장음표시 사용
91쪽
festat. Idque illo Paris ensis Concilij Canone expresse refertur. H Emersit quaedam reprehensibilis & valde iam inolitus usus, eo D quod quidam Chorepiscopi ultra modum suum progredientes, , , & donum sancti Spiritus per linpositionem manuum tradant, &,, alia quaeque quae solis Pontificibus debentur contra fas peragant&c. Ita ut crimini verti non possit Gotteschalco , quod non inscio, sed permittente proprio Episcopo per Rigboldum Choren piscripum Metropolitani sui ( qui tunc Ebbone abdicato, ante Hinc inari promotionem nullus erat palam & publice ordines sustepetit: si innoxius & inter iudices Rigboldus qui ordines tram didit, quomodo in eodem iudicio Gottei chalcus reus,quia suscepit p Immo vero etiamsi reus ille, quod alienum usurpauit officium: nihilominus innocens iste, quod boni fide palam &publice in loco maiorum eum agnouerit , ex L. Barbarim Philippis . de incio Pratorum. Haec tamen prima condemnationis di lota de .positionis causa in sententia traditur. Altera his verbis concepta, est Ece frica es, Ciuilia rugotia contra propositum Onomen Monachi conturbare contemnens
iura Ecclesiastica praesumpsim. Non potest intelligi, nisi deata sumpto doctrinali Oincio, quo illi ibidem interdictum, & in eo maxime quod Synodo Moguntinae & ipsi Rabano pendente placito Regio ( ut supra notatum professionem & libellum suum in
Rabanum ipsum tradidit, eum incusans prauae doctrinae, quod vocat Ecclesiastica & Ciuilia negotia conturbare, eo quod in regiis illis placitis de utrisque Geretur: sed hoc cum omni reuerentia actum fuisse argumento est,mod nec in synodo Moguntina, nec in synodica Rabanus conquemis sit, immo ne libelli quidem
ut supra probatum est meminerit. Nullam aliam causam continnet sententia; nam quod in principio;vbi agitur de usurpato irregulariter Sacerdotali officio additur et Et in etinctis morabiu ac prauis ambus atque peruersis doctrinis eo hactensu abuti non perti. muisti. J Nemo est qui non videat, maxime ubi desola interdictione ex irregularitate Uitur, exagerationis ratia, non con demnationis causae diresium. Et quicquid sit de usurpatione&ab usu Sacerdotalis omeli, non de prauis actibus nec de peruersis doctrinis sicut nec de omnibus moribus damnandus censendus est. Quicquid ergo commentus est uine marus de mente ferina &e. De ordinum sulceptione inscio proprio Episcopo , de irregulari ex Monasterio exitu, de electione quatuor Capitulorum,omnium pene peruersitatum foetidas & coenulentas faeces in se continentium, de profectione ad Euaugelitandas Barbaras & Pag1nas Gentes, quod inuentus sit haereticus , quod vi abreptilius
92쪽
eum quid ratiotiabiliter responderet, non habuit, in contume- AIias singulorum proruperit, quod propter impudentis nam in soleti 1m suam damnatus sit, & reliqua huiuscemodi commenta penitus ab aequo iudice reijcienda & exhorrenda sunt. Quid igitur inquies de doctrina nihil actum pactum quidem, sed non obdoctrinam, ut ex sententia liquet, damnatus est ille nil setabilis Mon1chus, multo minus d nata doctrina,vt plenius suo loco P hle aliquantulum in discutiendo iudici j ordine videbitur. Huius ordinis nullum extat ex sententia ipsa vestigium,pluri hus illun etulit Hincinarus Epistola ad Amulum Lugdunensem quae desideratur, sed in fragmento quod supra retulimus memorat se miserabilem illum Monachum in synodum