Mnemosyne

241쪽

, republiea sine u ui quidiis hominibus per senatum, per M, tuae Romanum, per omnes magistratus, intro, in sum , is in hae urbe, in republiea versari ligaret ira omnibus modi,tem acerbam crudelemque proponeret, si fortuna eos ad albiquam partem Siciliae detulisset.' se loco haereo in vocabulo iutrepis, quod mihi prersus a sententiae consilio abhorrere videtur. Dicimur enim seipere id, quod fieri non possit sine aliqua molestia vel saltem labores; sed hoc non est huius loci, nisi statuere velimus sicaaomu hoc loco ronice loqui, ut opillioni adversatur quam maxime ratio totius luci. Requiritur, si salis, verbum, quo notetur arrogantia Verris, qui ipse hos nihili eos supplicio affecerit, quos senatus populusque stomaus salvos ineolumesque velint esse. Eqvidem eorrigen-ὸssa esse arbitror sumsiι i. e. lare arrogavit, quod testimoniis ientastrare putidum sit. pelidum emblema ad hoe usque ampna ecupavit agrus a1uamnorm quod legiis apud et a in Libro IX. . 37. A narra is C Matino ΛΝΑx mmum tomicam soli- istae esse eas comoedias, quibus pr-ium non reportavisset, i re sis τώ λι--ωτόν, neq- summas auri retrae tuae. αὐ-λλα, pergit C κρα- , ἔκ-- ω φῶς τῶν δρα- ὸ - τὸ γέ- 'μιος ει Καμειρου μώζω ' πιν πως ὁ Φ

ur his vilam alious mera .ret quomodo verba Θεται,ν ibat τὸ iso 'Pai Gn Καμώρου eonnexa sint cum ris quae praecedint et sequuntur, et quod argumentum contineant, my-wrrido miratur eaAriamo Tanais servatum essg. EqRMem lextu eliminanda esse illa verba arbitror et margini redde. ii, ubi mala sedulus lentoris SuioA, Opinor, adscripsηrat. Apud Hilsuculis sub voce Α μοι gimus χι-- - άπὸλνταφάνους mnmhanni me vidisse apud Lexlaographos scrip-

242쪽

ruris alicuius testimopium. 4 rri ο Ndo, . quo in nostro loesivis nus. Arbitror i te rupium esse in eoque latere 'Tτυ quae comoedia Naima is notissima est. In ustipisis Rheso s. 488 Rhesus eclori dicit, se soluti pugnare vello cum hostibus : vel saltem, inquit, cui Hector , ου ἔστ ἐκεών θουρον δε τάξαι δόρυ. . Vox ἐντάξαι nihil est in hau sententia et emendatione eget. loniicio legendum esse ἀντῶμαι quae vox non nimis a vulgata recedi et piimun sensum praebet, Allscui'Es in ratione eonιra Timarehum pig. 24. med acerrime invehitur in EuosTuκηκ. quod iuvenes divites, quorsis patres mortui essent corrumperet, et ad omne genus agitima inalitueret Deumque arguit ho secisse in Mimantu Moseae sis, quem narrat propter sceler in exilium ire coactum esse. elissi enim erat ab isis Aa-Mao a nauus Apuannisus βι- Dura ἐκκοπεις μέλα- ἀμφοτιρως τοιο ὀφθαλμους καὶ την unm αποτμηιεὶς, ιεπαρρησκε το στεύων τοῖς νόμοις κώδιῖν. iii vo abulum ἀποτμως sanum non est possumus enim μέμ-

eaput licuius, maiiii et alia eiusdemmodi qua prominent, stilinguam ἀποτοκ-ν Graeci qui Meurale Mirebantur, non bant, tu ea re mastans usus requirit Maepositionem ἐκ mcum κόπτειν τέμνειν aliisque verbis composita, usurpatur, si seis

243쪽

sca IPs I s. s. o BET. Continuantur e pag. 36.3Venio nunc ad Tragicorum reliquias, quae Menandi eis negligctntia admixtae sunt. Huius generis primum esse arbitroestagmentum apud Mis Floril. LXXXIX. 1.

