장음표시 사용
311쪽
in Ducatum Brabantiae, sec. 299gius progressa conjugem superstitem li
beris suis ita mancipatum honesta viduitatis adstrictum vinculis uisi cat , ut iis disruptis secundarum nuptiarum laqueis impeditum in duriorem servitutem male quae lita libertate delapsum arbitretur. II in solitio matrimonio superstitem omni bonorum immobilium donatione , permutatione , alienatione prohibet i serte omnium liberorum conscia lus necnon udicis authoritas accesserit. Hoc utique articulo vicesimo dilucide sancitum legimus Soluto, inquit, lir prior mairnnonio, neuter conju lim alterius superstes rem soli , aut faut, ouendum , aut aliud quodvis praedium se una vivans quod nudi lege non teneatur, vendere,
commutare, donare, aut quacumque se epare,
omnium liberorum , qui coram adclle, Vendeo, Quam leges ad liberum consensum tanger,
exigunt , aetate donea periccta . elle debent, aut saltem tutorum , vel les
curatorum consensus, ac legitima de
ri aut certe nisi quid aliter cum
empta sunt praedia, in publicis cautum disposer, si- sit strumentis , aut pactis dotalibus libre inter conjuges aliud conveneri stetit, eom. contraria coi conditio ii verbo nun petetice ,
lesi personiaeve de totis es diis ensans, ecc.
312쪽
tis tempore , quae res alienatur, uerit acquisita. Articulo itidem primo, vicesimo ita in eamdem sententiam praescribitur. , Quo Pii, inquit, liberi quorum consen- ius exigitur, aliis quoque liberis ex se procreatis soluto connubio mancipe n- , , tu , nihil etiam jure fieri potest tria horum consensum, allatis supra con- ditionibus munitum. His demum concinit articulus est. l- mentorum titulo comprehetia sus Qui
ex priori , inquit , connubio liberis, addictus est hic legare amplius non
potest , quam pro rerum mobilium, aut viduitatis tempore quaesitarum fa- cultate dotis funeris hinc deductis, oneribus. Non aliud profecto qua ira quae dam substitutio in gratiam Hix IIS connubii adversus coniugum superstitem,
a lege municipali uiducta hoc triplici
articulo continetur. Haec quippe consuetudo . non solum ut superius allatae, jus devolutioni. sed etiam quamdam totius familiae causa comparatam substitutionem invexit, qua bonorum dominia ad prolem ex priori connubio procreatam, quasi per fideicommissilia ita transiuitlinitur, ut conjugum superstiti
313쪽
binnis inter licta sit alienatio, Quo enim spectaui quae protulimus verba si con iugum superstes liberos susceperit nihil
botrorum quae constante prior connubio polledit citra liberorum consensum potest distrahere. Quod ii ex his liberis nepotes fuerint procreati, horum quo que consensus requiritur. An non per se
spicimus parentem superstitem non solum suis liberis, sed nepotibu etiam recto ordine descendentibus ea lege ic illigat , ut citra horum voluntatem nihil pollit distrahere Jam quid liberorum , me-l otum consensu opus est, ni statim a so-
ut matrimonio nati inde liberi bonorum omnium jure mancipii dominicen seantur Z Frustra ippe iberorum, de nepotum, S tutoris, Judicis requiritur authoritas, i ad susceptam sobolem rerum immobilium us, dominium ama soluto connubio non pervenerit.
Neque in alium sensum torqueri posia sunt ea consuetudinis verba, quibus parentes prioris connubii soboli addicii de mancipati dicuntur quam ut illi quoddam servituti genus a lege sibi impositum, , suis se liberis quodammodo obnoxioscis meminerint. Nec demum alia subesse causa potest cur conjugum superstes rem immobilem prioris connubii temporibus a se posse itim alienare aut testa-mcato relinquere prohibeatur, nil earum crum
314쪽
rerum dominium jam in liberos consuetudo trans niserit.Quidquid enim non adhibito eorum consensit distractum si rerit, id possim repetere,& contractus jure ipso
Quare aliud quiddam praeter futurae succellionis spem a morte alterius conjugis ad liberos delatum esse fatendum est. Neque enim si lege naturae omnium po- ulorum institutis liberi in spem paternariaereditatis nascuntur, 3 in eorum bona succedunt, spes illa parentibus eripit nandi facultatem. Hoc autem silcctaIC consuetudinem, hoc velle, ut bono dominium substitutione quadam adros ex priori connubio natos transi ltur, id magno est argumento, quod praeter liberorum voluntatem , .conscia sum . Iudici etiam authoritatem requi- . si possit alienatio. Illud quippe fideicommissunt 3nsuetudine inductum non apis ei qua ' extat, qua a
suturae etiam soboli prospicit. Ne qua igitur suspicio illiberos paterna potestate,
aut tutorum fraude , aut at i l . tione circumscripto suum adhibulat.
consensum , ut publica Judicis interponatur authoritas, eadem lege 'cernitur.
