장음표시 사용
41쪽
ita plane addueuntur illa ab auctore nostro, ut a drama- dtico aliquo poeta utique mutuata mihi videantur. Ea quidem quae sequuntur, τοι σινου κλισίαι &c. disiecta membra sunt duorum Homericorum versuum ex Iliad. I. o R. coli. Il. ψ. 47 . Κό-ν-- - τειχίσας τὴν ris ME Rem narrat Xe
IX. 4. Nec vero hecatomles hi mentionem faciunt; quam vere, non salso notanaram , Densasse cononem ait Athenaeus ἔ id est, emtum re vera inus mactatis. Notus est enim varius apud veteres vocabuli usus, de quo consuli Grammatici possunt, Hesychius. Etymologus. & Εus ath. ad Iliad. α . p. 36 ext r. & sq. Apud Suidam, in
Ἀθηνοει- , ubi nonnulla ex hoc sermone de munificis convivatonius decerpta leguntur, perperam haec. quae ad c nonem spectabant, ad Auxandrum M. res ntur, verbis nonnullis per amanuensis culpam praetermissis. δὲ . 'Oλυμπι-- ρματι πρῶτος viis e δεύτερος καὶ τεταρτος. Sic ,. Thucydides VI. i6. scribit, D Alcibiadem ex ludis circensibus Olympicae solennitatis N palmam reportasse primam. secundam & quartam. Eum ripides vero, ut observat Plutarchus, s in Alcibiad. p. mi .ed. Francfl tertiam dixit, loco quartae. N CASAUB. Cons quae Dukerus notavit ad Thucyd. L α Quod ait. εἰς ἀς νικας κώ Eυρ πιδης ἐωἀ4εν ἐπινi ιον. ex illo Euripiis earmine Plutarchus i. c. hos versiculos citavit, quos ει Musgravius in Euripidis Fragm.'. 6 . retulit: Σὲ δ' ὀMIσομαι. ω Κλεινι- - . Καλὴν ἁ νιιι- καλλύστον P ὀ μηδHie ἄλλος ' Ἀλανων
Paulo post, ποι γυριν ἁπασαν erat editum; percommode id quidem: sed .ῆσ αν dedere nostri codices, quos secutus Ham. Habet tamen Σπασαν Suidas ςtiam in 'Aε
In scribendo nomine Λεως ρων cum in Λεόφρων consentirent edd. & mssti & Suidas l. c. Casaubono obtein
42쪽
p. 3. IN EPITOM. m. I. CAP. V.
e peravi, monenti se scribendum, ut Λεωπρέπης & Λειώκριτοcialiaque nomina hominum Athe nsum ad id exemplum;
De Empedoelia Mis cons Diog. Laert. VIII., ibique Menag. Ex melle & farina eonfectum illum bovem Lae lius tiait. Sic olim Pythagoras, cuius sectam secunis En pedocles est. post inventum theorema de laterum tria guli rectanguli ratione, bovem e farina effictum Diis sacrificasse sertur, ut narrat Porphyr. in eius Vita cap. 36., abstinens scilicet animalibus, ac nonnisi farre, libo, in
re ac myrrha placare numen solitus.s 'Eκαστν των 'Aθηναιων ἐδωκε Xέου κερὰ μισm. Aes
mensium euique Chii vim plenum festa donavit. CAsAuBora iudicio steti, cuius est ad hum locum Animadversio huiu modit . Narrat deipnosophista, Ionem Chium tragicum, . Athenis coronatum contra suos antagonistas eiusdemm generis poetas, viritim cuique civium dedisse Xiis κεμημεκειον , fissile chium t neque interpretibus, neque aliis is viris doctis, qui hune locum tractarunt, ulla oborta is mendi suspicio in his verbis. Ac fieri potest, ut recten habeant. Acrius tamen cogitanti mihi oe auctoris me ν te, videtur legendum Σισυ κεράμιον, vini Chii H mnum fictili, non Xῖον. Iudicii huiuς caussas habeo istas rvprimum, quod inter xianae cuiusdam munUcentiae exemplam recensetur haec Ionis divisio. Egregiam vero liberalitantem, usia Ain ensis dinum . populum celsi animὶ, &n altum.adeo spirantem l Accedit eo, quod Chiarum fodia-urtim tam altum apud veteres .iptores silentium, quamn frequens in eorum scriptis vini Chii habetur mentio. Quian quod fictilium palma penes Athenienses fuit illis tempo. D ribus 8 qua de re vide infra cap. xa. p. 28. c. Itaquen figulina Athenas ex Chio asportare, id vero fuisset quod
