장음표시 사용
361쪽
DE MOTIB. STELL MARTIS Causam quidem rei continet vera hypothesis latitudinis hac parthquinta stabilita: terminos vero maximarum latitudinum haud facili ut Geometrice inquisiveris, quam APOLLONIVS PERGAEVs inquisivit
Quemadmodum enim in hoc negocio stationum, nota quaedarae potest describi, qua noscatur locus stationum est autem ista, quando linea visionis Martis , Terra eunte, parallelos manet sibiipsi) : ex notavero, sine multiplici calculo , locus stationis a priori demonstrari ne quit, ob confusionem multarum causarum: sic etiam res habet in lati tudine, quaVis Vice, maxima. Nam tun C quidem est latitudo maxi ma, quando distantia Martis a Terra crescit vel decrescit eadem pro portione, qua crescunt Vel decrescunt lineae inclinationum Martis:&augetur latitudo, quando proportio distantia plus decrescit quam pro portio linearum inclinationis, aut quando illa decrescente haec contra crescit. Vicissim minuitur latitudo ; Vel quando plus crescit distantia Martis a Terra, quam lineae inclinationis, in sua quaelibet proportione ue vel quando distantia crescente, illae minuuntur. Haec autem promiscue fiunt jam in oppositione , jam ante, jam post ; prout oppositio vel in limitem inciderit, vel ante , aut post Iimitem. Haec ita sequi ex hypothesi hujus operis , probant meae Ephe merides. Anno MDC1 V, circa XXV Feb.Vel V1 Martii, fuit maxima lati tu do Borea, cum integro mense seqtueretur oppositio . Vicissim xxvii Sept.vel v11 Octobris fuit maxima latitudo Austrina , cum Mars inter quintilem & sextilem Solis versaretur. Rursum sine anni M D C v fuit maxima latitudo Borea, Sole a quintili ad quadratum Martis eunte. Et vicissim anno MDcv1 Julii fine , maxima fuit latitudo Austrina Sole iatrino Martis Versante. Anno vero MDCVII maxima Borea latitudo contingit paulo post conjunctionem Martis cum Sole. C A V s Α , Cur haec in veteri Astro a omia mira videantur, potissima in hoc est, quod PTOLEMAEVs , caeterique hunc imitati, motus intricatissimos,inclinationum, deviationum, refleXionum, confinXerunt. Cum enim haereret PTOLEMAEus in epicycli imaginatione ; primum atque Vidit, in oppositione cum Sole, quando Planeta videtur, exire illum in plagam unam: statim conjecturae indulsit, asserens, in conjunctione cum Sole, quando non Videtur, exire in plagam alteram; aut in uniVer' sum , contrarium ejus facere, quod videt illum in oppositione facere: scilicet ut aliqua esset compensatio & restitutionis aequalitas cohaeren tiaque cum Sole. Hoc Vero non est observando verum invenire, sed falsa concepta imaginatione observationes confingere. etsi condonandum est illi, qui paucas habuit observationes. Vide de hoc &Cap. X I V. Sed age videamus, an calculus noster reddat latitudinem diei X Atl-gusti observatam . Nam de Yxi Julij & XXV Augusti ejus anni jam certi sumus. Q bus enim observationibus calculus nititur, eas iciure praesentat. Igitur
362쪽
