장음표시 사용
161쪽
sophistica, re tentativa. Cuius diuisionis, sic potest formari sumientia. Nam Oinnis disputatio valet ad aliquod propositum ostendendum, ut dii tum e. Vel ergo valet ad generandum habitum in aliquo, vel adsumendum experimentum de habitu guato. Si fm: sc es disputatio tentativa. si primit: hoc est dupli,sa vel valet ad generandum verum habitum vel apparetem. Si simile est disputatio sophistica. Si pranata: hoe est dupliciter, quia vel valet ad generandum scientia vel opinionem. Si pmum: sic est dem ratiua dispustatio. Si se In: sic e disputatio dialectica vel Hopica . Potest etiam aliter formati suis cientia: nam di puta tio est actus sillogisticiti, vel ergo talis actus procedit ex apparentibus tui vel procedit ex exissetibus. Si primum: sic est disputatio sophisti ea. Si fis: hoc est duplicitet, vel procedit ex necessariis vel ex probabilibus. Si pinum: sic est disputatio demostrativa. Si fm: hoe est dupliciteri quia vel xcedit ex probabilibus indisserenter,vel ex his q videntur respondenti. Si primit: se est disputatio dialectica. Si fm: sic e telativa. TDifferunt at lis dus meientis in hoc,* prima sumitur ex pte finis dilautationi iam vero ex parte materis. Sciendum lectando, Φ disputationis demonstratiatis tres sunt dissones, quamin prima est. TDisputatio demt serativa est,q in generativa scientis vel quandscientiam ordinatur. Cuius to esse quia ad eundem fi, nem ordina instrumentum oc causa principalis r sed in frumentum disputationis demo si rative videlicet sylli demonstrativus ordinatur ad scientiam, ut patet primo Posteriorum rergo disputatio demonstrativa, siue do is rinalis ordinatur ad scientiam. Dicitur auteptae diis a diffinitio formalis quae datur per finem, fianis autem habet ronem formae respeestu aliarum caussarum, quia de ratione formae est,q, sit altus: finis auatem habet rationem actualitatis, eum habet rati5em primi mouentis. Vnum quo mouet secundum ιν
est actus. Finis enim mouet eis ciens, re efficiens motum a fine disponit materiam ad introductionem forins. Illa ergo diffinitio quae datur per fine dicit ut simpliciter formalis illa aut quae datur per alias caussas dicitur materialis. TSecuda exo diffinitio disputationis demonstrativae q dieitur materialis, est quae procedit ex veris per se notis propriis alicuius scien tiae: ves sic. secudum Phylosophum primo Elencho rum . pDisputatio doctrinalis est,q ex propriis prinicipiis alicuius disciplins renon ex his quae videntur respondenti sillogizat. V Cuius ratio est: quia sylloigismus demostrativus qui est eius inuru metum proscedit ex talibus. TTertia vero diffinitio comprehendit duas pdietas, redi demostratio tota, sola pone dii ferens: st ponis in textu, videlicet Q disputatio demos rativa esi q ad sciam ordinas procedens ex veris per notis, ct priis pncipiis alicui us sciae: pol aute scridisso dem rari phina sic. Oisdem ratioq ordinatur ad sciamrcedit ex verisy se notis Sc. sed olla disputatio doctrinalis, siue dem ratiua est limos: ergopcedit. Ex quo pina disto di mediu demiationis. Scd. vero conrclusio Tertia ut dem e di tota dem ratio solum diffores ab ea fin tone, siue ordinatione termino'. Sciedu tertio m dita formalis disputationis dialesticae etalis. Disso dialectica e q tedit ad opimoni: hsc vor o opimo est finis disputationis dialeciticar: igitur pdicta dita di formalis, dira vero materialis eiusde est,
disputatio dialectica si q rcedit expbabili b Vel sile P in Pnm in Elenchis. est q ex probabilib' sillogizat, re est collectiva dictionis ua utraque ps dictionis pς
esse φ babilis: qa fm Psim pino Elench , No referein V AESTIO. m. 3qbusdi veris qdam falsa probabiliorat sed disso Hus, se
dem coprehendens utram pdicia' talis est. Dispua ratio dialectica est q procedit ex probabilibus ad opia monetendens. Patet et scri diffodemiati uapprimae de mo quo dcm est in peedenti notabili. Se ijdii A W-
quarto.*prima disso disputationis tentariu e talis. Disputatio tentativa est q ordinas ad expi metum stri; sumendu de aliquo,&haec di formalis :ua datur perlinem. Nasumere expimentum de aliquo est finis hu Seeundi Ius disputationis. TScaea vero dita eiusde qdξ mali,
clinox conclusio demonstrationis est talis. Dispustatio tentativa est quae sillogizat ex his quae videtur respondenti re necesse est eum habere. qui se simulat habere scientiam quia procedit ex coibus ubus i noratis Oia ignorans quibus in scitis non ola sciunc Ex quo patet, plentativa dr ab examine, quia tentatio
procedit ex coibus Oc facilibus: sed examinatio proce ait ex distacilibus re propriis. 7Sed tertia disso eiusdE Dixi
quae dicitur tota demonstratio coprehendens prediscias duas, quς ponitur intextu est talis, Disputatio testativa est quae ordinatur ad experimentum sumendude aliquo per ea quς videntur rndenti. Sciendum
quinto P disputationis sophisticae sicut re peedet in qu 'tum sunt tres diffinitiones A rima ess, formalis et medium S ' demostrationis. Secunda est, materiali, reconelusio Ni
demonstrationis. Tertia est tota demonstratio coma
prehendens virul. TEst aut disputatio sophistica, ct tendit ad vanagloriam,vi disputas sapient esse videastur,&haec datur per finem. Vel si Disputariosos
phil ica est quae sillogizat ex his quς videntur probabiliare non sunt,& haec datur per materiam. Vel sic, Disputatio sophisica est quς tendens ad vana gloriam, in his quae videntur probabilia Ac non sunt, siblogizat. Procedit. n. ut dicit hie D. S. ex his que videmur vera 5c non sunt siue ex his quae videtur prosbabilia 3 non sunt. Vel simpliciter a positiones falssas assumendo: quae tamen videntur vero vel in veris . -. tale falsarum arguendo, sicut est ista propositio, De quocunm pdicatur genus,re species. Haec autem pro
est diuisito analogi in analogata. 7 Prima pars, patet
auctoritate Phylosophi primo Elechorum, N.D. S. in presenti passu. Secundo, idem patet per duas su B hcientias in primo notabili adductas. Tettio, idem
probatur per conditiones bonae diuisionis. 7 Sectans da pars, probatur tali ratione. Nam diuisum per bus dicitur de uno membrorum diuidentium S de relis et quor ergo est diuisio analogia analogata Constiderandum tamen τ disputatio potest dupliciter cons
iderari. no modo, quantum ad vim nominis.
Dicitur enim disputatio quasi duoru putatio, re isto modo, disputatio per prius dicit de disputatione sosphistica, secundo de tentativa, tertio de dialectica. quarto de demonstratiua , siue doctrinali . Alio modo potest considerari quantum ad perfectionemnnis ipsius disputarionas, re sic prius dicitur disputastio de disputatione demonstrativa, secundo, de dias lectica, tertio de tentativa, re ultimo de sophistica. P Cuius ratio in qu: a scientia quae est finis disputastionis demonstratiuae est perfectior quam opinio quae est finis disputationis dialecties , opinio autem
perfectior est D experimentum, α experimentum perfectius est . vana gloria: igitur patet ordo. Dus
hilatur quid sit probabile oc quot sunt genera proa Solutio. pabilium cendum P probabile secundum. D. S.
162쪽
o &Phylosophum in Topicis, es quod apparet omnis
bus,sue sapientibus aut omnibus aut pluribus, aut maxime notis.ex quibus elicitur gi tria sunt genera
Piobabile probabilium. rQuaedam enim sunt qus videntures
triplex. te vera ut T Omne totum es maius sua parte. I Aliaque videntur pluribus. ut mater diligat illium situ. V Alia vero sunt,qus videntur solum sapientibus, ut ιν sol si maior tota terra. Ad primum, dicendum, estg duplex est diuiso: nam qusdam est alicuius to tius in partes quantitati uas integrales. ZAlia es diuisio totius I partes subieeti uas. Prima vero diuiso li quantitati contingit, non autem secunda de qua est ad propositum. Et lieet disputatio non sit uniuersale proprie sumptum,est tamen uniuersale sumptum cos muniter Ut pater pro omni magis communi. Ad
secundum aleenaum,m. D. S. in presenti tractatu losnuitur de disputatione cotracta ad materiam aliqua. secundum quam opponens potest respondere aliqd' propositimae sed argumentatio prioristica non es costra ita ad aliquam materiam rideo hic no ponitur alii
tua disputatioquς sibi correspodeat. Ad te ratum
Icendum. I necessaria possunt dupliciter considerari. rvno modo in sensu diuiso pro his quae necessa,rra dicuntur, re isto modo, re ea quae sunt necessaria possunt esse probabilia. TAlio modo. possunt consaderari i sensu composito, videlicet ut necessaria sum re icto modo. necessaria non sunt probabilia inquantum huiusmodi. Ad quartum dicendum negando consequentiam: quia scientia est tantum verorum opinio vero potes esse tam verorum falsorum: unde bene poteri esse apparens scientia, non tamen aps parens opinio: vel si ponatur reducetur ad apparente scientiam. Ad quintum dicendum,m disputatio
examinatiua continetur sub tentati uar quia utram ordi natur ad eundem finem licet diuersimode, videli cet ad experimentum sumenduin de aliquo.