is Attici scurrae dicebant, Noctuam Achenas. α - De Ath niensium arte vasa e terra fingendi conferri possunt, quae ex Eratosthene apud Macrob. Saturn. V. 2ι. ex Plutare T. I l. p. 4a. d. & ex Aristoph. Acharn. 9oi R. adnot .vit Iacobs ad Anthol. Vol. I. P. II. p. r i. De vocabula κεράμεον notata hoc loco iuvabit errorem in Midae editionibus corrigendum. Ibi, in Misteri quidem editi ne, sic legitur: κερ-ειον. αγγειαν. δὲ κυριον Κεράμιον,
διά του a. εἰ mi πρόσκειται τὸ ἀγγεῖον. καὶ κερ εια τευ-
cn. Quae lauae sic vertunt: Κεραμιον. Cum de vase dicitur,
43쪽
I simam figlinum , per ει 'ibisur. At nomen proprium fAεραμιον, per i. Nisi addatur ἀγγειον. Et κεράμεια τεύχη, vasa fixtina. Qua in versone quot verba, tot sere errores. Dele in Graecis punctum post Κεράμειον, ut cohaereant verba κεράμειον ἀγγεῖον, quemadmodum in fine iuncta sunt ista, κεράμεια τεύχη. Tum vero post κψιον scribe κεράμιον. minuscula litera initiali, non maiuscula. Denique sic verte: Κεράμειον λγγεῖον. Figlinum vas. t Scillaea adi ctivum vocabulum per taphthongum ει seribitur. J Substantivum vero, κεράμιον, Per simplicem vocalem a , ubi non assiectum snomen ἀγγειον. Pari modo Mράμεια τευχου di mur si si vasa. Cons Athen. XI. 473. b. & IV. rs 4. b. At ii Mariorum vulgus, quo & nostri sunt referendi, sicut omni no vocales ει & ι susque deque habent, sic & in his v cabulis distinctionem illam , de qua Suidas monuit, parum curare soliti sunt. Recte vero apud Hesychium scribitur: Σεράμιον τὸ του Liνου η υδατος 'αμνίαν. Caeterum diu mulare non debeo, scripturam Xῖον, quam habent ho die libri omnes pro Xῖου, iam ante Epitomatoris aetatem codices Athenaei occupasse. Sic certe iam & Suidas. quem integris duobus prioribus Athenaei libris usum esse probabile fecimus, hic legerat, & Aristophanis Scholiaries ad Pacem v s. 833. Eademque scriptura , quam in v ce 'Aὸ,1νιιιος secutus est Suidas, ubi plura hinc verba crutavit, rursus apud eumdem Suidam in voce Xῖον repetitur ; ubi alterum quoque vocabulum corrupte κεράμειον scribitur . cum priori loco recte κεράμον esset scriptum. Porro videndum est, ne Aristophanis Scholiastes ipsa Athenaei verba pleniora repraesentaverit, quam vel Gitomator, vel Suidas, apud quem in his, quae ex haedi si putatione decemia exhibentur , multa partim scribarum errore turbata sunt, panim consulto ab ipso Lexicrer pho in brevius contracta. Sic igitur scribit Comici intem pres i. c. φασιχ αὐτὸν ὁμου δ ι ευμ ιμβον καὶ
Παν ἀγωνισάμενον 'Aθήνησι, καὶ
