Mnemosyne

261쪽

haisH- Φιώσω Misis ostendere. Saepius idem vitium M iionem deturpat Thucydidis, qui obsitus est importunis emiam iis subinde perabsurdis, semper insulsis et insicolis IM,

tabo raptim unum et alterum oeum libr. I. c. 13. καταλαμ-

hεκάλει καὶ π ἄλλους τινα - ρατιωτῶν ubi expunge quae ancinis inelusimus. Quis non intelligit quam mala Graece die-ium sit in ea re ἁ κελεύσωτα ἀποπλεῖν, quasi vero ἀποπλεῖν hoc esset aut ullus voculaeta esse loeus. Recte scribitur post pauca cap. 61. πέμπουσιν υτ την Σαλαμινων ναυν - τε ἐκεῖνον καὶ ἄν πέρι ἄλλα, ἐμυ-- praeter puerile istud ναυν,

quod quis ab ipso historio additum esse arbitrabitur Plane simile est vitium VII. 4. τὴν ὲ Πάραλον να H ἀποπέμπωσιν

si τας Ἀθηνας raternm ἐπ glossema peperit VII. . DPὐλια τος ἐπὶ ρατιάν τε χντο α ναυτικην καὶ πεζικὴν ξυλλα-Jκαὶ των πιλεων -- προσαξιμωνος ε τις κτε ubi ἐπὶ --ῶνέχευ significat, ut opinor, μετο ρατιὰν ειλ- ων, ut recti time componantur κετο ἐπὶ ρατιών τε καὶ προσαιμενω pra terea scribe καὶ rapis. Compara cum his quae alo minus ad Herod. u. IsS. collegae Similes aetolorum interpolationes,ihi quisque icili agotio permultas colliget, qui non nimis

ueltia issima membrunas venerabitur aut quamlibet Oeationis a

'igintiam graium osse sibi persuadebiti Non multos habemus eodices Graecos Halonicis vetustate et fide pares, at vel telamen meritia emtiemata apud Platonem apparent, quibus om-tiis eationis iis e venustas ei saepius ipsa sontentia plane disperit ut he. dissimus mortalium aut pueri,iis haltatim aut ni a disero videatur. Quid impedit quo minus duo huiae rei luculenta exempta expromam et re a Meuandrum extat In Platonis Philebo p. II. B. editur πω λέγεM; A Σώκρατες,-,--πα. συγχριρμεσια, ιέμενον μὴ solam ἀγαι- εν ἀνέξεσθαι σου Θωτα τα Mν ἶνα τινας γα/a Movia, M. δέ τινα ἐτινα αὐτῶν -- ubi manifestum est, opinor, συγχωρήσεσθαι a mariseriato additum expungi poetere, ut aetera rectissime . ut Platonem Meet dicta sint. In Euthydemop. 29B. . m omm a libris est: ἀλλ - δοκεῖ σοι, Εὐωδ-ε,

262쪽

pravavit corrector Graeculus eundem olim erravit errorem, quem novissimus editor, qui τέχνην ἔχων ἰδιώτου ἀνορώπου coniunge. Mi ut esset: quum non aliam nisi ἰλώτον ariem meam V idque esse: quum arus sim imperaus.' Significant autem hareverba τέχνην ἔχων ἀνθρώπου τέχνην οὐκ ἔχοντος, quoniam τέχνην ἔκειν et ἰδιώπην Da contraria sunt. Estne hoc pueriliter bal butire ἐν- ειέν Mγειν an non est Expunge ἡ ἐγώ et omnia erunt sanissima adeoque lue clariora. ἰδιώτου ἀνθρωπου ex Mλιον pendent et scit haec est verboruin collocatio, ut in or eulo :α τυ ἐμε Λιβυσι μαλοτριμ, nos αμεινονιι ἐλθὼν ἐλοιντος ἄγαν ἄγαμαι σοφων τευ. nam sic seribendum est apud Herod. IV. 157. ne ionica Doridis indeeor miseeantur. In Platonis loco priores Interpretes inlellexerant utique διώτου ἀνθρώπου suitque qui μου οντος de staadderet Rem ipsam tenebat sed more Platonis dicere ae tuit. Alius in his verbis deprehendi .grvium orasionis aesi, gentiam' namque genuivus ἱλώτου ἀνθρώπου pendeca μου κἀ scripsisse a misba auelar, sed pro quo spera seripsera ἡ ἐγώ

