장음표시 사용
501쪽
gruum, &.conveniens est et exclusio autem a gloria non est finis perfectivus substantiae reproborum , unde nullum argumentum, .seu congruentiam habemus , ut asseramus Deum, ex intentione excludendi a gloria reprobos , illorum substantiam produxisse. s. VI.
Non eo erumtur omnibur reprobit avxuia, sumessia ad falutem seu cientia , bene tamen omnibua justia, quando . . instat obligatio alicuisius praecepti.
PRima pars docetur eXprciae ab A tigus b
no , & eius Discipulis, ut ingenueiateturva ueg r. p. disp. sp cap. - his verbis et iso.eirea ego non dubitarem, Augustinum, o Fueniseipulos Prosperum , Fulgentium illius fuisse sententiae . Et certe Augustinus epist. Ioy. ad vitalem, inter duodecim praecipuac fidei dogmata , quae recenset, haec tria tamquam certa fide tenenda statuit contra Pelagianos et Selmus gratiam Dei non omnlius h minibus dari. Scimur his, quibus datur , misericordia Dei gratuita dari ., Scimus eis, quia, bus non datur , iusto Dei judicio non dari . Idem docet Fulgentius lib. I. de verit. prae dest. & gratiae cap. I s. ubi ait, gratiam Dei, non omnibus hominisui generaliter dari , grais euitum quippe donum est gratia . Item Augin stinus serm. i ta de verbis Apostoli haec habet et Communis est omnibuI natura, non gramaia. Idem docet S. Thomas de verit. qu. x .art I s. his verbis: In nullo in vaniuntur omnea hominea convenire , ni, in aliquo naturali ,
Haec autem essent falsa, si in statu naturae
502쪽
ne providentia ' et' praedest in. lapsae daretur aliquod auxilium lassicietis omnibus commune ; nam omnes homines convenirent non solum in aliquo naturali, sed etiam in aliquo gratuito , & supernaturali , & omnibus communis esset talis gratia, sicut & natura . Vnde idem S. Doctor X. t. qu. a. art. s. ad I. loquens de auxilio gratiae, sine quo homo non potest credere , sperare, & diligere, quod utique sufficiens est . ait illud aliquibus non dari in poenam praecedentis peccati , saltem originalis, ut Augustinus docet. Ratio etiam suffragaturi In primis enim constat omnibus parvulis non conferri baptismum, qui in nova lege est unicum medium, seu remedium ad talutem parvulorum sum ciens, ut docent Theologi cum S. Thomas. quaest. 68. Nec valet, si dicas, defectum,& carentiam baptismi in illis parvulis, qui fine illo decedunt , non oriri ex divina providentia sic disponente , sed ex culpa, vel negligentia parentum, aut ministrorum Ecclesiae , qui hujus remedii applicationem negligunt. Hoc enim expresse impugnat A
iustinus de hono perseu. cap. IE. his verbis et cuid dicam, quod parvulus aliquando , a temquam illi per ministerium baptivantis Decuris vi possit , expirat f Plerumque enim festina tibus parentibus, o paratis ministris, ut baptismua parvulo detur , Deo tamen nolente , non datur, qui eum parvulum in hae vita non tenuit, ut daretur. Unde Prosper in carmine de ingratis ait , Multos fanctis genitorn/ne ortos nulla salvari studio Potuisse suorum . Addo , quod parvulis in utero matris morientibus non est humana diligentia a . plicabilis baptismus r Tum quia tales pudi
ri non possiuit subjici operationi minis
503쪽
a 6 Tractatus Vstrorum Ecclesie: Tum etiam quia baptismi
capaces non sunt insantes nondum nata, rem
nasci enim non potest nisi natus. Dices, ex hoc probari quidem parvulos in illo statu morientes carere quidem in latinis mediate, & proxime , sed non remote, &in suis causis auxilio lassicienti ad salutem sequia possent matres sic se gubernare, quod non moreretur scelus in uteris earum, sed nasceretur, & capax remedii redderetur . Sed contra: aliquando mors infantum in uteris matrum sic contingit, ut prorsus sit impossibile parentibus, humano modo, & secundum cursum causarum naturalium, illam impedire, & vitare ; ut patet primo, cum ex casu fortuito, & nullo modo prae viso praegnans moritur, cadente v. g. super illam do mientem tecto , vel fulmine ipsam percutiente . Secundo, cum ex debilitate virtutis seminalis, aut sanguinis corruptione ita foetus generatur, quod parturiri non possit, aut cum ipsa foemina, ob debilissimam complexionem, caret virtute sufficienti ad pariendum. Quod si instes, dc dicas, in illipeasibus posse saltem modo divino, ik per miraculum parvulis ejusmodi subveniri : Rese pondeo inde non posse inferri, quod etiam remote, & in suis causis habeant medium, seu remedium sufficiens ad salutem ; alioquin pari modo diceremur habere auxilium sum. eiens ad volandum, siquidem per miraculum hoc fieri potest.
