장음표시 사용
171쪽
A conprimm prammaticiam dicit verum. Probatio minoris . tiam Quicquid tu dicis esse, hoc iudicis esse,
sed tu lapide dicis esse ergo tu dicis lapide esse. Alias
concedas suum plis otium. videlicet lapidem nulluesse. In prium arguitur. Nam qui per rei iam regula peratur, non potest male,sue in grue operari. sed qui habet oes regulas agit, re loquitur secundum te istam, certam regula, non potest loqui riis coeme, Solutio. G reciet fi per consequens sophisma falsum. TDices
dum .m sophisma est falsum, probatio peccat p salalaciam amphibologis quia li hoc potest construi in
transtulecti illo dicis: sc sic est salsa maior probatio ιnis minoris vel constructionis transitive re se est vera, sed tune male sumit. Solanes ora patet ex dictis. c Quaestio. u. Vtrum fallacia compositionis, sit fallacia in dic ione ab aliis distincta.
QVAERITUR ii. virum fallacia compostionis. st fallacia in dictione ab aliis distincta. TEt arguitur primo Q non. Nam sicut aliqua copositio in oration rita est aliqua coposito in re,cum prima cor respondeat secunde sed nulla compositio rei facit fallaciam extra dictionem,quae. s. sumit eausam apparBti ex parte rei remo nulla compositio orationis sa citfallaciam in dictione,quae sumat apparentiam ex parte vocis Tsecundo una re eadem oratio dicitur composita re diuisa:ergo videtur m fallacia copostionis non distinguatur a fallacia diuisionis. Probatio aut vi h sc oratio Album esse nigrum est possibile potest esse composita etiam diuisa. T Tertio in isto paralogismo est fallacia eompositionis, re amphibologis vis delicet quod quis vide hoc videt, sed columnam vi
det quis,ergo columna videri ergo ricin sunt fallaciae
distine M. Antecedens patet. Nam ibi sit fallacia amiphibologie patet ex supradiistis per . D. S. in Tex. r autem ibi ut fallacia compositionis patet. quia ibi padiuersitatem determinabilium variatur sententia itam in sensu diui es vera ,& in sensu coposito est sal . D: ergo ibi est fallacia copositionis. TSed est. D. S.
Nota dum inlec.&Dfisin. i. Elencnorum. VPro cuius declaras prunum tione primo sciendum est v postque. D. S.determinasuit de fallaciis in dictione peccantibus f m multiplex
actuale,videlicet de fallacia aequi uocationas. Oc am Iphibologis: hic consequenter determinat de aliis sati laetis. quae peccant se dum multiplex potentiale. s. de fallacia compostionis, Se diuisionis, S accentus. cuius ratio patet ex supradictis. Determinato autem de fallaciis peccantibui secundum multiplex potetia te. Pti mo determinat de sallaciis compositicinis, et diuisionis de accentu. licet aecetus habeat fieri in disctione quia maior est causa apparetis in compositiosne re diuisione, Q in accem cum diuersitas modi proferendi magis lateat in orationibus,ssi in ductioniblae t. i. Phy.determinat de eompositione, et diuisone, quia diuisio quaelibet praesupponit compositionem, quia nullum simplex,inquatum limoi est diuisibile, re maior est causa apparentis in compositione, in indiuisione, sed tu. D S.ppeonuenientiam modoru et
t . Tex. me do scaedum, compositio, ut hic sumis,
i in s. Uxorum qi s debent diuidi fallaunio. i.eoni posticii Lia mminorum qui debent diuidi . . ordinati pinstit' '' minus debitum falsa umo. l. salsa unio fim situ magis debitum. Oratio. n. in proposito dicitur composita, qua do termini ordinatur secundum situm magis de bitum re dieitur diuisa qti termini ordinantur secundum situm minus debitum. Quado vero termini, ut dicit hic. D. S.Ordinantur fm litum magis debitum, 86re in tali sensu es salsa:tune causat fallaciam compos D sitionis. Si vero si salsa in primo sensu, se termini ordi nantur fili situm minus debitum:tune causat fallasciam compositionis.si vero si falsa in primo sensu, retermini ordinantur fis situm minus debitum: tu e causat fallaciam diuisonis. Si aute in viro casu nubia eli vera, vel nulla est salsar tuc nulla erit fallacia qlest de aliis multiplicibus intelligendu . RTertio scien Notadum dum .et fallacia compostionis, est idoneitas decipien tertium. di,vel est deceptio proueniens ex potentiali identita te eiusdem compotitae falli cum diuisa veta. Vel finD. S. in litera, Fallacia compositionis est deceptio ex arpotetiali multiplicitate esui de orationis proueniens. Dicitur autem omnino potetialiter multiplex ex eo,
et diuisones eodem modo terminantes possunt ad in uicem diuersimode componi vel disiungi. Oratio. n. per constitutionem partium constituitur: igitur parates se habet ad orationem, sicut materiar compositio vero, sicut forma. Vbi igitur sunt eaedem partes, re non eadem compositio. est eadem oratio materiarcet potentialiter,ia non formaliter x actualiterirepst rhoc ibi est multiplex potentiale,quae oratio, quae est una potentialiter plura fgnificat. Causa apparentiae huius fallaci oest unitas potentialis orationis composis salset si diuist vers plura siqnificans. Sed causa des festus.siue causa non extitis est pluralitas significatos . Tum. Quarto sciendum,m huius fallacis sunt tres mo Notadum
di. Quorum primus prouenit ex eo, idcin pol sup quartum. ponere verbo ratione totius, vel ratione partis. St. n. 3.modi. In rone totius supponit verbo erit omnino composista:& s in tali sensu est salsa fit sallacia compositionis in primo modo,ut haec, Que inpore est esse album poIe est m si albus. sed album esse nigrum est potirergo pore est * albus sit niser, non valet. Nam minor raest duplex, quia istud dcm Nigrum esse album potest supponere ei quod dξ esse pol e rone subiecti titi, hoe est quantum ad suum materiale:&sc est diuisa, α ve . 'ra. Nam sensus est liud quod es nigrii, pore est Ῥst album . Vel potest supponere r5ne totius, neque rastione subiecti,&forms fgnificate per nigrum quod est state pro materiali reformali simul,& sic est eo posta falsa. sensus. n. est eius m hoc quod est nigrum, inquantum est nigrum est possibile esse album, quod is implicat dictionem: D se dicendum est de ola' prosvolationibus,tam de inesse, m de modalibus, in quia Dussus m potest accipi pro materiali tin, re formalis mul, ut sedente ambulare est possbile. Non scribentem scribere est possibile, tacentem loqui est possibis te. Album praedicatur de pariete albo per accidens: ec sc de s milibus quas infinitis, quae saepissime in ae
pumentationibus occurrunt, ut per experientiam patet. TSecundus prouenit ex eo,* aliquod praedicam Secundus. in quo per coniunctionem copulativam. vel disuctis uam plura adunantur, potest attribui sullio comuni
se es composta: et si in tali sensu est falsa,causae fallaciam compositionis, ut haec, Qua ni composnuntur ex duob' re tribus sunt duo sc tria, sed anmnon sunt duo ge tria:ergo quinq; non componuntur ex duobus,& tribus, No valet,Na minor es duplex. quia hoc quod est duo, re tria, potes coniunctim res
moueri a subiectio δε se est composta, ct falsa, oc est sensus et non sunt duo Be tria smul. vel potest ab eo
remoueti disiunistim: de sic est diuisa re vera quia tueest sensu, τ. s. no sunt duo, non sunt tria, oc hoe est quod solet diei sub aliis terminis, delicet v consiun Aio potest coniungere terminos vel propones, si
inter terminos, de in illo sensu est falsa: tune ciusit a
172쪽
o Iallaetam eompostionis. si inter propositione 3In illo sensu est salsa. Dest fallacia Aiuisonis ut Qus Blunt duo, re tria Ilit paria N imparia, sed quin in sunt
duo et tria: emo quin in sunt paria,& imparia. Μaior έn sensu Gposto est falsa re in sensu diuiso vera. Alis nor in sensu diuiso est falsa.& in sensu eo inposito est. Vera. Ex quo patet et ex parte maioris committit ibi fallacia eo in postionis: ex parte vero minoris comita
titur sallacia diuisionis. Non est ergo in coueniens miri uno paralogismo si fallacia coponis, re diuisonis
fecundum diuersas rationes. patet et in una,& eadem
Tetuus. propositio potest lire sensum compositu,&diuisum. IrTerriti, prouenit ex eo, I una dictio potest coniunxi diuersis dictionib' in locutione postis, hoc est qtieadem determinatio resertur ad diuersa determinabili atq5 vero coniungitur cum illa dictione, cum quamastis apta nata est coniungit se erit composta re si
in illo sensu fit salsa oratio: ibi fiet sallacia copositio snis,ut Qui eunet vivit semper est,sed iste asinus vivit rergo iste asin' semper est. Μaior est duplex, quia illa dictio Semper pol resetri ad viuit re sic est diuisa vesra,vel potest reterri ad Est: re se est composta, re fallisa. similiter est hic. Quicunm pol unum solum ferre, potes plura ferre, ut ille qui portabat unum pomum potest plura portare, sed qui solum potest unum ferre Conclusio non pol plura portare: ergo qui potest plura portare, non potest plura serte. Ilaior est duplex. TCoeluso' responsalis . Fallacia compostionis est fallacia in di ctione ab in is distincta, quod sic patet. Quia sacit credere de non ente et sit ens: ergo est fallacia, re sumit causam apparentis ex parte dictionis: ergo est fallacia Dubium. indictione. Et is habet cam apparentis distincta ab aliis: igitur est sallacia ab aliis distincta. TDubitarer Solutio. go primo, quare est Φ termini ordinantur fin si si mais debitum, vel minus debitum. TDicendum, ς ad oetici liter sciendu solet assignari quattuor regulς. PAma te. est de modalibus. sim est Ae coniunctionib'. la. Tertia est de adverbiis. Quarta de obliquis. Ir Prima tegula talis qn praedicatum dicti attribuit susto dictip te toto. hoe est pro materiali re formati s mul, sic termini ordinan filii stum magis debitum. Qii vero attribuitur sibi x suo mali sic termini ordinans fm stum minus debitum. Primo Oino est composta. scdb esti ' diuisa .Primo n. modo propo di modalis, tam de re.