4IQuaestio. 4. De diffinitione re diuisonem et . QV KRITVR quarto. Vtrum diffinitio metae oceius divi sio sit bene assignata. Arguitur primo, et no: nam meta est terminus siue finis, ut habetur in Textur sed finis sophistς no est in conueniens sed va,
. . nari ria,sive apparens scientia, ut patuit in pcedenti
lectione: ergo insufficienter ponitur in diffinitione metae illa particula Inc5 ueniens. Secundo finis soa phis x est victoria,ut hic habetur a. D. S. sed vi Romanon est in conueniens: ergo id quod prius. Tertiosophista ducens respondente ad concedendum hane propositionem, Omnis Stella est maior tota Terra,
ducit eum ad metam inopinabilem, cum illa propossitio sit cotta opinionem plurium videlicet vulgariurre tamen non est in conuenien cum sit vera proposimi dum lio: ergo. Sed cotta e. D. S. in psenti lec. pro cuius primum. declaratione sciendum primo, post Q. D. S. deteraminauit de disputatione in communi tam diis niti ueni diuisue de de eius membris diuidentibus: hic consequenter determinat de fine disputationis sophistode quibus est ad propositum: cinus rationem assignat. D. S. in litera. Nam sophista tedit ad vanagloriam, vi sapiens videatur: sed ad talem gloriam consequendam studet habere victoriam a respondete cum quo disputat, victoriam illam habere potest si responden ιtem ducat ad aliquod in conueniens,sive verum sue apparen fragitur in conueniens dicitur meta sue ter
minus ipsus sophitis. Et licet finis predat ea qus sui ad finem quantum ad intelione agentis: ili Gium ad executione operis,ea q sunt ad fine scedunt ipsum fia iam . nem: ut ars nobis manifestare sufficienter vides. Se Quistio. 4eundo sciendum, τ meta est in conueniens ad quod Hopponens sophisa nititur videri ducere suum indentem in qua diffone ponit In eo ueniens loco mis, et licet finis respectu eius cuius est finis nopossit esse genus,p5t in habere modu gnis respestu suorum in se. riorum. Accipit ibi in eo ueniens miter ut se ex tedit
ad inconueniens verum cte in conueniens apparens.
Deinde ponitur c ad quod opponens sophista ad
denotandia cam efficiente. Vltimo subditi nititur ducere suu in dente ad denotandum cam inalem inqua . Verti in no semp sophista nititur ducere' uti res spondente ad aliquod in conueniens ve3t sed facit mvideatur ducere suum respondente ad aliquod inco ueniens verum vel apparens. Tertio sciendu,. me Notadu...ta accipitur dupliciter. TVno modo proprie pro ter mesa. 'mino alicuius viri aut vitae, S sic non accipitur hie. ' 'TAlio m 5 transumptiue,videlicet pro termino alii cuius m tus ronalis, re isto mo capit hic. TComittit ergo fallacia su uocationis in scuti mo,cii arguit, Aleta est terminus alicuius vis, sed nullum inc5 ueniens est terminus alicuius vis:ergo nullum in conueniens Coclusio. dicitur meta. Coclusio in salis ad qsitu est,re ditio mers cum ei ut diuisione est bene assignata. prima ps Probatio. hinus conclusionis probatur auctoritate. D. s. in lite Lr es conditiones hons ditionis. csti pars proba Suisseteilatur ptate sufficientiam. Na omnis meta ea inconumniens ut patet dissone p metae: vel ergo tale in conue mens attendi ex pte rei, vel ex pte vocis. Primu hoe
est dupli vel attendi ex pte rei absolute, re sic est sal sumi vel p respectu ad aliquod.& hoc dupli. vel a rea spectu ad cocessum negatu radetis, re se est redarguitio: vel prespectu ad opinione docto &sic es t no pinabita Si sint re hoc dupli vel tale in conuenies ais tendi ex pte lanae vocis. re se est nupatio. vel ex pteaccntis vocis,oc sic est soloecismus. TEst aut pdicta diuisio,diuisio analogrananalogata cu me bν diuides p hus couenit uni me brosv diuidet tu G aliis cottingit. n. e pus redarguta ni. Σ. salsi. 3. inopinabili. 4. sol ceseisino,& vltimo nugationi tone 4nco veniem ad Od
opponens niti ducere suu de te. Qualiter aut distia . . man pdicts spes metae clare patebit in textu. Cui Dubium bita spmo ades meta nolou. Dicedit, q, meta no do, o loa est aliq tineonueniens ad qltiadens Ad in meta duceres. si loqtest ut si alias pus concedat una a pone,
qua postea vi argumetationis coactus e negare,'tascendo ea negare recusat. duci ad meta no lout hoc e --
ad ea de meta duci ad qua dueere si loqre .p Ex quo patet v meta no lou se extendit ad oes spes meis pus enumeratas: ua rndes ducit ut de in est ad meta no lou ad qua dueere si loqre . Dubita scdo, de cauto Dubium iis quibus opponens sophista faciliter ducere pol seu te Moab
indete ad aliqua plicta unaeta. Daem. minus inis Caci l-cipalibus cautelis omissisqda sunt gnates, qdavero spales. C si altu, pma e,m oppones pmo, debet festinas
re rudentersa tardiores inagis p uidet. Scsta est, ς de hei comouere indete ad ira. Quia, ira ipedit alum, ne possit cernere veφ. Tertia, q1 opponens debet Oppostrere plures iterrogationes intermiscedo aliqs falsa .ppones cu veris, Ut p multitudine iterrogato N n5 res icorde tride,rp5nes aliqs eo cessisse, qs in e ncessit. . . Quarta est v si rudens coeedat aliquarpone piaculas re, oppones debet ea accipe tam uti co cessam a rndeste,& ne de aliis si patet in lib. Elechov. TCautele ves Cautes
st eu faciliter decipere. Scα est,s opponens debet
163쪽
f A conari ducere respodentem ad materiam aliqua alimnam in qua respondens est minus idoneus. TAlia est et opponens debet supponere eum respondente τnon intendit disputare secum ut vincat: sed solum via discat. Ad primum dicendum et finis intrinsecus sophists est scire scientiam sophisticam. finis vero exstrinsecus eius propinquus est ducere respondente ad aliquod in conueniens: in is vero remotus est acutere vi toriam a respondente: sed finis remotior ess vana Horia siue apparere scire. finis autem remotissimus escire apparere in aliquibus scientia re apparenter vella victoria re per hoc patet solutio ad secundii.' Ad tertiit dicendum et si alius apud vulgares eoncederet hac uone, va . stella una est maior tota terra in argum elis duceres' appenter ad meta inopinabili re la nostin conueniens vere, eti in inconueniens apparens.
illi s. stio . . Dedistin tione loci sophistici. QVAERITUR quinto. Vtrum dimnitio loci sophistici,siue fallacis in textu sit bene assignata, in qua dicitur m locus sophisticus est apparens habitudo termini inferentis ad terminum illatum. Arguis prismo.* non. Nam locus soli rot pori debetur, ut patetri primo S. 3. Phν. sed argumentatio non est corpus rergo nulli argumentationi debetur locus,ec per consesquens est falsum,videlicet et sit aliquis locus sophisticus. Sci fallacia,debet clii iti per rationem aps parentiae, eum fallaciae dictinguantur per causas apparentis ut multipliciter patebit : sed in plicta diis ni tione non ponitur causa apparentiae: ergo no est hos. Da. contra est D. s. in litera, pro responsionem dubii. Primo sciendum est, et pom. D. S. determinasuit de quinin metis ad quas sophista nititur videri ducere suum respondentem, ut videatur sciens: hie conssequenter inducit modos arguendi, quibus sephistavis rurari arguendo. Tales autem modi sunt, videlicet . . in dictione,&. . extra dictionem. TPrimo,autem
determinat de modis,sue de fallaciis in disione mde fallaciis extra ditationem, quia licet res simpliciterr cedant voces:tamen in disputatione sophistica vos cespcedunt res: utamur igitur vocibus pro rebus. Anteqj vero ipse determinet de sallaciis i dictione in speciatu prius determinat de eis in generali ponendo diffinitionem fallacis in dictione re diuisionem eius in species earum p ponendo dis initionem loci sophisi
C ci, siue fallaciae in comum de flavisionem eius , Mins nata es nobis via a comunioribus ad specialia proce Noran. i. dere, ut patet pruno Phy. Stati sciendum m locus est duplex. s. locus dialectieus de sophisticus: quid austem sit locus dialecticus,s quomodo dicitur patuit horactatu de locis. TLocus vero sophisticus est apparens habitudo termini inserentis ad terminum illa: tum, 'c diuiditur in locum apparentiae maximam,oc Iocum differentiae maximam. rLocus apparens mas xima est ipsa propria,qus apparet esse vitiosa propter aliquam conuenientiam quam habet cum maximis veris: sicut es i sta, Vox e una: ergo subiectu est uni rquia unius rei in unica forma. vel illa de ouocunm pdicatur genu, Ac species. TEt est aduertendum,* sυcut locus verus firmitatem pstat argumentationi dias lecti cs: ita locus sophisticus siue apparens pbet firmistatem argumentationi sophisti .Lt sicut in argumetatione dialectica reperiuntur vers maxim se ita in ars , , gumentatione sophistica reperiuntur apparentes mao n 3 xims, ut de quocunque prsdicatur genus oc species... a ' Vii Tertio sciendum,m locus re sedes possunt conside. 'ς cupu rara dupliciter. no modo, propriae ut scilicet lot cus est ternimus corporis continentis immobilis pruI O. v. gam um. Et sedes ut est illa in qua homo suomodoon, Dque quiescit,&sic argumentatio non firmatur in loco. 7 Alio modo,accipiuntur transumptiue, sues, militudinarie, quia sicut in sede homo quiescit 2 sta, bilitatu resta per locum argumentatio firmatur, Oc se locus re sedes bene attribuuntur argumentationi, phoc autem soluunt ut duo argumenta ante in oppostitum, quia peccant in sallacia aequi uocationis in secu, do modo. Quarto sciendum, * sallacia potest tria pliciter eonsiderari. Tvno modo, ut per eam argus mentatio sophisica apparenter coiirmatur: re sic vo eatur locus taphisticus. apparens, re isto modo, sal, lacia diffinitur sic. Fallacia est habitudo apparens Fallacia termini in fetentis ad terminum illatum .p Alio mo do accipitur fallacia active ut es causa falledi, de tve is diffinitnr se. Fallacia est idoneitas decipi edi faeie, Alia die credere de non ente et sit ens, re de ente Q sit non ens mediante phantastica visione. Et licet non ens non possit fieri ens simpliciteritamen potest apparenter. Gertio, accipitur sallacia passive 5c diffinitur se. Fallacia ect deceptio cata in respondente proue ii Q.
