장음표시 사용
491쪽
Altitudinis Aersi refractisi ad Semidiametrum Telluris explorata sit et ad H pothesim confugiendum erat, quam non inoctis Obsertiationibus Nothesi natura sub tituere liceret. Uiusmodi Spothesin excogitaυit CAssIN Us usu Academiae Regiae Scientiarum comprobatam (a . Describit eam DAv ID GREGORius (b, his verbis et , , Atmosphaera go aut so mil- , , liaria in altum protensa supponatur , ,, divisa per 8 aut 1 o superficies parallelas, , in totidem media diveris densitatis; ita, , tamen ut quod binas proximas superficies interjacet medium ejusdem sit densitatis, H quae ad dici am superficiem mutetur in-,, stanter in rarius sursum densiusque deor-,, sum et quod res revera non ita se habeat ,, (procul dubio enim Atmosphaerae densitas, , sescendendo per minima augetur , sed ad , , Calculum ineundum. Octo decem ve haec , , media ita attendenda, attemperentur ad , , se invicem, ut in una, duabus aut pluri- bus altitudinibus totales Refra itiones ad ,, omnia ista media factae eaedem sint cum ,, Refractionibus, quae per observationes,, exactissimas altitudinibus istis res e stivis D congruere deprehenduntur. In quo ca- , , m Refractio in assumta qualibet altitu- dine ad dicta imedia facta & per Diop- , , trices Leges calculo cognita, qUam pro- , , xime est aequalis Refractioni ex Coelo D depromtae; quae eidem altitudini re-,, spondet.
OBSERVATIO XVI. 3 O. Observationibus accuratissimis PHILIPPUS DE LA HIR E (c sequentem Siderum in singulis altitudinum gradibus Refractiones deduxit.
3 so. Equidem TYCHO DE BRAAE (d) Refractiones Solis in gradu qci, Lunares in gradu , Fixarum in Eo, edanescere arbitratur : sed celeb. Cassi NUs primus reperit, quod ad ipsum Zenith usque extendantur, TYCHo nimirum Refractiones exhibuit iusto minores , utut Horieontalis si apud eundem justo major : facit enim Horreontalem in Sole grum , in Luna 3 i , in Fixis 3o sed D a L AHI RE cum C A s s I No in omni Sidere 3 et e
492쪽
co. HL DE REFRACTIONE ET PARALLAXI FIXARUM. go
Tvouo NI in gradu 33 Solaris est is , Chs- si No vero I 3 in gradu sa adhuc 38V. c discrimen ex Tabula praecedente satis mat nifestum est. SCHOLION II.
3s T. R. P. LAvAL (a obseroadit A. ITIO. d. gr. Jun. altitudinem Solis meridianam ovet; soV d. et 3 SO. 36 a Solstitio horis elappis eandem deprehendit o' aci o , adeoque Iora majorem , quae minor esse debebat. In p- miles Obseroationes cum jam antea inciderit, sev statur Rectastionem variari pro dioerstate ventorum ex diversis plagis spirantium. Existiero ad tales minutias, quae nondum satis exploratae habentur, in praesenti nobis attendere non licet et id nobis annotasse s ciat, dudum db HUGE Nio obsertiatum esse (b Refractionem in singulas horas mutari, quammtiis Experimenta sumta sint in exigua admodum altitudine ct in Objectis terrestribus.
THEO REM A XX. 332. Refractio A scensonem rectames obliquam Sideris minuit, Descen ones
auget s Declinationem borealem auget, Australem minuit. DEMONSTRATIO.
Ascensio obliqua est Purustum AEqUatoris cum Sidere oriens (S. aso J. Sed cum Stella vi Refractionis elevata in HoriZOnte comparet, sub eodem adhuc latet ( S 3 g), adeoque Punctum AEquatoriS cum quo revera oritur, adhuc sub Horigonte absconditur: ergo Ascensionem obliquam minuit Refractio. suod
Sit Stella supra Horlγontem elevata in S vel T i, vi Refractionis videbitur in
P circuli Declinationum PD , Pd, PB, Pb & qui erunt ad AEquatorem in D& BAeb perpendiculares ( s. 6 , d
finientque Stellae S Ascensionem rectam veram in D, refractam in d, Stellae autem T veram in B, refractam in b S.Iso . Quare cum Punctum d sit Meridiano vicinius quam D, & b viciniusquam B; evidens est per Refractionem Ascensionem rectam minui. Ouod erat
Non absimili modo ostenditur, si HZR sumatur pro parte Coeli occidentali, Descensiones per Refractionem augeri. Ouod erat tertium. Porro in Triangulis SGD & md ad-D de d rectangulis, per demon Irata ut Sinus totus ad Sinum SG, ita Sinus G ad Sinum SD ; & ut Sinus totus ad
Sinum N, ita Sinus G ad Sinum s ,
( S. 136 Sphaeric. : ergo etiam ut Sinus
Eodem prorsus modo demonstratur, esse ib B. myd erat quintum. THEO REM A XXI 333. Refractio in parte Caeli orientali Longitudinem Sideris minuit , in Occidentali auget; Latitudinem Australem
minuit, Dorealem aresst. DEMONSTRATIO.
