장음표시 사용
61쪽
Germaniam reuersiain duas alteras in libello suo, quem Rabano obtulit , superaddidisse quaestiones, occasione orta ex praedicta Rabani Epistola ad Nottingum , eumque libello suo arguisse, quod Praedestinationem Reproborum ad poenam penitus reiiceret, de Libero Arbitrio, Morte Christi de voluntate Dei non recte cum Diuo Augustino lentiret: quae ratio fuit fanaosarum illarum trium quaestionum, quae in Germania ventilatae,& altera ab Hincmaro primuin bipertita, quatuor Capitulorum, quae in Gallia maxime Belgica dc Lugdunensi, tum Episcoporum tum aliorum doctissimorum virorum ingenia illo saeculo plurimum
Et sic non satis caute asseruit Hinc marus de quatitor Capitulis,, assumptis 1 Gotteschalco: Quibus simplicium ae deuotorum sena, susperuertere,&magistri sibi nomen usurpando post se discipulos trahere posset&c. Cum ne tunc quidem in Italiam progreseius cogitare potuerit, quid sibi negotii futurum esset cum Raba no Archiepiscopo Moguntino. Sed nec de Praedestinatione qui dem dogma suum in publicum in Italia edidisse constat, quinimo ex priuata tantum contentione,ut verba ipsa Rabani in prae fatione ad Nottingum, prae se ferunt, vel ex cmplici collatione ut verisimilius est,cum ipso N ottingo Episcopo, in domo Coni itis Eberardi diffamata illa Gotteschalcanae haereseos sententia seu verius fabula originem sumpsit. Quicquid A, nullos sibi unquam coaceruasse discipulos, sicut nec ad Barbaras & Paganas Gentes velut euangeli Eaturum perrexisse, ut infra videbitur, immo ex supra scripto v Ualafridi Carmine, & fragmento Epistolae Got-teschalci ad Ratramnum, quod mox subsicietur,luce clarius patet , eum etiamsi doctiores & pietate celeberrimos totius Germaniae viros consuluerit super doctrina Capitum illorum, proprium sensum solis,Marcuuado,Ionae & Lupo exposuisse,& V Valatii dum ipsum licet doctissiminia & amicissimum celalse, quoniam veti similiter in doctrina Diui Augustini mimis versatum crederet. Qualito minus simplicium& deuotorum sensus capaces erant, ut in disciplinam illam redigerentur, quam etiam plurimi suo ipsorum iudicio magistri optimi, capere cum mimis valeant, auersantur nec ferre possunt.
Sed quis aequa mente ferat Capitula illa quatuor quae s ut inferius videbitur) Germanam & sanctissimam non tantum D. Augustini, sed & tacrorum Conciliorum , summorum Pontificum,dctotius Ecclesiae doctrinam de gemina Praedestinatione, &vera Christi gratia continent,ab Hinc maro vocari: P Ene per- Mersitatum faetidas eaen uentas faces , maxime post edita in
publicum & sibi notissima sancti Prudent ij, utriusque Lupi &Disitired by Cooste
62쪽
Ecclesiae Lugduneniis scripta, immo & post sancitos Canones Conciliorum valentini terti j, & Lingonensis, quibus vel ipso teste, tota Gottest traici doctrina fuit confirmata. Sed & ipse ver borum istorum erubuit: siquidem in praefata ad NicolaumPapam Epistola, quam ad elogium miserabilis illius Monachi verbo ad verbum ex praedicto opere mutuatus est, licet ipsius doctrinam quam haeresim vocat,iniquis verbis &peruerta sensu adulteratam enuntiet, omnium tamen poene peruersitatum foetidas & coenu- Iunias foeces, non ausus est appellare, verba illa consulto praetermisit. Sed de his satis, iam procedendum ad reliqua.
Gottesichalci retitiosa peregrinatio ad limina Apostolorum. Triplex in icum remmari calumnia refutatia , Liatiued inscio suae reuitatis Episcopo Presbter factas. I I. ined sine Abbatis consensu monasterio egressus. I II. Nuod ad plurimas Iarbara, Gentes pro semis sit, ut Praede ationem istis praedicaret. Got- testasius Roma rediens apud Eberarum Comitem diuertit. Cum Nottingo Episcopo de gemina Praedestinatione disputat,an . S P. Hinc cum Rabano litis occasio. Iudiciam de Rabani opusculo aduersus eum scripto.
