장음표시 사용
161쪽
iti Is A A et C As Alim NI eius Iectione parati M vobis penitus sint eonciliari. inmeti in litetis
iisdem , si meministi, me pro ea consuetudine, vae phires annos Lute-ia e Parisorum interno, intercessit, rogabas, ut Serenissimo Potententissimoque M A GNAE BRITANNIAE R E G I , omni maxima
rum exquisitissimarumque l.uidum genereSPrincipi dignissimo, hoe ipsit in sigilificare vellem & postquam per novam hanc Apologiam caussae vestrae aequitatem cognovisset ; id agerem apud MAIEsTAT E M ipsius, quo religionis vestrae hominum persecutioni, sic citi dicebas. & ita multis credere lubet, in finis tandem aliquis imponere tur. Atque haee eadem alium etiam Societatis vestrae non obscurino minis Patrem a spectatissimae virtutis & integerrimo vino D. Fabricio Boderiano, Chrimantissimi Regis L gato , qui munere suo felicissime hie perfunctus, in Galliam ante paucos dies est reversus, per literas enixe petiisse,' & erat litetis adiectum Apologetici exemplar, o non Elam me erat. Itaque nihil mediocre jam ae eo libro mihi spondebam, cujus fieri genio & tu, docti sit me Fronto, & ille alter tuus V . -υ, Regi maximo, literatissimo , iudiciique acerrimi, cujus o si sensum erga societatem vestram animum eformidare poteratis, probari ipsum tamen posse nihilo secius confideretis. Mirifice vero gestiebat animus mihi ex eius lactione cognoscere . quid auctor ad illare onderet, quq a gravissimis viris atque inculpatae vitae, eandem vobiscum religionis formam profitentibus, multis ex ordine vestro solent pasi i m obiici: quasi elga Reges & Principes prepostero quodanis religionis zelo patum qui elletis, & jura ipsorum ac dominationem alienae potentiae amplificandae studio, multimodis, quoties se daret occasio, scriptis, factis, iretis imminutum. Equidem persuasisiimum habebam, fieri yias aut ne vix quidem posse, ut quς tibi scriptio tantopere probaretur, ί vide quanti te faciam, in cujus effectus adeo insignes praedicare , de lin tantam spem concepisses, quicquam eorum amne c- ineret , propter cruae non Magnae tantum Britanniae optimi clementissisimique Regis ostensionem incurristis , sed & multis aliis illustrissimis Principibus, multas Rebuspublicis prudentissimis, universo etiam Ordini amplissimo Senatus Parisienus, & de quo vos video non dubitare, ac multum queri,) omnibus politicis societar vestra di idum mincia evasit &sispecta. ne dicam ingrata & invisa. Quo magis sum dc mirati in stupore quodam inser legendum defixus, cum ex pectationi meae adeo pleraque 'animadverterem non respondere,ut cata stam dicere aut commioisti nullam possem, cur tibi viro intelligenti & perspicaci, cur cuiquam alii, non plane Mamacussio & communis etiam sensuu Perti, eos lacere animos sciturum ejusmodi potuerita, quod re
162쪽
aestimantibus non caussae vestrae justa proserre in lucem queat videri :sed illam potius opinionem de Vobis , quq Plurimorum mentes CC pavit, sistitis ipsi,&in HENRIc t MMGN.i morie experti estis voluisse confirmare, di magis magisque in loguntium animos Ecfigere. Atque ego ιam hic pro eor, de iis duntaxat loqui me, qua ad Princi pum sura, dignationem, securitatem, salmenidenique dc vitam pertis sienta Nam si que alia vestris hinnim φ γοquam object eadem re, isponsione diluuntur ἡ ea nihil ad hanc cauitam et nequc rgo jam illa quicquam moror. Opto magi , eam ut vestri ordinis Thcologis mentem Deus immortalis inspiret, ua det se mere , ita saxit ipsos ἀμὴν
scio quem hodie in multis urbis C h : egi'Non locum societas
vestra obtineat, quid quantumque valca g qixae si a defensione do rinae
ratem, de illam quam pii Paties Grici repellant , Latini
condescensionem, animitus traducerctur ; magnum haud dubie ac communem Cesistianorum concordiam & re dc exempl0 mpnaemia taetretis. Me ut hec ad te simplici animo scriberem, vir apicissime.
