Scripta quae manscrunt omnia

281쪽

ΕΡΙSTOLARUΜ IX. 6. 7. 265 publicae praeponendam putaverunt Quae igitur studia magnorum hominum sententia vacationem habent quandam publici muneris, iis concedente republica cur non abutamur Sed plus facio, quam Caninius mandavit is enim, si quid ego scirem, Togarat, quod tu nescires, ego tibi ea narro, quae tu melius scis quam ipse, qui narro. Faciam ergo illud, quod rogatus sum, ut eorum, quae temporis huius sint, quae tua' audiero, ne quid ignores. VII.

Scr. Romae mense Iunio R. u. c. 708.

CICERO VARRONI. Coenabam apud Seium, quum utrique nostrum iredditae sunt a te litterae. rusti vero iam maturum Videtur; nam, quod antea te calumniatus sum, indicabo malitiam meam: volebam prope alicubi esse te, si quid bonae salutis συν τε δε ἐρχομένω; nunc, quoniam confecta sunt omnia, dubitandum non est, quin equis viris: nam, ut audavi de L. Caesare filio, mecum ipse:

quid hic mihi faciet patri γ

itaque non desino apud istos, qui nunc dominantur,coonitare. Quid laesam tempori serviendum est is Sed ridicula missa, praesertim quum sit nihil, quod

rideamus:

Africa torribili tremit horrida terra tumultu;

itaque nullum est ἀποπροηγμένον, quod non Verear Sed, quod quaeris, quando, qua, quo nihil

282쪽

266 . TULLI CICERONIS adhuc scimus istuc ipsum de Baiis, nonnulli dubitant an per Sardiniam veniat illud enim adhue

praedium suum non inspexit, nec ullum habet do- ferius, sed tamen non contemnit. Ego omnino magis arbitror per Siciliam Veliam, sed iam sciemus; adventat enim Dolabella eum puto magistrum fore. πολλοὶ μναθηταὶ κρείσσονες διδασκαλων. Sed tamen, si sciam, quid tu constitueris, meum consilium accommodabo potissimum ad tuum; quars exspecto tuas litteras.

Sor in Arpinati pr. Non. Θxtil. R. u. o. 70s.

cMERO OBRONI. Etsi munus flagitare, quamvis quis ostenderit, ne populus quidem solet nisi concitatus, tamen moexspectatione promissi tui moveor, ut admoneam te, non ut flagitem misi autem ad te quattuor admonitores non nimis Verecundos nosti enim profecto os huius adolescentioris cadmiae Ex a igitur media excitatos misi, qui metu ne te forte flagitent; ego autem mandavi, ut rogarent. Exspectabam omnino iamdiu meque sustinebam, ne ad te prius ipse quid scriberem, quam aliquid accepissem, ut possem te remunerari quam suntllimo munere; sed, quum tu tardius saceres, id est, ut ego interpretor, diligentius, teneri non potui, quin coniunctionem studiorum amorisque nostri quo possem litterarum genere declararem. Feci igitur sermonem inter nos habitum in Cumano, quum esset

una omponius tibi dedi partes Antiochinas Dres a te probari intellexisse mihi videbar; mihi sumpsi

283쪽

EPISTOLAR IX. 7-s. 267 Philonis. ut fore, ut, quum legeris, uere nos id locutos esse inter nos, quod numquam locuti sumus; sed nosti morem dialogorum. Osthac in siem, mi Varro, quam plurima, si videtur, et de nobis, inter nos sero fortasse sed superiorum temporum Fortuna rei publicae causam sustineat, haecimi praestare debemus. tque utinam quietia mporibus atque aliquo, si non bono, at saltem certo statu civitatis haec inter nos studia exercere Possemus quamquam tum quidem vel aliae quaepiam rationes honestas nobis et curas et actiones darent; nunc autem quid est, sine his cur vivere velimus mihi vero cum his ipsis vix, his autem detractis ne vix quidem. Sed haec coram et saepius ingrationem et emptionem feliciter evenire olo tuumque in ea re consilium probo cura, ut

Scr. Romae mensemia n. v. o. 706.

