Mnemosyne

211쪽

laus hanc laudem Priamo imprimis propriam dieat esse, Nestore ne honoris quidem causa nominato Accedit quod ea quae proxime praecedunt poscere videntur sententiam, quae pertineat ad omnes senes, quorum prudentia adolescentium levitati Opponitur. Si quoque iudicavit ossius qui sic vertit Mehaeo in alis saetaehenιriu. et Malim igitur legere οἷς δὲ γέρων .Versuum ordinem mutaverimis 378 sqq. Agamemnon Diω medem ad proelium incitat et interspergit laudes Tydei: οὐ γαρ ἔγωγε εντη σ' οὐδὲ δοὐ περὶ δ' αλλων φασὶ γενέσθαι. ἡτοι μὲν γαρ ἄτερ πολέμου εἰσῆλε Μυκειας κεῖνος ἄφι ἀντιθέον Πολυνεiari, λαὸν ἄγευων, or α τότ' ἐτρατόωνθ' ispa πρὸς εἱχεα Θήβης

Duo sunt quae improbo tum illud περὶ Ἀλλων φασὶ γενωθαι. sio nude dictum tum illud λαώ αγευοιν, P α τότ' ἐςρατόωντο. Est sane credibile exercitum iam ab Adrasto comparatum suis. se, cum Polynices et Tydeus legati Moenas mitterentur. duanto melius omnia procedent sic disposita 374. οὐ γαρ ἔγωγε 375. ἡντης' οὐδε nοὐ περὶ δ' ἄλλων φαει γενέσθαι,

576. ποι ais γαρ τε πολέμου εισῆλθε Μυκήνας 377. κεινος αμ ἀντιθέον ΠολυνεIκῶ, λαιμαγείρων, 37s. κα ρα μάλα Iσσοντο δόμεν κλιιτους ἐπικούρους. Sequenti libro s. 8 legimus sic θυνε γαρ αμ πεδιον ποταμον πλήθοντι ἐοικὼς χειμιαρρον , ὀ Ἀ- ρέων ἐκέδασσε γεφύρας. Quid sit σκεδαννύναι h. l. facile intelligitur. Legitur in dyssea 1 275 τὴν μὲν ἔπειτα θύελλα διεσκέω, v. 317 θεὸς νεκέ. δασσεν Αχαιους, cet. neque differt ab eo quod est distisere apud ViasiLIu Aen. I. 43: Bisieeitque rates, evertitque aequora ventis, vel s. 73 Aut age diversos et disiis corpora ponto.

Aliis illud est dispergere sive dissipare Vocabulum γεφύρας explicat Hllum pontes sublicis et lignis sibi oppositis firmatos, munitos ad undarum impetum frangendum Latine reddi potest

212쪽

agger, modo intelligamus vocabulum ea significatione qua usur. patur apud Axs d B. G. II. 1 unde agger comportari pos.set nihil erat relicuum, omnibus arboribus longe lateque exci

Non sic, aggeribus ruptis quum spumeus amnis Exiit, oppositasque evicit gurgite moles,

Fertur in arva surens cumulo camposque per omnes cum stabulis armenta trahit. Pariter T cimus Ana. I. 63 ruptos vetustate pontes memorat. Verum ut hoc dicat Honnaus legendum est Dέα- , non ἐκέ- quod de ligno usitatissimum est. αιμος dicitur ευκω- τος , ε. 60 et . 50 De navi estis. 132 Ζεύς ἔλσας ἐκέασσε

μέσφ ἐν Ουοπι αλτιν et μ. 588, τυτθὰ βαλαν πιάσαμ. Legitur porro . 12 τὸ ἁλ- δρυὸς μψικεάσσας, . t et . 16l κέασαν ξύλα, tr. 50s: νέον κεκεασμένα, et Est sere idem quia in re si est . 12 et 578 de capite: η δ' ,δικα stan κεάσθη eum oumlus dicat Mesam. XII. 249 veluti qui candida tauri Rumpere saoristo molitur colla securi. Nobilissimus locus, qui legitur E. 127. ἀκλὰν α τοι ἀπ' ὀφθαλμῶν ελον, ἡ πρὶν πῆ νεφν ευ γιγνώσκει Dis θεώ-καὶ ἄνδρα, admonet me ut paucis exponam quomodo κλώς si ἡρ disse rant. Nempe hoc impedit quominus conspiciaris, illud quoae,nus eo picius. De significatione vocabuli ἀήρ copiose egit cir Missus in Lewilogo I. p. 11 sqq. Est sere, ut Seholimae verbis ad T. 8 utar, τὸ σκοτεινώ κατά μοι. Quod autem ualterum vocabulum attinet laudatus locus diserte testatur ἐquod dixi sed perae pretium est paucos quosdam alio loe

adducere.

