장음표시 사용
51쪽
iroque conpie intelligendum ..At vero nullus dubitationi locns . Aeque apud Romauosa, alque apud Ilubraeos uterque convenire in nautii inmiti in dicebatur. Aucior mihi Servius b cujus sunt haec urba , Θ.ιE res ad surreatas nuptias pertinet , quibus Frum Nem, Ut Flaminicam in matrimonium necesso est Conoenire. Scien Eum t En, in hac conoentione Aeneae inque Didonis etc. Ite que haec , Mos πιιd oeleres fuit FLAMINI et Frominiae, ut per fa/τcιιtionem inciniustas CONVENI RENT.Plu t. antequam alio itine halieam , stud subjicere , quod mox in relu crit. Materiain. ac matrona id habent commune , ut utrisque tu matrimonium conveniat, quod utraque matrimonio iuu- sutur Sed haec lumen tantuin tu matrimonium convenit, illa etiam tu manum . Apivisite Gellius de matresainitias , Quoniam non in miati imonium fantum . sed in familiam quoquct mariti ucvissct . adeo te monitum volui , ne , si ubi scriptum rePerias , mulierem numicise in matrimonium , temere putes . eam in manum nDR u Uuisse . Quo Sic seu lias , necesso est , ut vel ea formula Partim lom fiantum , aliamve similem habeat adjunctum , via ita P tu let contextus ipse Orationis . At quibus modis eou Veuire in manum dicebatur uxor 3 CD --tione conventum in manuis , ambigit nemo . ' citruro c , Scr- tu db , et Boethius e) id diseriissime docent . Idem de usu Tullius tradit si .. Verita ejus sunt, In manum conuencrat. Nut c
um . Sed qtulero, usu coemtione. Si Praeter usuiu , et UcintiOilem illius suissot modus quo in manum conveniretur , tu M. Hussa erat Cicero , ut tacere de eo omnino nou Potui Ssct . At ei . Ulpianus fg Tarro . inquit, conomi ur in moriu- . FarrisDDu meminit Cicero : contra Ulpianus sarris tantum meminit , nouilem usus , aut e tutionis . Longe alia Servio mens fuit . Is h tribus modis suctas cilini nuptias ait..usu. Pirre , et coemtione : sed Demitoni tanti ut trihuit eonvetitionem in manum. Idcin Cum Serin
his In Ado . oentes altero. In lib. 4. Aeneid. I 3. Pro Hac. cv. 34. n. 8 . in lib. r. Geom. M. et in lib. 4. Aoniad. M. to .
52쪽
' . . . 33 hsus a putant. De Ulpians primum dicam . Eius locum nune Ron extare integrum rectissime suspicatur Mazochius b . Et quis adduci potest , ut credat Ulpianum de solo sarre loquutum sub Titulo de his, qui in manu sunt, qui multo latius patet . Is Titulus argumento est mihi mutilum esse fragruentum illud, quaeque de coemtione, atque usu porro addiderat actus, ea temporis injuria intercidisse. Ad Tullium venio , qui usu conventu in inquit in manum: quod negare Servius videtur, et ex sententia Sigonii ali rumque Boethius certe negat. Eos in concordiam hoc i acto addu-
scriptum. Cicero de uxore loquitur jum usucapta , nempe de ea , quae per annum integrum fuerat cum viro : Servius , et Boethius de ea , quae nondum sucrat anno uno apud Virum , sive quod annus a contractis nuptiis non esset adhuc dilapsus , stuc quod toto trinoctio abnoctasset a viro . Reliqua nunc est disputatio de sarre, quaa et uberior , et subtilior est . Farreatas rixores in potestatem virorum transisse multi aiunt: negant vero multi. Novissime in hoc argumento versati sunt
Heineceius se et Matochius f) , quorum hic posteriorem Seu-tentiam, ille luctur priorem. Hei neccius proauctis Dionysii ver-
his ostendit sareealam uxorem parti ei pem fuisse sacrorum viri :tum h ex ea sacrorum communione transitum uxoris inseri in sa miliam ac potestat Pm viri , laudatque in eam rem Pauli locum i , et formulas illas apud Ictos protritas , in parentum Sacris e cCoustitutum , in gentem et sacra alicuius irreusino , stareis P rernis absoloi etc. optima sane ratio. Sed de Dionysio mox latius.