quibus hae placebunt aut satisfacient iis perdissicile erit ingreμtae negligentiae exemplum ullum reperire et putare videntae quo quid negligentius dicium sit eo fieri gratius. Sed vectussi non addo: hoe enim apparere puto olim sciolum nescio que quum in hoc loc haereret ut se expediret ἡ ἐγώ adscripsisse, idque dudum irrepsisse in libros, quum eodex Bodleianua ea lerique optimi exararentur. In diem magis apparet philoisga,

quantopere insipida sciolorum additamenta aut magistrorum se terpretamenta nitidum et sanum sceibendi genus veterum impodiant et obscurent. Notis exemplis ex Cicerone et Livio obiter pauca aditoiam. Cicero pro Cluentio 27 3 5 --rat sarmis eoasilio pecuniae quamdam mensionem inter iudices esuversalam. Inepte in eo illo signiseat inser iudieas, isque aermo non inter paucos iudiees fuerat agitatus, sed manam id est ad muliorum notiιiam peruenerat. In eadem oratione 21. 3 67. I signorosio, iudices, ι ιiam bestiae fame monitae plerumque ad eum is M ubi pusis aliquando sint, reuertarivr Sisimus ille

263쪽

acquum aeeapiare impiιι suppressit - uam quum memisiam profudisse stiavi ad easdem sibi praedus ac suppres.siones iudiciales reueriandum. Etiam si quis bene Latine suppressio iudieialis dici posse putabit, tamen saeile vineam ciceronem scripsisse Harui ad easdem sibi pras a reueriandum. Lepidus homo sui qui ad Livii verba XXI. 40 duabus parιibus amisais olim adscripsit eum iure poena perieris quam superi sunt, et ne hoc quidem intelligebat si duas parissamissae essent terιiam partem superesse Bissicile est sine risu audire inutium in summa animi contentione haec dicentem Liv. XXII. 14. atque illo ipso die media in urbe qua nunc busta Gallica sunt ridis allorum legiones. Apage importunam illam eruditionem, quae melius V. 58 locum tuebitur. Expunge emblema XXIV. 18. horisιique u Ommis perinde seren flocarent ae si amnis in aerario esse et XXV. 12 in antiquo Oraculo: Amnem Troia, sena Cannam Romane fuga, quo non est emblema aliud manifestius. De Graeco haec versa esse et ipsa res ei orationis Latinas color arguunt. Suspicor versum Graecum fuisse huiusmodi

Quis Troiugena dicatur nemo umquam in Livio legendo potuit aut poterit eseire. Et tamen etiam evidentius apud Livium emblema est, in quo indicando finem faciam. Legitur VI l. Q. Fabio dicis dies αι quod legatus in ullos, ad quos mi

legaιtis olim ad orator adscriptam perdidisse Omnia. Pugnara iis hostem quid sit iis qui Livium legunt notissimum est vid. III. 32. IIII 6 et 7 et alibi. Sed ad Menandrum revertendi iamismpus est, qui barbare dixisse creditur ἐγάμι ησα , teste Sch Iiasia Lipsiensi ad Iliad. I. 594

Πηλευς θην μοι ἔπειτα γυναῖκά γε μασσεται αὐτός.

qui depravata olim scriptura γαμέωτα usus annotavit ἐντευθεν Zλαβε Μένανδρος τὸ ἐγα σε - ἐβουλόμην, quae non uno nomine suspiciosa sunt. Ne dicam Menandrum apud Homerum γε μασσεται legisse et id quod dixisse dicitur absque Bo- mero dixisse, tam levis est auctor Scholiorum Lipsiensium, ut ei soli redi non possit immanem barbarismum postiae quamvis

