue medicam spectantium ... civis Valerianus Aloysius Brera ... In Ticinensi Archigymnasio therapiae specialis, & clinices professor ... Vol. 1. 4.. Cum tabula aenea

발행: 1798년

분량: 370페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

311쪽

3o8 LATROAE produxit , adhibendus es, deinde minor minorque . donec morbus Solvatur , addendus

In directa debilitate contraria est adhi-henda ratio, a minimo scilicet simulo incipiendum , deinde ad maiorem adscendendum, donec vitiosa incitabilitatis abundantia paulatim deteratur g. Io 7 . Operae pretium erit, brevem hic tabulam addere praecipuarum potestatum, quae utramque morborum formam producunt, devicissim curationi inserviunt 3or . Sthenicam diathesn A Aeaicam diathe i

producunt.

solus cibus stimulari nimis periclitans Caro est, & ex hac parata materia , Iargius as

Temperatura humi

Omnis cibus e plantarum genere sumtus. salsa nimis & durata

Immoderatus usus CI

bi , cui naturalis stimulans vis propermaterial adhuc inest

312쪽

Sthea. Diath. Potio spirituosa vel vinosa Iz6 . Diffusibiles stimul l quorum effectus minus diuturnus est g. inso. , quales sunt, In Oschus, dein athali volatile , superior hoc aether summus vero sti

lus 8c sanguis abun

di recta in debilitatem; eodem modo potio ni mis valida F. IIo . Immodicus diffusibi- Ihim stimulorum usus β. 13o v. u. Q. . Penuria sanguinis 334 , quae maxima

morborum asthenicorum caussa est. Secreta a sanguinessuida, vascula nimis

. Secreta suida urinscula haud susscienter

a In lat. edit. aetheri maiorem, quam Opio tri buit stimulum. Longiori vero usu edoctus opici sum mum attribuit gradum: vid. 3o I. vers. angi. opium itaque praecipuum asthenieorum est et 'medium morbo.

rum, & auctori in deliciis est

313쪽

tiones F. 137 T. . Cogitationis eonten. elo ν. 138 . Sensus Exercise of the senses et 43 . Aer iusto purior g. 4s ut credibile est .

Contasa & Venena, squidem, tamquam stimuli communes, in in citabilitatem agunt squod credibile non vl- detur cf. I 46 E. Z, . hen. Diath. mitio, purgatio , &quaevis alia evacuatio, immodica Venus.

vacuus mentis status, qui directam parit . Affectuum nimia Vehementia .

Eadem a

314쪽

BRUNO N. SYSTEM. CRIT. 3M

Haec generalia te propria BRUNONIA

NI systematis sunt praecepta a . Num Verotam arcti fines omnia comprehendant, fid quomodo tam simplici fundamento omnia artis nostrae incerta adhuc id inexplicata, explicari possint haec sunt, quae in quaestione ni

vocare in hoc scrinio propositum mihi est b .

Ο Et quidem nimia generalia . Brunoniani systeismatis enchiridion a cel. LAI ROBE expositum nimis breve videtur, sterilemque huius doctrinae ideam praebet. Nemo est , qui ignorat, aut inficiatur, huius su

stematis cognitionem dissicillimam existere. eo quia dicendi ratio obscura ti compendiaria, nondum bene ininterpretata, aut a quibusdam male explicata, qua utebais tur BRUNO, hue illue fere adversans a nonnullis indicatur. Sedulo huic systematis hinc attendendum, ne iudices nimis praecipites nos eredant BR UNONIS assectae, aut coecos amicos nos existiment huius insignis Medi ei adversarii: caeterum optandum, ut, veritate duce, omnes lites ex utroque latere pacifice dirimen

num unico principio totius medicinae praeiticae systema, tanquam fundamento, niti possit, negando ei rei e reg- pondendum esse mihi videtur. Medicina omne que eius partes doctrina est empirico- practica , cuius praerica pars empirica fundatur. Iam vero cum fieri non possit, ut a priori demonstratur, quibus finibus includatur campus nec utrum totus perlustratus a nobis sit, nec ne qua una re tale principium firaeum, & ab omnibus pro ero habendum esse demonstrari potest ex omnibus iis, quae nos experientia iam docuit, nullum capere polIumus seu lain, nisi hunc, ut legem nobis norrnam