illam producere studuisse, ubi multis audientibus nihil dignum ratione vel dixit, .. vel interrogatus respondit, sed ut abreptilius,cum quid rationabiliter responderet non habuit, in contumelias singulorum pro- .. rupit, & propter imprudentissimam insolentiam suam per Regu- .. Iam sancti Benedicti , Monachorum Abbatibus vel caeteris Mo- .. nachis , dignus flagello adiudicatus dcc. I De his velut abrepti iij contumeliis & imprudentissima insolentia nullibi alias. Sed in praedicto cap. a. de Praedestinatione&in EpistoIa ad Nicolaum Papam, simpliciter auditus & inuentus haereticus refertur. Immo vero in praedicta Epistola subjungitur : quia non solum,Hincmari scripturas ad suum sensum violenter inflexas, sed de Catholico- rum dicta detruncata, per totum diem sine respiratione aliqua
Praevalet memoriter decantare et unde non solum idiotas in admi- rationem sui adducere, verum &sciolos de incautos,atque Eelum Dei, sed non secundum scientiam habentes, in sententiam suam
solitus erat traducere. J Quod quam bene conueniat cum Epistola illa ad Amulum lectoris erit iudicium: quicquid fit,nullibi memoratum vel confessionem Gottest huci, vel libellum contra Rabanum,Synodi examini dc iudicio expositum fuisse, aut saltem ibi ii quoquam visum, ec sic non magis in Carisiaco, quam Moisguntiae damnata doctrina, aliquantulum quidem agitata , sed non plene discussa, nec ulli lati Canones, ut inferiusIuce clarius apparebit: nec Gotteschalcus ipse ex do rina condemnatus, it supra probatum.
93쪽
Triplex Gotteschalco insis a parna , depositionis, verserum , O carceris expenditur . O manifestae iniqui
REL thev M est ut triplicem sententia innidiam poenam
sepositionem , verbera , & carcerem paucis expendam mus. Quod ad primam ob irregularem promotionem e hoe quidem ex Ecclesiastico rigore, ut prae s e fert sententiae titu- Ius et sed ( praeter singularem rationem supra notatam meliusta aequius Nicolaus Papa Iudicium intulit anno circiter Epistola trigesima nona ad Rodulphum Archiepiscopum Bituri- censem, ab eo conlultus de hoc irregulari Chorepiscoporum usu.A A Chorepiscopis , inquit, asteris multas esse in regionibus veta, , stris ordinationes Presbyterorum & Diaconorum effectas, quos quidam Episcoporum deponunt, quidam vero denuo consecrantenos vcro dicimus nec innocentes oportere percelli , nec ullas fieri debere reordinationes , vel iteratas consecrationes &c. I Ita ut nisi Hinc marus Monachum, qui Goties chalci nomine appellationem ab hoc iudicio ad eundem suininum Pontificem de ferebat , i olitis artibus oppressisset ( ut suo loco videbitur depositionem illam in irritum futuram nemini dubium esse possit. Quantum ad verbera, nec leges nec Agathenses Canones, necRegula S. Benedicti, nec aliae quaelibet constitutiones quadragenarium Sacerdotem flagris adjudicant. Sed & Hincmatus ipse inhumanitatem illam dc Ecclesiae(qui sanguinem nouit suffundere non effundete & Episcoporum iudicio indignam agnouit. Ita ut Epistola ad Amulum Lugdunensem, condemitationem illam ad solosis Abbates de Monachos retulerit :& propter imp rudent i ssiniam, , , inquit,insolentiam suam, per regulam S. Benedicti a Monachom D rum Abbatibus, vel caeteris Monachis flagello adiudicatus. Mod ab Ecclesia Lugdunensi quasi absurditatibus plenum reprobatum oste sed de in praefata Epistola ad Nicolaum Papam, in qua de condemnatione & reclutione illius miser,bilis Monachi , eiusque reddenda ratione agitur , puduit eum verbera dc depositionem referre, & ex tribus illis poenis solius reclusionis meminit, quali nulla alia ita dicta fuisset. Sed si haec ad durissimayerbera damnatio piorum omnium aures offendit, cui holt omDisi id ed by COOoli
