장음표시 사용
301쪽
ΕPISTOLARUMIX. 19. 20. 285Virum non eum, quem tu es solitus promulside conficere integram famem ad ovum affero, itaque usque ad assum vitulinum opera perducitur Blamea, quae solebas antea laudare, o hominem facilem o hospitem non gravemi abierunt: nunc omnem nostram de re publica curam, cogitationem de dicenda in senatu sententia, commeniationem causarum abiecimus, in Epicuri nos adversarii nostrio tra coniecimus, nec tamen ad hano insolentiam,so ad illam tuam lautitiam, veterem dico, quum in sumptum habebas, etsi numquam plura praedia habuisti. roinde te para: cum homine et edaciis tibi res os et qui iam aliquid intelligat, δήνιμαθεῖς tautem homines scis quam insolentes sint dediscendae tibi sunt sportellae et artolagani tui. Nos iam ex artis innuim habemus, ut Verrium tuum et Camillum qua munditia homines, qua elegantial
Vocare saepius audeamus; sed vide audaciam:
etiam Hirtio coenam dodi, sine pavone tamen in
Θ coena cocus meus praeter ius fervens nihil non
potuit imitari. Haec igitur est nunc ita nostra: mane salutamus domi et bonos viros multos, sed tristes, et hos laetos victores, qui me quidem e officiose et peramanter observant ubi salutatio defluxit, litteris me involvo aut scribo aut lego Ueniunt etiam, qui me audiant quasi doctum hominem, quia paullo sum quam ipsi doctior inde corpori omne tempus datur. atriam eluxi iam et gravius et diutius, quam ulla mater unicum filium. Sed
cura, Si me amas, ut valeas, ne ego te iacente
bona tua comedim statui enim tibi ne aegroto quidem parcere. Ep. 20 1. assero, itaque inan.). adfero; . . - Φk
runt nunc Crat.). a. non Μ. a. nam edd. Vett. B. . iam
302쪽
fere verborum meorum, ut scribis, fulmina' tum insanires, si consequi non posses quum ero etiam Vincas, me prius irrideas quam te oportet. Quare
nihil tibi pus si illud a rabea sed potius ἀπότευγμα meum. Verumtamen quid tibi ego videor in epistolis nonne plebeio sermone agere tecum 2 nec enim semper eodem modo quid enim simil6
habet epistola aut iudici aut concioni quin ipsa
iudicia non solemus omnia tractare uno modo pri-Vatas causas, et eas tenues, agimus subtilius, capitis aut famam scilicet ornatius P epistolas Vero quotidianis verbis texere solemus. Sed tamen, mi Ρaete, qui tibi venit in mentem negare apirium quemquam umquam nisi plebeium fuisse fuerunt enim patricii minorum gentium, quorum princeps L. apirius ugillanus, qui censor cum L. Semproni Atratin fuit, quum ante consul cum eodem fuisset, annis post Romam conditam CCCXII; sed tum apisii dicebamini. os hunc III sederunt in sella curuli ante L. apirium Crassum, qui primus apisius est vocari desitus is dictator cum L. Papiri Cursore magistro equitum factus eat annis post Romam conditam CCCCXV. et quadriennio post consul cum K. Duilio. Hunc secutus est Cursor, homo valde honoratus deinde L. aso aedilicius inde multimasones. Quorum quidem tu,
303쪽
ΕΡISTOLAR HX. 21. 22. 287nium patriciorum, imagines habeas volo. Deinde Carbones et urdi insequuntur: hi plebeii fuerunt, quos contemnas censeo; nam praeter hunc C. Carbonem, quem Damasippus occidit, civis e re publica Carbonum nemo fuit. Cognovimus Cn. Carbonem et eius fratrem scurram quid iis improbius de hoc amico meo, Rubriae filio, nihil dico. ros illi fratres fuerunt, Cn. M. Carbones Marcus . Flacco accusante condemnatus est, fur magnus, ex Sicilia Gaius accusante L. Crasso cantharidas sumpsisse dicitur is et tribunus pl. seditiosus et . Africano vim attulisse existimatus est hoc Vero, qui Lilybaei a Ompeio nostro est interfectus, improbior nemo meo iudicio fuit iam pater eius accusatus M. Antonio sutorio atramento absolutus putatur. Quare ad patres censeo revertare plebeii quam fuerint importuni, Vides.