Ait etiam Ilei neectus auctores omnes fateri uxorem fur-reatam Conoenisse in manum : mantiva oero in jure si sciat e Potestiatem : quod et tralatilium esse inquit, et ex Gellio , Ulpiano , et Servio confirmat. Posterius hoc plusquam manifestum est: prius illvd ab Heineeeio confidentius dicium ; plane enim Tullius Nota ait uxores sarre in manum convenisse ; neque id Servius ait: et Prope abest, ut negent : quin Sigonio , Pithaeo , ct Mazochio auctori hus id Boethius aperte negat , ac Maetochio inteiPrete etiam Servius . Sed de Boethio ac Servio itisea . Certo Heliae ius tanquam indubium supponit confarreatione conventum iu manum : de εeo aulem disputat , num quae uxor sarre convelliebat tu manum E - viri,
53쪽
viri, ea in viri potestatem cederet: Piod perinde est, ae si quis daeo quaerat, de quo non ambigit. Jatu de Tullio, qui usu quidem
et coenitione conventum inquit in manum, silet sitatem omnino da farre , sic coniicit Nein cius coemtionem in confarreatiouo adhibistam , veluti accessionem : quodque ita viderentur ii ritus non diaversi inter se, eo factum, ut omiserit Cicero eo farreationem. Sed vix est, ut Heincccii conjectio Consistat; primum enim quo auctoro ait is confarreationi coemtionem accessisser Plane nullo : deinde quisuit istius accessionis sinis 2 Num is, ut vir quas uxoris erant, ea liaberet omnia nomine dotis , haec autem in illius familiam transiret At judicio Ilesneccii hic idem erat consari cutionis essectus, ut prorsus inutile esset superaddere coemtionem. Num alius 3 At cedo quis 3 Ego nullum invenio . Ac de Heincccio salis . Cl. MazOcbius primum verba illa Boethii in medium affert, quae in manum ster coemtionem convenerant, hae matresfam. -- cabantiar : quae uero usu uel farre , minime et post quae Matochius: quomodo ergo hae uocabantur Z Matronae : tum addit ea Servii fa . quae res farreatas nutias pertinet , quibus Flaminem, et FI minicam jure Ponfiscio in matrimonium necesse est conuenire . Farreatae uxores mafronae olim dictae, Boethio teste : eaedemquain matrimonium, teste Servio , conveniebant : qui autem mei riam recolit corum , quae de matresain. ac matrona , quaeque dein manum et in matrimonium conventione tradita sunt , sub in tium dissertationis deprehendet sane is uxorem Boethii ae Seroii judicio in viri manu in sarreatis nuptiis non convenisse . Objicit quidem sibi vir summus dDscripta iam Ulpiani verba , farno con--nitur in manum ; sed haec tuu1en reponit , sarreatione sola nota conventum ita mutauiu , sed coemtionem necti cum illa solitam eo suae, ut in manum conveniretur . Id colligit ex Serito b qui ubi dixerat de coemtione , postreino et sarris ritum permiscuit iis verbis, quas res ad iumeatus n tias Peretinet. At Ego no i video,
quid sit iii adscriptis Boethii ac Ser ii verbis , quod Cl. Mazo xiiii sententiam juvet verba Boetbii sunt, quae s uxores in ma
In his sunt duo illa , in manum conoerierunt , et Docabantur ἀContinuo apud Boethium sequi utur haec , quae oena usu Meι farre, minime. Ecquis est, qui non intelligat, post et arro subaudiri debere prius illud , in mianum conocnerant, ac post τὰ minimo p sterius illud, oocabantur Z iis aui eiu subauditis jam duo a Boethio docemur , unum , usuariRS aut farreatas uxores haud fuisse: ma
54쪽
ressam. appellatas; quod Maractio Avet: alleriam, eag in manum