Si AQ ponatur Ecliptica & PD, Tab. Pd, PB atque Pb sint Circuli Latitudi- IV.
num: Demonstratio Theorematis prae- Fig a Q. sentis prorsus coincidit cum Demonstratione praecedenti S.
493쪽
SCHOLION. Tab. - 3s . Apparet adeo, in Astronomia non ne-IV. gligendam esse Restacitionem, siquidem mo-
Fig. o. tuum Phaenomena accurate determinare do
lueris : atque hinc ulteriis liquet, Myronomiam deterem, quia Iecra tionem insuper habuit, fuisse vel ex hoc capite ubique imperfectam.
D E F I N a T I O LXIX. 3ss. Refractio altitudinis est arcus Circuli Verticalis S , quo altitudo Sideris SE Ob Refractionem augetur. DE p INITIO LXX. 336. Refractio Declinationis est arcus Circuli Deci nationis I, quo Declinatio Sideris DS vi Refractionis vel
asigetur, vel minuitur. DEFINITIO. LXXI.
3s . Refractio A censionis ac Descensionis est arcus AEquatoris Dd, quo Ascenso D & Descensio Sideris sive recta , sive obliqua vi Refractionis augetur , Vel minuitur. DEFINITIO LXXII. Tab. Res actio Longitudinis IV. Eclipticae Tt, quo Longitudo Sideris vi
Refractionis vel augetur, vel minuitur. DE 3 INITIO LXXIII.
sq. Refractio Latitudinis est arcus Circuli Latitudinis I, quo Latitudo Sideris TS vi Refra ionis vel augetur, vel minuitur. PROBLEMA LVII. Tab. 36o. Data altitudine Sideris refracta IV. sE , una cum tempore quo observatur , FG, Q, O Refraectione altitudinis sis , invenire Refractionem Declinationis sn ct cens tonis rectae Dd. REsoLUTIO. I. Tempus usque ad meridiem vel mediam noctem residuum, aut a meridie. vel media nocte elapsum con- li vertatur in gradus AEquatoris S. 2Ir ,
ut habeatur arcus Ad, consequenter
angulus ad Polum AP a (S. y siron.& S. 3 1 Sphaer. . r. Quoniam in Triangulo LPT dantur praeter hunc angulum latera PZ ct Z elevationis Poli PR & altitudinis refractae I E complementa ( S. 61 ); invenietur angulus Z P S. Sphaer . , cui verticalis II S aequalis
s. Ex S demittatur perpendicularis SI& in Triangulo SI ad I rectangulo ex datis angulo I S modo invento& Hypothenus a ST , Refractione altitudinis, inveniatur latus ID (S. Sphaer. ) , Refractio Declinationis S. 336 , & latus IS S.I Iis quod Refractioni Ascensionis rectae Dd ad sensum aequale, si Stellae Declinatio exigua.
. Quodsi vero Declinatio DS fuerit ingens, ex datis in Triangulo PSI ad I rectangulo lateribus IS & PI aggregato ex complementoDeclinationis refractae Ps & Refractione Declinationis T invenitur angulus ad Po
PROBLEMA LVIII. 36 I. Datis elevatione AEquatoris, Longitudine Solis a datum Observa- IV.tionis tempus , angulo obliquitatis Eclip-Fd ticae, altitudine Refracta sE, Longum dine refracta Sideris i O Refractione altitudinis sS ; invenire Refractionem
Latii adiois sI O Longitudinis Ti.
