장음표시 사용
51쪽
on inconsulte adhibuit cautionem , ut lia sua se dote in paterna bona contenam esse jurejurando assii inci ita ut ac conditione detracta elui modi acta iactum
ata cis non possint. Quod si illud non
dilibuisset temperamentum , utquam Constitutio authoritatem esset con contecuta. Quae enim Tet justitiae forma, uae ratio ae luitatis, ut pateribam in gressum a otatam omnibus bonis, ac jure omni in 'r mnem ha reditatem cedere compellci cx li, sce Cap.
Nullus itaque erit huic Constitutioni o
cus, nisi pater filiae dotem dederit, eaque omnino ad facultates personae digni-ltatem reseratur. Hac dote sublata totum lillud renuntiationis opus, tamquam aedificium everso sim damento praeceps ruit; ea lege neglacia aut aliqua ex Parte labe di factata , cessionis pactum nihilo arajorem habet vim , quam corpus vita spi- ritu privatum 'vim matrimon ulna con-l sensu , quam sacramentum forma sua destitutum Consuetudo quippe illa a jure novo .possitivo contra receptas toto orbe leges. natura adversante prosecta,
quibus praescripta est finibus iis arcte est cohibenda. Si quae illi desint ex conditio nibus, quibus ab initio septa sitit nemo non videt utrem odiosam xlegibus con 1, 1 btidib.
trariam penitus eam rejici oporteret renuntiatio
cum Bonifacius ipse ejusmodi pacta irrix et 'hq
52쪽
. o Reginae Christantissimae jura
esse velit, nisi dos legitiina, quaque fil
sit contenta, accesserit. Quid enim causaecsset cur ea his omne in omnem haereditatem repudiaret, nulla a patre accepta, nec sperata dotes Praesertim cum is filiam indotatam collocare legibus ipsis probi a Dicta lege beatur nec filiae tanta fiat injuria, si do- ' ' tena a p.atre nullam acceperit,quantasi spe omni paternae haereditatis,quae extremum cst illi perfugium , renuntiationis pacto dejiciatur. Illud quidem acerbum Miniquum , filiam a patre sine dote dura illi: sed multo magis inhumanum videtur Omnem ei spem successionis praeripere. XIII.
Quod igitur undamentum hujus qua stionis est , id praeclare actum arbitramur; omne renuntiationis pactum, nisi dos a patre data fuerit, etiamsi filiae aliun de obvenerint bona , rescindi oportere. Id enim non modo jure civili sancit una est M, sed etiam omnium Doctorum consensu firmatum , non excludi filiam renuntiationis pacto, nisi a successione ejus qui de suis facultatibus dotem dederit.
Dos ipsa, quod sype dicendum est, debe
tur te e naturae ex paternis, non alienis item nisi a bonis et decerpenda ut pateriliam ex succession parte sui decisa procreavit, sic justitiae ra-
de si de propriis bonis filia fuerit dotata , non est exclusa. Bened.
C. R Unutius in verba duo babens uxores.
Pater dotavit filiam de bonis uxoris mim quid ista filia habebitror ressum ad bona paterna Respondeo, quod sic, quia ista cum esse fc : Eoa est a patre dotata. m. in L erue maior coa de D. M
53쪽
intueatum Tras antrae, sec. I tio id exigit ut filia in portionem' locaue
raternae haereditatis vocetur. Hi sic os
optime a Iurisconsulto his verbis definia tur Pro e filia, inquit do est quae a pa-
ore , vel parente profecta es, de bovis, et elli fars ejus Q la propter, ut pater matta a L. Til a bona filiae restituerit quod debebat ex solverit, depolitum reddiderit: si nihil in ejus dotem largiatur, nec patris, nec a turre ossicio deliingit hir. Quaesitum olim suit, an quae debitore reditor legaverit sint utilia Re 'ponsum quidem si ea non valere si nihil plus es in legato quam in debit, quia nihil an plim habet per legatum b. Par una est ratio vir , citi uxori dotem legaverit quam reddere tenebatur io studem motus vir magni nominis inter Jurit - perito nobilis, negavit Lotharingiae Du cem filia suae . quam Comiti Nassavio nu- ptum dederat, quicquam dotis titulo con tulist, tametsi centum millia librarumco nomine persolvisset quod maternis eam bonis suae longe erant uberiora, cedere coe ille id Hanc quoque rationem secutus videtur Benedicti, cum docet filiam, tiae renuntiavit, non alia successione quam ejus qui constituit dotem, repelli . Id ipsum Berengarius Fernandes in peculiari traistatu , ciuem de renuntiatio iii conscriptit . is si in die dilu-XIV.
lium no profectitia ii atre , quia ei de bonis 8 sacto patris Mol. 7 .