pΑRs v I LN T A . 331 Igitur D. x Augusti H. XIII M. XLV cor aputatur Ccc Cntricus Martis locus in ecliptica es. I. 18 κ; Sol 2 . 37. η 9 angulus ad Solem 3. 3.17; angulus ad Terram i8. et33 & Mars CX Galculo in I 3. X , cum Observatus sit in 1ῆ. 7 . κ ; δί quia g. o. 8 κ, locus orbitae, distat a ii. 3 ου per γ . s: Inclinatio igitur erit i. 46. 1ό. Ex hac bc duobus die is angulis, methodo cap. LXII. tradita, invenitur latitudo Visa ξ. 21. I . duo bus minutis et1am plus, quam habet observatio. Sed ne nobis insidietur anguli exiguitas , utamur quod Vult Methodus supra tradita distantiis veris Martis a Terra δc a Sole, se si eorum loco, Veris angulis. In schemate capitis X XVilics disierre CB, BA, a CL, LA. Et nostra methodus non dixerat ut C B ad B Α , sed ut C L ad L Α , sic esse sinum anguli L A B ad sinum anguli L C B . Sit locus ecli pticus g. i. 18. R, Martis sub λ puncto stantis ; κ locus Soli oppositus 27. 37. 49 didi. Ergo κ' S. 3. 29 , Θ λ I. ἡ . IS. Hinc, SI ex λ'κ redi O, datur κλ Vel C AL J. 2I. 3 , cui respondet Vera distantia L Martis ab A Sole. In triangulo igitur C A L , ex lateribus C A IOIOTI & A LI3816 r, dc ex angulo jam invento , quaeratur L C A. qui invenitur Ilo. 33. Complementum ejus est 27, cui respondet vera distantia L Martis a C Terra. Jam igitur per hos angulos operationis, invenio LCB visam latitudinem i. 19. Iό. quam proXime eandelata cum obserVata. Praestat igitur hypothesis, hoc opere constituta, hoc ipsum; cujus causam BRAHE Vs diligenter inquirendam monuerat, quodq, antiqua Astronomia tanto apparatu praestare non potest. Priestat inquam hoc ipsa sua simplicitate, dum plano eccentricidatur inclinatio seu obliquitas constanS,Caque Varie augetur Vel minuitur: non Vere,sed ratione Optica, prout Viius noster ad illam , aut in BRA Ago dc PTOLEMAo illa ad visum nostrum, appropinquaverit vel ab ea recesserita.
Demonstratur ex locis Nodorum , & inclinatione planorum MARTIS & eclipticae, consurgere CC- centricitatem MARTIS, non ex puncto medri
tro epicycli SOLIS sed ex ipse
363쪽
DE MOTI B. S T E L L AE M .L R T 1 SL TIM A primis respondent. Disputavi capite VI Physice, Negatis orbibus solidis, non posse eccentricitates Planetarum ab alio putacto quam ab ipso centro Solis consurgere. Demonstrationem rei Geometricam ex observationibus deductam distuli partim in caput XXII. XXIII.& LII. quibus locis me satisfecisse puto vel oculatissimis; partim Vero jam expediam. Primum per loca Nodorum. Demonstratum est capite LXi, extructa Martis eccentricitate ex ipso centro Solis, sive quod idem est, observationibus acronychiis ex oppositione Planetae cum loco Solis apparenti desumptis, Nodos cadere in partes , ex centro Solis oppositas,praecise admodum, id est, diametrum apsidum,& diametrum sectio
n1s planorum eclipticae dc Martis Concurrere, seu secare se mutuo in . Centro eodem, unde eccentricitas Computatur; in centro Solis scilicet. Quaeritur, si pro Solis motu apparente utamur medio motu, num &hinc Nodi futuri sint in locis, unde computatur eccentricitas, oppositisὶ Minime vero . Repetatur schema CO PERNICANUM capitis VI. Leos Vam κδ linea limitum, in F Dus αα non vero, ut cap. VI. linea si- dum in Σή R. Srgo ipsi κ. I perpendiculam ex κ , erit diameter 2NodorumL. Atquisi pro apparenti Solis,ummur medio,tunc pro κ nobis stertur δ , unde computatur eccentricitas. Igitur ex β , ibi κ perpendicularis,qua sit δρcadet in loca,ex Jpraecise oppositabas non cadet in loca i odorum; quia prior perpen
dicularis per κ, cadit in loca i odorum , quasverior en ipsa β ς, acto κ ς.