niente ex conuenientia termini an ferentis ad termis
num illatum. Ex quo patet,* de fallaeta diuersis ra tionibus considerata dantur diuerst diffinitiones, pa otet etiam et licet locus diale ticus Oe sophisticus sint
idem realiter, disserunt tamen secundum rationem.
p Et per hoc patet solutio ad tertium attumentum ante in oppositum. Conclusio prima, pdusta dat iis coci tigia nitio sallaciae est bene assignata, probatur auctoritas olimate. S. D. in latera,re per conditiones bonae diiunitio . rnis. Et licet in ista non ponatur causa apparentiae exsplicite: datur tamen intelligi per hoc ψ dicitur appas rens conuenientia termini inserentis ad terininu illatum,ut inferius planius patebit. TEt per hoc patet solutio ad secundum argumentum ante in Uositum. Coneluso secunda locus dialecticus & sophistic' Concla. a. formaliter differunt: licet conueniant materialiter.
r Prima pars patet quia syllogismus dialectic' oe M. phistictis differunt formaliter. Antecedens patet per ea quae prius dicta sunt in secunda lec. Consequensti a pateriquia differentia in effectibus iacit diuersita tem in causs. 7Secunda pars patet: quia in uno oc eodem syllogismo materialiter capto potest esse locus dialecticus resophisticus: ergo conueniunt matellas liter. 7 Antecedes patet,vi Hoc animal rationale eurrit: ergo homo curtit, asse est locus dialecticus. s. a diti finitione ad discinitum,& ibi eti locus sophisticus. s. petitio principat: quia tertius terminus. s. currit: no Vtiori modo conuenit termino illato. s. homini Q ters D mino inferenti. s. animali rationali es ode aduer, Nota Πω ten d um est m pdicta essentialia, siue pdicata qui eoti, quinio sequuntur essentiam scut propris' aisiones, notiori modo conueniunt superiora ta inferiori r 5c ideo ar guendo ab inferiori ad suum superius respectu hompdicatorum semper est sallacia petitionis principit: quia in omni bona argumentatione dialectica opor tet m antecedens sit notius consequente, alias probas res nom p ignotius: sed p dicata acciatalia econtrario ia notiori mo couemunt in seriori G suptori: ua no susperioribus nis in inferioribus,& ideo qti argui a sua periori ad inferius respectu taliu placatost se in fallacia petitionis pncipii re hoc sim pri loquedo: Aa quoad alique indete posset ee bonus locus dialecticus: utri esset smpit sophisticus,ut si se arguat sortes e distabilis:ergo no e risibilis, ibi simpli e locus sophisti s. s. petitio principis sacri dictum est) risbile eum sitipria passio holarnotiori modo conuenit homini in
164쪽
ci sorti:tamen quo ad aliquem potest esse verus locus dialecticus quia illud presicatum risibile potest alis cui respondenti notius inesse sorti, B homini. TExuuo patet iv nullus locus potest dici simplicitet dialecticus S sophi heu, : sed dialecticus simpli&sophissi
Dublum. cus,quo ad alique vel ecoira. Dubititur primo,sdFolutio. est causa apparentiae . re quo tu plex es. Responidetur primo, et causa appentiae est q facit credere,ql
non est. Vel sce causa apparentiae apparens conues Causa ap. nientia termini inseretis adterimitu in illatum. REt patentiae. vocatur causa apparenti quia facit argumentum aps parere bonum esse,cum tamen no sit: vocatur etiam alio nomine primum motivum , quod movet hos minem rut argumento sophistico assentiat. TVtiniso argumeto. Tu cognoscis venietem,& Coriscuses venies: ergo tu cognosci, Cotiscum. Causa apparrentiae,en conuenien tia accidetis ad subiectum, quae
tamen plurimum in genere differunt: sed causa de se Gis,sue principium defectivum, aut eausa non exissentie quod idein est, est illa quς fallificat creditum r' vim pisdicto argumento: causa deuictus est diuersi tas subiecti re accidentis. Vnde haec duo. s. causa a paparentis re causa desectus requiruntur ad quamlibetri fallaciam ut in isto exemplo Oinnis homo est Coe lum: lapis es homo ergo lapis est coetu in. Et si non esset causa desectus, nulla etia esset falsat quia ibi nullaesi deceptio. TDicitur secundo, et, duplex est causa. apparentiae: quaedam est que sumitur ex parte vocis,qusdam ex parte rei. TCaula apparetiae,qus sumitur ex parte vocis est,quado propter unitatem vocis cresdimus unitatem in signi ficato,& quia hςc vox Canis est una, credimus p habeat unum significatum. TSed
causa apparentiae, quae sumitur ex parte rei,es quam do propter unitatem aliqualem duorum inter se cresdimus illa esse eadem simpliciter, ut per conueniens - . . Nam subie sti re accidentis credimus illa simpliciter, udi esse eadem. Dubitatur sectido, per quod distinguitur fallacit re formaliter re specifice: videtur enim Φnon differant per causam apparentiae: quia illa est easdem in omnibus fallacii nem apparens conueniensti a termini inserentis ad terminum illatum, nem enidistinguuntur per causas defectus. Tum primo: quia talis etiam reperitur eadem in omnibus. Tum secum
soluit, do: quia nihil priuatiuum causat ditiinctionem spe ei
sicam. Dicendum ad dubium, et, fallaciae secundutextu distinguuntur specifice per distinctionem caua sarum apparentis, re non per distinctionem caust de et laetus. TCuius ratio est, quia sciat se habent maxime ad locos dialecticos:ita causae appentiae ad locos scietiscos: sed loci dialectici disinquuntur formaliter secundum disinctione maximarum, ut patet per Phyriosophuin i Topicis: igitur loci sophistici diu inguias
turper causas apparentiae: contra loci sophisici α allaciae idem sunt:ergo Sc. Ad argumentum discendum, ς licet omnes fallaciae habeant eadem cau, sam apparentiae generi cam,qlibet tamen habet una causam apparenta ae specie distanctam ab aliis:vt infra solutio. patebit. Solutiones ad primum .patet solutio i terstio notabili. Ad tertium, patet solutio in quarto nostabili. Ad quartum,patet solutio in prima conclusione. Ad quintum dicendum. vel illi termini tenens tur eodem modo,vel diuersimode. Si primum: se est honus syllogismus in forma,sa ibi es necessitas com sequenti x: sed ea salsus i ii materia, quia sicut conclusio est falsa in aliqua praemissarum,&se in syllogismus peccans in materia tantum. Si veto termini suam amur diu et simode tunc ibi non est sylls honus in
O. IX. forma ua ibi sunt qtuor termini vel plures: sed est bo κnus in ina. i. no peccat in m a. ua ambs p missi sunt verseipso n5 seusipediete satra cauocaticiis i pino mo PQuaestio. s. De dissinitionibus specie tum meis. Qugst o. 6.
AERITUR Vim dissones sperum mete sint
bene assignate in textu. Arquitur contra singulas, reprimo contra primam probando Q non est bene assignata, quia ali quis problematice tenebit smul rein eadem disputatione duas partes odieti m s. videliscet et impossibile est crin eodem composio possint esse plures formae substantiales S et in eodem composto sunt repossunt esse plures formae substantia, les,& tamen non dicitur redargutus: ergo amrma
tionem redargutionis.& e n firmatur quia alius coseedendo duo contradictoria dicitur esse redargutus: Ac tamen non concedit m negauit nec cotrarergo niale dicitur et redargutio ess pconcessi negatio vel ecostra. Secundo arguitur, altera pars dictionis en falsa: ergo meta sals non diuiditur a meta redarguti 5is. Tertio qdud conceditur a respondente est opinas bile ab eo, aliter magis moueretur ad negandum: erago inopinabile non est meta. Et confirmas, quia con Leedere Terram minorem Sole es,est contra opinionem plurium: tii respondens concedens illam, cu sit vera non ducitur ad inc5ueniens: igitur. Quarto in icta H 5 e lio. est repetitio unius S eiusdem disti os nis & t si ibi no est nugatio: igit. Quinto I ista olosne. Exaudi exaudi me domine, est vilius re eiusdem dictionis ex eadem parte repetitio,& in no est nugastio igitur &e. In oppostsi in argui p. S. D. in litera. Sciendia primo, g post m. D. s. posuit dissonem rediuisionem in litera meis . nic coliqueter ponit classis nitiones membrotu siue specierum eius. Et primo,
ponit dissonem redargutionis,quia est plectior inter Rhea Qu.
