Mnemosyne

271쪽

rialis Lacetisnas.' 261 Isiderunt, ut apud istos quidem promiscue ponantur nihilque tribui possit libris, quos isti scripserint. Neque metrum, neque ahalogia, neque aliud quidquam homunciones coercet, per quos si stetisset multae formae antiquae et probae sine vestigio interetiissent. Numquam vidi codicem Graecum in quo ει et . non issi rite permutarentur . estque adeo ea negligentia crebrior in adiiquioribus, in quibus abundant formae barbarae ex eo vitionalae. ditores ex ea copia bonam pariem corrigunt, sat multatulae relinquunt. . Quam saepe ρωφἀνιος , γνοδότας, ἀρiςἀρχιας, ωιMύριος in Athenaei odio legitur Emendani sedulo. ι Μεγάλμος pro ΜεγHMis nemo corrigit in Eubuli Athen. III. 335. B. καὶ τους πόδας ἀλι - αὐτου τὸ Μεγαλλών μυρω. a in Anaxandriae ibid. XV asi A. μύρους Μεγαλλίοισι νῶι ἀλειφεται. in id Amphide eodem loco :feta prvomodum in Codd. proba forma Maa-εια scribis sire aenibus fideli concordia in ' αδ-ta conspirantibus. Sit poeia legitur metrum pessumdant sed nihil mali suspicantur. Metis apud Athen. XIII. 610. E.

iiiisse putabatur et Sotion ibid. VIII. 336. E.

iapientes ibid. II. 5s. D. in anapaestis :

si in Nubibus 1002 optimi Codices ἄλλ' εἰς 'Α- ιίαν κα- exhibent contra metrum. Nonnumquam Critici in eodem 'deabulo corrigunt hoc vitium ubi metri necessitas cogit, digligunt ubi nulla est huiusmodi πειθάνἀγκη Delangar exem-- uno sed luculento. Graeci dicebant καθαρειος ut μεγαMῖος, librariis καθάριος scribere praeplacet, unde haec vitia nata sunt: rubulus Athen. VII. 11 D. et Ephippus VIII. 359. A. μι- πολυψῶς ἀλλα καθαρέως δ τι αν - , leostratus ibid. H. 65.

μὰ πολυτελῶς ἀλλα καθαρlως, δασύποδα o

272쪽

sset Fama Lacrae a. Menander ibid. XIV. 661. F. ἐὰν σκευασει καθἀριος ἡ και ποιῶ . in his critiei καθαρεως restituerunt metro coacti in iribus prioribus : in duobus ultimis καθαρ- et καιάριος aequo animo brunt. quidem si illi et ubicumque καθἀρ- και - eira. αριιτη legitur utendum arbitror indicio priorum Mor εικαιάρειος sic rescribendum uiror hane labem mi hiussi aha eluisse, qui in Menandri fragmento apud Suidam . εὐρωτω, auisa καιανα - σοιαι ται. bene emendavit sis τα καθαρεια, quae sententia quam in anoverunt qui in magnis urbibus munditiem multorum mimi verterint, quibus plus est elegantiae quam nummorum. at tesset has plurimis augers, sed vel haec ipsa satis deaedastra hunt Codicum in his nullam omnino esse auetoritatem. alla, giam et usum Graecitatis indagandum esse et metrio tessiaedria,

ubi quid his omnibus satis compertum sit prelis latilibas ,hrariis ubique Graecis suum reddendum. In Aristide platali Dindorsso ubique ἀλα via seribere, quasi ex ἀλ- prodatiys nomen esset. Facile indagantibus apparebit αα is nam

esse, formatum ut Iρ-ta, παιωα, δουλιέα, κολα rasa. α quilibet demonstrare hoc poterit, ni Menander in verissisa sententia. πας ὁ μὴ φρονον αλα, νειε καὶ - ωκναι. contrarii erroris exemplum unum notabo, quoniam omninae viij ones inficit. Non sunt Graeca MDrοτάξιον, λε στρατιον, um-τύρων, reliqua eiusdemmodi omnia sed ποταειον ele. rλη eulis aliter visum, qui in λιιτο-- coniurarunt. Deprehen4ii tisau in talibus quai est hoc Antiphanis apud Athea. Ill 303. . ubi in codice est: a Wροχιλια γράφομαι λα-

pro senario:

κατα-Iπτει καὶ λιποψυκεῖν δοκῶν. et multa sunt similia indicia Positarum, quihus mei viii Bindorsius ad Steph. Thes. v. mrο--, quem miror λιο λιποορανεῖν et λιποδρανης concoquere potuisse μ' --ς,

τὐρανἀν et ὀλιγογρανδε manifesto errore eripia. Idem, '

273쪽

6 ea esse putat moratia et λιποτρατια , et est ea ommunis hostium opinio. At si quid video vitiosae et barbarae hae so are sunt, quas Graeculorum socordia invexit, sanioris Graecitatis analogia respuit, quae postulat Armam λιποτμων et λι--ράπιον ut ἀγάμων, προώσιον, ἀναυμηκιον et multa alia inigre Atlio omnibus nota. Non est eredendum codicibus Thucydidem scripsisse VI. o. τοῖς ἡ λειποτρατων, ταῖς δὲ πελλήλους τρα- ιν τα δὲ ς κάτοις πιν- ισιαν εὐπρε- ωενεγκόντες κατετρέψαντο, sed quod ratio docet et linguae usus τοῖς - λιποπράσιον τοu utari ut recte apud eundem seriptumesiaras. καὶ λιποπάτιον aris ἐγένετο, nisi quod Mnrοπάτιον perpetuo vitio est in libris. Eiusdem monetae est λιποταξια, Fud unum testem et uotorem habet Demosthenem in Midiana . 568 8 πότερον Mamrainas κοὐ μυια ἐπιμασιν αρμόττει λω ἡ φιλοτιμώ- Melius et ipse alibi et molari omnes id hietorum appellanc λιποταξια tum Graecum esse incipiet quum λιτότατος in usu erit pro Maris τὸν σαξιν. Itaque fides der Daci in libris Herodoti, qui V. 27 servant κατετριφετο τούς λιτο ατώες ἐπὶ Σκύθας αὐτιώμενος κτι. cui et ipsi λιποτρα- ῶν reddendam erit, quemadmodum λιπος - Thucydidi red-

iliaeus. hemosthenis locus cum Menandre comparatus in magna cali-giae aliquam lueem dabit. Legitur apud Athen. VIII. 364. .

ia κοὐ καλλιερηθε τοῖς θεοις, τούτων δὲ πρὸς ταμ' ἀνελεῖν τὐ μιαν.j liis γωνεται τὸ κατὰ Θον non cum praecedentibus coniun- η a sunt, sed reserenda ad ea, quae sequuntur riciam ma- ηρ aera uoimus, inquit, e linuriae insistimenisciam magno 'mimus,lγνεται τὸ κατὰ λόγον δραχμων μὰν ἀγαθὸν ἄξιον λαβειν i a Ma ieri. Ad sequentia adhibe haec verba Demosthenis ' sorona, p. 304, 18 ἀρα σοι ψήφοιμ μο- ὁ τῶν ἔργων λογι- μος φαινεται, ἡ δεῖν ἀντανελεῖν ταυτα κτέ et videbis in verbis RP0ΣTHT EAEIN latere πρὸς ταῖτ' ἀντανελεῖν, quo Verbo

274쪽

et metrum restituitii et senientia inest loe apposiis, nati oratoris locus demonstrat. Verissima Menandri sententia apud Stob. Florii. Iul. Τ. grave vulnus accepit :ἄπαντα δουλε ιν ὁ δουλος μανθανει πονηρὸς ἔται μεταψου παρρησιας βέλταον αὐτον τουτ παμει πολas eorrige is πάντα μανθανη, et recipe βελτιον αὐειν, quia iusilli viderunt verum esse.