non odium aliquod impulit, aut obtrectandi cuiquam prurigo ; a quo pestilente morbo, nimis hodie late grassa'te, mores meos abor -- nisi fallor, vel tacente me fidem fecerint: sed illa ipsai
quam dixi .epiliola petitioque tua, ab optima quidem, credoriolum re Irofecta: verum quae male posito prorsiisque ruinoso nitens iandamento, plane mihi vita est parum equa dc , ac proinde supervacua &-Magno enim in crrqrc.Versati xstis, dc imoptimqDucee, Ic tuus ille ν--ηs, cum piatastis elusmodi Apologiam, eo sinio contextam, eo scopo lcriptam,& Pittacipibus ita aperte inimicam,i n. dico Magnae Britanniae sapientissimo Regi, aut ulli alii Principi, cui salus sua non fuerit vilis, placere polle , sed cuiquam. Omnino, qua Principi soci de dignitati securitatique ipsius optet.esse consultum. Equidem sic a libri illius lectione discessi, ut pro satis comperto habe rem, te cum illa ad meseriberes, aut ipsum non legisse, aut non tam lu- dictum ille uniari secutum, quam dictae voluntati obsecutum. Novitae erat a te α quam miti ingςtuo tas neque memoria mihi crebri illi in tui colloquiis nosti is sci mones tui excidaunt, omni mode ratione dc mansuetudine conditi, in quibus te semper publicet tranquillitatis stadiolum, lubditum dc in natu antei pz.uca secula contro-
163쪽
I s λ λῆ r C L s A isa 6 N it sitis, nostro Me aeerrime astitatis, qua ad iura Principum pemnent, feris hae aliis animadverti multo'aequiorem I deque auctoribus Jc d nnsoribusdoctrin, adeo exitiabilis Iahe, pieque fc libete non semes
audivi dieantem. dili lius facit um duesi, ut non magiss meum, quam Re is ipsitis M aliorstm iri idestrittium irocillia, qui de illa Apologia iudieiis inrelii licii potise
simas caussas indicarem: si sorte multarilin rerum essem in Anglicatum, quae ibi ceu verissimas prodi, δέ de tanqualm indubitatae fidei assirmantur, horribili talitate cognita, impetrare, qua auctoritate es, a Sociis tuis postes , ut posthae falsiqn ratiunculas Ibemerent veris, publici, inta taedi ne ora is, & ad neeel a rium , Misinu justam siti ridium Re in φ. - ae 'simia omne, veri amantes provocare 'deli irerenr.' auod si erint, honori suo, mihi crede, de totius societatis rixa melius inbbsterum consuluerint.