alias metas,ut patuit superius. Dicit igitur et redargutio est pconcessi negatio, vel pnegati concellio, vel argumentationis in eadem disputatione, qn enim alius cocedit qlprius negauit, vel negat id qsprius coscessit, re hoc vi argumentationis in ea dedi putati ne,dieitur redargutus. TNota ter dicit Vi argumenstationis: aa s alius sponte concederet duo adictoria, non esset redargutus dicit et in ea de disputatione,ua schoe rudens vel argumentationis hodie dicat unuec cras oppostum non dicitur redargutus. Est aure Nola dum hoc aduertendum et alique pol eoncedere id qst prius primum. negauit duplis. Tvno m5. somnaliter: ut fias diceret carnes crudas non comedisse, Ω p huc paralogismu. Qui cud heri emisti: hoc hodie comedissi, sed carnes
eruda, emissu ergo carnes crudas comedisti, cocedes rei se carnes crudas comedisse, cacederet formaliter id qoprius negauit .ua u negat unum p dictorium coscedit reliquum, ut sque negatet hanc proponem, ois MHomo currit,re postea vel argumentationis negaret Adam homo non currit. concederet illud qstprius negauit, ua negando Qilida ho no corrit. concedit sus diei ortu. Loish5 currit. Sem sciendit, I salsum e Notan.
aliqirmani fesse falsum ad qd opponens sophista niti Falsuad.
tur videri ducere suum respondente, ut fias, conced eret,et Sydus coeleste currit,vel huius argumenti ,Ois canis currit sydus eceleste est canis: ergo sed iis coelesne currit. TIn pdtista dissone ponit manifeste, ua s res spondens concederet aliud falsum occultu, non duceretur ad metam, ua opponens sophista non esset a paparens, re per eonsequens frustatemr suo fine. Et nic est aduertendum.* falsum capitur dupliciter.
no modo,pro falso quod est in re. Traio mo Falsulte. do, pro falso, quod est in voce. TFalsum quod ea
165쪽
in re nihil aliud est, si quaedam inordinatio paratium siue totius, sicut homo claudus diceretur falsIus . Falsum autem quod est in voce capitur duplis
citer, uno modo, transcendenter. s. ut opponitur ves
, quod couertitur cum ente,& sc quslibet vox postest significare salsum . Alio modo, accipitur prout ei navi quatio rei, n5 intellectae ad intellectum, de hoe dupla, vel ut e in ad rq tio rei, no itellectae ad itellectu amplicein: vel ut es inadsquatio rei,non intellectae ad intellectum componentem A diuidetem,&sic sta propositio sqnificat falsum. S isto modo, capiturciupliciter. TVno modo pro falso simpliciter, cie se reperitur i omni meta. Alio modo pro falso mani se No Et hoc dupliciter, vel per respectum adcocessum respondentis, sue ad opinionem hominum & sc re periti meta redargutionis re inopinabilis. Alio mo do, accipitur falsum pro manife s falso absolute. remo modo,capi ut est meta distincta ab aliis . Gratio sciendum, et, inopinabile est, quod est, contra opisar omnem plurium quod tamen non ea manifesse falsum, ut si quis negaret stellam maiorem ee tosta terra. Et ad hane metam reducuntur illi, qui dicut contra doctorem suum,ut si sit thom ista, oc dicit contra sanctum Thomam, simi litet albertista contra Alfherium, re paulicta contra Paulum re scotiua contra Scotum,reducitur ad hae metam,& smi liter omnes ecis uniuersaliter vero reducuntur ad hanc metam quando aliquid contra Phylosophum affirma sicut dicit Scot' in libro Metaph ν. in capitulo de Vm uocatione entis. In illa aute mii reduxit seipsum ad meta inopinabilis,ut clarissime patet. 2. i. Metaphys. Et est hie aduertendum ιν inopinabile capitur durpliciter uno modo. negative pro omni illo quod nopotest opinari ab aliquo, de he nihil quod ex ptimi e es inopinabat rialio modo, accipitur inopinabile pro omni illo quod non potest opinari vere,&imponi eopinabili quod idem est m probabile. WEt ideo isto W2 o o,capitur inopinabile triplicitet scut re
probabile dicitur tripliciter sicut patuit ex pcedentis DP . inciam. n. est inopinabile ab omnibus. Loe t tu non sit maius suis partibus. Aliud est inopinabis Iea plumbin, ut. s. p mr non diligat fili uisu. Aliud est inopinabile a sapientibus,vt ιν Terra, non sit mastor bole. Quarto sci edum, q1 soloecismus, est vitiu n contextu pam umoloim γ regulas artis Gramatis csfactrus, ut vir alba, re homo. Ad hanc metapotalias sic duci Secana,AEc Alusa termina in. a. sed musta est iceminini generis:ergo Oc secana. Secana est fius nux, vel sic, Tulis hoc et hoc e lapis: ergo tu sis lapis. Nugatio est unius re eiusdem ex eadem parte inustilis repeti tio, re dicit unius re eiusdem ex eadem parte: quia si idem ponat ut in diuersis partibus oronis: non erit nugatio, ut hic. Homo est homo,re per hoe
soluitur quartum argumetum, re ponitur inutilis res petitio, quia si idem repetatur ca maioris expressiois, non erit nugatio,vthie, Deus deus meus, respice in me pphoc soluit quintum argumentum. Et est aduertendum,gi repetitio poteri itelligi et, si eiusde tripliciter, Uno mo, fm rem tui Sc non Pm vocem, vini Hor5natis. Alio mo, fim vocetin, ut hic, Populias cic populus, currit re non currit. Alio mo, fim re Ho,ho currit, re licet issis tribus modiso dicti, redueatur ad metam nugationis reali terrasmen per fm re tertium. apparenter reducitur: Igitur principaliter etiam h sc responsio de duobus vltimis nodis, quia ut dictum est sophista vult apparere dc viceri. Concluso pruna, pdaciis dissinitiones sum bene assigna is, probatur haee eonclusio per eoditio
bons diffinitionis. Est tamen aduerten dum, predicis diis nitiones non sunt propris diffinitiones: sed magis declarationes,& diffinitiones quid nominis. oc licet coincidant materialiter, non tamen formalia μter, ut ex dictis patet. Concluso secunda pdias metae pertinent ad diuersas scietias, probatur per. D. S., quia redargutio est contra metam, ad quam pertinet consideratio primi principit. s. et contradictoria nolunt limitii vera. Fal lum est contra scietiam Natura, Iem 5e Alathematicam, in quibus veritas est manifessa. TInopinabile vero est contra dialecticam,qusis io cedit exprobabilibus. quae sunt f m opinionem Omsmum vel plurium vel sapietum .p Soloecismus est costra Grammaticam, quae docet congrue loqui. p Nusgatio veto est contra Rhethoricam, quae docet ornastae loqui. Est tamen aduertendum Φ licet istae mestae principaliter pertineant ad diuersas sciet ias: tameomnes possunt redieriti oc ordinari ad singulas sciemtias, quia in qualibet scientia respondens potest reduci ad singulas metas. Dubitatur primo de cautelis, Dublum quia superius tractatum est, nihil dicemus amplius. soluum Q Soluti5es ad argumeta patet ut dem e i notabili, IcQusstio.r. De numero fallaciarum in dictione. Q ERIT, R septimo. Vtrum tantum snt se fallaciae in dictione. Arguitur primo, et non, pros hando i nulla est fallacia in te: ergo nulla est fallacia in dictione. VAntecedens es notum p Phylosophu
in elenctu,&per. D. S. in presenti lec patet coliquetia: quia scut ethaliqua eausa apparentiae ex parte vo Τcis: ita aliqua causa apparentiae est ex parte rei, ut pastuit in praecedenti lec. secundo septem sunt falla, ciae extra dictionem, ut patet primo Elenchorum:er Rr septem sunt in dictione, patet consequentia,uaidis dicitur unum oppostorum quot modis di
citur reliquum ut patet. s. Μetaphys. 2. e. Elenchos rum. Tertio est, tantum triplex multiplex. s. actuas
te potentiale se fantasti eum: sed quaelibet fallacia has hei fieri citea aliouod multiplex,ut patet in textinerago tantum tres fallaciae sunt in dictione. Quarto, amphibologia,compositore diuiso habenti; eri in ratione: ergo non in dictione,patet consequentia a locum a disoeratis, re per eonsequens sunt tantu tres fallaciae in dictione. Quinto fallacia, figurae dictionis non habet seri circa aliquod multiplex: eum dis sones in ea non plura significent:ergo non est falla, reia in dictione,& per consequens non sunt sex, patet consequentia, quia omni, falsaria in dictione habet multiplex. In oppositum argute per Phylosophum primo Elenchorum,&per. D. s. -- an planti lectione. Sciendum primo pro responsio γ' in ne * post*.D. S. posuit dissinitionem sallaciae in eo primum. consequenter ponit diuisonem fallacis ocsubdiuisonem unius membrorum diuidentium,dis
Gioe qda extra dictione . p Cuius diuisonis ro Geta omnis fallacia habet causam apparentiae. vel ergo siniat causam apparetiae ex parte vocis vel ex parte rei. In:lic in dictione. Si secundum:
esse lauacia dictionem. TEt dicitur fallatia in G, dictione: quia sumit causam apparentiae ex parte dia saluist, Gonas oc capitur dictio pro voce. ed vocatur sal, dicts ''Iacia extra dictionem,non m habeat fieri extra dictio υ i . Tquia non sumit cautim apparentiae ex pati dies
te dicta onis: sed ex parte rei. 7 Quando enim propter
aliquam conuenientiam rerum credimus eas consuenire simplicitet decipimur per fallaciam extra
166쪽
dictionem: ut quando per conuenientiam essentiale animalis S hominis eredumri in quicquid p dicatur de uno praedicatur de alio decipimur per fallacia accdetis. se ut atquedo Animal est genus, omnis homo est animat: emo h5 est genus. 7 Sed quando deriden vitatem dictionis credimus unitate in signin cato aescipimur per fallaciam in dictione: ut qua do propter
unitatem istius vocis canis credimus unitatem lignincatorum . quia se ut vox evnarua significatu sit unu:
decipimur per fallaciam in dictione, sic paralogizam do.Omnis canis est latrabilis, sidus ccxleste est canis. ergo sidus coeleste est latrabilis. Sciendum secudo, dictio potest accipi dupliciter. no modo . pro
ut distin pultur contri orationem. & sic rio accipitur in presenti lec. quia se fallaeti amphibologiae no ectfalsa indictione. Alio modo, capitur pro Omni di ctione sue complexa siue incomplexa: α hoc modo dupliciter. uno modo, pro voce iam impolita acis pnificandum inquantum talis vox dicitur dictio. sic accipitur hic. Alio modo, accipitur. s. pro voce. s. ante i mpositionem nominis ad signa icandum , α
se sumitur dictio quando dicitur Q est fallaciam aitctione .Ex quo patet solutio ad quartum argumen Ex pdictis etiam patent dissone, sallacis inne,&extra dictionem, quia fallacia in dictione eliqsumit eausam apparetior ex parte vocis vel dictioni S.