E. 6s64 τὸ δ' ἔλιπε ψυχη, κατὰ δ' ὀφθαλμῶν κέχυτ' ἀχλις. o. 668 τοῖσι δ' ἀπ' ὀφθαλμων νέφος ἀχλύος ἄσεν Αο .m 344 ερα δ' ἐξ ὀχέων, κατὰ δ' ὀφθαλμῶν κέχυτ' ἀχλs

213쪽

inde Emonus deam ' λυν repraesentari singit in Smι Ramentis, s 264. De Me v vix quisquam requiret testimonium si lubebit, poterunt tamen consuli E. 776, . 50, Λ. 752, a. 282 Π. 7so, P. 26s, 568, 576, T. 444, Φ. 6, 49 5s7, 3. 562, . 15. Unicus locus est qui hic praeteriri nequit, quia apprime facit ad meum propositum: P. 645 ἀλλ' οων δύναμαι ἰδέειν τοιουτον Ἀχαι- ἡ- να κατέχονται ὁμῶς αὐτοι τε καὶ πιαι. Vides hi aerem, sive caliginem si mavis, impedire quominus Aias videat quem mittat ad Achillem de morte Patrocli ' λυς

enim est oculorum vitium et mentis, Noe oeulatissimum 1adratur, sive, ut rem non obscuram magis etiam perspieuam reddam ἀχλυς mortuos et caecos perpetuo premit, noctu

premit omnes.

eabulum νεφέλη non differt ab eo quod est el. E. 186. 345. . 508 P. 151. T. 150 417 unde . 562 et . 1 remiissime ooniunctim dici potuit is καὶ νεφέλη κεκαλυμφώνοι. emorabile est praeterea vocabulum νύξ quod utramque ab milleationem coniungit, itaque ponitur pro quacunque causa. qua oculorum officium impeditur. X. 466 τὴν δὲ - ὀφθαλμὴν ρεβεννη νιξ ἐκάλυψεν. 572 τους δ' ἄρ' Αθήνη νυκτι κατακρύψασα θοῶ n εγε, m.

Priore loco idem valet quod ἀκλυς altero idem quod ἀμ

aneat tamen, issam loci nonnulli, qui obiter inspicienti- his hane doctrinam evertere videntur, quos age percenseamus. Septimo libro s. 15 Nysae ingressurus est Phaeacum uribem; αὐτὰρ Αθήνη πολλὴν ἡ ἐρα κευή, φρονtive 'Οδυσεῖ, - τις Φαιήκων μεγαθύμων ἀντιβολμας κερτομέοι, ἐπέεσσι, καὶ ἐειρέοιο μις Tum pergit Poeta narrare quomodo duce ipsa Minerva urbem intraverita 5s. τὸν Ἀρα Φαιηκες να-κλυτοὶ οὐκ ἐνόπαν ἐρχόμενον κατὰ τυ διὰ σφέας οὐ γαρ Αθή εἴα ἐύπλόκαμος, δεινὴ θεος ἡ ρά οἱ ἄκλυν

214쪽

Intrata autem regia domo, 142. ἄμφὶ δ' ἄρ' 'Αρήτης βάλ. γούνασι χεῖρας Οχm.iis. κώ τότε δή ς' αὐτοι πάλιν χύτο θέσφατος ἀήρ. Vides hie titubari, sed bonum factum quod Seholia nobis in. dicare poterunt quid poeta cecinerit. Ad primum locum hoe