364쪽
p Α R s in V I N Τ A rLubet inquirere,quanti futuri sint anguli ad circumferentiam eccentri ci, connexo puncto κ Cum sectione ipsius δέ' & eccentrici circumferentiae. C m igitur si ς On I i. 1'ex si posito, Ο βχ κ in 1. 1 asciscitem erit JκLς angulus 4i .cumquesit β ς' ic rectuN,erit κβς si. Et cum κ β sit recentricitas Solis 3 9 o o,qualium orbis Terrae vel Solis IIo oo oos ut liti simus totis angulie ad ' κ so oo , ita Aous anguli β ad κς a I . In eadem vero dimens o-ne,qualis midiameter orbis Telluris erit Iooooo semidiameter orbis Martii ex cap. LIV.en a o . v lium igitur idiameter orbis a Martii eLI so ooo erit κς I 'o, ostendens ira suibus angulum, I. I. 3 3 . Totidem ergo gradibus & scrupulis debuisset Nodus evehens esse
loco anteriore, deprimens posteriore , si male a me factum esset , quod pro 'puncto PTO LEMA ICO, COPERN ICANO, BR ΑΗΕΑNo, elegi κcentrum Solis. Vicissim observationibus ad medium Solis motum expensis , sic assumpto puncto J, si male hoc fit, &si celigendum esset; oportet Nodum evehentem ex J inveniri loco posteriori, deprime tem priori, sic ut semicirculus Septentrionalis arcu g.3. curtatus sit . Videamus an hoc ita accidat. Capite igitur XI 1 crasse eXpensis ob servationibus , Mars anno MDXCV die XXV 1 II Octobris putabatut in Nodo fuisse. Tunc inventus es: locus eccentricus, ex BRAHEANIS aequationibus, quae nituntur puncto β, in I Sic MD Lxxxix die 1x Maji mane ponebamus Martem in Nodo altero descendente fuisse. tunc computavimus eX iisdem BRAHEA N is sequationibus locum Martis eccentricum IJ. Fit igitur, quod dictum fieri debere. Vno gradu dc 3 ininutis minus est in semicirculo Boreali. Quod si ac curatius, Ut cap. LXI,inspiciantur observata, Mars die uno dc horis xv serius in Nodum ascendentem incidit. Itaque ad locum eccentricum accedunt 3 o circiter minuta, ut sic cadat Planeta in I i 3 8. eccentri co motu . Igitur curtatio superioris semicirculi es 1.33 - - quamproxime
Stat igitur omnino punctum κ, repudiatur R. Nam cur diameter sectionis planorum non secabit diame trum apsidum in centro , unde surgit eccentricitas, sic ut supra i Quae huj us rei causa esset 3 Eadem demonstrantur etiam per inclinationen ta
planorum cap. LXI I. demons ratam,& per schema capitis x x. In venta ibi est inclinatio, hoc in angulut L A s, quo Borei se itis digressio ab ecliptica, ex Α Soles' citatur, 1. JO. ue. An utrumero M A quo limitis Austrini digresso ab ecliptica steritatur ex A Sole, in ventus in iis proxime aqualis silicet I. 3o. ει quo concludebatur, cum