VII. At sorte nimium dura, Lacerba vide ri possit ea consuetudo, qua liberi, se
315쪽
in Ducatum Erabantiae, icte. 3οῖ cundis nuptiis progeniti ab omni raterio
successione removentur. Non ita est. Praeterquam iam in bonorum mobilium, .viduitatis tempore quae:itorum partes hi vocantur artic etiam viceiimo ciit de succeitionibus, magna prudentia iis consuetudo prospexit. Nam portionem eorum legitimam in his bonis quae ignobilia censualia dicuntur, quaequc parentis superstitis fuerunt, ita collocavit, ut partem dimidiam superioris matrimo
ni proli praecipuo quoiam jure ratam elleoluerit: partem vero alteram utriusque
connubii liberis viritim inter capita dividendam resiouerit. Praedia, inquit, quaecumque scudi lege non possidentur , in primum, iobile matrimonium, itio die initum est , collati ab utrovis parentum ea venerint ejusmodi sint, ut pars eorum dimidia mi libero ex eo conia tibi natos pertineat, iique in partem alteram cum sobole ex secundis nuptiis procreata ex aequo Min capita
Sapienter quidem lex prioribus nuptiis Dona quaeque nobilia, alteris partena duntaxat dimidiam rerum ignobilium , quaeque gentilitio jure non possidentur simul cum superioris consa ibit prole dividendam indulget. In quo sana Mechliniensi consuetudine non abcr-xat , qua prioris matrimonii liberi in seuda
316쪽
at Reginae Christiani simae iura
seuda succedunt, rerum immobilium, in clientela potitarum parte dimidia liberis ex posteriori connubio genitis relicta. Ex quibus recte colligimus Ducatum Cameracensem , quem Rex Catholicus prioris connubii temporibus postedit, ad Reginam Christianissimam aere ditario jure , iatria consuetudine elle devolutum. Nihil hic de Arce Cameracensita Carolo V. anno Is 43 extructa,
ejus administratione Philippo II usque
omnibus qui in Ducatum Brabantiae, Hannoniae Flandriae, Artesiae Comitatus ab eo succederent, in udum concessa necesse est attexere cum ad Reginam ii Principatus patriis legibus, cdia ruinis jure pervenerint. Hanc igitur Arcem Marchionatus titulo decoratam, non solum consuetudinis authoritate, sed etiam perpetui deicommitti jure ut Brabantiae Dux ut Hannoniae, inriComes merito ad se pertinere contendit.
Burgundiae Comitatus, ct Ducatus Luceburgensis. Hoc iure est Burgundia , ut rati est
una cum sororibus omni sublato aut lexuum, aut nuptiarum discrimine, Inpartes aequas delatae haereditatis vocentur,' bona quaecumque sint illa aequabiliter partiantur. Nihil hic loci est aut sexus,
317쪽
in Ducatum Drabantiae, cre. os
Q Minobrem pars hujus Comitatus tertia ad Reginam Christianillimam ex patria consuetudine pervenit, quae reliqua sunt dii e partes inter Regem Catholita cum kjuniorem Infantem nunc inpe-uratricem ex aequo dividentur, neque in re tam facili, bulitata diutitis si immo
Non eodem prorsit iure utitur Dum catus Luceburgentisci nec aequabilis omnino est inter fratrem, rorem bo-Niorum divisio ille liquidem in duplam, haec in dimidiam dumtaxat haereditatiupartem succedit. Quamobrem Rex Ca-
tholicus ex semisse, Resina Christiani
sima ex quadrante Luceburgensis Ducatus haeres futura est alterum quippe semissem ex aequo cum Seren illima Infante sorore ita trunc Imperatrice partietur. Sic enim articulo non consuetudinis statuitur, ut soror dimidiam bonorum partem habeat, quae uni ex fratribus tri-ii buuntur. Verum ut Reginam ex quar drante solum in hunc Ducatum succede re ultro concedimus, sic Marchionatum Oiolaunensem, S Comitatum Rupensem ad eam pertinere jure,meritoque contendimus, quod haec dominia Brabantiaei Ducatu subjaceant atque adeo jus devolutionis in prioris connubii gratiam inductum, in his quoque reglonibus obtineat.