adseriptum est 'Οτι-- 'Οδυσσε περιέθηκε σκιτος, οὐ τοῖς αξιν, ἐν τοῖς ἐξει Ζηνόδοτος et idem legitur ad s. 140. Peditinet hoc ad versum i , ubi legimus: Ζηνόδοτος, ἡ σφι νακλυν, γράψει οὐκ εὐ Atqui ea ipsa Enonori lectio unire vera est. Minerva caligine inducta curaverat ne lilysses a qumpiam Phaeacum conspiceretur estque ea p, qua illum involverat. Sed eodem iure dici potest premere oeulos Phaeacum ipsorum, quippe quae essiciebat ut regalem advenaae non cernerent. Apparet igitur ARIMARcndu hoc discrimen, quod statui inter utrumque vocabulum interesse, non agnovis se quod ad Enonoetu attinet, aut lectionem si σφισιν ἀκμή, in codicibus suis invenit, quod verisimilius iudico, aut proprio Marte vulgatam mutavit, quia quid esset ἀχλύς iam perspexerat. Itaque habeo aut antiquissimam lectionem aut an orta

ipsum sententiae meae auctorem. Ulysses libro nono s. 142 in narratione eorum quae in terra

cyclopum perpessus est haec dicit:

Dια κατεπλέομιεν, και τις θεὸς ἡγεμονευεν

νύκτα M ὀρφνα-- οὐδὲ προυφώνε ἰδέσθαι. ἀὴρ γαρ παρὰ νηυσι βαθε ἡν, οὐδὲ Σελήνσουρανόθε προύφαινε κατεαετο δὲ νεφέεσσιν. Credere quis possit ἀχλύν requiri hoc loco, non ἀήρ. Naeest ita: Ulyssis socii deo duce in portum perveniunt, nil qui, quam satis ementes. Verum causa non in iis ipsis sita erat neque eorum oculi deficiebant, sed tenebrae obortae secerunt uinihil prorsus posset conspici. Hinc quoque actum est ut ne ipsa Luna quidem appareret, κατεαετο γαρ νεφέεσσιν Nihil hoe differt ab eo quod Graecis accidit, cum certarent de P trocli adavere, es P. 566 sqq. 643 sqq. Ceterum uterque locus leviter corruptus est. In dyssea ab eo quod est in

margine codicis Harteiani gratus accipe αἡ γαρ περὶ νηυσὰ βαθεῖ D. In Isiade est s. 371:

215쪽

ευκηλοι πολέμιζον π αι θέρι.Repone αἴθρη ex Aiacis verbis s. 646 ποέψον ν lapis. Neque silentio praetermittere possum decimum tertium bbrum, in quo, quae notissima res est, lysses redux patriam non agnoscit Minerva ei obviam sit eumque certiorem facit de ρditu, tum s. 352:ειπουσα θεὰ σκέδασ ἡέρα εἴσατο δὲ χθών. sed supra s. 18 sqq. narratum est quomodo factum sit ut Hlysses patriam non agnosceret: περὶ γαρ θεὸς iis χευεν Παλλὰς Αθοα- κουρη Διὸς Ἀφρα μιν αὐτὸν αγνωςον τεύξειεν, ἔκας τε μυθμαιτο, μή μιν πρὶν ἄλοχος γνο- ἀτο τε φαοι τε,

Arena sine calce. Divina ope lysses non agnoscit patriam Iιhaeam et ista ἡρ, quae hoc essicit, etsi paucis versibus post iam dissipatur uti diximus, tamen impediet quominus

uxor et cognati eum agnoscant, cum tamen postea demum f.

397 Minerva dicat: αλλ' γε - ἄγνωςον τεύξω παντεσσι βροτοισιν, et Ithacensium regem in miserum mendicum transformet Me si quis explicare poterit nae istum pauca morabuntur. Describam locum, sicuti legendus est 'o δ' ἔγρετο διος οδυσσευς ευδων- αἱ πατρωδεν, οὐδέ μοι ἔγνω, εδη δι νυπεών περὶ γὰρ θεος ἡέρα χευεν Παλλας ΑθηναIη , κουρη Διὸς ' 3φρα φυν αὐτιν

Non mea haec lectio est sed ipsius AnisTOPHANI BYZANTii Sio enim legimus apud Soholiasium: 'Αριςοφανης, αὐτον, γραφε καὶ τὸ ἐπὶ τῆς 'Iθακης uψιν. Rectissime. Postquam αὐτόν in αὐτὸν corruptum suit credo quia non intellectum suerat μιν ω serri ad ipsam Ithaeam, sicuti paullo ante in verbis οὐδέ μιν ἔγνω quaedam desiderari videbantur. Adiecti sunt versus quos resecui 19 et 195, quod minus etiam mirandum est cum videantus sat multos versus in hac dysseae parte interpolatos