S eunda. de modo: sed secundo modo dε solutis modali, de
re. rseeunda regula talis. Na cu de rone coniunctio nis pri mo si coniungere terminos, secundario spnizetita. Mare,tertio propositiones, qti colungit terminos se termini ordinantur fm stum magis debitum .pTer, tia regula,es m qn adverbium determinat parte ora monis magis principalem:tune termini ordinant fui situm magis debit qti vero determinat parte minus princitatem, tune termini ordinan fm litum minus
debitu de tone adverbii si determinare. Praedica, tu m est principalior pars in su5m: 8c praedicatum formale, materiale:& verbum magis, m participium: Ec si verba ponantur in eade propone, verbum a pars te praedicati postii est principalius. TQuarta repula, est Φ qn obliqui sequuntur dictionem retente,sic ordinantur fm stum magis debitu, qn vero praecediat, ordinans Fm situm minus debitu, cu dictio regens strobilior recta. TEx quo patet, ς termini ordinatur stum magis debitum re aliqti fm situm miti' dohitum. Et qti cito in salsa fm stum minus debitu utrimest)tune causat fallaciam diuisionis: qsi vero inesto sensu est salsa,causat fallaciam compositionis, ut
Dabrum patebit. pDubitastita de isto sophisma
te, Qui dicit te esse in campanili, verum dicit suppo, Ksto,et tu videas campanile idetur et si veru . dia inqui dicit te esse ubi vi des, dicit veru, Aa ut dicit Aug. aia ubi viuit ibi sentit . ubi sentit ibi videt ibi est, sed tu vides in campani lirergo qui dicit te esse in campas
nisi,dicit verum .pDicendum Q sophisma est simpli Solutio. falsum,S probatio peccat ut quidam dicunt sm Ll, laciam compostionis in tertio modo. quia illud adiverbium Ibi potest determinare illud verbum Videt
ex parte rei vise: ct sc est compo fita,& salsa, sensus. n. est talis, Q ubi tu vides rem aliquam, tu es ubi illa res visa est. Sed si diligenter cos deretur ibi committitur
potius sallacia diuisionis, quia q5 hoe adverbiu Ibi
determinat, vi quantum ad actum videli ex parte vi, dentis: iuc termini Ordinan fin stum magis debitu, cum videre potius respicit videntem cum iit eius persectio, Q rem visam,licet res visa si olim eius. Vnde eum in tali sensu si vera non est fallacia copostionis,
sed diuisionis. 7 Ad primum igi d nn,& negado sup Sor es. ipositum, quia hie non sumitur compositio pro copo sitione rei vel proponas cuiuscun* indifferenter: ssed Laccipitur pro ordinatione terminorum sin stum magis debitum qui in ordinati diit fm situm minus de,
situm. d lemn d p et una, & eadem Oino mali, dicomposita re diuisa,ς est de sensu composito,x diuiso. non tia sequi m fallacis coponis re diuisonis non
distingua ncqa qti talis opo in sensu composto est salsa, causat fallaciam coponis re qn est falsa in sensu disui so, causat fallaciam diuisonis,ut d cm est. P Ad ter, tium dicendtim . si ista determinatio Hoe referat ut semper ad idem verbum secundum diuersam habitudinem consitu cito tris, sc est fallacia amphibolonos veto referatur ad diuersa verba,& sc est fallacia eos postionis,non est in conueniens,ut dictum est. 42Quaestio. E. Vt tum fallacia diuisonis,su fallacia
in dictione ab aliis distincta. QVAERITUR ,Σ. Muti fallacia diuisonis,st fallacia in dictione ab aliis distincta. p adreptismo, non, o suppositum. Nam nulla es oratio diuiasa: ergo nulla est fallacia divisionis. Probas ans, quia in omni propone est unio praedicata cum sust per copulam, alias non esset proporigitur Bee. TSecudo, si aliqua olo diuisa causaret fallaciam aliqua, aut hoc esset verum de omnibus aut de aliquibus sic,& de ali 1 - 'quibus no . Primum non pol dici:quia haec Olo, Hosmo non est animal,est diuiti,cum praedicatum remoueatur a susto. Sili ista, Homo non est risbili est di
uisa oratio,&' falsa: 5e in no causat fallaciam diuiso nis. Nel dicendum est secundum: sa non vi maior ratio de aliquibus,m de olbus. TTettio,s aliqua cito diuisa falsa faceret aliquam fallaciam, vel hoc esset imquantum diuisa vel in*tii falsa.No prim iuua se ciliabet oξo faceret fallacia,quae esset diuisa, quod est tabsum: ua oratio diuisa vera non cat fallaciam. Nein socundum tua sic ois Oio falsa saceret fallaciam diuiso, nis: qifest et falsum ut de se patet: igitur&e. P Quarto diuersorum diuersi sunt modi, oc spes componis, ocdiuisonis sunt idem modi, ut patet in Tex. ergo nosunt dux sallaeis abin uice distinas. Irsed o est. D. S. vbis pra,&Pfiscum suis expositionibus in. i. Elem chorum. TSciendum primo, Q diuiso p5t accipi dii, Notandupliciter. Vno mo coiter,ui, ut se ext edit ad diuiso nem res,oc diuisonem tonis. Alio modo, pro diui, Divisio dusone termino Nproponis,&hoedupti. Vnomo, Pucii . absolute,et istis duobus non accipitur hiciest igith se diuiso ut sumi eorum . quae debent componi talia separatio est. Alio modo,accipitur pro diuisione teti
173쪽
grminorum ordinabilium sis situm mastis debitii. qu stamen ordinantur sm situm minus debitum: & isto modo accipitur hie.Ε st igitur diuisio. vi hic sumitur eorum, quae debent componi falsa separatio. i. est di uisio terminorum ordinabilium sis litum magis de bitum. in situ min' debito salsa ordinatio. TFallacia vero diuisonis, est idoneitas decipiendi, vel decepstio proueniens ex potentiali unitate orationis eiusdenis; cum composita vera plura significantis . haec est cino potentialiter una sim si fiam. re non fm modupro serendi, vel secundum partes. re non secundu coapositionem. in sensu composito vera, ct in sensu diuiso falsa. facit fallaciam diuisionis. Causa apparentiae est totalitas materialis uniuη orationis plura fgnificatis. Sed causa defeetus est pluralitas significatorum. P secundo selendum,m huius sellaci scutre praece dentis tres a ilienantur modi. Quorum primus prouenit ex eo et sus m dici potest supponere verbo principali pro toto vel pro parte sui. Quod vero supponiis parte sui,va pro suo materiali sic est oino diuisa, re si in tali sensu sit salsa eapi fallacia diuisionis in primo modo, ut hic,Quinuncti esse nistrum, est impore, ille Non pol esse niger. sed album esse nigrum est impotirergo iste qui est albus no potest esse niger, non valet. Nam minor in sensu eomposito est vera, ct in sensu diuiso est falsa. In quo sentia eo luditur. sensus. n. cos positus est talis. Album inquItu album esse nigra est impore siti est de istis Videntem esse coecum est ima possibile sedentem non esse est impcire. Horium esse malum est impore: N se de sitibus. Et isse modus nosolum habet locum modulibui. sed et in quibuscsim proponibus . in quibus sus in psit accipi pro suo malitin, vel .p suci mali re sermali lir. Iracti modus prouenit exeo,c coniunctio pol coniungere inter termis
nos, Vel inter propones. Si e5 iungit inter propones: se est diuis ino re si in tali sensu sit salsa, fallacia fit diuisionis in secundo modo, ut hie, Omne aiat est rastionale vel irrationale, sed n5 oe arat est tonat et ergo
omne aiat est irrMale, tu es atale ergo tu es irronalis.
si h lixe, Ois propo est vera vel salsa, sed non Ois. 5es vera:ergo Ois propo est salsa. non valet. Nam masior est duplex,quia illa eoniunctio disiunctiva vel di, sungit inter propone . A est sensus, OIs prop5 es vera,vel oli pro postio es salsa:& se est divisa. re falsa
quia aequi ualet uni disti et me. quarum nulla pars est vera: ergo tota salsa, vel pol colligere inter terminos:
re est sensus in oti propo est vera vel falsa, resecopos sita est vera:& est cathegorica de disiicto praedicato. Sili haec ex parte minori Quscuticu sunt duo,& tria, sunt duo, sed quin in sui duo retriar ergo quini sunt duo. Gettius prouenit ex eo,m determinatio potest reserri ad diuersa determinabilia. St. n. refertur ad determinabile minus principale se es Oino diuisa,re si se si salsa catur fallacia diuisonis. ut haec, Quocunque vides hune percussum hie percussus est, sed oculo vii des hoc percussum: ergo hie oculo percussus est. Nosequitur, quia li oculo pol referri ad hoc verbia Vidi, si,& se minor est composita & vera, vel potest reseram ad hoc participium Percussus & se minor est diuissa εc est salsa in quo sensu concludi . Sili hse, ut uda exerceant. est fallacia diuisonis, Quicunm didicit lis
teras nunc scit eas sed vetulus memoria priuatus didicit literas rergo nunc scit eas, sed squis attente consis
derat ibi committit fallacia componss, quia in sensu composio est falsa re in sensu diuiso vera. Nas hoc adverbium Nue resera ad didieit tunc didicit eu verbum minus principale,oc sic facit sensum di uisum,et in tali sensu est vera propo. si vero reseratur ad hoe nverbum Scit, tune est composta, ct Disa: v si ibi coma mittitur tillacia coponis A non diuisonis. siti haee
oratio cat fallaciam diuisionis. Quattuor viroru cem Achylles reliquit in bello. Et istam,Regina interficere nolite timere bonum est: re se de sitibus. ocro, Concluso fallacia diuisionis es una Dilacia in dictione ab aliis distincta qus cocta proba sicut praecedens. Atteden Ut odio dum inest,* ad hoc q, oro diuisi causet tuam fallam uisa causet tria requirunc Primo, et termini illius oronis apti hactatim nati sint ordinari finstum magis debitum. Secudo, tala requi. et tales termini,u sc apti nati sunt ordinari ordinenes mstum minus debitum. Tertio Q in tali ordinastione si sellaeia: unde quaelibet oino diuisa facit fal lac iam diuisonis, ut volunt argumenta in prium aes . . ducta. ubitatur primo de hoe sophismate, Tu ex Uudium sne eapite si veru, vr ip si verum. Nam o is susa est corporea vel incorporea, sed non Ois stisa es corpoι rea: ergo Ois talia es incorporea,& p piis tu es sine ca - . .