Sed fallacia extra dictionem est qui sumit causam apparentiae ex parte rei. Et si uratur quare fallacia exstra dictionem non vocatur fallacia in re. cum fumat causam suam ex parte rei. Responsio huius est et a nnis sophistae est ducere suum respondentem ad aliqui nconueniens: ut ex dictis patet: sed hoc no potest Iascere nis exprimendo mentis conceptum, res aut non
possunt exprimi nisi per voces & dictiones: igitur magis dicitur fallacia extra dictionem * fallacia in re acidenotandum q1 talis deceptio fit in dictionibus non ramen Φ ex parte disionis causetur: sed ex parte rei. Sciendum tertio.* cum omnis fallacia habeat nesri circa aliquod multiplex: necessarium est scire dii nitionem re diuisionem multiplicis. Vnde multis plex est dictio vel oratio vere vel apparenter plura lirgnificans. In qua dictione dicitur dictio vel oratio propter multiplex amphibologis copositionis redis uisonis. I Deinde ponitur vere vel apparenteri pro pter multiplex figurae dictionis quod est fantauicum siue apparens. TEt diuiditur in multiplex actuale, potentiale & fantasticum. Cuius diuisioni, ro est quia
gnificat.Exemplum dedictione:ut Homo vel popua Nius: de oratione ut Album ee nigrum est possibile. Et ponitur Dictio propter fallaciam accidentis. De ins de ponis Oro re fallaciam diuisionis recompositio,
nix, reponitur NOsm modum pinserendi additam multiplicis actualis .Fin aliter ponit Vere ad differen
'tiam multiplicis fantastici. cum ess di estio apparenter plura fgii
nitur apparenter ad disseremiam alio pra
omne multiplex significat plura: ut patet per prius positam. Vel fgnificat plura vete vel apparem
ter. si seculum: sic est multiplex fantasti cum . . apvas rens. Si primum: hoc est duplicite vel tale multi oleae manet idem actualiter 2 fm lavam vocis,et modum
his redi:&se est multiplex actuale. Vel manet idem fm iuvam re non ει modii proferendi: α sic est multiplex potentiale. Sciendu quarto: multiplex actuale est quando dictio vel oratio eadem fm subiectum& modum proferendi vere plura significat, sicut haec vox Canis manes eadem fm substantiam & modum proferendi significat eanem 'latrabilῆ, sidus coeleste, piscem marinum. RIn praedicta diffinitione ponitur Dictio propter fallaciam ς qui uocationis: re ponitur oratio propter fallaciam amphibologiae, re ponitur Eadem fm substantiam ct modum profere di ad diis serentiam multiplicis potentialis. Deinde ponitur Potentiale Vere ad differetis multiplicis saniastici. Sed mulati plex potentiale est quando dictio vel oratio eadem
fm substanti un α qiodum proferendi vere plura ru
Concluso responsalis ad si situm: tantum sunt lex Fall. indie.
fallacis in dictione videlicet fallacia squi uocationis. amphibologiae. compositionis diuisionis, accens Diobatio. tus,&figurae dictionis. Probatur irimo, per sum: Suisseten. cientiam quam tangit. S. D. in lec. Nam omni stilla' fals. itidie. ciai distione habet fieri eitca aliquod multiplex : vel ergo habet fieri ci rea multiplex verum vel circa mulati plex app uens. Si fimsic est sal laeta figurς dictionis. Si primum:hoc est dupliciter:quia vel habet fieri vir ca multiplex actuale vel potentiale. Si nrimum: hoces dupliciter: vel habet neri I dictione simplici, re se est fallacia squi uocationis vel in oratione, re se ea fallacia amphibologis. Si sint hoc est dupliciter: vel habet fieri in dii bone simplici sc sic est fallacia accentus: vel in oratione,& hoc est dupliciter quis vel talis oratio in sensu eo inposto est falla. 5c in sensu diiii est vera: vel ecciuerso. Si primum: sic est fallacia cotopositionis. Si fm:seeti sallacia diuisonis. Probae etiam pdicta conclusio auctoritate Phi, primo leni chorum Dii ductive videlicet re sellogismo: Induciis uesic Equi uocatio fit aliquo istorum sex modov. Amphibologia fit aliquo isto tum sex modorum, ecsc de omnibus alii, fallacijs in dictione: ergo omnis fallacia fit in aliquo pdictorum modorum re per cos sequens sunt tantum sex fallaci se in dimone. TSyIIo proba sic:Omnis deceptio proueniens exeos iisdenominibus vel orationibus no idem significamus ni aliquo pdictorum:sed omnis sallacia in dictione eit
deceptio proueniens ex eo misdem nominibus vel orationibus non idem significamus: ergo omnis lati laetam dictione fit, aliquo modo tum sex modorum. robatur minoetnam omnis multiplicitas fit ex eo
in iisdem nominibus vel orationibus non idem significamus t sed omni, fallacia in dictione fit ratione alicuius multiplicis ut dictum est:)ergo omnis fallascia in diutione fit ex eo-iisdem nominibus vel orastionibus non idem significamus quod fuit proham, ex quo paterintantum sex sunt fallaciae in dictione. Dubhim. Dubitatur de ordine fallaciarum in dictione. Di sesulio.
cendum,m fallaciae ordinatui fmearum causas apparentiae,& quia verior est causa apparentiae in fallaciis quae habent fieri circa aliquod multiplex actuale Q: in his quae respiciunt multiplex potentiale: quod hepatet quia maior est causa apparentiae ιν vox quae est una tam secundum substantiam secundum modo
pto serendi habeat unum spmficatum tantum: villa vox que est una fm substantia tantum re non immodum proferedi, debeat tantum unum significare. Sed in fallaciis spectantibus circa multiplex actuale evnitas vocas fm stivam re modii xserendi: ergo talis euuocatio is de amphibologis q respiciunt multiplex actuale peedsit saltim coponis ec diuisionis re accei' u respicini multiplex potetiale.Et eta multiplex fata sim e appens tm: io vitio determina de falsa figurα dictionis. q respicit multiplex fantasticum. Dubi, Eubium ratur secundo, utrum in eodem paralogismo polline
esse plures fallacis in dictione: videtur gi sita ua i ilici paralogismo, Quicuma sunt duo*tria sunt paria et
167쪽
A imparia, sed quinqi sunt duo A triarergo Iut paria Rimparia. TEx parte maioris in fallacia compositi os nis, quia in sensu composio est salsa. TEx parte minoris est sallacia diuisionis, quia in sensu diuiso est falsa: ergo in eodem paralogismo sunt plures fallacis in dictione. In prium arguitur: Aa fallacis sunt spe
ei ficς distincte ut ex dictis patet: ere in eodem paras
solutio. logismo non possunt esse plure, sallaciar. Dicen dum breuiter ad dubium m in eode paralogismo masterialiter sumpto possunt esse plures fallaciae r non in Dimaliter. Et licet in pdicto paralogismo sint duae: hoc ineli fm diuersas rones& diuersas p missas rephoc patet solutio ad dubium. Ad ptimum dicen dum, negando consequentiam: quia licet aliqua fallaei a sumat tam apparentis ex parte rei r in illa non de bet dici proprie fallacia in re, sed fallacia extra dictionem. TCuiusto est.quia sallacia est instrumentit soaphistς cuius finis est deducere suum rudentem ad alia quod incon mens: sed hoc mo potest facere nis ex D primendo mentis conceptum. Res aut non psit exprimi nisi per voces θc dictiones potissime in disputatione sophisticarigis magis talis f3llacia dieitur fallacia extra dictionem que fallacia rei. Ad fm dicendum, , loque do de oppositis proprie dictis re formalib'.
