장음표시 사용
61쪽
p g R s PRIMA.b bis solidus jam velox jam tardus est. Quod Copernicus ut absuI- ci, 1 v. dum rejicit. Quod si virtus movens praesideret orbi solido undiquaque aequabili,
non vero nudo Planetae merito haec ut absurda dc ego rejicerem. At
quia solidi orbes nulli sunt, vide nunc concinnitatem Physicam hujus hypotheseos, si paucissima mutentu de quibus infra. Etenim statuit haec hypothesis quamvis ignaro Ptolemaeo duas Virtutes motrices, qui bus Planeta quilibet Vehatur. Harum alteram ponit in A corpore quod in reformatione Astronomiae ipsissimus Sol erit , eamque ait nit ut Planetam circumagat circa se jed gradus habere infinitos pro infinitis puniactis distantiae ab Α : ut, sicut est A D longissima, A p brevissima, sic Planeta
quoque sit in D tardissimus in F Velocissimus: dc in Universum, ut AD ad A s,sic tarditas apud D ad tarditatem apud E, ut infra prolixe demonstra bitur parte tertia. Alteram Virtutem motricein tribuit hypothesis ista Planetae ipsi, cui sufficit, ut Vel fortitudine angulorum, Vel intuitu crescetatis decrescentis diametri Solis,suos accestus vel recessus a Sole moderetur, faciatque disserentiam mediae distantiae a longissima brevissima aequalem ipsi A B . Itaque punctum C aequantis nihil aliud est quam compendium Geometricum computandi quationes ex hypothesi plane Physica. Quod si tamen via Planetae sit perfectus circulus, uti quidem Ptolernaeo placuit, oportet Planetam insuper& sensum aliquem
habere ejus celeritatis dc tarditatis,qua ipse provehitur ab altera eXterna virtute, ut ad hujus praescripta etiam suos accessus δί recessus sic modere tu ut iter ipsum D E fiat circulus . oportet igitur ei intellectum & affectationem circuli inesse, SC discrepare proportionem tarditatis & celeri tatis propriae a Virtutis extraneae gradibus. At si Astronomiae demon
strationes observationibus nixae testentur,viam Planetae non esse omni
no circularem, Contra quam haec habet hypothesis ; tum etiam Physica haec consideratio aliter instituetur, liberabiturque virtus Planetae his tam operosis requisitis. Sed revertor ad CopERNICVM. Is absurditatem j am supra ex sua sententia eXpiscatam fugiens,pro aequante alterum substituit epicyclum in hunc modum. Centro cc, inter Lo α β, quodsiit aequale si B o , ribatur
62쪽
Anomalia me dia est tempus Iapsum, ex quo Planeta in apogaeo fuit, artificialiter denominatum. Τotum enim lepus,quo Planeta ab apo seto in pog umTevertitur,instar circuli in gradus CCCLX divitiditur. Anomalia vera est arcus Zodiaei inter locum a pogaei di apparentem ex centro Zodiaci; locum stellae. Aequatio est disserentia utriusque anu inaliae.
DE M o T I p. s T E L L MARTIS ptereaque cum H γ in linea Planociis ε proximopuncto ipsis. eis cum β, α rectus, Tlanetasit in η puncto remotis ba δ' cenetro mavoris epicycli. Et hanc Copernici particularem hypothesin Tycho Brahe in particularibus religiti sesequitur.