94쪽
rem non incuteret tuauditum in eius executione inhumanitatis &crudelitatis exemplum, quod Annales Bertiniani ad dictum annum 8 . paucis perstrinxerunt. Strenuissimus , inquiunt, eQ- retor Κarolus, aduocato Sanctorum memoratae Dice ceseos Epio tacoporum conuentu suis aspectibus praesentari decreuit, quo per- raductus publice flagellatus, librosque suarum assertionuin igni cecremare compulsus est. J Pluribus idipsum exsequitur Ecclesia ce Lugdunensis in praefato libro de Tribus Epistolis: Sed&, inquit, rede ipsis flagellis & caedibus, quibus secundum regulam S. Bene- cedicti dieitur adiudicatus, quibus & omnino fertur atrocissime & cc absque ulla misericordia poeta usque ad mortem dilaceratus: I & .. rursum paulo post. Qirapropter illud prorsus omnes non solum .edolent, sed etiam horrent: quia inaudito irreligiositatis&cru- .edelitatis exemplo,tamdiu ille miserabilis flagris & caedibus tru- .ecidatus est, donec (sicut narrauerunt nobis qui praesentes aderant ce accenso coram se igne libellum in quo sententias Scripturarum .esiue Sanctorum Patrum sibi collegerat, quas in Concilio offeret, is coactus est iam poene emoriens suis manibus in flammam proii. cecere, atque incendio concremare. I ce
Et obter notandum libellum illum, in quo sententias Scripturarum siue Sanctorum Patrum sibi collegerat, fuisse exemplae eius, quem in Rabanum scripserat, ex quo Hincmarus excerpsic fragmenta, quae supr1 ex praedicto opere de Praedestinatione re- potuimus, & exeerpsisse finxit illa, quae ad Amulum Lugdunen-lem falso retulit quinque Capitula, ut ibidem patet: finxit (ino quam quia non solum quatuor priora Capitula verbis iniquis retulit, sed & quintum quod solum ab Ecclesa Lugdunensi quasi non Catholicum rejectum est, ille suo proprio marte&calumniose miselabili illi Monacho imposuit, ut videbitur suo loco. Ipsa denique in ergastulum detrusio(quam nomine simplici gMonasterialis custodiae, & quasi solam in Gottest halcum indictam poenam N icolao Papae retulit Hincmarus quanta non tam seueritate, quam saeuitia & inhumanitate in miserabilem illum Mouachum usurpata sit, sola verborum illorum notatio indigitat, ec sententiam illam inimicα scilicet ipsius Hincmari lingua dictatam, aspera manu exceptam,& calamo felle tincto scripta in demonstrat, quae nihil nisi Ecclesiasticum rigorem, durissima verisbera,& in ergastulum retrusionem prq sererat.
Sed qua rxtione quove iudiciorum ordine custodia illa proprio Episcopo, proprio Abbati, qui iudicio praesentes aderant ablata, & ipsi Hincmaro demandata,sed verius ab ipso usurpata, contra sanctas Regulas, per quas Monachus nisi ex superioris
cod sensu ei Monasteri' suo ab lui non debet, ut ipsemet memo- . - β b
95쪽
Hinemati Epist. IT Hlnernati Epistolae
rat Nicolao Papae in praedicta Epistola 3 quanam ergo alia
