장음표시 사용
91쪽
- singularem CatieLam , alteram collocat I . I V. Procindendae unitatis cum hac singulari Cathedra, aut cum Ecclesius quae ipsi adhaerent , nullam se jusam necustatem
Proinde Christianos Graecos , qui hanc unitatem disciderunt, & in hac scissione perdurant, sive veram & orthodoxam fidem profiteantur , sive non , esse vere & proprie schisi
Et ideo damnat sancta Synodus sibi denuntiatas propositio
nes, nempe: L I. On petit considerer te schismeseus detix faces differentes : oueomme schisme d avec PE li se uni Verselle, ou comme schisme dans I Eglise. Le premior est une separation aVec te centre qui reunittoutes ius parties dans l'Eglise Catholique. Ce centre cst la hiera chie, la sol & la profession de solde cette Eglise, son Tribunal, &Ia participation 1 tous ses Sacremens Un tot schisme rendetrangers 1 I'Eglise 9 1 tous sesaVantages, celix qui te sent. Cyestili te schisme proprement dit. χ'. On petit considerer te schisime comme clani fait avec quelque portion de l'Egli se, sens sortir dei'Eglisse, Sest-a-dire sens se separer de la sol, de la profession de sol, ni de la hierarchie de cette Eglise , sans cesser de participer a totis sus
i S. Optat. coni. Parmen. l. 2. x S Augustinus i. a. contra Parmen.
Sub dupliai respectu considerari y res schisma r aus tanquam schisma ab Eeessa universii , aut tanquamshisma in Eccles . Primum est sep
rario a centro in quod consuunt Omnes Ecelesiae Catholica partes. Centrum illud es Meraretia , Ut fris Ofidei pro is hujus Ecclesia , ejus
rum participatio. Tale schisma separae ab Eeclesia atque ab Ecclesia bonis do est shi a propriὶ dictum. Deinde potest considerari Iehipatanquam factum eum aliqua Ecclesiae portione, ab Ecclesia non discedendo ,
id est, a fide, fidei professone, ejusdem Ecclesiae Hierarchia, Sacramentorum participatione, atque ab lafius Tribunali. Schisma in tane sensum acceptum, quamvis ingenssit malum , non separat ab Eccle, a eos qui separant Ire ab aliquo membro, seu ab
92쪽
sacremens, ni de recon nolire son aliqua Ecclesie portione , eo quod i Tribunal. Le schisme dans ce sens , Iam in aliquia re gravi reprehendendam quoiqu'it puisse et re un grand mal, putant: Et quamdiu conjuncti mane separe potnt cependant de rE- nent Ecclasve centro , eo quo supra gli se celix qui se separent de quel- exposuimus modo , habendi Iunt tunque particulier ou de quelque por- quam membra Ecclosia Ciatholica.tion , parce qu'ils la crotroient re-' prehensissile en quelque cliose de grave: Et tant γ' iis resteront attaches
qui conque ne te quiue potnt, ne petit utre Schismatique. Ces detix qualites soni inseparabies, & l'une ne va pas sans l'autre.
pabie, se separe en esset de l'Eglise : pui'u elle ne se separe decette portion que potir conservor intactos les verites qiccile croitu tre altaquees par elle. IV.