Hoc argumentum ex parvulorum exempla desumptum ita convincens credidit urgustinus, ut Pelagianos alloquens dicat:
Vobis ora obsi ruunt , ct Iinguas premunt , qvi loqui nondum valeni. Unde lib. d. conis
a Iulian. cap. 3. ex hoc infert non dari
504쪽
De providentia, di praede Mn. y quoque omnibus adultis auxilia ad salutem sufficientia i Deus enim Cinquit non est uno volentior scelestissimis , di impiissimis homini
bu' , prostria voluntate repugnantibus , quam
innocentissimis palmulta , qui propria voluntare non repugnani fatali , etsi originali culpa sint coinquinari. Et certe id constat primo in infidelibus, quibus non proponuntur myst ita credenda et quomodo enim credere in eum possent, de quo nihil audierunt o. modo autem audient fine praedicantep Accedit, quod iuxta D. Thomam et . E. quaest. Io. art. 2. dantur multi infideles negative,
id est tales , in quibus infidelitas non sic peccatum: At nisi Deus illis deneget auxilia sufficientia ad credendum, infideles negative non erunt , fed culpabiliter mysthria sit pernaturalia ignorabunt, quia poterane credere , & ad id tenebuntur , & consequenter in non credendo peccabunt et Ergo illis negat Deus auxilia ad credendum sufficientia.
Nec valet, si dicas , quod licet infidelibus
negative no dentur auxilia proxima sufficientia ad credendum, & ideo in non credendo non peccent, dantur tamen illis auxilia remota, quibus si bene utantur, inlallibiliter Deus alia ulteriora ad credendum necessaria donabit. Non valet, inquam: Tum quia habemuti auxilium sufficiens remotum ad aliqueri actum , etsi careat proximo, imputatur ad culpam omissio, quia habet in sua libera potestate proximum, & per consequens etiam ipsuin actum et Ergo si hominibuy, ad quorum aures Euangelii predicatio non pervenit, dentur auxilia sufficientia remota ad credem dum, etsi negentur proxima, imputabitur eix ad culpam non credere, subindeque infidelec
505쪽
negative non erunt, sed privative, & conerarie. Tum etiam, quia cum primus actus in ordipe supernaturali sit actus fidei , prPinum auxilium sufficiens ordinis supernaturalis est auxilium sufficiens ad credendum diconsequenter carentes hoc auxilio carent omni auxilio supernaturali ; ac proinde etiam sufficienti remoto ad salutem Nec solum infidelibus, sed etiam fidelibus interdum denegantur auxilia sufficientia in
Poenam praecedentium peccatorum, ut de vi ribus peccatoribus excaecatis existimant cais
tetanus, & Bellarminus, & insinuant Augusti- nus, St Isidorus: Ille enim lib. s. de lib. arbit. cap. I S. sic habet: Ala Peecat, poena jussissima
est, ut qui recte facere eum Posis , noluit, mittat posse, cum velit. Iste vero l. 1 de summo bono cap. 1s. Nonnulli ( inquit via A. Diciuntur a Deo , ut deplorare mala sua non possint , etiamsi velint . Ratio etiam , quam
insinuat Bellarminus, id suadet: Gratia enim sufficiens consistit vel in quibusdam sanctis cogitationibus intellectus, & piis affectionibus voluntatis,ut docent Recentimes, vel potius, ut Thomistae asserunt, in motione quadam, seu qualitate viali, &super naturali ad actus illos potentias animae applicanter manifestum est autem, &ipsa experientia constat , quod multi peccatores ex ecati , & obdurati quando peccant, non semper sentiunt, nec habent bonas illas cogitationes in mente, di illos pios affectus in corde s nec ullis con scientiae mortibus, ac stimulis semper exci. xantur imo potius in peccato fibi compi cent, & delectantur in rebus pessimis , ac vulneribus suis , quae intensissime diligunt, saepissime gloriantur : Ergo tunc gratia susmcienti carent.