Maligeri correctio infelicior male probata abraditorisa est in Menandri loco apud Suid. v. ἀβέλτερος. ut serpua, i ii, minime allidum e leuem herum de pusi οπ δ τι

Ουτος ι α υν ἐς λαπεπραγμένος επαβελτερώσας τόν τ' Dτ' ἀβέλτερον. - δντ' in ea re viliosum est et male Graecuma quod in sia omnibus est τὸν ποτε natum est e compendio male intelliti . Repone: παβελτερώσας τον, τερον βέλτερον. misi non siit iquam saepe ποτε, πρότερος et πρότερον fuerint corrupia: eallia, i,

quod compendiose terminatione omissa syllabae πρό in thscribuntur. Eadem causa peperit dittographiam in Antiphaal fragment apud Pollucem IV. 125. τὸ κλωιον ira προυτερὸν ποτ' - τοις ἐξ ἀγρου βου- - ubi non est legendum πρω ποτ' is sed ο πρότερον se. Quam utile sit sapere Menander praedicans ita dieit: αρ' ἐμ αγαθων πασι et Iςων Misη συνεσις, ἄν - πρὸς τα βελτέω σοφη. apud Stob. Floril. III. I. et orionem in Gnomol. I. 13. si tribae sint et recte diei asa in αλα erit mutandum, set que hoc ipsum iobaeus, in cuius libris est παμι-- debebatque ades etiam sine libris reponi. Saepe hae initi ix vidi permulari, quamobrem in Aristophanis Acharn lost dubita reponere:

pro αξια , quod omnes libros obsidet. Ieribae non uelle ii linguebant ductus litterarum ρ et τι a littera ξ euam coniundoniur Sitne τρύνω an ὀξυν scriptum nos gi W3latim dixerit, quare mirari noli, si haec inter se inistra

275쪽

261llilius rei insigne exmplum nuper vidi quum valohenaeelicissimentarium ineditum ad secundum librum Maccabaeorum sedulo excuterem, si sorte quid summo viro dignum hinc posse in omnium notitiam proferri. Legitur ibi cap. IX. I. πυρ

legendum censeo ut apud Hesychium: 'Oτρυνῶμεν τ--ουμεν pro ευνουμεν), quamquam pessime Graece scribit quicumque hsillo seeundum Maccabaeorum librum undecumque oontexuit. 8idem tamen iniuria imputaveris stolidum errorem in X, 11. ab editoribus commissum, quem obiter corrigere quid vetat f8ditur ομος γὰρ ὀ ευπάτωρ Αντώκος παραλαβων ἡ βασι- λεών ἀνέδώξεν ἐπι in πραγμάτοιν υσω τινά, οέλης δε υ- ρἰας καὶ Φοινiam ραπινγω πρώταρχον numquam te expedies Mare emendaveris Πρώταρχον Apud Hesychium haec leguntur: Μογε Isντι πυρέψουσι Δωριεῖς Μογευοντας μα- ρ-μ. Μογησας κακοπα/ησας. Μιξοντα πυρέσσοντι Μο- ξροντες πυρέσσοντες Μιγος πόνος. Emendaci Μογέοντι: πρέπουσι Μογέοντι πυρέσσοντι Μογέοντες πυρωσωτες,

in his Irin 1 transiit ut passim apud Msyehium, qui Απλῆ- Π affert pro πληγές, Ατεώροκοι pro ἀγέρωχοι , αρτον pro ἀργόν l. p. 728, μαινον pro Θανον, Στένυτρον pro ενυγρόν, έλγη pro γέλγη, ὀρτυρα pro ὀργυρα, et e tra passim pro isti 'Αρτ ονος, Γέγγει Γιλια, ιν pro σοι), Εγλα- , Ηιγιῶ , ei saepe alibi : deinde μοτιοντι et μοτέοντες a tachygrapho scripta

δοντι et μιόκοντες, μοξουντες pepererunt. consolatur apud Menandrum senex iuvenem in Plutarchi com hi Apollqn. p. 103. . et his verbis rationem coneludit: δ' ἄρ' υπερβαλλοντα, τρόφιμ' ἀπώλεσας ἀγαθά, τὰ νυν τ ες μέτριά σοι κακά, μ' ἀν μέσον που κοὐ τὸ λοιπώ ἡ φέρε.uhi pro τὸ λοιπόν emendandum esse arbitror τὸ λυπουν, id vidi crueiat Saepe τὸ λυπου in comoedia occurrit. Antiphanes