de causa factum id,nisi ut miserabili Monacho omnis & doce di & reclamandi praecluderetur via, ut ore poenitus obcluso, nee de doctrina loqui vel scribere, nec de saeuitia & inhumanitate conqueri, nec ad superiorem iudicem , ipsumque sum mum Pontificem appellare posset Ita ut quid circa illum per octodecim aut viginti annos, quibus ad mortem usque in ergastulo illo retrusus fuit, actum sit, nemini notum , nisi inquantum Hincmarus permiserit, vel ipsemet in suis scriptis inoseruit et quem nihilominus huiusce usurpatae custodiae colora rem ipse Nicolao Papae ediderit,supra retulimus. Quia, inquit,'' resipisci I sita prauitate non voluit, ne aliis noceret, qui sibia' prodesse nolebat,iudicio praefatarum Prouinciorum Episcopora rum in nostra parrochia, quoniam Rothadus, de cuius parro-a' chia erat, illi nesciebat resistere , & nouitates amans timebam tur 1 nobis ne disceret praua sentire, qui noluit discere recta docere. J Nullus fingi poterat quaesitus color tam improbus.& proprio Episcopo (qui Hincmari in persona sua violentiam& Urannicam oppressionem per tres annos expertus, tandem eiusdem Papae iudicio vindicatus & liberatus est aeque inj rius , ita ut veI Hinc maro teste miserabilis illius Monachi proprius Episcopus , sicut & proprius Abbas , cuius custodiae subtrahitur , . condemnatione illa multum alieni censendi sint. Tantum abest ut hic de prauis moribus & irregulari exitu , ille irregulari promotione facta se inscio Gotteschalcum
Sed & indictam ergastulo retrusonem nomine Monasterialis custodiae lenivit Hinc marus,Epistola sua ad summum Pontificem , non ignorans ipsi fraudes suas & crudelitatem non esse
ignotas, quippe qui Hincmarum s vel ipso teste ppistola 23. ad Egilonem 3 duritiae Pharaonis & ( cpistola et s. ad eundem papam tumoris, dolositatis de crudelitatis per Epistolam ad eum ipsum coram Rege & plena Synodo legendam publice notauerit,
ideoque non dubitauit tantam inhumanitatem maxime in quadragenarium Sacerdotem,non passurum summum Pontificem, eo
minus quod iuxta Vlpianum Iurisconsultum in L. aut damnum flem deianu. Huiusmodi ergastulorum poenae sunt interuictae earcer esum (inquit Iurisconsultus ad continendos homines, non ad puniendos haberi debet. Ita ut ex imperatoris Constant ij rescripto in L. a. C. de custodia reorum , O cruciatio desit, permaneat fida custodia. Quod autem fuerit de hac in ergastulum retrusione, Ecclesiae
Lugdunensis iudicium inesve radicto libello his verbis pater, Disit iaces by Coos le
96쪽
sed&illa eiusdem miserandi hominis tam longa & inhumana in ergastulum per tot annos damnatio, aliqua ( ut credimus compassionis benignitate & consolatione fuerat temperanda , vel etiam remouenda . Vt frater pro quo Christus mortuus est, perchatitatem&spiritum mansuetudinis potius lucraretur , quam undantiori tristiti 1 absorberetur. JCaeterum quales fuerint aliorum de hac inhumanitate querelae, suo loco non reticebitur. Hic autem obiter obseruandum, nullum unquam miserabilis huius monachi suscepisse patrocinium,uno halo monacho excepto, qui appellationem ab eo susceperat deferendam, sed solita Hincmari versuti1 interceptus, non amplius paruit, ut suo loco videbitur. Quo vero animo vexationem tam ignem susceperit Gotteschalcus, mox referetur, modo quidelica doctrinam in placito illo actum sit vel non actum, magis exquisica disceptatione proposuerimus. Licet contra geminam Hincinati relationem ex ipsa sententia supt, probatum sit, Gotteschalcum non ut haereticum condem,