Enimversi quam parum candide parum iς apte id Hessi iam vol
164쪽
E O s T O Laa. I Ff praesertim nostra, mi Ducaee, & hoc maxime tempore. Quid enim tu idit Gallia non ita multos ante annos, quia jura principalia violaban tur, diuina humanaque iura nedum in modum iubverti, omnia iusque Eeque misceri , homines hominibus , cives civibus lupos fieri. V idit Gallia postquam Maiestas Unctorum Domini in animis civium malOTum M pra doctrina corruptorum eviluit, duos optimos & folt illi mos Reges sitos teterrimo parricidio & quidem eo lcm serc pacto Utrumque) sibi esse emptos ἱ vidit & luxit,ac nunc etiam luget. Et erit aliquis tamen in Gallia, qui caede tam recente Henrici Magni, Regis heu nuper nostri, bonis omnibus acerbe gementibus, patrocinium eo rum scriptoriam letu tristiscipiat, quos novit Orbis terratum Pijuci'Pibus omnibus esse infestos, eorum Coronas imperio Jovis Cepitolini totis viribus iresibjectum; Majestatem modis indignis minuere &clara jam atque alta voce, Cormia quae Κmraque ruta ,conIcudere. unicii
esse mundi universi Domitatun auucum,utipli appesunt, Vice' dcxuui
nempera imum. cujus imperio si quis Regum aut Plancipum p rum se praebeat morigerum, sive in spiritualibus, ut multi saepe, sive in temporalibus , ut superiore sectilo Johannes Rex Navarrae; hunc illa etiam falsa imagine Principatus,quam doctrina ista Regibus conccciit, ipso jure, etiam ante prolatam a Pontifice sententiam , ut multis pia
cet, ves certe statim a prolata sententia , excidere eius lubditos omni vinculo nam lis sit j torale IL Luiitox, iplum vel subicctorum po pu Tum vari s , vel aliorum Principum lolio detrahendum , & tanquampiacularem victimam finibus ditionis, aut etiam enumero viventium, si opus sit, esse exterminandum. Non ignota loquor, neque tibi incomperta. Teruntur omnium manibus Doctoris MarmNca
politani libri, quibus haec omnia totidem sere literis, & quidem potissima horum in Epistola ad ipsum Pontificem, Paulum V. cui opus
nuncupatur, & cujus privilegio est editum , continentur. Neque Vero insilinitus hic Maria quicquam dicit, quod alii multi & ante ipsum dc post ip:um ore pleno non dixerint, de voce scriptisque docuerint. Nili alii forte ignoras, quae super hac quaestione nostris temporibus ne Vetustiora attingam) ab Alano, Sandero, Andrea Philopatro. Tressimo, Carerio, Soziis Fratribus, Mosconio, Mancino, Pessentio, Coni et . . M L. tino Vertina, Si mancha, de innumeris aliis, qua Iuris Canonici inrese pretibus, qua Theologis, sunt seripta. Omnium instar esse queant duo Illustrissimi Cardinales, Batoui Musiarminus; quorum ille cum E de laboriosiumluidioeret cotexendos, id unum emanctae naris hominibus vidatur negotiisti dari credidisse, τ ut hanc
165쪽
ut hane de infinita Summi Pontificis potentia mirifieam doctrinam,
per totam seriem temporum---ri confirmaret. qui etiam
Paulo: V. Pontificatum ineunti, Gregorium VII. ceu perfectam alis quam ideam legitimae administrationis cum proposuis, hoc videlicet non obscure significavit ; eum demum se iudicare laude dignum Pontificem. qui dominationis sira: eaussa coelum terrae miscere, dc universam Europam eaedibus Sc parricidiis implere non dubitaret. Cardin iis vero Bellarminus quantum in s mili proposito urgendo sedarit, quanta contentione dc studio negotium gellerit, tot eduae ab ipso lucubrationes, tot libri nuper in caussa Veneta contra Patrem Paulum excellentis doctrinae virum de alios scripti abunde testantur ; omnium vero maxime qui postremus eo super argumento ab illo est paullo ante publicatus, liber adversus virum doctissimum Gulielmum Barciatum s. Consultum. de qua scriptione quod debeat eorum esse iudicium,qui.publicas res sitas cupiunt esse silvas, ne vel ego aut xv vel quis, quam alius posset ignorare, Senatus primum Venetus inam ad hos liber prius pervenit; deinde Parisiensis Curiae Patres , quibus salus nostrorum Regum propria salute charior, satis caverunt. Sed quid vel bis opus Idem ille Cardinalis Bellarminus in illo sito uisausti nominis Torto Sc aliis adversus Serenissimum Magnae Britanniae Regem script is hoc unum habet,cur si jurandum Fidelitatis nolit a Regis subditis Regi praestari ; quia id illi videatur aliquo pacto oblique sane de