τῶν 'Aεηναιων δά inu Xῖον Mράμιον. Sed istud quidem minime urgebo : nihil est enim quod magnopere nobis persuadeat. ex Athenaeo potius, quam ex alio auctore, im sumsisse doctum illum interpretem, nisi sorte hoc ipsum, quod eum cum Athenaei codicibus in eamdem scripturam Xῖον M-μμιω consentientem videmus. Qui si ex alio auctore sua
hausit, habebit hoc ipso scriptura illa, quae meis a no
44쪽
4Ip. 3. bis damnata est, novum patronum, cuius fide auctoritat que sese tueatur. Et, ecce, dum haec scribo, ac mecum ipse dubito, an prudentius fortasse fuissem facturus, si suo loco servassem vulgatam illam & tam miro consensu comprobatam scripturam, opportune incurrit in oculos supplimentum aliquod fuerioris Animadisjlams tasAGBOΝI , quod in prima editione Casauboniana, qua potissimum uti consuevi, quae una ab ipso Casau bono curata est cum aliis
Addeias ad calcem voluminis reiectum, adhuc effugerat meam observationem. Ibi igitur doctus Animadversor sic scribit: ,, Post verba Noctuam Athenas adde: Xiου κερ ἁ-nμιον igitur, ut apud alios κάδος Xίου. Hedylus: s apud N Athen. XI. 4 3. a. J κἀδοu Xιου με καταβρεχε. BSed & Xῖον servari potest, manente ea quam asserim mus sententia. Sic Xέα apud Hermippum . pr B Chil νini Obx. 8e Κλεω εῖαι ὀξυδse, apud Aristopha
m citantur verba Athenaei in Aristophanis scholiis, & apud
N Suidam non semel. ιι - Ubi e tribus locis a viro docto pro adstruenda vulgata scriptura Xuν adlatis, priores quidem duo non admodum movere nos debent. Nam Aristophanis verba de Cleonaeis acetabusis apud Athen. I l. 67. d. ipsa controversa sunt, & ex ingenio a Casau bono ita, ut
ea produxit, emendata. In Hermippi verbis vero I apud eumdem Athen. XI. 48o. e. XI e non est eaΓx chil
viri ; nec enim is quod ibi Hermippus dicit e clauo βρpenditur; sed eata in Chio inserti eonfectus: quamquam eo ipso, quod ibidem Chii Glues lauduntur, lahefaciatur id, quia de auctorum silentio super Chiis vasis superius dixerat Casaubonus. At Machonis verilculus. quem tertio loco ex Athen. XVI. 3 9. e. citavit, tutissimum utique praesidium scripturae illi, quam e contextu in oram relUavimus, offerre videtur licet dubitari etiam nunc ponit, an in soluta quoque oratione & in historico stylo eadem loquendi forma fuerit usitata. Quidquid si, his perpensis, lubens suam in sedem remigrare vocem sepolitam patiar, & Xῖον κεμμιον legam ; quod simul vas echia terra sive Chio lapide eonfectum , simulque illud chio Vino repletum, possit intelligi.Tου γάρ τις α ιυ &c. n In elegantissimis versibus A visnTIPHANIs de usu opum leotimo, scripsimus παραβοηων ex
45쪽
n loco apta, neque usu recepta. T. παραβε θεῖν elegans,, est & usu tritum verbum, de Helais proprie usurpatum,m qui mutuas Abi omnias opemque praestant, vi Femque illo-πrum premis necessitas. Postremorum versuum sententiam neque in illis plane continetur, neque ab interpretibus Bretae est expressa. Est autem haec: Si magnarum opumis mssessio Κhil aliad earum simiais a ret eommodi, praeter villam quae esu pomque percipitur volvtatem , caussam essem nullam eur diuitias quisqviam expetat. Nam illam, quam di-m ximus, voluptatem , divisum inopinnque ex aequo esse com-n munem, fariterque ab utris quae perci . Quippe sedari famem
