장음표시 사용
21쪽
ig ANIMADU. IN ATHENAEUM. p. I.
ἡ μητρα επὶ του έδωδιμου - σὐαγρός τε ει κει ia- του συός tum demum haec subiicit: καὶ νόμιον εἶχεν ἔδιον, μηδε be ἀποτρωγειν, πριν εἰπεῖν, κεῖτο ῖ ου κειται. Supersunt quaedam hoc loco de singulis nonnullis ver- his notanda. is Verbum κεῖσθM ut monuit CAsAUB. eon sensu. quo hic sumitur. frequens in Graecorum intemn pretum libris. Dicunt enim κεισθαι παρὰ τῶ δει M. quaen in eius scriptis leguntur' re Graecorum commentariis. l. Κιι αενον est praepositus textus ad interpretandum, utri fieri amat ab interpretibus. α Quo de usu etiam nos nuper in Notis ad Simplicii Comment. in Enchirid. p. I93. monuimus. Quod ad illam Quaestionem spectat, ει κεῖ-ται ωρα ἐπὶ του τῆς ἡμέρας μορ- , id est, An reyeriaturiri ferimis veterum Graecorum δροι, pro diei parte ρ is Certumnest inquit CAsAUBΟΝUs, neque Platonis, Aristotelis, n& aequalium saeculo. neque aliquanto post tempore,n has diei partes, quas horas vocamus , fuisse in usia. Qua-n re vocabulum δρα in antiquorum illorum scriptis illa n
istione legi non potuit. Ideo Pollux libro primo scap. 7. is sest. 68 sqq. J voces recensens quibus diei noctisque par-ntes designantur. dictionis ἄρα non meminit. mox is scribit idem: f sect. 7r. J ἄρα δὲ, καὶ ἡμιώριον, σημεῖον ,
Neur Mενανδρος, ἀνοροιζετο παρα τοις παλαιοῖς. Et sane itan est: quod posterioribus Graecis Latinisque hora signifi-ncat, id priores, qui gnomonum sciotericorum tantum
Busum habebant notum, σημεῖον & στοιχεῖον dixere. Non
m nescimus. Batonem comicum in fabula 'Aνδροφόν ν apud n Athen. III. I 63. c. J nominasse ψολόγιον : sed inter νέας nκωμι δίας poetas fuit hic Bato. α - Haec ille: cum quibus conserri possunt, q uae de eodem argumento disputavit Menag. ad Laert. II. I. & suis, ut solet, Salmasius ad Solin. p. 43r sqq. Caeterum, sicut alias quaestiones. quae mox deinde commemorantur, in ipso Athenaei onere tractatas videmus. sic & hanc ibidem tractatam fuisse , non dubito: quod quum in reliquo opere nusquam factum compareat, in duorum priorum Librorum altero, quos non habemus integros, agitatam arbitror hanc quaestionem ab Ulpiano fuisse; cui movendae opportunam dare occasionem illud poterat, quod lib, I. p. 8. c. de disi partibus ex umbra osim definiri solitis ex Eubulo comico adserebatur. Sed illam quidem 1sputationem, ut alia multa, praeter-Diuiti red by Cooste
22쪽
e misit Epitomator. Neque vero magis alteram quaestionem . quam a Suida commemoratam adiecimus, scilicet, an is eastilum μέθυσος hac forma de viro usurPatum 'ud veteres Graecos reperiatur in ea operis parte . quae integra ad nos pervenit, tractata est; quare & hanc quaestionem primo Libro, ubi suse de vino & de potu agebatur, agitatam fuisse suspicor. Multam de vocabuli illius usu controversiam olim tuisse inter Grammaticos . satis adparet ex eis, qua de eodem cum apud Polluce VI. as. apud Thomam Mag. apud Moeridem. & Phrynichum leguntur, tum quae ab horum interpretibus adnotata sunt. Cons. Graev. ad L ciani Soloecist. cap. &, qui plena manu quae ad eamdem quaestionem pertinent profudit, et sten. ad i. Corinth. V. II. De vocabuli μητρα usu quaestionem movet Ulpianus apud Nostrum lib. III. p. 96. f. coli. p. Im R. ubi