indit ecte, quanquam ne sic quidem. & sunt vel rei ignari, vel nicii sycophiniae qui hoc dicunt, Summi Pontificis Omnipatentiς repugnare I ii, quo peccasse, ut quidem illi placet, fidem Catholicam sit abnegasse, dc appellatione Christianidese indignum reddidisse. Hinc via scet illae lacrimae, Sc labor ille vestrorum praesertim hominum; qui ita persiata, nunc cummaxime , quia vident ferrum suum in igne eue, ut aliis quoque idem persu adeant, P e qui e viri summa nituntur e mri. Atqui doctrina haec quam sit Principibus metuenda, evidentissime
docerit tot intra paucos annos aut patrat e Principum maximorum caedes, aut tentatae I tot proditiones novae, inauditae, quibus nihilsimile priora ulla secula viderunt. Quem vero esse existi mas Gallum, cuius intimis praecordiis non haereat infixa dc aeternum sit haesura parricidae, qui νῆ -- τη Regi nuper vitam eripuit, vinc observatione Macri Politicorum omnium meditatione dignissimat Qui a supremae auctoritatis judicibus de caussa suscepti parricidii interrogatus, quum more patrio in reorum sellula sederet, non per ambages aut aenigmata,
sed liquido de diserte respondit: ideo se quod feci si ut fecisse, quia Rex
Piotestantibus Germaniae Principitar opem ferre patia da Laussa Cli-
166쪽
Hensi, pontifici Maximo rem faceret ingratam ', ae proinde dignus esset qui periret. Deum enim se in terris Romanum Pontificem agnoscere; cuius voluntati , qui sese quovis pacto opponeret , eum se habere de exitio devotum. Ipuisima feralis illius prodigii verba sum: Tapas rem, Deus ea Papa. Tantos iste parricida in hac nova docti ina quae Papam facit in terris Deum, fecerat progressus. Q. aequum ita sint, taemo, opinor, semis cerebri dicat, parricidarum sicas magis eis Principibus metuendas, quam venenata A laltorum scripta. quae doctrina Satanica infectas mentes ad parricidia ducunt. Non enia tunc incipit aliquis esse parricida, cum ad scelus patrandum manu tampedit. Tunc tunc scelus contrahitur, quando incipit mens doctrina Matiana aut similituri illius corrumpi: dc parricidii horror ac detestatio, omnium hominum mentibus a Deo indita, minititur paulatim dc . labefactatur : quando, mutatis rerum appellationibus, quod prius existimabaur, ut est revera, inexpiabile. jam facinus laudabile aut etiam meritorium dictu horribile , sed multos ita hodie sentire insanda scripta faciunt fidem incipit.videri. Scias hunc certum esse parricidam, cuiu animus doctrinam parricidiorum magistram semel i-bit. P citc lare ut semper, B. Ambrosius sermone primo in Psalmum CX VIII. libidinosum compellans, An putas, inquit, tum prinum uisura e meritorium , eum fornicem Meretricis ingredens s Intra.ti jam, quando coiitationes tuas meretrix intraesit. Intraui jam, quando ad patiendum projIibusic viditatem gressu m ntis intrasti. Pulsasti lupanari fores, quando ad multem im- piscendae cconm oculos mentis aperiacti. Nihil hoc verius , nihil certius. Sed de Stoici recte docent, probatque multis sapiens Epictetus; factat mortalium quae mirati vulgo solemus, ex alta firmaque persuasione
mentis ipsi appellant in proficisci: neque aliquid eosse fingi
