Mnemosyne

221쪽

Intellexit vocabulum plane sicuti intellexit Amuosius Raonius M. 281, apud quem Amor sagittam emissurus ὀξέα Qia ι, hoe esl, opinor connive quo certius collimet. Scribe igitur apud nommuzὀππότερός κε φορσιν ὀρεξάμενος κρια καλόν, φαυσν διῶ - ἀ- ἔντεα καὶ μέλαν αἷμαJ- wis bis δώσω κτι. mis si omnes dissicultates, ni fallor, evanescunt. Num libro us m sic lego :εἰ γαρ τ' Iρμει καὶ ωψ εται ὀφθαλμι- σιν καὶ em ς ἀνὴρ δε οὐ συλε εα vi Munauu interdum sic dicere per υρον πρότερον, novi μ. 314 τὰς φιὲ, αρα θρέψασα, τεκουσὐτε , ποτνια μητηρ. Sed quovis pignore contendam eum scripsisse:

yide modo P. 450 δε που εσαθρωειεν Αλέξανδρον θεοείδια.μ. 232 οὐδέ πη θρῆσαι δυναμεν ' ἔκαμον δέ μοι Dσε.τ. 478 ού ἀθρῆσαι δύνατ' ἄντ- , ἐστε νοῆσαι. conser etiam 'mn. II. 29 et 14. Minus placet eodem libro s. 565: καὶ δέ σε γιγνώσκω Πριαμε, φρεσis, οὐδέ με λήδεις. Halim κα δέ σε γιγνώσκω, es. ζ. 230. . i55. i. 540. Eadem medicina opus est r. 355 ἔμπης μοι δοκέει αἴδοι σέλας ἔμμεναι αὐτου καὶ κεφαλῆ ς.

eorrectum velim ἐκεένων, si quidem dicitur δήμ ἔνι ρώων. oceasione data levem errorem attingemus in Mnasii de Am- ωrofio utilissimo libro p. 178, ubi ille si disputat: Quod le- gitur T. 45 AEM OG Mυπὸ IMον πατιας γειτο o Αχιλ-

222쪽

, nec satis intelligo nec quorsum pertineat scio.' At pertinet hoc ad . 106

πλαζόμενοι κατα- Υ οπιν αρξειεν μιλλευς ubi anhotatum legitur : Σαφῶς δὲ τῶν Ελλήνων πολέμαρχον παρ ινι Ἀχιλλέα. Eodem pertinent MMliai. 6 3. Tum Maasius pedigit et laudat SohoL A. 544 αλλως τε καὶ αὐτὸς γειται tu rabθρου ρατιας, ubi legendum conlieit: M ὐπὸ Γλιον vel riis bHTροἱαν ρατιας Perperam os οβοι. n. 658 αρχει γὰρ αυπαIθρου, ubi, 10 quoque laudatur. Videmus igitur antiqui. tu quaesitum suisse uter dux esset Graecorum Achilles ah Agamemnon et eriticos Alexandrinos statuisse Achilli exeretius υπαιθρον mandatum suisse, hoc est, si quid video, uinciae e rasse militibus extra castra. Misso disco, . 202, lysses superbiens exclamat: Our ιν νυν α*Iκεσθε νέοι Verum est: ου του νυν ἐς ἱκεσιε. at ducunt quoque Scholiasιae verba a BGr Arino emendata Ni κνιῶσθαι legitur . 615. Polyphemus captus oculo, . 512, flebiliter queritur de istquodam, ο μοι ἔφη τάδε παντα τε υτμεσθαι Ar ω, χειρῶν ἐξ 'Oδυσῆος αμαρτήσεσθαι πωπῆς. Non intelligo quod sibi velit μαρτμεσθαι. nam quod verilisti privaιum iri vereor ut hoc serri possit. Sed est voeabsiliis αμέρδειν, quod significat praestringere, splendorem adimere, qηθι que de oculis usitatissimum est. Telemachi verba sunt . 1 de paternis armis: καλά, τά μοι κατα οἶκον ακέδέα καπνὸς μέρδει.