Les Evoques de Rome ont eteles sevis qui ont mis la discorde entre les delix Eglises, & les Quis qui oni pose des obstacles in vinci-hles a la parseite concorde qtti de-
Ie serat volr par Ies demonstrations les plus lumincuses , que t 'tagii se Grecque nya jamais Lit aucunacte polir Armer & potir consommer te schisme que les Eveques de Rome ont altrime entre les detix lises Latine & Grecque. Ubi primum quis fuerit HareIIcus, fit 'tim Sehimaticus , quia deserie unitalis centrum , fidem scitieet Eeclesiae, Oe. Quicumque illud non δε- ferit , non potest ele Schymaticus. Duae ilia quatitates sunt insepar
biles , O non potes esse una sine
III. Dici non potest partem quas spirat in hoc easti qualis Graecorum est
ab ed parte quam reprehendendam im
γ ἰ quando quidem ab hae parte
non Ie Ignegat, nisi tis intactas semet
veritates quas ab eadem repugniatas
existimat. I U. Romani piseopi soli inter utramque Ecclesiam distentionem commoverunt ; Ioli oppo erunt invincibilia obstacula 'fecta concordia qua inter
sandam, Graecam Ecelesiam nullum actum unquam fecisse , quo vel incia peret vel consummaret Iehisma a Romanis Discopis inter Ecelsas L linam O Graeam eonfiatum. . I
93쪽
VI. Totis les Conciles oti l Egl se Grecque n a poliat a 1l ille , & n apoint pris de pari, ne petiVent Ctre resardes commo des Contales generati x oti totite i Egli se ait alii 1le. VII. I'ententis par Coneste generat, non uit Concito generat de l'Egli se Latine, mais un Concite generalde t Esli se universelle .... dc danslequel par conssequent solent reuntes toutcs les Eglises Catholiqucs de l)Univcrs par deputes OH autrement. Tolle est rhii se Grecqueque Rome a rejette e de se Coin- ni union solis de faux pretexies. VIII. Iu troiive que si tes Grecs sonten e flet Schismatiques , les consύ- ences soni infiniment funestes at Egli se universelle. Je ne troilvcrat auctin accord dans plusicurs de sis Conciles generaux sur des pol nisostenti eis. Les premi era ont semel, lement & distinctement nic, paremmple, tolichant la superioritudes Eve quos de Rome dans PEgli se
au-dessus des autres Eveques, Ceque d'autres Conciles, que nolis appellons universeis, ont decideformelle ment & di1 inctemcnt utredes dogmes de fol. VI. Concilia omnia in quibus non arifuit Ecclesia Graeca, quibu)que nul lam habuit partem , censri non potissent ut generalia Concilia in quibus a stieris tota Ece sera.
Generale Concilium voco, non E
clesiae Latinae generale Concilium , sed Concilium generale Ecclesiae universa
lis .... in quo consequenter Per d putatos aut aliter coadunentur omnes
Cathonea orbis universi Ecclesia. Talis est EeeIesia Graea quam Roma falsi sub praetextibus a Communione μά rejecit.
VIII. Censeo quod si Graei realiter Schfmatici Ilat , hinc sequentur incommoda unive sali Ecclesiae fune sis
ma. Inter mtitia generalia ejus Comellia in essentialibus capitibus concentum ntilium inveniam. Priora formaliter o distincte negarunt, V. ζ ci caRomanorum Episcoporum in Ecelesidseperioritatem in alios Discopos, quod posteriora alia Concilia , qua universalia dicimus , formallare Odistincte fidei dogma pronuntiarunt.
Has propositiones damnat sancta synodus, tanquam falsas, calumniosas, in Concilia generalia, in Sanctam Sedem Apos tolicam & in Summos Pontifices contumeliosas, schismati fa-
Ventes , erroneas ac etiam haereticAS, quatenus centrum e terioris Communionis Ecclesiae tantum constitueretur in verae
94쪽
clesiae Metropolitanae Ultrajectensis Decanus, Votum primae Congregationis exponens, dixit:
REVERENDI SsIMI PATRES AC VIGILANTISSIMI PASTOR Es. CV M a sancta Synodo onus nobis impositum sit accurate legere.& recognoscere librum qui inscribitur. Praeis Tun Acti de Anometation solemnelia, &c. Atque ad Vos referre quae denuntiator dicit de Romanorum Episcoporum primatu, in tot propositiones incidimus notari dignas , ut quo enodatitis Vobis res exponatur, necessarium duxeri, mus eas in plures classes distribuere. Praemonemus Vos uno Verbo , denuntiatorem non vereri renovare & adoptare sibi quidquid de hae rea fide Catholica alienum, & in summos Pontifices injuriosissimum infensissimi S. Sedis Apostolicae adversarii protulere. I'. Denuntiator qui prae se fert ubique ingenium delirans & perplexum , primtim in summi Pontificis primatum invehitur; ideas ideis intermiscens , confundit primatus notionem cum notione Episcopi aen mentei sive universalis, quam semper respuere omnes si muni Pontifices , maxime S. Gregorius Magmis, qui ut est cacilis eam a se excluderet, sibi sumpsit, & suis successoribus traditum reliquit nomen Semi Seri orum Dei. Falso existirnavit denuntiationis auctor, nomen inem mentes sive universalis a S. Gregorio rejectum , nihil aliud esse, quam Titulum qui denotat quamdam in alios Episcopos superioritatem t ;dum apud S. Gregorium nihil aliud significat quam Episcopum qui solus est Episcopus. Sic enim scribit SS. Pontifex ad Ioannem Iejunatorem, Episeopum Constantinopolitanum qui nomen Episcopi universalis sibi vindicabat. μ Qui enim indignum te esse fatebaris ut Episeopus diciis debuisses, ad hoc quandoque perductus es, ut, despectis fratribus, i Piacis, P. 29.