494쪽
Cis. VIL DE REFRACTIONE ET PARALLAXI FIXARUM. os
lib. I. Ex datis elevatione AEquatoris, Lon- lv. gitudine Solis S angulo obliquitatis Eclipticae investigetur nonagesimus Eclipticae C S. a18 : Verticalis EC per eum transiens transibit quoque per Polum Eclipticae M (S. aa1 . Ducantur ex Polo Eclipticae M per locum Sideris verum & refractum TCirculi Latitudinum MI &Mt: Evidens est Refractionem Latitudinis si & Longitudinis Tt inveniri ope Triangulorum S I de MSI ad I re tangulorum, prorsus ut in Problemate praecedente S. 36o .
SCITOLIO N. 36r. Ex duobus Problematibus praecedentibus facile intelligitur, quomodo ex Ascen-hione recta, Declinatione, Longitudine di Latitudine vera datis, earundem Refractio
DEFINITIO LXXIV. lib. 363. Locus P sicus Sideris est Pun-l istum S, in quo Centrum ejus haeret. DEpINITIO LXXV. 36 . Locus Opticus est Punctum C vel B, in superficie Sphaerae Mundanae ABC, quo Spectator ex E vel T Sideris
DEFINITIO LXXVI. 36s. Locus Opticus verus est Punctum superficiei Sphaerae Mundante B, quo Spectator in Centro Terrae constitutus Centrum Sideris aut Phaenomeni S refert. DEFINITIO LXXVII. 366. Locus Opticus apparens seu Visus est Punctum stiperficiei Sphaerae Munda missi er. Mathem. Tom. III. nae C, quo Spectator in superficie Terrae E constitutus Sideris Centrum S refert.
DEFINIT io LXXVIII. 3 6 . Parassaxis est distantia duorum locorum Opticorum. Et in specie Par Iaxis altitudinis est differentia inter locum verum & apparentem CB. Dicitur etiam Parallaxis simpliciter, &Commutatio a Co PERNICO.COROLLARIUM I. 368. Parallaxis adeo altitudinem Sideris mintiit, distantiam a Vertice auget. COROLLARIUM II.
36s. Parallaxis altitudinis CB est dilerentia inter distantiam a Zenith A vetaurAB & visam A C.
DEFINITIO LXXIX. 3TO. Angulus Paraducticus est dic ferentia angulorum CEA & BTA, sub quibus distantiae a Zenith vera & visa videntur. vocatur & ipse subinde Pa
THEO REM A XXII. 3ZI. Angulus Parallacticus ess aequalis angulo I SE, quem ractae ex oculis Observiatorum Ee in centrum id ideris S ductae intercipiunt.
Est enim SED angulus, sub quo vl- detur distantia visa CA, STD angulus , sub quo videtur vera BA. Sed SED STD SE S. ras Geom. . Ergo TSE est differentia angulorum SED &STD S. 63 Arithm. . se. e. d.
THEO REM A XXIII. 3 2. Paraletaxis Ahensionem rectam obtiquam auget , Descensionem minuit et Declinationem di Latitudinem Fff Loream
495쪽
Borealem minuit , AUFralem auget , Longitudinem in Orientali auget, in Occidentali minuit.
Tab. Si f& i sint loca Sideris vera, SIV. & T visa ; Demonstratio prorsus eadem Fg Q. quae Theorematis a o. S. 33 et .
COROLLARIUM.3 3. Parallaxis adeo Refractioni pro sus contraria sos. 332, 333 .
D E p I N i T I O LXXX. Tab. 3Tq. Parasi axis Declinationis est IV. arcus Circuli Declinationis II, quo I g qQ. Parallaxis altitudinis auget vel minuit Declinationem Sideris. DEpINi Tio LXXXI. 3 s. Parallaxis A sensioni, & Deficensionis est arcus AEquatoris Lod, quo Parallaxis altitudinis auget scensionem. D E 3 I N i T I o LXXX II. 3 6. Parasiaxis Longitudinis est arcus Eclipticae Tt quo Parallaxis altitudinis auget vel minuit Longitudinem. DEFINITIO LXXXIII 3 T. Parauaxis Latitudinis est artus Circuli Latitudinis I, quo Parallaxis altitudinis auget vel minuit Latitudinem. THEO REM A XXIV. 3 8. Parallavis in genito nulla , in
Horirante maxima. DEMONSTRATIO.