GDiteschalcus igitur probis imbutus moribus, doctrina conia , icuus, sacris ordinibus initiatus , suscepta ex consensu prope ij Episcopi,per Rigboldum Remorum Corepiscopum sacro Presbyterati honore tandem circa annum 8 T. petita & obtenta ab Abbate suo venia, diuino ut credendum est inuinctu,statuit se cratissima PrincipumApostolorum limina inuisere pietatis & R Iigionis studio,ipso Uvalafrido teste in suprascripto Carmine,ut tutic plurimis religiosissimis viris in Gallia moris fuisse notat, plurimi saeculi illius auctores, inter alios Lupus Ferrar. in Epistolis suis Io I. Io 2.Io . IOS.&Io .sicque peregrinationem pietatis caus 1 suscepit, peracti sque Religiosis votis regressurus, in solitum pauia perum peregrinantium hospitium domum Religiosissimi Comi tis Eber.ardi in Gallia Cisalpina se recepit. Pietatis eiusdem Comiti ic stes sunt Rabanus Epistola ad eum emissa & Hinc matus apud Flodoardum his . g. cap. 26. &c. Sed antequam ulterius progrediamur expendenda triplex Hine.
in Noti. censita a I. d. cap. a. de Praedest. eum notat honore Presby
terale inscio ciuitatis suae Episcopo usurpasse. Quod nec in senti:
63쪽
Libello Eceles Lugd. de Trabiis Epistolis.
cia prae se te ipso illius ciuitatis Discopo,Rothado scilicet Suessionensi lata, nec et iasn in praed ietaEpist. ad N icolaum I'apa habetur,
se a tantu dicitur a Reinora Chorepiscopo contra Regulas Preta byter ordinatus, &sic hoc gratis dictum nemo non videt. a. Et d. cap. a. & in praedicta Epistola notat cum ex Monasterio irregulariter egressum, id est, inicio Abbate di sine ipsius permisesione,l ed in seitientia in illum lata praesenteBauone ipsiusAbbate, ne verbum qurdem illius irregularitatis, quae tamen Regulis omnibus tam monasticis quam anonicis graui pinna inuictatur, de sic non fuisset omissa: haec igitur post duodecim aut quindecim a nos nouae criminationi sacellio, quid nisi quaesitus color p3. Denique censura, quem diximus solum in Italiam limina inuisurum se potiolica perrex se,iuxta vvalafridum, ex qua postea constat tacta Mogunt iam reuersum, Himmarus utrobique,& dicto capite diprq dictaEpistola nullo teste, etiam contra fidem sententiae in eum latae, vult a lonasterio irregulariter egressum, non nisi peragratis regionibus plurimis Mogunt iam reuersum,quasi Gyrouagum Monachum e verum ut quanta fides adhibenda sit istiusmodi versutis coloribus magis elucescat, non ingratum erit
hic referre ex libro Ecclesiae Lugdunensis de Tribus Epistolis in principio, quo excurrerit subtilitas inuentionis& dexteritas ingenii ipsius Hincinari in recensenda fabulosa hae Gotteschalci peregrinatione Epistola sua ad Amulum Lugdunensum. Primus (id est Hinc marus,inquit EcclesiaLugdunensis qui miserabilis illius Monachi & actum describit ,& doctrinam redarguit, & damnationem exponit , postquam eum dixit vltro sib i praedicatoris nomen assiumpsisse , atque ad Barbaras & Paganas Gentes velut euangeli Eaturum perrexisse, his verbis seriem praedicationis eius exequitur dicense alio praedicationem suam orsus initio, quam ' Ioannes , qui dixit: Paenitentiam agite appropinquauit enim re-fnum caelorum, &quam Paulus,qui docuit per visibilia visibi- ' lium & inuisibilium cognoscere Creatorem, coepit praedicare quia ante omnia saecula, & antequam quicquam faceret, princi-U pio Deus, quos voluit praedestinauit ad regnum, d quos voluit ' praedestinauit ad interitum dcc. JSed dc hic aduertendum auctorem Annalium sancti Bertini, Hincmati fidelissimum asseclam,profectione illam adBarbaras des, Paganas Gentes ad an. 8 p. sic exposuisse. Italiam specie religio-M nis aggressus,inde turpiter eiectus,Dalmaciam,Pannonii, Nore-,, iamq; adorsus,quq da nostr* saluti valde cotraria,pr cipue subn D minc praedestinationis, pestiferis dictis dc scriptis adit ruens dec.,, Nec hic ingrata erit responsio ipsius Ecclesiae Lugdunensis:,, Hoc itaque (inqvit nobis licet ex parte incredibile videatur, Disitipod by Cooste
64쪽
quod videlicet Gentibus ignorantibus Dominum praedicans,prt- termittere potuerit, ut non eos primo omnium ad poenitentiam prouocaret, nec eis inter creaturam & Creatorem rationabiliter discernere persuaderet,ut iant non colerent,neque seruirent crea
tutae per Idololatriae errorem, sed potius Creatori, qui est bene dictus in saecula: Sed quaestiones eis etiam fidelibus & doctis dii fie illimas de diuinis iudiciis & Praedestinationis ac Redem.