315쪽

Ut semel putamus, attributum aliquod , quod vivis corporibus inesse Videmus, pro caussa primaria omnium phaenore enorum infidentium corporibus habendum esse ; facultas Iercipiendi omnino ea est; quae tali caussae primariae aptissima videtur, ut quae sine du-hio conditio vitae est sine qua non. Haec facultas secundum descriptionem Supra datam

cp. a I p. I 3 BRUNONIS incitabilitas est a .

que inde iniungrmus, quam in perserutandis & investiis gano is novis phaenomenis & in describendo dispersa illa in elasses sequamur. Id quod totius doctrinae eonspectum multo reddit faciliorem. σ) Vis naturae, calidiam innatiam HIPP. ἰνrisabilitas, sensιilitas m. voeabula sunt, quibus alii dom iri vitam ipsam , alii praecipua eius attributa designare

conati sunt, multorumque nota sunt tentamina, quibus& sngulas has notiones, & plures smul pro fundamentis medie inae ponendis esse censuerunt. Quae ten intamina curatius explorare & aestimare non est huius Ioel, nec temporis. Facile tamen apparet , omnibus

his voeabulis indicari aliquid , euius existentia aeque Certa , ac natura obscura & incerta est . Hi ne illae Iaerymael Illud , quod omnibus his vocibus commune est, BRUNO incitabilitate sua exprimere voluit. Itainque nihil quidem novi invenit, quod non si dictum prius, sed nee ipse hae de re gloriatur. Saepissime eas uisortuito & fortunae hoe adseribendum est, & minima meriti pars inventori debetur scilicet. Quod si vero . , ' Vl: IR : sive BOVR, melius perspexisse eum, magis allustrasse, & ita elaborasse non negandum est , ut Selen. la Inde maiorem perciperet fructum sive id laeerit so-hrius, uve ebrius perinde est , laude sua perquam

316쪽

BRUNO M. SYSTEM. CRIT.

Nee vere ex ille re hanc facultatem perc piendi sensu generali dubitari ullo modo potest , immo concedi de affirmari magni eam esse momenti in omnibus vitae actionibus. Num vero principium illud , quod profert BR UNO validis argumentis sit firmatum , num simplex sit , num singulis placitis, quae in toto systemmate exponuntur recte satisfaciat , - haeci

res magnam habet dubitationem , Auctor incitabilitatem describens xo in omnibus vitae Italibus , inquit, homo O reliqui animantes a mortuis se Domitiem se lues in their de ad state vel alia qua-νis inanimi materia , hac sola proprietate

incitabilitate a , rq disserunt, quod

dignus est, x de doctrina , eui operam dedit, bene

promeritus . Quod verum & rectum est, verum marinet, sive id dixerit vir bene, sive male moratus. Quid hoc ad doctrinam De systematis vitiis disputamus, non hominis. a) Si auctor laeitabilitate illud modo in universum designat , qua omnia viva a mortuis disserunt, ipsa deinsgnatur vita. Attamen huic contrarium est quod in So incitabilitatis mors est ; nam rei alicuius auctio non po- reii efficere , ut ea omnino non existat. Videtur autem te incitabilitati vitam ipsam praeponere auctor, & in-gitabilitatem pro attributo tantum habere quod unicum iu υiυo eorpore cernitur. Quod tamen ipsius plaeitis contrarium esse hi ς, quae proxime sequuntur, demons rabitur. In toto autem reliqtio libro ineitabilitatem thytu In pro facAhate certis sub conditionibus vivendi

317쪽

334 LATROBE externis rebus te quibusdam sui propriis apsio

nibus functions sc inci possunt , ut Oc.

Ad has actiones pertinet quoque cerebri in co

Quod si cerebrum secundum eam ratio nem , quarn in omnibus ceteris corporis partibus sequitur Auctor , physiologice contem

piamur , nihil aliud distinguimus in eo , nisi ri Solidum simplex : et Solidum incitabili

tate praeditum , qua solidum vivum fit , & , admotis stimulis , vivum se praebet . Nihil ergo aliud est , quam ceterum totum corpus , nullaque alia re a singulis eius partibus , nisi gradu incitabilitatis disserre potest. Iam vero simulac ei vis cogitandi de asseclus ciendidatur , tanquam propria Vis , quae organica

habere videtur, ut ex t3. & tabulis &e. dilueide apis paret . Hunc itaque & ego sensum infra huic tribuo verisbo, qua re cautum est, ne qua auctori fiat iniuria ζ' . Iuxta BRUNONIS systema ne tabuitas est ea facultas vivis torporibus inhaerens, quae stimulis excitata incitamentum, seu vitam edit: incitabilitas &stimulus sunt tamquam vitae principia consideranda , donee unus agit & alter reagit; verum neque incitabilitas sola, neque stimulus solus vitam faciunt, &quando aut unus aut alter maximo augetur gradu 8o vitae mors subintrat Edi:or .