DOLABELLA S. D. CICERONI. S. . . . et ullis nostra recte v. Terentia Iminus bello habuit, sed certum scio iam convaluisse eam praeterea rectissime sunt apud te omnia. Etsi nullo tempore in suspicionem tibi debui venire partium causa potius quam tua tibi suadere, ut te aut cum Caesare nobiscumque coniungere aut certe in otium referres, praecipue nunc iam inclinata victoria, ne possum quidem in ullam aliam incidere opinionem nisi in eam, qua scilicet ' se tibi suaders videar, quod pie facere non possim tu autem, mi Cicero, si has accipies, ut, sive probabuntur tibi

284쪽

268 . TULLI CICERONIS vive non probabuntur, ab optimo certe animo nododitissim tibi et cogitata et scripta esse iudices. Animadvertis Cn. ompeium nec nominia sui nec

rerum gestarum gloria neque etiam regum ac nationum clientelis, quas ostentare crebro solebat, esse tutum, et hoc etiam, quod infimo cuique contingit, illi non posse contingere, ut honeste est gere possit, pulso Italia, amissis Hispaniis, capto exercitu Veterano, circumvallato nunc denique, quod nescio an nulli umquam nostro acciderit imperatori. Quamobrem, quid aut ille sperare possit aut tu, animum adverte pro tua prudentia sic enim facillimo, quod tibi utilissi in erit consilii, capies. Illud autem a te peto, ut, si iam ille evitaverit hoc periculum et se abdiderit in classem, tu tuis rebus consulas et aliquando tibi potius quam cuivis sis amicus satisfactum est iam a te vel officio vel familiaritati, satisfactum etiam partibus et ei rei publicae, quam tu probabas. Reliquum est, ut, ubi nunc est res publica, ibi simus potius, quam, dum illam veterem sequamur, simus in nulla. Quare velim, mi iucundissime Cicero, si sorte Ompeius pulsus his quoque locis rursus alias regiones petere cogatur, ut tu te vel Athenas vel in quamvis quietam recipias civitatem quod si eris facturus, velim mihi scribas, ut ego, si ullo modo potero, ad te advolem. Quaecumque de tua dignitate ab imperatore erunt impetranda, qua est humanitate Caesar, facillimum erit ab eo tibi ipsi impetrare, et

meas tamen preces apud eum non minimum auctoritatis habituras puto. Erit tuae quoquo fidei et humanitatis curare, ut is tabellarius, quem ad tem181, reverti possit ad me et a te mihi litteras

referat. EP s, eontingit W.) eontigit . Vulgo.

285쪽

R. u. c. 70s.

Μ CICERO S. D. P. DOLABELLAE. Non sum ausus Salvi nostro nihil ad te litto irarum dare nec mehercule habebam, quid scriberem, nisi te a me mirabiliter amari, de quo etiam nihil scribonio me te non dubitare certo scio. Omnino mihi magis litterae sunt exspectandae a te, quam a me tibi; nihil enim Romae geritur, quod te putem scire curare, nisi forte scire vis me inter Niciam nostrum et Vidium iudicem esse. rofert alter, opinor, duobus versiculis expensum Niciae; alter, Aristarchus, hos ὀβελίζει. Ego tamquam critieus antiquus iudicaturus sum, utrum sint του ποιη- του an παρεμβεβλημένοι. ut te nunc dicere: hoblitusne es igitur fungorum illorum, quos apud Niciam, et ingentium ' cularum cum sophia septimae 2 Quid orgo tu adeo milia excussam SeVeritatem veterem putas, ut ne in foro quidem eliquiae pristinas frontis appareant Sed tamen suavissimum συμιβιωτην nostrum praestabo integellum, nec 00mmittam, ut, si ego eum condemnaro, tu restituas, ut habeat ursa lancus, apud quem litteras discat. Sed quid ago quum mihi sit incertum,

tranquillone sis animo an, ut in bello, in aliqua maiuscula cura negotiove versere, labor longius; quum igitur mihi erit exploratum te libenter esse murum, scribam ad te pluribus. e tamen hoc 3dire Volo, vehementer populum sollicitum fuisse

286쪽

270 . TULLI CICERONIS

de . Sullae morte, antequam certum scierit nune quaerere desierunt, quo modo perierit; satis putant se scire, quod sciunt. Ego ceteroqui animo aequo fero unum Vereor, ne hasta Caesaris refrixerit. M.