ptionis mysterio proposuerit et tamen praetermittentes huius rei clam ablurdam & incongruam obiectionem, magis eum credimus inter fideles, vel etiam Sacerdotes illarum partium talia moue re & proponere potuisse, quibus magnarum & nouarum rerum velut nouus atque admirandus praedicator existimaretur, quam tantae eum fatuitatis & stultitiae extitisse, ut imputetur omnium cretum diuinarum pinnitus ignaris tam importune & praeposte re talia ingessisse , quibus apud eos non audiendus sed poenitus cridendus, re ab omnium auribus arcendus iudicaretur. I cHl e censura notatus Hincinarus, dehinc abstinuit a tam ridicula ob: ectione, non tamen ab atris sibi & sociis quasi naturalibus vellatiis: Sed mista iam Hinc maro ad Gotteschalcum,quemi ostperacta vota in Gallia Cisalpina apud Religiosissimum Comitem
Ebetardum reliquimus,leuertamur: 1 quo non lotuiti ut peregrimnus benignissime susceptus , sed virtutis ergo & beneuolentiae, quam singularis eius eruditio conciliauerat, diutius ibi morari compulsus est:interim vero accidit ut siue apud Comitem ipsum Eberatdum,siue alio quouis in loco cum Nolimgo( vel Veronensi iuxta Rudolphum invita Rabani, vel Vercellensi iuxta Chroniis con Hircingiensis Monasterii, vel Brixiensi qui Concilio Roma no interfuit anno S s. Episcopo,quicquid sit, vicino collationem haberet, in qua iuxta doctrinam S. Augustini de Dei Praedestinxtione disseruit,eamque quam exposuit de gemina Praedestinatione sententiam,multis test: moniis eiusdem sanctissimi Patris comprobauit, ut refert ipse Rabanus Epistola ad ComitemEberaiau. Huius collationis aliquatenus memor Nottingus, cum ad Ludovicum iuniorem Imperatorem filium Lotaliarii inPaguinLog naevenisset,cum Rabano Mauro vixdum Archiepiscopo Moguntino ibidem reperto collocutus, retulit Gottet chalcum apud Comitem Eberardum commorantem de gemina praedestitiatione, siue Electorum ad requiem,sive Reproborum ad mortem vel inique conter dere,itavi inter ipsos conuenerit. ut Rabanus e diuinis Scripturis & de Orthodoxorum Patrum seotentiis, aliquod opust culum conficeret, ad conuincendum errorem eius, quod eodemetis anno Sqq. utcumque executus est Rabanus,opusculo, quod: Praedestitiatione inscripsit ad Nottingum.