Haec hypothesis Physice considera
ta,si solidos orbes concedas, UtCunque quidem habet : sin tollas orbes solidos, quod Braheus merito facit,pene impos sibile quid dicit. Praeterquam CIUm quod tres mentes agitatrices uni Plane tae adjungit, confundentur etiam alterae ab alterius motu & appulsu ad Corpus in α. nam ut quaelibet ad suum centrum nullo corpore determi natum praeterea etiam mobile respiciat, id ne cogitatione qui leni repraesentari potest. Praeterea dum Copernicus Ptolemaeum aequabilitate motuum superare nititur, ab eo vicissim perfectione itineris Planetarii superatur. Ptolemaeo enim Planeta perfectum Circulum corpore suo per auram aetheriam designat. Copernicus vero lib. V. cap. IV. fatetur, sibi viam Planet non esse circularem, sed excurre re ad latera: quod in hac figura facile destions fratur. IVa ιαε loco Planeta in apogae o,inter Vallum αδ orbis semidiametri eae tendas in m Θ sint parallelum agas Θ κ, circulus εκ ex Θ des riptus trans ibit quidem per ε s pus locum oppositum in perlaeo: at cum Lamga, rectam in loκ , s Planeta transeat per η, non mancit ergo in circulo εκ, hanc mi tam egreditur. Hanc exorbitationem itineris Planetarii a perfectione cisculi Ptolemaeus Copernico jure objecerit: ego non objicio. Nam infra demonstrabitur parte quarta, Physicis duab. Virtutibus potestate simpli Cibus admovendum Planetam concurrentibus necessario effici, ut Pla. laeta a circulo parumper deflectat, non eXcurrendo quide,ut in hac hypo thesi Copernicana,sed contrariam in plagam ad Centrum sic. ingredie i0. Quod si insuper Copernicus etiam illam suam libertatem constitii. endi proportiones epicyclorum retineat, fieri potest,ut tortuosa Planet via evadat, altior ante &post apogaeum quam in ipso apogaeo, depressi
or ante & post perigaeum quam in ipso perigaeo. qu0 Tychoni, quatenus hic Copernicum est imitatus, in
SED ne quidem simpliciter aequipollere binas has hypothesium formas demonstrabo numeris. Et PTOLEMAIcΑ quidem forma compendiosius lab ipso Ptolemaeo computari potest in hunc modum
diuae orbis. Vt ergo radius orbis ad simum pCA ACB ad sinuληCEB scum E C D aqua interrores Noppositos c E s es c ai
63쪽
j ctos,ergo C E B D C E rejectis relinque s ur CB EIn triangulo ergo E B A , au-- . iv. istisads datur cum lateribm circa ipsem Menim B Α Ε eccentricitas eccentrici,
, s Ῥero ent radius orbis. Secundum legem igitur hujus triangulorum forma
datur angulus BEA prius vero dabatur c E B . tota ergo C Ε Α aquatio dabitur. Vtemur autem numeris MARTIs motui familiaribus. invisenim Ptolemaeus C A dc B Α fecit aequales: Copernicus tamen hac lege solutus alias etiam proportiones adsciscit, quod & Tycho Brahe imitari instituit. Sit CB , B A Ia oo , qualium B E Io oo oo sit primo D C E r. cujuss HU ZOZII. Vi ergo Io oo oo adpo II, P o ad opinum a1rem I gr. mi . a. c. cili π C E B . Aufer a gr. re C B E gr. mi J c. cujusdimidium a gr. J7 min.3 sic quem arcum in iis D O . Et cum fit EB Ioo oo , B A vero Ia Coo,disserentia ' oo multiplicata in radium s
dio a in summam IIa Coo ,prodit o. quod multiplica insuperiorem tangentem 3 o . quod hic prodit silicet a' ba, id tangit in cum Ic gr. 9 min. sec. Hic ablatus a superiore dimidio ipsius C A E relinquit gr. a m sic.