CICERO PAETO. Am verecundiam, ' vel potius libertatem to 1 quendi. tqui hoc Zenoni plaeuit, homini mehercule
acuto etsi Academiae nostrae cum eo magna rixa est; sed, ut dico, placet Stoicis suo quamque rem nomine appellare. Sic enim disserunt: nihil esse obscoenum, nihil turpe dictu nam, si quod sit in obscoenitate flagitium, id aut in re esse aut in verbo nihil esse tertium. In re non est. Itaque non modo in comoediis res ipsa narratur - ut illo in Demiurgo:
304쪽
288 . TULLI CICERONIS modo forte nosti canticum, meministi Roscium ita, destituit nudum .... Dius est sermo verbis tectus, re impudentior . sed etiam in tragoediis quid est enua illud quae mulier una2 quid, inquam, Stusurpat duplex cubila p
Virginem me quondam invitam per vim violat Iuppiter. Bene violat' atqui idem significat, sed alterum nemo tulisset. Vides igitur, quum eadem res sit, quia Verba non sint, nihil videri turpe. Ergo in re non est multo minus in verbis; si enim, quod verbo significatur, id turpe non est, Verbum, quod significat, turpe esse non potest. Anum' appellas alieno nomine cur si turpe est, ne alieno quidem si non est, suo potius Caudam antiqui pinnein Vocabant, ex quo est propter similitudinem,penicillus' at hodie penis' est in obscoenis. At vfro is ille Frugi in Annalibus suis queritur adolescentes peni deditos esse' Quod tu in spistola appellas suo nomine, ille tectius penemq; sed, quia multi, factum est tam obscoenum quam id verbum, quo tu usus es. Quid, quod vulgo
305쪽
ΕΡΙSTOLARUM IX. 22. 289 dicitur, quum nos te voluimus conVenire ' num obscoenum est Memini in senatu disertum com Sularem ita eloqui: ,hanc culpam maiorem an illam dicam γ' potuit obscoenius 2 Non obscoenin inquis; non enim ita sensit f. Non ergo in verbo est; docui autem in re non esse nusquam igitur eSt. liberis dare operam quam honeste dieitur 3 etiam patres rogant filios eius operae nomen non
audent dicere Socraten fidibus docuit nobilissimus fidicen is Connus' vocitatus est num id obscoenum putas Quum loquimur hemis , nihil flagitii
dicimus at, quum bini ' obscoenum est. Omeris
quidem inquies. Nihil est ergo in Verbo, Doniam et ego Graece scio et tamen tibi dico bini idque tu facis, quasi ego Graece, non Latine,
dixerim. Rufo et menta' recte utrumque Volomeniam pusillam ita appellare, ut rutulam' non licet Belle tectoriola dic ergo etiam pariment cisto modo non potes. Vide igitur nihil esse nisi ineptias turpitudinem nec in Verbo esse nec in re itaque nusquam esse. Igitur in verbia honestis obscoena ponimus. Quid enim non honestum verbum est ,divisio at inest obscoenum, cui respondet intercapedos . Num haec ergo ob- acoena sunt Nos autem ridicule si dicimus hille patrem strangularis , honorem non praefamur sinde Aurelia aliquid aut Lollia, honos praefandus est. Et quidem iam etiam non obscoena Verba
pro obscoenis sunt , 'hauest' inquit, , mpudenter, isdepsit multo impudentius atqui neutrum est
306쪽
290 . TULLI CICERONIS obscoenum. Stultorum plena sunt omnia: testes verbum honestissimum in iudicio, alio loco non nimis; et honesti colei Lanuvini Clitemini non honesti. Quid ipsa res modo honesta, modo turpis suppedit, flagitium est iam erit nudus in balneo, non reprehendes. Habes scholam Stoicam: ὁ σοφὰς ευθυρρημοwiσει. Quam multa ex uno verbo uolo adversus me omnia audere gratum est: ego servo et servabo, sic enim assuevi
Hatonis verecundiam itaque tectis verbis ea ad te scripsi, quae apertissimis agunt Stoici; sed illi fiam
crepitus aiunt aeque liberos ac ructus esse opor
tere honorem igitur alendis Martiis. um diligo et valebis. XXIII.