pite. TDicendum et sophisma est falsum, re propos. η tio peccat p Lllaciam diuisionis in secundo mo . Naista disiunctiva vel aut disiungit terminos: ὀc sic mar aior est composta & vera, aut inter propones,& se ipssa est falsa Se diuisa, ut satis patet. Sirr dutia est, ς .ppo istius sophismatis, Tu non es ronalis, nem irronalis, quod sic probat, Nullum alal est tonale,re irrcinale,
tu es aiahergo tu non e necB ronalis, ne Birronalis.
mi et qus ratur quae sallacia es iis Quicunm percu dium
tit sne ea aliquem peccat, sed Deus percussit sine cau si aduersantes Christo, ut patet in Ppsalmo. ergo . . Deus peccauit. TDIn m ibi est sallacia coponis in. 3. ' modo,ua sne ea pol co strui cu percussit: re sic minor est composita.& falsa, vel porcostruicia aduersantes.&sc minor est diuisa,& vera. ubitat seeundo de Dubium. icto sophismate,Tu heri non comedisti,utrum sit vesrum,& vi τ sit vest, Nam quicunm hodie incoepit esse homo heri nihil comedit cu non erat,sed tu hodie incoepisti esse homo: ergo tu heri non comedisti. Probatio me noris, Nam qui eunt est hodie natus homo hodie incoepit esse,sed tu hodie es natus homo: ergo tu hodie incoepisti esse. In prium arguit: Nam tu heri - . . .
cibum sumpsui:ergo tu heri comedisti. pDicendis, m sophisma es falsum, re ibatio minoris peccat per stillaciam diuisionis in tertio modo. Nam hoc aduers Vbium Hodie potest eostrui eum hoc verbo Eur Se se minor composta est vera: vel potest construi cu illo participio Natus,& sc est diuisa re niti, ut patet dilis
petereosderati. TAd argumeta patent ex uictis.cQuaestio. 13. Vtrum accentus causet unam lallasciam ab aliis distinctam. QVAERITUR i,. Vtrum aetentus causet unam fallaciam dis sine distinctam ab aliis. TEt ut mnomae argui sc. Primo,Nam accentus, ut d p in ira, sumitur fm diuersum modum pronunciandi, sed dis uersus est modus proserendi in compostione,et diuisione: ergo fim accentu no sumittit laeta spatis. RProterea fm Priscia. in trae. de Ortographia, ut hic addueit. D. S. Sicut accentus accidat a ictioni:ita ips.&numerus litera*, et spus, sed Fm ips, spus,numem literas rum non ur sumi aliq falsaeia spatis: ergo nem pars ratione fim accentu catur spatis latra in dictione. RTe tio, dictio plura fgnificas cat latram squi uocationis rergo non accentus,vel saltem tillacia acceius no erit distincta a lallacia aequi uocationis. P Sed γ est. D. s. in traic Pss ubi supra. 7 Pto cuius declaratione scie, No Idum dum primo,*possis. D.S. determinauit de sallacia piimum.
coponis,ct diuisonas, quί hut fieri in Orone secundu
174쪽
multiplex potentiale: hie pster pr ordinem superius
adductum determinat de falsa accentus, qus habet fieri in dictione fini id e multiplex: Et primo diffinit a cacentum dicens,m accentus ut hic sumi est varius modus pronunciandi dictionem. Falla accentus est ido ιneitas decipiendi vel dee ptio prouenies ex eo, alis qua diutio diu et simode proniiciata eadem fm statim. Oc diuersa sin modum proferendi plura fgnificat. Caapparentie est idoneitas malis diistionis. Sed causa defectus pluralitas senis catom. Sicut. n. ut dicit in Tex. in coone re diuisoe est eadem dictio mari di, uersificata tot maliter pcAp5nem et diuisione: ita hic in hac fallacia est eadem dictio in Ilitet, di versificata formaliter fis diuersum modum proferendi: ex quo patet q1 modus proferendi es forma dictionis modo supra exposto. Vsecundo sci edum, . huius fallaciaramgnant quattuor modi quo ν sic potest haberi sus, ficientia fin. D. s. in litera. Nam fallacia accentus habet fieri pa diuersitatem modi proferendi: vel ergo talis modus variatur u accetum siue tenorem: 5c se est primus modus vel per i uerre se est secundus, vel per diuersificationem spus: oc sic est terti' modus. vel per numerum literarum et syllabaW:2 se est quartus modusax quo patet. τ accentus sm ιν causat saltim ista non accipitur solis prout se extedit ad accentu graue, acutum,& circussex unu sed coiter aeripi prout se exstendit ad praediana qttuor accntia dictionis, qus sunt accetus, ips, spus,& numerus syllaba R. 'ertio sciendurn,q' primus modus hui' fallacis prouenit ex hoc, v aliqua syllaba pol pronunciari graui acuto, vel circunflexo. Accento vi hse Quec uno iustum est pedere. iustum est pati poenam. sed holem iustum est pedes rerergo holem iustum est pati poenam, minor est duaplex quia pendere pol proferri acuto accou. vel Pasui primo modo maior es vera re minor falsa se domod maior e falsa, re minor vera. Si vero accipitur in maiore pri ino modo,& in minore secudo modo: tunc ambs p milli sunt vers,& non ,ut patet Ina. TSecundus modus prouenit ex eo, ν aliqua fallacia alicuius dictionis pol corripi vel produci, ut haec, Omnis populus est arbor. gens est populust ergo gens est ars Dor, non valet. Nam populus in maiore habet prima Iogam, in minore primam brevem. Qia habet prima longam: tunc senificat alborem. Qia vero prima breuem,tunc significat gentem: unde versus, Popul' est arbor, popul ' collectio gentis. TTertius prouenit ex eo,* aliqua dictio potest leuiter, vel aspere proferri. Di autem aspere proferri. ori proseri cu aspiratione, vi haec Quicquis hamatur hamo capit, De' amature ergo De' hamo capis. Non seatur, quia hamatur in maiore profertur cum aspiratione, in minore vero sis ne aspiratione. Sili haec, Ois ara est in templo. staburtum porcoν est hararergo stabulum porco ν est in tesplo:& se de sitibus. RQuartus prouenit ex hoc π aliquid pol proferri, ut una diistio vel ut plures,ut Tu es qui es, sed quies est requies: ergo tu es requies. No seruitur,sa in prima accipitur ut dus dictiones in secua vero, ut una. siti haec, Qui equid Deus secit in vi te iacit inuit', sed racemos fecit in vi te: ergo Deus rascemos fecit inuitus. Siti haec Quicunque dicit, metuo longas pereunte noctes,Lidia dormis, dicit se timere, sed qui dicit metuo longas reci non dicit se ii merciergo qui dicit illa proponem metuo togas dici t se timore,& non dicit te timere. TConcluso, aecet iis causat unam fallaciam in dictione distinctam ab aliis, q conclusio probatur sicut praecedens, ua ca eius a pyaretis,
quae sumit ex parte dictionis est distincta ab alijs tac. rat s arguatur sm accentum sumi spes is modus hu Dubium.
ius fallaci seu, primus: ergo sis accentum non sumis Runa fallacia. =Dicendum * accentus pol accipi spe, Solutio. cialiter,u; sm τ diuidit in accentum graue, acutum, S circussexuin, re isto modo facit spalem modii istius fallacit. Alio modo,pot accipi c5iter fis q, sub se coapraehendit accentum D praedicia tria acclitia, re isto modo facit spalem fallaciam. TCosiderandi, est etia. dum ut innuit Plis in libri, Elecho ru, v ut plurin tu catur deceptio p hanc fallaciam i scripta, in probatione, quia facilius possiimus percipere, utrum di tio regas acuto accentu, vel graui s sit prolata, que si si scripta.