anguli ad A supra s infra sint aequales , s linea per Α -
B. D. loca limitum eclipsica educta sit una linea quia in no plano ecliptica ; iritur es lineam alteram , ex Aru M.
limitra ipses ejectam , ese lineam unam, Et sic, quod subta cartis orbita comprehenditur, esse unum planum . Misid s non im
365쪽
non m κ prioris schemistis quod est A in posteriori sed iis ''ς hoc in instra A posterioris) esset communis io plano
rum: connexis L . M . limitibus cum aliquo puncto linea s 1,
infra A, esset angulus, quos ectatur ex illo puncto 1 B, minor; angulus,quo M 1 flectatur, majors duobus circiter minutis. Verum est, si nobis libertas relinquatur statuendi parallaxin pro lubitu magnam,facile dilui hujus capitis argumentationes. At Certu est ex documentis pluribus , non posse admitti parallaXin tam magnam , ut plane enervetur haec demonstratio. Cumque thema hujus capitis firmissime sit demonia stratum cap. LII , possem conVertere Vela ic ut non de monstraretur hoc thema eX negata parallaxi, sed ex positione hujus thematis, quod propriam habeta Cap. LII. demonsi rationem,negaretur parallaXiS , Ut Cap. LXIV. Vtrum facias, perinde est. Utrumque enim thema habet alias etiam demonstrationes. ' Mihi haec via primum occurrit, & placuit, ut consensum rerum Ostenderem
An inclinationes planorum Martis & eclipti Cae, Caesedem sint hoc nostro & PT OLEMAEI s culo. Vbi de eclipticae latitudinibus, deque inaequali Nodorum CirCultione.
ICTUM est Capite xiv , in unaqualibet periodo Martis, obliquitatem seu inclinationem plani Martii ad planum eclipticae manere FiXam. Oritur Vero dubitatio, an omnibus sqculis eadem sit, fixa, haec obliquitas. Causa dubitationis haec est. Demonstravit BRAHE Vs tomo primo Progymnasmatum fol. 233. stellarum Fixarum latitudines hodie esse alias, quam tempore PTOLEMAEI. hoc discrimine, quod stellae Boreales circa Solstitium aestivi inti auxerint latitudines, Australes eas diminuerint: & vicissim, circa Solstitium hybernum, Boreales stellae diminuerint, Australes auxerint latitudines : Ab his terminis, quo magis versus aequinoctialia punctiatur, hoc minorem accidisse latitudinis Variationem, adeoque proxime ipsa puta' ista aequinoctialia plane nullam. Hanc nostri temporis experientiam, ad nostra principia cap. LXIII. constituta sic accommodabimus. Sphaeram Fixarum immenso intervallo si1pra Planetas et ovari constat: itaque eandem liberam esse convenit ab iis motibus,qui Plane'
tis insunt. Id quidem CopERNicus simpliciter ponit, Fixas omni plane
366쪽
ΡΑRs in v I N T A . 3 istplane motu de loco in locum esse liberas , dc sic vere Fixas iisdem pera
petuo locis. Cum autem ecliptica sit circulus in sphaera Fixarum maximiis sub quo Sol nobis ex Terra perpetuo apparet , quemque is annuatim per currere videtur: sive Soli sive Terrae Competat motus iste; utrinque uni ex Planetis competit: ut ita Fixae non ipsae in se habeant eclipticae causam, sed tantum propter motum annuum sive Solis live Terrae circa
Ac cum inveniatur ecliptica sedes suas sub Fixis mutasse: non igi- tui' Fixae ab ecliptica sed haec a Fixis recessit. Carisam translationis hujus exhibent proculdubio principia nostra capitis LXXII. siquidem sana sunt. enim Sola ratione rapidissima intra uumstacium, quod Co PERNICO centrum e undiin, Planetas oleas per flectem emissam; erunt hujus gyrationis certi poli. Aschemate u
limo capitis LXI Iist corpus Solis I O, policon versionis A. E. quibus in Sphaera Fixarumsuperemi nent puncta F. G . Circulus igitur maximus corporis Solaris convolati 1 o ordinabitur sub aliquo rimculo maximo Fixarum,qui sit M L .um cum Ppro eul dubio unus sidem ub Fixis,polis F . G . cosian tibus , sic exigente dignitate ejus corporis , quod motum primo caeteris infert: Tianetae tamen inveniuntur diterses et adsiemutuo inclinatos obire cim culos, iis natura principiis, qua sunt explicata capite Lx1 11. Procul dubio igitur diversi Planetarum omnium circuli reficiunt hunc circulum Regium M L, a conversione corporis Solaris circasuum axem A s deseriptum: s adhuc quilibet tuebitur incligationem constantis quantia talis ; translatitiam tamen, quia experimur Abodos transferri.