264쪽

reat igitur mander eo erimine et levis auctor contemnalsip. reonus et Minerius Menandri locum mutilum apud Athea. VI 247. E. ita expleverunt ut Graecitatis obnsuetudinem ei rilla violarent. Dicebatur mei quis ad coenam invitatu egisse gratias, tum at quis ita dicere incipit τωι ιταῖ δή μιν si ς. οὐκ ἐρωτ πηνικαδεωνόν μιν , ἄσπερ τεροι, καὶ τ δειπνεῖν κωλύει τούς παρώτας, εἶτα δειπνον ἔτερον εἰς pis. βλέπει

σμα περίδειπνον παλιν.

prima verba corrupta sunt codex se at 65ε ιταθω Mai ἐτιν, quae metri causa transposita sunt, sed quid prodesilnihil signisseat του Ἀταῖρός μιν δντως, Graecum est ομος -- ιταθος. In quarto versu apparet se repetitum peperist laeunanc itaque Porsonus supplebat εἶτα ν ἔτερ-ευ τετάρο, quem secutus minevius i. τετάρτην δ' αἴθι ετερον oonileieisi, Non potest οὐ nander seripsisse, quoniam Attici non ' dicebant sed τετράδα, ut in τετράδ, γεγονέναι, πλακοκ ἡ τετράδι πεπεμμένος, τετρας ἐπὶ δέκα, τετράδ, θωο-ος. esu de ipse apud Athen. I. 245. A. ιν τε τε δει δειπν μέροις. Solebant enim τὴν τετραδα hilare sumere et miro sonuisium elabrur . quod τετραδίζειν dicebant unde οἱ rem nomen habebant Alexis Athen. VII. 28 . . ος ris τετραδιταῖς vi παρέθηκεν ἔτιον προ- λέκει καὶ μεμβρδεα καὶ τέμφυλα. At videtur his Theophrastus adversari, ni eum diam τι dixerit in Characti. XXVI. τὸν δει σιδαιμονα describens: - Φτεταρται δὲ καὶ ταῖς βδομμα προςάξας Βον ψειν si M' ἐξελιι ἀγοράσα μυρσώας κτὲ Haec enim ex egregio codice B ticano Neben es attulit, qui praeclaro invento tam neglige' et oscitanter usus est ut Theophrasto plus noenisse quam luisse videatur. Deseripsit autem codicem Palatino-Vatieasrsea, ordia, quantam in nullo alio me umquam vidisse memisti

Ipse Romae quantivis pretii libram qua potui maxima arct diligentia inspexi et deseripsi et eum pulviseulo quidquid i

265쪽

255Theophrasi orationem constituendam in eo inest extussi, quae omnia pro diem in his ipsis Lectionibus expromam. In nostroire optimus codex hanc scripturam servat καὶ τα τετρώι δὲ καὶ ταῖς ἐβδομαει προτάξας Βον εφειν τοῖς ἀον, et υτρασι quidem perspieue est scriptum . in ἐβδομ ι librarius eompendio usus est deditque μή ei literae s caudam de more addidit, ut syllabam omissam esse appareret. Quid eo saetas, qui hine δομάν- essinxit Itaque hoe tenebimus εk --- Menandro non esse obtrudendum, et praeter εἶτα nihil esse in his supplω

mentis boni. In alio Menandri loo Bentisius vitium non sustulit sed ultro invexit. Apud Staphanum Byzant. v. Δωδων, hae Menandri asseruntur: ἐαν δὲ κινων μώνον τὸ ν Μυρτων ταύτην τις ἡ τιτθην καλῶν πέρας ποιειλαλιῶς τὸ Δωδωναῖον ἄν τις, λκιον, λέγουσιν ἡπῖν, ἡ παράφην ὁ παμει, τὴν ἡμέραν ἔλυ, καταπαύσαι θαττον ταύτην ἀλουσαν νύκτα γὰρ προσλαμβάνει. nileius de suo dedit in s. 2. πέρας οὐ ποιεῖ λαλια quod e tit numquam loquendi nem fodit, idque omnes probatum receperunt. mihi πέρας ποι pr παύεσθαι et πέρας οὐ ποιε λαλιῶς Pro λαλουσα οὐ παύεται Graeca esse non videntur ne dubito,