Quod quidem superius jam sui uberi me
318쪽
o Reginae Christianissimae jura
demonstratum, cum de Antverpienti ci vitate ageremus, Quaeque ibi sunt explicata nihil necesse est hic retexere. Quamobrem rationibus subductis, Dad patrias consuetudine omnibus revocatis, Regina Christianissima ex quadrante Ducatus Luceburgentis, ex asse in Marchionatus Orolauneniis, 3 Rupcnsiis Comitatus haereditatem vocatur.
LII, Quod si quis lumina quaeque Imperia dividi non posse contenderit cum eo quidem non admodum pu gnabimus led supremam is dignitatem ab eo cui juncta est domini, aut fundo separandam esse meminerit. Id enim in quo maxime summi Imperii decus conlistit scindi ein partes, Vistrahi nullo modo posse libenter concedimus sed dominiunt ipsum, ut alia quaeque praedia, livisionem
admittit. Ac ne aliena quaeramus Xem
pla vir singulari doctrina Andreas a Quercu hujus licia i dominium inter
i at, Visum suille ex Annalium monumentis
IV. Habemus itaque Resina Christianis-sirnae jura in varios Hi anicae Dominationis Principatus, cum universim, tum si illatim explicata. Quae quidem torrationibus subnixa, tot exempli. testi-
319쪽
imoniis roborata, tot legit in authoritate sunt communita, ut neque Re Chri
silanissimus sine suae existimationis periculo possit ea negligere, neque Rex Catholicus sine maxinia injuria eos Principatus detinere. Hos quippe Gallia sibi connubii jure asseries nos sanguinis ne cessitudine, maturae lege devincta cedere tenetur Hispania nec subditi possunt legum suarum vim , Lauthoritatem contemnere, aut legitimae Principis Imperium defugere ξ Haec Rehis Christianissimi conjuc, Regis Catholici
soror, eorum populorum Princeps: eo nec maritus uxoris causam potest deserem re, aut frater eam impugnare, aut subdi- iaciis denique fas est a Principe sua deficere, qui vel sacri connubii jura, aut sanguit ni vinculum, aut fidem, obiicilianun non sine nefario scelere periumPant. Summa est totius Europae expectatio, quae mariti quae fratris, quae subditorum in lectissimam. sui saeculi decus Principem constabunt ossicia Nemo , ut putamus ignorat Regem Christianissimum oblatam sibi temporum occalio-iem ad res suas, Mutilitates potulis con- vertere. Sed quae illius summa est mode atio, victricibus armis socios tueri,
omni prohibere injuria longe praestabilius duxit, quam jus suum bello Marinis er sequi. Id quoque incredibili suo in
320쪽
Catholici necessitudini , pacis publicae
studio, ac benevolentiae demum, Qua subditos jam suos complectitur, deberi a se existimavit, ut causae suae aequitatem, Hispanorum injustitiam orbi terrarum probaret, velut in conspectu omnium eX poneret, quo omni errore sublato,& de pulsa contumacia, omnis inter potentillinos Reges controversia, ad naturae te es, d patrios mores reterretur, ne uid sapientissimi ordines adversus jura uia, leges municipales molirentur. VI. Primum itaque ut renuntiationis clausula ex hominum memoria tuaditus tolleretur, eam nec , nec Regina staudi esse posse tot argumentis, Xemplis demonstratum voluit, ut ne tenuillianus quidem scrupulus in cujusquam sani
hominis mente residere possit consuetudinum, .legum municipalium Principatus authoritate univertim Onstituta, sua seorsim jura ad uniuscujus que Provinciae mores distincte martici latim placuit exigere. Quare id unum Gliquum videtur, ex tribus propositis eX- tremum , ut palam fiat Regem Cathol cum dotali instrumento non potuisse sacris Regni sit coibus d constitutis Provinciarum moribus adversus quaelita Re
in Christianii sim jura derogare ed prias occurrendum videtur cuidam