318쪽

e us sundat ut oecCnomia , cuivis alli organo, cui sun chiones assignantur, nullo alio organo compensandae, similis secundum analogiam tribui potest vis, quarum omnium natura de ratio, qua inter se coniunctae sint, plane no- his ignota esset , de quae tam archis finibus , qui totum complectuntur systema, vix includi possint. Hae vires omnes minime ab incitabilitate penderent, de tamen necessariae Vitae Proprietates essent: incitabilitas ergo non unica id sola esset proprietas, qua homines Se reliqui animantes ab omnibus inanimis corporibus disterrent. Auctor hanc argumentationem praesagisse videtur . In anglica enim Versione

vith respeci to their origin, they muscular contra mon , sense and the energy Ofthe brain &c. arise both Dom the other num agentes and themselves . Quis, quaeso, his verbis inest sensus Eandem cerebro insitam propriam Vim Lursus tamen negare videtur; dum β. 138. Cogitatis, inquit , cerebrum , cui recta ad

Hoc loco itaque cogitatio vis dicitur ,

qGae in cerebrum agit, non qua cerebrum agit in incitabilitatem. - Quae omnia quo modo inter se cohaereant & consentiant ,

equidem non video. Peculiarem bic habemus

319쪽

3i6 LATRORE vim , cuius sedem de attributa obscura nobh& dubia relinquit auctor. Sed qualiscunque demum sit, sive sedes eius sit in cerebro, eaque non, nisi cum cerebro existat, de in hoc , tanquam in organum Suum , reagat sive si aliquid, quod extra corpus existat; tamen eius ratio eadem esse debet , quae omnium ceterarum potestatum incitantium , propterea quod modus eius agendi idem si ne incesse est, ac ceterarum . Ex quo sequitur , necesse esse , ut sunctiones, quae a cerebro pendent, eadem praedito incitabilitate, qua Ceterae partes omnes , eodem modo pro rata laedantur, quo totum corpus, Secundum . 48 i. angi. versionis.

tur, minime tamen Verum esse, sequentes de

monstrabunt quaestiones, quibus nihil responderi potest, quod eius principiis conveniat.

- Ceterum earum numerum facile adaugere possis - .

Quomodo fit, ut in communibus, Se inmprimis asthenicis morbis, in quibus omnes laeduntur functiones, tam parum, Saepe Om nino non laedatur facultas cogitandi , visus , auditus Sec.

320쪽

Cur mens, visus & auditus &e. Saepigins me ad ultimum usque fere mortis momentum illaesi manent λ. Qui fit , ut inter multa illa remedia , quae reliquas corporis Partes tam vehementer afficiunt, tam pauca cerebrum eiusque suumctiones assiciant Cur tam pauca existunt inflammationis

cerebri exempla in iis, qui philosophiae Sc li

teris operam dant Ut verbo rem conficiam , cur facultas cogit audi & omnino cerebri itatus nulla prorsus relatione coniunctus est cum ceterarum partium corporis valetudine

Ad has quae itiones nihil omnino, quod BRUNONIS principiis conveniat responderi

potest. Nam siquis diceret, is omnia haec tamen una incitabilitate, tanquam fundamen to, gaudent altera tamen remanet quae stio inexplicata: is Quae caussa est, cur in cerebro omnia hac alio prorsias modo se haheant, quam in reliquo corpore ca

Ex inei tabilitatis statu respondebunt BRUN ΟαNIS asseesae . Quamquam incitabilitas longe & late

per corpus diffusa una & eadem sit , tamen ob organorum diversam, multiplieemque conti ructionem modificatur ita. ut huc stimulo isto, illuc illa ne magis ami- elatur. Quo posito facile intelligitur, cur cerebrum , cur hepar, cur lien, cur pulmones & hoc vel alio modo , & quidem invicem diverso, stimulentur , ac varia hae nomena protinus drisi injlia edant Earior j.

SEARCH

MENU NAVIGATION