n non qualitate exprimarum duum , sed eonveniente cuiusque
malimenti quantitiae. Quid est igitur, deri aliquis, ear έν τάων μάλιπια, α--οῖς omnium fueram di Eae eenseamur Pn Nempe hoc, quod possessores suos; liberalis, vesint modo , mraestent O munificos. Ex superioribus Antiphanis versiandus, & sermone Athenaei, hanc esse patet sententiam. is Nae dignus erat hic locus, qui pluribus a nobis expo- sineretur: est enim illustris. oc plane philosophicus. Sian milia legas apud Senecam multa, & in Theocriti Cha-Μritibus, quae inde petant studiosi. α CASAUBONUS. Eamdem horum versuum verissimam sententiam, qua quidem non admodum recondita fuerat . commode Gr-tius expressit, cuius versionem ex Excerpt. p. 634. grue
eo contextui subieci. Ad verha quod spectat: Vers. r. habent codices nostri Tοὐ δ ὲ γὰρ me, ubi partieuram δὲ .ut nec sententiae nec metro aptam. omisi. praeeuntibus
superioribus editoribus. Vers. 3. recte codi A nostri eum Casa ubonianis in παραβοηθων consentiunt. ubi perperam περιβοηθ. erat in Ven. & Bas. Vers. 6. Particulam δὲ post ουχὶ restitui ex codicum nostrorum cum editione Ven. de Bas. consensu. Nam & sententiae apta erat, nec repugna bat altera coniunctiva particula γὰρ in fine versus, quae cum δὲ iuncta eamdem vim habet ac latinorum sed enim a Nec restuabatur metrum; nam admittit apud Comicos iambicus versus in quarta sede anapaestum , & in Ουυὲ ultima syllaba brevis est, potest certe brevis haberi. Liscet enim praecipiant grammatici longum esse iota parag gicum in adverbiis & pronominibus, ea tamen regula ad- Verbium συχὶ non tenetur. quod apud Homerum quidem Iliad. . II 6. x . 76a. o. a s. ultimam brevem habet. - Io le
46쪽
mini quidem Machonem eomicum apud Athenaeum n strum XIII. 38 a. a. ex optimi nostri codicis Veneti scriptura eamdem particulam ουχὶ ultima longa usurpare ;at ibi ob caesuram produci vocalis brevis poterat: quod ni ita esset, nil aliud tamen inde colligere liceret, nisi in utramque partem accipi in hac voce posse ultimam v
ealem. χτι Ξενοφάνης - συμποτ a κους νόμους ἔγροι-
ν. Totam istam λησιν ignorant superiores editiones. Gmmodiori loco posita videri posset, si paulo inserius post ista, quae de Gellia mox traduntur, inserta fuisset: Κd hoc ipso loco eam inserunt duo codices, quorum ad me notitia pervenit; alter , noster cod. a. nunc Parisiensis, olim Sedanensis ; alter, qui olim Ger. Co elii suerat, Ioi Lovaniensis. e quo codice eadem verba in lucem prismus produxit Andri Schottus, observation. Humanar. lita I. c. 6. p. 9. Cons infra notata ad p. x 4. f. Quod autem in utroque illorum codieum legebatur ,ασιλικους νό- ρους. id quidem ab hoc loco prorsus esse alienum Deile adparebat; certam vero erroris correctionem nobis os rebat ipse noster Athenaeus lib. V. p. I 86. b. ubi ait: του γοῶν Eενοκράτους ἐν Ἀκαδημιφ . καὶ παλιν 'Aμσυτε
λο , συμποτικοι τινες ησαν νόμοι.