Ser. Asturae menso arti R. u. c. 709.

cIeERO DOLABELLAE S. Vel mo ipsius interitu mallem litteras mens

desiderares quam e casu, quo sum grarissime anflictus; quem ferrem certe moderatius, si te habΘ- rem; nam et oratio tua prudens et amor erga me singularis multum levaret; sed, quoniam brevi tempore, ut opinio nostra est, te sum Visurus, ita me affectum offendes, ut multum a te possim iuvari, non quo ita sim fractus, ut aut hominem me esse oblitus sim aut fortunae succumbendum putem, sed amo hilaritas illa nostra et suavitas, quRete praeter ceteros delectabat, erepta mihi omnis est firmitatem tamen et constantiam, si modo fuit aliquando in nobis, eandem cognosces, quam reliquisti. Quod scribis proelia te mea causae sustinere, non tam id laboro, ut, si qui mihi obtrectent, a te refutentur, quam intelligi cupio, quod certe intelligitur, me a te amari. Quod ut facias, te etiam atque etiam rogo ignoscasque brevitati litterarum mearum; nam et celeriter una futuros nos arbitror et nondum sum satis confirmatus ad scribendum.

287쪽

Sor. In Puteolano mense Decembri R. i. e. os.

cICERO DOLABELLAE. Gratulor Baiis nostris, si quidem, ut aeri cisalubre ruento factae sunt nisi foris te amanto tibi assentantur et tamdiu, vin tu ades, sunt oblita sui; quod quidem si iis eat, minimo miror caelum etiam et terra vim suam, si tibi ita conusniat, dimittore. Gratiunculam pro Deiotaro, quam requirebas, habebam mecum, quod non putaram: itaque eam tibi misi quam velim sic legas, uι -- sam tonuem si inopem nec scriptione magno peris dignam; sed ego hospiti vehor et amico minae. tum vota mittem levidonas crasso filo, tuismodi ipsius solentis e munera velim animo sapienti fortique ais, ut in moderatio et gravita aliorum infarus iniuriam. m.

Scr. Asturae menso Aprili R. n. c. Τολ

cMERO DOLABELLAE SAL. C. Suberatus Calenus et rusus est familiaris stri piae nostri familiarissimi peraecessarius is quum vitandi belli causa profectus aso in Hispaniam

eum M. Varrone ante bellum, ut in ea provincia osses, in qua nemo nostrum post Afranium super

tum bellum ullum fore putarat, incidit in ea ipsa

malis, quae summo studio vitaverat oppressus est enim bello repentino, quod bellum commotum Scapula ita postea confirmatum est, ompeio, ut nulla ratione illa miseria ras eripere posset.

288쪽

272 . TULLI CICERONIS 2 Eadem causa fere est . lanii Heredis, qui estitem Calenus, Leptae nostri familiarissimus. Osce

igitur ambos tibi sic commendo, ut maiore cura, studio, sollicitudine animi commendare non possim. Volo ipsorum causa, meque in eo Vehementer et amicitia movet et humanitas Lepta vero quum ita laboret, ut eius fortunae videantur in viscrimen Venire, non possum ego non aut proxime atque illo aut etiam aeque laborare. Quaproprax, Misaepe expertus sum, quantum me amares, tamen sic olim tibi persuadeas, id me in hac re maxime a iudicaturum. et igitur a te vel, si pateris, oro, ut homines miseros et fortuna, quam Vitare nemo potest, magis quam culpa calamitosos conserves incolumes velisque per te me hoc muneris quum

ipsis amicis hominibus, quum municipio Caleno, quocum mihi magna necessitudo est, tum Lepta 4 quem omnibus antepono, dare. Quod dicturus sum, puto equidem non valde ad rem pertinere, sed tamen nihil obest dicere res familiaris alteri eorum valde exigua est, alteri vix equestris; quapropter, quoniam iis Caesar vitam sua liberalitate concessit nec est, quod iis praeterea magno opere possit adimi, reditum, si me tantum amas, quantum certΘamas, hominibus confice, in quo nihil est praeter viam longam, quam idcirco non fugiunt, ut et vivant cum suis et moriantur domi quod ut enitaro contendasque vel potius ut perficias, posse enim te mihi persuasi , vehementer te etiam atque

