장음표시 사용
51쪽
p. 4. Quid eo loco ad id, de quo quaeritur, contulerit Scali- ager, cuius liber nunc mihi, dum haec ad prelum paro, non est ad manus viderint quibus otium est.
Ε ὐersiculis, a charmo Syracusio ad fercula epulanum adcomis inodatis, primus ille, 'Hκω Sc. sumtus est ex initio Troadum Euripidis. Εumdem versum Menander in Na clero suo mutuatus est, ut docet Athen. XI. 474. c. AI-ter, Xeti τε κήρυιος. ex Iliad. A. 334. ductus, ludit in ambiguitate vocabuli κήρυξ, quod de buccinum ex conchyliorum genere, & praeconem denotat. Tην quae commemoratur, cum Dale-ticham pio flexuosas lactes interpretatus sum; &. quo planius esset quid intelligeretur, adieci agnorum O hoedorum. Suidas quiὸem in Xομη, τὸ παπι των aerugstim inrestinum ovium, interpretatur; sed idem in Xόρ-δσυε seneratim ait: τά ἐντερα των τετραπόδω, χορδὰς καλα σιν : quae . erba ex Schol. Aristoph. ad ΕG. xi . desumta sunt; ubi etiam alius Scholiastes ait, χορδὰ γαρεστι τὸ λεπτὸν nτερον. E quibus satis adparet, quaelibet intestina quadrupedum χορδην vel γ ορδὰς fuisse nominata; quae nimirum, vario modo a coquis parata, mensis adissonebantur: cons. Scbolia Aristoph. m o citata, & Athen. lI. 94. f. & 9 . a. Praecipue vero Medinae O agninae lactes laudabantur: lactes enim latine intestina in cutim parata dicebant:) quarum meminit Athen. VII. 39o. c.&VI. 269. d. Sed istud edulium haud satis ad palatum fuisse videtur parasito Charmo, qui ad illud adcomm dat verba ista ex Euripidis Androm. 448. ἐλικτὰ, κοὐδὲν ἰγιές. ad quae CASAUBONUS : n Euripidis, inquit, ver- ,, sus est ex Andromacha, ubi se legitur: t scit. in ALDdina. edit. Eurip. J ελικτὰ, οὐδεν ἐγγιὲς, ἁλλὰ πάκταπι πέριξ φρονουπες, mendose dubio procul. Guillelmus Canis raterus se emendabat, παντ' A viξ. Puto verius B quod venit nobis nunc primulum in mentem: f quod deis inde, consentientibus etiam msstis, in contextum rece-hptum esti J ουδὲν 4ιὲς, ἄλλά πων πέριξ φρονουνπες. is idem signiricant ἐλικτά φρονεῖν, & παν- νονεῖν, n habere consilia obliqua O curva, nec recta. Cicero ad Atinisti cum LII. as. a de varrone: Ego maelem ad illum seriam Isisses . mihi Hum saviscere I non , quo faceret ; sed , n ut faceret e mirabither enim morasus est . μαι nosi rDελικτὰ, καὶ οὐδέν. - - - Similς apud Aristotelem in Rhe- Duiligoo by Corale
52쪽
historicis, LIII. I 4. 37. aliis quidem III. 9. 3. J-τὶ
N κυκλεν, ambagibus ura , ncipue rem dicere tuam. Apud LPn cophronem, i vs. 1466. J έλικτὰ κο'i m. Sic accipit m τὸ ελιττειν Galenus non raro. Libro VI. de Dogmatisn Hipp. & Plat. ανω καὶ ιμιτω τώύς λόγους μιττειν, ἁπμδ. συδέν. In libro de Missione sanguinis contran Erasistr. Oi δὲ περιέπλεον μὲν ἄνω ν πω τους λογους μιτ-πτοντες, επερπινον δὲ Ουδεν. - Ad Euripidis locum ex Androm. reserenda videtur Hesychii glosia, ' κτάρ emrρε- quam ad Levit. VI. ai. retulerat Bielius, ubi tamen rectius alii ἐρατὰ vel ἐμικτά legunt. Εἰς δὲ την ἀνωλουμένην τευθiδα' ΣN ii, σο*η , συ. Rursus Euripidis versum esse. statim se suspicatum ait Ca-faub. cum ex repetitione vocabuli σοφὸς, quo nullum poetam frequentius Euripide usum esse constat, tum e σιγματισμ*, fatali eiusdem poetae vitio. M autem ex