Cum igitur N ecliptica sit unus ex Planetariis circulis, quippe Solis vel
Terra ; consentaneum in ,is hanc habere quandam inclinationem ad circulum regium M L , circulo maximo corporis Solaris 1 o inter Fixas des riptum.
uuid enim causi sit , cur cateri Planeta, alius alio declinet, la ecliptica, So lari Ῥel Terrestri itineri superflans , praecise cum hoc circulo Regio M L coincidat ZSit ergo concessum hoc eclipticam propriesic dictam inclinari ad regium
Hum circussum Solarem ue iaque repraesentetur nobis per circulum x A inter Fiaxas delineatum uesintque ejus toli A c . His obtentis , facile occasionem moeniamuae ,qua mutentur Fixarum latitudinest, quippe qua ipse mocis ratione,ab ipsa mera ecliptica computanturinon ab illo circulo regio Solari, hac renus coeno.
Nam ecliptica vere spropriesic dicta quod tantumsub ilia linea contingant ecli j, sub qua Sol incedit intersectione u odi communes cum uti cim
culo M L, quem mediam eclipticam dicerepossemus, transferentur non minusquam Nodi caeterorum Planetarum: obliquitate tamen maxima M M Qel Lquam metitur distantia polorum s A . G C, conflante sma manente, ut sis cateris Planetis. Nimirum, si centris p . G , flaciis F B, C C, coobntibus, ct
rixas. Cauta mutata ecli Ptic . Esse aliqr ameelipticam mediam. Ex pos oue mutabit seeli4pticae lac ui
367쪽
ubi se mutuo secent ecliptica vera di m dias Probabilis inquisitio eesiis plicae mediae. Allud arvi ε- tum pro ecli prica media.
D E M o T I B. STELLAE MARTI sce cribantur, in quibus polos ecliptica B. C. Amcumire ponamus e tunc omnino F circuluae xu,
sedis pristinas in phara Fixarum F M G , deseret, facietque siccessu seculorum, ut ubi olim limitem
Eoreum egit,prope easdem Fixas tandem limitem ustrinum cosiocet. In brevi vero seculorum numero sic erit. Limitra K. A . non longe a Fixit
suis progressi , insensibili aliquo variabunt earum
. latitudine s. Nodi vero aquali itinere progressi assis Fixis, evidentiu uarum Fixarum mutabsint
latitudinci:quia simus inclinationum in sine quadrantis , circa limitem , insen sibili, in principio tero circa Nodos , valde sensibin disserentia increscunt.
Hinc quia circa aquinoctia nulla sentitur mutatio latitudinum Fixarum, circa tero se titia satis notabilis, colligimus ne te, Limites latitudinum eclipticae esse circa ae ita inoctia, Nodos Circa solstitia . Erunt igitur pundia K. H.signa aequinoctiis propinqua. Similiter colligitur s hoc:cum eclipticae vera pars Torealis sera Borea, inecrescentibus latitudinibus Borealibus in V minis Cancro ue Boreum l turl ite me clipticae,aut in Libra esse,progredientibuae 2 Adis , aut in Ariete, retrocedentibus iisdem, quod e I verisimilius.
Nam N Luna Nodi retrocedunt , annis XIX et odiacum abflventes ue cum apstgaum progrediatur , annis viii ab luens. Cumque apogaeum Solis ,seu perihelium Terrae,sit in F ata, quare per caput L VII, diameter virtuos,eccentricitatem causans orrigiturin Solis corpuae, Terra in s versante. e sper caput LXIII etiam diameter ista virtuosa, qua latitudinem causatur,porrigitur in Solis corpus, Terra in limite tersante, qui erit per hoc caput Lxv 111 in Ariete. Ergo per idem caput LXIII, utraque virtuspoterit e ci ab eadem corporis Cellaris diametro . Hinc licet ratio- Cinari probabilite in 1 coincidere circulum hunc coecum seu
eclipticam mediam cum Vera nobiS nota.