In Iliade N. 340 legitur: με δ' ἄμερδεν αὐγὴ χαλκεδε ei

apud HEsioum in Theogonicus 6984 οσσε νυμερδε καὶ - σπερ ἐόντων αυγὴ μαρμα ουσα. Sed imprimis memorabile est 3 6ν ὀφθαλμων Γν μερσε δίδου δ' Πεῖαν ἀοιδην passi tlegitur X. 584 αὐτὸς δὲ φέλης αἰωνος μερον . Eodem Oeahssi'Polyphemum usum esse suspicor: χειρων ἐξ 'Οδυσῆος μερθμεσθαι ὀπωπῆς. Displicent verba lyssis ad Eumaeum, ξ. 476 νυξ δ' ἄρ' ἐπηλθε κακὴ Βορέαο πεσόντος,

223쪽

aerendum primo est quid sit πάχνη, nam vocabulum praetereaaρlle Bougadu non usurpatur. Nihil enim iuvat ἔτορ παχνου-m e P. 112. Soholiasιe errat et rem non conficit Agma Prom. V τάχνην Ἀφαν ιος σκεδ πάλιν. Utilior est iuAlli glossara- ωσος πεπηγυῖα, collato HEsuculo in voce. Eodem modo 1xisrarghil de via 4, πάχνην definit et lusius hoc persequi-lilr eteor. I. Q I. Est igitur idem quod Latinis est pruinae reelissime vocabulo usus est ADLLonius Raonius II. 738, ubi nostrum locum imitatur. Ceterum pruinam ex rore gelido fieri agitur est mihi Linius Rist. μι. II 61. Animadvertendum ast ea est χιών et πάχνη inter se opponi apud AnisTOTELEu l. l. ἡο αγν τὸ νέφος, nuων μιν, ταν δ' η τμίς, παχνη. t

milia in simillima re gwn Mam. 560 ἐξ οὐρανου γὰρ κἀπὸ γης ιμώνιαι

δρόσοι κατεψακαζον, ἔμπεδον ἰνος ἐειημάτων τιθέντες θηρον τρέκα. χειμωνα δ' εἰ λέγοι τις οιωνοκτόνον Oso παρειχ αφερτον stata κτὲ. ariter iaciLius usus est vocabulo pruina. Georg. III. 368 Intereunt pecudes, stant cireumfusa pruinis corpora magna boum.

t ad inte ligo quomodo satis venuste nis eum pruina possit' parari. Eque tamen improbo id quod nonnullis ineptum videri flati, pruiciam gelidam dici, nam novi χαλαζα ψυχρή e . 170nnis ψυχρή e X. 32. micam quod sentio. Nix hoc loco

'rum comparatur, sicuti contra apud Romanos praesertim lanae olor niveus dicitur. Nix non similis erat πάχνη sed

ι χνν, vocabulo quod exstat . . . 320 πυκασαι τε γένυς

- ι λαχνη. - λάχνη minus recie dicitur ψυχM. Bo-ystae actum quod μαρ- et φῶνός aliquando permutata sunt,

ei novi ex hisιola erulea tangsi ad MAESTUM . 215. ιρgam itaque in posterum apud HOMRRun: αὐταρ περθε χῶν Dετ' λαχνη ψεδνή, κτλshllat B. 21s: ψι διὰ δ' ἐπενήνοθε λάχνη. sinus diligenter Bκxxanus versatus estis 121, ubi vitium φάτο ψ ἰσασθαι αMisa non sustulit, cum tamen P. 28 et 366

224쪽

rectissime scripsit φατο γαρ τίσεσθαι Mis- et De ν-Iσεσθαι. Eadem corruptela nondum sublata si X. 1 θ:

In dyssea eodem modo peccatur 3. 375:αλλ ωοσον --πὶ φα μυομασθαι, ubi μυθήσεσθαι legitur quoque in margine Harteiani codicis. Quis porro probet . 496 καὶ δ φαμεν αὐτόθ' ὀλέσι at χὀλεῖσθαι, si quidem ut hoc utaris. 230 recte dicitur his γἀ - Γδέγμην πρωτα φανεῖσθαι. Quantum distet acrisii sises in talibus, Iucide monstrare poterit r. 342:ως εἰπων ἐπέεσσι λεπτώησε γυναῖκας.

βαν δ' ἴμεναι λα δωμα, λυθεν δ' ὐπὸ γυια κμης ταρβοσύνη φὰν γαρ μιν ληθέα μὴ - α ναι. ceterum ne quem moveat L 460 τον δ' οὐκέτι φάντο νέεσι si,

nam νέεσθαι habet significationem futuri, sicuti . 101 Mi οὐ νέομα γε φίλην ἐς πατροα γαῖαν Apud Hanouuu quoqge a

Muto Rereulis, vs. 12 4 3ππὸτ ἔμελλε τοπρῶτον ονοεντας ἐφιμησασθαι αέθλους, a Florentino Codice accipe: ἐφορμή τε rui Be δ. 254 quid dicam eseio conserri debetis 288, hidrhREnus recte praetulit παπαύσεσθαι. Neque magis probo p. Τέαλλ' αλλοι τανυουσι ταχα μνωρες ἀγα I, ubi legenduit iτανύσουσι. Finem saeiam indicando . 476: ἡ προτέρω πόλιμόν τε κακὸν καὶ φύλοπιν αἰνην τευξεις ἡ φιλότητα μετ' αμφοτεροισι Ιθησια;