videmus, haud postremis in deliciis illud edulium suisse
Veteribus. De σλαγρος vocabulo quaestio, quae hic commemoratur, ea lib. IX. p. VI. med. & seq. agitata est. Iam, ut ad ipsum ULPIANUM paulisper redeamus, Trrium hunc facit Athenaeus, adeoque & PDenisem passim adpellat: ut prorsus videatur celebrem illum Iurisconsultum Domitium Ulpianum, coaevum suum, quem Phoen cem Tyrium fuisse constat, designare voluisse: de quo dubitavit quidem Fabricius in Bibl. Graec. T. III. p. 63 a. nullam tamen dubitandi caussam adserens; pro certo autem sumserunt cum alii viri docti, tum Culacius Observat lib. XXIV. cap. 39. & Io. Bertrandus lib. I. de Iurisperitis p. Iaa. Id si verum est, habebimus certam teli poris notam, quo scriptum ipsum hoc opus ab Athenaeo est. Nam, cum per se etiam probabile esset, viros sibi coaevos nonnisi post eorum obitum inducere eum voluisse ficto a se convivio adcumbentes. eaque disputantes quae numquam illi locuti erant; ecce, disertis verbis commemorat ipse Auctor, XV. 686. c. Ulpianum illum suum paucis post id
e visium diebus subisa morte fuisse oppressum; quam mortem Us quidem optimo viro sic adpellatur Ulpianus, o πάνσα ἀριστος. IX. 398. h. Se ανδρῶν λωστος. IV. I 6. f. fellaem. quoniam eum nullo morbo ei fit eolluctandum, famisiansus a rem ipsius yerquam luctuosam ait aeeidisse. occisus autem est Ulpianus ΙCtus circa A. U. 98 I. post C. N. 228. De cuius caede . a militibus ob disciplinae severitatem. cum esset praesectus praetorio sub Imp. Alexandro Severo, patrata,
23쪽
vide Dionem sue Xiphilin. T. II. p. 1369. ed. Reim. & equos ibi editor Iaudavit auctores. Quae nota temporis sicut optime convenit cum eis quae sunt a viris doctis de O plani Cilicis, 'Aλιευτικῶν auctore, & de Aeliani aetate, qui Varias Historias & Animalium Historiam scripsit, disi putata; quos inter auctores medius Athenaeus suos σοφισπων libros edidit: vide Athen. I. I 3. b. Scalig. ad Euseb. p. 222. Peri Eonii Praeiat. ad Aeliani Var. Hist. S Fabrici Bibl. Gr. T. III. p. 6as R. sic eadem nota vicissim ad e rumdem duorum, quos dixi, auctorum iudicandam aetatem valuerit. Iam mirum quidem videri poterat, de Iurisprudentiae laude in Ulpiano suo prorsus tacuisse Athenaeum,& tamquam egregie quidem doctum virum , sed maxime tamquam ὀνοματοθήραν quo nomine passim adpellatur eumdem induxisse. At idem ipsum nomen ονοματοιάρας, id est, vocabuloram venator, haud ita male convenisse in ICtum Ulpianum, nec immerito ei tributum ab Athenaeo esse, ipse eruditissimus Iurisconsultus Culacius loco paullo ante cit to iudicavit: cuius iudicio facile subscribet, quisquis no nam Legem Digest. lib. XXXIII. tit. 6. perlegerit, quae ex Ulpiani libris ad Sabinum decerpta est; quos libros si integros hodie haberemus, multas fortasse eiusdem generis su tiles vocabulorum distinctiones in eis eramus deprehensuri. Nec vero putandum est, nonnisi cum aliqua contemtus significatione tui ex III. 98. a. & XV. 6 i. f. collisat fortasse aliquis nomine Duυιτ ρας adpellari hunc virum apud Athenaeum e nam apud eumdem Athenaeum & Democritus philosophus, sacete quidem, at sane non per contem- tum, quem modo δ καλέ ριου λωγιπιὰ adpellarat, mox d in eumdem Ulpianum isto nomine καλὲ ὀνοματ ρα com pellat. XIV. 649. h. & Alcides muscus in eadem disputatione, qua cum observantiae haud vulgaris significati ne adloquitur Ulpianum, titulisque honorificentissimis Ουλπιανὲ σο-τατε, IV. p. I7s. b. & λνδρῶν λῶ . 