Eadem prorsus est, quae TheorO-matis i8. (S 3 g , pro Angulis nempe inclinationum substitutis Angulis parallacticiS. T M p O R E M A XXV. Tab. 3Tq. Sinus Angulorum parallactico-IV. rum ALTO AST , in eadem vel aequin
ibus a geniti di antiis SZ , sunt in
ratione reciproca distantiarum Siderum Ti, a Centro Terrae I Loe TS. ILDEMONSTRATIO.
Est enim , ut Sinus I ST ad TL ita Sinus TLA ad TS S. si Trigon. . Ergo Sinus angulorum I LA&TSA sunt ut TS ad TL ,. Arithm. . OE . d.
COROLLARIUM. o. Cum LT U TS per hypoth. erit etiam angulus AST Q. ALT, adeoque Parallaxis remotioris S minor est Parallaxi vicinioris T , in eadem a Zenith distantia et quod etiam aliunde patet (F. 18t
THEO REMA XXVI. 38 I. Sinus Angulorum parallacticorum M e S Siderum a Centro Terra Taequaliter dissantium sunt ut Sinus dis antiarum visarum a Vertice ZMSZS.
Est enim, ut Sinus ZAM ad T ita Sinus M ad AT & ut TS ad Sintimi ZAS ita AT ad Sinum S (S. 3s T i-gon ). Ergo ob TM TS per hapoth. Sinus M ad Sinum S ut Sinus ZAM ad Sinum ZAS (S. Is Arithm. . sede. d.
COROLLARIUM I. 8a. Decrescentibus adeo distantiis a Vertice; hoc est, crescentibus altitudinibus, Parallaxis decrescit COROLLARIUM II. 83. Parallaxis ab Horillon te usque ad Tenith altitudinem Sideris assicit
T MEO REM A XXVII. 38 Stellae fae carent Parallaxi altitudinis sensibili.
Est enim Semidiameter Telluris AT ad distantiam Fixae I S, ut Sinus Anguli parallaetici S ad Sinum distantiae a Vertice ZAS Trigon. .
496쪽
op. VIL DE REFRACTIONE ET PARALLAXI FIXARUM. ni
IT ergo etiam Sinus S respectu Sinus ZAS ; AES consequenter Parallaxis altitudinis r spectu distantiae a Vertice in Fixis evanescit (S. 3 o . o. e. d.
COROLLARIUM.38 s. Refractiones adeo ex Fixarum Observationibus erutae (s. 3 8 sunt differentiae inter altitudines Siderum veras & res tactas , neque adeo verendum, quod ob Parallaxin Fixarum sint j o majores.
THEO REM A XXVIII. 386. Parallaxis Horia ontalis eadem, e Sidus in Horietonte vero , flive in apparente fuerit conssilutum, S ubivis
Sidus in Horiχonte viero TS constituitum non poterit videri in Id, sed in loco altiori O, cujus Horieon apparens OS convenit oculo non Clevato in I.
Geoni.); erit HRT TSI (S. 1 Ista . . e. d. PRO ALEM A LIX. 38 . Data dissantia Sideri, in Norirante conclituti a centro Arrae TR, seu ejus ad Semidiametrum Telluris TH ra-i re , in mire ejus Parallaxis.s REsoLUTIO. Quoniam in Triangulo THR ad Hrectangulos dantur Iatera TH & TM reperietur Angulus parallacticus (s. o Trigono.
PROBLEMA LX.388. Data ratione di antiae Sideris a Centro Terrae I M ad Semidiametrum Terrae Ira, una cum diuerantia vera a Vertice ZIAM ; invenire Paral xin alti
Quoniam in Triangulo ATM dantur duo latera TA & TM cum angulo intercepto T ; reperietur Angulus parallacticus M S. o Trigon .
COROLLARIUM. 8y. Quodsi detur distantia visa a Verutice ZAM, reperietur M (S. 38 Trigono. PRO ALEM A LXI. , Sso. Invenire Parallaxis Declinationis, A scensionis rectae, Longitudinis drLatitudinis ; data elevatione Poli s Pa- , rastaxi altitudinis una cum Altitudis vise a Refractione liberata Ex tempore, quo haec fuit observata.
Non differt a resolutione Proble-
PRO ALEM A LXII. gyi. Datis nonagesimo Eclipticae C, Tab altitudine nonagesimi CO, altitudine vera sin, Parallaxi altitudinis sS , Logi
gitudine vera i et Latitudine vera is;
invenire Parallaxis Longitudinis It O , Latitudinis I L.