Quis neget hic requiri suturum tempus' is legitur in fluat

ricis carminibus horum verborum in μι reduplicatum suturis, nempe p. 358 λώσομεν et in vicinia loci quem indiea in 114 M τειν. Itaque videndum est an τιθμεις probari pre ii In utraehomyomachia s. 81: βατραχος ψώσας χνὸν δέμας δατι υαῆ, non requiritur, nisi fallor, mentio pallidi oloris sed merui, Conticio χλωρόν. CL cnsgisgwisi Philol. VIL p. 45. Nota res est quomodo Mercurius recens natus Apollinis bovi abduxerit, nota quoque cetera quae in hymno in eius honores lepide narrantur et prout talis res postulat, nequaquam

gravitatem epicam. Apollo querens boves abductos invitas

225쪽

puerum sed allidum et versutum rei ire ad patrem Iovem. Adveniente puero comitante eo, vs. 525 4υμυλι δ' ἔχ' Ολυμπον ἀγά-αφον. cirruptum vocabulum variis modis tentatum est quos recensere longum est. Verisimile iudico τωμυλ- vocabulum, quod eis alias in pio poesi locum non habet, tamen huic hymno satis Meommodatum est. Nimis est ridiculum quod in Hymno in Vanerem est s. 205: κα τε Διὸς κατὰ δώρω θεοῖ ἐπιοινοχοεύοι.flde est, si quid video, eos vino adspergere et humectare. Verum est ἐνιοινοχοεύοι, L, 4 2. In 'mno in carerem s. I si legimus: Oφρα - ουν γαῖάν τε κοὐ οὐρανὸν κερόεντα

τηρα ἡ ἐλπὶς ιελγε μέγαν νιον --siai ς περ.bisplicet Aiaγας νιος de puella, quam rapuit Pluto florea cum

taeillulis legentem et corollas serentem. Viam emendationis sonstrabitos. I Ἀλλὰ tia, καταπαυε μώγαν γόον Voc bula νόος et γόος consum quoque sunt apud Taminina 1025. ille autem locus admonet me ut vitium eximam e loe quo-4am in Isiada, qui legitur a. 252. Anio tamen animadvertesisum verbi θέλγειν nostro loco et in hisce: Μ. 252: ora 'Α - θέλγε νόον, πρωσὶν δὲ κώ Ἐκτορι siti Ara MN. 435 ιέλξας οσπε ψατεινά. o. 521 τοῖσι δε ωμὸν - τη-σιν ἔθελξε .er. 212 ιμ υρα θυμὸν Φελχιεν. Iam decimo quarto Lindis libro quem laudavi nemo nescit Iunonem adire Soranum ut eius auxilium expetat. Somnus, M. 252, memorat reditum Herculis in Graeeiam vvrsa Troia et similem dolum, quo tune Iuno Somni ope adversus deorum regem usa erat:

ετοι ἐγὼ pia ἔλεξα Διὸς νό. Hγιικοιο, νέδυμος ἀμφικυρεις. daice verum videtur ἔθελε ae. Huius hymni versum 26s: Ei, an iura ' τιμάοχος, ἡ τε μέγισον

226쪽

'Αθανατοις in τοῖσι, νειαρ καὶ χάρμα τέτυκται, laudavit EaLκaos superioris fasciculi pagina 48. v xgatha laboranti metro sic succurrere voluit. Αθανατοι θνητοῖσIis Avi κωμα, μύχθη vel μύκνην. Rutinam qui probare instituerat huiusmodi locis primam personam necessariam esse non siseveri specie coniicit 'Αθανάτοισιν ἔνειαρ δὲ θνητοισι τιτυπι ι heprima persona autem num unice in usu suerit, subdubito. Fit quidquam iuvat afferre Eua. Rero fur. 4:

Tu τὸν Διὸς συλλεκτρον οὐκ osti βροτῶν,3 τάσδε Θήβας ἔσκεν, nam metrum rem non conficit. Ecce autem antiqui με efragmentum apud Cic. de rat. III. 3 2is: Qua tempestate Paris Helenam innuptis iunxit nuptiis, o tum gravida expletis iam sere ad pariendum mensibus: Per idem tempus Polydorum Hecuba partu Ostremo para, ubi corruptelae suspicio vix potest oriri. Sed in 'mno in Cererem complura manent emendanda. Fel uti s. 32 si legitur in unico codice:

Λυτις ἔπειτα μακαρας θεούς ID ἐόντας. Minus plaoet quam Ruunxnsius ingreditur emendandi iussi: Αύτις ἔπειτα Οεούς μάκαρας Ζεύς alis ἐόντας Leniore meditiuusus si lego: Αυτις ἔπειτα πατὴρ μακαρας θεους ID ἐόντας. Soloeca sunt s. 55 Mercurii verba ad Plutonem: Zευς σε πατὴρ Θωγεν γαυην Περσεφόνειαν ἐξαγαγαν 'Eρέβευσφι μετα σφέας, φρα ι μήτηὀφθαλμιοῖσιν δουσα, χόλου καὶ πῖδος αἰνῆς

ἀθανάτοις παύσειεν.

Facile sane est cum summo viro annotarea παύσειεν pro ,σαιτο sed utilius erit consecte s. 540:

ὀφθαλμιοισι Dυσα, μεταλλήξειε χόλοιο. Simplex verbum in simili re legituros. 10:λκαις αθανατοι σι χόλου καὶ εὐιδος αἰνῆς. Itaque rescribendum est s. 35 λέξειεν Glossa expulit

227쪽

21 Ridiculus quoque est versus 33s, ubi Proserpina απρων dioitur. Ε versu SI assumendum est: περ Ιφρονι Περσεφονε*. Accedant pauca quaedam ex Basio . In Theogonicvs Ss4: εἶπε δ a μιετα, θεοῖον Τιτῆσι λάκοιτο, μή rae ἀπορραωειν γεραων, τιμὴν δὲ ε-ςονιξιμεν ἡ τὸ παρος γε μετ' ἀθανάτοισι θεοισιν. cabula τὸ πάρος, variis virorum doetorum coniecturis ten-ιata sunt. In codicibus parum est auxilii Mihi quidem Poeta dedisse videtur: κέμεν ἡ πάρος ἔσκε - θ.

Paullo infra s. 56 nune editur: ἐχόλωσε δέ μιν φαον πτορ, ως ne ανθρώποισι πυρὸς φλέσκοπον αὐγήν. Sed omnino legendum est: Ir ἐν ἀν Mom. In operibus a Biabus s. et sic legitur: νούσων τ' ἀργαλέων αιτ ανδράσι κῆρας ἔδωκαν. Tum ab interpolatore additus est versus: μα γαρ is κακι ετ βροτοὶ καταγηρ--σι. Quod indietum est ex ipsius rei natura legendum esse γῆρας

ἔδωκαν.

228쪽

Res notissima est veteres Athenienses et aliis modis quaestuae leuisse, et ex artificiis quae per ervos in hunc usum eoemptos exercebant, pecuniam quaesivisse. Si Ciso habuit D

BRNOSTERNE μαχαιρο-οιῶν, neque hi quaestus illis temporibus sordidus et illiberalis rufi is habebatur, quamquam nobil-mis generibus nati ut allic Es, ALcIaikngs, alii ab hoc genere quaestus abstinerent comici, qui undesunque iocos petebant, ne hanc quidem iocandi materiam praetermiserunt, sed ea, saepe ad fastidium usque, ut sedit ametopa m in Cison. libbenter usi sunt. Si retis comicus quoque in comoedia a lante Isoc TEu exagitans, eum quod Meinam αὐλο-ῶν possidebat, plebeio nomine αυλοτρύπην appellavit in stagmento quM corruptissimum ad nos pervenit. Ipsa STRATNm verba hare

Bedimus verba sicut leguntur apud ATHER. p. 592, a quo valde discrepat scriptura eiusdem rasmenti apud incertum auctorem vitae Isocraιis, editae a MYMoxo in eius Aneodotis en 181η:apud eum enim, ut omittam pravam lectionem Λαγω ν, re εὐναιαν ἔτι legitur es ,ειν ταχύ et tertio versu particula omittitur, ultimum hoc recte ut videtur Eis Io. Non pos sum emendare vel explicare locum, neque potuerunt viri Meii, quorum disputationes videat lector apud EmExiis M. Com. II