65쪽
De tempore patet ex Epistola eiusdem ad Eberardum comi tem una limul scripta, in cuius principio meminit beneficentiae eius in presbyteros, qui praeterito tempore Romam perrexerunt, quod ab eis Ebetardus & expetierit Rabani opusculum in laudem crucis Chtisti, & quod anno praeterito per nuntium Eberat di, hoc idem opus expetitum miserit: siquidem in annalibus Ful denasibus illi ipsi sacerdotes anno SD. reteruntur Romam missi, dc sic eodem anno ab Eberardo comite suscepti,& rogati de opusculo, quod frustra anno sequenti expectatum, per nuncium anno 8 6. petitum & acceptum refertur anno praeterito : & sic annus
in quo scriptae sunt illae Epistolar, est 8 q. nec in te coniicitur opus illud frustra expectatum anno integro ; siquidem & ipsa
verba, pryterito tempore, saltem triennium inducere videntuo,
alioquin vide nuncio dicitur anno prsicrito, dictum fuisset de peregrinantium susceptione a duobus annis: sed Epistolam hanea Rabano iam Archiepiscopo editam constat ex eo quod in fine, Nothingum Episcopum dilectissu num fratrem vocat,& ex annalibus Fuldensibus hoc anno 8 et Mense Maio, Episeopatum moris te Orgari j adeptus est,& sic hic Epistola non ante hunc annum scripta fuit. DIxi Mus incum ue quod pollicitus erat executum fuisse Ra banum; siquidem (vt notauit Ecclesia Lugdunensi praedicto opu culo respondens, in libro de tribus Epistolis ad Epistolam tet-M tiam assumpsit ille non necessariam, nec ullatenus ad rem de qua D queritur pertinentem disputationem. J Sed antequam reliquum referamus,& ut liberum sit lectori iudicium hic primittenda est eius opusculi praefatio, quae his verbis concepta est. D Nuper quando ad Serenissimum Imperatorem Ludovicum inii transitu expeditionis hostilis in pago Loganae venisti, & ibidem D mecum locutus de haeresi, quam quidam de pridestinatione Dein inique contendunt errantes, & alios in errorem mittentes, sermo.=i nem habuisti: Conuenit inter nos ut e diuinis scripturis, & deo, orthodoxorum patrum sententiis aliquod opusculum confice' ' rem, ad conuincendum errorem, qui de Deo bono & iusto tama, nequiter sentiunt, ut dicant eius praedestinationem facere, quod dii nec homo ad vitam pridestinatus possit in mortem incidere : ncca, ad mortem praedestinatus vllo modo se possit ad vitam recuperata
23 re. Cum auctor omnium rerum,& conditor naturarum, Deus, nuta
D lius ruint, atque interitus causa sit, sed multorum origo salutis D proinde accipe nunc opusculum, &c. M Notanda prima scribendi occasio, non quod Gotteschalcus 3 prq dicasset, vel magistri nomen usurpando discipulos post se tra-
, neret. sed contenderet inique iuxta Rabanum, di sic de priuata Diqitirod by Coos le
66쪽
contentione in verbis quidam intrue contendunt. Huius aut tanopusculi videamus apud Ecclesiam Lugdunensem quam coepimus censuram , assumpsit ille non necessariam, nec ullatenus ad M
rem de qua qu*ritur , pertinentem disputationem. aeritur Mnamque inpr senti disceptatione, non illud, utrum impios Deus i. de iniquos pridestinauerit ad ipsam impietatem & iniquitatem, Gid est ut impii & iniqui essent, & aliud me non possent, quod nul- celus omnino moderno tempore dicere vel dixisse inuenitur: Quod is est utique immanis &detestabilis blasphemia, ut Deus sua praeia cedestinatione quasi auctor sit impietatum & iniquitatum , ali- quos impios & iniquos esse coegerit: sed illud potius qu*ritur: revirum eos, quos veraciter omnino prisciuit proprio vitio impios ista iniquos futuros, & in suis impietatibus atque iniquitatibus is usque ad mortem perleveraturos; iusto iudicio praedestinauerit, se aeterno supplicio puniendos: Auctor vero ipsius Epistolae relicta hac secunda quaestione, quae in praesenti apud multos versatur, is contra priorem potivi impiam opinionem laborat, &totum disse ceputationis suae termonem ad hoc dirigit: quod Deus bonus Sciustus nunquam alicui esse potuerit causa, vel origo, vel auctor ce