Scr. in Cumano post V Kal. latercal priores R. u. c. 708.
e1cERO AETO.Ηεri vini in Cumanum cras ad te fortasse, sed quum certum sciam, faciam te paullo ante certiorem etsi M. Caeparius, quum mihi in silva Gallinaria obviam venisset quaesissemque, quid ageres, dixit te in lecto esse, quod ex pedibus laborares; tuli scilicet moleste, ut debui, sed tamen constitui ad te venire, ut et viderem te et viserem et coenarem
sis su edit si vulgo; 8 pendet,. su edet B ), . est .). turpis. . ., . Sti. 5. Si ego W.). est. Ego vulgo. - igitur landis μ. s. h. vulgo. Exeidit aliquid in hanc sententiam iis praefari nihil opus es vel
recte non praefantur, et praeterea aliquid, unde penderet d. Mart. nisi auditur hae litterae datae Mint et ad M. post vadebis eat transponendum. p. 23. m. cras . . O t δ' ed quum . . . cert. rati M.). , . . . Ortarae. Sed . . eertiorem. Etsi vulgo '
307쪽
EPISTOLARUM IX. 22-24. 291 etiam non enim arbitror cocum etiam te arthriticum habere. Exspecta igitur hospitem quum bnime edacem, tum inimicum coenis sumptuosis.
Scr. Romae exeunte mense Februtari R. u. c. 711.
cICERO AETO S. D. Rufum istum, amicum tuum, de quo iterum iam Iad me scribis, adiuvarem, quantum possem, etiamsi ab eo laesus essem, quum te tanto opere viderem eius causa laborare quum vero et ex tuis litteris
et ex illius ad me missis intelligam et iudicem
magnae curae ei salutem meam fuisse, non possum ei non amicus esse, neque solum tua commendatione, quae apud me, ut debet, valet plurimum, sed etiam voluntate ac iudicio meo. Volo enim te scire, mi aete, initium mihi suspicionis et cautionis et diligentiae fuisse litteras tuas, quibus libraria congruentes fuerunt aliae postea multorum: nam et quin et Fabrateriae consilia sunt inita de me, quae te video inaudisse, et, quasi divinarent, quam iis molestus essem futurus, nihil aliud egerunt, nisi me ut opprimerent; quod ego non suspicans incautior fuissem, nisi a te admonitus essem quamobrem iste tuus amicus apud me commendatione non eget. Utinam ea fortuna rei publicae sit, ut ille ' meum gratissimum possit cognoscere Sed haec hactenus. e ad coenas itare desisse moleste fero magna enim te delectatione et voluptate privasti deinde etiam vereor, licet enim Verum dicere, ne nescio quid illud, quod solebas. dediscas et obliviscare, coenulas facere;
308쪽
nam, si tum, quum habebas, quos imitarere, non multum proficiebas, quid nunc te facturum putem' Spurinna quidem, quum ei rem demonstrassem et vitam tuam superiorem exposuissem, magnum perbculum summae rei publicae demonstrabat, nisi ad superiorem consuetudinem tum, quum Favonius flaret, revertisses hoc tempore ferri posse, si sorte tu frigus ferre non posses. Sed mehercule, mi Rete, extra iocum moneo te, quod pertinere ad beate vivendum arbitror, ut cum Viri bonis, iucundis, amam tibus tui vivas nihil os aptius vitae, nihil ad beato vivendum accommodatius nec id ad voluptatem refero, sed ad communitatem Vitae atque victus remissionemque animorum, quae maxime sermone efficitur familiari, qui est in conviviis dulcissimus, ut a temtius nosset quam Graeci illi συμπύσια aut συνδειπνα, id est compotationes aut concoenationes, nos ricon vivia s, quod tum maxime simul vivitur. Vides, ut te philosophando revocare coner ad coenas cura, ut valeas id foris coenitando facillime consequere. Sed cave, si me amas, existimes me, quod iocosius scribam, abiecisae curam rei publicae. Sic tibi, mi Ρaete, persuade, me dies et noctes nihil aliud agere, nihil curare, nisi ut mei cives salvi liberique sint: nullum locum praetermitio monendi, agendi, proridendi hoc denique animo sum, ut, si in hac cum ab que administratione vita mihi ponenda sit, praeclaro actum mecum putem. Etiam atque etiam vale.