Μ Porro, qualis ciborum inquit idem CAsAUB. paraturansuerit ονευλευσις. sive μον υ υσις, nam utrumque diancitur parum explicate docent nos Graeci grammatici.n Hesychius ωνθυλευμενον αρτυμα interpretatur τὸ διεσταγγγμενον, eontamentum olei vel aceti guιιis inoratum. Sed is non displicet viri & Graecarum literarum & naturaeis totius caulentissimi Gmradi Gesineri coniectura, pro δι-n σταγμένον scribentis διασεσαγμένον. t De Aquatilibus, cHistoriae Animalium libro IV. p. 497. quem super hoc loco consuluisse neminem poenitebit. J - Quod si doctis
33 probemus, erit ωνθυλευμενη τε ὶς, quae Antiphani - γκτη nominatur: eam interpretor sat fame & όνθυλεύειν. x, indere impensam, sive farctum. Mirum condimenti genus 1, excogitavit interpres Dalechamp. J qui sic vertit, lotarago atramento suo perfusa: nobis neque sapit condime νγ tum, neque placet commentum. Quid putavit doctis-nsimus vir, ονεωλευειν proprium esse habentium atramentum 13 verbum, puta loliginum aut sepiarum Atqui σπληναγν οπτὸν μεμονθυλευμενον reperimus libro sequente. Γll. 49.
53쪽
D ANIMADV. IN ATHENAEU L p. 4.
3 campius probavit, & ad retulit. Haud sane bis debuit: nam Athenaeus ipse improbat, & longe aliter B explicat. Lege eius verba, & compone sodes prolatum is ibi locum Alexidis de sepiarum conditura cum alio, quiis eodem libro assertur ex eodem poeta de loliginum όνὲυ- p. 326. e. J intelliges, non aliud esse ὀνθυλιυ-Bσιν quam id, quod diximus. D dissimus Criticorum m-Bsychius, cum verbum βομβυευλευειν interpretatur συν τηαρτυσιν, duorum simul nos admonet: non aliud es-nse . quam &, hoc proprie Gis gnificare cibos eondire immixta onetho. Quid autem per ον-nθον intellexerit is Grammaticus, vellem nos docuisset rm non enim id, opinor, quod Homerus Iliad. q. . sm sqq. scit. flereus, fimum bubulum. J Verius cense', origi-mnem dedisse huic voci coloris aliquam similitudinem inisister condimentum ita vocatum & veram Hesychiin locum ,&mutilum, & corruptum, ita scribe: Βομβυευ-
Cum quibus, praeter ea, quae ab aliis viris doctis ad Hesychium adnotata sunt, conserendus Pollux VI. 6o. & 9r. tum quae notavit Hemsterh. ad Aristoph. Plui. p. w4 sqq.& quae ad Athen. X. 442. a. monuit Heringa , observ. P. 24. p. 2o8. quorum uterque pro Βομβυλλευματα apud Hesychium Βονθυλευμιτιι legendum censuit, sed id rursus ex Mονθυλευματα corruptum Hemsterhusius iudicavit. De cuius verbi proprio significam quum mihi non constiterit, generatim interpretatus sum de exqui ta O ani ios rati ne cibi parandi, Pollucem scilicet secutus, qui VI. 6o. cum Hesycnio sere consentiens ait, τὰς περιπιὰς σιειυασέας ciborum, ὀνθυλευοις & ρονθυλευσσις sive βονιυλιυσεις, ut habebat codex Falchmb. adpellatas esse. Rursus τμεὶς
ωνευλευμένη commemoratur VII. 293. c.