peccati & imiquitatis, quod omnes (ut dictum est fideles fideli. re
ter de indubitanter fatentur: Nullam tamen esse diuinam praede- cestinationcmerga iustam damnationem eorumdem impioru& iniquorum, de tantu modo in parte clectorum esse credendam, veria cebis praefatili belli, qui hypomnesticon dicitur, affirmare conten- cedit,&c. J Quod quIm certum sit de hoc opusculo EcclesiaeLugdu- cenensis iudicium, ex ipsapraefatione,quam retulimus,satis apparer. Sed perlecto toto opusculo& tota Ecclesiae Lugdunensis censura , quae suo loco expendetur , asseri ionis nostrae veritas plenius elucescet. Et interim notandum in hoc opusculo pag. 36. inter rreatus eorum, qui praedestinationem in non probatum Rabano i R. diris sensum vertunt eum dixisse: quarto quod redemptorem mundi is ad Notinis frustr1 sanguinem suum fudisse non timet per errorem suum fin- gum gere, qui in se credentibus &sperantibus, propter predestinatio- . . nis necessitatem non possit subuenire. IItem pag. TI. quaedam de re Iibertate arbitris ex cap. ro. opusculi Gennadis de Ecclesiasticis dogmatibus interseruisse,sicque opusculum suum conclusisse. Ec- .ece habes dilecti si me frater quod petisti sensum orthodoxorum ceatque Catholicorum patrum, breuiter in uno libello costructum, ce
de praescientia de praedestinatione, de eratia de libero arbitrio. c. Restat ut credas & confitearis, tinnab tarma fide & sana doctrina .. aliis praedices, quod credant & intelligant. Deum praescisse bo. ce
nos ,& malos futuros et Bonos autem tantum , ut vitam aeternam te
accipiam praedestitiasse,&c. J Hic postreies verba eo magis no-
67쪽
tanda, quia contra doctrinam quam profitebatur Gotteschalcus edita ille impugnanda luscepit, libello suo in Rabanum in quo realias quaestiones addidit expendens suo sensu, quae retulimus de morte Christi, & libero arbitrio, ut suo loco videbimus. Edidit &ipso eodem tempore Rabanus alteram de eadem re Epistolam ad Ebetardum comitem his verbis. Quia diuulgatum ' in istis partibus constat quemdam sciolum nomine Goties chal-- cum, apud vos manere, qui dogmatinat, quod pridestinatio Dei omnem hominem ita constringat, ut etiamsi quis velit saluus fietari, & pro hoc fide rccta & bonis operibus certet, ut ad vitam M aeternam per Dei gratiam veniat, frustra&in cassum laboret, finon est praedestinatus ad vitam: quasi Deus praedestinatione sua cogat hominem interire, qui auctor est salutis nostrae non perdita tionis: Et iam hinc multos in desperationem suimet hic
perduxit: ita ut dicant, quid mihi necesse est pro salute mea & vi tat terna laborare y quia si bonum iecero, & praedes inistus ad vitam non sum , nihil mihi prodest i si autem malum egero, nihil mihi obest, quia praedestinatio Dei me facit ad vitam aeternam M peruenire. Haec traditio multis in istis partibus scandalum est, de pridicatoribus Eangelij homines inobedientes facit, quia iam M desperantes de semetipsis eos reddidit: Dicitur enim in se doctor' ' vester multa testimonia excerpsisse de opusculis Beati tumi dido ctissimi patris Augustini, quidus nititur suam sententiam aifir-
mare. Cum memoratus pater &do,r Catholicus contra Pe-