54쪽
dilucide demonstrat , filiana videlicet quae nullam a patre acceperit dotem praeter matris, aut fratris, quaeque jam obvenerant bona , non poste a paterna haereditate removeri , quantumvis jurejurando fidem obstrinxerit. Negat enim Bonifacii constitutionem intellio aliter posse, quam de successione ejus , qui de Lieet eηὶ re sua filiam dotaverit Quod autem il- per instr. 1. Decretalis nullam cessioni, quam pa-
eo stet de ter ab indotatailla exigeret, vina 4ui e thoritatem tribuat nec alia sit mens Boiamei si id nisaci Papa , ex dictis facile colligitur. ne resistente, Clim enim id genus renuntiationum u-iur monx0M . civili, conmauni aequitati repugnet,
eap. Quam neat Quapropter Onantia intuitum to-
vis, quia ret . pactum illud cessionis ad alias tr loquitur haereditates , quam quae a patre de
te iacta illi scenderint. Nam ut pater, aut utiquis
a quo illi illius qui dotem dederit, de abdicationis
gruam aede M um exegerit, jam portione bonorumpit, cum re nuntiationisi undamentum potissisuorum legitima, quam servare tenebatur dotis nomine in antecessum filiam donaverit hoc quidem nihil detrahit de linum i ς jure successionum , quae aliunde possim riςς'P '' contingere. Hinc sapienter Baldus , ut naulta , negat patrem, qui de suis bonis, atque ut loquitur , cum effectu, filiae dotem non dederit, posse cum ea pacisci de repudianda haereditate , quod forte jura quae alio titulo ad filiaria pervenerant,
portiollis congruae. Fernant. triaci de renuntiat.
55쪽
l restituat. Nam de alienis bonis dotem adicere , aut constituere , id quidem estia alterius agere negotium , procura tori , non a ris munus x xequi b Sed praeter caeteros vir summa inter brare , us Hispanos urisconsultos authoritate , signifςδxi Arem totam de qua nunc agimus , in udi minia tractatu quem in Bonifacit Constitu- sterii. Iudi mctionem edidit , apertissime explicat. Exemplo utitur filiae, quae cum major l. t. esset viginti quinque annis, jurejurando firmata fide , paterna cesserit haereditate ; tametsi nihil a patre dotis nomine praeter materna bona acceperit: tum quaerit an illa valere debeat re
pudiatio Negat prorsus , quod in eo casu gravis laesito intercesserit. Hinc
, i concludit ejusmodi renuntiationes reo scindi oportere , neque eas Constitui. tione Bonifacii ulla ratione muniri: cum illa dumtaxat probentur, quas de sui bonis collata dote patres exigunt: nec quicquam esse absurdius , quam filiam quae nihil acceperit, omni haere
ditatis spe dejici . In eadem sententi ς
lono ante suit Ancharanus recen ille uiuian, hae
u uigem a Bonifacii saeculo. Hic Con- rodit x. stitutionem eodem modo intelligi Opor tu taedria
dote ex bonis maternis, licet juramentum praestiterit, poterit ex causa gravissimae laesionis agere ad pacti rescissionem Etenim nemo negare potest quin in hoc casti gravissima , c admodum laesio contigerit, nec in hae specie locus est decisioni hujur i 3,cuna in eo tractetur de filia renuntiante haereditati paternar accepta dote a patre ex bonis ipsius patria. Ozarru vias. i. tcIC
56쪽
xere perspicue demonstratri secus eam fore penitus inhumanam parentes, qui jus generis renuntiationes Xtorquent, iniuriosos si in naturam docet ac dolum quemdam in legem ipsam ma- . Sapiri qui chinari a Qtii porro necesse est hoc lo-