τούς ευ γεγονότας κοὐ τεθραμμένους καλλκἀν τοῖς κακοῖς δει λόγον ἔχειν εὐφημιως.

ubi eodex optimus Paria. A. a γεγῶτας servavit, ut dubitari non possit quin haec Tragicus dixerit, quod etiam si γεγονότας retinebis satis apparare arbitror. Neque magis dubium est, quin ex aliqua tragoedia sumti sint versiculi, quorum prior flagitios eorruptus est in Stob. Florit XXXVI. 12. αἰσχρὸν γ ταν τις ἐπὶ γλῶσση υεἰς γλώσση ἶ-υειυς εακοντώ λώγο-.hauci non sunt vocabula ἐπὶ γλ σν φυeis, quibus olim, ut opinor, Graeculus iaciunam antiqui libet stolide explevit, quod passim in Stobae lactum esse iis seqq. demonstrabiuriis Sententia postulare videtve: σχρόν γ' ἄταν τις α ἰωή ἔχων μώγα , aut aliquid huiuslaodi. In vulgata seriptura turpissimum est meis, Fod nescio quomodo doeti hominis potucrint concoquere Serii demum isseeu pro Ἀφυν, γναι. φ υ eoeperunt φυναι et μυις dicere, ex imis uti, ειαφυμομαι pro αφύσομαι, quas sordes c ei ad Veteribus astrioabant: Eadem barbaries. appareι in δυηναι pro δυναι Ndique minus suspiciosae mihi sunt formas φυῆ, ψυῶμεν, pomni apud Platonem saepe Oeeurrentes, nec duri his quin pua χιψώω- ωι ψύασι soriboniaim ubique sit, uenis

admodus, recte seribitur ex nis et δυναι natum, δυν in L

tylo p. 4 6. I-δαν ὁ δειος δύη, quae sorma in Omeridis parminibus saepe legitur. In optativis antiqua Graecitas hahe-

244쪽

plum aetatem tulit in notissimo versu Theocriteo XV. 4: forma δύην in Homero non sine periculo evasit et a Critieis ser

seribus ovios latissit. Παμφι- ridieuium est: non solebin Mi---οκαι. Boeota Granimatisus -- s melius es t qua ἀπιδώσαι. Matiebat enim Auin au et do να--- η milia omnis ioaudita plano Vulari set Misara essa lamam, ut opinor, sic Man correpta exemplari-ωαλαιῶν, quae iii emendam non pompa imbibebat opinionem satiam. quem modum nundinin vitiam huius Mneris non animadvertit, simi

245쪽

diipiti de ea a saturum ἐκ Mais esse necessarium, concipiunt animo opinionem et per se parum inhabilem et plano salaam hanc perinde esse utrum Graece ἐκδυναι an Aaύσασι dicatur, et utramque. sormam simia apud eosdem scisae in um. Ubi istum reorem diuturna sequisrum laetio alvi et confirmavit non laesse evellitur at si quis eam rem diligenter lata. garo volo id ipsiim comperiat quod nunc vereo tantum admonemam. δωσάμην ei composita Omnia seqviorum esse apud Veteres, qua- usurpata, et M v, in rivi et puris apud serae eulorum laetem demum propullatasse. Ridabitu tuu Euri.

pidis Maleulsis in quo u legatur, et si quod simile vitium inra inficit tollatur, vi L B mei Advors. I p. 28, in φυῆναι quidem quia aiechissimae Graecitatis est rarissim in libros pia meliora hiemit, sed, σοψεαι qu-iam liuris . aium usu terebatur permuiuis antiquorum locos aquinaviti saepe etiam paruorpium δυς --οδάς - κατ- indocto mmanibus malo mulinium est et in οὐ abit aut alio modo om avatur. Non debebant dubitare docti homines. qui reete in krisippi iso Athan. XV. 678. Remendatum ait μῶυ θο--: In Timotheo Athon. V 245. L. Mi μεθ' ἀποδινη- τὸ δ - , ἀπιέναι rion satis e. corrigem quod Amaistae erus est, Ανai ἐς ma requisiuir ὐ-ο- namgno masum est sumim Maae ominin ruina prori m. Sis mala hae sunt prae eximia amendalione , qua lacum Aristophanis non a ui uis planoahauritum archiee Hamisere illus rea Miturin Paejus uinquam sit hau scrip- impediis e ratiosa apparebit optime ,

si veram ieeuon otiae opposuero, quam mihi amicus me x iis is viti ἡμῶς δὲ Ηώς τμ δε σκι uis adirisibi σε τῶν 'ἀ-ούιοις δῶμεν σιώ ιν et εIM.---- πιρΔ- σκευὶς π χοι κλέπται κυπταζειν, quae non egeo interprete intendimus in priore parto τὰ -ευη--σ-νω saepius confusa esse, ad hunc diro in reliqua a stolido correctore aecommodasta, sunt et ἀποδωτες in απομνις et παρMAH reflatum est. Facit huc loeus