376. e. prosecruitur, eumdem eodem pariter nomine Oυλπιανὲ ὀνο- -τ ρα compellat, p. I 84. b. Ulpianum porro suum Athenaeus Stoleae abel nae alumnum facit, VII. 3o8. a. coss. XIII. 363. e. quod ab lCti Ulpiam professione minime ali num videri tabet. Iam . quod simul ut iucundum festivum. que, simul ut varia doctrina imbutum convivam, Ulpianum suum induxit auctor noster; percommode id congruit cum
eo, quod de Domitio Ulpiano Lampridius in Alexandri
24쪽
e Severi vita c. 34. refert. cum inter suos linquit eonvis retur Alexander, q-m S ipsum iniseis dulii tim, ins badis amabilem , in eonviviis comem suisse ais c. 44. aut planum, aut doctos faut alios, puto, dixit doctost homines adhibebat, ut haberet fabulas L confabulationes intellige i suralias, quibus se uereari disebat O p eL Ae in his quidem quae ti Ulpiano Bertrandus in eius Vita commemoravit, aut quae alibi de hoc Iurisconsulto scripta legi, nihil momini me reperire de singulari Graeci sermonis atque Attiaeae praesertim puritaris studio huius viri: & pertinere miserat hoc ad dramaticam Athenaei fictionem, qua torum suum opus instruxit exornavitque, ut prae caeteris γλαρ-
hunc virum fingeret, id est . ita ansiquisatis sudi sum, ut videri velut nihil eloqui nisi quod Alliei esset sermo innis, ut ait III. ta6. e. Quare & Συραττικὸν, id est, S rum Atticum, passim eum compellatum facit, III. x 26. LIX. 368. c. & 398. b. ipsumque inducit de Eleusine, adeo que de ipsis Athenis, ita loquentem . tamquam ibi vel patriam vel certe sedes laresque suos haberet. IX. 4o6. α Sed ne opus quidem videtur, ut ista prorsus ficta arb
tremur: nimis pauca sunt quae aliunde de Ulpiano novimus, quam ut negare ponimus in eum ista ca/ere. Immo vero, Ulpianum ICtum, quamquam Romanorum sermone de Iure Romano & responsa & libros edidis, tameth Graeco sermone ut patrio usum esse, vel ipsa patria Trrus, ubi Graeca lui a vigebat, declarati fuisse autem Graecis literis haud vulgariter eruditum, ex eo colligi potest, quod idem, de quo iam dixi, imperator Alexa der Severus, qui Graecarum literarum inprimis amans atque studiosus fuisse eroditur . nullius viri magis, quam eiusdem Ulpiani, familiaritatem coluerit. ita ut & patris lam habuerit, &, quum compluribus viris doctissimis &omni genere virtutum praestantissimis amicis uteretur, Lamprid. c. 68.ὶ nullum tamen ex his umquam solum ad se, nisi Ulpianum. admiserit. idem, cap. 3r. Sed satis de ULPIANO; pergendum ad alios. Modo, post loca iam
citata, alia adhuc nonnulla notabimus, ubi inter Deipn sophistas verba ille iaciens ab auctore inducitur. Vide igitur, si lubet, II. 49. a. III. 96. f. 99. c. II . b. I 27. a. IV. 363. b. d. VII. 284. e. XI. 439. a. XIV. 613. d. XV.67 r. h.