nempe angulum B EA. T otus ergo C Ε Α HI gr. 2Jmin. in forma quidem PTOLEMAICA. In Cor ERNICANA quamVis ordinaria ratio quaerendae aequationis ex Tychonis i bulis Lunaribus tomo I. Progymnam
sinatum, & ex Copernico ipso patet,
utar tamen jam eXtra Ordinem ratione alia, quae accommodata est anomaliae
Copernicanae aquationis a Ptolemaica hoc loco I mun. sic saneperexigua Rubum iti P Τ o LEM At C A str CE sto. ergo , cum iE B rectiuου , s E BIoo oo oberit B C simus anguli C E B . qui fit gr. ao min. J c. giuare E B C gr. mis T c. quare E C II . Vt ergo E C Ud C A ,sic radius ad IoaIJ tangentem C Ε Α . Hinc aquatio C Ε Α eis II gr. min. ec. e se informaCO PERNICANA tota η δ, qua aequa e C tangeus, quia ηδαr eritus,s δα- radius. Srgo ηα PHI II gr. 23 min. D sic. Disserentia i m C. Ita Vides, quod aequationem eccentrici attinet, miniae vim aliquid deesse, quo minus hypothesium formae aequi polleant. DIs CREPANT tamen in distantiis Planetaea visu in α, p roptereaqueae in prostaphaeresibus annuis. Nam in forma Ptolem aica, ut sinus anguli AEc ad A c, ita sinus totus ad Az. quae fit quando DCE rrost shaere,
64쪽
est sto. At in Copernicana ii α secans est: anguli nec J scilicet roetorii Di rentia Σ spartici ilae. qtiae in prosthaphaeresi orbis annui paulo ma jus quid efficere possiant: ut infra parte quarta patebit. Possumus &illam minutulam aequationum disserentiam obliterareri, quam Brahelit eccentricitatem MARTis in forma Copernicana invenit Tormo, eam informa Ptolemaica statuamus Io Io3. Distantiae vero formae Coperni cante Ptolemaicis non possunt aequari,nisi aequatio 43 minutis varietur. In quadam aequipollentia tentata in hypothesi tabul sirum Lunarium TYCnosis duos illos epicyclos Copernicanos in talem eccentricurta Ptolemaicum cum aequatorio puncto transposui: nihilominus tamen de epicyclum addidi propter aliam peculiarem Lunae inaequalitatem. DENIQv E cum per caput secundum in hac forma Copernicana major epicyclus cum suo concentrico perfectissima aequipollentia possit transponi in eccentricum , cujus eccentricitas sit aequalis semidiame troepicycli majoris, superaddito ergo epicyclo minore ipsi huic eccem tro Copernicano nascetur ecoentrepi Cyclia , paria faciens ad unguem cum duplici epicyclo in concentrico, nec plus, hoc ipso ab eccentrico Ptolemaico cum aequante discrepans.
C A P V T V. Quatenus haec quoque dispositio orbium, aequan te vel secundo epi Clo Usa, re ipsa manens una d
eadem vel proxime una & eadem , diversa uno Seodem momento speetacula exhibere possit, pro ut Planetae vel in media vel in apparente oppositione Cum Sole observentiar.
65쪽
Ercentrici vox hie habet notionem singularem.
IT DVOBVs modis : uno, in quo aequipollent forma Ptole maica di Copernicana: altero, qui peculiaris est formae Co--ν- pernicanae ; quem ut alieniorem a nos ero instituto prius expediemus . manet enim dc propius apud sese quanta reliquuS. Centro γ, 'acio γ δ cribatur eccentrism, in quo αγ sit primo loco linea a dum s ot vises: continuetur hac in ε stque γ α quantitasse centricitatis vel radii epicycli Curem ninnajoris . nam de aequis posientia utrimque dictam e I in fine proximi a V. capitis. Ergo centro ε 'acio ε rabatur epicycim minor i s, cum e I centrum h us in g, sit Tianota in η incidens in lineam ε γ , c uti ε δ eccentricum percurrit non stella sed centrum epicyclisellami ferentis. Per caput tur 1 v. expresa hic e Isorma Copernica is na. Cui per caput iii. constituemψ altam in veritate seu in indicatione ipsi imi itineris Planetarii aequiposientem , d estamen apparentiae 3 idquepraestabimin tramlatione visis ex α . I I Possemis idem per finem capitis III. Giam manente visu in α, s tramlato eccentrico, linoisque parasielis manentihm, ut ita recentrici quantitate manente sit in flummodo varie tur. od autem jam in tu in sc per ciemuN, Sustepto loco vi in extra priorem lineam apsidum , quisit ', ut βλ γ sit quantit vi alia ab c γ, nou silicor eccentricitatis Celnotus idiametri epicycli majoris, et in per γ novam lineam V - - δ, s in δ' ribemuN epicyclum priori aqualem. 'amvis vero centrum epit cli hic sit in P apside, non tamen poneminiam Planetam in puncto proximo ut praus , sed considerato angulo εγδ, duplum ei patuemus angulum Θ δγ versis ε, s Plane tam in S locabimuου, quando episeolus est in P apsi de . sic enim codocaretur Planata , Giamsi vises in o f, epicyclus in Pessit. Hoc itaque pacto ad unguem eadem Veritas manet com positi itineris Planetarii, apparentia Vero mutatur . quando enim in clinantur lineae Visoriae, ut h1c Θ, α Vela η, α η tunc etiam in diversa loca sub Fiaeis incidunt . . OBIICIAs , Etiam cum visoriae lineae paralleli sunt, in diveriti loca. sub Fixis incidere, ; non igitur opus esse ad hoc, ut ad se mutuo incli-REsPONDEO. Verum quidem hoc est ue sed tunc interce
