장음표시 사용
281쪽
Accedit illud quo lite vel maximum, sub l cum de successione In bona quae con- juges inui quaesierunt articulo quinqua delim quarto sancitum fuerit o de hic tantum bonis quae nuptiarum temporet allata sunt, non de his quae obtigere hoc articulo septuagesimo nono sui constitu-
turn sequitur iura successionum , qua - que interjecio matrimonii tempore vene runt br reditates, in hac consuetudine silentio suisse praetermissa. quo nihil dici potest obtusius: Non enim aliud magis in disceptationem venire blet, uana suc- cessionum jura , de quibus plerumque
magna contentione certatur. Nec illud vero imile est rem maximi momenti ne
glectam ab iis suisse , qui municipales
hujus Provinciae leges condiderunt. Sed ne forte ea vox qua allata sunt qua identidem utitur consuetudo, fallat imperitos admonendi utique videntur camias , persena , tempora denique non confundi, sed omnino distingui oportere. Cum enim alterius conjugum est constituenda successi, tum dubitari non potest quin id omne quod constante connubio in bonis illius tuit, in matrimonium quoque allatum censeatur. Neque tum ulla temporum est habenda ratio , cum utriusque conjugis successo industria , labores, fortuna , haereditatibus usque ad extremuna vitae diciti
possit indesinenter augeri. At ii dotis dici augmen
282쪽
et o Reginae Chrisian sinae jura
au mentum , aut donatio ob nuptias sit praescribenda, tum ejus duntaxat temporis , quo initum sui matrimonium, Tatio ducenda est atque ea vox qua allata sunt)ad illud est tempus quo nuptio fuerunt celebratae reserenda. Quae enim
sunt hujusmodi ad dotem ipsam lux
collata est, non ad ea quae sunt acquisita, aut aliunde venerunt bona, revocantur,
Atque ut omnes intelligant quarta iniqua sit illa defensio , quae neglecta
consuetudinis sententia in unius vociscrrore delitescit, articulum itidem octogesiunum secundum paulo diligentius Placet expendere. Hic enim facultatcs Omnes , quas in matrimonium conjuges attulerunt , quaeque iis ante coninibus lutionem delatae sunt , aut quaeinae ita complectitur , ut nullum calumniae, locum relinquat. Prioris, inquit,con- , ubi soboles in bona quaeque immobilia ab utroque parente allata, aut m- terjecto matrimonii tempore delata, , 'aut per eos labore parta succedet, ex-', chisa posterioris connubii proieci ut Vicissim liberi ex secundis nuptiis pro- creati in bona ouoque immobilia , quae
parentes attulere , quaeque iis On- stante secundo matrimonio obtige-
runt , prae liberis ex priori conjugiuis natis succedent. Neque , ut opinor, Hispaniae Consilium hoc utetur per-
283쪽
λιatelligi neutiquam oportere. Nec quicquam posset dici in conlideratius praeter- quina iam titulus qui hunc complect itura articulum, de seudis inscribitur; non alius occurrit articulus seu lorum titulo comprehensus , qui rem in communi homi num vita positam , publico usu tritam , in qua maxima plerumque momenta Vera fantur ullo pacto constituat. Neque adeo casus ille ita requens, Rulitatus allore- ferri potest , ut pulcre observat Critii-neus', quam ad generale statutum, quod i ii nuc successionum jura praescribit Jam illud enim hoc oui non modo concedi, sed omnino inteli sti possit seuda quae interres soli praeci suetudines
voce non comprehendi i in idem ii rati, locumstin hii, eo quem nunc expendimus a etiam' ' mu Iuctilis consuetudini articulo colli- ' 'oit in Mech liniensi itidem consiletudi illis si itu-
ge quae ita bona ad ius devolutionis per '
tinere atque hac voce Cimmobilium bii, ou
uda quoque intelli ut rem certam, tra sit dil minutae controveriam tradit' Hinc ilia, iudi-
catii in suit in supre ullo Mechi in ensi 3'. an s9o.b Liberi prini matrimonii succedunt in quaesita tempore tuus rimoiiii se sita dur in te secundo matronoui uetudinem Nam tir- centem obtinet quoad cuda , ae proinde ii amurca in s nuptiis seuda aliqua sunt acquisita , licet primogenitus et in fetidis habeat, non habebit tamen in flaudis acquilitis tante secundo matri inonio illa eniti ad prolem secundi in atrinionu pertinent, ut judicat invintellexi in Consilio Mech liniensi Sp. annoxi9o.