ἄπαν τὸ λυπουν ἐςιν ἀνθρωπον νόσος ὀνόμα ἔχουσα πολλα.8rroris cauis manifesta est: υ ei ει tam saepe confunduntur

276쪽

eodem. Apud Resychium videbis αἱμοιαkις scribi I. p. 161 nαιμυλιοις, προίδια p. 4 et βοτώσι βοσκήμα- et p. 849.-ρρύα et p. 818 γενύσθην et p. 1157 ἐκκοιλιτο et p. 12254. et p. 1213 ἔνοιπον pro Θυτρον ei p. 1428 ἐρσήροις nis ρυς, et II p. 295 κομμα et p. 382 in nota Alberti κοινοφιαλ- μκ ra et saepissime alibi eodem modo apud Hesychium pecto tur. Qui pro γε inm possunt γενύσθην scribere et pro βοτοῖσι β- σι ecquid est quod iis satis tui credi posse putes Idea vitium in omnium codicibus frequens occurrit, quale est a Alexidis fragmenis apud Poll. VII. I. - λινουργὸς περὶ, χ pro περιτυχουσ quod Porsonus reperit4 sed nihil opus est alia exempla afferre, quum τὸ λυπουν et τὸ Mixti uasaepe alibi confusa sint Ephippi fragmentum idem his ab hiis nam apponitura in verbis a Misaci l αὐτου τὸ λυπουν εδεών ' - . semel recte τὸ λυπαν legitur VIII. 365. c. is loco XIII. 1 1. E. vitiose codex τὸ λοιπόν exhibet. Aegrimonia consectus aliquis apud Menandrum in lauti Floril. XCVIII. . bestias multo esse quam hominem selieiores queritur his versibus:

ubi requiritur τούτ* δὲ κακόν et δέδωκεν αὐτήν. Excidit unum vocabulum lacile remeandum in hac avari saetentia apud Stob. Florii XCL 29. Θων πέλαβον, σιμου aBαι θεούς

τἀργυριον - καὶ το χρυσών. qui hos eos colit caeteros omnes non solet multum curare,

itaque μόνους supple. Multorum eoniecturis vexatum est Menandri dictum aps Plutarchum in Amatorio p. 763. . et apud Stis Florii. Issi 54. de causa amoris

haec est Stobae lecti, in maιorio, qui liber permultis lassi

ni hiat, exuidit id ipsum quod apud Stobaeum tam miret'

277쪽

eorruptum est in εἴσω f. Nemo quidquam extudit quod se lenitam adiuvaret quid enim prodest legere ais o tir, aut a miliu an ali as, quae non minus sensu vaeua sunt atque . Non video quid aliud sententiam explere possit quam ὁ γέὶς Ἀδοθεν τι μκεται. quod dictum est ut alio oeo apud Menandrum in Sto ei larii. XXXVIII. 2M πει τὸ λυμαινόμενον λιν δοιώ iretur aliquis quomodo titiovi in ε- ahire potuerio desino mirari qui sto et Florilegium diligenter ad codicum lectiones exegerit, nam passim videbit scripturas apparere a Correotoribus de suo interpolatas, quibus archetypiciateis laeunas temere et ineonsulto supplerent sic inova, non exhoοθεν natum esse arbitror, sed lacunam veteris libri Gramosorum more expletam. Quoniam ea res permagni momenti si ad aestimandam fidem lectionum, quae apud Stobaeum ei Maeseruntur, demonstrabo exemplis complusculis, quae sibi qui De laetis agere poterit, id quod subinde dixi, in Sto eo ast4ateae correetorem veteres odiei laeunas temere expisvisse λο, in qua re manis tum tenemus salsarium et quoniam absaria et male Graeca supplere solet, et quoniam ea temere ' plevit, quorum vera et genuina scriptura nobis aliunde eertati innotuit optimum laetu est exempla certa apponere Euripides dixerat οἱ γὰρ Κύπριν φεύγοντες ἀνεμπων ἄγαν yenuste dictum servavit Plutarchus in libro τοῖς Θεμμι - τὸν φλισοφον διαλέγεσοαι p. 78. s. ubi scribae ArΑΘΗPΩΜΕΝΟΙΣ epravarunt in is- ρημένοις neglecta lineola ν absumsit et .s scitanter scripserunt, deinde quod supererat POMMη0I in oeabulum bene Gras - ρημένοις mutarunt egregie, ut vides, sed ea labes eri remedio sanari potuit. Quinuimur eodem in praeclara sententia Euripidis in Floril. XLIII. 20. μὴ γἀ ἐς -- πένης ὁ πλούσω