Sequuntur in Deipnosophistarum catalogo Messici, quo-
25쪽
rum primus DAPHNUs Ephesius; cuius verum-ne, an fi- ectum nomen si, non definiam. Video quidem apud Fa-hric. Bibl. Graec. T. XIII. p. ret . Ephesium Daphnum in Medicorum recensu relatum, sed uno Athenaeo auctore. Disputantem illum Daphnum auctor noster inducit, cum alibi sortasse, nec enim singilla loca notavi in tum II. fr. a. III. 79. a. I 16. f. Isto. b. VII. 276. e. VIII. 3s s. a. )19. d. Ad elogium viri quod spectat, cum ait Athenaeus,
n Id est , vir, sive artem ipsius spectes , sis mores, divinus. is Male vir eruditus, frutechamplius interpres: J,, sianos N honores ob artis suae peritiam meritus: quasi esset idem ἱιρὸς Μ& ἀνιερωθεis vel λανοθεωθεiς. Proprie dicitur , homo M-ων κεhλως, ut apud Iudaeos Levitae, qui etsi non
merant omnes ἱερεις, erant tamen iεροι Dicuntur etiam
homines religione ipsa tuti, Latinis saerosancti: qu, Bles olim habiti populi quidam, ut Tei: f de quibus videm Polyb. IV. 73. 9 sq. & auctores ibi a nobis citatos: J qu Dies item apud Romanos Tribuni plebis libera republica,m postea Imperatores: apud omnes gentes legati & κηρυ- Μ κες. Dio Chrysostomus: πολυ των σπονδοφόρων καὶ των Μ κηρυκων ἐςριnvis. Sed & pro homine sancto, atque ediceiam limis virtutis, accipitur. Eo sensti ἱερὸς την at τὶ
di, ἔθη Daphnus medicus hic dicitur, & Hippocrates libron IX. t p. 399. b. J iερωτατος. Vetus scriptor apud Sui-ndam tin Ἱακωβος ἰατρός. J de Iacobo medico, vere Chriam stianor ei ιατροὶ, inquit. διεβαλλον αυτὸν ἀεὶ, καὶ λοι- Μ δόρουν, οιά τινα ουκ iατρὸν, λλλὰ θεοφιλη τινα καὶ ι Μ ρόν' hoc est, ctu divinum aliquens virum, qui non arte ho-m mines sanaret, suaque industria, sed favore numinis. Sic Pl ntonem vocat iερωτοιτον Athenae usi lib. XV. I p. 6 α f J, Et Lucianus in Fugitivis de eodem, o iσρὶς έκεινος. sin. N I 8. T. VIII. ed. Bip. p. et Io. itemque de Amorib. sectLD I. T. V. p. 293. J Eiusdem successores in schola αν- si θρά πους ἐρρούς καὶ φιλολόγους alius apud Suidam s in m Πλατων ο φιλόσοφος I nuncupat. Dio Cocceius vocem si latinam sanctissimus vertit iεδες. ut ad Suetonii Domiti m num scap. ro. J notabamus. Paullo aliter scriptor incerismius in Suidae collectaneis, πρὶς τὴν ἀλiugietat ἱ--ατος πιέ γεγόνει. de Antonio monachorum principe. u Nempe ibi iερὸς idem valet ac ευβεσες, de qua notione Suitas Diuit Zoo by GO l
26쪽
e in 'Iem monuit. J is Interpretes, qui post τέπην disti
is guunt, & sequentia verba uno spiritu eum reliquis huius is periodi connectunt, s sic scit. mlechampius, editionemis Basileensem secutus; J suam sententiam nobis non pr m bant. Atque haec eo sunt a nobis pluribus exposita, nam quis temere putet pro ἐιρὸς esse hoc loco Iατρὸς τὸν
is scribendum. MGALENUM Pergamentim, messirem philosophumque ita clare designavit auctor, ut nullum dubitationi Iocum reliquerit. Quod vero ait εκδεδωκε συγγράμματα φιλοσοφοι τε καὶ ιατρικὰ , adnotavit CAsAUBOΝus : is Praetermittit scrin piorum Galeni genus illud , quod maxime adfine est sub-niecto istius operis; quod quidem philosophicum propriem non est, iaτρικὸν autem multo minus. Suspicabar, scri-mptum prius fuisse quλοσοφά τε, vel φιλοσοφικὰ, καὶ φι- ω λολογικὰ, καὶ ἰάτριμά. α In eamdem quidem sententiam. Suidas, de eodem Galeno loquens, πολλὰ συντεταχως, inquit, ἰάτρικά τε καιι α , ετι τε γαμπιατ κά καὶ