95쪽
is Episcopus appetas soliis Vocari. I ,, Evidens igitur est S. Gregori ut ii, rejecto acumenici, id est, unici Episcopi nomine , non respuisse titulum qui denotat aliquam in alios Episcopos superioritatem. Idem auctor contundit iterum primatum cum jure imperandi despotice Episcopis eodem modo quo Rex summo cum Imperio in sibi subditos dominatur 1 . Diim suis argumentis despoticam evellit auctoritatem
quod non minus inutiliter quam facile facit , supino errore credit, soprornis primatum jure divino sustulisse.
1'. Postquam umbras frustra diverberavit, diim confusione suarum
idearum primatum vult impugnare, illum imperitis telis aggreditur, contendens septem priora Concilia generalia definii sic, Romanos Episcopos frui tantum cx humana institutione primatu honoris absque ulla prors is auctoritate. Citat Canones IV, V & VI Concilii Nicaeni anno 323 habiti, in quibus ne unum quidem Verbum de primatu Papali reperiatis : praecipit tantii in IV Canon , ut Episcopus, s fieri potes, a totitis
Provincia Episcopis ordinetur ita tamen ut Metropolitani Episcopi maximὸ Melpraesentia, vel auctoritas habeatur. Praecipit V Canon, ut causae
Ecclesiasticae , ubi agitur de persona Episcoporum, Clericorum , MLaicorum, in Concilio Provinciali terminentur. VI Canon praecipit, ut cuique, sive Metropolitano, sive Patriarchar, propria servetur Iurisdictio: prohibetque ne alius alterius partes sive jura praeoccupare praesi mat. Honor suus unicuique servetur Ecclesia. Nullibi praecipitur , ut Romam deseratur omnium harum causarum judicium ; hinc infert denuntiator, Concilium Nicaenum nullum omnino in Episcopo Romano agnoscere primatum sve Iurisdictionem in tota Ecclesia. Tales sunt quas vocat formales definitiones Conciliorum generalium 3 ; quae ad summum nihil aliud sunt, quam merae inductiones, imo falsissime Ac mendosissime collectae. Si Episcopus Romanus vel minimam , inquit, habuisset in alios Episcopos Iurisdictionem , nonne in Canonibus facta
fuisses illius exceptio 8 Ad quod rospondetur minime : id solum ex Patrum silentio inserri potest, quod Concitium non agnoscebat in Episcopo Romano illimitatam & inordinatam Iurisdictionem ; praeterea
96쪽
quod nulla de ea re erat quaestio. At inter omnem Iurisdictionem Mnullam Iurisdictionem magnum discrimen est. Concilium generale II Constantinopoli habitum anno 38 a non plus favet denuntiatori. Hujus Concilii Patribus placuit, prorsus nihil immutando in Nicamorum Canonum dispositionibus , Constantinopolitanis Episcopis tribuere secundario, co quod tunc Constantinopolis Imperatorum & Senatus erat Sedes) eosdem honores quibus Roma Primario fruebatur : quod summorum Pontificum primatui Iure divino Plus favet quam adversatur; & vero diis cilius non erat Concilii Pa tribus Sedem Constantinopolitanam superiorem facere Romanae Sedi, quam Anthiochianae & Alexandrinae Sedihus , si Roma sicut Antiochia& Alexandria fuisset tantum simplex Patriarchatus. Sed supponamus quod Episcopus Romanus cx divina institutionc primatum habeat, tune evidens est ratio cur Constantinopolitana Sedes non facta fuerit Romanae superior, licet cum eo tempore civitas Constantinopolitana esset Imperii caput quantum ad jus civile fuerit superior. Concilium generale Calcedonense, seu potius aliqua pars huius Concilii