Quum . ητοὶ sint minuti piselausi varii generis, ἄραῖον υ ro salsamentum ex piscibus, si pisces salsi, nec vero satis sciarem quid esset sa*amensum in ri talis; G έν τοῖς ι στοῖς
ἀρά . hariolando magis . fateor. quam certam rationem secutus, salsamentum ex mnutis rimetilis interpretatus sum et suspicatus scilicet. erratum sortasse esse nonnihil in ver-his ; aut Hisse illud ipsum nomen, quo indigitaretur vulgo id serculum, de quo h. l. agitur. Et habent quidem ε iis τοὶ nomen παρὰ τὸ is a eoquendo vel elixando ; puta.
54쪽
p. 4.h quod multi uuam simul elixarentur, nec propter parvitatem varia genera seligerentur, ut monuit Rondelet. Gud Gesnee. de Aquatit. p. 7 l. cf. Eustath. ad Iliad. x. p. 8i4. o. Sed obtinuisse videtur usus, ut eodem nomine adpetilarentur, quacumque demum ratione fuissent parati. Itaque apud Athenaeum nostrum lib. VII. p. 3or. ubi de ιητοῖς ex professo agitur, istius derivationis a verbo, aut proprii significatus inde ducti, ne sit quidem mentio: & Helyctius 'E4ητεῖς pro quo 'E4ητους legenis
dum recte monuerunt interpretos generatim τὶ πικρAinterpretatus est. Varia pisciculorum genera, isto nomine comprehendi solita, recenset Dorion apud Athen.
II. 3ω. f. T. παυον salsamentum pisium esse, sive fa sum piscem, inter omnes constat; de quo multa Νoster lib. II1. pag. xi 6 sq. Nominis ratio haud satis perspicua.
Videri enim possunt a maluntate dicta , aupore nec re centiora , ncc vetustiora, quam par sit; ut ait Gesner do Aquat. p. 973. l. 4 I. sive a pulcritudine, tamquam pulcra O smeios, ut ait idem pag. 8i . 6. sve ' εὐφημισμὸν modestiore elegantioreve nomine aemia dicta, pro ουραῖα παρὰ την ουράν, ut intelligantur salsamentia de partibus Oudae proximis , ut tradit idem pag. 817, 7. 6c 8i9. 28. Sic Dalecham pius h. l. accepit, i palim etiam nomen mutans. cum vertit: 'setis, salsamento quod σύρmis vocant admixistis. Quem eo nomine reprehendit CAIAUBONUS , scri-Bens r n Ex libro tertio discimus. & ουρπιὸν & ὼρα- ν-x,ntis aliquod salsamenti fuisse apud veteres: ut mirer in-Μterpretem non necessario sine libris hoc loco rescriben-ntem συραιον. α - At ego quidem in tertio Athenaei libro vocem οροάῖον me legere non memini, nec ibi eam nune quaerenti usquam reperire mihi contigit: libro septimo vero p. 3o3. e. & f. πως vel ννίδος ουραῖον scit. τέμαχος
nihil aliud utique dici videtur nisi thynni frWlam de partihus Otiise proximis: ne me aliter accipienda uraea obia.