ptum spacium Fixarum inter utramque lineam penes visum non est sensibile, nisi distantia parallelorum sit ad semidiametrum Fixaru
In consideratione Physica , praeter ea, quae cap. III. dicta, hoc quo que ad impetrandam hanc itineris identitatem in Variata apparentia erit statuendum ; mentem, cui minor epicyclus est commisi iis, ad aliud punctum ambitus respicere quam mentem majoris epicycli. resti tuitur enim epicyclus major vel eccentricitas in secunda positione ad lineam β minor vero ad lineam cc ε, non per Visum tranSeunteuta , quia visus in secunda positione in ' ponitur, cum in prima positione visu in α constittito uter ue epicyclus ad eandem εοι restitueretur.
66쪽
Eeeentrici vox quid stignificet inposterum .
Non itaque simpliciter eadem forma hypotheseos Physice
manet, ut idem iter Planetae obtineatur. Quod si etiam in secunda positione idem imitatus fueris, restituen do utrumque epicyclum ad eandem lineam apsidum
ergo manente eodem CCCentrico utrinqUC, eodem etiam e
picyclio, situs Planetae in epicyclio erit alius atque alius un6& eodem momento . itaq; CXpressa eadem forma hypothe seos Ptolemaicae ad unguem in secunda positione,iter ipsum Planetae Variabitur. Hinc ergo inferetur infra; quando qui demprima Planetarum inaequalitas omnino salvanda sit per compositam hypothesin cap. 1 V .igitur laon posse fieri, ut pri ma inaequalitas expendatur aeque in media ac in apparenti Oppositione Planetarum cum Sole : nisi simul vel ipsa orbita Planetae si tu suo emoveatur dissementer a circulis theoriae Solis ) vel mutetur ser
m a Ptolemaica capitis IV. Atque hac forma transpositionis MAEsTLINVs es usus, cum in meo
Mysterio Cosmographico tabulam illam capitis XV conficeret. C0 perniciis enim, dum Ptolemaica in suam generalem hypothesium se mam traducit, fingit visum constitutum esse in puncto aliquo proximi Solem pene immobili, quod tota Solaris orbis eccs tricitate disteticentro ipsissimi corporis Solaris. Ego vero, dum Copernicum ad mean ejus libri materiam accommodo, opus habui diversa fictione. Visus enim ab illo puncto in ipsissimum centrum corporis Solaris per imaginationem transferendus fuit, atque inde scilicet ex corpore Solis) com putandi fuerunt abscessus corporum Planetariorum, in eodem quiden itinere, quod Copernici suppositiones efformabant. sed sui jam patis it non plane idem iter causa particularium temporum essectum est miliper hanc translationem lineae apsidum, disterentia tamen perexigua, liri illo quidem libello plane nullius momenti. ibi enim de solo situ itinoris agebatur, qui hoc pacto mansit. C AE T E R v M in sequentibus ad vitandam confusionem eccentrich
hoc Copernicanos quem non stella sed centrum epicycli describat nos amplius utar. Differt enim ab ipsissimo itinere Planetae, quod altius ii
in perigaeo, humilius in apogaeo. At voce ECCENTRICI porro Ut mur tantummodo in designando ipsissimo itinere Planetae, vel puncin cujus motu prima inaequalitas iii est. quo pacto tantummodo Ptolemaictum eccentricum vel proXime talem par est nos imaginati Ostensum enim est capite quarto, discrepaturum nostrum calculum rquationis Ptolernaicae formae innixum a Corernicano tantummoὸ duobus scrupulis , ubi maxime, . Tum autem facilior est modii
computandi in forma Ptolemaica primae inaequalitatis quam in Copci ni Cana. Denique haec Ptolemaica forma primae inaequalitatis ut elum ipsi rerum naturae, & sequentibus nostris speculationibus pari
tertia dc quarta, cst accommodatior. Propter aequipollentiam ver0, cuilubct, poteritis semper tunc quoque Copernicanum eccenti est cyclunt
67쪽
eselum, huc usque hoc capite quinto usurpatum, subintelligere . Ac et Do jam ad priorem instituendς prspositae aequipollentiae rationem, particularibuS authorum hypothesibus comm ena. quod in Ptolemaica forma prius demonstrabo.