Quod si omnium Planetarum aphelia ordinarentur in uno circulo maximo, possemus dicere, illum ipsum esse, quem hic quaerimus. quippe tunc de omnibus Planetis verum esse posset, Nodos ut hic in Telluris circuitibus competere in apsidas itaque utramque Varietatem,&eccentricitatis in altum,& obliquitatis in latum, ab eadem diametro virtuosa erici. quo pacto magnis dissicultatibus, quae nobis colite LXIII. relictae sunt, liberaremur. Et quidem apoga a Solis, Martis,Jovis, Saturni consentiunt medio criter. Omnium enim trium superiorum aphelia sunt in eodem semicirculo, simul in eadem plaga Septentrionis. Itaque in Libra esset verae eclipticae limes Austrin iis, & soreus in Y, quod congruit superioribus. Sed differendae si plenaria hujus rei consideratio, usque dum omni
iam Planetarum motus ad veram & nobis cognitam eclipticam exami nati fuerinta.
Porro huic opinioni de latente aliquo regio circulo, ex Sole inter Fixas propagato, testimonium praebet, ipsa etiam vulgo usitata obliqui-
368쪽
ΡARS V I N Τ Α. 32Itas eclipticae, quae ab aequatore computatur : quam rectius diceremus latitudinem aequatoris ab ecliptica. Est autem aequator circulus maximus corporis Telluris, medius interpolos conversionis diuina ae Telluris circa axem suum . Et tribuitur idem aeqtiatoris seu aequinoctialis no
men etiam illi tractui sphaerae Fixarum, qui quolibet si culo aequatori
terrestri superstat. Idem polorum nomen,punctis Fixarum iis quae polis Telluris quovis saeculo superstant. ΙHic igitur aXis,&circulus maximus inclinatus est ad eclipticam, aliisaeculis aliter. Quanto enirn hodie major est Borea latitudo Fixarum in Cancro, Australis in Capricorno, tanto minor est hodie latitudo aequatoris ab ecliptica, quam olim, quia in Cancro & Capricorno obliquitas haec est maxima. Olim quidem erat Σ3. 11 - Η: hodie est zi. Π- . differentia a. o . quanta est dc mutatio latitudinis Fixarum. Est autem consentaneum, circulum aequatorium cum axe suo dc
polis,perpetuo aequali δί fixo spacio declinaturum fuisse a polis eclipti
cae hujus AR, si ecliptica vera praecipuus esset circulus mundi. Quia vero ecliptica mutata, hujus etiam axis, & una aequatoris, cujus est iste axis inclinatio ad eclipticam variata est, ut quantum ecliptica a Fixis in Cancro recessit, tantum ad aequatorem accesserit 3 igitur aequator ad alium aliquem circulum videtur tueri inclinationem constantem. Magnam igitur causam, magnam dignitatem hujus coeci circuli esse opo tet. Itaque omnibus verisimilitudinibus consurgit nobis circulus aliquis regius L o M medius inter Planetarum circulos, ad quem omnes Planetae hic etiam Mars tueatur inclinationem constantem. Nec debet nos turbare Lunae eXemplum , cujus est ad eclipticam, non vero ad alium aliquem circulum maximum, dc olim,& hodie transposita ecliptica, constans inclinatio 1 graduum. Inter Lunam enim &Planetas caeteros ingens est discrimen. Caeteri orbes centrum mundi ambeunt. Lunae orbis solus sui crasse loquar est extra centrum,&transportatur de loco in locum. Illi communiter Solem circumeunt, Luna Tellurem. Illorum eccentricitates totaeque theoriae longitudinis 5 latitudinis a Sole consurgunt, Lunae a Tellure mobili. Illos Sol in circulum rapit, Lunam Tellus. Quid mirum igitur, si Luna latitudinum suarum limites, ad eclipticam luxatilem Fix, sub qua Telluris est circulus, constantes tuetur; caeteris Planetis hic ad alium aliquem circuluntainvariabilem, ut L o I M , respicientibus Θ Itaque nihil nos Luna debet, impedire, quo minus hoc credam HS. Hoc igitur recepto, Martis orbitam constanter inclinari ad circulum aliquem sub iisdem semper FiXis constantem ut L o IM, sequitur,