a ' λοι μὴν καὶ ο 'Aκραγα τῖνας Γελλιας. Cum Τελ λιας vulgo consentientibux libris legeretur, haec adn lavit CAs AusoNus: is Malim raλλως, non Tελλας. Hic is est ille mortalium munificentissimus Gellias, de cuius m φιλοξενι , & in omnes hospitalitate .multa Diodorus Sinculus libro XIII. se. 83. J nec pauciora Valerius Maxi-mmus libro IV. cap. ult. Sic rescripserat olim in ora suin codicis & Nicolaus Sturio, Belga, vir doctissimus. O nterum quae hic narratur historia. paene ad verbum eis libro XV. Timaei treste Diodoro l. c.J es desumta. Pra n termittendum tamen non est. Εus athium non semel aut miterum , sed saepius, ex isto loco Teutam vocare istum,n non Gessiam r ut scias, non hodie atque heri depravatam esse Athenaei exemplaria. α - Casau ni emendationem probavit Wesseling. ad Diodor. l. c. ac periacile sane ex T in T aberrare librarius potuerat. Gissas viri nomen scri-hittir apud Valerium Maximum. Apud Eustathium nomen Τελλιασ nonnisi semel reperi, eo loco quem Index mon-
tirabar, stil. ad Od. p. a 33c a. Alibi triere non m
47쪽
p. mmini. Sed apud Suidam bis atque ter idem corruptum no- amen occurrit; primum in 'A-αιοe, tum in ipsa vocabulorum serie a T litera incipientium. Athenaeum non nisi ex Epitome cognitum haians Eustathius, certe sola Epi, tome constanter utens, exemplo usus est haud multo mi
nus vitioso quam sunt codices, qui hodie supersunt: qu rum errorum alii quidem scribis utique imputandi, uu rum opera Epitome haec in vulgus emanavit & poverutati transmissa est; alii vero per ipsius Εpitomatoris negligentiam aut sestinationem commissi sunt; haud exigua vero pars etiam ex ipso codice integri operis, quo haud Parum mendoso usus Epitomator erat, cons. II. 6 r. a. in Epitomen propagata est. Certe in sequentibus Athenaei libris videbimus Dene multis locis veram Athenaei scripturam in optimis nostris membranis Veneto in Parisientibus Conservatam, ubi corruptus Epitomatoris codex fuerat. Et, hunc etiam errorem, qui ia Gessiae nomine adines est, e vetere quodam codice. ia Epitomen transiisse. Suidas fidem facit, qui eamdem corruprum scripturam in suo invenerat exemplo. Quo loco; quod ad Fragmenta spectat a Suida ex Athenaeo collecta, non debeo praetermi tere, esse eorum nonnulla , quae videri possint non ex
integro Athenaei opere, sed ex Eclogarum collectione desumta. Quod non eo dico , quod persaepe Athenaei verba in brevius contracta exhibeat hic Lexi graphus ςid enim consitho ipse facere potuerat, ea seligens. quae pro suo consilio potiora visa essent: sed quod subinde
verbis ah eo citatis adhaerentem in fronte videmus fommulam illam ἔπι. qua constanter uti consueverunt hi, qui
Eclow e veteribus scriptoribus collegerunt: quod etiam de Ggmentis ex Appiano ab eodem Suida citatis olim adnotavi in Notis ad illum auctorem, T. III. p. 898 sq. Sic eodem loco ubi de Gessia hoc, sive Teuta, ut ipse Vocat, ex pro b Suidas agit, in hunc modum Iegitur rἈλλιας. δτι Τελας ὁ Ἀκραγα 'πος &e. At potuit parister ipse Suidas . aut amanumis cuius opera ille in excer pendis auctorum fragmentis usus est, illam particulam ex more aliorum compilatorum adiicere; quemadmodum in artic. 'AL ναιος sub nnem his factum videtur: potuit v ro etiam alia quidem loca ex integro Athenaei opere excerpere , alia rursus ex Eclogarum collectione aliqua depromere. Denique etiamsi omnia ex Eclogarum colle Diuili od Cooste