ρητορικά. J n Multa Galenum scripsisse ad philologiam pem ntinentia, ipse testis est nobis. Tales erant, de Dimon ri bus Atticis libri XLVIII. Nominum πολιτικων, quae apulis Aristophanem, libri quinque: quid autem appellet cmι- mlia nomina, declarat hic eiusdem Galeni locus e tertio v Commentario in Epidem. Hippocratis: quia εται 'I πο-m κράτης συνχ1θεστάτοις τε καὶ διὰ τάτο σαφέσι τοῖς ον
γ μααm κεχνημένος, ἁ καλεῖν ἔρος ἐστὶ τοῖς λητορικοις πο- πλιτικα. Eorum quae apud Cratinum, libri duo: De vo mcibus quae sunt Comicis propriae, liber singularis; &B similia his alia. α - Rarius tamen, quod quidem vel meminerim vel in commentariolis meis adnotaverim, hunctantum tamque eruditum virum verba facientem induxit auctor noster. De Vinorum halicorum variis seneribus virtutibusque disserentem iacit lib. p. 26 seq. dein de Panibus, placentis, & polenta, III. I S. C. - 66. a. Ru FiNUM Nicaeensem, quem in Medicorum veterum Elencho nonnisi ex hoc Athenaei loco Fabricius Bibl. Gr. T. XIlI. p. 38 s. posuit, nusquam in toto operis decursu commemoratum memini: de quo idem, quod supra de Philadelpho Ptolemaensi, dicendum est; nisi me memoria aut observatiunculae meae fallunt, videri hunc in eis libris, quorum nonnisi Epitome superest, commemoratum fuisis ab Athenaeo.
27쪽
Postremum QALCIDEM , nominat, Alexandri- finum, arte muscum: qui de instrumentis musicis, aliisque rebus ad illam artem pertinentibus, libro IV. p. 174. b. usque ad finem eiusdem libri disputat. Praeter eos vero, qui hactenus nominati sunt, alios insuper nonnullos Deipnosophistas. quos in hoc recensu sis lentio praeteriit Athenaeus sive eius Epitomator, in ipso
opere commemoratos, atque etiam verba facientes, r Perio; quorum adponere nomina non erit ab hoc loco alienum. Διονυσιοκλει, DIONYSIOCLEs. Medicus, disputans
nonnulla inducitur lib. III. p. 96. d. & II 6. d. - II 8. d. Eodem loco. III. Ii 8. d. post Dionysioclem. sermonem excipit Grammaticus, qui in editis quidem libris ad hunc diem insolito nomine Oυδρος. id latine UDER s ret in optimis vero Veneto - Parisiensibus membranis Oύοι- ρος, id est VARus, adpellatur; quod nomen Casau bonus
ex aliis etiam msstis nonnullis enotatum reperit. De quo
quidem Varo nihil aliud compertum habemus; nisi sorte Grammaticum Athenaeus adpellavit, quem sophistam alii dixere, Moeseensem, Polemoni Iophlyae qui sub Antonino Pio vixit aequalem; cuius Sui clas meminit in οὐαφος, &uberius Philostratus in Vitis Sophistar. lib. I l. p. 6rs. ut
ad Suidam Κusterus adnotavit. Commemoratur porro .& disputans nonnulla inducitur 'Αρλιαν , ARRIANUS, Grammaticus. III. II 3. a. qua sub Mona quis lateat nescio: illud vix dubitandum, certum aliquem virum isto nomine insignitum voluisse Athenaeum; nam postqualis pauca eum de diversis panis generibus disputantem secit, primum ipse faceto sale hominem traducit, dicens: p.
113. d. e. Tαυτ' ἐκειμεν ου τ' ἄριστάκχειοι δογροιτα Ῥωμαίων μεγαλοσοφιστου, id est, mee aristarcho - aegra placita quum evos isset primarius Romanorum Sophisa : tum de eodem haec facit exclamantem Cynuicum: Quanta, d diva
Ceres , homiris ista sapientia est i Non Irustra sane discipulos habet arenam numero aequantes admirandus hie Eliasas, Γ quasi Mute - eerrans diceret J divitiasque sibi paravis ex hac praeelara sapientia tantas, ut opibus Gor iam ac Protagoram superet. &3uae ibidem sequuntur. Denique semel Ic 39 . a.