TDubita primo,qus si fallacia in isto patalogismo, tum Cul' diseiplina est bona disciplina, sed mali est bona sλ disciplina: ergo malum est bonum. DIn Q ibi comi qmittitur fallacia coponis. Na hoe et, dico bona disci pima,potest componi eum hoc genitivo subintelle icto Se . et se est diuisa & vera, vel cum isto nominatisito illud: S sic est composta et falsa. Sensus. n. est ιν illud etit' eu bona disciplina est hona disciplina, ut pastet per Phm. i. Elenchorum in solonibus. quas addicit ad paralogismos fallacis componis, ct diuisionis. Lr Dubitatur lecundo de isto sophismate. Ilutus du Dabium. saltat cantat ur gi sit verum .dia quicunm psallit eam lat, sed mutus dum salit cantat' ergo mut' dum saltat cantat. In prium arguitur,diam prs dictum sophisma aequi ualet uni conditionali,cuius piis pcit esse salsum antecedente existente vetor ergo est falsum. Dieen, Solutio. dum et hoc sophisma falsum est,et probatio peccat secundum hanc falsum:ex eo et variatur numerus litetrarum. Nam psallit pol scribi cum una lia. p. re cu duplici .ll.α se maior est vera, Ac minor falsa, vel potest scribi sine. p. eccum simplici. l. oc sic maior est falsa; 5c minor vera .Et licet non varie una dictio in duas in variatur numerus literarum: via reducitur ad quae
tum modum huius fallacie. Sila d Ma eu de iso paras logismo,Quicunque salit saltat. sed oui ponit sal in clabo salmergo qui ponit sal in cibo saltat. Na salit pol scribi cum simplici. l.ec sic e maior vera, ctc minor falsa, vel pol scribi cu duplici .ll. re sic maior est vera. Salo sale cibum sallio pede cantico psallo. Sili hic, Qui cu nm dicit alteri na, dicit Φ debet natare, sed qui
dicit altera huc librum emi mna,dicit mnae ergo qui dicit alteri hunc librum emi na. dicit m debet natas rire. Non valet, quia ria, potest scribi sine hac liter a. m. 5c sc est verbum re tunc maior est vera,& minor fatisa: vel potest scribi cum illa ira. m. ec sic maior est fulis re minor vera. TDubitatur tertio, quae fallacia su Dubium. in isto paralogismo, Qui cum dicit dicam dicit se vetile loqui, sed qui dicit no postum soluere dicam, dicit se velle loqui dicam: ergo qui dicit non possum soluere dicam, dicit se velle loqui. Dicendum s cum ibi Soluta
non si variario accelus, temporis, spus,aut numera literarum, vel syllabarum non potest esse fallacia acce tus, sed est fallacia aequi uocationis,quia dicam potest esse verbum: oc se maior est falsa, Ac minor vera. P. Nescio quid dicam non possum soluere dicam. TAd primum dicendu , proniiciatio non conuenit orastioni per se, sed tone di istionum ex quib' componi et unde to non sequi . Vel dicendu , cp non fm que cum modu diuersumiferendi catur fallacia accentus, smsolu du talis modus habet fieri in diistione, ut declaratum est. Ad se diu patet sola ex dictis. TAd tertium dilin,o, dictio eadem fim sit 5am plura significans, ecfecundum modum proferendi causat fallaciam squis uocationis, non autem dictio variata secundum mos
dum prosere ndi. Vnde ratio laborat in aequi uoco. maestio. 44
175쪽
A c xstio. ia. Vtrum Fin figuram dictionis sumae una fallacia in dictione specialis ab alias distincta. Quest. . . QUAERITUR , A. Vtrum fm figuram di
ctionis sumatur una fallacia in dictione spllis ab aliis disincta. TVidetur in non. Nam nulla est fallacia figurae orationis igitur pati ratione nulla debet ponihil laeta fisut ditionis. Patet stitudo,quia scut una dictio habet siritudinem cum altera: ita una oratio assimilatur alteritergo A c. TSecundo si esset aliqua sallacia figurae distionis maxime esset in isto paralogismo,Homo est species sortes est homor ergo Sortes est species, sed ibi non est, quia ibi es fallacia accidentis ut insta patebit: ergo&e. TTertio, ista sallacia fitrii unum praedicamentum mutatur in aliud vel quaso species unius praedicamenti mutatur in aliam spes ciem eiusdem predicameli, ut malequid mutatur inhoe aliquidae hoe fit ex parte tei re no ex parte vos eis,ut G:ergo fallacia fieturu dictionis non est fallacia in dictione cum quaelibet fallaeta in dictione sumat cam apparetiς ex parte vocis re no ex parte rei. 7 Sed Noiadum es. D. s. in pnti capitul . to cuius declaratione, primum. sciendum primo,q, postm. D. S. determinauit de fabu laciis peceantibus f in multiplex verumhic anter dea terminat devna fallacia. s. de fallacia figurs dictionis, quae habet fieri e rea multiplex phantasticum,sue apparens: diastio. n. fm se sumpta in proposito unum saynificat sed in pst siritudinem quam Dabet tu alia discta ne,vr aliud fgnificare vel habere asium modu sis pnificandi qi habet, ratio autem ordinis patet ex pr a Figura es, dicti, Est autem υt dicit Textusa figura dictionis ina ei ionis. pristo. n ih il aliud G stitudo dictioni sunt' ad aliam.
Nam aliud di alteri assimilari,qn ad figuram eius fas Falla. sinu. cium et . Fallacia vero figurae dictionis. est idoneitas dic quid. deeipiendi proueniens ex eo op aliqua dictio sitis alteri distioni in aliquo vr habere eundem modu significandi vel appellandi cum non habeat. Causa vero apparetis huius fallaris est stitudo dictionum cum alia dictione. Sed eausa defectus sue non extitis est diu et
Nota dum sita, in modo sgnificandi vel appellandi. RSecundo
te dum. sciendum.* indictione est ima considerare. v voce,
significatumri modum significandi. Et ideo sititudox Iς unius dictionis cum altera pol attedi tripli,va ex pari ' te vocis ex parte termini vel ex parte modi signin caldi .si attenditur talis stitudo ex parte rei sqnifieatntune non pol esseca apparentie huius fallacis quia sumeretur ex parte ret,et sc citetur fallacia extra dictio C nem. sumitur ergo ex parte vocis quantia ad modum
fgnificadi sub figura appellationis, ut dr in Praedicas mentis, y homo dr hoc aliquid sqnificare sp siritu dinem quam habet in modo appellandi cum singularibus hoibus. Ex quo pol elici,* on fritudinem
dietionis eum altera fim vocem credis siritudo in modo significandi.&psilitudinem praedicta credis uni ras in re sgnificata:vel qn re siritudinem in modo se eundi credi stitudo in res gnificataps figura appeta
Nota dum lationis .comittitur ista fallacia. πTertio scie dum, et tertium. huius fallacis Fm. D. S. in lia assignantur tres modi. s. modi. . Quorum Primus prouenit ex eo, q1 di tro quae signis ficat masculi num,ur fgnificare foemininum, aut neutrum vel econtrario,vt hic, Quodcum alal eoloratu albedine. est album, sed Sortes est aiat coloratu albeadmetergo Soties est album, soluuntur sicut oes paras logi sin i huius sallacis negado piatiam: quia licet Sorstes si alat,& aiat si neutri generis non in se uitur cySortes sit neutri genetis. Siti hi OIs susa colorata albedine est alba, sed equus est lasa colorata albedineroso equ' est alba . Siti hic, Qv lis est iu est Abdua,
vel Secana, et sunt suuis, sed nix ess albat ergo seeana Doc Abdua est alba. Siti hsc,Secarere videre terminae in re sed secare est agere: ergo videre est agere,ia seeas ri es patitergo videri est pati. Tue sic contingit ide sticundum idem videre re videri r ergo contingit idem
secundu idem ageti R pati:& se de siribui. rQuarto Notadunt
sciendum, i secundus modus huius fallacis est deee, quartum. ptio proueniens ex eo . aliqua dictio, quae sgnificat
pet modii unius praedicamenti, vξ fgnificare per mox dum alterius praedicamenti:vn qn mutatur res unius praedicamenti in te alterius, vel spes unius in spem alterius quantum ad modum dicendi committitur ista
fallacia in isto modo. ut hic,Qui equid heri vidisti hodie vides, sed album heri vidisti: ergo album hodie vides, non valet Intia, quia mutatur ad in quale. Nam
quicquid es distributivum illius quod significat permodii su5exocteta aut eum snt adiectiva non significat p modu sulas,sed a modu acentis oc a diaeentis at .reti ateri. Abstracta vero aecntia licet realiter acciis fgnificent, non in ipsum fgnificante modum aectitis, sed per modum suss: viante non committis ista fallacia,
cum sic arguitur, Qui equid heri vidisti hodie vides, csed Deitum heri vidisti ergo Petrum hodie vides: in minfertur re no committitur aliqua fallacia. siti coma mittitur hxc fallacia in secundo modo, cum dicitur,
Quicquid heri emisti hodie comedistia ed erudos olisces heri emisti: ergo crudos pisces hodie comedim Sila, Quo scian digitos olim habuissi hodie habes. sed olim paruos digitos habuistit ergo hodie Damos digitos habes. Non sequit, quia ibi mutatur discretilin continuum. Siti haec. incuno fuisti Florentis suisti homo, sed ter fuisti Floreti ergo ter fuisti homo. Non sequicua ibi mutat continuu in discretum.Sili
hic, Quod diicit quis hoe est ouod discit, sed tarde di. Notanda scit quis:ergo tarde est quod discit. Non sequicquia quinium mutatur quid in qn:8c sic de sitibus. TQuinto scien dum, tertius modus hui' fallacis prouenit ex eo, o Signia. aliqua dictio,q fgnificat qualeud, ut fgnificare hoe aliquid. Draute dictio significare qualequid in pro, Signib. posto,qnsgnificat coem nam generi, vel speei. i. Il, hoc lis la vero sgnificat hoc aliquid, quae significat sufiam
particularem sm quem modum, se proba Sortes ea alius ab hoIe,v, a Petro sed Sortes est homo,ergo est alius a seipso. N5 sequi , quia procedatur ibi ab hose ab Sortem. siti hi QSortes est tertius ab homine, sed Sortes est homo: ergo Sortes est tertius a seipso. Siti ad hunc modum reducuntur oes patalogismi, et cane Ffm variationem supponum, ut hic, sortes est homo, homo est species: ergo sortes est spes. Siti hic, Homo est alat,aial est genus: ergo homo es genus. siti hic, Nullus homo est spes: ergo homo non est spes. Simicliter, Nullum uti est su5m in libro Pridica Dilium: ergo uti non est su5m in eodem. Siti hic non sequitur,
Petrus est alius a Petro musico, Petrus aute est Petrus
muscus:ergo Petrus est alius a se . Non sequit: quia mutatur quas equid in hoc aliquid:& se de fribu, patalogismis infinitis, qui oes soluutur negando anam. Concluso Patalogismi praediistarum fallaciarum soluunt: ut ex
dicti, patet. C5clusos figuram dictionis sumis in una fallacia in dictione spatis ab aliis distincta. Quae Probatio. conclusio pol probari sicut precedens pol probari Osit fallacia in dictione. Nam illa est fallacia in dirimne quae catur ex eo et eisdem noibus, vel olonib' n5sdem fgni fica mus. sed sallacia figurs ductionis est hiui uiso cli: ergo feci RPraeterea,probatur ratione Psi.