Centro scribatur e centricus Dolemaism ι sis linea apsidum ι β, vj in α' puniatum aequatorium γ. Dum autem dico visum in cic esse , intelligo vel perfictionem, vel vere. Physice loquendo non tam visus incet collocandus est quam ipsa Virtus, quae Circuitum circa se conciliat Planetae
ne propinquitatis ad α, ut supra dictum. Connerita tur aliquod circumferentia punctum extra a dum lineam puta η cum γ, δ,ce. Vio, ut per hanc 'poth sim anguli ιι η per 'totum circuitum tanti proxime computari possis , quanti ob eroantur ex post certa tempora, qua metiatur angul- η γ ι aquai ter. Ostendetur autem postea parte secunda , quomodo per observation se ronomica s deprehendatur , quantus angul- η α ι cuilibet η γ ι debeatur. Rursim si oesis seu tirtuου movem in puncto extra lineam ι α quodsit deturque nobis, quod etiam in per e ronomicra observations certis temporibus certi anguli viseris sint deprehensi, hoc est, quantum quolibet tempore Planeta sub Fixis promoveri tideatur ex δ' in Quae . detur et iam hoc, quod hae in δ' apparitiones quadrenit in hypothesin conformempriori,
tantum quantitate eccentricitatis mutata. Cum autem certum sit, uno seodem tempore Planetam in caelo unum s idem iter conficere, non vero aliud
ob tanti α δ aliud ex o certum igituro hoc eis, non posie Planetam os vatori utrique s qui in α s qui in Oideri aqualis motin eodem tempore . Sit enam portio veri itineris Planetarii ι η atque Agud conficiis Aa neta certo tempore, puta diebus viginti. cum igitur α sit propius ι' quam mavor igitur apparebit ι η in α quam in δ' per demo rata Optica. ergo iisdem viginti diebus Tlaneta plus Oidebitur promotus ei qui in Oet quam ei quit cum quilibet Planeta perpetuo certum s eundem tuetur num rum dierum, quibus restituitur ad idem Fixarum puncisum, tarditatem contraria celeritate compenseri oportet. Cum ergo Planeta in portione ι η viariatur tardior ei qui in P, in alia igitur portione Arim qui in δ' videbitur te locior quam ei qui in α. Vnde si ut alio loco tardissimus appareat ei qui in Polio ei qui in re. Ipse tamen Maneta terissime non potuis nisi uno in locosua orbita tardisi mus esse .
HIS ITA praeparatis quaeritur, an unum S idem Verum in coelo Iter
68쪽
DE MOTIB. STELLAE NAR Tis Planetae quod praestipponitur ) utrasque apparitiones repraesentare possit & ei qui in & ei qui in α , utrique suas, & tales, quales Ptolemai
caecalculi formae utrinque Cola Cedunt & admittunt, .