quae χ8R Canonem instituit, non magis denuntiatoris opinionem firmat. Episcopi hujus Canonis auctores,nulla habita ratione Decretorum Nicaeni
Concilii, cum in gratiam Episcopi Constantinopolitani novum vellent
creare Patriarchatum, plures ci assignavere Provincias, non sine Metro- Politanorum detrimento: hanc afferentes causam, ut fatetur denuntiator, quod quemadmodum Patres antiquae Romae Sedi jura m crito tribue rant , eo quod esset Imperii caput , eadem ratione nova Roma quae
Imperii & Senatus Sedes erat, iisdem frui debebat privilegiis; scilicet placet his Patribus in gratiam Episcopi Constantinopolitani creare Patriarchatum , quemadmodum in Romanorum Episcoporum gratiam antiqui secerant. Haec sunt de quibus hic agitur privilegia. Nulla prorsus quaesitio est de Summi Pontificis primatu, quidquid effuciat denuntiator, qui demonstrandum suscipit contra celeberrimum nostratem D. Opiatra et, primatum quo fruitur Romanus Episcopus , nihil aliud esse quam haec privilegia ab antiquis Patribus Romanae Sedi eoncessa : quibus verbis Papae primanim ad humanam tantum institutionein reducit, excluso omni Iure divino i . Addit denuntiator, S. Leonem ejusdem esse de hac re cujus ipse est, sententiar; nempe hoc canone impugnari prismatum Iure divino, ad cujus rei confirmationem hujus SS. Pontificis
97쪽
. mel & iterum legendo, expendere Voluimus, cum quodam stupore vidimus ne ullum quidem esse verbum aut simile aut proximum quod ad primatum spectet. Unde inferri potest denuntiatorem aut has Epistolas non legisse, aut quae legerit non intellexisse. Conciliorum V. VI. Sc VII. auctoritas ad quam denuntiator confugit, non magis nobis obstat, quam Canon 23 Concilii quarti, ut non dicamus aliquorum hujus Concilii Patrum. Posito enim quod omnes Concilii Canones, ne excepto quidem 28 , qui tamen quasi extra causam haberi potest, approbaverint Patres, certum est 18 Canonem de quo solum quaestio cst , non approbatum esse nisi in suo genuino sensu, eo nempe quem supra exposuimus. Unde sequitur Concilia haec generalia, nihil omnino definiisse, contra Romanorum Episcoporum primatum
Jure divino. 3'. Ut ossi caestis primatum Rom. Ponti scis expugnaret denuntiator, ei necesse suit ut etiam S. Petri inter Apostolos superioritatem attent ret : quod tribus modis aggreditur. I' Contendit non eodem sensu interpretari Patres Scripturae loca quibus maximo tundatur primatus S. Petri. Σ'. Scripturam non aequabiliter & constanter primum locum S. Petro tribuere. 3'. Profert quaedam Scriptura: Verba quae , juxta
illum, liquido probant, saltem suorum ope Sophismatum, nullum fuisse in Apostolis primum. SS. Patres, inquit denuntiator x , cum Antonio de Dominis, omnino