Nam illa est fallacia in ditione a quam magis decipimur disputando cum alao, Ppernos considerando.
176쪽
G. I sed ista Lllatia est huiusmoai: esto dile τEt si quaera1 Dubium, tutiqua te i s magis ih at de sallacia fistur; dicitonis
Soluti pesset is lacia in die ira ne. et de aliis, Dicendum et ratio huius est, quia sal aeta ista ni liorem habet eoues nietia m cum aliis fallaciis extra dictionem AE alia fili λlacia quia iidem paralogismi requitiatur in nactilla cis, re in fallacia. acciatis,atia tia, re alia ratione, ut iris Dubium. Ba patebit. pDubitatur primo quae fallacia committas qn concretum mutatur in abstractu in , Secbtra.
vi Sortes est albus albedo est qualitas: ergo sortes est qualitas, vel se Albedo est color, sed coloratu est quatiam: ergo albedo est quanta .RDicendum et ibi committitur fallacia figuri dictionis in secula, quia cum concretum significet per modia actatis, re qualitatis,
et abstractum significat per modii suse eum sit latim,
qu mutatur concretum in ab se tectum ibi muta quasti m quid: qti vero mutatur abstractum in cocretum,
Dubiam. ibi mutatur quid in quale. pDubitatur. 2. qus est fallacia in isto paralogismo. Si aia intelligit aliquid hoc in immateriale, cum intellectus non suscipit aliquidvis immaterialiter sed lapis non es immaterialis:erat solui . mala non potest intelligere lapidem. Dicendum π- ibi comittit ut sallacia aequi uocationis, quia illud qlab ala intelligitur potest dupli consi/erari. Vno modo, secundu esse quod habeat in intellecta, A se in Dior esi vera: vel alio modo rin esse quod in nil habet, ec se maior est falsa:vnde diligenter cons derandum
est fin. D. S. in pruna parte. q, qti in ante alicuius conditionalis ponitur aliquod verbum ad altam anim spertines. siue intelle tus. sue vocis: ditis debet intellis .i fm esse quod in ala dicit ergo se ubi supra. q. 4. dis Aa, articulo. 3. ad secundum . . qia in ante ponitur aliquid pertinens ad actam, pias ea aceipiendum no sos 2 nt Ium 1 minis se est, sed fin q, est in xia. Aliud est. n. es .r se res in seipsa,& esse res in aia. utputa si dicatur,s aia intelligit aliquod illud est immateriale: int/lligenduest ιν illud est immateriale fm q, est in intellectu non.' fm' est in seipso. Et siti dicam, s Deus sciuit aliqae, illud erit, iis intelligendum es prout subest Diuinae
Scientiae. prout es in sua potentialitate. Haec ille formaliter. TSili iudieadum est de necessitate titis, respectu antis in argumentationibri in quo R anteponatur aliquod pertinens ad actum ais. sicut si Deus sciuit hanc rem fore: ergo erit. Antecedes est necessariti, cum scientia Dei si necessaria, re per consequem l pisum consequens est necessarium non simpliciter, sed
secundum et ipse Deus illud praesciuit quod altioris est negocii. TAd argumenta patent ex diistis. αQusstio. is.Vtrum qua do mutatur suppositio causetur fallacia figurae dictionis. QVAERITUR is. Vtrum qia mutatur lapspositio causetur fallacia figurs dictionis. TArguitur
primo ς non. Nam in hae argumentatione mutatur
Lappo, ut Ois homo est alat: ergo quodda animal est homo cum animal an prima supponat s inpliciter,insecuda determinate:& in ibi nulla es fallacia, sed ho,
Da Intia per conuersonem p accns: ergo etc. TSecundo hic mutatur suppositio, Hie homo currit:ergo homo curtat,cum homo in prima supponat discrete, in secunda deterini nater A tsi ibi non committitur salsacia, sed debite arguitur ab inferiori ad superius assismatius: ergo dec. TTertio bene sequitur, OIs homo est aiahergo omnis homo est aliquod animal, cti ops positum consequentis repugnet antir Be in ibi mutae
suppo,quia animal in prima supponit smpli, re in secunda determinatur: ergo non committit ut fallacia
RPro huiu, difficultatis declaratione sciendia prim cim notum quaedam significant suppostum .ut Sortes, Martinus. α Ioannes &c. quxdam vero significant formam. Nosum autem significant nim formam sinia. S. in prima parte. q. R.ar. 3. qu pia significant eam substantius qusda vero adiective. Ea quide q substastiue formam siue essentiam significant: ea significantp modum suss. Nola vero adiectiva eam significant per modu accidentisquod in heret susto. Vnuq aes aut seut se habet ad esse: ita se habet ad unitatem, cupergo susa habet esse per se, habebit unitate p se. Acscidentia vero cum habeat esse in susto caperent vitiatatem re pluralitatem a sutilo. Attenditur ergo in adiere uis unitas vel pluralitas fim susam vel supposta. In subflanti uis vero sin formam significat ip nonae Haec ola iste sitialiter. Ex quibus supradictis cocludit infra ubi supra articulo. s. ad quintum,et haec est dilainter nota substantiuare adiectiva, quia nota substantiva ferunt suum suppostum. Adiectiva vero non secundum rem signancatam ponunt circa subsanti itur unde sophisse dicunt m nota substantiva supponunt, adiectiva vero non supponui, sed eopulant. Haec ille formaliter. Ex quo diei potest Q suppositio est accesptio nominis substantivi pro aliquo. In qua disrane,
per hoc quod dr Acceptio tagit ut gen ' diffiniti: perhoe qa dr Nois, exsuduc extere partes Oronis, quς no piit supponere: per hoc quod di subfiatiui, exesu dutut nota adiectiva. Sed p hocm subiungitur Nois exeludunt nota,q nihil sanificant, in chymera. primeundo sciendum, q1 suppo diuiditur in supponem di
scretam, re coem. Suppo discreta, es acceptio termini discreti sue termini cois cum proniae demonstrati uci, ut sortes currit,iste homo currit. sed suppostitio cois est acceptio termini coisa, aliquo,ut Homo,
Be subdiuidi in supponem malem, re formale. Sur
postio malis,est acceptio termini cois p se ipsa,vi Homo est dictio bissyllaba. Suppo vero formalis est ac ceptio nois substanti ut pro re sgnificata p nomen, ut Homo currit. Et talis sub diuidi in supponem perso nalem,& simplice. Suppo smplex,eu accriuio nois substanti ui cois pro re significata absolute, ee no fmm est in suis inferioribus, ut Homo est spes. Qualiter aute subdiuiditur infra patebit. Suppontio vero per sonalis,est aeceptio nois substatiui cois pro suis insestioribus ab in ligno distributivo,ut Homo currit,aliquis homo curriture se de siribus. Suppo vero eo nifusa est acceptio termini, sue nois substanti ui cois psuis inferioribus mediante signo uti. Et hxe subdiui ditur. Nam qusdam est confusa necessitate signi, alia
necessitate rei. Suppo consula necessitate rei, est quct
do est ibi dici de omni posteriorastico hoc est qn prodicam susto attribuit, aut ab eo remoue in quolibet supposito,& pro qualibet dita teporis, ut Ois homo est aiat. Sed suppo confusa necessitate signi dr, qn pN
dicatum di conuenire susto, aut ab eo remoues persgnum coptiuicet realiter no ita sit, ut Ois homo est bonus. Qualiter aute aliquis terminus supponat confuse mobiliter, auram inobiliter patu ad propositum. TTertio sciendu ,et supponis simplicis tres sunt grasdus. Quorum primus est qnterminus cois subiicitur realiter termino sedi imponis ut Homo est sues. seacundus gradus est termini positi a parte oraedicati in propone apposta. Et ois terminus cois lubstantivus potitus a parte praedicati ini ne assirmativa supponit sinpliciter, ut Ois homo ess alat,ibi aiat supponiesmpti. Tettius est termini substatiui cois potiti pondicu onem exclusiua, cuia talis supponit simpliciter.
177쪽
Notandii quintum Stimcictia suppo.
Quado autem fit descensus a termino supponete simplaciter in primo gradu ad supposita, siue determinasia,sive in determinata,aut vaga committitur fallacia figurs dictionis,ut Homo e sit spes: ergo Sortes est species, ut aliquis homo est spes. si vero fit descensus a termino supponente simple in sco, aut tertio gradu ad supposita in determinata, siue vaga non committie aliqua fallacia, ut haec, Homo est aiahergo homo est aliquod alat,dc hic non arguitur respectu cois termis ni ponentis driam inter terminum inferentem, 2 terminum illatum sicut declaratum est in expone super summulis Petri Hispani. Sed qn fit descesus a tali ter, mino ad supposita determinata catur haec fallacia, ut lixe,ois homo est aiahergo Ois homo est hoc aiat. V Quarto sciendum est, Φ duplex est suppo confusa. Nam quaedam est acceptio termini cois pro suis inferioribus othus virtute signi uri re haec di suppo confusa per se ut Ois homo currit. Alia est acceptio terimini cois pro Oibus suis inferioribus virtute negarios nis praepostς,k di suppo confusa p acciis, ut Homo non est asinus: ibi asinus supponit consula pio Oibus suis inferioribus virtute illius negationis non: via besne valet pna descendendo ad ola sua supposita detersminata arguendo sic,Homo non est asinus: erto hosmo non est prisellus,vel brianellus, Ac sic de aliis eius suppositis. TQuinto sciendum,m praedi F quinque membrorum supponis pol sic formari sufficientia.