48쪽
a one hausisse eum statuas, illud certum manebit, suisse eam Collectionem diversam a nostra Epitome, & multis
in locis hac pleniorem auctioremque. Καὶ πάντας πολυωρων. Tria ista verba & Eustathius& Suidas praetermiserunt. In Epitome vero, uno con sensu καὶ πάντας πυλωρῶν habent libri omnes; quod Dalech. int 2rpretatus est, eunctis hospitibus Maiam suarum valvas aperiens. CASAUBONUs vero: n Νove dictum, in-n quit, παντας πυλωρῶν, pro pare ad fores ut omnes prase
m tereuntes invises. πυλωρεῖν est των πυλων ἄραν ποιειν, ia
m nuae habere euram : hic vero aliter . &, ut dixi. nove ;nimo, ut censeo. barbare. Assentior enim divino viro B Adr. Tumebo, qui correxit olim πολυωρον, omnes suam cura dignans, O studio amplectens. Eo ver utitur Athennaeus & lib. V. L p. xx x. b. J έπολυωρει ολ αυτὸν O 'Aλε- πιξανδρος, καιπερ δντα τω βιν φαῖλον. α - Videri quidem poterat vulgata scriptura ad id referri, quod apud Di
dorum l. c. his verbis expressum est : is ταῖς ηὐλαις ἔταττεν οἰκ-ας, oli παρηγγελεκένον ἡν ἁπαντας τους ξε-
νους -λειν - ξενια. Sed, quod perspecte Casauhonus monuit, barbare id , non graece, dimone ista πάπτα ei συλωρων suisset expressum. Turnebi emendatione, a C saubono commendata . nihil verius, nihil certius iudica-hunt puto omnes, quorum iudicium in huiusmodi rebus aliquo in numero debet haberi. Qui plura verbi πολυωρεῖν exempla desiderat, abunde ei satisfaciet Η. Stephani Thesaurus Tom. IV. col. τ97 sq. Mox deinde recte εκ Γελας editum est, ut apud Diodorum, e . quo fortasse correxit editor Venetus. Nostri quidem codices corrupte sic γέ ἀγέλαι habent. Satis notum Siciliae oppidum, Gela.
Priora huius capitis verba in ed. Ven. sic scribuntur r'O τρον ἐδειπνος- σονστης. κλέαρ C Xἁρμον - Συρακοῦ Quae verba Natalis Comes sic vertit: ciearehus sophiasu eonviviorum frequentarior, Charmum Syraeustum scribit &α quasi ante Κλήαργος non praecessisset maior orationis distinctio. Ad eamdemque sententiam dein Basileensis editor ipsa Graeca adcommodavit; 'O τρεχέδειπιος φησὶ σο διστης Κλέαρχος, κἀρμον Συρακ. Inde rursus Dalech.
ic interpretatus est hunc locum: crearchus sophista, quem
49쪽
p. 4avocarunt, chamam Syraeusium tradis &c. Quae a ab liis, quae aut Athenaeus aut etiam Epitomator scripsit, prorsus aliena esse. recte a Casaubono monitum est. archum. Sokκ Aristotelia disia lum, cuius libros πή- Biων. aliosque bene mulios, frequenter laudavit Athenaeus, numquam nisi cum honore nominat auctor noster; apud quem etiam XV. mi. c. - δευτερος τῶν του 'Αριστοτέλους μιθηTων idem philosophus p lyhistor nominatur: de quo consuli merentur quae d cie collegit Ionsius de Scriptorib. Histor. Philos. I. i8. p. ii 3 sq. Rcete vero distincta oratio erat in ed. Ven. Gillud male habebat, quod post Κλεαρχος omissum fuerit verbum φησὶ, quod ibi suis e codicibus adiecit Casau b. cum quibus & nostri duo consentiunt. Rursus tamen idem CAsADBoΝus illud incommode fecit, quod vocabulum