Quod si Planeta in omnibus orbitae partibus aequalis celeritatis es set, responderetur per caput tertium, quod sic. Sed quia Planeta in no eccentrici loco tardissimus est Vera δί reali mora, in opposito velo cissimus, ideo respondendum, quod non plane. Causa liqc est, quod duae retardationes permiscen . tur; altera realis & Physici in uno eccentrici loco ue a tera Optica apparens in loco non jam uno sed ill6; qui a quolibet suscepto vi sus situ remotissimus est. quando ergo visin cet in linea am per β centrum e centriti s γ centrum aquantis is
sans oppo ta illi qua habere γ
Fixarum versis ι et regit. Ruando vero dis edit tisis ex hac linea ut in ch, tuti Vina recta ex per β centrum circuli ostendit tarditatis Optica locum η,cum s Physica in ι sit. Atque harum inaequalitatumstu retardationum alten alteram dilui accumulanturos in locum intermedium inter ut sex δ per linea ejicere: ur inpunctum Itaque siquis tali calculo uteraur,in quos a dum eccentrici linea, , γ tero linea eccentricitatis aequantis, tunc qui manente Planeta tero itinere ι η repraesentareruraliud in quam in Oc. nam
ei qui in Planem tardissimus esset in s ei qui in os tardissimus in ι. At non ta is quippiam in δ' repraesentaretur,quo er hypothes priori conformemsuprapo suilavimus repraesentari debere. LI serunt enim hypothesium forma eo,quod illae β, medium H in α γ quod sPhysica ratio postulos in o si viri in molem
hic vero δ centrum recentrici non esset medium inser δγ,nec linea recentricitat, uaequantis ut illic per visum δ' transi rei . quasi etiam transiror per δ' ut δγ,noo ilitamen secaret eccentricum in duo aequalia, quia non in centro J, ne paterunt isti Planetam in locis oppositis hinc tiarem tardissimum inde velocissimum . CVM ERGO Constet, manente plane eodem itinere Planetae in cae io, non posse plane eandem permanere formam hypotheseos, quaeritus amplius, Si instituatur eadem forma hypotheseos in ch, quantum mu'tetur iter Planetae a priori, SI quantum haec nova institutio hypothe seos ex cy Variatura sit priores apparentias in cf. Primo , colgo
tur centrum aequantis ex γ in lineam δ'β , s ipsi β γ aqualis far pira situs itineris Planeta rei manet, sed Tlaneta non in ι sed in η fu tar si tarditate P seca. Mutatur igitur in itincre Planeta quo mutari non pote li
69쪽
p Αχ η p R i u hi ri si a Drditas non ut Optica ad observatorum vi mnem quitur. Dias edicto Oiginti diebus d lanem idem iη itor conficerer, quod in a m in in P minis apparerra: mmm sipar ω h0Ms temporis consside res, vehementer tum babitur ratio applicationis carum ad parteου hujuae itineris, multoque magis in tartibus aliis, qua nora sunt interje za inter lineas ι η . Inprimis mutabituri sitis o sua aquationum qua titata Nombiliter ei qui in in hoc eripueris, Plata abium non in ι tardissimum ess oc e Is punctum aquantis in μ transtu
se ij. Duecta enim re 2a per γ, in circumferent punc tum ν, connexis αν, mi la hac aquatio α ν si aequalis priori αν γ' supra ν verse aeq&AD Uc in e- uni minorias, insta ν major r ut in η anguluου μ ηα multo e I minor quam γηα. Tum autem neque factum sic est, quod institu eramus. nondum scilicet prior forma hypotheseos plane Constituta est. J An mia