tam arduum , tam durum aut dirum , quod non alacriter sulcipiat, dc, quod in se suerit, intrepide ac constanter det effectum sive vir sive fie-mina, sive etiam puer, cui fuerit mens firmiter persuasa, sic elle opus Leto. Igitur omnem laborem Sc difficultatem elle in persuasione illa informanda dc παγ- constabilienda: quo semel facto, nihil iam mi- tum videri debere, si Calanus aliquis Indus, si multae Graecorum civitates, si plurimae hodieque mortuis maritis mulieres Barbarae, incendio voluntario vitam finiant: si Mutius aliquis aut Theodotus sui perieuli oblitus per medios hostiles exercitus perrumpat, dc per tela per hostes haud dubiam in mortem vadat, quo duci inimico iugulum Pe tat, morti illius ipse quoque immoriatur: si Herostratus aliquis cu- vizavi iamae, quam levis, Deus bone t rei de frivolae, aedem lacram nobilissimam suturi securus incendat : si silia Arria viro suo ad T 1 mortem
167쪽
tss Is AACI CAsAu BoNr mortem sibi consciscendam praeeat exemplo, Se simul dicat , Pete non dolet: si alia tamina, quo stibi gravem vitam adimat, aut caput in pantietes impingat, quia alia ad letum nulla patet via, aut prunam candentem in os immittat: si Caslestus aliquis sui de hodiernis exemptarinum ponam in aetMe pene puer, malitia senex recoctus, in Regem suum, Regem gloriosus naum ci optimum, nullaque re quam clemen tiae laude magis admirabilem, audet conspirare, audet exitium illi marchinari, audet sacram ejus Majestatem pro nihilo ducere , audet denisque securi & Procerum suorum corona cincti os augustum cultio te merare. O vim admirabilem perlitasionis i Mihi haec jcribenti, de magnitudinem sceseris animo reputanti, totum horrore corpus perfundi rur , vix manus ossicium facit; vix oculi lacrimas tenent: illi ephebo, rerum imperito, nullo usu docto aut firmato, ad patraiadum quod do stinarat sceliis prodigio sunt mens constitit, vultus non conci lit,neque refugit manus, quod mens conscelerata iubebat exequi. Omnino res admiranda: sed memores tamen ejus, quod modo dicebamus, admi
Quid autem iton potest, qui persectam mortis inducere in animum potest Damiam stati quis Fis paradu suae. Nosti
Quamobrem male. rationem subducunt, si qui existimant securitati. Principum suorum fore abunde consultum , ubi in parricia s novis de inauditis suppliciorum generibus fuerit animadvertum. Atqui parum
est, jam consummatum scelus ulcisci & punire, nisi α - 1ν-α- ut Graecorum habet proverbium, & ad sontem ipsum undet scatur iit malum alcendimus, nisi omnes aditus, omnes viae, omnes s*mitae, quae sive recto sive obliquo tramite eo ducunt, sollerter invesu gatae,& mature fuerint obstructae. Quis porro simus cerebri ambigit, novam hanc doctrinam dc libros ei asserendae conscriptos, quibus hodie nihil frequentius , ad Principum contemptum Ham muniret ex 'contemptu autem facile homines impelli ad prava quaeri consilia, rebelliones, conspirationes, caedes denique Sc parricidia, omnes intelligunt. At quorsum haec λ inquies. nemo enim eoru in qui in Apologia hac defenduntur, Principum occidendorum auctor unquam fuit. Vi derimus postea, num alicuius Galli innocentia hic defendatur, tanta ali - qcis A bta data erur Staia deseratus , qui pisin Ai eri is suerint alta . interim hoc dico , de eo confidentius dico, quia apud te,
168쪽
quem videor nosse: et si nemo. eorumquibus Apologia ista patrocinatisr, ad principum mactationem diserte lectorem. instigat pinulta tauum datam ac velut incro tripodo HonunVare, quae parricidii mmedirantibus animo ficere dc iusntf-lo incepto uti dirμ sint idonea. Itaque talia scripta, quidem e psa illorum loca, tam accu: me defendere, an in eo sit serendum, 'iselamum civem, subditum fidelem. & Domini J Es u discipulum ac sectatorem haberi postulat; ite, mi Fronto, judicem fero. Simul velim illud cogites, quam sit periculosum, docuisse aliquid virum insgnem, ruta aliquem e vestra Schola