inducitur brevia nonnulla verba inter Deipnosophistas
proserens Παλαμήδης, ο 'Eλεατικος, PALAMEDEs Ele res, quem ὀνοματολόγον dicit Athenaeus, id es , k oeabι rum collectorem explanatoremque. Fuit autem verum illud Di0ili. Q bν Cooste
28쪽
Palamegs nomen, Grammat ei alicuius, qui Athenaei aetate vixisse videtur, aliunde etiam nobis cogniti; de quo vide Hemsterh. ad Aristoph. Plui. p. 98 sq. Et 'Oνομα λόγος ut ex Suida in Uera aliδης intelligitur proprie titulus erat . quem Grammaticus ille Lexico aut Onoma stico a se edito praeposuerat. Sed in Diimosophistarem numero fuerat etiam ipse noster ATHENAEUs; qui, cum illorum se convivio inte fuisse dicat, mox cap. 3. lib. I. p. a. a. sermones ab illis habitos hisce libris sese exposuisse profitetur. Verumtamen in toto operis decursu non memini Athenaeum usquam sibi ipsi in Deipnosophistarum colloquiis partes aliquas tribuentem: quod ille verecundia ductus fecisse videtur, quasi ipsum decuisset, inter viros illos, eruditione partimque etiam aliis laudibus inprimis insignes, a tenti auditoris magis personam agere, quam eius qui &iose suas dicendi partes haberet. Eadem . puto, modestia Iactum, ut in omni sermonum copia varietateque, quos inter se convivae illi miscent, nonnisi bis quod meminerim ipsum Athenaei nomen. & id quidem obiter admodum, commemoratum reperiatur: scilicet lib. V. p. arr. a. ubi Masurius Deipnosophista mentionem facit l, bri ab ATHENAEo de Syriae remsus seripti; & lib. X l. p. 48o. e. ubi Plutarchus Deipnosophista, de Poculorum v riis generibus nominibusque disserens . ait: conficiuntur etiam eximia poeula in eonvisae nostri Athenari patria μυ- erati. Ac disputat quidem interdum nonnulla Athenaeus tamquam suo nomine loquens: at tunc non ait, ista a se in illo Eruditorum consessu dicta esse, sed recta ad suum Timocratem, cui totum opus dedicavit, dirigit se monem. Sic initio Libri quarti, ubi narrationem instituit splendidissimi epuli nuptialis a Carano praebiti, eique nain rationi deinde alia nonnulla usque ad p. I 34. d. su iicit; ibi non ad convivas tamquam ipse unus e Dei-pnosophistis dirigit orationem, sed ad Timocratem, &ruidem non modo in ipso Libri illius exordio ut fere
olet cum initio, tum in fine, singulorum Librorum v rum etiam in media sua disputatione, p. I 3 o. e. Pari s re modo lib. IIL p. 8 s. c. ubi doctam ingreditur disputationem de Osreis aliisve testas ineolentaus animalibus, quae usque ad p. o4. c. progreditur, suo quidem nomine vid tur loqui, sed ita, ut orationem suam ad lectorem aut
29쪽
ad Tmocratem suum unice convertat, non quasi ipse in- fiter Deipnosophistas ista disputasset. Ad ossa deinde funa
nobis, inquit, multa ostrea Maque testaeea, quorum Pliraque, quae quidem memorabiliara sunt, apud E eharmum reperio vem
Idus ilias eomprehensar &c. Attamen aliquanto post, ubi finita illa disputatione ad aliud genus rerum pergit; ρο
quam dixit, in Haris autem patinis multa came elisa onu-
sis; veluti suae illius rationis oblitus, subito in anum compellat, & sic loquitur, tamquam in medio Deipnos phistarum coetu adcumberet. At ibi Vereor, ne per librariorum culpam turbatus sit gressus orationis, aut nonnihil interciderit: nam alias quidem minime absurdum, immo vero satis etiam solertem artificem cum in signandis Personis, tum in earum partibus distribuendis, & in se vando toto orationis dramatico colore tenoreque, Ath naeum nostrum reperiet aequus quisque peritusque lector. Rursus libro XII. quo toto disputatur de diis quil ob Luxum desi sive . quibus indulserant. Dinosi olim fuere . universam illam disputationem nulli alii e convivis tribuit; ut vide tur significare velle, esse eam symbolam a se ad Deipn sophistarum sermones collatam; nec tamen id aperte profitetur, sed Timoerarem suum compellans ait: XII. si
h. Quoniam obnixe a me eomenduli, ut sermonem etiam de his qui ob Luxum celebrantur, de eorumque Luxuria , aducerem, Aranc quoque ad Onam. Subinde vero etiam, ubi suo nomine Ichui videri poterat. quemadmodum libro VII. quo de sin ulis Pisitum generibus, nominibus secundum ther Tum seriem dispositis, copiose eruditeque disputatur id ita fecit auctor, ut diserte primum praefatus sit, VII.