284쪽
α et Reginae Christavissimae iura
ctiam celeberrimi ejus Provinciae Patroni, cum Regis Christianissim jussu laede re mutatis lium nominibus consulti fuissent filiam ex prioribus nuptiis genitam virili soboli ex secundo matrimonio susceptae legum municipalium authori
tate praeferri magna consentione responderunt. Sed quid in re apertissima est monia colligimus , cum P. Stochmans disertissime fateatur: Apud amurcenses
tiberis primi thori addicta esse bona omnia immobilia, qtie conjuges libus thori possederunt, exclu is liberis secun arum nuptiarum , quibus in vicem ci compensa-ιionem addicuntur omnia tempore illarum nuptiarum quasita Cap. a. p. 3. Nullus itaque superest ambigendi locus , seul: ges patriae, seu authoritas eorum qui in iis interpretandis sunt versatissimi, spectetur, quin Comitatus Namurcensis ad Re inam Christianissimam devolutionis jure pervenerit. Nec audiendi sunt qui consultissimos viros, quique tot annos an enium, laborem, idem suam popliti promptam expositiamque praebuerunt, inscitiae, aut negligentiae condemnare, eosque a fide, obsequio in suam Principem contra divina humanaque jura deducere moliuntur. Duca
285쪽
in Ducatum Brabantiae, cere. 73Ducatus Limurgens , dominium Dalhemense, Coriovaltam , seu Fastoburgum , hodia Ducis, aliis ces ultra Mosamstae.
Ucatus Limburgensis , quaeque cissent adjuncta dominia cum Brabantiar
Ducatu tam arcte colla 'rent, ut vix ul
la major ponit cile conjunctio. Utrique enim Provinciae idem Cancella ius, idem praeel Magistratus uno eodemque igillo publicae literae obsignantur cum alii Principatus sua quique ii-gilla habeant separata. Quae diplomata, aut privilegia manant a principe, haec ouidem ad Brabantinos, mitra-Mo- sanae ditionis incolas, ac imburgenses simul eadem perscriptione diriguntur.
aiiod quidem causae fuit cur Philipeus II His auiae Rex anno millesimo quingentesimo quadra elimo non , primum Lovanti, quae civitas est Brabantiae primaria, sibi ut legitimo utriusque Duca tus Brabantini, limburgensis Principi fidem praestari voluerit tum alios subinde Belgi Principatus in vel ba sua separatim adegerit. Neque enim cum sugiebat Brabantiam 3 Limburgum eodem jure uti, atque inter se mutilo ita cissi devincta , ut nullus sit divitio ut locus. Hinc et in Brabantini ordines Carolo V. Im ra
286쪽
2 q. Reginae Christiam simaeiura
tori anno millesimo quingentesimo quadragesimo tertio , postulata ediderunt, quibus se nihil agere, nihil moliri testati sunt, quod non prius ad Limburgenses Ultra Mosanos retulissent. Quod si volumus ab antiquionumentis exempla repetere; Caro in IV. Imperatorem anno millesimo trecentesimo quadragesimo non Si sinundum anno millesimo quadringenteum vicesimo quarto Maximilianum anno millesimo quingentesimo duodecimo maro tum V anno millesimo quingentesimo tricesimo in publicis literis . privilegus iquae Brabantinis, S limburgensibus in 'dulsere utriusque Provinciae, ut uianis ejusdem Principatus rationem habuille comperiemus. Huc etiam pertinet quod Brabantiae Annalibus proditum est, filios Principum natu maximos arra inde a Joannisi temporibus scilitos sibi ex Lim- burgensi Ducatu nomen asciscere usitato in summis Imperiis more , quo stirpis natu maximus dominii alicuius cuni principatu conjuncti nomen usurpat. Hinc denique refert Hannonicae Historiae scriptor Rutaeus, quod cum aliquando de successione Brabantini Ducatus ambigeretur, utriusque Provinciae Ordines una convenerint, qui communi animo, voluntate de constituendo Principe decernerent. Cum enim , inquit , hae
287쪽
in Ducatum Brabantiae, ore. 7 s
provinciae uno, Meodem Principatu contineantur , necesse sui ut communibus
votis sutilium Principem 'lli nar nt.