Nam suppo est acceptio nois substantius, vel ergo lasle nomen est terminus singularis, vel terminus cois.
Si primum: sic supponit discrete. Si scdiu: hoc est diu
pliciter, quia vel eli terminus sumptus cu pro note demonstrativo, vel non. Si primum: sic supponit discrete. Siscoen hoc est dupla,quia vel sumit per se mitti vel pro re signifieata. Si primum: sic supponit mala. Si sed ne hoc est triplici ter, quia vel ponis post diisti os nem exclusivam vel no. Si primum:sic supponit simipliciter in tertio gradu.Si sedi hoc est dupla, sa vel est prsdicatu proponis vel susim. Si primum: hoc est dupla, quia vel est pra dicam proponis affirmatiuς: et sic supponit simpri in sco gradu, vel est praedicatum proponis negatius: c sic supponit confuse per acclis. Si scoen: hoc est dupla, quia sumitur cum signo,vel sune signo. Si primum: hoc dupli,vel sumi cum signo uri:& sic supponit confuse p se. Si tale signum sumae distributius vel cum signo particulari:et sic suppo id e terminate. Si scdhi: hoe est dupla, quia vel lubiicie praedicato primς proponis, vel sed . Si primit sic supiponat determinate. Si scdhi: sic supponit simpla I pri Concluso Π 0 gradu. TConclusio qiuunt mutatur suppo una
in aliam respectu eois termini ponentis driam inter terminum inferente re terminum illatum, oc prsseratim qn mutas suppo simplex de pruno gradu inperisonalem committic fallacia figurς dictionis.s fiat persiritudine vocis. Et ratio est,saubicul est ca apparentis alicuius sallacis: ibi non comittitur talis fallacia. Sed dum mutatur suppo in ca apparentis huius fallas Nota dum cis. s. figurς dicitionis, ut ex dictis pateri igit&c. P Atatendendum est autem, non solum committitur salsiacia praedictara variationem supponum, sed et padiuersum modum supponedi, ut hic, Ista est fallacia, ois homo est ois homo,quia praedicatu non verificaede sit filo pro aliquo eius supposito: ergo ista en falsa. Deus est trinitas,ua praedicam non velificae de su5to pro aliquo.Non valet, quia ut dicit.D.S. prima pars
te. q.3 .ar. 6. ho P se habet sup item, sed ex adiuncto habet * steto na eoi,& ideo haec est fallacia, Hosmo est omnis homo,quia pro nullo supposito vertas
cari pon sed hoc nomen Deus per se habet m stet proelIentia,licet pro nullo supposito Diuins naturs haec
sit vera,Deus est trinitas:& tii est verat essentia. I scille formaliter. TAduertendum est et, T qn arguitura minus amplo ad magis amplum comittitur ista fablacta,ut Ois homo currit: ergo omne aiat currit. Cosmittitur et ista fallacia qn arguitur a no distributo ad distributum vel arguitur a pluribus determinatis ad unam determinatam, re sic de siribus argumentatiosmb'. pDubitatur primo de hoc sophismate, Oli ho mo re alius homo sunt vi primo . sit veν. Nam Sortes Oc alius homo sunt Plato,& ali' homo sunt: resie de Oibus:ergo omnis homo,& alius homo sunt. Costra, aliquod est relatiuum diuersitatis: erso supponit pro diuerso ab omni homine,sed non est nomo alius ab omni hoiciergo sophisma falsum. S probatio finfallaciam figurs dictionis peccat arguedo a pluribus
determinatis ad unam determinatam,quia iste terminus alius stat determinate in pKmissis,ctc in coclusios ne simpla. Sirniliter haec. Nahanc rem videns est alia quid videns,quia non videns Platone est videns Sortem,S illam rem non videns est aliquid viden re siede singulis:ergo nihil videns est aliquid videns,simis te est indicium de his sophismatibus. Nullum caput habens est aliquod caput habens, a nullo homine dii ferens est ab aliquo dii ferens.Nultu oculum habens, est aliquem oculum habens. Tu es quilibet vel difforens a quolibet. Tu es omnis homo vel differens ab omni homine,de quibus latius determinatur in pars uis logicalibus a sophisticis. TAd primum dicendii, ς ibi non mutas suppo simpliciter in primo gradu in personalem suppositionem, sed mutatur suppositioi implex de secundo gradu non tamen respectu termini ponentis differetiam inter terminum inferentem, ec terminum illatum. TDicendum est. n. P quando fit variatio suppositionum ratione alicuius differetis, quam Importat termin' tertius,committitur haec fallacia. Quare autem semper committitur fallacia ista,
quando mutatur suppositio simplex de primo gradu in personalem.& no de secundo vel tertio Ratio est, ruta sub termino supponete simpliciter in primo grau non potest fieri deicensus,nel ad supposita detersminata. Sub tertio vero supponente simpliciter in secundo gradu potest fieri descensus ad supposita negastius indeterminata. 7 Ad se ii dum re tertium dicens dum est, sicut dictum est ad primum. GQuaestio.i6. V trutri mutado quale quid in hoc sis quid committatur fallacia figurae dictionis. QVAERITUR . 6. Vtrum mutando quale quid in hoc aliquid comittatur fallacia figurς dicitos nis. TEt videtur * non. Nam mutando hoc aliquid in quale quid,non committitur fallacia figurs dictionis,a simili non committitur,quando econuerso mutatur quale quid in hoc aliud. Antecedens patet. Nabona est consequentia lisc, ut in locis dictum est, Sortes curri uergo homo currit, re tamen mutatur hoe aliquid in quale quid:ergo dcc. Secundo, si sic seques retur in conuersione umplici, de per accidens quis do affirmativa conuertitur committeretur fallacia fisgurs dictionis,cum ibi mutetur qualequid in hoc aliquid. Consequens est falsum: ergo Sc. TSed contra est.D.S.in superiori lec.α Psis in primo Elenchov. VPro cuius declaratione, sciendum est primo, T quale qui ut supra dictum est, dicit esse quid desinnatu
per modum qualis. i. communis: unde commune discitur quale quid.Sed hoc aliqd est individuum suma
ptum sub isto communiat est duplex,Nam quodda
178쪽
est signatum, ut sorte & aliquod vagum, ut aliquis homo, aliquod animal. TEx quo patet,et licet quale quid, oe hoc aliquid possit esse idem secundum esse,
differunt tamen secundum rationem: unde no Opor tet w quicquid conuenit uni. conueniat alteri. Non
enim committitur sallacia aliqua, mutando qua leudin hoc aliquid vagum, nisi arguatur respectu termini
ponentis differentiam inter terminum interetem, &
ερrminum illatum. Vnde secundum Phylosophum in Draedicamentis,omnis color est in corpore: ergo in aliquo corpore,& tamen mutat qualequid in hoe aliquid vagum, licet non sequatur communis color est in corpore:ergo in hoc corpore propter variatio nem suppositionis, quia mutat quale quid in hoc alii quid determinatum, siue signatum. TSecundo sciens dum.* quado mutatur qualequid iii hoc aliquid o pter partialem identitatem duorum in uno tertio, re non propter similitudinem modi appellandi, no coamittitur fallacia figurs diutiom,aed committitur sal, laeta aecidentis ut dicit Rodolph'super. i. Elencho
rum,quia partialis identitas aliquorum in uno tertio
est causa apparentis fallacis accidentis, ut insta pate bit,scut haec Homo es species. Sortes est homo: er go Sortes est species. Si quis propter identitarem Sortis,&speciei in hole credat identitatem inter se deci
pitur per fallaciam accidetis. 7Ex quo patet q) in eosdem paralogismo est fallacia figurς dictionis, re acci
dentis. secundum tamen diuersas causas apparentire.
VTertio sciendum, v non solum qia mutatur quale quid in hoc aliquid committituris a fallacia, sed etiadum mutatur substant misi in pdiectivum, ut fisc, OA prior est monacti'. Dialectica est prior: ergo dialecti,ca est monachus. sitiqn modus significa di singularis mutatur in pluribus, ut haec, Qtis libet persona Diui ita est Deus ,sed tres sunt Persons Diuinae: ergo tres
sunt Dii. Siti quando in coplexum mutatur in incos flexum ut haec Deus potest facere oem rem personalem aliam a se sed ista propositio potest vi Deus non creat ergo Deus potest facere Deum non creare. siti propter alias si res variationes, quasi Ifinitas causatur
ista tali acta,ut haec. Homo incipiet cras esse albus: ersgo inclines esse cras,vel haec, omni parte c5tinua ali qua pars est minori ergo aliqua pars omni parte conitinua est minor. Similite omni parte continua aliqpars est maior debilis: ergo omni parte continua est maior. Similiter haec, Haec pars es omni parte conti
nua,& illa, Ω sic de aliis: ergo aliqua pars est omni parte continua minor. similiter he Semper fuit aliquis homo: ergo aliquis homo fuit temper. Similiter l,se, Quicquid auditum est a Sorte prohatum est a Plato
me supposito Q ipsi duo sint,sed falsum auditum est a Sorte: ergo probatum est a Platone supposito Q Dia,
o proferat nac propositionem ,homo non ess asinus, re Φ sortes non audiat hane negationem non. simis
I ter haec, Iste dabit bonum album, sed iste non habethonum album: ergo dat quod non habet. Similiter haec,Iste dat unum solum denarium, sed iste non haιhet unum solum denarium :ergo dat quod no habet. et sic de similibus, quasi in numeris paralogismis, qui peccant se dum fallaciam figurs di stionis, licet etiapeetent secundum fallaciam accidetis propter aliam causam apparentis. TConclusio, quando mutas quas Ieqsi id in hoc aliquid propter similitudinem dictio num secundum modum appelladi respectu tertii tersniam, qui ponit disserentiam inter terminum inferenetem,re terminum illatum committatur fallacia figit
es dictionis. Patet pruno haec conclusio auctoritate Phylos hi. i. ElenchoR, Rauctoritate. D. s. in pu Hsenti passu .Ratione sic probari potest. Ubicunm est Probatio. deceptio per causam apparentis fallacis figurs dictionis. vel est talis sallacia, q)quado mutatur quale quid in hoc aliquid modo expresso .causatur deceptio per causam apparentis fallacis figuis dictionis, quia talii causa apparentis est similitudo dictionis cum dictio, ne: igitur ete. Vnde si propter similitudinem istarum dictionum homo est Sortes creditur Q quicquid predicatur de uno, prsdicetur de alio, decipimur per hae fallaciam, sic arguedo ,Sortes est homo, homo est species: ergo sortes es species, mutatur. n. quale quid inlinc aliquid respectu termini importantis differentia inter terminu inferente, re terminum illatum .pDti, Dubium.