246쪽

ἴδοι τις αν καὶ τοὐς αγωνοθέτας καὶ ob οιατας ἐπιχωρουντας ιμ ιν τι περὶ αὐτῶκ παραβῆναι καὶ πιλλά- ψελόντες τὸ προσωπεῖον μετα τει Μούσης ἡ ωοκήνονται δημηγοροικτι σεμνQ.

si igitur chorus ἡν--οδὸς παρέβη πρὸ. τι avo, cavitque sedulo ne quid sibi ornamentiorum interea surto indiriperetur compositum παρα-τε in Aristophane vel stilla vitium arguit neqne enim παραδόντες τοι ἀκολούθως recum est neque mure requiritu simplex δουναι. In Theophrasti characii. XXI edebatur Mim καὶ πομπεωας δὲ --,ῶν --τα ι is πώ α -ουναι - - ἀπε-γ D laatim βαλόμενος δὲ μι-τιον εἰς την ἀγοραν περιπατεῖν quae in ορ- codice Vatieano sic scripta esse vidi: τα μὲν ἄλλα aeam H- ναι τον παίω ἀπενεγκειν οἴκαδε, αναβαλλο-ος δὲ ιοι risis τοῖς φάρειν κατα τὸν ἀγοραν περιπατῶν, quae praeclarississia sunt et graphie τω μικροφιλοτιμων ineptias describunt, qua ipsas hodieque in hac ipsa re sua vite ridere solemus. qui dem saepe vidi ἀνδράρια οὐδινὸ alii ὐπὸ μικροφιλοτιμίας ἐν μυω - περιπατουν Singularis et inerudibilis si in his iiiii ακρκτία, qui la τὴν αγορα πιρα- is retinet et ἐν τοῖς. suamelum habet.' Idoin tamen δουναι---αa pro ἀποδρη recepit equidem si uirumque coniunxerim ut scribatur: π

Rectissime Nuper Hirschivua vidit participium a M a ob additameni onerari in Platonis Thea in p. 1 1 3 Dτεῖθεν ἄ- μιε μοιμ τού αὐαινος - κα ab A Oivm τρια-J. Quum pisces τρια is noverint ἀποτρέχων ωοαιαν Adiiciam unum exemplum ubi ἐ-aμην male apud Atiitq*scriptorem legitur et sic ad Menandrum evertar. In bJ i thagaeeuisas legitur: Αρχιππος γλ οὐασὶ αα-ύσ- ών Φινώπην παλαλα ουπερ καὶ ωις ὁ φεύγων - δικην, res --ι imperfectam rescribendum esse ἀπεδει-ειώ-ρy Iuter uesandrea legunta haec e Mob. ci Physic L s. A, δέσποτ' ἄναξ, ι τοῖς σοφοῖς βριτῶν χρώ*.--ῶσθαι τῆς ἀληθείας πέρι.qua non esse Comici palam est Critiae suspicatur esse miρ' vius qui labem prioris senarii de Beereni senientia, infeliςj coniectoris, ita sarciri vult ut scribatur: δωκος Bri,