506쪽
De pro Identia, ct praedestin. sDicere autem cum aliquibus .Rerentioribus, dari interdum in homine cogitationes,de quibus non cogitatur, & pios affectus, qui non sentiuntur, inane commentum est, quod solide refutat Bellarminus lib. x. de gratia ,&lib. arbit. cap. s. his verbis: Dieunt aliquineum quidem perpetuo pumare ad ostium eorudi i , o peccatorea voeare , sed eos aliis resut ' intentos non perePege vocationem Dei. Sed hae . resonsio eum ipso experimento apertissime pM-gnae , nam cum vocatio , pulsus , rractus , di exenatio illa Dei sit actio nostra , quamvis non libera , nempe bona eogitario , bonumqne desiderium , repente , ac divinitus immissum, quomodo potest fieri , ut non , sentiatur in mis,i, , se sit non solum in nobis , sed etiam a
Ex hoc intelliges, quod quando Concilium Senonense in decreto fidei dicit, Dei gratiam ita esse in promptu, ut ne momentum .
quidem praetereat, in quo Deus non stet ad ostium, &pulset, hoc debet intelligi moraliter, non mathematice, id est non de omni instanti absolute, & universaliter ( non enim singulis instantibus Deus pias cogitationes immittit, ut experientia liquet sed de quoli bet momento, in quo urget gravis aliqua tentatio, vel instat alicujus praecepti supernaturalis obligatio; tunc enim non denegatur justis auxilium lassiciens, sine quo tale praeceptum impleri non potest , ut dicitur in secunda parte nostrae assertionis , quae constat tum ex Tridentino sess. 6. ca. II. damnante eos, qui dicunt , Dei praecepta homini justificato ad observandum esse impossibilia e tum etiam ex Constitutione Innocentii X. haereseos damnantis eos , qui dicunt , inliqua Dei Pris Uta iustis volantibus , o conantibus essse a
507쪽
go Tractatus Vse impulsibilia , o deesse illia grantiam , sua p. buia fiant. unde quando Chrysostomus, Augustinus, & alii SS. Patres asierunt gratiam defuisse Petro, cum Christum negavit, hoc non debet intelligi universaliter de desectu omnis gratiae tam lassicientis, quam eff-eacis, sed de negatione gratiae essicacis, quae cum sit nobilissima, & perfectissima species gratiae, simpliciter, & antonomastice gratia
appellatur . Hanc e lim docent SS. Patres Deum nonnunquam Iustis subtrahere , ut eorum superbiam, & praesumptionem puniat, vel impediat. Unde egregie Bernardus ser.s . in Cantica . . iacet mensam superbiae, priovatio est gratia is
Obi icies primo a Deus habet voluntatem
antecedentem salvandi omnes homines, ut trae . praecedenti cap. g. ostensum est: At ex vi hujus voluntatis dantur auxilia ad salutem lassicientia: Ergo talia auxilia omnibus dantur. Unde S. Thomas i. contra Genticap. Iss. Deus, quantum est in se , pardius est
omnibus dare gratiam , vult enim, omises h
mines salvos fieri. Et in c. I a. epist. ad Hebrileel. 3. Graiia nulli deest, sed omnibus, quam sum in se est, se communicatis
Conjirmatur: Christus est caput omnium hominum . etiam infidelium , ut doeet D. Thomas 3. p. q. R. art.3. Sed de ratione capitis est in sua membra influere: Ergo Christus influit in omnes homines, etiam infideles, aliqua auxilia ad salutem sussicientia,
508쪽
ne providentia, in praedest. tAd objectionem respondeo , Deum pervolumatem antecedentem salvandi omnes homines dare omnibus auxilia ad salutem sussicientia, si ly dare accipiatur, prout significat idem, quod praeparare, seu offerre in communi; nam pro omnibus instituit Sacramenta in 'Ecclesia, & pro omnibus Christum misit , di illius merita decrevit, quae sunt ex se lassicientia ad salutem: Secus autem prouely dare idem sonat, ac de facto conferre, seu
prout significat ipsam intrinsecam receptionem auxiliorum. Nam sub illa voluntate comprehenduntur non solum adulti , sed etiam parvula, ut docet Augustinus lib. d. contra Iulian. cap. 8 . & constat ex eo , quod alias Christus parvulorum redemptor non esset, cum illius redemptio non excedat objective Voluntatem generalem, quam habet de sal te hominum, utpote ex illa imperata ; & tamen constat ex tupra dictis , parvulos in