hitatur de veritate huius sophismatis,Tu es una chy mera,videtur gi sit verum. Nam supponatur et Sorites dicat hac propositionem Deus est, & Plato tantudicat i liam, Homo est animal re virlim dicat tua,Tu es una chy mera quo supposito sc arguitur,ab utro illorum enisiiciatum est verum, cum ambs ille propositiones snt vers videlicet Deus est, etiam homo est Lanimal, sed enuciatum non est aliquid ab utro . nisi ista pro postio ,Tu es una chymerarergo ipsa est vera, re se sophisina est verum. Cotta, Tu es animal ratiornatri ergo tu non es una chymeta. icendum,m so solutio. .
phisina est salsum,& probatio peccat secundum fallaciam figurς dictionis propter variatione suppositioinis. Nam in prima enucia turn stat disti buttiis , quia sequitur distributionem sed in secunda stat determi, native. si militer ibi est expresse fallacia accidentis, ut
inquit Pns hic. TAd primum dicendum, negado an te cedens,quia hie committit ut fallacia figurs dictio nis. Sortes es idiuiduum: ergo homo est indiuiduis. α in mutatur ibi hoc aliud i n quale quid, qa includit in eo qmst aliquid essentialiter, re no econtiai unde non est simile. TAdscdhi patet solutio ex dictis. PQuaestio .ir. Vtrum fallacia accidentis, si fallacia extra dictionem ab aliis distincta.
QV AERITUR ij. Vtrum fallacia accidenatis sit fallacia extra dic ionem ab aliis dili in ista. TEt videtur g non. Nam nil laesi fallacia substatis extra diactionem: ergo nulla est fallacia accidentis. Datet cosequentia a simili. TSecundo proprium non facit fallaciam extra dicitionem: ergo a simili, net accidens. T Tertio si ellat aliqua fallacia accidentis, maxime esset in isto paralogismo, Homo est species: ergo risibule est species, sed noc non es, quia ibi est fallacia simi liter dictionis, vel f fit accidetis non est extra dictio nem. ed contra est Doctor sanetus in praesenti capitulo. Et Phylosophus in primo Elechorum, re itestum Dostor Sanctus in capitulo r ibi. Sequitur enim de fallaeijs ei tra ditationem, quae in hoe disserunt a fallaciis in dictione. RPro cuius declaratio, Nota nine sciendum est primo, q) postquam Doetor sanctus prini mdeterminauit de fallaciis in dictione,quarum princi pium motauum simpliciter ex parte vocis: hic consesqueter propter rationem ordinis superadductam inicipit determinare de fallaciis extra dictionem, quarti
principium motivum sumitur ex parte rei. Navidiscit textus. Sicut fallacia in dictione prouenit ex eo, Ῥdeceptio ς alique res,vς conuemunt secundum vocem accapiuntur. ut eadem secundum rem signifieaitam: ita in fallacia extra dictionem deceptio prouernit ex eo Q alie res aliquo modo couenientes vel disserentes secundum rem accipititur, ut eadem diuersts inpliciter. Est ergo fallacia extra dictionem idelitas Fallacia de capiendi proueniens ex idelitate ala quali duorum extra dici inter
179쪽
Aecisis ut tupliciter. Fallae a
inter se. Iracm sciendii,et. . sunt fallacis extra dictio
Ne,qus, ut patet in Textu. accipiuntur psepte diuiso ines principales entis. Quarum Prima est diuisio ta lis. Nam entium aliud est per se, aliud est p accidens: α. fm hanc sumitur fallacia accidentis. Necunda est diuisio entis, aliud perfectum, aliud imperfectum: resin hanc sumi fallacia fin udre simplr. Tertia diuisio est,nam ens diuiditur in oppositum, re non oppostum:α fm hanc sumis fallacia ignorantis Elenchi. Quarta diuisio est, qua ens diuiditur in idem, et diuersurri sim quam sumitur fallacia petitionis principi . Quinta diuisio est qua diuidi per prius, reposterius: α fm hane sumis falla consequentis. Sexta diuiso est,qua diuidis pcam Occam , fm quam sumitur saltasm no causam, ut . Septima vero diuisio entis est, qua d: uiditur punum,&multa:& fm hanc sumi fallacia sin plures interrogationes, ut una. Patet ergo Pseptem sunt fallacis extra diictionem, v3 falci acclitis, sin ad eu simprr. Ii norantis elech l, ct petitionis principii psius scyn no cam, ut cam. et secundum plures interrogationes, ut unam. TTertio sciendum. accidens por sumi quin in modis, ut in proposito susticit. Primo modo, accipit se nn * distingui su5am. Sescundo modo. accipitur sedan P distinguitur pypri v. Tertio, sumitur pro eo, quod e extra essentiam ocinitellectum rei. Quarto, accipis sc&n m distinguitur per se re hic ab sol utri per se. n.di inesse alicui, ut discit. D. S. τ est ei scoen ronem dissonis, τ aut e praeter hoc inest alicui drinesse per acclis. Quinto, accipitur aceta, ut distinguic γ p se, non quidem absolute, seda eo,* est extraneum alicui rei respectu alicuius attri huti, sicut dicit Rodolph'. Sortes n. accidit homini secundum m homo stat sub isto attributo,q rest spes, ec aiat accidit homini. l. extraneum est ei scdiu τ stat sub isto attributo gen & isto modo accipic acciis in fallacia acclitis. TEst igitur fallacia aresitis deceptio proueniens ex eo ς aliud assignassili inesse in virorueo', qui sunt aliqualiter idem sedin accidens. Causa vero apparetis,est unitas eorum, quae p acciis aliquomodo coniunguntur.Sed causa defvistus, est diuersiitas eorundem. RQuarto sciendum est * scdis. D. S. in litera quaedam lunt quae inno sunt idem sedin re, re sedis su fis rone, ut vestis,& induinetum: Oc in istis
est solum p se,ct non p accidens:vii quicquid in vera
de uno,est verum de ali inqd intelligendum est de terminis realibus. Secus est de terminis intentionalib'. Nam vesis est foeminini generis, k indumentii neus tri generis. Vnde arguedo a terminis realibus in plurali non pol esse fallacia acciatis. Alia sunt, quorum cino unum est extraneum a rone alterius. sicut homore album:oc in istis est solum per accisis. Quaedam vero quON Vnum perti net ad ronem alterius, licet oino non sint eadem,sicut superius & inferius, spes re prospriu,re siria, in his. n. duobus vltimis modis, pol esse fallacia ac critis, va no necesse,ut qst veru in est de uno
si veru de alio, ut Homo est aiat, sed alal est quadripes: ergo homo est quadrupes,& sic de stib'. muinto sciendum,m huius fallacis tres sunt modi, ut patet
in Textu. Primus modus prouenit ex eo, . procedit
go est monachus alb'. Si haec,Iste est magnus,scessi sis:ergo est magnus Plis.Sirrhse, res est nile, statua est aes: ergo statua est natis. Sin, Ois homo est totum in qualitate, Isartinus est homo: ergo Martinus est totum in quantitate,& sic de sitibus. Secundus moadus. prouenit ex eo,* illud quod conuenit superiori stria ς supelius differt ab inferiori concludit de inferiori,vel econtra, ut Aial est genus, homo est animal rergo homo est geli'. Vel sic. Homo est spes: ergo alal est spes,Non valet,quia genus non praedica de aiali, scin m conuenit cu hole. Tertius modus, quod cos uenitqii proceditur a proprio ad spem, vel e contra, ut Homo est risibilis, sed risibile est proprium: ergo homo est propriis. Non sequi fpp rone supradictam. TFallacia acc sitis est fallacia extra dictionem ab alijs distincta,* sit fallacia patet per dissinitione fallaciae. q. vero sit fallacia extra dictionem patet quia sumit
cam apparentis ex parte rei, re no exparte Vocis, quae
quida ca est distincia ab aliis:ergo ipsa est ab aliis fallaciis distincta. 7 Attendum est tamen secudum. D.S. in Iecim sicut i cathegoricis comitti falla accntis: ita potest committi in hypoteticis, ut haec, Si nullu tempus est, dies non est, ut patet per locum a toto in quantitate,si dies non est, nox est, per locum ab oppostis,
si nox est, aliquod ips est. Similiter si no alal est, non est videns:ergo si non est videns, est caecus, si coecu, si Cest animat:ergo si animal non sit,est animal. ubitatur primo vir uin variatio medi3 causet fallaciam acci dentis, ut hic. D. S. videtur innuere vetiam quia alias in prima figura esset fallacia accidentis,cum mesdium ibi varietur quia subiicitur in una, re praedicat in alia. TDicendum Q non qualiscunque variatio modii causat fallaciam accidentis: sed solum illa qn mes
dium,ut comparatum ad unum extremum extraneu
est ab altero extremo, vel alterum extremum est sibi extraneum: unde ratio dubii no sequitur. pDubitae secundo de virtute istius sophismatis. Totus Sortes, est minor Sorte. Videtur m sit falsum. Nam si totus Sortes est minor Sorte, sequi et Sor. est minor seipsso quod est falsum. In prium videtur,* sit verv. dis Sortes secudu qualibet sui parte est minor Sor. ergo totus Sortes est minor Sorte. TDicendum * sophisyna est verum, reprobatio peccat secundum fallacia accidentis. Nam accidit Sorti τ quslibet pars eius sit minor toto. d primum negando cosequentiam, quia non accipitur hic,accidens ut distinguitur constra substantiam, ut dictitin est. Et hic patet solutio ad secundum. 7 Ad tertium dicendum,m non est inconueniens,ut dicit Doctor Sanctus, i in eodem paratogismo sit fallacia accidentis,&figurae dictionis secundum diuersas causas apparentis, ut dictum est. C Quaestio. i8. Vtrum lecundu quid et simpli sum afvna fallacia extra dictionem ab aliis distincta.