convenisse; quod contra Mamellium aperte sicit. Alterutrum osse salsum necesse est: propius autem abest a vero Bautilium latuisse, quid proprie Latinis esset materfiamilitis, quidve matrona , maxime quum de eorum verborum signification o non convonorit inter antiquos latinarum vocum enarratores a . Salle in is, quod pugnantia dicat, in neutram partem recte potest lestis produci . Hactenus dissertata planissime demnastrant , et minus apt. inter se esse Boethii verba, et Sigonium , Pithoeuin, aliosque ad ea animum non attendisse . Ceterum aliunde compertum habeo in ea opinione Boethium suisse , coemtionu sola Conveniunt in manum . Ecce tibi alterum Bouthii locum , itaqtie mulier . ini conoeniebat in manum, et vocabantur hae ni fine per coem tionem. Iam vero locus Servii a ro, qua in agimus , ' omnino est alienus. Flaminem et Flaminicam surreatis tantum nuptiis j nugi oportuisse Se vius inquit. Quid hoc ad rem nostram' At enim in matrimonium Conuenire ait, non in manum . Vere, sed primum ex eo , quod mulier convenisse in matrimonium dicatur, colligi tuto nou Potest,
eam in manum non convenisse secundum ea , quae praemonui Sub
initium disset talionis : deinde illud aequo de viro ac de uxore Servius ait, non de uxore sola . Ecce ejus verbu , quibus far alis nuptiis Haminem et Framinicam in matrimonium necesse ratennuenires . Si de uxore sola dicas ea in in matrimonitim conoeyriare , conficere hinc sorte possis ea in non coni mire in manum:
idom si de utroque coiijuge dicas , non item . Sane utrique prior illa phrasis recte convenit, ut principio dictum , nam uterque nuptias faciunt, non Posterior, num vir non convenit in manum. Nunc
quum ii, quos Maroclitus laudat auctores , opini nem ej s nihil juvetat , quis est , qui Ulpiani de surro locum tam dure cum Ma-etoclito interpretetur Et ego quidem sacere non Possum, quin mirer Cl. Virum sic Ulpianum interpretari , ut in eo sit genus illud
Elenchi vitiosissim iam non caυssa pro caussa , quod i a Grammaticis confarreationem a sarre derivantibus lanquam unii serendum
notavit. Num vo 'spccioin habot disertissimum Ictnm sarri tribuisse, quod coemtioni tantum orat tribuentam , nullo modo surri y Num is adco ineptus, ut in tit. de his qui in manu Surat , quo Capite de coemtu , usucaptave tantum uxore judicio Matochiisgcndum erat, de farre ac solenni sacrificio farreoque Pane meu tionem habeat sane inopportunam Z Est quidem muli tum caput illud Vlpiani, intercideruntque ea, quae de usu et coemtionc addiderat JCtus ; quod vero is initio capitis eonsurreationem proponit ,
55쪽
iὰ indicio est non obscuro eo maxime modo conventum in via num . Porro Persuadcri milii haud facile potest, quod IIei neccius, et Maz litus persuasissimum habetit, additam consarreationi coemtionem . Servii testimonium, quo eam accessionem Probat Maz litus, in hunc modum habet , coem Ono facta mulier in ρOfestatem Wiri radit . . . . quae res in manum C Pensio dicitur .... quare
conoentio eo ritu perscitur , ut aqua et igni adhibitis . duobus
maximis elementis n. tum conjuncta habetitur . Haec Servius de eoemtione . Verum is continuo sarris ritum permiscet his verbis , quae res ad farreatas vim iras pertinet: unde coemtionem consarreationi accessisse is inseri . At ex quo loco infert is conventum in manum non farre solo, sed coemtione , quae inerat consarreationi;
ex eo ipso loco diligentissimus Pithoeus sa) colligit solo sarre co