utero matris morientes carere omni auxilio, seu medio ad salutem necessario ; cum illis non possit applicari baptismus, qui in nova lege est unicum remedium a Christo pro parvulis institutum . Unde hoc arguis mentum, quod apud adversarios palmarium
cst , omnea vire3 fuas perdit in parvulis , ut cum Augustino Icquar, eorumque ora ob struunt , o linguas premunt , qui loqui non
Ad confirmationem dicendum, Christum non esse actu caput infidelium, sed solum inpotentia, ut docet S. Thomas loco allegato in resp.ad I unde non oportet, quod Christus in eos aetii influat aliquod auxilium superna- turale , sed lassicit, quod possit illud influ re, Et insto tum in parvulis non baptigatis, tum in adultis reprobis, & usu rationis carem
509쪽
tibus, quorum Christus est caput, & tamen nullum auxilium supernaturale actu in eos influit. Unde istud quoque argumentum vires suas perdit in parvulis . et: obiicies secundo: Nullus est peccator,
quantumcumque obduratus , qui, quandiu vivit , non possit de peccatis agere poenitentiam; nam ut ait S. Thoma S g. p. qu. 86. are. I. Dicere , quod aliqviod peccatum sit in hac vira , de quo quis poenitere non possit , errone-tim est: Ergo nulli peccatori, quantumcumque obdurato , denegatur gratia sufficiens ad
Respondeo duobus modis hominem posse dici potentem ad agendum poenitentiam. Pri mo ab intrinseco, id est per principium sufficiens, intrinsece in ipso receptum; &hoc
modo regulariter loquendo peccatores sunt potentes ad agendam poenitentiam, ratione auxilii sufficientis, quod, instante praecepto de agenda podinitentia, a Deo recipiunt: Stacundo ab extrinseco , potentia fundata in viris tute gratiae conferibalis a Deo, & in arbitrii Iibertate ad bonum,i & malum; & hoc stacundo modo peccatores indurati , quibus Deus interdum in Menam praecedentium peccatortina auxilia sufficientia denegat , possunt dici potentes ad poenitendum, non autem primo. Unde verissimum est, quod do-eet D T homas loco allegato, erroneum esse
dicere,quod aliquod peccatum sit in hac vita, de quo quis paenitere non possit , potentia scilicet intrinseca , vel extrinseca , jam
Dices: ut quis inexcusabiliter obligetur ad aliquem actum, debet esse intrinsece potens ad illum eliciendumSed peccatores obdurati inexcusabiliter obligantur ad agendam poenis
510쪽
. De providentia, ct praedem 83 tentianas Ergo debent esse ab intrinseco potentes ad poenitendum, per auxilium lassiciens, intrinsece in illis receptum. Respondeo negando maiorem .' potest enim quis inexcusabiliter obligari ad aliquem actum, quamvis careat potentia intrinseca ad illum, si talis defectus & carentia ex ejus culma oriatur. Sicut ergo ebrius non excusatur ab homicidio T vel adulterio, quod in ipsa ebrietate committit in quam sua culpa incurrit et nec sacerdos, qui breviariti projecie in mare, ut se redderet impotentem ad recitandum ossicium, ab ejus obligatione eximitur, donec voluntariam illam projectionem per poenitentiam retractaverit. Ita similiter, quamvis obdurati careant potentia intrinseca, M auxilio sufficienti ad poenitendum s quia tamen in talem impotentiam ex voluntaria culpa inciderunt, di auxilio sussicienti in poenam praecedentium peccatorum privati sunt, nec a peccatis excusantur, nec ab obligatione poenitendi eximuntur. Unde Augustinus lib. 1. operis impersecti in Iulian. pag. D s. ait ec-eandi necessitatem illius peccati ei e poenam , quod nulla necessitate eam missum ess . Eandem doctrinam tradit D. Thomas p. contra Gent. cap. iso. his verbis et siuam vir illi , qui in peccato sunt , vitare non possitit , per propriam potesatem, quin impedimentum gratia praestent , vel ponant , nisi auxilio gratiae praeveniantur nihilominus tamen hoc eis imputatur ad culpam , quia hie defectus ex culpa praecedente in ebs relinquitur . Sicut ebrius ab homicidio non excusatur, quod per ebrietatem committit , quam sua culpa incurrit.
Instabis: ex hac doctrina, & solutione se quitur, quoc motus primo primi sensualitatis, ignoranua invincibilis, & infidelitas neo X i gatim