natum et constat tamen eius doctri min, vel saltem eam cuius insimulabatur Rabani Sunodica, aliquantulum expensam & imis probatam, sententia rasa, ubi de peruersis doctrinis& doctrinali ossicio interdicto seu utentio in perpetuum imposito, id satis in dicat: illam vero Rabani Sinodicam. qu 1 non solum haereticae doctrinae, sed etiam detestauilis blasphemiae notatus erat, in plataeito ille .ppatuisse , immo & quasi accusationis & probationis,ae translatae cognitionis , de qua ageretur, fundamentum , existensam .uisse,&super ea auditum Gotteschalcum, nemini du-ium esse potest. Nihil dignum ratione dixisse, sed vi abreptiis citium, eum quid ratisnabiliter responderet, non inbuit, in contume- ιιlias singulorum prorupisse,3 vere ridiculum, & sic supra explosum. MQuid ergo F ut in Synodo Moguntina, negatum a Gotteschalco quod sibi fuerat per B abanum impositum, vera & genuina sua iuxta libellum & professionem de gemina praedestinatione, &hrsan de reliquis exposita (vt potuit sententia, haec, ut par est
credere, impugnata ab Hinc maro (qui ut supra vidimus ex duabus primis quas ad Rabanum scripsit Epistolis, aIi quam eius suta ceperat discussionem non apparuisse tamen,& multo minus expensam fuisse ibidem eius professionem vel libellum notissimum est, nec aliter quis unquam suspicatus est. Mid igitur, ut quod
verisimilius in tam abstruso negotio, coniicimus, libenter exponamus, explosis illis per Gotteschalcum plurima confidenti 1&forsan non sine contumelia blasphemiis & impietatibus falso sibi impositis. Aliqui ex praeiudicata Rabani auctoritate reum blasphemiarum illarum censebant Gotteschalcum e Alij iuxta
97쪽
Hinc marum in idem recidere, quod ille fatebatur de gemina praedestinatione credebant, pauci pro illo cum Augustini di aliorum Patium doctrina stabant. Sed omnibus percensitis plurimi in hane tandem se recepere sententiam, obstrusiores istas totius Theologiae quaestiones in placito regio a paucis ad ciuilia negotia euocatis Episcopis, in tumultu curiae ex improuiso, sine examine.& nullis prolatis codicibus, non temere definiendas, altiorem requirere indaginem, ampliorem discussionem , prolatis sancta rum Scriptutarum atque Catholicorum doctorum sententiis, plures etiam in plenario & liberiore concilio iudices adhibendos: sicut indiis ipsis definiendis controuersiis post decennium in plenario duodecim Prouinciarum Tullensi apud Saponarias concilio a plurimis Galliarum Episcopis, & ab Hinc maro ipso cum septatem aut octo aliis ex iis qui huic placito interfuerunt, una omnium sententia sancitum suo loco videbimus.
Multis, linque perspicuis rationibus ostenditur . quatuor I inmari capitula quae pater Simondus ad conuentum istum Carisiacum in quo damnatus est Gottes a cus, retulit, non in isto conuentu, sed in alio ibidem mutatis post annis, anno nisurum tis. habito, ab Hismaro fuisse concili data.QVi et Q v io ait, ex sententia patet non ob doctrinam con
demhatum Gotteschalcum . Vel saltem doctrinam dege- . mina praedestinatione & reliquis capitulis non fuisse notatam, nec aliter reprobatam. Nec est quod obiiciatur contrarium definiis
eum capitulis illis quatuor, qui quasi huiusce Synodi seu placiti
recensentura R. P. Simondo toin. Conciliorum antiquorum
Galliae r nulla siquidem in illa orae fata Synodo lata fuisse Capiapitula miscere emacillimum est, ita ut nulli ne minimum quidem dubium subesse possit.