Vnde sequitur,multo naagis Vitiatum iri visui in re suam aequationem, Mquidem etiam maximam , propter auctam scilicet eccentricitatier . Non tantum igitur alio loco Planeta futurus est tardissimus quam pri iis, sed etiam alia quidem majore tarditatis verae mensura. Apparet itaque aequipollentiam nobis expetitam institui non posse trajecta linea apsidum CX. per ' centrum eccentrici. Cumque simul patuerit, quanti intersit ut idem γ punctum aequantis retineatur, Omnino Igitur aut hac perrumpendum aut nuSpiareta. 1 D p co futurum est, si ex δ' nova linea apsidum per γ antiquum aequantis p ctum trajiciatur, & nova hypothesis antiquae conformetur ξ scilicor, si centrum eccentrici ex δ in lineam δ γ transponatur, fiatque ut α δ ad β γ sic ch Θ ad Θ γ, & sit Θ, centrum eccentrici ξ Ni mirum hoc futurum est, ut non plane idem Planetae iter in coelo mane Scribatur enim ex eccent recin priori aequalis λ per re is
continus ur in circumferentim , hinc in ξ ο, s i inc in ρ π goganta igitur hi θ', tanta erils N ρ π s tanto propior fit Planeta in o ipsi β tanto que remotior in ρ ., quam si priorem e centricum decurri s . Se is in alial a Planeta fit tardis imus ius enim m ι am in κ. erit a s. Atque ex hac Contemperatione cilicitur, ut priori visui in et constituto relin uantur quam proxime suae visiones. quod quidem hic solum quaeri ur. Id autem jam numeris probabimus MAR Υ I s motui famitaribus, etsi paulo alios Braheus prodidit . quod nihil nos impediet, qui
ZAssumantur ista in δ' γ ι . Sit o α recentricitatis Sosis quantiam, qualium δ γ eccentricitas MARTIs soUS : anguluU αδγ ' min disserentia apo Pomm Solis N 4 utariis. ει tribus igitur datis N γα abitur,nova ilicet e Gartis et centricitas , eritque angulψ δ α In armis uod Ι'γ apogaeum prius a Cartis reponatur in as V. a min. I sic. Leonis , αγ novum a Cartis apogaeum carit ly ast gr. o min. c. Leonis. '
70쪽
Vt principium calculi inveniamus, quo investigetur, quantum visui ini mutentur suae apparentiae per transpositionem eccentrici exin πβ sic est agendum. ia γ est commune centrum in cujus circulo M tentur tempora; notre ergo γ ε ι momentum in utraque buthesi idem. Plan ta igitur, sis eccentricum ε ο decureri, erit tunc tu ε cum aquatione γ sin et centricum ι ξ decurris, erit in ι cum aquatione nulta, coincidentibus fissis diapparentis N γ ι medii motus. Rursum poct certum aliquod tempus, cu sfit mensura ι γ vel εγκ cui ad verticem constituitur ὀ γ α, qui jam inter tus est fgyri a min. sic. t momentum aliquod commune per γ κ ζd fgnatum. Erit igitur tunc Planeta per eccentricum ε o in κ carens aequationcta per ι ξ vero in t cum aequatione γζα. Ita semper Planeta utrinque e in linea ex γ ejecta , ejusque puncto, in quo secat alterutrum eccent, Cum . Quod si oculus esset in γ, nulla fieret apparentiarum diversitas, sim Planeta in σι esset sive . Sed quia visus in hoc schemate ponitur ab arti ficibus in J a me in et, quaeritur ergo, Quo loco circumferentiae distata tia eccentrorum in hac linea ex γ ejecta sit visui inis maxime sensibilis:
Vi Agasiissens bili concurrunt, tria. primum, ut distantiast i sit magna,quopacto circa οξ seu maxima. deinde,ut quam eripolin recite o im
tur visui in quomodo in t κs opposito loco evanesiit,per principia Optica in locis igitur intermediis infra ξ f supra ρ appares maxima. tertio, ut sit pira pinqua ipsi Aqua ratione supra est propior quam infra ξ, eo quod centrum a terius eccentrici ' ad dextras paris ipsius δ' declinor. quod si angulum re
ctum constituamur ad linea γ δpunctum γ, perpendiculari ex γ in circumst reutim Vecta quam proxime ad locum venerimus ubi maxima in haec an rentia. Tina , per γ perpendicularis ipsi δ'γ, qua sit σφsecans eccentricum Θ in συ reliquum in τφ sperpendicu ris demittatur ' . Idomento igitarγ r TLHeta erit in momento γ φ in υ s φ. Qusrenda est in primis quantitas υ φ. Connectatur si cum v s 8 cum φ. igitur in θὶ datur Θυ Iooooo,quia Θ es centrum eccentrici υ 'so γGZ II, ij Θ γυ re 7