discrepant inter se, clim haec verba interpretantur : Super hane Petram aedifieabo Ecelestam meam 3 . Quam-plurimi eam interpretantur do Confessione S. Petri quam modo fecerat. Plures per hanc Petram intelligunt Christum ipsum, alii S. Petrum, alii tandem, juxta illum, climuni interpretationi adhaeserunt, mutata sententia aliam sequuntur. AN tamen , ut quod verum cst dicamus, omnes interpretatio nos unam faciunt Patres, quia licet diversae videantur illae interpretationes , velut variar ujusdem aedificii frontes exhibent nobis undequaque S. Petri primariam dignitatem. Si de Consessione Petri intelligantur hae e verba attendendum est quod non est haec Consessio Ioannis, Andreae, Iacobi, sed Petri omnium nomine loquentis , quod est proprium capitis ossi-
98쪽
7 Ieitim, ut corporis humani caput pro toto compore loquitur. Clim dicitur Petram illam esie Iesum Christum , qui vera est fundamenti P tra, haec interpretatio evidentem habet ad Petrum relationem qui hujus Petrae imago est, quique solus inter Apostolos hanc Pctrae seu fundamenti proprietatem nomine suo, quod Cephas aut Petra est, expressam habet. Si Jesiis Christus solus est proprium ac essentiale sundame tum , Petrus solus suo nomine hanc qualitatem fundamenti exhibet, quod saltem duodecim fundamentorum, id est Apostolorum duodecim , primum cst fundamentum. Deinde denuntiator obiicit nobis , i S. Ambrosii testimonium, qui explicans haec verba, Pasce oves meas 2 , sic loquitur : Quas okes O quem gregem non solum tunc suscepit Beatus Aposlatus Petrus ut utam etis
oriret O pasceret haec est Iurisdictionis auctoritas sed O nobistimeas accepit, O cum illo eas nos accepimus omnes. Denuntiator citat haee
verba quasi excerpta ex libro S. Ambrosii de dignitate Sacerdotii, quem librum non reperimus inter genuina opera S. Doctoris. 3 Ut ut sit, in his verbis videt denuntiator aequalitatem inter Apostolos contra S. Petri primatum 6c superioritatem : Vertim non attendit quod si Petrus solus accepisset oves pascendas, non esset tantum Pastorum primus, esset quoque solus Pastor. Veriam cum alii simul cum eo & in diis per. sona pascendas oves acceperint, inde sequitur Petrum omnes repraesentasse Pastores, ipsumque esse omnium caput, & hic est primatus . Quod contra nos objicit denuntiator , certum fit veritatis sententiae nostrae argumentum ; arma ministrat, suis ipse telis perfoditur. Eodem modo exponendus est alius hic Scripturae locus quem ultimum denuntiator exhibet. I. Ch. dicit Petro : Tibi dabo elaves regni eari
rem ubi sic annotat : S. Augustinus omnesque alii Patres asserunt ipsi Ecclesiae Christum dedisse claves . Fatemur : sed quae dixit Petro , censetur toti dixisse Ecclesiae, quod fieri non potust, nis in persona unius Capitis & primarii. His primariae dignitatis fgnis manifeste ominibus apparet primatus Petri. Dum claves promittit Christus, regi ci) Piacis, P. 77.
αὶ Joann. 2I. II. 3) De hoc opere se loquuntur Monachi ex ordine S. Benedicti, in nova opeiarum Di Wi Ambrotii editione : α Non omnino perfunctorie hanc opellam dispicienti, is ambiguum non erit, eam S. Ambrosio suppositam 1 uisse n. Matth. I 6. 19.