Sor. Laodiceae mense Februario post Id. a. u. c. 701.
CICERO IM ΡΑΕΤΟ. Summum in duos litterae tuas reddiderunt: plane nesciebam te tam peritum esse rei militaris;
309쪽
EPISTOLO IX. 24. 25. 293 Pyrrhi te libros et Cineas vide lectitasse. Itaque obtemperare cogito praeceptis tuis, hoc amplius, navici darum habere aliquid in ora maritima contra equitem arthum negant ullam armaturam meliorem inveniri posse. Sed quid ludimus nescis, quocum imperatore tibi negotium sit: παιδείαν κυρου, quam contrieram legendo, totam in hoc imperio
explicavi. Sed iocabimur alias coram, ut spero, brevi tempore nune ades ad imperandum vel ad parendum potius, sic enim antiqui loquebantur. cum . Milo, quod scire te arbitror, mihi summus usus est, valdeque eum diligo quum propter sumiam probitatem eius ac singularem modestiam, tum quod in iis controversiis, quas habeo cum tuis combibonibus Epicuriis, optima opera eius uti soleo. Is quum ad me Laodiceam venisset mecumque ego eum esse vellem, repente percussus est atrocissimis litteris, in quibus scriptum erat fundum Hercul nensem a Q. Fadio fratre proscriptum esse, qui fundus cum eo comminis esset. Id Μ. Fadius pergraviter tulit existimavitque fratrem suum, hominem non sapientem, impulsu inimicorum suorum e progressum esse. Nunc, si me amas, mi aete,
negotium totum suscipe molestia Fassium libera. Auctoritate tua nobis opus est et consilio et etiam
gratia: noli pati litigare fratres et iudiciis turpibus conflictari Matonem os ollionem initaeos habet
Fadius. Quid multa non mehercule iam perscribere possum, quam mihi gratum feceris, i otiosum Fadium roddideris id ille in te positum esse putat mihique persuadet.
310쪽
Scr. Romae mense Octobri a. u. c. 708.
CICERO PAETO S. D. I ccubueram hora nona, quum ad te harum exemplum in codicillis exaravi. Dices: ubi2 Apud Volumnium Eutrapelum, et quidem supra me Atticus, infra Verrius, familiares fui. Miraris tam exhilaratam esse servitutem nostram Quid ergo clam te consulo, qui philosophum audia . Angar excruciem me quid assequar deinde quem ad finem 2 Vivas', inquis, , n litteris quidquam me aliud agere censes aut possem vivere, nisi in litteris viverem Sed est earum etiam non tietas, sed quidam modus a quibus quum discessi, etsi minimum mihi est in coena, quod in unum ζητηεια Dioni philosopho posuisti , tamen, quid potius laciam, priusquam me dormitum conferm non reperio. Audi reliqua inti Eutrapelum Cyineris Rccubuit. In eo igitur inquis, convivio Cicero ille, quem aspectabant, cuius ob os Graii ora obvertebant sua γ Non mehercule suspicatus sum illam afforo; sed tamen ne Aristippus quidem ille Socraticus erubuit, quum esset obiectum habere eum Laida: habeo inquit, non habeor a LaideJ Graece hoc melius tu, si voles, interpretabere, me vero nihil