247쪽

Bal. γεττον ἀγυιι et in Paee S. so. δέσποτ άναξ ἁ πα-ρaariam. obiter eiusdem generis vitium exime ex Arist Equiti. 726. uanιον ἡ Φιλτατον, - , ubi si legendam ω Δῆκε, δε- αελιε. . . v ΔΙ', ω πατερ, ἔξελε. Mel V μ . - ῶ φίλτατε, ἔξιλο B Iu ota faριυβρI A M. la Menandro 0rotius emendabat mrM ' Ιας, quod lautiaque scriptum oportuit, sed nemo oum vocativo M-τα nomen proprium coniungit, nisi ei alicuius, ut 'ε δέσποτα, nee umquam servus erum si alloquens eius nomen adiicii. qui- dein haec a Satyrio dramale depromta esse arbitror et corrigendum: λδωπο ἄναξ, ἔξω τοι σοφοῖς βροτων Pro Menandreas asseruntur ex Stob. Floril. XXXVI. 14.αν ἐκ χερὸ μεθέντα καρτερώ λμον Tragio postiae esse recte mlexius monet, qui vitium in ieας- τερόν non deprehendit. Lege καρτερῶς et vulgatai relegens subridebis. Minus ollam in Menandro quam in caeleris serenda est oratio turgidior, quo propius ad communem omnium dicendi consueui linei eius dictio aceedebat. In fragmento apud Plutarch in consos ad Apollon. p. 105. . ubi dixerat:. δ' ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς νόμοις ἐφ δεπερ μεις ἔσπασας τὸν ἐρα

τὸν κοινόν,

quasi haec supra soceum adsurgerent continuo addidit: να σοι καὶ τραπικώτερον λαλα munc igitur quis credat dixisse

i παῖ σιώπα πόλλ' ἔχει σιγη καλα

et alia quaedam eiusdemmodi Miror einehi iudicium statuentis Menandri esse hos versiculos apud Stob. Florii LXXXVI. T. Dιν ὲ μήτηρ φιλότεκνος μαλλον πατρός. ἡ D a αυτῆς δε υἱόν, ἡ δ' οἴεται. et ea deni sententiam iisdem verbis expressisse Euripidem apud

Eustathium ad M. p. 14i2, ubi elegautius legatur , μὲ γαρ

248쪽

Mes, ἀδιν aεται. Potuit haec uripides, a iii sabula Satyriea pinsuisse, potuit haec dixisse evander, in hiab utroque iisdem verbis idem dierum sit, id vero fieri ast potuit Neque Tramus comicum dioendi eleg thi vicit . ,

as Graecum non evici infelix conieetor ex OIΔΕNONΘΟΔing. I hellam hane Metionem procudit, ut saepe in storie is, tum esse ostendemus. Foedius etiam haec depravata sunt in a iiquis ad Mysseam A. 216 Sehesiis, imdo sua Eustathius hausil.

Notissimillia est Menandrum argumentorum, rerum, selluseliarum meorum suavitare et sestivitate, mori sque Maeiam

depingendis egregium artificem, in verbis et oratione negligea tiorem fuisse. Totus in rebus, quibus exocllebat, dictati arti ficium, quo valebat minus, non eurabat. Testis mutarchus est de gloria Ashemmatum pag. 34 . F. λέγεται δὲ καὶ πινάν - συνήθων, εἰπεις ἐγγλ ω-ανδρε, τὰ Διονυσια, a --δων οὐ πιποιηκας - δὲ ἀποκρωασθαι ' νι τοι θεους δ πεπο-κα ἡ κωμνδων, κονιι τα γαρ η λαθεσις, ντ q--σκλα υσαι. Satis arguunt fragmenta hono dieelleiat gligentiam et versiculos apum esse eonlatos et sine eum allima proper aer compositos. Complura veteres magistri a Menandro severe notarunt improprie si ineleganter et messe ei μοχ ἡρῶς dicta. Etiamnunc facile est aniniadvertere in is 'eula ab eo perperam aut socordius seripta, quod genus vilior diligentissime nobis arguendum est, ne mandri ineuria silρ rem sermonis Attis obseuret. Cave, Attieis impuras, φή

illi exeidit imprudenti et in his minus atlaudenti in sis. MOA XIII. s.

quamquam anceps et invidiosum negotiam est melius um enandrum stam seire valla videri, limis non resemis hanc invidiam in tam aperto terisque crimine. Dieim, quat '

249쪽

inbi inter se respondare et ,---ς κώ δ ουπ-ιώ nemo dubitis at xe his ipse Men indri Deus exemplo esse possit. At non innas a stertinet eandem esse Moessitudinem inter τὸ κώ τὸυ - , ut opponastur ακῶς λέγεις