eandem Martis orbitam aliis s culis aliter inclinari ad eclipticam Ax, ut quae aliquibus sui partibus Fixas pristinas deserit, & ad alias transit. Hoc tamen sic sequitur, si recipiamus, Nodos Martis δί Nodos Telluris , hoc est sectiones , quas faciunt hae orbitae cum illo circulo coecoL o IM, non iisdem semper intervallis in coelo circumferri, sed alios aliis esse celeriores. Hujus rei genuinum exemplum jam positum est. Dum
369쪽
DE M O T I B. S T E L L AE M A R T I sDum enim aequator constantem tuetur inclinationem ad coecum hunc circulum I o 1 M, ecliptica pix interim translata: denique mutabilis est deprehensa aequatoris ab ecliptica declinatio.
Sit A po ecliptica media eupunctum,m quod incidit rediti e centro Solis per polum comporis Solaris duciti. Scribatur centro A ,stario A B, 23. 2 , vel non multo alio, circulin minor int B. C. Acapoli mundi Borealis Hepuniet, in qua incidit linea ex centro corporis Pellaris , per polum motin diurni, Vindem Testuris tanta , B tempore PTOLEMAEI, Ctempore Nos TR o. od si retrocedunt etiam eclipticae Nodi, necesse in mitem Boreumfatui Area Fixas in confinio e istis N Pistium. Aiam Fixarum Borealium in Geminis es Cancro creest latitudo, ut prius Hestam . Sumatur D punctum inter B. c. intermedium, fCULUS locum poli aquatoris tempore intermedio; sconnectantur A D . Cimul S igitur A D . continuatus transibit perspitium temporis intermedii. DRcatur ei ex A ad recisos Α Ε , qui continuatus transibit per aequinoctium vernum temporis intermedii. Ergo prope lineam Α Ε fuerit ἈαE polus circuli, kb quo orbita circuitusque Telluris ordinabatur olim. Et quia, in Ariete limcs Bore* , producatur igitur E A in parteου Α , ct juxta illam pro δ' a 'ib iiis duritam Astatur puritatum I infra. Polus igitur ecliptica Ttolemaica fuerit in 1. ii 'sitis Centro A a acto A i,scribatur circellus, in quo flvmaturalivdpunctum o Q qq Wxhi ςψ- pius ipsi C, quam e I i ipsi B . Sitque C ecliptica hodierna polus,distans ac Li. ζώT . I. 3 im ,cum I polrin ecliptica Ttolemaica diset a B 13. 1 s . Erit hac Theoria, mutata obbouitatis ecliptica , latitudinis Fixarum . nisi quod de dimen-αθ .: ἡ hone nobis non constat ipsius circelli o I. Alam illa quantitis Σό minutorum
.. ubina Et quia O MI poses cc tisae hodierna, s o C in principium Canori tenis i ἡ bi, g ' :st ergo C P pars octava circuli, s P medium Leonis , ubi hodie erit limes
moiu,,quod , a sartis Boreus. Continuetur P O ultra O; eique ducatur per i proximepara letos C I, paulo tamen vergens in consiquentia squia olim se vi h Iartis Ab
ne sub ipso B C Eeircello incedit , sea sub spiris apud Edepictis, singulis annis uisnam talem spiram, scoppositopNO, OPp sitam eonsimi. em describestinuatus utrinque adFixas
.. , Γά .ii, Fixis erat pa A pr moti r qNam hodie. , scontinuetur ultra 1 .s ex A circe 2. et I lus siribatur secans Po in F Gi in H. Sit autem circellus tantus, ut major
etudine,qua est Mna ex 'xis, qui corpus Solis, habet in sui medio. At idem axis Tel- Iuris successa seculorum deis scribit conos duos, verticib. in Soleaequali. hus, basi vero I I I. . I.