tot modis dicatur unum oppositorti quot modis reliquum: hoc est non est vir de oppositis ccitet sumptis,plicta aut diuisio fallae ix in coi non est diuisio p opa positas restsed p oppostas tones, via ratio no sequi . Ad tertium dicendum et licet sit tm triplex multis ex in genere plura in sunt in spe: ut in pdicta sustiacetia patuit. Ad quartum, patet solutio ex dictis. Ad quintum dicitur,et licet sallacia figuri dictionis non habeat fieri circa aliquod multiplex, veluti irati inti habet fieri circa multiplex apparens, ut dictu e supra.''' er m. g. Vt si necesse sit unu nome plura significare. QVAERITUR octatio. Utv necesse ut unu nos me plura significare. Arguitur primo τ no,auctostitate P fii 4. Metaphv. dicenti m impollibile e vntinomeplura significarer ergo no e necesse unu nomec plura significarer quia necessere impossibile priatur ridem. S. D. in eodem loco. Sectido, intellectus no potest smul plura intelligererergo no contingit unuptura significare patet consequentia, quia Acquid inatellectus potes exprimere per vocem potest intelligererergo si non potest intellectus simul plura intelliger unum nomen non poterit plura significare. Ter lici Q non unum signa ficat nihil fgnificat taphy. m. 2. tractatu in capitulo. Σ. sed no plura signi, ficans non im vnsi significanergo nomen plura significans nihil si anificat quod est implacare cotradictiosnem: ergo Sc. Quarto umus rei e unica forma:sed
fgnificatio e forma essentiat is dictionis: ergo impossibile es Φ unum nomen plura significet. Quanto qd non sgnificat ens. nihil significat: sed nomen plusta significans non signiscat ens, va no fgnificat unu,
quia unum Ac ens conuertuntur, quarto k. ii. Aletas
phy. ergo nihil fgnificat. In oppostum arguitur sPhylotophu, primo Elenchorum: qui dicit Φ neees
No Idam se est unum nomen plura significare, re per. D. s. in primum. presenti lec. qui dicit et triplex est multiplex. Scio dum primo pro resposione fm P η m. s. Metaphy. c. Necessarium: m necessarium capis quatuor modis. Nectra tu TVno modo pro necessitate coactionis: ut si aliquis quatruor. coacte daret denarios suos. V Alio modo, accipitur modia. pro necessario absolute: ut Q tria gulus habet tres an gulos. TTertio modo, accipitur necessarium pro nestissitate finis i hoc modo dupliciter. no modo,
s moliri teri ut si homo vellet viveterneresse est ut eo Diraedat. TAlio modo, accipit pro necessario cogruentie: ut si ho vellet trans re nuuium, necesse est ut heatnauem posto et non possit transre sue naue. 7Isto
autem vitam o modo, accipitur hic necessarium, quas do dicitur et, necessarium est unu nomen plura signis ficare. .s homo velit exprimere omnes res per voces
necesse est unum nomen plura fgnificare. Seetido Noran τι sciendum,est Φ quia modus fgnificandi fundatur supra modum intelligendu ideo ad videndum demo
do significationis nominis: necesse est animaduerte re modum nostrum intelligendi: unde considerandii
eti et intellectus simul plura per unam speciem intela ligibilem apprehendere potest: unde patet q1 smul peintelligere plura per unam speciem intelligibilem stmodum unius. Intelligere autem plura per modum
unius est intelligere sinul plura per unam specie instelligibile sed intellectus non potest intelligere plus ras modii plurium, qa intelligere 2 modum pluriu, est in teli igere smul plura per se per plures species instelligibiles. Et quia in intellectu nostro non possunt esse plura per plures species intelligibiles, Tum prismo, quia una species totaliter perficit intellectu actu, EΤum secundo, quia sicut unum corpus non potest
simul perfici diuersis fisturis vel diuersis coloribus:i impossibile est intellectum simul plura intelligere amodum plurium, hoc est sm diuersas tones significas di reconcipiendi. Tettio sciendum,et nomen pol No ad capi dupliciter. TVno modo,materialiter: videlicet ter ni napro voce nuda ante impositionem, oc sie dicitur .nti Nomen materialiter. 7Alio modo pro voce iam imposita ad duplicuerasgnificadum. Et iso modo potest dici unum formas liter quod es impositum ad significulum unum vel plura sm eandem rationem fgnificandi re unam imp stionem nominis. Loquendo autem de nomine
uno secundo modo,impossibile est unum nome pilis ra fgnificare per modum plurium, sa intellectus ut dictum est 3non potest :ntelligere simul plura per modum plurium: ergo unum nomen formaliter unum
non potest plura fgnificare per modum plurium: sed
bene per modum vnius,sicut homo significat Sortε Petrum &Iacobum A cstera indiuidua inquantum conueniunt in humanitate. Conclusio te spissali,. Conclauo
Necesse est unti nomen materialiter unum diuersum
tamen formaliter plura fgnificare, quod patet i,mo
responso,Nam nomina squi uoca, sicut canis fgni vacant plura per modum plurium: ergo occ. RIllud pastet ratione Phylosophi primo Elenchorum. Na res
sunt quodammodo infinito nomina vero finita: ergo necesse est unum nomen plura significare,necessitate finis re congruentis,uidelicet si eongrue in discipli na omnes res debent exprima,congruuin in unu nos Dubi imen plura significare modo exposito. Dubitatur uoluit, primo, quare intellectus no potest plura intelligere. Dicendum breuiter pro nunc Φ huiusmodi ratio
est,quia impossibile est idem subiectum fim idem imformari diuersis speciebus eiusdem genetis: sed spes intelligibiles diuersi sunt eiusdem peneris, cum unt persectiones eiusdem potentis intellectius: ergo impossibile esset, intellectus smul informetur diuersis speciebus intelligibilibus,ut smul actu plura intellis
gat per modum plurium.Et licet diuersi res praedicamentales quae intelliguntur,disserunt genere: tamen species omnes intelligibiles quae intelliguntur sunt eiusdem genetis ut dictum est. 'Dubitatur secum
do ut significatio sit sorma dictionis. Dicendu ς Dubium dictio capit dupliciter. TVno mo,in sensu coposito, Solutio.
168쪽
vtiam signifieati ita sc fgnificatio est sorma rea lis dictionis. lio modo, capitur in sensu diuiso: videlicet pro illa voce que imponitur ad fgnificandia, re hoe modo modus proserendi in eius forma realis, significatio vero ei' est forma a centatis. Vti s dictio accipias primo mo:tunc no pcit habere nisi unsi significatum si si una formaliteri si in accipiatur secundo modo sic potes habere plura significata. Clare patet ex dicti, solutiones argumentorum. cIQuaestio nona. Vtrum fallacia squi uocationis sit fallacia in dictione. A RITVR nono. Vis fallacia aequi uocastioni, si fallacia in dictione. Arguitur pmo cynost fallaeia, nam nulla e fallacia una uocationis: ergo nulla est sallacia squi uocationis: ua non videtur masiorro de uno que de alio. Sem di qua est fallacia in squi uocatione qus sumitur ex parte rei, ut cum alius credit aurical cum esse verum aurit ergo sallacia squisti orationis est fallacia extra di stionem. Tertio sal, lacia te qui uocationis 5c amphibologiae lint fieri citica idem multiplex,uidelicet circa multiplex actualererso non sunt fallaeis distini De. Sed est. D. s. in pnti lee. N I fis primo Elenchorum. Sciendu e prismo pro declaratione huius dubii, in pocl m. D. S. desterminauit de fallaciis in coi tam diffinitiue in diuis ue:hic cosequeter incipit determinare de eis in spatiere primo de fallaciis in dictione p probatione superi' adducis. eterminando vero de fallaciis in dictio ne,Primo determinat de fallaciis q habent fieri circa
multiplex aeti ale. Cuiusto superius adducta est iter quas prius determinat de fallacia squi uocationis id amphibologiae. Cuius ro est duples. Primo quia dictio peedit oratione sicut pars integralis suum totuordine generationis. Secus aut loquendo de ordine
resultationis Sed fallacia tqui uocationis habet fieri in dichione. Amphibologia vero in o ner ergo M. VSecunda est,ua maior est ea apparetis in fallacia sui uocationis qi amphibologiae cu fallacis ordinem ursin suas cas appetitiς. Maior. n. apparentia est una dictio manens eadem fm subctati a se modum proferrendi debeat ira habere unum significatu G oio. Igie prius determinauit de fallacia aequo cationis que amaphibologis cum fallacis ordinemur p suas cas apparrentis. Se do sciendu τ suuocatio ut di in textu es unius ξc eiusde nois diuerti significatio. mn qua ditione ponit ut significatio loco generis. pDeinde unius de eiusdem noli ad driam diuersorum nomi nuqus diuersa diuersis impositionibus sanificant: capieaute ibi nomen qualiter pro omni dictione in coples