216쪽

esse. Similiter Seholiastes iam vidit expungendos esse verses 335-338. Huc facit quoque Theoclymeni imprecatio, . 357 modo ret. te explicetur .sδώλων δὲ πλέον πρόθυρον , πλι- δ καὶ αυλή,

Ουρανου ἐξαπόλωλι, κακὴ δ' ἐπaέδρομεν ἀχλυς. Nempe non est ἀχλύς, quae obsidet radios solis sed aniolla et mentes procorum quaque occaecati manifesta illa signa haecernunt, quibus vates commovetur et perturbatur. Faceret ili

dem . 454 λευκὰ δ' ἐπίδι ομεν ac λη, ut de hac interpreta tione subdubitarem, nisi Theoclymenus ipse addidisse νυ mMν μεων ἰλυαται κεφαλαι, de qua significatione vocabuli νιξ supra egi. Paullo dissicilius est intellectu id quod bis recurrit ιι 408 ei

ε 304 ἔκλυσε δὲ πόντος υπ' αὐτῆς. Videtur significare Nantenebris obortis non amplius comparere, sed non est ita. φno coorto vento mare miscetur, amittit caeruleum coloreati nigrescit placidum aequor coelum colore imitatur et expriast, nunc conturbatum est et hanc imaginem non amplius reseri, plane sicuti modo vidimus mentes procorum, quae res ei fige ras non recipiebant optime hoc sensit Iasi ius cum verte res sponto nox incubat atra. V Minus recte igitur nescio ais poeta apud SUIBAM in voce ἀχλυς, novare ausus est iέρος ἀχώ σαντος , nam aqua quidem rerum figuras et imagines repraeae 'tat , aer non item. Ceterum EscvYLus quoque Pers. 66 νcabulo eodem modo usus est, quo dixi : Στυγέα γάρ τις ἐπ ἀχλυς πεπόταται. Recte quoque a Lus in Hymno in Solem, s. 41

ἀχλabi ἀποσκεδάσας ὀλισιμβροτον, ἰολόχευτον.

Rei mentio apud Grammaticos, ineptis quibusdam etymologii

Meeptis, praeterea non exstat, nisi quis huc trahere velli quρ APOLLO'ius habet in Lerie Romerie, ἀχλῶς - ἡ ων ὀψια σκότωτις aut id quod in Elymologie Gudiano, alibi quoque, BRRAcLIM PONTIco excerptum legitur : ἀχλύς' παρὰ τὸ λ

ἡμῶν λυπεῖν - MD, sed hic quoque pellucet etymologin

217쪽

Finem saniam in corrigendo Hastis. Λωρ. s. 6s φλὸξ δ' ἐέρ α πανίκανεν, codices sere praebent iὸν rescribam: φλὸξ risi θέμα διο ἴκανεν. Rodeamus ad quintum librum ubi us Is Minerva Diomedem adit ευρε δὲ τόνγε ἄνακτα παρ ωποι σιν καὶ δε ινελκος ανα φυκοντα, τὸ μ βαλε Πανδαρος ν. quis neget si recte diei posse. Vide modo. U. 35 Ἀμαρ τόνγε ἄνακτα maωκεα Πηλιωνα, - . Est tamen aliud quid requiri videtur, nempe

Medii legitur Λ. 54L: τους - γα θεραπων απάνευθ' ἔχεν αὐτὰρ ὁ πελ

P. 198 τὸν δ' ς ουν ἄπανευθε δε νεφεληγερετα Ζεύς. Ceterum γε sic positum pervulgatum est p. 455 M Mν γ' με σε πόδας καὶ χεῖρας περθεν δμειν καὶ περααν μων ἔπι τη δαπαων. τευτο ν γ' μφοτέρων et κόψε ούατα καλκφ. Intelligi nequeunt quae leguntur Θ. 447 TIφθ' ουτο τελησθω, Αθηναb τε καὶ ' η οὐ μέν θην κάμετόν γε μ ν κυλανευν

σφων δὲ πρω περ τριμος ἔλλαβε ψαλμα γυῖα, πρὶ π μόν, δέειν, πολέμοιό τε μέρμερα εργα.Δδε γαρ ἐξερέω, τὸ δέ κεν τετελεσμένον Neque σφῶν δέ, neque δε γαρ recte intelligetur, antequam

rescripseris :οὐ ριέν θην καμετόν γε μακ ενι κυνανευν ὀ υ ει ρῶας, τοωιν κότον αἰνὸν εὐεσθε. σφῶειν δὲ πή περ τρόμος ἔλλαβε φαοιμα γυῖα, πρὶν πιλει ν τ ἰδέειν πολέμιοι τε μέρμερα ἔργα.πάντως οἷον ἐμόν γε μένος καὶ χεῖρες απιτοι, οὐκ αν - τρέψειαν, σοι θεο ε ἐν 'Ολυμπον.