Plinio memorata lib. XXXII. rI, 33. cons. Harduin. ad Plin. T. I. p. so6 sq. not. Io. Hesychio si credimus euiquid obstet, non video ωραῖον. scit. τἄριχος, eo dictum est quod in no tempore confici solitum esset. Caeterum non negaverim , nonnisi fere de maioribus piscibus dictum σου ειραῖον reperiri r quem usum spectans noc loco CAsAυ-BONUs. postquam Verba illa εἰς δὲ-ον τὸ is ἐψη rola
ἄρωον sic interpretatus est, cum in paropside piscieulis mi-
55쪽
2p- tis plena inferretur salsamentum ωραῖν, pergit in hunc bmodum: n Subiectus versus, Homeri est: n Oυκ ἀπ' -- σκεδάσεις Οχ ν ταλαπε-ιε πρέσβυ .n Facete vocat risAulos O mrauuos O vides , quin Graecis εψητοι. At vocabulo πρέσβυ innuitur non mi-nnus facete salsamentum factum e mundisus eriti. O, quai is do capti sunt, vetulis. In omnibus libris postrema veris B ba Homerici versus sunt omissa. Ego non dubito , in-n tegrum fuisse & pronunciatum , & ab auctore scriptum , γ, eo quem diximus sensu. α - Quae si vera est docti Commentatoris interpretatio, quod ego nec spondere ausim, nec negare) non idcirco opus est ut statuamus, integrum versum debuisse vel ab isto parasito pronunciari, vel ab Athenaeo adponi. Caeterum, quonam loco apud Homerum legerit istum versum Casaubonus, pervelim scire. n Ultimum Charmi iacetiarum exemplum est hoc: I
ri lata anguilla , eui fuerat detracta cutis, disit Charmus : ra προκαθω στηκέναι U-ώδεα. Scribendum βοστρυχω-
,, διος. Est in Phoenissis Euripidis, sus. I 493. J
is Adi Scholiasten. CAsAUA. - Conser quae ad eumdem Euripidis locum a Valchenario adnotata sunt. is Addit Athenaeus. Laurentii conviviis plures Charmonsimiles interfuisse. δσπερ συμβολὰς κομιtοντας τι, ἀπου τῶν στρωριατοδέσμ- γράμματα. . Inepte prius editumn στρωματοδε ἀένων. Veram scripturam tenent nostri cod1 Paulo ante vero, Λαρι σου habent pro Λαρηνσίου ralibi vero saepius Λαρινσιον scribunt. 4 nvocant Graecin στρυμ ατόδεσμων , stamiae vestis imo verum r Augustinus is in XXII. de Civitate Dei, e 1 atum involucrum. Solitos D veteres stragulam vestem pellibus involvere de loris coa-n stringere, etiam Iurisconsulti sunt testes, titulo de Su-npellectile legata. στρο ελατόδευκος. in lucrum ipsum est, is non lorum. Appianus III. Belli Civilis, Γ immo lib. IV. is cap. 4o.J in Proscriptionis historia: Aντιον ἡ γυνη στρι
,, Similis apud Plutarchum historia, sin C. Caesare, p. 731. Nd. ed. Francs 3 de Cleopatra, quae & ipsa periculum fu-n giens, stragulorum in modum involuta στρωματοδέσμω , nexemta noxae, & ad Caesarem est delata. Constat a
56쪽
p. 4. IN EPI M. LIB. I. CAP. VI. 33
h ntem ex veterum lectione, & stragula superiora, & I
nvolucrum istud, quod antiquiores στρ κατόδεσμεν. re-Ncentiores ρορωματεῖς vocarunt, variis coloribus distin-
mcta sere suille. Inde translatae eae dictiones ad res sisngnificandas inrietate in tes: cuiusmodi fuit piscis σορω-υματως dictus, ob coloris avrei virgas per totum iesus esse γν pus productas , inquit Athenaeus lib. VII. L p. 32 a. a. J SNn militer & viri docti Exeerpta sua ex variis auctoribus. naut propria etiam scripta, sed veterum reserta testim Nniis , soliti Στρωματόδεσμα. vel Στρωματρις appellarern ut Clemens Alexandrinus, tui de Stromat. lib. IV. haud π procul initio p. m. 347. meo. J Origenes , Plutarchus , n s cons. Fabric. :Bibl. G. T. III. p. 369. J alii. Pari ratio- isne Mnaseas Colophonius , qui Paegnia ediderat, Σαλ-n πης nomen hoc est piscis, diversi coloris maculis distin-ncti nomen invenit, διὰ is πιινιιλον της συναγωγῆς .nauetore Athenaeo. LVII. 32 . f. J Ita hic accipio v