quin enander id ipsum quod in bonis libris est πέρας ποιεῖ λαλιας scripserit, quod multo lepidius dictum si modo recte intelligatur. Πέρας Graecia est τὸ ἐκ-ου-κατ- , id quod in quaque re μιremum est quo perveniri potest et quo non os progredi ulterius. Tritum est ita dicere de .ris aut arti io. quod plane persectum absolutumque est et iam a nullo superari potest, quod τὸ πέρας τῆς ἐνης appellabani. Deos Posidippus apud Athen. IX. 3 7 A. τυ τέχνης πέρας του μέν et Beg sippus Athen. VII. M. A. τὸ πέρας re μαγειρικῆ. - εἰδέναιν μιζε μόνον ἐμέ. o se pervenisse Parrhasius satis arroganter, sed non ineleganter, laetabat in Epigrammate apud Athen XII. 545. D εἰ καὶ επις κλύο- λέγω τάδε φη- ναρ ἡ τεκπιες εὐρῆσιαι τέρματα τμδε σαφῆ χειρὸς ὐφ' ἡμετέρης ἀνυπέρβλητος πιπέπηγεν ουρος ἀμωμητον δ' οὐδὲ ἐγέντο βροτοῖς.

266쪽

τέρματα et υρος ei sunt, quod πέρας in quotidiano sermone. Eo ipso nomine in re eadem utitur Zeuxis Parrhasio renae. dens, ut videtur, apud Aristidem in Mat. περὶ του, --.ματο p. 586 8. 'φάκλεια πατρὶ , ευμ ν δνοή, εἰ δέ τις ἀνδρῶν Nwετέρης τέχνης πευατά φησιν ἔχειν διέξας νικάτω.Ioeosius etiam ipse artifex πέρας dicebatur Philostephaati Athen. VII. 295. A. εἰδώς α παντ- λαψέροντα ν τέχνητρ τ' ὀξύτητι μετὰ Θέλωνα, Δαιδαλε, τὸ ἐξ Αθηνων, τὸν καλούμενον Πέρας. Praeterea πέρας eodem sensu in aliis rebus solebat diei uti remedio sanandus est locus Bamoxeni apud Athen. Ι. 15. pide adolescentis egregia forma scribit: πέρας is κἀλλους, ορες. ού ἀκήκοα

ἔμπροσθεν ουθ ώρακα τοιαυτην χαριν.Porsonus πέρας τι καλλους eonieeit , quod omnes probant, si corrige πέρας ἐς καλλους et sic loqui solent qui quid alitia admirantur. Etiam in deteriorem partem πέρα trahi fusi, ut apud Aristophanem est Ran. 421. - τα πρῶτα τῆς ἐκεῖ μοχειρίας, et si Apicius summae luxuriae exemplum ανωτίας πέρα eitur apud Aelianum in Suid. v. Μαρκος Απίκιος 'Α:rb uilis ἀσωτεις στένας otis ἀντιφωει. Sic igitur loquacissima us3 omnium v.tularum πέρας ποιεῖν λαλιάς a Menandro sesiimussit diei est.

ale coaluisse suspicor duo Menandri fragmenta apud Aa Floril. XCVL 11. πρὸς απαστα δειλὲ ὀ πώης is γάρ

nam quae causa affertur scilicet, quamobrem pauperes adis ιumeliam omnia aeeipiant magis e propter suam impiamum semper eredan rudis ab ea re aliena est, et verba ἡ γὰρ μετρα πραττων περισκελέωρον τανιαρα φέρει non conveniunt loco It rentiano in Adelph. IV. 5 14. qui illine sumtus esse viaisit

267쪽

8aepe ho in totae laetum est ut aliena conglutinarentur deinde quid sit φέρειν τανιαρα περισκελως et περισκελέτερον o gitandum est. Suspicantur significare καλιπως χαλεπώτερον, quod non videtur veri simile sed σκληρῶς aut υρρω signifieare arbitror, ut est in Gnomis nonostichis s. 480.