σοφιστὴς a sequente Κλεαρνος non nisi commate, adeoque levissima distinctione, ieiunxerit. Nempe is verba ista quae non Athenaei esse, sed Abbreviatoris, recte viderat sic vertenda censuerat: Sophista coenarum ause lator ait, tantam narrare, &c. Sophissam autem τρεχεδειπνον. intelligebat Theodorum Cyntilium; is cuius voracitas inquit v& λιχνεiat multis operis huiusce locis perstringuntur. Quod mihi paulo aliter se habere visum erat. Scilicet e sequente apud Nostrum sermone satis adparet, disputare hoc loco coepisse Athenaeum sive, quod perinde est, aliquem e Deipnosophistis, quem ille loquentem induxerat γ de in eatis eonviviorum Ρctatoribus, quo quidem e genere utique Cynulcus & alii Cynici ut supra ad cap. a. ubi de Cynulco agebamus. monuimus erant. Id igitur hominum genus, qui Parasiti vulgo dicebantur, quo-riam multi, ut mox dein ait, Larensii convivio aderant festive aliquis apud Athenaeum τρεχμδει νους vocavit, rapto & e re ipsa ficto vocabulo; quod novum tunc, nec admodum certe usitatum fuisse, e Plutarchi Symposi III. 6. intelligitur. Eodem rursus vocabulo pro synonymo του παραHτου utitur Noster VI. 24a. d. In degite
Iroprium nomen semelici parasiti secit Alciphron lib. III pist. 4. Id igitur vocabulum cum placeret Epitomatori nostro, adnotavit illud hic homo; diligens scilicet non
rerum modo, de quibus apud Athenaeum disserirur, verum etiam verborum & nudorum subinde vocobvlorum obis
servator. Sic idem paulo post p. q. c. notavit dicti
50쪽
a nem illam, εἰστ-ῖς, ουκ ἐγχειρογάστορες. Sic
p. 2Ο. b. adnotavit, Romam apud auctorem nostrum elao
μένης δῆμον adpellari. Sic Il. s. a. monuit, ἁνατίθεσθαι apud eumdem pro usurpari: & quae sunt eiusdem generis alia. Igitur σο σπης, quem dicit Epitomator , ipse Athenaeus est; quem eumdem alibi τὼ ρητορα Vocat, ut II. so. s. alibi τὸν φιλόσοφον, ut II. so. d. sed & haud semel σοφιστἡν: ut L 26. c. II. 49. a. Commodius quidem utique fecisset h. l. Eclogarius noster, si pro φησὶ σο στὴς, adiecto articulo φησὶν ὁ σοφιστὴς scripsisset: ac fortasse sic ille scripserat, articulus vero per librariorum intercidit negligentiam. Habemus tamen locum, huic simillimum, I. xo. c. ubi pariter omisius arti culus est: ἡμῶν, σὶ Μει -
ν εκαλεσαν. quem quidem locum corrupere librarii, ex saltatore philosophum facientes. Porro turbare nos ali quantulum poterat, quod o τρεχέδειπνος in recto casu ponitur; cum commodius videri posset Ην φησὶ, ὁ σοφιστης. At quoniam materialiter, ut aiunt Graminmatici. vocabulum illud h. l. accipitur, ubi ipsa vox magis. quam eius significarus spectatur, recte potitus nominativus casus censeri debet: parique ratione mox infra
p. 4. d. vocabulum ἐγχειρογάστορες in primo casu ponitur. Licebat vero suspicari. non 'O, sed 'c τι τρεχ δειπνος scripsisse Epitomatorem: nec enim ulla vis h. l. inest illi articulo; & voculam δτι. pro more EclogariOrum, simili occasione passim usurpat noster, veluti I. 22.
d. 23. e. 24. b. 27. d. & nonnumquam ita compendiose scripta vocula illa in veteribus codicibus reperitur, ut de ea nihil ferme nisi prima vocalis o adpareat; unde etiam factum I. ro. b. ut ex γρα οτι . quod ibi scripsisse videtur Epitomator. ιρος fecerint imperiti librarii. Caeterum laetor, in interpretando hoc loco in eamdem me sententiam incidisse, quam Viro exquisite docto & in Athenaei lectione versatissimo FRANCISCO LAPORTE-DUTHEIL probatam video; cuius inter Notas ad hunc auctorem spectantes, quas pro sua benevolentia mecum