Theologum, quod per consecutionum mysteria, consilia dira animo volventibus videati favere. Sarp cuim quoddicitur eati s uim Est, quod edicto seqiuuit, magnum. i Hoc quam vim trabeat, dc habet meo iudicio maximam, peto a te etiam atque etiam, in mecum
huic aequo placidoque animo velis erpendere. Nam δε opera eadem cognoscemus,quo candore Apologiae auctor in hac defensioine sit usus, Principibus aequum an iniquum se praebuerit; spes denique illa vestra an ex merito Venerit. Primus de quo usitur est Pius Rib Uciicita, scriptor denomine sitis mihi notus , de scriptis non eo. Nam praeter
libelli , Deliandatiori sta semii, sane pulcherrimum, pauca illius hue vidi: de ille ipse liber, unde sunt desumpta voeba quae in controversiam Veniunt, ad manum mihi non est. Sequar igitur Apologiss fidem , dc2concedam illi non inVitu , Venisse nunquam in mentem , et P. Miademiror faeinoris tam execrandi, ut puricidi Principum sua deret . aut etiam lati Aret , per se quidςm quia tameta noni obscuram significationem dedit, Hemici III. strictimam eaedem se
in ahia alta id te, quam adcIestante, quod in Sectator in
metito aliquis demicetur negari non potest, datam esse incasionem
suspicioni haud insum , quassi eorum saltem Principum Cae in non improbaret , qui gratia Pontificis Maximi quoquo modo exciderim, quum praesertim pessimo exemplo Principi, qtieiu perditissimus Monachus, proprius subditus, per immane scelus occiderat,ipse pro sese sone Theologus maledicat: Principiis: inquam, mortuo, quod vix ab immanitate barbara queat exculati , de quidem ejus odi Regi, qui vel fatente Apologista, ut ut illi cum Papa tu non conveniret, semper tamen dum vixit & re de nomihelait Christi issimus. Sed excuset Ribiae iram auctor, de furore illorum te orum lati abi reptum. Quasi nil it peccaret,qui iurorem aliorum sequitiiri praecipite . iis, qui Theologus audiat; non urius e multis, ted primarius, de quidem e Societam J Esu et immo vero ia peccaro eodem non par culpa eorum,
169쪽
' po Is Aa et C As Au ao N Iqui ducere docereque debent , de eorum qui duei dc doeeti. Nam ω -- . e. isti 1 irimi Laudo ituerim Aeologistam, ocquod dat accipio. Nam is ingenue hie confitetur, adversus Henricum III. furorem metam sulct -porum. quam verils-m m sententiam sitam nestio an Cardinali Beslarmino sit probaturus ;qid Lutetiae egit per illos aruioi publici suroris, totius coniurationis Ligam vocant in approbator, fautor de fax praecipua. Nam de Papis duobus, a quibus prosectae exeommunicationes fitnestissimum illud patriae furentis sui hic fitetur) incendium confluunt, nihil dico. Ribalenetra igitur , expressas ille quidem verbis parricidia Pi incipiim non laudat: quem tamen probavimux videri posci non abstrua m- qi Io a qNasdam Resitu cidci non improbisse liciorem quid aliud
Gagitatione stelastas a vettere t Istud autem peccatum Apologisbe videatur an bonum factum, uidem nescio ; verum cit Deus .rtis omnes certe Principes, omnes Politici, Omnes non ficti,neque at- tibus corrupti exoticis lilbditi, Regum praesertim Christianissimorum. giavissime Ribadmeiram peccalle contendent. Atque hoc si candide, ut bonos decet, Apologista eslet confessus, ingenuo candori debitam . . laude merito suo tulisset. Sequitur in tamphitheaui Miraris, i volui dicere: quem librum Apologista cum laudat, tanquam α- uirisitae eruditionis plerimn , suo ipsiusmet indicio serex se prodit. . Liam totius literatum melioris rudem esse oportet, ae plane quid L sit Latine loqui , saltem, ut vetus Poeta est , λαλἐ., ignorare , cui nevosus ille liber &-.zmqtie ut curri
t Petro Apostolo dicam, porcit placere.