Ορρως φέρειν χρὴ συμφορὸς τὸν εὐγενῆ.quae antiqua et vera leotio est fragmenti Euripide in iob. Ploril. CVIII. 18.αλλ' ευ φέρειν κρη συμιάφορα τον εὐγενῆ.el docet vitae usus alamitates et aerumnas a tenuioribus sortius et constantius serri solitas quo melius intelligitur duo fragmenta esse disposcenda, et alterum cum Adelphis nihiltommune habere.

In enandri fragm. ex orionis Gnomol. I. 1s. ειμὼ λὲν ἄγροικος καὐτὸς οὐκ ἄλλως ἐρῶ, quo solebant dicere omnes οὐκ ἄλλως λάγω reponendum est tnotandum quam saepe ἐρω et λέγω suerint consusa ut apud

Demosth. p. 184. I. πλήρωσιν δὲ μετα ταύτα λέγω, ubi correctores codd. quorundam λέξω invexerunt, sed is verum est.

simillima sunt Euripidea in Rheso 271.

σκαιοὶ βοτῆρές μεν, οὐκ αλλως λέγω αλλ' iam ωσιν σοι φέρω κεδνους λόγους. In fragm. apud Ammonium p. 62. 'EMυθερῶν ἀπηλθεν εὐθυς ως ταχύ. eorrige ς τακος i. e. vςα. Apud Athen. XIV. p. 611. A. ἀμυγδαλα ἐγα παρέθηκα καὶ των ροιδέων τρωγομεν, Verum est ἐνετραγομεν, namque oristus requiritur et τραγεῖν dicebant Attici, non τρώγειν. Apud Antiphanem Athen. II. 56. E. καρυ' δετρώγειν, quod metrum violat, bene mutarunt in ἐντραγεῖν. Quamquam neque res neque oratio constat in ragm. apud Stob. Floril. LI. I. τα γαρ τολμηρα - 3κλων ἔχει is τοῖς σιασμοῖς τας ἐπιδεωις δυσκουλους, ἐν φ δε πραττειν, a λαβη τὸ καιρὸ, υ, απροσδόκητον ἡ τέχνην ἐλεύρατο. omen quid ofita voluerit satis in his tenebris dispicitur ita. Me Primum τα γαρ τολμ ρα των ἔργων correxerim, deinde αν--βης τὸ καιρὸν υ ut in fragmento eiusdem sabulae apud

268쪽

Is rinia iacetum s. Sindi Florii. XXXV. d. a m τὸν καιρὸν εο λώβη denique a sqq. non obscure late sententia: - eas forιuna a aeque admodum dissicile est Form-m in τέκνου absoonditam e Mare. Solemnis est conlusioaliterarum, et , quae olim iam diuili forma scribebantur, ut soritae rim et .mήν iis iis locis confuderint, ubi vel eaeeus videat utra soriptura sit potior, si miliserque εὐτυκια et εὐ- a, b νύκως et εὐτυχῶς baeum later se mutant cons. Porson ad Eurip. Medeam s. 1 3 eisi . In Menandri Darm apud Stob. Fia it. IV. 6.

269쪽

apud Stob. Floril. XCVII. 22. pro η πενία et M τὰ τέκνα δει--έρους - τους ἀνθρώ - καθ G redde πρὸς τὰς τυκας δειλο- τέμ- uaque Menandro dicebantur allida consilia, si quia Oeea ne sollerter uteretur, προσμητον ἡ τυκην - - βάνει v. o. aut simile verbum namque λυρατο ι ---leetiones sunt inini. enander apud Alben. II, 604. B.