Quibus ex rebus judicari potest Ducatum Limburgensem ita esse cum Brabantia connexum, ut ab ea divelli, aut distrahi nullo modo possit imque Brabantiae Ducatum ad Regulam Christianissimam haereditario jure delati in 'i csse non dubiis conjecturis, sed invicti, rationibus demonstratum a nobis fuerit:
se luitur profecto imburgum, huic
adjunctas regiones , aut dominia eodem prorsus jure ad eam esse devoluta. Nam quae in unum coaluere, ejusdem omnino sunt conditionis , nec ulla est ratio inquirendi aut nainus invidios, aut naturae magis accommodata , quina quarunione , vel conjunctione perlicitur. Quod si quadam naturae vi , aut Xun- dantium aquarum impetu vicini undus cum meo praedio coaluerit, tum alluvionis jure mihi quaelita est alieni landi posse litio. ubd si itidem duo Sacerdotia ceseii authoritate confundantur, minoris utique proventus accrescit potiori. Illud enim ut naturae , sic artis principium ab omnibus conceditur, iubd ex pluribus quae in unum convenere, id quod potentillimum est, inseriora qua sunt in sui conditionem , naturam convertat si quid enim argenti Ni 6 cinn
288쪽
α 6 Reginae Christianissim siura
cum auro misceatur, illud auri nomen, splendorem consequetur. Ad rem autem ut redeamus, vir in renio prudentiaque acutistinatis migchotius Brabantiam , imbur una , huic annexas ultra Mosam dition s icinter se conjungi ut ex iis unus mdil- cretus exurgat Principatus, confirmat ex iis pactis quae cum Brabantiae Duce inau urationis tempore jurejurando sanciuntur. Addit illud quoque quod supra innuimus , codem ii gillo, quod Brabantiae Cancellari a credituri e t causas utriusque Provinciae qua publicas, qua privatas ob signari ac Senatum denique Brabantinum Ducis personam, authoritatem referreo . Sed neque a In Bra etiam hoc loco nobis deest Clarim hantiae a Stoclimans testimonium : Extra ra- antram, inquit jure detolutioni regiin'
It πρὸ u Diu annexa acile in ejus mores trax
stissimi Dii Capite fecundo pag. 72
Ducis Lotharingit, rabantiae N inadurgi,
tra-Mosanae , earum in sublitos conce nentes ii
289쪽
Quod litur jus rei memoriam altilis re v. petimus jam ante trecentos annos Joanna Brabantiae Princer una cum marito wencesao, imbur, i Ducatum, dominia itidem Dalhemens , hociuicen: e, Aprn non tens , assiembergens , de Hus denense cum Brabantiae Ducatu in perpetuum uncta Lindivisa re declaravit Philippus quoque Burgundiae a Ruth n. iis
Dux Boni o nomme anno millelimo quadrinoen testino tricesimo eri et uam iass. utrius que Ducatu sore conjunctionem
jurejurando confirmavit h. Id ipsum On- nue, umo post tempore Carolus V dc Philip g 'sus I. anno vides icet mille limo luingcn ''u. -
tesimo quadrao elimo non eadem resi bant se anno-
gione an Yeruia P. Quae cum ita sint in ' '
provinciarum illa connexio sancit imo e eo lueti foedere, jurejurando toties coni ciata ae vetustissim cousuetudine munita dis et fati, selvi, nec Reolia e Christia iiissima tam sanae inper-
certa' tam gaisest in hos Principatus
iura in controversiam vocari ullo modo nebulit eum i
bantia, ne ilia .m tuam ab ea divelli poterunt. In o miroitu , lippi II. c. A.
Hannoniae Comitatus. E Tii Reginae caula non in hoc praecipue vertitur, utrum Hannoniae Onaitatus sit inter scuda reserendus, an ex eo notius bonorum renere sit, quae Opti'
290쪽
2 8 Reginae Christianii sim jura
m jure possidentur, quaeque altodiatia, barbara, sed usitata voce dicuntur. Ac ne in eo quidem causae summa consistit, quaesito, an patrio jure Rex Catholicus Philippus IV. Hannoniam possederit:
quodcumque enim ex iis statuerimus, Reginae jura in hunc Comitatum consuetudinis legum municipalium authoritate aeque muniuntur. Quo tamen ea quae mox dicturi sumus sint ucidiora, hoc loco id nobis faciendum est, ut Comitatus Hannoniae conditionem , fatum constituamus deinde ut ab His , anis Regia exierit m ad eam redierit, breviter ostendamus quo omni Obucuritate discussa , res plane quae in contentionem venit, velut oculis subjiciatur.
et Primum itaque id undamenti loco ponamus , annoniae Comitatum esse inter bona allodialia inerandum , jure quo optimo polliat tiri tum ad Re-oinae jura in hunc Principatum veniemus illud quidem communi omnium sermone tritum, d veteri proverbio in ea regione usurpatum refert Gudelinusina nae inter jus nationis Scriptores auisoritatis, tunc Comitatum in unius
Dei Solis ditione esse constitutum, neque ulli humanae potestati subest a.