xa,quia aliter in verbo non posset esse s qui uocatio. Deinde subiungitur diuersa, ad driam uni uocatios ms: quia una uocatio est unius de eiusdem no is eadem significatior licet. n. vni uocatio significet plura una uocata: oia in s gnificat una impositione fin eande rosnem, ut patuit in Amep dicamentis. Et Aa et cauocastio a consito causata fin Analogiam significat pluram conueniunt in una tone analogi. i. fm prius reio sterius: igi talis significatio non est poenitus diuer Vti non causat fallacia squivocationis s fuerit impos tu ad signa ficadii plura n prius reposterius. Proculus declatatione sciendum tertio m duplex est anas Iogum. TNam quod da est ql ex impostione signi fiacat plura, quς conueniunt in una tone fm prius re posemus, ut ens significat decem pdicamenta fin bus scposterius. Ex impostione tu ens tale non causat sallaciam fauocationis nis reduisti ue ocre spectu aliquo rum terminou, qui ponunt di iam antet terminui ferentem re terminii illam. Aliter primu prinei pium non esset tutissimum. Et licet voce squi uocatio a cosilio .non in dr equi uocatio simpliciter. TAliud essanalogum quod plura signifieato non ex impositio nes sedes impositum ad lignificandum unum,& trassumptitie est dictu ad significandu reliquu p simili tu dine aliqua sicut ridere ex impost i5e significat actithois p smilitudine vero ess trasumptum ad fgnifica, dum fioritione prature tale causat fallacia squi uocastionis in secundo m5, ut infra patebit. Quarto sciedu i fallaeta aequi uocationis active se distinis. Falilaci atqui uocationis est identitas decipiendi prouoniens ex identitate unius re eiusde diistionis finia nantiam 5c modum proferendi plura significatis. Passue vero diffinitur . Fallacia aequi uocationis est deaceptio proueniens ex altuati unitate dictionis eiusdefiti su Bam cte modia proferendi plura significatis: posnitur aute in pdictis dissonibus Dee particula Dictio nis ad driam amphibologiae,c5positionis,oc diuisio nis,qus lint fieri in Oione: deinde ponitur eiusde Se cundu Qvam 5e modii proferendi ad driam accelus: qui fieri in dictione habet,q remanet ea de fim taliam se modum proferendi. Finaliter subiungitur plura significatis ad driam fallacis figurς dictionis pa cam petius adducta. 7 Causa vero apparentiae huius falsiacis est identitas dictionis sm sutiam 5c modii proferendi. TCausa vero desectus est pluralitas signincatorum Causa n. in nobis sm hanc fallaciam deceptio in hoc in credi mus * sicut dictio e una fim stitiam Acmodu proserendi et debeat hie tin unum fgnifieam. Quinto sciendum i limoi fallacis tres sunt spes si ue tres modi qui cum exemplis clare patent in textu quoru m modorum se pol naberi suis cietis. VNam fallaciasqui uocationis prouenit ex eo ιν dictio fors maliter una plura significat: vel ergo talis dictio sanificat plura p se vel ex c5positione eius cum alia die ione rone accstis gramaticali 1.Si fm: sc est tertius mos
dus. si primit: hoc e dupliciter,ua vel principaliter &aeque primo plura fgnificat, vel significat uni, principaliter A aliud tra sumpte. Si primu : se e primus mos dus. Si fmr se est se lidus modus. TVel pol formari lassicientia. Nam sallacia squi uocationi, habet fieri
circa alio miltiplex: vel ergo talis multiplicitas carusatur ex significatione diisti cinis, vel ex eius co signi fiaeatione. Si fm: sic e tertius modus. Si primum: nocedupliciter. Quia vel talis multiplicitas est proprie discta vel metaphoriee dicti. Si primumsic est primus modus. Si fimsice scas modus. Concluso rnsalis. Fallacia fauocationis est fallacia in dictione ab aliis
distincta. I Q. st fallacia patet p dissone fallacis superius adduista is vero sit fallaeiam dictione patet qa sumit cam apparentis ex parte vocis sue diistionis,clavi dictu est sp unitate vocis credimus unitate signinacationis p hoe decipimur credentes qirno est. ad vero sit distincta ab alii, fallaciis i dictione. na habet cam apparentis distinctam ab aliis.Nam ut dii tu est causa apparentis huius fallacis consistit in unitate dis stionis eiusde sm Bam 5c modia proferendi pluras gnificantis. VPer hoc. n. qadr dictionis diu inguica cais apparentiae amphibologiae coponis oe diuisionis in Abus est unitas orationi c. sed per hoc quod de eiusde in secundum substantia in oc modum proferodi distinguitur ab accentu ubi est unitas dictionis sescundum sutiam tantum de non se dum modia prosferedi .Et phoem subiungitur plura sῖnificantis,d:ι ninguitur a fallacia accentus, in qua no eti ituralitas vela fgnificatorum, ut ex dictis patet. Dubitatur Primo
169쪽
Primo, utrum paralogismi huius sallacis solvans per distinctionem alicuius praemissς. P Dicendo,* sic Ra
omnis propositio multiplex, inquantum huiusmodie si distingueda. Nam autem in vir i sensu est vera, aut in P no sensu est vera.&in alio falsa. Si primum: sic est distinguenda, non ut non concludatur. sed ad mmadum notam fatuitatis. ut dicit Epidius: hoc est
ne videamur ignorates rvnde qui significata vocabus lorum ignorant cito paralogizatur. Si secundum: sic est distinguenda ne nobis concludatur. Cum vero in fallacia aequi uocationis una praemissarum aut utram
est multiplex paralogismi eius sunt soluendi non insterimendo sed distinguendo: si tsi medium sit termismus multiplex utram praemissarum est distinguenda,
cum ponatur medium utrobi Q. Si vero maior extres mira I tantum sit terminus multiplex: tunc maior est
distinguenda ,α non minor. Sea si maior extremitas tantum sit terminus multiplex: tunc minor est distin Rutaa,re non maior ut patet exercitantibus se. V Dubitatur secundo quid sit solutio , oc quot uplex. I Discendum, et, solutio secundum Phylosophum. i. Eteneborum non est aliud se falsitatis mani testatio. Et saduplex es manifestatio, apparens y rectatagi duplex est solutio. s. apparens rerem p Solutio recta,est manifestatio falsitatis sui defectus in .ppria forma, quod Uidelicet respondens ostendit opponenti, S commisiit defentum propter talem fallaciam, ec propter tale rationem in tali vel tali modo ratione huius vel hui
uti termini. V Solutio vero apparens,est falsitatis mainifestatio, siue defectus in communi re non in specia Is,Vtputa cum respondens dicit opponenti cum in argumento suo committit fallaciam non ostendendo.
quare re quomodo. Pra ina vero solane pauci utunc Secunda vero plurimi cte praeserti in proteriti respontdentes dicentes opponenti, quia perit principium in
sua probatione, aut si assumit illud quod nul alius Doctorum somnia uerit,aut ς nihil addui ad propos
ritum, aut m nihil probant, aut si arguatur per similis ludi nem dicunt non esse simile. oc argumentum a simili claudi eat et Q no currit super quattuor pedes, aut etiam quando opponens quaerit de aliquo an ha Deat contrarium dictit q, sic, sed nobis non est notii. Aut si opponens eis dicit, Vos concessistis hane prospositionem, dicunt φ verum est pro alio sensu, re nopro isto in quo vos proponitis de uno et sc de simillibus transit. quibus do trinalis disputatio non Utitur, cuius finis est vere se ire, re non in vanum aerem ver herare ad popam. TDubitatur tertio de veritate, aut
falsitate huius sophismatis, Qui dicit te no esse hominem,dicit verum,uidetur . sit verum. Nam quicum dicit substantiam immortalem non esse hominem dicit verutri quia homo cum sit compositus ex contrasriis necessario compitur sed tu es substantia immortalis:erto qui dicit te no esse hominem dicit verum. robatio minoris. Quicquid non potest mori estam mortale, sed tu es potens non mori: ergo tu es immortalis,eum immortale nihil aliud est qi non mori tale. 7 In contrarium arguitur. Nam qui cun dicit non esse quod est, dicit falsum,et non verum, Ut patet per νη m. i. Perihermenias, sed qui dicit te no esse hos mine maiicit te non esse quod est, cum tu scis homo, re non bestia:ergo qui dicit te non esse hominem,discit verum .s Dicedum a1 sophisma est falsum, re pro hario peccat per fallaciam aequi uocationis etiam teratio modo respectu illius termini immortalis. Na ima mortale potest accipi dupliciter. Vno modo, Ut ideesilli non potes mori, re sic omne immortale est pus
pei uti. Et isto modo homo non est immortalis. Alio D
modo accipitur ut dictum est pro potens non mori, re isto modo immortale non est per Petrum quomodo dicitur homo immortalis: unde probatio laborat in quivoco. ubitatur quarto, de isto sophismate Dubium. interficere proximum bonum est,uidetur τ sit verv. Nam quaecunqt expediunt, bona sunt, sed interficere
Proximum est expediens cum aliquando per iustitia fiat: ergo interficere proximum,est honum, in cotras
Num arguitur. Nam nihil quod fit cotra legem Diuisnam est bonnm, sed interscere proximii suum est costra legem Diumam: ergo rec. TDicendum, sophis Solutio. sina est salsum simpliciter,&probatio peccat per falsiaciam ς qui uocationis in secundo modo, ex parte iisl ius termini expedies. Nam aliquid dicitur expedies Expedies dupliciter. Vnomo simpliciter&fm se. Alio mo, dupliciter. do,in causis x secundum aliquam certam circunstantiam. Quicquid est expediens primo modo est bonu, non autem secundo modo.Vnde licet aliqua do masia expediant, ut imminente submersionis periculo*siectio merci, in mari: non isi pa hoc mala dona sunt: Ere sic des milibus. RAd prunum dicendum, negado Solutiones
strii litudinem, cui u ratio est quia in uni uocis in qua
tu in hmoi non est aliqua eausa apparentie, siue defescitus, sicut in uni uocis: unde no n est simile. TAd sescundum dicendum, Q talis deceptio non sumitur ex parte dictionis: Unde no facit fallaciam aequi uocationis. qua utitur opponens sophista,tan*insito, ut d uscat suum respondentem ad aliquod inco ueniens, nee ibi est aequivocatio, quia aequi uocatio est pluralitas significatorum importata per unum nome. TAd teratium dicendum,*licet aequi uocatio Mamphibolos pia habeant fieri circa idem multiplex ingsie,ra circa
multiplex actuale, lini t si fieri circa aliud kaliud multiplex in specie, ut ex supradiciis pater. 4IQuaestio. io Vtrum fallacia amphibologis, si fili Qyssi, Q. lacia in dictione ab aliis di ui ncta. QVAERITUR Decimo. Vtrum fallacia amphibolonis, sit fallacia in ditatione ab aliis distincta.