cmn, quo ju c tot convocare Doctores , cum unus
resilia potest instar omnium sit Montalvus maximaracisse ut do aut boritate trudentia regni Castes late . contenta ni Auditor, praecipuus quondam Hi-
,' h I spaniarii in Regis Administer mic causa
sum a pa constituta noli rae simillima nullum o-xstrua bou , nino dubitationi locum videtur relin-
tum fuerit Here Pater , quit iliam ex priori praestitum vi, connubio uenuerat, ad quam&avi,
est usu, tu i ta atris bona haereditario jure Pervenerant hanc vio inti quinque annis minorem tum collocat, cum is jam ex secundis nuptiis alios liberos procreavit cer- scribo rc di tana ei pecuniae summam in dotem pro iiii quis ibi imittit, ea cluidem lege ut cum ipsa , tum tum in duo maritus cedant ure omni in omnem hae
i, a si h e vilitatem qua delatam , qua futuram:
positum. Pri intim in quantum licit dote eontenta , ex quo probatur quod illud caput debet intelligi, quando filia renuntians recepit in bonis patris vel matris illud quod succciiit in loco si i- timc , id est dotem , ut notat Hariolus , Cyrus , c. Quanto vero non recepit dotem bonis renuntians , iis civile remanet incorrectum. Illud caput quod venit ad correctione ni juris civilis in tali casu non loquitur , nee debet ad eum extendi ; nam cum haereditas parentum debeatur filiis naturali voto, per renuntiationem an eram nihilo percepto , es et valde in humi rigorosuna hoe eas valere ace. Ex illis infertur quoa i Editatem irraternam ex cujus bonis nihil percipit , non vale e renuntiationem etiam juramento vallata ua , quod dictum cap. Quamvis , in hoc casti non loquatur , ec ita consuluia dixi quod erat dolus res pia. cap. Quamvis de paci. in sext. iuper quo capite
57쪽
in Duratum Erabantia, sec. 4 s
reiurando fid eortina oblitingit. Ubi major viginti' linque annis factast filia restitutionem in tegrum petit. uaestionem vir a primis domi quanta est subtilitate maxima in utramque gitat partem libratis utrimque ratiOuum momentis, iisque ad jus civile, ad leges Hispanicas , ad constitutionempsam Bonifacii ad receptos mores, S aturalem aequitatem diligenter xpensis , tandem ejusmodi renuntiationem omnis omnino expertem esse justitiae, lagibus repugnare, nec ullo modo desen d posse acutissime concludit . Unde a comm m n
ini sio, inter uris peritissimos tanta con i. i. 8.
1ensio , nisi quod naturam ipsam Maequitem velut ducem secuti, quae dotem,t aliquam donationem , ut quaedam p. pendices aut accessiones ubsequuntur, eadem esse ad ejus successionem resereri
da, a quo dos, vel donatio prosecta sit, judicarunt 3 Quid enim esse potest cur ad
aliena bona exigantur, quae nihil ad eum qui constituit dotem tertineant, ne que adeo ullius obligationis , vel naturalis, vel civilis vinculo illum possint exsolvere Haesio itur ratione duci pleri b L. Perv-
uri conlulti in ea sunt Opi e rui.
nione , ut existiment pactum renuntiationis dote ipsa tamquam Lindamento niti oportere adeo ut ex paternisca bonis, non aliunde repetatur quin tiam dotem omnino ad facultates ,
58쪽
interest mulieres dotes salvas habere Propter quas nubere posia sinit. L.χ. De iis jure dor. Dotis causa perpetua est. L. I. D. eod. Lege II.tit.