πάλιν τὸ πρῶτον περισοβεῖ τήριπαυτο -μου. ineptissime παλιν e vicinis irrepsit. menda καὶ τακὴ τὸ π, τον περισόβει ποτήριον. quae domini verba snnt ad servulum pocula urinistrantem.

Multa turbata sunt in Menandri stam apud Athen. XIV.

in seeundo versu de Piersoni soni tura editur φήρ arm Σωσία, quod propterea est improbanduin, quia qui dicit λ.M. λάκονε, et sim nomen servuli non addit. Itaque φέρ' Βον. Σωσια, scriptum fuisse lim suspicor, qua scriptura vix apparente librarius dorinitas seripsit temere aliquo litterulas quarum ΦEP et ora tantum Mauinae sint. In primo versu ἀκολουεῶν vitium conoepit legerim ἀκιλουθε. Deinde quod te sonus pro εύκου reposui Hχει quamquam id in ea re satis initum est, haud solo tamen an non poθι b. dederit, quod sis illima in TXo potuit depravari. Intercidit pars seu ita in Menandri diei apud Stobaeum, ii CXXI. 10.

eriisse nonnulla indino est Ataro, in versu teriis et sectio,ptimi odiet A. ών - in secundo unde apparet PoHtam lixisse aliquia huiusmodi: ἄταν ἡ ὀρ- τω δειδώ τε τὸν βών

270쪽

οὐκ is το ζῆν αὐτὸ καθ' αὐτὸ γλυκύ οὐ ad τὸ hωκειν δεινόν, κτι. vivas tum an moriaris perinde est, inquit id solam disinoen saei utrum eorum bene et honeste possit fieri. Si honeste i vere datur, vita est potior : non datur satius est mori. In Menandri ramento apud Athen XIII. 1 s. c.

οὐ γαμεῖς, α νουν lam, τουτον καταλιπὼν τὸ βών γεγαμμα ἀραὐτός, δια τουτό σοι παραιν μὴ γαμεῖν.

B. ωογμένον τὸ π αγή, νερριφω κουβος. A. πέραινε, σωθεών δὲ νυM ἀληθινήνευ πέλαγος αὐτὸν ἐμβαλιις γὰρ πραγματων, οὐ Λιβυκὸν οὐδ' Αἰγαῖον , O των τριάκοντ' οὐκ ἀπιλλυται τρωπλοιαρια γήμας ae οὐδὲ ευ σέσωσθ' ολοις lacunam satile sic expleveris: οὐ Λιβυκόν, οὐδ' Αἰγαῖον οὐδὲ Σιαελικήν in versu tertio corrige λα τουτο σοὶ παραινῶ et in quinto et, in hunc modum divides: πέραινε σωθεω δέ νυν aDψινὸν Tyrannorum miserias commemorans nescio quis apud lles ii drum in Stob. Floril. XLIX. . ita dicit:. g τρισάθλιοι τι πλέον ἔχουσι τῶν ἄλλων βιον οἰκτρώ εξαντλουσιν οἱ τοι φρούρια

τηρουντες οἱ τας ἀκροπόλεις κεκτημώνοι.

hanc quoque lacunam et corruptelam acili negotio si saetoli ris: ντριμώλιοι, es πλέον ἔχειν γτουσι τῶν αλλων, κἀolassem irrepsit in Menandri locum apud Sia. lori LXXIV. 11. τούς τει γαμετῆς δρους περ Hεις, γυναι, την αὐλέαν πέρας γαρ αυλιο ιυρα ἐλιυθυε γυναικι νενό- ώκεις mala manus allevit --μέαν Ne dicam rigido admodsi tyinepte hoc vocabulum praemitti, ubi sequitur πέρας γαρ δεμ υρα κτι. ipsa Arma arguit hominem Graece imperitum de viemere id adiecisse. Non aliter Graece diei potest quam λε- θύρα neque θυρα mitti potest et αύλιο plane est bar, xum. Graeculi tam diu et tam saepe formas m -- et . --tρ'