' lagianos seribens, qui gratiq Dei contrarii 'praedicatores fue-'' runt, defensor eiusdem gratiae, non destriactor rectae fidei fue-3' rit&c. Et post allatas contra peruersum illum sensum aliquot Sancto rum patrum auctoritates, maxime ex responsionibus Prosperi ad obiectiones vincentianas & Gallorum, sic Epistolam concludit. M Haec ergo amice charissime ideo tibi scripsi, ut cognosceres quas, te seandalum de illis partibus opinio veniens in hoc populo genes, raueriti Et si quis manens apud te docet, quq rectae ndei sunt con-M traria, prohibeas eum vi cesset ab hac secta, dicamne ei, vide fra D ter, ne hqc licentia tua in prs dicando offendiculum fiat infitia a 3 mis,& tuo dogmate ne peruas eum, pro quo Christus mortuusat est, quia sanguis eius requiretur de manu tua. JEx his Rx ni uerbis nemo est, qui non iudicet Gotteschal cum longe excessisse metas doctrinae Catholics, de gemina praeodestinatione electorum ad vitam & reproborum ad interitum, passim & constantissime I Diuo Augustino traditam, & libro intategro a sancto Fulgentio confirmatam et verumtaemen inferius
solismium luce clarius apparebit, Elam ipsis Rabano&Hinc-
68쪽
maro testibus, & ex ipsis huiusce miserabilis monachi scriptis,
quibus oneratus, condemnatus, & opressus est. Interim mraeterquam quod dici posset de Nothingo , quod dixit Beatus Au
gustinus de Floro Epistola 6. ad valentium; aut non intellexit, aut intellectus non hiit in dissicillima quaestione proponendaJ ob. seruasse non erit inutile,Rabano & aliis similibus illo saeculo con tigisse, quod Hilario Arelatensi &aliis pr*cipuae auctoritatis,&spiritualium studiorum viris accidisse memorat Prosper Epistola ad Sanctum Augustinum,&quod hoc st culo ferme ad tyrannidem inualuisse, pij omnes do-rinae Diui Aligustini proselsores&assecle dolent & lugent, ut videlicet sanissi inam illam & diui nam doctrinam , non minus quam haeresim & pestem auersarentur: huiusce odij quod ad Rabanum sperui, testem habemus omni exceptione maiorem Lupum Seruatum, ipsi Rabano famili rem & amicissimum, eiusdem Ecclesiae venerabilem presbyterum , & qui cum illo affuit synodo Moguntinae, in qua primum agitata fuit hec controuersia et ille siquidem in libello quem de hac edidit,inscripto de tribus quaestionibus,dum praedestinationi etiam reproborum subscribit, propter Rabanum maxime prs su- Iem suum his utitur verbis: De his (scilicet reo robis; praedestinationem Dei dici horrent plerique atque refugiunt, in quibus c. bdit udi quaedam praeclara pr*sulum luminar scilicet ne credatur Deus, Iibidine puniendi aliquos condidisse,& iniuste damnare eos, qui . . non valuerint peccatum, ac per hoc supplicium declinare: J Eo .. animo (vt par est credere Rabanus sententiam illam Gottes chalci de gemina praedestinatione, cui contrariam in fine praedi isti cmusculi firma fide tenendam docet, tam inuidiosis verbis in praefatione & alibi passim expressit et ibidemque errorem plurium vocat, quem in Epistola ad Ebetardum dicit esse solius Gotietaehalci; quod ortum ex simplici .contentione, ipsemet refert in praedusto opusculo, Epistola ad Eberardum illum miserabilem Monachum quasi assumpto magisterio dogmatigare, infamat; &quod sibi solide a paucis diebus in pago Loganae apud Helue s
relatum erat a Notingo, in praefata Epistola diuulgatuin ait in Germania , ibidemque multis scandalum esse, & praedicatoribus Euangelii homines inobedientes facere, quia iam desperantes de semetipsis eos reddidit: quod iterum inculcat sub finem Epistolq, quo magis urgeat comitem Eberardum, ut Gotteschal
cum domo sua expellat: unde patet non ex illis oratoriis amplificationibus requirendum quaenam reuera fuerit miserabilis ilia
ius Monachi doctrina,sed & hoc patet tui supra obseruatum est fuisse tunc sola geminae pridestinationis opinione diffamatum.