ventum in manum ; ut veΙ ex hoc intelligas esse eum locum sano tenebricosum . Certe cursus orationis haud prono desiuit alveo . Su Vereri etiam possis , ne qua pars eius depcrierit, aut sit foede corrupta vitio librariorum , a quihus in describendo Servio saepe et graviter peccatum . Nunc quoniam ex iis verbis, uti sunt scripta, inquirendum est nobis in ejus mentem , videamus , quo spectet itilud quae res . Duo praecedunt, coemtio , et in manum con e tio: at posterius hoc mimis longe distat; magis est igitur , ut τοquae res ad in manum conoermionem reseratur , si lque Servii sensus non is, quem illi Maroclitus affugit coemtionem, pertinere ad farreatas miptias , sed hic in manum conventionem, uti ad coem
tionem , ita ad sarreatas nuptias Pertinere , quasi scriptum sit, quaeres puta in manum conventio ) et ad farreatas etc. Id voluisse Servium fatebitur Maetoebius ipse acquus rerum aestimator , Si probavero nullam suisse caussam , quamobrem Cuin cousurreatiouffcoemtio necteretur : id autem evincam demostraudo , uxores sarre
Age nuuc id demonstremus . Ulpiani loco , quo nullus illustrior duo addam , alterum Dionysii , alterum Taciti . Et Dion sit quidem locus is idem est, quem Ilei uectius citat : sed erit perae pretium in eo aliquantisper immorari . Dionysius Romiliam
legem recitat in haec verba , mulier numa , quias ex sacratis I sibus in manum uiri conuenit, cum eo omnium et bonorum et sacrorum partice s esto . Vides agi eo loco de uxoris in manum iri conventione. Nune vide, quid commentetur Dionysius in eam legem, Voculant antiqui sacrus nuticia confarreationem a famris communicatione. Hinc iacile tutelligis tu manum conventionis eatissam fuisse apud antiquos confarreationem et intelligis etiam τε avitis
56쪽
antis νι apud Dionysium ad Romuli a talem spectare: qui . aetate nulla erat viri et Ooris coemtio , quae accederet eonfarri' l.Oiu . Et vom eam non meminit Dionysius , qui nou poterut eo loco D;: a meminisse , nec qi isquam alius unliquae rei Romanue Script Porro imaginaria erat ea mei titio, unde quasi emtio Servio αὶ dicta : omnes autem imaginariae Romanorum venditiones XII. Tabulis antiquiores non sunt, uti emancipationis liberorum , et emitonissamiliae exempla commonstrant. Jam vero Tacitus tros missae sub Tiberio confarreationis caussas asseri, unam quod viri , ae seminae eum ritum per incuriam negligerent: alteram , quod multae essent ipsius ceremoniae disticultates : tertiam , quod exiret ε ραι rio μ-rct quae in manum conὐmiret: quod postremum graviter et acerbe serebant patres. Verborum Taciti consectaria duo sunt, alterum familiam sumi lias per confarrentionem jure patrio soluto in potestatem viri cessisse : alterum cotiventionem illam in manum consavrentionis' esseclum fuisse , non coemtionis , quae inerat confarreationi , alioqui, quod tertio loco Τacitus inquit, omittendae coemtionis, non confarreationis Caussa esse debuisset. Atque hoc posterius cou- sectarium Matochianae conjecturae vim omnem infringit. Sed obturbat locus Tullii in Hacciana . Valeriam uxorem convenisse bi hi in manum Sextilius ajebat. Negabat id Τullius eo argumcuto ;non usu , aut coointione convenit in manum ; omnino igitur non convenit . Quod si etiam sarre e Veniebatur in manum occupare is debui; et, quod Sextilio facile erat Opponere , ut Valeria non usu, vel coemtione convenisse, certe vero potuisse eam sarre convenire.