κακῶς ἀκηκοότες non hercle , κακῶς in. ναι, quod Menandro eoadonari polas sod si ut peceasse se fateatur. Non minus vitiosum est in Sis, Floril. XIV. H. - - τὸ σωμα λατελιμώνον κακως κρεια a G, τῆ δὲ sis ct φίλου. . . nam k- dictum portuit, quemadmodum muratant rm cum Compositis formae passin. τέ/ειμα. qua nemo uti-ior, visora supplere sole itaque tam malo a Bagligenter dietum est τὸ σωμα διιατέθειμα κακως ae si quia τα. υδει-- νόμους pro ob --μυς velis disere, id quod dam alias attigi, imo digitum in id intendisse satis est Peius etiam est, quod omioum in hoo genere inquisse meumrat grammaticus in Bekk. Anecd. p. 42s. ἀπαεινα- οὐκ ἀπε-- Μινουμήκη . a ερ - φα in ἀπικνάγκα δ' ου quae Damu m mutila et misere depravata sunt hoc tamen s iis εrtam videin afferri e mandri tiro iam ver, τώγκασι δεο quam formam non tantum usus omnium re- uit, qui summa constantia λακπονα dieahant, sed analogia etiam, quae μικτακα postulat ut ri uvς , --υκα κέκρικα. In loco tum eorrupto non satis ea ponderis ut Menandrum parem auisa sideri pronuntiare possis, et tam laedum est. ἀπώκταγκα, ut semibarbaris Bygantinis solis imputari posse eredam, qui ἀπ--νθα pro τεθνάνα ei ἀπεκώνει το πέ/ανε non dubitarim disere. Eiu dem sarinae est forma, quam scribae de 3uo Xenophonti obtruserunt in Hierone III 8 ευμ σεα τους

250쪽

ν π πα- αὐτουν ἀπολωλότας, oui dudum vel e Misaei FloriL XLIX. 1. redditum oportuit ἀπε---ο, quemadmodi mi es alibi passim et paulo ante II. 16. recte legitur ἀσωπο- constantinopoli, ubi γεγράφηκα et 'Mma soleban dicere, binissim- illud. ἀπι---α natum est. Aliud est vulnus Hanandro a scribis inalatum quamobrem immerito oradiis antiqui sermonis maceritatem labe adspersisse D r Λιι νι -- apud ciem Hex Suom. VIL p. 8.2. γMιν 1. - γέ-το, πολύτιμοι εο Ilυποδουμιενος - μάντα γὰρ τει δεξιας ἐμβῶος ἀπέρρηξ . . εἰκ/- , ω φληναφε,

σαπρὸ γὰρ ἔν , τὸ δὲ μικρολόγος ἄρ' οὐ /έλων

sio Meinctius odieum seripturas ποδουμνος τὸν μάντα τῆς διειῶς ἐμβάδὸς χέρρα et νυ δὲ σικικρολωος μοι ἐθέλων meumque reconcinnavit, quibus acquieschndum est doneo quia meliora extuderit, sed turpe itium in primo innario intactum praeleoiit. Πολύτιμος enim et πολυτί το confusa sunt ineptisatae. Quo discrimine haec sint diremta bene Ammonius Meet de B. . p. 118. πολυτιμιον dicitur quidquid agri constat, πολυτέ-ν quidquid in mem honore est et ponitur sere de Diis: ω πιλν- τέμητοι θεοι, ἡ πολυτιμήτω θεώ, ---- - Ηρακλεις, πολυω-τε, et sim. passim apud Aristophanem et caeteres. Salsa igitur Socrates in Platonis uthydem sutilem sophistassii 296 B., qui dixerat αὐτὸς ἀεὶ ἐπι σε ἀπατα , ἐγω βιήλωμα ita ridet ἀλλα βουληθελες, ῶ πολ- τε υρυ με φρbus verbis eum σπι τινὰ τῶν κρειττ/imi veneratur, ut P. 2 48.

7λεω RG in π) ἀτεχνῶς γὰρ ἔγωγε σφ -περ Dis προσοι γορεύω. Illic quoque απολώriμε lim edebatur mio ex pti mi libris emendatum. Idem vitium Polyaenum obsidet VIII.

hi si comparaveris libellum de Multarum Virtuιibus, qui in Plutarehi Moralibus eireumfertur quam quam satis apparet ab eo compositum librum esse, qui Plutarelium seribendi elogantia et venustate kaege superaret ubi legitur p. 258 B. καὶ τὸ νοει,

Est operae pretium videre , quemadmodum haec ipsa hine sum