3lii πιιθούμεθα emenda ιηρώμεθα et τῆ πένηm πλουσιος διδωσ id nunc quid legatur in Floril. LXIII. 3.bi γὰρ Κύπριν φεώγοντες ἀνθρώπων γαν

278쪽

intelligisne laeunam a Graeculo ex sententia loe infelieiter sup. pleiam ἄγαν θηρωμiam quacumque de causa legi non poterant: de suo dedit λώκο- ἄγαν metri securus et immemor unde fraus perpluit celebratus est apud veteres nobilis hic uri pidis locus A θεῶν τυραννε κἀνθρώπων 'Eρως. μὰ τὰ καλὰ φαλσθαι καλαή τοῖς ἐρῶσιν ἄν τυ δημιωνος Iμι σωσι μικρους εὐτυχῶς συνεκπόνει. si per Stobae codices stoiisset Euripides visus esset dixisse: συ νυ κακις παντων aῶν κώθρώπ- μὸ δ σκε τα καλa alvaria καλά, ἡ τοῖς ἐρῶσιν εὐ-ἡ παρέτα es. quae leguntur in Floril. LXIV. 6. Unde ista malesana ser,ptum ' nanifestum esse opinor. Supererat δ' in. θρά μοι ' ἡ ψασκε τὰ καλὰ φαμινθα καλλὴ τοῖς ἐρῶσι ' quae temerarius corrector suo Marte aggressus est restituere. Lacuna erat in Euripidis versu CVBL 24 τα ' 'aram ευ φέρει βροτων σοφὸν νομιζω explevit corrector τα τια νοντα quia sensu vacuum est vera scriptura a Plutareho servata est nonat p. 116. F. τα προσπεσόντα supererat in Euripidis fragmealii Floril. XLIII. 19. ΣΜΙΚPAN θέλοιμι καὶ καε μέραν κων'' ΟΙΚEIN μῶλ- ἡ πλουτων νοσεῖν, ubi σμικράν male legit scides pro σμικρ αν et hinc supplevit τραφην - is et correxit Militatiλοιή M. Veracleeli apparet XLVII. 10. Nas ' αν θέλοιμι καὶ καθ' ἡμέραν ἔκ νάλυπος οἰκεῖν μαλλον η πλουτων νοσεῖν.

uum sit permagna hutiusmodi interpolationum apud Stobaeuae opia oontinebo me in fragmentis Menandri, cuius causa haredemonstrare institui. In Floril. LXVIII. 23 supererat γαμῖν ala μιετανοιαν ἔρχεται inepte Graeculus ος ἐθέλι inseruit, negae laedum hiatum animadvertens, neque sententiam apte restiiseens, quae postula γαμεῖν ὁ μέλλων quod exstat in Menandri nostich. s. si Supererat LIX. s.

δευτερος πλους ἐς λεπου γόμενος αὐαποτειν τις ' ' κώπαισι et ιν. stupide corrector addidit πρωτον ἐν idque einehius recepit: αὐαποτύχη τις πρῶτον ἐν κώπαισιν πλεῖν quamquam sententia Di0j1jgs by COOste

279쪽

nulla in his inest et rari D κώπας absurdum est. Vera leviis

est:

- ἀπ- αν - οὐριου κώπαισι πλεῖν. quae tam perspieua est atque eita. Servavit e Pausanias Lexie Eustathius pag. 455 18. In Menandri fragmento XXXII.