289쪽

Ser. in Pompeiano IV. Non. Maias R. u. c. 710.

eMERO DOLABELLAE CONSUL SUO S. Etsi contentus eram, mi Dolabella tua gloria Isatisque ex ea magnam laetitiam voluptatemque cupiebam, tamen non possum non confiteri cumulari me maximo gaudio, quod vulgo hominum opinio socium mo ascribat tuis laudibus. Nominem conVeni convenio. autem quotidie plurimos sunt enim permulti optimi viri, qui valetudinis causa in haec loca veniant, praeterea ex municipiis frequentes necessarii mei; qui omnes, quum te summis laudibus ad caelum extulerunt, mihi continuo maximas gratias agunt negant enim se dubitare, quin tu meis praeceptis et consiliis obtemperans praestantissimum te civem et singularem consulem praebeas quibus ego quamquam Verissime possum respondere te, quae facias, tuo iudicio et tua sponte facere nec cuiusquam egere consilio, tamen neque plane aasentior, ne imminuam tuam laudem, si omnis a meis consiliis profecta videatur, neque Valde nego sum enim aristior etiam, quam satis est, gloriae et tamen non alienum est dignitate tua, quod ipsi Agamemnoni, regum regi fuit honestum, habere aliquem in consIliis capiendis Nestorem, mihi Vero gloriosum te iuvenem consulem florere laudibus quasi alumnum disciplinae meae. i. quidem 30 es , quum ad eum aegrotum Neapolim Veni88'm, quamquam erat oppressus totius corporis dolarium, tamen ante, quam me plane salutarit, homi Cicero' inquit, gratulor tibi, quum tantum Vales

290쪽

274 Μ TULLI CICERONIS apud Dolabellam, quantum si ego apud sororia filium valerem, iam salvi esse possemus Dolabelliis vero tuo et gratulor et gratias ago, quem quidem

post te consulem Solum possumus Vere consulem

dicoro deinde multa de facto ac de re gesta tua: nihil magnificentius, nihil praeclarius actum umquam, nihil rei publicae salutarius atque haec una

vox omnium est. A te autem peto, ut me hanc quasi falsam hereditatem alienae gloriae sinas cernere meque aliqua ex parte in societatem tuarurn laudum venire patiare. Quamquam, mi Dolabelita haec enim iocatus sum libentius omnes meas, si modo sunt aliquae meae laudes, ad te transfi1-derim, quam aliquam partem exhauserim ex tuis; nam, quum te semper tantum dilexerim, quantum

tu intelligere potuisti, tum his tuis factis sic incensus sum, ut nihil umquam in amore fuerit ardentius nihil est enim mihi crede, virtute formo sius, nihil pulchrius, nihil amabilius. Semper amavi,

ut scis, Μ. Brutum propter eius summum ingenium, suavissimos mores, singularem probitatem atque constantiam tamen Idibus artiis tantum accessis ad amorem, ut mirarer locum fuisse augendi in eo, quod mihi iampridem cumulatum etiam Videba1ur. Quis erat, qui putaret ad eum amorem, quem ergute habebam, posse aliquid accedere tantum accessit, ut mihi nunc denique amare Videar, antea

dilexisse. Quare quid est, quod ego te horter, ut dignitati et gloriae servias proponam tibi claros Viros, quod facere solent, qui hortantur neminem habeo clariorem quam te ipsum te imitere portet, tecum ipse certes ne licet quido tibi iam tantis rebus gestis non tui similem esse. Quod quum ita sit, hortatio non est necessaria, gratulatione magis