Diu me malo habuit is locus r tandem ita statui apud me satist habuisso Τullium probaret neque usu nec coemtione Valeriam. in Sextilii mauum convenisse, quod ei cum Sextilio, Et vero etiam inter omnes constaret, Sextilii , aC Valeriae nuptias non . per con- sarreationem factias. Et usu quidem et coemtione privatim : sarra autem publice uxor adquirebatur ; nam ei solenni sacrificio saeto b et per Pontificem Maximum, ac Dialem Flaminem sc matrimoniaeonsarreabantur, ut facile patere posset in vulgus , hoc vel illud matrimonium sarre , aut non farre factum : contra autem vulgo ut plurimum ambigi, num esset usu factum , an coemtione. Haec si cui Iovia videantur, is uni Tullio Dionysium Tacitum atque Ulpianum opponat, ac numero vincet. ,
Quod eonventionis in manum meminerint Cajus apud auctoremeeslationis ete. d) , et Ulpianus in Fragmentis e uulla tamen ejus extet mentio in Pandectis, licet Cajo, et Ulpiano coaevi, aut
57쪽
suppares suerint JCti , ex quorum scriptis Paullectae constant, probabile est , eam , emollescentibus virorum inori lius , mulieritasque insolescentibus, aetate tuter Antoilium, et Iustinianum incilia de i- isse , et e fragmentis aCtoruin in Pandectas insertis crusam a Tria
quo in lice initio scriptum couocuit in manum, nunc Lintum cou--uil ; in illis in illo conoenire,in m Dium, nunc in matrimonium putant . At vero Maa litus nihil mutasse Tribuni anum arbitratur , opponitque Cujacio Gellium fg , et Arnobium is , apud quos
est in matrimonium conuenire. Sedet quidem milii Maaochii sent lilia de corum locorum lectione; sed non vitetur tamen reiciendo Cujacio satis Gellium atque Arnobium eadem , qua Papinianus et Ulpianus, formula usos laudasse: posset enim aliquis id pro Cujaciore serere τό in matrimonium Gellii atque Arnobii sententiae congruere , non item Papiniani atque Ulpiaui r quo casu opus Ma- et lito esset in ipsam JCtorum metitum in litori; atque hOC uno modo resulli Ciij eius potest, quod nunc sacere aggredior. Ait Papinianus si , ravorem qmo risiam Prioigni conjungi matrimonio ui
qui priuigniae maritias fuit . Fragmen ii lautus duae sunt partes
eadem Prriodo comprehensae , quorum unum aliua belle Cougrucrepat ost . Quod igitur priori parte non de in Inautim conveni iunc , sod ite mairimonio agit JClus , ne conlibuo uberrasse ad aliena videatur, post 'rior a Ctiam de matrimonio egisse, non de iii manum involatione , dici est nequum . Ita ea posterioris partis formula iumratrimonium conponit se opi me respondet formulac prioris partis 1, a rimonio conjungi. Si apud Papinianum legos in mianum , S usus erit novocam non posse in pol lalom transire muri ii quondam privignae. At quid erat , cur traderet Papinianus non i osse iumant in oi VCnire Cam , quac nec polorat in matrimonium I Alibi Papinianus nil hὶ mulier ab eo. , in cujus miatrimonium CDuce niebnt , sti ultitia furerit diacenta , si concusiniae tem ore matrimonii consuetudinem rem isset :.nitii caussiae es,c respondi, Cur ex stillialciti', quae ex bonis moribus concepta fuerat, mulier
58쪽
impleta conditione pecuniam adsequi non Possit . Nunc , si Plaeet , lege in manum , et mulierem , antequam in m mim Conveniret , stipulatam sibi ducenta a viro suge . Ego utilem suisse Alipulationem non nego e at commissa tempore matrimonii . hoc est post conventum in manum , stipulatione , mulierem ea stipulatu adsequi Pecuniam posse Papinianus respondit . Quid tam absurdum 8 Ei , qui in manu est , actiones praestari adversus eum , in cujus est manu , lex vetat αὶ : ac noui inatim. uxor , quae in manu est viri, non sibi adquirit, sed viro . Huc
pertinet illud Vlpiani b , adquiritiιr nobis per eas stera Πω ,