RRITVR is. Vtrum secundum quid
re simpliciter sumatur una fallacia extra dictionem ab alijs distin a. 7 Arguitur primo * non. Nam a guedo a diisto se dum quid, ad dristum simpliciter, causatur locus dialectic ut patet locus a parte in mos do ad suum totum, ut Iste homo es bonus: ergo iste
Dublanie Solatio. Dubium Solutis.
180쪽
quid Se. Quinque incidi hu/ υκ sall. Piimus.
Nam quIdo aliqua duo includunir in aliquo,quodlibet illorum sequitur ad illud, sed in homine mortuo includitur homo ct includitur mortuum: ergo bene sequitur es homo mortuus: ergo est homo. ed costra est Phylosophus in . i. Elechorum. R. D. S. in prςssenti passu: ibi t Simplicitet autem dicitur hoe quod nullo addito diei RPro cuius declaratione, sciem dum est primo, ιν post Q. D. S. determinauit de fallaicia accidentis, quae sumitur se eundum diuisionem in per se re per accidens: hie consequenter determinato e fallacia secudum quid ad simpliciter quae sumitur
secundum aliam diuisionem entis, quae diuiditur in persectum & in imperfectum. Cui' ratio ordinis est quia minor est causa apparetis in ista sallacia.* in fallacia accidentis. Inde est et pauciores decipi ut ut per hanc sallaciam,m per fallaciam accidetis. Fallacis au tem ordinantur secundum earum causas apparentiae
kt supra dictum est 3 igitur post fallaciam accidentis, determinat de fallacia secundum quid ad simpliciter. Est autem dem simpliciter in proposito ditatum sumiptum sine determinatione. Nam ut dicitur in Textu simpliciter dico quod sine addito dico. ut Homo animal,& stria. Sed dcm fm quid . est dem sumptum cudeterminatione. ut Homo albus. Et quia triplex est determinatio: ideo triplex est ductum secundu quid. Nam quae iam est determinatio, quae non diminuit de ratione eius,cui additur,ut Sortes albutili ath nsi diminuit, nem priuat aliquid de rone Sortis. Arguendo autem a tali dictos in quid ad simpliciter causatur locus dialecticus re non sophisticus, ut voluit primu argumentum. Alia est determinatio diminuens, utens opinabile,li opinabile diminuit de raraone entis. Tertia est determinatio priuans, ut Ilor tuum priuat
de rone hoIs: ergo his duobus modis a dicto secundu quid ad dei 5 sim pri causatur ista sallacia. RSecundo sciendiim cp fallacia sm quid ad simplli. est deceptio proueniens exeoqidcissis in quid sumitur, ac si esset dem sinapi . Causa apparentis huius sallacie est id enititas dicti fili quid ad dem simpli. Sed causa desectus
est diuersitas eorundem. RHuius autem fallaci ut dicitur in Textu sunt quinin modi. P Primus prouenit ex eo,* determinatio addita habet oppone ad id cui additur, quia . priuat aliquid de rone eius, ut Caesar est homo mortuus: ergo est homo. Non sequitur,uacum vivum sit de r5 ne hois mortuum opponitur hor ni,c priuat aliquid de rone eius. Siti haec. Iste est bonus latro: ergo est bonus. Sili haec, Mendax dicit verum credendo se dicere salsum: ergo mendax dicit verum. Tsecundus modus prouenit ex eo. Q aliqua determinatio addita peruenit ad actu ais, et diminuit de rone ei' cui adiungis ut lixe, Chymera est ens opinabile:ergo e ens. Siti,Caesar est in memoria holum: ergo est,re sic de aliis. ertius prouenit ex eo, i des terminatio addita se habet, utpotEtia: vii et diminuit, ut Ouum es alat in potentia: ergo est a Ial. prauartus prouenit ex eo,* determinatio addita se habet p modum partis,a qua totum non est aptum natum denos minari totum, ut Iste est albus f m dentem: ergo est albus, no valet. Si autem totum esset aptum natum de nominari apte,qn us accias denominat sibi tota parte in sulito: tuc bene sequi ut Isse est smus fim nasum tergo est smus. Et isse est claudus sed la tibias: ergo est laudus. Iste autem modus se extendit ad aliquas parites aliorum totorum, va loci, vel temporis, ut Diaeta est bona in locis aegrotatiuis: ergo diaeta est bona,vianum est malum febricitanti: ergo vinum es malum. diti,Bonu est ieiunare in quadragesina: ergo bonuest ieiunare,& sede si tib'. pQuintus prouenit ex eo m determinatio addita cogit terminum, cua additur non simpliciter sumi,sed naturaliter, ut sapiens vulta mittere malum: ergo vult malum. silli haec, Coitassantinensis vult permittere usuras: ergo vult usuras. Siti hic, Fur vult accipere bonum: ergo vult bonum. Oes autem paralogismi soluunt fim tonem perfecti,& imperfecti, quia determinatio diminuit ex eo ιν si gnificat aliquid perfectum esse, ut dicit. D. S. Altera. pTertio sci edum, v fm Egidium supra, modi huius fallacis psit tripiti sumi. Uno modo, rone modi pro cedendi quia procedit a fm quid ad sim pili sp inconuenientiam additionis falsis quod duobus modis po test pertingere. Vno modo, quia talis additio est in
congrua Sincompetes, ut dicendo homo mortuus ergo homo & sic sumitur principium. Secudo mordo quia licet additio sit competens: in no competeniter additur, quia additur parti alicui, a qua totum de nominari non debet, ut dicendo, Hic homo est albus
dente: ergo est albus,& sc sumitur secundus inodus. Tertio modo, piat modi huius fallacis sumi tone opipos toruin qu ς concludun in hac fallacia:& sic sunt tres modi huius fallacis. Quorum Primus, est qu phanc fallaciam eoncluduntur opposita odie rix, ut haec. Hoc non est opinabile: eryo non es. Secudus, est qm concluduntur pris, ut Acthiops est niget facie, re albus dete:ergo est niger re albus. Tertius, est qti concluduntur priuatiuς opposita ut hic, Adithiops cusit niger S albus dente: ergo est niger, re non niger. Accipit aut hic priuatius, g non negat ius. Et licet in praediistis exemplis comitia falsa ignoranti rin et conviti haec salti. Non. n. est in conueniens ut saepe dis tum est I eodem paralogismo esse diuersas saltis findi uersas tones. Tertio modo, put sumi modi huius fallacis rotae terminorum ad quos applicari pol haec fallacia,S sic eius sunt qui iam modi, ut supra in secus
do Notabili est adductum. TResposua est, τ fm disc tu in fili quid ad simpli sumitur una fallacia extra dictione ab aliis distincta re hsc conclusio probat sicut
praecedem. pinstendedii est in m tot modis arguiturr in hanc fallaciam arguendo a dicto simpli ad dictus in quid sicut econuerso: vii sicut no sequitur,Caesar est homo mortuus:ergo est homo: ita non sequi Pest rus est homo: ergo est homo mortuus: θc in lixe sablacia est una re non diis, quia conuenientia dristi s mquid ad deni simpli & est eade fin rem. Vnde cum talis couenietia sit ca apparetis huius fallacis non erit iras una ea appares: N p piis erit una salta, re non plus res,& p piis erit una fallacia re no plures: N p hoc pastet soro ad seMa nec e sire de copone 5c diuisione, uain illis sunt diuisi cauli apparetis re desectus ii diuersimode sumunt. TDubita cultu sp qn deficit pcessus a secta ud ad simpli,deficiat processus a dicto simpliad demit din ud. ρ-non, ut adducit Epidius. Nah sc est sallacia scit in ud ad sinisti, No est homo:ergo
so hia seu .No est h5 moriu':ergo non est ho. Ddhabreuiter scd n pnominatu Dodiore,* fallacia scaensd ad simpli pol dupli co siderari, vel ut es pura talis falla vel ut cocurrit ibi alia salti,utputa salti Intis vel sitis. Si scdb mo, fit cutone. TAd primu argumentia, patet soro ex dictis. p Ad tertiti dinra, & ad probatio, nem maioris, v qn aliq duo includus in aliquo sedimactum,& secundum propria ronem, tuc illa sequunt ad illud modo sic non est in xposito. Nam ho in noIemortuo stat secundu exigentia mortui, S no tenetur secundu propria tonenuantur ratio non sequitur. cauaessio. q.