277. b. c. se nonnisi ea repetere, quae a Deipnosophistis suerint disputata; sed ob di flarentium multitudinem, suorum alius aliam tymbolam ad eum sermonem contulisset, noluisse se ad singulas disputationis particulas n men adponere convivae, cuius illa symbola fuisset. Peracio Dei osophissarum rerensu, haec in Contextu se
liciuntur verba: Καὶ m 4 καιπαλογος οἶτος --τιωτικὸς,
ψησὶ, μῶλλον, ἡ σκνοτικος. Ubi verbum ab Epit maiore adiectum intelligi debet, & ad Athenaeum relatum. Athenaeus ais, inquit Epiromatorὶ Mium Disse eonviva
rum numerum, ut eorum recensus videasur misitum mapis esse e
Misos, quam convivarum. Quibus verbis ad Archestrati versus illos respexerat, quos paullo inserius ipsos adposis Disitired by Cooste
30쪽
tos legimus. p. 4. f. ubi poeta praecipit, eonvisas ad summum frunque esse debere ς maiorem enim numerum , Isitum con tubernis mos, quam convivio, converire.
a Aυ- , I 'Aθήνιειε, &e. In ed. Ven. & Bas. est TI αυ- τὶς, ὼ 'A3. ubi non de T. pronomine interrogativo esse cogitandum, sed literas initiales nominis Τιμοκρατιες imetelligendas, monuit H. Stephanus, Schediaim. lib. II. c. I. At ne sic quidem adiecta illa nota Ti. opus erat, quam& ignorant codices nostri, & omisit Casaubonus, recte,& ex usu qui in Platonis dialogis obtinet. Nam quoniam Nomina personarum, Tιμοκμετης, Ἀοηνπιος, superne adscripta sunt, satis hoc esse poterat ad intelligendum. eam Pertanam, cuius nomen priori loco posita est, dicendi facere initium. Imiratum autem hic esse Athenaeum exordium Phaedonis Platonici, iam supra notavimus, ubi de Timocrate dicebamus, & ante Casau num monuerat Η. Steph. l. α Simile vero etiam exordium Convivii Platonici reperies, paullo post prima dialogi illius verba: intelligetque, utrumque Platonis Iocum in animo habuisse
Athenaeum , cum haec scriberet. Gis ετ ἀέροις διεξέ ait. In ετέροις consentiunt eo sicet muti eum ti tis; quem consensum in notulis comex tui
subiectis a me semper indicari voce -ID, ad scripturali ibi adlatam adiecta, sciat teneatque Metor, cuius interest fundum diversarum lectionum cognitum habere. Istud ἐτέροις si quis tenendum ibisse contenderit, teneat illud, fruaturque, quoniam se placet. Nec ego quidem abieci, sed ad oram leposui; contulto di lubens Casaubono, ἐ-υροις scribere monenti, obsecutus; non quidem quod a Platone hoc accepisse Athenaeum , ut Casaubono visum erat, putarim, quamquam in prooemio Convivii Platonici r periri verba huiusmodi. τεως του ἐτα υ λογυς ἄπαγγέλλειν, bene novi sed quod id huius esse loci habuerim
persuasum. Tων καλῶν ἐπεκυλικ Ιων λόγων. Non damno ἐπικυλικεέων, quod erat editum ; nostros codices sum s cutus. De ipsa dictione monuit CASAU BONUS: DGraecumn dicendi genus una voce expressit, quo usus Plato, λέ-ογειν - τε κυλι u. Verba illius sunt in Convivio, tr