6 Reginae Chrisianissimae jura
dignitatem patris esse reserendam , neque aliter renuntiationem stare posse, etiamsi dos fuerit a patre constituta, summa consentione decernunt. Cum enime usmodi pacta quod idemtidem monui mus ut civili, sic naturali uri adversen tu , cavendum inprimis esse putant, ne patres potestate sibi natura repugnante,
concessa abutantur neve obtentu renuntiationis filias collata dote tenuiori, portione legitima summoveant. Quantum vero id periculosum foret Reipublicae, si non manifestum ess t ratione , tamen exemplis crederemus. Nec dubium est, quin illud maxime ad publicos more ς pertineat, ut millieres sua dote, aut portione legitima non fraudentur. Quod si enim considerare volumus cruae 3 quantsequioris sex is egestatem equantur incommoda prosca intelligemus ea longe esse graviora, cluam quod ex auctis filiorum opibus patres sperare possunt emolumentio. Ex quibus maxinae id quod volumus cssicitur, nullius esse momenti renuntiationem, quam pater exigit, nisi idem ex suis bonis dotem constituerit. Quod cum in universum omnino verum esse constat, tum multo id maxime in ea quam tractamus quaestione perspicuum esse debet quando ex usu in Hispania recepto, non potest filia excludi portione sua legitima , quaecumque re
nuntiatio interceu ris 4am porro esse
59쪽
in Ducatum Brabantiae, circ. 7
gulam omniurn Doctorum consensu irmatam, eum quoque inmisipania usum itinere, ut nulla iit rcnuntiatio cum fila minus quam portionem legitimanaiccepit, praeter caeteros testantur Didactis ovarruvias Segoviensis pii Opus ' Sreo orius Nattan ambo in uris scientia Ohith fit,
nulla est, ex γmnium Doctoriam sententia , quorum ea est concors rativ, quod urans non videatur in tantana laetionem consensiles praesertim quia ita gravis laesio non potest abs ue vero dolo alierius contrahentiana
contingere. In eap. 2 cir vis. part. I. s. 3. n.
b linita hanc Decretalem non habere locum ubi puella renun tiavit haereditati paternae cum juramento , si interveniat deceptioi ultra dimidium : nam ibi cessat justitia , cum sit evidens iniqui- cas,in dolus reipsa res. indit contradi uis sicut loliis ex propolito.
Sed quid iuris Interpretum testimonia ' XV. olligimus, cum hoc ipsum lege munici pali Hispanorum sancitum iterit, nullo videlicet contractu , aut pacto liberos
sua portione legitima spoliari posse:
cumque id uris ex nascendi sorte desceni dat, pater qui illud filia tentat eripere, illarii quod atri modo in naturam ipsam se et Dia. DIa
Quocirca pactum omne renuntiatio XVI. nis, ni dotem pater ipse de suis faculta- ltibus dederit , duplici ratione nullumcise contendimus. Primum quod filiae, a suae nihil legitimae loco recepit, gravis inferatur injuria ; quae quidem , ut oriuntur, normis laesito in manifestum dolum
60쪽
dolum ac fraudem degenerat. Neque id cubium est , stipulationem omnem aut conventionem hoc vitio infectam, jure r 2. 2 Pii ipso .lec ibus rescindi . Praeterea non a L. f. alibi a Q bonam fidem, veritatem apite. Cod de dominari oportet, quam innuptiali sce- ' dere, quod caritatis benevolentiae est 'vinculum. Quid ergo, si hoc foedere a te sic abutitur, ut liliam portione legitima quaeque ex ure naturae debetur,exuat an non violabit jura anguinis i An pote rit ad se vel alios liberos transferre, quae Contra leges, contra communem aequi talem filiae detraxerit' Itaque palam est illam renuntiationis, de qua jamdiu lo quimur clausulam nullius esse momenti: cum Rex Catholicus nihil filia dederit in dotem , nec quicquam de suis boni si pollicitus quin potius maternam illiu haereditatem ad se converterit cum denique odiosa sint hujus generis pactaclia adversante fiunt. I cpugnante na
VII Sit itaque hujus loci finis, 'us ube ius disputata suit, conclusa sit ratio Reuem videlicet Catholicum nihil de suis bonis in filiae sua dotem erogasse
ouam pecuniae summam promisit, partem haereditatis quae ad Reginam venit, cum ex matre Elisabetha, tum ex fratre Balthasare esse perexiguam atque adcoirritam esse de inutilem reuiuatiationem;