m cem στρωρι-τοδεσμων Bl τὰ ἄπου τῶν στραμ ιτοδέσμta νn γράμμικτα interpretor veeterum scriptorum vas ec, quasi convivae symbolarum loco ex suis quisque Ad Variisn promebant. Ipse auctor explicat se, scribens lib. VII. 1, initio, s p. 277. b. J οἱ δειπνοσοφισταὶ πάντες συνεισηνεγnκαον εἰς αυτους τὰς εκ- mSολας. Et in octavom quoque ait idem, sp. 33 r. b. αJ viros doctos, ad Lauinn rentii convivia ventitantes, praeter λογάρια nihil asser. Bre solitos. Sed in hoc ipso libro LI. 8. d. J locus aliusnest, qui hanc istius esse sententiam luce meridiana et
B rius tacit. Unus enim convivarum, recitatis multis p ratarum versibus , En, inquit , mercedem, domo huen attuli; ne quis pulet, veni e me in hoe convivium nihil Min abentem quod pendam στεγανομάου Deo. CAIAUBONUM οτι ὸ Xαρμος - - - έδόκει τοῖς Μεσσηνιοις πεπαιδευμένος εἶναι. Articulum ante nomen Xαρμος ignorat noster cod. a. n Μεσσηνιοι, apud quos sutili commento eruditi uba, hi existimationem eollegit Charmus, Messanti Siculi su ore. Romanis dicti Μamertini; non Messenii in Pelopo
c καλλιφανης, ὁ του Παραβρυκοντος κληθεic. Dalech. GAEPhanes, cognomine παραβρύκων. Rectius CASAUB Nus em Cali*hanes , qui Iolitus appellari Parab eontis , filius vim delicet; ut Θουκυδέδης του 'Oλόρου. Non erat caussa curis mutaret hanc lectionem Desecampius, & membranarum
57쪽
s. ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 4.
n& Suidae suffragiis probatam. Parabrycon , ut Para- GD renchon apud Festum , Non omnibus dormis r & παρα ρομα ντης pro parasito non semel in sequentibus libris. - Scilicet, sicut παράσιτος, & περ λαισήτης VI. 242. C. Vel παραμα συντης IV. H. h. convivam denotat invocatum, qui absque θmsola ad convivium venit; sic nomen κπαραβρυ- κων d verbo βρυκω, mordeo, rota, deglutio,) eumdem habet significatum. Quod vero adiectum est verbum κληDις, quo non erat opti, si verum illud fuisset patris nomen , indicare videtur, non admodum quidem dissimile, sed paululum tamen diversum fuisse patris nomen, & per iocum ita mutari detorquerique solitum, ut filii mores isto veluti
paterno nomine designarentur. Duo verba καὶ . id est. O orationum. post ποιημ.-ων. desunt vulgo in edd. αmsstis, praetermissa scilicet ab Epitomatore nostro. Asieci ex Suida, qui in locum hunc sive ex integro Athenaei opere si 'e ex aliis plenioribus Excerptis recitavit. Pro ἐγγραψα υνος autem apud eumdem Suidam σιγγ εγραυμένων legitur , & deinde sic pergitur :τριων si τεσσάρων στiχων ἀπαγγελλειν, πολυρωδείας δόξαν
προσεποιελο. Quae cum Epitome hostra conserens, suspicor, pro ἀνειλ-γει, quod posuit Epitomator. Athenaeum scripsisse ἀνειληφως λανηγγελλε, hoc est , eum tres aut quatuor versus memoriae mandrisei, cid est enim- reeitare hos solebat. Πολλοὶ δε ιιιιὶ D. ι δια στόμικτος τὶς έν Σικελικῆμυραiνας &c. Uc indicare videtur Athenaeus, ita est: paene in proverbium abiit iste recensus edusiorum quorumdam assis loris insignitorum , quibus quodque genus prae caeteris e celiere existimabatur. Vide Clementem Alex. Paedag. II. I.