ἄδι γαρ ἐξερέω. Memorabile est quod in Sehosiis legitur ad I. 2,2 Versus hie est:

218쪽

αὐταρ ἐπεὶ κατὰ πυρ ἐκάη καὶ λοξ μαράνθη. Docius Grammaticus annotavit is τι τι γραφεται αὐταρ εὶα πυρὸς νθος πέπ-ατο παυσατ δε φλόξ.' γελοῖον δὲ πυρος ανιος ως όδων ανθος, του ποιητοῖ τὸ et ρ δεινοπιιησαντος. Nisi vie omnia saliunt, hanc lectionem in codice suo legerat asellyhrs, eum scriberet in Promeιhe 7 τὸ σὲ γαρυνθος, παντεχνου πυρος σέλας. Neque hoc non placebat LucagTio, cum os flammai dicerei. Ceterum EscnYLus utebatur Houga codice non nimis perpllrgato. Ex STEPH. BYg. v. 'Αβιοι novimus et hoc quoque lectuasuisse in Prometheo soluto, fragm. 184. Bum.

Επειτα δ' ἀει δῆμον ἐνδικώτατον βροτων παντων καὶ φιλοξενώτατον rUIους. Fontem unde hausit iam indicarunt alii, inter quos ei ipse STEPHANυ BYZANTIus ast Homericus versus N. 6 Μυσων, ἀγχεμάχων καὶ ἀγαυων 'Ιππημολγων, γλακτοφαγων 'ARIων τε δικαιοτάτων ανθρώπων.

De hoc versu e Soholiasta novi iam antiquitus scripta seisit multa a multis. Non constabat enim utrum γλακτοφάγον ιἀγαυων essent nomina propria an adiectiva. Fuere quiram μολγων adiectivum putabant esse. Alii disputabant utruae δι καιοτάτων ἀνθρώπων ad Abios solos reserendum esset, an ad ossi nes Exstabat quoque lectio δικαιοτατων τ' ἀνθρώπων folliitisi in eo codice unde fluxit Aeschyleus liber exaratum fuisse: γλακτοφαγων, Ἀβέων τε δικαιοτατων ἀνθρώπων. Qui codicem descripsit, cum scriptum esset ΑΒΙΩΝ vidi sibi visus est TABLnN, quod EscvYLus imprudens an pie a

Versu 62 decimi quarti libri haec sunt verba Nestoris addisi medem, lyssem et Agamemnona: πHεμον δ' οὐκ ἄμμε κελιυωδύμεναι ' οὐ γαρ πως βεβλημιόνον ἐς μάχεσθαι. Atqui Nestor vulneratiis non est, necessarium est μμε. paraphrasi recte legitur μας et veram lectionem fuisse ορ que in Aristarcheo libro suspiceris ex annotatione , χ:rλῆ, ρη παντες συλληπτιμῶς' οὐ γαρ πάντες ἐβέβ ντο quod periisset inotum illud discrimen inter βαλλειν et οὐταν, es. Π. 25. R

219쪽

20stibula et saepe alibi permutata sunt et apud Mumis A. 26o, rhamonoetus o a probabat, sed quae ratio saei ut ibi Arbaarcheum μιν potius videatur, ea ipsa hic ἄμμε postulat. Fuere qui ignorarent Munata in describendis iis, quae ad

leos pertinent, semper uti praesenti tempore. Inde factum est ut . 55 ante Amset aemu non legeretur Epμεως, 3ς ἐπὶ ριώὶ πευκαλIsae τι κέκαται sed κέκαπο quam necessarium illud sit, videre est in deseriptione eurrus Iunonis, E. 26 sqq. ubi H Egis optime usus est praesenti tempore, praeterquam in hisee, s. 72s το δ' ἐξ ἀργύρεος ρυμὸς πέλεν αὐτὰρ ἐπ' ακρον. . antheyus repone id, quod Seholia quoque commendare videatur πέλει. Sed non serendum est in hae re titubar in silarissima descriptione gonae Veneris a. 214 Η κώ απὸ ἡθε ιν ἐλωατο κετὸν ἱμώτα, ποικιλο Ἀθα δέ οἱ θελκτ, ρια πειτα τέτυκτο si rario is φιλότης ἐν δ ιμερος ἐν δ' ὀαριτυς, πάρψαπις, mr ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόν-

των.