229쪽

765. Quantumvis vero locus depravatus et obscurus sit, hoc tamen opinor abunde patet, Is a Tan appellatum suisse αὐλοτρύπιεν quod insuper demonstrari potest loco PHILOsTRATI, quem infra citabimus At, quamvis ex testimonio STRATTIBIs ertum

aeraAetos, quorum ille transscripsit quae apud BiosusIuu invomit, hic more suo declamatiuncula absurda auxit, quae sura. id est. Diosvinus autem in hac re mihi errasse videtur, eteontra fidem historicam tribuisse patri, quod ipsi Is Meti tribuendum erat. Primo loco enim suspicionem movet, quod ea, quae nihil laetant ad vitam Is a Tis illustrandam, narret de eius patre Tullonollo homine ceteroquin plane ignoto, quem non verisimile est quemquam seculo post curasse, quomodo vitam sustentarit. Deinde, si hoc de patre non dubitavit narrare, cur praetermisit in filio, de quo haec sciro nostra multo magis interest ' causam huius rei conabor exponere. Putabant sollicet illi non convenire dignitati magistri eloquentiae ex ἐργαστηριν quaestum sacere, igitur Graeco more aliquid de suo commenti sunt, quo elevarent TRAHIBI testimonium. Vera haeo esse, quae dixi demonstrabo testimonio sitiosTRATI, qui in o si Sop,itiarum, cap. XVII de Imellam agens oculariis sio disputat: οἱ δὲ ἡγούμενοι τὴν κωμιν,ααν- α πιεσμι του 'Iσοκρῶτους ς αυλοποιου ἀμαρυωωσι ' πατήρ -- γὰρ αὐτῆ Θοαιρος - ον ἐκάλουν αὐλοποιώ Αθήνη- , αὐτὸς si ούτε αὐλους ἐγυν--, ομε ελλό τι τοι ἐν βαναυσοις, οὐ γὰρ ν οὐδὲ τῆς ἐν 'ολυμει MLMaius corrigit 'Oλυμπών. lege 'Ο μπιε , ut apud PM MPLm. ditionis in T. εἰκόνος μυκην ε τι - εὐτεών εἰργάζετο. Haec apposuisse sussicit. quidem licet a PRILoseta,m dissentiam, eum aliis volo αμ prasin et plus tribu comici testimonio, quam istis nugis, eum nihil causae esse videam cur dubitemus vera esse quae Sra,riis de Is Meta tradiderit .

3 Honorificentius quam Pallona res de comicis iudicat Amasam , in cuius

230쪽

Si enim Isoca xx non habuit αὐλοποιούς . loe iocus perit et insulse Isocaxetas αὐλοτρύπης appellatur. - At fieri potest, lanaaaliquis mihi obiiciat, ut pater quoque Isoc Tis habuerit αὐλοποιούς. Fieri sane potest ut habuerit, sed haud verisimile est, nil. quam de hac re, quam nemo curaret, a quoquam traditassi esse. At ex hereditate paterna Is Metas illos αὐλοποιούς polilii habere, ut reote Diomsios scripserit patrem αὐλοποιους rat- σθαι Mo quoque nego, nam, ut constat Isocraris ipsius es.

Λακεδαιμνuυς απαντα ται παρχοντα, quod bellum vis altili intelligi potest, quam Peloponnesiacum comoedia aute is lanis, in qua STRATTI Is rara exagitavit, teste Seho ARISTOPH. an. acta est πολλν στερον τῶν Βατράχων, e t sabula, acta est vere anni 405.

Quicunque perlegit Is Metis orationes, sine dubio animam, tit, quantum intersit inter dicendi genus et argumenti ino tandi rationem priorum quae versantur in genere ἐπι-nη εσυμβουλιυτικῆ, et iudicialium, quae in s akris editionis postremae leguntur. Quod enim ad dicendi genus aitiset, quidem priores eleganter et perspicue, sed nimis artiueiret Onscriptae sunt, quod non ego primus observo, sed iis '

i hoc argumento aequissimus iudex, qui .pite ΙΙ. libri s t

laudati scribit α τε γὰρ παρομοιώσεις καὶ παρισώm mi εαντlθετα καὶ πας δ τῶν τοιούτων σχημάτων κόσμος πολύς σηπαρ' αὐτφ καὶ λυπεῖ πολλάκις τὸ ν ἄλλην κατασκευὴν προπι μνος asi ἀκοαῖς, et cap. III. ἐκλέγει ia εἶ παν καὶ τ τισπα ὀνόματα lθησιν αρμόττει δ' αὐτὰ περιέργως, την vis ἐντεIνων μουσικήν ' σκηρια-ροι τε φορτικως καὶ τὸ λμγυνεται ψυχρὸς, ἡ τῆ πρέποντα εἶναι τα σκώμμο set ἀγμασιν, ἡ διὰ τὸ μ κρατεῖν του με Ιου, et tandem XII. iis μέντοι ἀγωγῆς τοὐν περιόδων το κυκλιον, - - σχημητισμων τῆς το μειρακιωες οὐκ ἐδοκωαζον, νὴ

라틴어 텍스트