TPrimo arguitur m non Nam Amphibologia, ut dicitur in Textu, dicitur ab amphi, quod est dubium,& bolos. quod est ista,k logos, quod est sermo, quas si dubia lata sermonis, dors fallacia est dubia sentes tia praesertim in dictione,quae habet fieri circa aliqd Einultiplex: ergo haec fallacia non est fallacia specialis, videlicet ab aliis distincta. ecundo autem haec falalacia habet fieri i dictione, aut in oratione. Si primu sc non distinguitur a fallacia ςqui uocationis. Si setadum: sic non isistinguitur a fallacia compositionis,ctc diuisonis FTertio fallacia amphibologis,&aesuoscationis lisit eosdem modos, ut patet per Plim. 1. Elis chorum: ergo non sunt dus fallacis ab inuicem distincte. TSedecitra est. D. S. in proe nil passu,&Pfisin. t. ia. Elenchorum cum suis expositoribus. TPro cuius des
la ratione taedum primo, o Amphibologia accipis p , 'tripliciter U3 coissime, eo iter, re proprie. Coissime φ ph d' accipitur pro omni dubiosa sentetia: Se se est ebi, id qNi Giς omnes fallacias,ta in dictione, qi extra diutione. Cosmuniter vero adii pitur pro dubiosa sententia, q caussatur ex multiplicitate eiusdem ductionis, vel oratios
nis. Et isto modo est cois ad oes fallacias in dictione. Sed proprie accipitur pro dubia sentetia, quae pro uesnit ex multiplicitate orationis eiusdem per substatis . 5c modum proferendi Et isto modo eausat fallaciam specialem ad aliis distinctam videlicet fallaciam am
phibologis,q sie dissinis. Fallacia Amphiboloni est Falla ela
doneitas decipienda si actius sumas, vel est deceptio Amphio
170쪽
s passi iis sumatur , prouenies ex identitate orationis eiusdem secundum substantiam, et modum proferendi plura fgnificantis .iCausa apparentie eiusdem sal iacis est identitas orationis. Causa deffectus est plus ralitas fgnificatorum. Irseeundo sciendum,m huius fallacis ut dicit Tex. tres sunt modi. TQuorum prismus prouenit ex eo,* oino una, ct eadem oratio finsubsantia, A modum proferedi, plura significat principaliter propter diuersam habitudinem conlucti bis itum, manente tamen eadem constructione sicut hce erratior liber Arist. manente eadem conructione ppdiuersam habitudinem confructionis plura signin cate potest. n. intelligi sin habitudine efs ct' ad eam:
ει tune est sensus liber Arimi libet factu, ab Aristo. vel potest intelligi secundum habitudinem possessonis ad possidentem: et se est sensus liber Aris .i. liber qui possidetur ab Ama. unde Fin istu modum potestiormari paralogismus. Quicquid est Arici. possides ab Aricto sed is e liber es Aristo. ergo pollidetur ab Aris. No sequit quia in maiore istς gres Aristotelis
regitur ex vi possessionis in minore regitur ex vi essesctus causς em cientis. 7 Secundus modus. est quando una oratio irincipaliter plura fgnificat .ppter diuerssam cos ructionem, quia vi dictio potest construi cualia transtius ves intranstitit. sicut in ista oratione.
Quicquid videt aliquii hoe kidet, li hoc potest con frui intransit suc cum illo verbo videt, oc sic est salsar vel potest construi transti ut a parte post, cte sic est vel rarre est sensus Φ qui equid aliquis videt, videt hoc. s. quod videt,per quem modum,sic paralogieta Quies quid videt aliquis hoe videt, sed column atra videt alis quis:ergo columna videt. Sila hic Quoscunt volo
me accipere, ego volo,ut ipsi accipiat me, sed pugnarres volo me acciperet ergo volo, ut ipsi accipiant me.
Nimiliter hoe . Quod ut seit hoc scit scanum scit hoc
quis: ergo scanum scit, re per consequens est homo. ec sede sitibus. ertius modus puenit ex eo, I una oratio unum significat principaliter. Aliud vero trassumpti ue. sicut hse oratio, Litius aratur principaliter significat littoris scisionem, transumptius vero opes ris amissionem: propter quem modum. sic paralogis zatur, Quandocunm littus aratur,tetra scinditur, sed quando indocilis docetur littus aratur: ergo quando indocilis docetur littus scinditur. similitet fisc,Qui cum haurit aquam tribro aquam trahit, sed qua vult addiscere sne libro haurit aquas cribro rvrsto a vult addiscere sine libro trahit aquas. Simili est de ista oratione. Ille lauat laterem v eastigat mulierem, siue de ista Cattus amat piscem, sed non vult tangere flume.
Be se de similibus . Genio sciendum. et diuersias casuum facit sallaciam Amphibologis: oc in diuersias
Hiorum accidentium grammaticalium causant falla, vias aequi uocationis. Cuius ratio Doctoris est in litora talis, quia casus accidit dictioni se dum m costruitur eum alia dictione: unde diuersias casuum ad ora tionem perti net. sed alia accidentia accidui dictioni,
secundum m in se consideratur: ergo diuersias taliuaccidentium pertinet ad dictionem S per conse uesad fallacia aequi uocationis, quae habet fieri in die io, ne re non in oratione. oncluso responsalis, est Φfallacia amphibologi es fallacia in ductione specia lis ab alii, distineti. Que concluso patet per singulas
particulas. Nam et si fallacia patet per damnitione fallacis et, vero si fallacia in dictione, patet per hoc, habet tam apparentis ex parte ditionis, oc non ex
parte rei,ut satis supra dciti es, m vero si specialis ab esus distincta,patet per hoc,si habet causam apparea
tit specialem ab aliis distinctam, ut et declaratum . ni Kergo &c. m. autem stat tres modi huius fallacis pa, tet. Nam Luacia tua prouenit ex eo, q3 una oratio plura significat: ergo talis oratio plura principaliter Sumesola significat vel non. Si secundum: oc se est tertiu1. Si modorum primum: est dupliciter, quia vel talis oratio plura si amphibo. gnificat propter diuersam habitudinem eostructorsi manente im eadem construistione: 5c sic primus, vel plura significat propter diuersam constructionemre se esse dus modus. Et licet alii Doctores secunduPAm supradi tum tertium modum ponant, pro secudo in in nullo derogant doctrinς. D. S. quia ipsi conssiderauerunt modum,& ordinem eorum quatum ad significata: hie vero gloriosus. D. S. considerauit eosdem modos secundum modum smificandi, Oc eon fruendi. Et qjuis praedictum illud exemplum, videlicet Quoscum vellem me accipere et possit causare fallacia compositioni re diuisonis, ut infra patebinnotii est incoueniens,ς causet fallaciam amphibologit secundum diuersas eius consideratione quia in uno
et eodem paralogismo poliunt esse plures fallaeis siti Ldiuersas tame rationes, ut patebit infra. 7Dubitatur Dubbona primo de hoc sophismate, Qui dicit te esse de tetra dicit verum supposto, q, tu sis de Soncino, videtur m non sit verum, nam scunt dicit te esse de sontino, dicit verum, sed soncinum es terrae ergo quicunque
dicit te esse de terra,dicit verum. In prium arguitur. Nam una spes non constituitur ex altera, sicut homo
non fit ex asino, sed tu differs a terra specie: ergo u discit te esse de terra dieit falsum .pDicendum Φ sophis soluamma est simpliciter falsum, Ac probatio eius peccat per
fallaciam a in phibologiae in primo modo, ua de Soncino: ibi Soncinum construitur secundum habitu disnem ess efficientis instialis,locus. n. currit ad generationem actius,scut patet per Porphyrium, sed qu di
in concluson clergo tu es de terra, cons ruitur fim habitudinem cis materialis ex qua: unde ibi committit
haec fallacia in primo modo.Et hoc si cosideretur dis uersa habitudo constructibilium,quod di, qui a s ais tenditur ibi diuersa habitudo praeponis illius Dea
solute, sc peccat praedicta prodatio, sed fallacia aequi - . . uocationis in liminodo ut patet in Tex ATDubitae scdb de modis coibus huius fallacis 2 fallaciae aequis suocationis. Dicendu breuiter fim Pn m. i. Elencno, 'rum iv tres sunt modi coes umus . Quorum prim est qndietio vel oratio eadem fm stitiam re modum pro serendi principaliter plura significat. Secudus,
est qu diistio vel oratio eadem sin suliam, Oe modum Iroferedi unum principaliter, Oe aliud transumptiue ignificat. Tertius,est qradiistio, vel oratio simplici,
ter unum fgnificat, ex conluctione vero plura, ut suspra exemplificatum est. Ex quo patet, et licet aequis uocatio, re amphibologia habeant eosdem modos ccies habeant in spales distinctos, cum aequo cario hasbeat fieri in dictioner amphibologia vero in oratiosne. Et licet fallacia compositionis. 5c diuisonis hasbeant fieri in oratione, quae est eadem fm su tram, re non secundum modum proferendum non ra hoc sequitur m fallacia amphibologis ab eis no distinguas, quia habet fieri in oratione eadem fis su5am. R mo dum pro serendi ,ex quo patet solutio ad secundit araxumentum. TDubitatur tertio de hoc sophismate, Irubnam.
Qui dicit te esse incongruum grammaticum dicit verum etiam supposito, in tu scias ora regulas grammasticale H τ si verum. Nam quicunt asserit dicente lapis esse incorruum grammaticum,dicit verum, sed