1liquanto magis placent τέτυκται et πάρφασις, ετ νιον

Etsi saepissime dicatur βροτὸς ἀνήρ minus placet tamen T. 22:Μῆτερ ἐμέ, τα an ἔπλα θεὸς πόρεν ο ἐπιεικὲς ἔργ' ἔμεν ἀθανάτων, - δὲ βροτὸ, ἄνδρα υλωσα. nustius esse iudico ἀνδρI, sicuti . 562 legitur: καὶ μὲν δή που τις μέλλει βρο ς ἀνδρὶ τελέσσαι. voeabulum dio p hoc loco dictum est sere sicuti . 7: τῶν Ουκ- Αχιλῆος ανλον ἄνδρα μι-εσθαι. Non assequor quomodo defendi possit . io :. δὲ θεός περ

ἴσον τεIνειεν πολέμου τέλος, ο με μάλα ἐέα νικήσει. ουν ει παγχάλκεος εύχεται εἶναι. Mihi quidem necessarium videtur νικμες. Vigesima secunda rhapsodia, s 580:ος κακὰ πόλλ' ἔρρεξεν, οσ' οὐ σύμπαντες οἱ ἄλλοι. Seholiasis gratus accipe ἔρδεσκεν. Vide modo notissimum oeum: I. 640 3 κακὰ πόλ- ἔρδεσκεν - Οἰνῆος λ ἡ .

220쪽

μαινόμενος Mae ἔμε δόμον κάτα Πειριθιοιο. Eodem libro vitiose editur s. 220 οἱ iis Iri, is πεφυγμώνον ἄμμε γενωM, οὐν ε - μάλα πολλα πάθοι ἐκαεργος - αν. Reponendum est κἀμοι vide modo Θ. 22: ἀλλ' οὐκ a ἐρύσαι ἐξ οὐρανόθεν πεδιώδεχω πατον μήτωρ οὐδ' ει μάλα πολλα κάμοιτε. Vocabulum prorsus ignotum legitur . 06: ὁ ἀτερός κε θησιν ὀρεξάμενος χρόα καλόν . ναυση δ' ἐνμων, διά τ' Dτεα, καὶ μέλαν α μα' τῆ μὲ, bis δώσω isti ψώγανον αργυρόηλον. Non memini me legere apud Oetam versum magis instars Haec est vox unius e plebecula Romana ad gladiatores, sed ut les vere ludos instituebat in honorem Patrocli nisi putabias Achillem ipsum parum curasse sortem Aiacis, cum eteriantii depugnantibus ducibus timerent et Diomedem desistere tot reni, cf. s. 22. Non fugit hoc AnisTLaenis , oui oblessi h ratum mallem sic scribentici ἀθετεῖται, ἔτι ἐνδένων Mi in γειν τῶν ἐντοσοὐ σπλαγχνων εως γαρ του ἀμυξαι iam, νομαχουσι ' καὶ λ ἔντεα κοῖ μέλαν Iμα me τῆς Δολον μμετακειται Κ. 298). Miror autem impeditam verborum structionem. Saepissime Homerica armina interpolata sustiliivicae videlicet orationi subveniretur: sic nostro loco is xj invita Minerva ineptum versum consarcinavit, non intellex' ὀρεξάμενος sic positum uti legitur . 314 ἔφθη ὀρεξά- πρυμνὸν σκέλος. Verum nostro loco interpolatus versus demus

orationem impeditam laeti. Mihi quidem totum hoc inexplis bile est, vel adhibita paraphrasi, quae si interpretatur: παν προλάβη καὶ ἐκτείνας τὸ καλὸν σωμα προσαφαυσν δντων, G λὶ τῶν ωλων κωρμα - τὸ μέλαν υι α Accedit voeabs Reaisau prorsus incognitum. Creditur significare isdem , Grammatici ἔνδον vel ἐντὸς latere putabant. Dieam quia 'Rtio Grammaticus qui vi τ' Dτια καὶ μέλαν αἷμα satis ρ'ς