T. Cum detur Longitudo vera i &nonagesimus C; datur quoque arcus Ct; consequenter angulus ad Polum Eclipticae CMt F. a o A Dom& S 33 dphar . . a. Quia altitudo nonagesimi CO comtinuata ultra Zenith Z per Polum
497쪽
rab. Cum adeo in Triangulo M V, prae-M Z&M, detur O altitudinis
menti est in ronomia tum ad dinantia, Siderum aliorumque Phaenomenorum iητeniendas tum ad Eclipses computandas: quem admodum ex parte altera patebit , ubi sui, locis plura ad Parallaxin spectantia tradentur , qua facilius oe jucundius intelliguntur, tibi ad casus speciales, quorum gratia excogitati fuere, modi inveniendi Parallaxis applicantur,
DEFINITIO LXXXIV. 3y3. Repusculum est Lux crepera, qua Aer ante ortum & post occasum bolis resplendet 'Matutinum, vocatur illud, quod ortum Solis praecedit; Vespertinum, quod occasum ejus sequitur. Illud etiam Aurora; aut Crepusculum tam , dici solet
COROLLARIUM, 3 sq, Crepusculi adeo matutini initium est, quando Aer primum splendescere incipit ; Vespertini finis est, quando splendor ej is prorsus disparet,
THEO REM A XXIX. 3qψCrepuscula generantur a Radiis Solaribus in Atmosphaera nostra refractis S ab ejus particulis re exis,
Tabia Sit Observator in O, Horigon sen-I sibilii. , Sol sub Horirente vero HRxc qi consitutus. Incidat Radius SE HAtmosphaeram lasim HoriXontem: quom naam in Aere refrangitur , tanquam
medio crassiori s. 33 , ct quidem ad perpendiculum (S. a s Diopiro, hoc ra
est, ad Semidiametrum CE (S. 38 Anali Git.), non progredietur in T, sed flet id ellurem in D tangens incidet in A, Hostgontem ortivum sensibilem. Neque enim alius Radius, quam AD, qui Tellurem tangit, ex refractis in E ad A pervenire potest, cum ceterorum propagationi Terra obest. Jam cum particulae Atmosphaericae Radios Solares reflectant,gi, sa Optu. , si
in A reflexus perveniet in O F. I Cato tr. are cum ibi sit Obsest-Vator, per hypoth. videbit particulam A in Holi1onte sensibili splendescentem , adeoque Crepusculi matutini initium (s as ). Eodem modo ostenditur per Radiorum Solarium in Asemosphaera factam Refractionem & R Rcxionem contingere vesbertini finem.
498쪽
S c A o L I O N. sc g. Aliam adhuc crepus oram causam
isse OtΚE PLERus (a , materiam nempe Zucidam circa Solem , qua Auroram figura circulari versus Horieontem incurtiata enitentem
eaehibet, Aeri illuminato non adscribenda, prout ibidem demonstrat. Materia illa lac da cum sit Atmosphaera Solis, de ea agemus ex instituto , suo loco.
PROBLEMA LXIII. gy . Invenire profunditatem Solis sub initium Crepusculi matutini S snem
Wespertini. REsoLUTIO. Eodem prorsiis modo reperitur, quo supra Arcum visionis invenire docuimus S. 286 , observato nimirum momento , quo Aer primum splendescit in Crepusculo matutino; itemque momento, quo splendor omnis evanescit in vescpertino. Quoniam vero haec Observa.tio dissicilis nec satis certa est s notetur momentum temporis , quo mane Stellae sextae magnitudinis visui nostro sese subducunt, vel vespere primum in conspectum veniunt OBsERvATIO XVI.
3 3yg. Profunditatem Solis sub Hornat se ad initium Crepusculi matutini T
(, ) Epit. Astron. pernic. Lb. I. Part. 3, AS c Η o L i O N. 3ys. Non mirum, quod Autores adeo inter se dissentiant. V enim causa Crepusculorum inconstans et halitis quippe si fuerint in Atmosphiara Dei copiosiores, det altiores, Crepusculum matutinum citiis incipit, Debertinum longius durat. Halitus nimirum copiosores cum plures Radios reflectant, magis splendescunt; altiores dero citius a Sole illa iratitur : quae fave ratio eis , cur Crepusculi matutini duratio sit Despertini breolor, cum obfrigus nocturnum mane densior si ct humilior Aer halitibus plenus cur cate Crepuscula longiora quam hieme, cum hieme friagore magis condensatus humilior fiat. Accedit , quod in Aere densiore major sit Recta.ctio, di Atmosphaerae Solaris splendor ctim in se Dariabillis , tum Telluri alio tempore proximior quam alio. COROLLARIUM. oo. Quando itaque differentia GR in Tab. I. ter Declinationem Solis G & altitudi-Iq. nem seu profunditatem lassiquatoris QR est 'minor 18', sane Ii' non excedin Crepusculum per integram noctem durat.