quas in Potratat , manu, manci Osee habemus; ubi Potestas ad ullossamilias , manus ad coelialas, confarreatas , usucaptaSVe uxores , manc tum ad servos proprie refertur . Igitur si legas in manum, turpis notu adspergetur Papiniani responso, eaque , si legas in matrimoninm, eluetur. Postremo Ulpianus ait c) , si concubina res iam crit, hoc Dre utininr, iat furti teneatur. C-Sequenter dicemus, ubicumque cessat matrimonitim, v Puta istere , quae tutori Suo nupsit, oeI contra mandata Principalia,
conoenit, uel sicubi alibi cessat matrimouitim , cessare rerum α- motarum actionem . Hic et o conoenu certo positum est pro Con-υenit in matrimonium Regulam proponit Ulpianus, siculi cessat matrimonium, rerum amoliariam actio cessat . Duo subdit exem pla , quibus matrimonium cessiit, alterum ejus , quae tutori suo resit, alterum eius, quae contrα mandata conoenit. Ut autem recte dicatur matrimonitim cessare, quum muli P COnomit'Con mmandata, necesse est, ut conoeutro sit nubere, seu in matrimonium conuenire. Si Ulpianum scripsisse dixeris in manum, ea ejus verbis id consequetur matrimonium cessaru , quum mulier contra mandula convenit in manu in , seu, quod idem est su) qiuam omnino non convenit quod est plane ridiculum . Ad Maetochium redeo , qui argumento rius formulae in matrimonium conoenina. IO-ca illa Pandeclarum spectare putat aa uxores usuarias ante completum usucapionis antium . Id ego in ea tantum specie lilliens admitio , quam priore loco Papiniatius Pertractat, alioqui eui in non PoS- set intelligi , qua ratione uxor sibi pecuniam viri adsequeretur : at posteriore loco Papiniauus, itemque Ulpianus, tilina ita manum Viri conventum sit , nec ite, non attendunt : quin de muliere loquuntur , quae vere uXOr non est , nam de 'matrimonio agunt 'Prorsus viillo: tantum abest, ut ad uxorem usuariam respiciant . et quidem in altera Papiniani specie ueque usu , nec coenatibne no ei Capule t
59쪽
potest oi nubere i qui priv gnae maritus suit: in specie autem Ulpiani sive usu Sive coemtione convenisse mulierem fingas. modo contra sus, suri i actione tenetar, non rerum Amotarum. Igitur designari certe nequit locus Digestorum , quo Tribonianus expunxerit in maniam , Subbtilueritque in matrimonium . Sed extat iamen tu Pandeclis vestigium aliquod non obscurum veteris in manum conventionis, quod Trihoniani diligentiam fugit: ut ed-
Sonas , quae sunt Sub unius Potestate: deinde earum personarum numero matremfarnilias ponit . Alterum antiqui auris vestigium
deprehendunt nonnulli, in quibus est Cl. Atilis ius noster Ub) apud Modestinum se , et Scaevolam d , qui uxorein ab hereditate viri
ajunt abstinuisse, quod verbum proprium est suorum heredum e , ut proinde eam couvenisse in manum supponant . Fortu ita se res habuit ; at quod ducitur ex verbo abstinere, certum non est in manum conventionis argumentum ; namquo et silius emia ac ista tu,
Ulpiano , et eidem Scaevolae g soror dicitur ob heroditate
d ibertate vix quidquam carius t et suisse tamen eam npud nonnullas gentes venalam memoriae prodilum est . Id inter antiquos Germanorum moros recenset Tacitus , cuius verba dignitatis ac fidei plena haee sunt hJ , Aleam scarii inter seria exercent tanta lucrandi Perdendiue temeritate , ut quum omnia defcCeruut, 'tremo ac nooissimo jactu de libertare et da cor ore contemdant. Pictus o lunIariam serintiatem adit , Ouamois junior , quam la m Stior alligari se ac Menire paritur: ea est in re stravia Pet i Caria et imi fidem Oocant . Seroos traditionis hujus Per Commem Cia i sint , ut sct quoque pudore uictoriae exaltant . Similia
de Hunnis apud Ambrosium si habes . Et haec quidem ab utrius que gentis seritate non abhorrent. A moribus institutisque IIaebraeo - rulia Graecorumque certe abhorret , quod de his Crotius, de illis scribit a L. 305. S. A. de HS. li si tu. q. solui. matrim. PGN. I. N. 6.