p. m. Io 3. & Pollucem VI. 63. quos & Casau nus Ia davit auctores. Sic ibi Clemens: οἱ δὲ ἐξυμνε- ουκ αἰ-
τοῖς παλαιοῖς ευδοκιμουν, μύρρωνα ἐκ ura μου, καὶ μυρα - να Tαρτησία, καδε θύννος Tὐριος, καὶ κεστρέυς εκ Σκιαρου,
58쪽
&c. Quas Athenaeus πλωτὰς dicit. non vi dentur esse diversae a ταῖς , sed diversum nomen eiusdem piscis: sunt enim μυραινιαι sive, quod perinde est, σμυραινμι: Romanis muraemae ex vingvit rum genere. & --ia, s tae nominantur, quo J in summa aqua fluitare amant. Quare & π τὸν μυραιινα dicitur. ab Archestrato apud Nostrum VII. 3I3. a. & lux l. c. quas initio μιραιναι ἐκ πορθμου dixit, easdem paulo post. ibidem τὰς πλωται ἐκ Σιὐλιας videt dicere. At distinxit tamen Macrobius, Saturnia. IlI. I s. sic scribens: Auersebanur muraenae ad piscinas nostrae urbis ab usque isto Siculo, Hos Rhegium a Messana dupitas. Iphia enim optimae a prodlata esse crediamur, tam hercule quam angialiae. Et utraeque ex illo loco Graece π 'H -e lux, latine flutae ; quod in summo summanus dec. Quod ait Athenaeus τῶν nαχυνου sive τῶν ἐκ Παχυνου malueris θυννων τὰς ἡτριαέας, pro θυννων perperam θυηνων habent codices
nostri; sub quo tamen nihil aliud, nisi illud ipssim, via
detur latere: quamquam alias thnaos ex Pachyao non m
mini prae caeteris laudatos reperire. Polybius tamen lib. XXXIV. cap. a. nostrae edit. gregatim in Sicula maria
adventantium thynnorum facit mentionem. τοις ητριαia in-ἡτρι via. mutatum voluit Casaubonus, praeter necessitatem. Nam a τα ητρον, id est imus venter, formatur quidem adiectivum ἡτριαῖος. unde nτριπιον, sta τυ--χος, fus- ex imo piis Hurae , III. Iovi f. IX. 374. f. duo spectat quod Pollux habet II. I O. απὸ δὲ του ητρου πιαὶ ἡτριαια. τεμπη sic enim ibi scribendiim recte hoc loco ab eodem casaub. monitum est οἱ κωμνδοὶ λεγουσιν. Sed eadem notione pariter subuantivum foeminini generis ἡ ηυιλι ι usurpatur, ut diserte Etymologus in πτρον monuit; quam vocem nostro III. 96. d. & ito. Lrestituimus. Sunt i tur τῶν θύννο ν αὶ ὐπριαnia idem ac νάυπ ἀσομα, quae in thynnis praecipue laudantur VII. 3ox. τους κεστρέοις. id eu, mgitis, ait, laudari, τούς ἐκ Συμοιιθρι. in autem Symaethus vel Symaethiam Siciliae oppiὸum . ad cognominem fluvium situm, vix alias notum,l. nisi quod cives Symaethid apud Plinium IIL 8, im commemorentur. Id autem oppidum eo minus hoc loco dictum intellisi poterit, si verus est situs, quem ei tabulae
59쪽
P. 4. geographicae s nescio quidem quo iure ) in mediterraneis ad- cinnam. Quod si vera librorum apud Athenaeum scriptura, oportebit de fluminis Symaethi ostio, quod haud procul Catana es, accipere. Sed quum S Clemens & Pollux Sei
estim pro Symmo nominent, inde corrigendos nostros codices censuit Casau bonus; ita tamen, ut ubique Σκincetis'
per υ seriuendum contendat, itemque in sine huius libri p. 3 o. f. Σκυλως pro Σκιάθιος corrigere iubeat, scit cet ptolemaeum & veteres Plinii editiones securiis. At in emendatioribus Plinii editionibus, IV. 32, 23. & ubique alias, apud Strab. IX. p. 436. d. apud Apollonium Rhod. Ι. 383. apud Stephanum ByΣ. S alios, coni anter Σκια-2ος, Sciathus scribitur; quae est Aegaei maris insula , ad Thessaliam, ex adverso Magnesiae, prope Euboeam. Νῆ
Θεσσαλiας, eritis Eυβοiete. Quo accedit quod Palmerius ad Athen. VII. 3ov. c. notavit, πλωτας id κερορέας γ Σκια-
Pu e nil aliud ihi esse nisi muriles ex Selatho insula. Quo magis fit probabile, ἐν Σκιλον h. l. scriptum oportui