7. supererat:

μεγι -- ο- νῖν ουι ἀναίδει - θεώ - ιν σε δελδε α τὸ κρατουν γὰρ ' ' ' explevit homo nihil νυν νομο τι θεώ, quae verba sensu vaeua sunt. In priore parte Menandri manum ex duobus Ariemidori locis revocavimus hane: δε δέ. τὸ κρατουν γὰρ πῶν δυνοσιών - σου. Supererat in Menandri versiculo IX. 20. τὸ - ωικεῖν καὶ ' ' ' ποιῶ. Iexis corrector qui φιλανθρώπους stolide supplevit, perdidisset omnia, nisi Sextus Empiricus lepidum oeum duobus versiculis aueitorem incorruptum servasset in Pyrrhon Hypotyp. I. 14. 108. νόμιοι ψα εται τὸ πράγματα, inquit, καὶ παρα τοφιλεῖν ἡ μωσεῖν Μεν κα ὁ Μένανδρος ἔφη οἷος δὲ καὶ τὸ ν ιν ελι φώνεται

quae optime entleius interpretatus est. Quam vera sit haec sententia vitae quotidianae usus qnemque docet compone nune eum his Stobae scripturam neque repugnabis si eontendem a temerario correctore φιλανθρώπους esse interpolatum. Idem eininius viderat et nemo sacile dubitabit, quin τὸ κεῖν καὶ φιλανθρά που ποιεῖ absurde dictum sit. Eodem igitur

modo quum Euripides dixisset: αὀσχρόν γ' ἄταν τις ἀξιωμ ἔχων --Jγλώσση ματώους ἐξακοντων λίγους. post lacunam nunc legitur Florii XXXVI. 12. ωχρόν, ταντις misia ereri φυεις. Similiter natum est, τουτο βλέ-ς νεώτερος λέγω κτέ pr τουτο μον σο', de quibus supra diximus. Itaque sic fieri potuit, ut δοιὸν a Menandro scriptum sit et nunc in libris interpolatis Bosa, legatur omnino locus iste Plutarchi apud Sio eum viserrime depravarus est quae

280쪽

prae dunt loeum uenandri et quae sequuntur sanari Dan με. sunt, et levia sunt quae Wyttenhachius hariolatur. menti.

tio felix et certa sesne ἀ-- ζωγράψων pro α τῶν ua foedam librorum corruptelam arguit deinde pro οὐ ham κρισιν τὸ βλέπειν lege οὐ γαρ ἔχει μιν Dis τὸ iam ei

άν τις κρων si dici posset, et quid est κριν- in ea re et Minovum genus ellipso rari eomminiscendum t Nugae haecidat quibus nos olim sciolus ludisscatur. 8uperarat. ος in τὸ ν ' , quae Graeculus supplevit. Bonum saetum quod ipsa hnandri verba aliunde nobis innotuerunt ιδι ne τὸ ζῆν αν τις ει - ζεν ήκουεν. quae iterum inepte depravata sunt in Gnom. Monost. 736. s. , δὸς iis ἄν τις αὐτὸν μὰ μών. Insanabilia hae omnia fuissent nisi aliunde antiqua lectio mehsisset et nihil est in eius illis, qui absurda seriorum supple

menta utcumque inierpretari nituntur. Quum abrius seriρ- sisset sab. 81 RXHτην δ' ἔμελλε τὸν ἐμὴν κατασχύνειν. et extrem periissent, priora 'ix apparerent setolus dedit: κακὸν δὲ μελώτην - ἐμὲ τῆς δου τριβει I Euno et haec interpretare. In Aeactyli Agamemnone s. μι ε tur: φρουρ πλέω καέουσα τῶν εἰρημένοιν. quum vera leotio sit:

victi πιστρον μον ἔτ' ἡ 'ξώπιος quam quisque laciis ex Aristophanis nosmoph. 881 exscalpen

라틴어 텍스트