I. Capitula illa quatuor nemo unquam ante R. P. Sirmondum ad hoc placitum retulit: nec apud Hinc marum in praefatione operis de praedestinatione, unde desumta sunt, notatum reperitur in hoc placito seu Synodo edita itale. Sed apud Carisiacum
II. Apud omnes auctores illos, qui in hac controuersia ante
98쪽
culum edita fuisse modo probabimus scripserunt seu Hincma
tum , seu Prudentium, leu Lupum Ferrariensent, seu Ratram num, seu Ioannem Erigenam , horum capitulorum altum silen
. III. Licet Hincinarus ipse Epistola su 1 ad Amulum Lugdu
nensem miserabilis illius monachi di actum descripserit, &doctrinam redarguerit , & dant natione in exposuerit, & singulis eius propositionibus quicquid vel ab ipso, vel 1 caeteris siue tune obiectum fuerit, siue usque ad Epistolain illam obiiceretur, pariter executus sit: Nihilominus horumquλtuor capitulorum nul-
IV. Si illa capitula tunc lata fuissent sub Archiepiscopis Uvenilone Senonenti de Hinc maro Reniensi , nec Prudentius nec Lupus , nec Ratramnus qui illis suberant, contra Ecclesiasticas re gulas contrarium scribere usurpassent. Nec Ratramnus Hinc Amaro subditus, impunitus euasisset. V. Nec rex ipte Xaroliis Caluus, qui capitulis illis quatuor suo iussu editis proria manu subscripsit, iniunxisset Ratramno, ut de exorta quaestione geminae praedestinationis ex Sanctorum libris capitula colligeret, nec collecta sibi exhibita, Hincmaro expendenda tradidisset. VI. Hincmarus in praedicto opere de praedestinatione cap. at pag. II 8. N iis. Prudes ii in notat, qi: od contra Canonicas Sanctiones & decreta Apostolica, tractoria sua, quam sub finem anni 8s3. edidit, a capitulis illis quatuor , quae ab eo dicit stibscripta, recesserit. Sed non sic de gcminis aliis operibus, quorum alterum ad ipsum Mincinarum, alterum ad Archiepiscopum suum V veni lonem, contra Ioannem Scotum eadem sententii praecedemtibus annis edidcrat, quippe quia non iam edita erant quatuor illa capitula. VII. D. cap. 2I. & iterum cap. 2 s. pag. 2o . dicitur Prudentius quatuor illis subscripsisse capitulis, eaque una cum Hinc maro constituisse. Et eodem opere cap. a. (ut supra notatum est nominantur omnes Episcopi, qiu placito illi & in Gotteschal
cum condemnationi interfuerunt. Inter quos Prudentius non recensetur. Imino vero post placitum Mincinarus singulari Epist IE illi intimat quod de Gotteschalco actum,& iudicatum fuerat in Synodo, ut mox videbitur, & sic &c. VIII. Hinc marus ipse in praefatione prioris operis, quae habetur apud Flodoardum lib. 3. cap. 3 & iterum in principio operis de praedestinatione, referendo ordinem quem obseruare intenderet in recensendis scriptis , quae contra doctrinam , quam tuebatur edita fuctant. Notat Capitula illa quatuor a se con-
99쪽
scripta suisse,post plurima a plurimis edita ex his causis opuscula; immo ex illis opusculis ortam necessitatem edendorum Capitulorum illorum. His verbis: Primo scilicet mittentes ea quae ab eisdem fratribus nostris in Synodo (Valentina 3. conscripta fuisse leguntur. Licet :hinc ante alia fuisse conscripta reperiantur: sed quia haec in sugillationem & contra excerpta 1 nobis Ca pitula confecta noscuntur, ea primum iudicauimus ponere, quae
maioris nominis, licet non aurioritatis; quia partim non veritatis r propter tamen Synodalem praelitulationem dignum duxi mus masni pendere: Deinde illa quae a pluribus & per aliorum manus de pluribus ex his causis accepimus; propter quam necessitatem ex Catholicorum Patrum ( ut diximus sensibus & verbis , Capitula illa quatuor excertere procurauimus &c. I Quid clarius, qu in oppositio illa inter scripta quae sequuntur Capit Ia illa quatuor, & quae praecedunt, quae prolata sugillant, & quae proferendis necessitatem praebuerunt IX. Idem ipse H incinarus iterum in praefatione Posterioris operis de praedestinatione, quae etiam habetur apuo Flodoaris dum lib. 3. cap. ic. illud ipsum declarius inculcat, & scriptorum& Capitulorum illorum ordinem recenset his verbis: haec eadem namque Capitula &c. sub titulo quasi in valentina Synodo conscripta fuerint, anno Incarnationis D inicae 8s s. sub Lothario Imreratore dedistis,ut ad illa quae nobi riderentur,Catholice ex