quaest Raban in Epistolis ad Notta
69쪽
Gottestasius a Rabano lacessitus de gemina praedestime-tione, de qua solaprimum lis mota fuerat , amicos consulit, duas insuper addens quaesiones de libero arbitrio SA pretio sanguinis Christi. Fraunentum Epistolae Gontes. ad Ratramnum Getensem, ex quo multa eruuntur. Integuam cum lubebit edet A. P. ymondus. GODieschalcititeris respondet malafridus Strabo.CV u igitur grauissima illa Rabant in Gotreschalcum een
sura ad notitiam ipsius Ieruenisset communicatis sibi geminis illis & ad Notingum & ad Eberardum Epistolis, nullius prauae doctrinae, eiusque praecipue, cuius insimilaretur, sibi conicius Rabanum ipsum petere aggreditur: Anno sequenti 8 8. Italii relicta in Germaniam natale solum se recipit; ibique primum doctiores magistros, quos plurimos se isse Epistola ad Ra trananum Monachum Corbeienscin inuenit , proposita sancti Augustini sententia, vn cum obiectionibus consulit: Et tribus solis quibus singularem fidem habuit Malcaudo scilicet seu Mariaeuuado abbati Prumiensi, Ionae, &Lupo Seruato proprium senis sum aperuit, non solum quo ad quaestionem de gemina praede stinatione,sed insuper occasione orta(ut supra tetigimus ex opust culo illo ad Notingum duas alteras addidit, scilicet de libero arbitrio . & de redemptione sanguinis Christi et Et quoniam fragmentum Epistolae illius ad Ratramnum , quod publici iuris
fecit R.P. Sirmondus ad calcem tractatus Hincmari de non trina deitate, lucem non minimam affert praeludiis illius concertationis Gottesch1lci in Rabanum, hic reponere necessariu duximus.
Epistola Gotteschalci , quam ex Germania scripsit
ad Ratramnum monachum Corbeiensem. Denique sunt multi Domino donante Magistri Hae regione siti, ingenio locuplete periti runde palatina plerique morantur in aula: ' Ad hos, atque alios per barbara regna locatos Cernua his auidus direxi scripta diebus.=' Orans magnopere dignentur, ut Ocyus indera Respondere mihi, seu scis vehementer egenti.' Estque Augustini his sententia missa beati,
Quam liquido exponi auctori quadrando poposcit Disitired by Cooste
70쪽
Nempe tribus horum studui proprium indere sensum. Malcaudo, Ionae , atque Lupo rutilantibus oro Poscens obnixe latagant, ut vera referre et Proposita est reliquis tantummodo quaestio cunctis iopposui sane obiicitur, quod parte ab utraque . Nemo, sed excepto quid adhuc mihi reddidit uno, Qui cum sit cautus simul & catus . est moderatus: Sic iam tern1 sui librans retaonsa libelli, ut dempto neutri pleno discrimine parti Congruat. Unde tibi recitanda haec utraque duxi; Respondere alis properant dum mente sagaci, magis his, mihi qu1m reputes ( charissime quicquam Si videas aliquid concordans quod tibi non sit. At licet usque rogo mecum duo perpete voto. Pectore quin toto supplex orare memento, Donetur habilis, quo sermo videlicet illis Cumque vigore salis pia nobis pignora pacis. Hoc fragmentum Epistolae Gotteschalci ad Ratramnum postremam eius partem seu conclusionem solam continet, quod diligentiae&studiosis laboribus R P. Sirmondi debetur: sed sicut eius praefationem in notis ad Ennoditim Ticinensem lib. s. Epist. . evidit, dc lite conclusionem ad probandum intentum (Gotteta chalcum scilicet versutum fuisse, non omnibus sensa sua exposui se publici iuris fecit: si totam Epistolam publicae utilitati non inuidisset, maiores certe ipsi deberetur gratiae; nec crederetur ideo caetera tacuisse, quod susceptae causae contraria viderentur. Vt qui Gotteschalcum immerito versutiae de calliditatis insimulataeidem crimini se obnoxium praebeat. Certe si veritatis qua causae fuisset amantior, editi h1c integr1 Epistola maximam lucem h ius disputationis praeludiis attulisset: Sed quanta fit ad totius rei pondus fragmenti huiusce auctoritas expendamus. QDd Gotisteschalcus Propria sensa non omnibus aperiret,non versutiae fra dulentae seci prudentis viti modestiae adscribendum plurimi iudicabunt. Nec siquidem qui alios cum reuerentia consulit, proprium sensum, si sapit ingerit, sed aequa lance quod in utramque partem dici & obi ici positi proponere satagit: idque religiose o,
Opposui sane obiicitur, quod parte ab utroque . Ipsa vero quaestionum ratio, iactaque assumpti magisterii sectaeque exprobatio, tuin Rabani auctoritas, quem impugnare agis grederetur, necessario cautelam illam requirebant. Sed& consuuratio illa, non pertinacis, qui sententiae suae praesidi uin & fautores tantum quaereret:sed dubitantis,& quid tenendum quid age