PROBLEMA LXI ego I. Data elevatione AEquatoris ;determinare tempus , quo crepusculum per noctem integram duret. REsOLUTI O.
I. Ab elevatione AEquatoris subtrahas*tur IS' , relinquetur Declinatio Solis maxima, quae esse potest, quando Crepusculum per noctem in t gram durat (S. goo )2. In Tabulis Declinationum Sol ps evollivantur Pu ncta Eclipticae, quorum istae est Declinatio. 3. Denique ex Ephemeridibus quaerantur dies, quando Sol puncta ista imgredituri,
499쪽
Ita nimirum constabit omne temporis intervallum, quo Crepusculum per noctem integram durat.
E. gr. Halae altitudo AEquatoris 38v ra :unde si auferantur 18 Q, relinquetur Declinatio Solis quaesita go' ar . Juxta TabulasPHi LIPPI DE LA Hi RE Declinatio Solis estuo' si1 v in 1' Η & asP ED. Hoc anno Sol ingressus 1 - Η d. a I. Maii; erit in gyae d. 21. Julii. A die itaque a I. Maii usque ad aT. Julii Crepusculum per integram noctem durat.
PROBLEMA LX Tab. do2. Data elevatione Polis Dei ' clinatione , Solis OS , invenire initium, epusculi matutini di inem vespertini. REsOLUTIO.
r. Cum in Triangulo PSZ dentur singula latera , nempe PZ elevationis Poli PR, & PS Declinationis OS complementum, atque ZS aggregatum ex quadrante ZD & profunditate Solis DS per observationem nota (S. gy8); reperietur anguluSZPS S. i 68 cujus mensura est arcus AO (S. 3 3 Sphar. . a. Convertatur Ao in tempus Solare(S. et Ta), ita prodibit tempus ab initio Crepusculi matutini usque ad meridiem vel tempus a meridie usque ad finem vespertini elapsum.
500쪽
Arcus Oct in tempus conversus dat initium Crepusculi a media nocte numeratum. Nempe
Quodsi Triangulum SΚN solvere libuerit, perpendiculo ex N in ΚS demissso, per duas illationes invenitur angulus Κ seu arcus OdCOROLLARIUM.qo3. Si tempus ortus Solis quaeratur (F. et 1 ); initium Crepusculi ab eo subductum durationem ejusdem relinquit.
PROBLEMA LXVI. O . Datis loco Solis in Ecliptica, una cum elevatione Poli si invenire initium crepusculi matutini es sinem vespertinive Globi artisetcialis.
i. Globus ad Coeli situm componatur , qualem ipso meridie habet
quadrantis altitudinis gradus Eclipticae loco Solis oppositi altitudo in parte Coeli occidentali, si initium Crepusculi matutini desideretur ; in parte autem Orientali, si finis vecpertini quaeratur, 18' deprehenda
Ita nimirum locus Solis intervallo Tab. 18* siil, Horiχonte erit depressius ( S. Jy 331) adeoque Index horarius in casu primo initium Crepusculi matutini, in altero finem vespertini indicabit (S.
PROBLEMA LXVII. O S. Data profunditate Solis sub Horironte in ne Crepusculi vespertini es initio matutini atque semidiametro Tellu-riae DC oel LC ; invenire altitudinem Aeris AL.
REsoLUTIo S DEMONSTRATIO. I. honiam recta OA respectu distantiae Solis a Terra evaneicit, seu pro
nihilo habenda , angulus IAE sumi potest pro profunditate Solis sub 'HoriZonte ( S. 3 A Fron. & S. I si Optic.); quippe qui ab angulo a
recta IO & recta altera ex puncto O in Centrum Solis diacta intercepto non nisi angulo parvitatis contemnendae differt ( S. a se Geom.), adeoque eidem aequalis existimari
vero Radius Solis AE refractus est per sepoth. a profunditate Solis data subtrahatur Refractio HoriZont lis (S. 3 ), ut habeatur Vera quantitas anguli IAE. a. Jam cum angulus I AE cum duobus