ςonus ςomp0- ulem pungitum Α, videretur polus tam artis proxime quievisse: quia i ii E sir i sit op quam . Si ponatur polus circuli ub quo Idanis circuitus ordinatur, hodie in s , olim in A . Erit horierna obliquitas u inclinatio plani Zgartiladeclipticam o F major, Ptolemai a I H minor ,'tamen . artia orbita poluges. p. circa A constanti intervallo A H, A F , ivisset ex Hin p. umquepolus orbita Martia satis magno arcu ab M in s iverit, seu in connituI. Causa cur tras latio NodoruΜartis tam tarda
Magnam quippe inaequalitatem motus Nodorum consequi necesse esst, si hoc verum est, polos singulorum Planetarum, polum aliquem
communem,tempore non eodem circumire.
370쪽
anomalia, Cujus negotium hul C plane simile est . D1X1 QUID sit consentaneum principiis, hoc opere constitutis, &quibus hypothesibus possit hoc praestari,vit inclinationes planorum aliis saeculis sint aliae. Videamus nunc Observata PTOLEMAEI. Cum enim Martis latitudo Borea sit cum corde Leonis, Fixa Boreali; Austrina cum stellis Capricorni Australibus; consentaneum est,idem accidisse latitudinibus maximis Martis, quod stellis illis, ut utraque creverit , quia illorum latitudines creverunt, nempe Boreales circa Solstitium stivum, Australes circa hybernum. PTOLEMAEVS igitur maximam Martis Borealem latitudinem observatam ait . 2 o. quae hodie est . 3Σ. Confirmat igitur hic nostram opinionem ; quia latitudinem maximam is scrupulis minorem exhibet hodierna, nodis in eadem cum hodierna proxime distantia ab aphelio permanentibus. At contra latitudinem Austrinam facit 7 proxime graduum, cum Sc hodie tanta esse possit, scilicet 1Σ . Igitur per ejus observationes in suspenso relinquimur. Nam quod haec 1Σ minuta attinet in latitudine Boreali , sciendum, ejus instrumenti partes minimas valere Iό minuta , dc plerunque ab ipso unius hujusmodi partis quantitatem in errore poni. Et inter Graecas notas, quae Σό citiae o minuta significant, eXiguum &lubricum est discrimen, sepe neglectum ab interpretibus ; etsi Arabs hic vertit Σo.
Nihil praeterea extat in PTOLEMAEo, quod nos manu ducere possit, ad judicandum de statu antiquo harum rerum. Nam observatio capite sequente LXIX CXaminata erroris arguitur. Cum igitur destituamur idoneis observationibu antiquitatis, cogit nos ipsa rei conditio, hanc de motu Nodorum disputationem, ut multa alia, relinquere posteritati;
si quidem Dgo placuerit justum humano generi spacium temporis in hoc mundo indulgere, ad residua ista perdiscenda.
Consideratio trium PTOLEMAICARUM
observationum & Correctio motus medii,
X ANΤI Q f ΙΤΑΤΕ Onalai, observationes s ellae Martis non plures quinque ex consignatis superstini; & una antiquisti Aristotele conscripta, qui Martem a Lunae dimidia
inritae parte obscura tegi vidit. At nec annus nec hora diei ad
dita. Inveni tamen longissima induecione per annos L, ab anno quindecimo ad finem vitae Aristotelis, non potui sie es e alio die, quam in vespera diei iv Aprilis, anno ante CHRISΤI Vulgarem epocham CCCLVII, cum Aristoteles XXI annorum audiret Eudo Xum, ut ex Secundam observationem a Chaldaeis ha-DIogene Laertio constat.