Nae illis,qita amphitheatralem illam de histrionicam vel bortim ampulis latorii eongeriem ex Apuleii Atino dc aliis p cipue Africanis scri- m. ibus nullo judicio cosseehim admirantur, oleum misere periit de Τ' opera, si quam in libris verae Lati nitatis evolvendis aliquando posuerunt. nam quidem ER M de omnis solidiorisa eruditionis 'Hpsos esse riM H ἀμο ει , de mediocriter docti possunt animadvertere. Sed hujus litis ipsum te, Finrito eruditissime, δυμ , dc una tecum, si lubet, Andream Scholium, virum in his literis insignem, de Tullianae eloquentiae strenuum vindicem. vertim hoc fortasse leve :illud ego non concoquo, de homine candido indignum iudico , quod di ismulat Apologista scire se, Clatam Bomiliatim po anagrammatiomum esse lissimum Carolum Scribantum At quid ιilli sciunt, qui hoc nesciunt an vero est aliquis vestrorum in Republica literaria adeo hospes dc peregrinus , ut hoc ignoreti Statim ut in lucem πινας illid
170쪽
prodiit, jactatus est Lutetia: Parisiorum liber musteus pon una ea caiis sa: docti prodigiosum dicendi gepus mirari mggni vii i, qui ad clanuum sedent Reipublieae, doctrinam Principibus rirnisiosam deici si:
Omnes auctorem Volle cognoscere &quaerere . quaesiuis est, de nullo
negotio statim inventus t ncqae dubitavit post nandum quisquam, scit tum esse librum πυ- a Carolo Scribanio , Collegii Iesu itici in in, clita Ant verpi Rectorς. de quo homine quμm amicos Flandros, vi ros ob doctrinim δέ simplicitatem morum mihi chai issimos, interr garem , nemp unus est inventus, qui ves specie sestem tenus negaret ipsit in esse Scribantum , qui se Boiiarscium dici malui Iet: vipim caeditGa non inhurn mum. sic enim alebam & lectionia muli x; verut qui ubi de hodierni in negotio religionis controversis aget et , aqt de Romam Ppiatificis potentia, soleat sia, liba in quemνu convitia refri M. Quo dc rerissimum est, S cuivis compei tissimum, qui vel semel Isin rems cursu eius Amphitheatri infames ludos spectaverit. Neque hoc nescit auctor Apologiae ; verum dissim it & tessii Versatur. parum ingenae hoc quidem. Nam si librum probabat, cur tam serio negat esse ν πωττιι Si non probabat, cur operis νδ ιγν , cui ne ipse qui dem eius pater praefigere nomen suurn aperte est ausus, defensionem suscipit Audiamus vero praecla iam delansionem. Negat Caroluri
Scribanium libit primi captu X I . quicquam dixisse, quo Regum
Christianus morum Majestas sacrosancta de jura antiqua minuantur. Deum immortalem adeone stontem periisse de rebus, ut hoc dicere, hoc publicare in Vibe Regia, vix dum peracto Henrici Magni funere, certe ἔ - ανι ra , nec dum positis lugubribus, aliquis sit ausus i Scilicet injuriam Regibus nostris nullam facit, qui non obscure Romanis Pontificibus ita eos subiicit in temporalibus inam de his est quastio tu si eorum administr tio fuerit culpabilis, in potestate sit Papae, non dico spirituali gladio , paterno affuctu in vi im rectam re- Focat e ; sed temporali gladio, tanquam esset Prea Rex Regum in terris, Dominus dominantium,in ipsos sae vire, eos deponere & solio deturbare. A t quid est Maiestatem gloriosissimorumRegum I dere , dc
nova iura in eo stam re , si hoc non est i Non sinu isitur , uti video, Reges. Francorum sui juris, neque ab unius Dei, sicut hactenus est cerio creditum , pendent nutu , sed precario regnant, & vicariam n scio quam potestatem habent, a Romano Pontifice, vero Gallorum Regeint Canonici sentire nos volunt, sibi demandatam. O Gallia, o Patria mea, quam tu alia longe nunc es, atque olim fuistit Sed isnosicamus uologislae: credamus cum non reisdia in Reges suos, verut '