99쪽
72men , auctor; tatem , Iurisdictionem promittit. Data est omnibus Apositolis Iurisdictio : soli Petro datus est in hac Iurisdictione primatus. En
primatus divinar institutionis. Postquam omnibus nervis frustra contendit denuntiator, ut ex ScriptisSS. Patrum quaedam testimonia contra S. Petri primatum excerperet, aut ut saltem illos non sibi constitisse deprchenderet, probare conatur, non constare sibi de hae re Scripturae textus. Asserit enim non ubique primo loco nominatum misse Petrum; quod, inquit, necessarium esset ut evidenter probaretur primatus i . Omnes omnino Sacrae Scripturaetextus, in quibus de S. Petro mentio est, patienti animo expendimus , tres etiam quos nobis opponit denuntiator, nempe Ioannis c. I, V. 44, capitis II. D. Pauli ad Galatas, V. 9, & capitis ΙX , V. , primae ad Corinthios. Omnes & singuli hi textus innumeris considerationibus locum praeberent, quae multum afferent ad confirmandum primatum,
si, ut in dissertationibus fit, ita in simplici & nuda relatione uberius
ae fit sitis disputare liceret. Omnia argumenta quibus ex Scriptura Sacra primatus S. Petri confirmatur , quasi in pulverem contrivisse denuntiator existimans, iterum concludit, primatum Episcopis Romanis tributum ex humana tantum esse institutione, & fundata in eo quod Roma caput crat Imperii. Si non Roma , inquit, sed ν. g. Alexandria fuisset urbs caput Imperii Romani , nunquam Episcopo Romano ,sed Alexandrino, S. Marci Successori ,
honoris praerogativa fuisset concessa . . . tuncque Romanus Episcopus, quamvis S. Petri Successer, nunquam fuisset tanto honore insignitus 1 . 4'. Ultra progreditur compendii auctor; Veritus cnim ne plus quam vel tot per Scripturae testimonia probetur primatus Petri : & proinde ne Episcopi Romani in iura Petri succedentes, haereditate primatum ex institutione divina possideant, probandum suscipit Pontifices Romanos non esse Petri Successores.
is Mentionem seci, inquit, de Romanis Episcopis quasi revera essentis Petri Successores , sed monitum volo me designasse illos hoc nomineis ut communi sermone uterer, licet mihi persuasissimum esset rem nonis ita esse ; quidquid enim fecerim ut ne dubitare quidem possem S. Pcis trum vere fuisse Episcopum Romanum, nulla de hac re mihi occur-κ rit
100쪽
73ψ rit inexpugnabilis probatio i . Scilicet denuntiatori placet in di
bium revocare id de quo nullum amplius dubium est ; & controversias renOVare , cum , consentiente Doctorum caterva , causa ita finita sit, ut Grotius ipse, quem nemo sit spectium habebit, declaret quod nullus unquam vere Christianus de hoc facto dubitabit, clim interpretatur haec Verba : Salutat vos Ecclesia quae est in Babione collecta 2 . is Veteres, v inquit, Romam interpretantur , ubi Petrum sitisse, nemo verus Chris-n tianus dubitabit M. Fatetur etiam Blondellus S. Petrum totius Collegii Apostoli et habitum fuisse Caput 3 ; non autem quod Roma erat Imperii Caput; ergo ex institutione divina. Primatus ille est etiam Iurisdictionis Primatus e ctenim qui dicit Caput, non dicit honorem sinere, sine auctoritate.
3'. Tam levibus momentis fretus denuntiator , confidentissime invehitur in Primatum divinis oraculis , Traditionis auctoritate, unanimi Theologorum consensu , omnium taculorum consuetudine & prosesisione , atque gen cralium Conciliorum definitione fundatum. Iuxta Origenem data est Petro praecipua & universa cura pascendi gregis : is ais Petro, inquit , clim summa rerum de pascendis ovibus traderetur, v & supra ipsum velut petram fundaretur Ecclesia, nullius confesso vim is tutis nisi caritatis exigitur . Quid S. Irenaeus , Tertullianus, S.Cyprianus qui tam multus & creber in eo est, & cujus sunt haec tritavcrba Exordium ab unitate proseisitur, ut Ecclesa una monstretur . S. Cyrillus Hyerosolimitanus S. Petrum appellat Principem O Supremum Osolorum 6 . Idem testatur Basilius 7 . Item Hyeronimus : Propterea, inquit, inter duodecim unus eligitur, ut Capite constituto , schismatis occaso tollatur 8 , & S. Chrysostomus ad illa verba , fugens Petrus in electione Apostoli Mathiae in locum Iudae : is quam est servidus , is ait quam agnoscit creditum gregem l quam in hoc choro Princeps est lis de ubique pristis omnium incipis loqui 9 . S. Ambrosius Petrum vocat i PrEcis , p. 143.
83 Hieron. l. I. ad Jovin. c. ia. t 4. & in Epist. ad Galat.