60쪽
xeribit Selisenus . Si tui apud Ilaebraeos nillil eorum , quae ad victum pertinent, reliquum secerat fortuna , potuisse eum ad et Statem sustentandam se se alteri dare in servitutem , dum se Iinebraeo
daret, non item n lienigenae, docet Sel lenus n) eo motus Levitici loco b , Si Paupertato compitisus uendiderit se tibi Irater tuus. Idem iii magna inopia Graecis permissum probat Grotius c sacto Diogenis Cynici, qui se ipse vendidit Xeniadi Corinthio , cujus rei auctorem laudat Gellium d . Verum quod pertinet ad Selde mim , vel ex ipso Levitico oi pol erat liquore , eontractu illo id a
cluin, ut operis quidem hominis, non libertati protium constitu
retur . CVulinuo eni In sequuntur haee , Non eram DPPrimo Sm Ditite famulartim , scd quasi mercenarius et colonus erit: usqueiad timum'. bilaeum operabitur a tid te . Quod vero ad Grolium pertinet, mirari salis non queo, tantum ac tam acris judicii virum tantam indignitalem tam facile crodidisse de Diogene, qui , ut tum crat Cynicorum institutum , voluntariam Pauperialem alle tabit'. Tenu in victum, vulgaresque escas cicer et lupinos quitius vitain tolerabant Cynici, describit Iuncianus ): j. inique ante tempora Lucium, Unica coena sy et ornicae oloeres venerant in Proverbium . i'ocro Cynico eo vel maximo, quod minimo contenti , alquo , ut Senecae verbo utar h , du Ouiato saturi non indigere prosilebantur , nativae libertatis ad insolentiam usque; tinentissinios fuisse scimus . Vero igitur simile non debebat Grotio videri, Diogenem istius disciplinue principem, diuit pauperrimi
quiquo e plebe Loiuines salva libertulo vitam emendicati lo propaga haut , quo is aliquanto commodius propagaret suam , voluisse jacturam sacere libertatis. Hue et illud aeesedit ' lito liGrotio Gelai locum legeriti incuri etat certe in oculos Cynici illiuq responsum Xe-madi datu tu , quod iusigne erat magni eroetiquo animi , utque a servitulo quam longissime ahhorreulis, indicium . Percunctanti Xoniadi, quum emere Diogenem vellet. quid hie tirlificii novisset, liunc re pondisse scribit Gellius, Moi hominibus liberis imoenanct . Num Ne tam clate respondisset , qui Pan Pertatis impatieus libertatem Pr ii
d) Roci. Attic. lib. a. Cv. IS. e) Dialox. mori. et Diog. ac Polluc. s) V. Petronium Satyro c. i 4. , rtat num legas coena , an pera , nihil interest.