Q. Verumtamen quoniam mirum utique videri debuit. librarios. a vera scriptura longe aberrantes, forte fortuna incidisse in nomen obscurum quidem, & incognitum illis hominibus. sed quod per se tamen nec vitiosum esset , S serri etiam fortasse posset; loco movere constantem librorum scripturam non sum ausus. Quid quod etiam ἐν Συμαδα mspicari licebat: erat enim Συμαιρα. ut Stephamis Byrant. docet, Thessaliae oppidum ; quod somtasse haud procul a Sciatho insula aberat, ut, quos pisces alii a Selatho infulis denominare adsueverant, alii a
Symaetha oppido nominare potuerint. Mia τῶν αδόξων δὲ, τὰς Πελωρέδ.ee κόγχας. v Id est, B O inser puae visiora fiunt f e Iia , J ea brabant Deip-nsophistae conseas Pelori. Non dicit. inter conchas parvinaestimari quae capiuntur ad Pelorum e sunt enim Pel n rides in genere concharum nobiles. Sed inter ciborum g Dnera conchae sunt Umines, item maenides, & quaecun-mque deinceps hoc loco nominantur. Falluntur & quin aliter interpretantur , & qui pro volunt scribi. ένδόξων. α CASAUB. In isto ludicro. Εγχεν πιεῖν μοι, faciunt sequentia ver- dha καὶ, περδικος σκήλος cum praecedentibus istis iustum
60쪽
d bus 'Amn. τις. Sed quo pacto posteriora hemistychia cum prioribus, quod ad sententiam spectat, coha reant, videat doceatque qui me est ingeniosior. In postrema editione Calauboniana post τὸ , ante περλκος . e. comma insertum video; consulto-ne, an casu, nescio. Caeteriim docent graeci interpretes Aristophanis ad Aves vis I 292. proverbii loco usurpatam olim fuisse dictionem illam, ri δικος σκέλος, in hominem pede claudum , a caupone clavdicante, cui Perdix nomen fuerat.
Quo & spectare videtur mρδιυιμ πους apud Suidam; ad quae verba nihil adnotavit Κusterus. Sed quid ad hunc locum is iud proverbium faciat, haud satis perspicio.
verba, & quae sequuntur usque ad finem capitis, sic vertit aut sverius dicam pervertit Dalechampius: Ani pophanti esse nominos ait in degenda vita eonstantra ac se Patis, abdomini ventrique minime servientes , ρυbifestorum quis mitias O vinacea pessantes. Errorum erroribus in ista versione cumulatorum primus ac praecipuus sons suit, quod non animadverterat vir doctus, priora illa verba. quae supra posui, cum sequentibus nihil commune habere , sed separatam continere observationem Epitomatoris, qui dictionem illam, τὸν βών εὐσταθεῖς, ἀκquae apud Athenaeum occurrebat, adnotavit; simili pro si is ratione , qua supra initio huius cap. vocabulum adnotaverat. Quid sit autem quod dicit τὸν βιον συσταθεῖς, minime obscurum videtur; nempe, ad erbum, viribus firmus vitae flatus est, id est, qωbus f potis probabilis rei fariuuaris copia, qua certos unde vivant redΤ-tus habent, ut non a fortunae casibus pendeat eorum victus.
Hesychius: εὐσταθής βέλειος. & καλως ἱστώς. Nec video, cur solicitata sit ea vox a viris doctis, in qua nullus est, quod sciam. librorum dissensus. Alios εὐσταλεῖ elegere, adnotavit Dalech. quod etiam a Brimehio in sui libri ora adnotatum vidi. ΚUsTERus in ora exempli edibrionis Osauhonianae . quo is olim usus erat, monuit: si Lege εἰ rea L Harpocrauon in Παρουσi ι' ἔχοντες ευπα- si βιον. re Quae per se quidem haud incommoda erant. sed minime necessaria. Tales igitur, inquit, non sunt ἐγχειρ γαστορες , id est, qui manuum suarum opera victum quaerere eos intrar, ut interpretatur Hesychius, apud quem