orthodoxorum rixagisterio responderemus, cum aliis quorumcunque scriptis, quae hinc ad vestram notitiam peruenere, quorum quaedam scripta recepimus, sed ea publicare noluimus, sol liciti seruare unitatem spiritus in vinculo pacis, donec cum eis qui vobis illa transmiserant familiati colloqueremur sermone . &eos si aliquo modo valeremus ab hac praua intentione ad Cain licae fidei unitatem, cooperante Domino reuocaremus: sed quia partim occupationibus fraepediti, partim autem in fraternis suasionibus minus, qu1m necesse fuerat obauditi, eos quos monere disposuimus, a sua intentione reuocare nequiuimus. Unde quia sicut dicit Apostolus quorundam hominum Peccata manifesta sunt, & qua aliter se habent abscondi non possunt. Adeo quorundam excreuit dissentio, ut haec di sinantia ad vestram peru niret notitiam, & Synodali decreto pro Eelo fidei & unanimitatis amore,antequam haec nobis perscrutanda committeretis, qu tuor Capitula Episcopali definitione vobis de Catholicorum patrum diriis colligi, &singulorum exigeretis manibus roborari. Postea vero& quorumdam ex his qui eisdem Capitulis subscripserant ,&aliorum etiam in tantum est acumulata vecordia, vi
n esse foret ec iussionis vestetae instantia, dc executionis nostrae
100쪽
obedientia, hinc eorum quos praemissimis scriptis & propositionibus literati officio respondere, &e. Denique in auuialibus Bertinianis in quibus sol s de hoc placito seu Synodo,dc de quatuor illis Capitulis agitur (qui annales sertapti fiunt eodem saeculo ab auctore eius u Prouinciae , Hincmaridi doctrinae eius Encomiaste amicissume in S. Prudentium etiam& alios qui illius sententiae aduersati sunt, iniquissimo censore in annalibus, inquam, illis non solum nulla in placito illo annig o. in quo damnatus fuit Gotteschalcus, reseruntur edita Capitula , licet condemnatio, & publice facta eius executio ( ut si1-pra vidimus ibi reseratur. Sed & ad annum Ss 3. post Concilium Suessonense ab Episcopis quibusdam , quos selegerat de secum adduxerat rexΚarolus apud Carisiacum, in palatio legio edita priuatim fuissequatuor tua Capitula sic memorat, ut etiam pertinacissimos conuincat, ne leuissima transpositionis suspicio subesse possit, his verbis, Narolus inde(scilicet ex Concilio Suesso- nenn ad Carisiacum veniens cum quibusdam Episcopis & Ab- batibus monasticis quatuor Capitula edidit, & propri 1 substria reptione roborauit. Quorum primum est, a Deo neminem praedo- cestinatum ad poenam dc reliqua quae seto loco referentur & ex- pendentur. His tam elatis & indubitatae fidei documentis qui non cedat. in meridiana luce ultro coecutiet, nec tam ipse Sid verum sit non videt, quis videre se dissimulat: & R. P. Simondus monitus veritatem agnouit, pollicitus in prima quae fiet Conciliorum Galliae editione reformationem se pincuraturum, & interi in in historia sua praedestinatiana cap. ii. ad calcem praedictae in Got- aeschalcum latae sententiae his verbis usus est. In eadem quoque Synodo, aut in eodem certe loco constituta sent quatuor Capitula &c. Ut cum iam sede iis dubitare indicat, quae antea non dubitando sed ut certissima seripserat, sensim viam sibi sternat ad meliorem sententiam, ne tantum virum puderet, si errorem simplicius fateretur. Unde autem in errorem illum inciderit R. P. & antiquitatis acerrimus indagator & alioquin valde circunspectus, speculari non erit inutile r Delusum autumamus, quod eadem Capitula Gotteschalci doctrinam respiciant, qui in praedicto placito apud Carisiacam damnatus fuerat, ideoque in eodem placito edita Hisse putauerit. dcapitulorum Carisiacensium sine alia nota titulum praeserrent, nec alterum conuentum Catisiaci habitum , ad quod Capitula illa referri possent obseruauerit et nec enim alibi quam apud Bertinianos annales memoratur hoc conis
uenticulum, ad quos non aduertisse (si iam editi erant vero simi- M