장음표시 사용
421쪽
Harum omnium ἀθετήσεων in Scholiis, quae Supersunt, nec vola est nec VeStigium. Quam multas alias in ullo indidio periisse putemus Nonnumquam factum est ut in θετητεως mentione spuria et genuina confunderentur, cuius rei dabo unum exemplum ut errorem a Beliker commiSSum arguam. Legebatur Iliad. B. 668. τριχθα δε ρἱκηδε καταφυλαδον ην φίληθsν
Vide nunc in quem errorem se industri Pindari Seholiastes ad Olympion VII. 2.
εἴληφεν ὁ Πίνδαρορ καἱ τοῦ ι θεσπεσιον πλουτον κατεχευε Κρονίων. vides quid irret Aristarchus enim hunc Versum non ηθετησε
422쪽
s0d a Pindar festus intelleetum esse arguit, et quod Homerus metaph0ric dixiss0 id a indaro proprie SA acceptum. EX-punxerat autem Ver8um praecedentem. Quid B0kk0rus Vorsum genuinum expulit et quem Aristarchus obsel notaverat fidelitur servavit manifesto de septus a Sch0liasta indari quamquam eum
PRAEPOSITIONES CONFUSAE. Quamquam non eadem de causa tamen eodem plane modo et in antiquis Alexandrinorum libris et in nostris Codicibus certae quaedam praepoSitiones saepe inter se confunduntur. a8Sim in nostri κατα et αετα mutant inter se logum idem ex Aristarchi commentariis non raro cognoVimUS. A. 24. χθιζος ἔβη κατ α, δατα.
Seholium: 'Aptςοφανη ΚATA κλεος. A. 364. γήρια δ' εὐθαλαμιοι μιεται κλεος ἱκετ' 'Aχαιων. nihil n0tatur, sod multa suadent ut credam ATA κλεος S8electionem Aristarcheam eamque utrobique reponendam. Quis autum dubitabit in Iliad. T. 346. οἱ δὲ δ αλλοι οἴχονται MET δεῖπνον. reponere id qu0d rui natura o dic0ndi usus agitant:
423쪽
namque e0dem redit is νῆας et προτὶ νῆας sed metrum. Itaque p08tquam semel liquido constabit hae in libris inter se permutari solere, licebit fortasse ad metri lab0m tollendam eo remedio uti ut pro re nata se in προτί convertatur et contra. Nunc Homeri loc0s inspiciamus . 347.
δ. 779. S; ν ἰεναι επὶ νῆα κ . 407 μ 367. in his omnibus restitues metrum scribendo προτὶ νῆας, νῆα , Ut ruet scribitur . 295. 305. ποτὶ νῆας. m. 10. γον προτὶ ςυ. Η. 83. Dc προτὶ ιλιον ἱρην, et aliis ossis. Facile nun emendari poterit J0cus A. 609.
p. 426. τω πιν ἄρ αμφω κεῖντο επι χθόνI. Scholium γραιψεται ποτὶ χθονί.
flagitat id ponitur. Κατα et ποτ confusa sunt A. 173. Vulgata lecti orat:
424쪽
αποφορα διικνεῖται. Ipsius Aristarchi haec paraphrasis est Vulgata nata videtur ex A. 426. καὶ τοτ' ἰπειτα ποι uisae , Διοα ποτὶ χαλκοβατε. δω. Ποτι et περ confusa sunt . 398. τοσσον γε ποτὶ δρυσὶν ψικοριοισιν 'Hπυει.
ubi in aliis est περὶ δρυσίν.M0m0rabilis oeus est M. 378.
Viduntur iam olim vulseres mirati quid esset προφανεντε temere antiquam scripturam mutasse et προ φανείσας substituisse de suo nugati ultimam esse brevem ut in 1 0rma Dorica. Rectissimo igitur veterum formam Aristarchus in uesem revocavit, sed quod Suh8tituit να πτολεμιοι γε υρα propter ingratissimum hiatum προφαγεντε ἀνα non est ullo modo furendum. Utraque scriptura in unam q0nsata exibit versus Homero dignus:
γηθησε προφανεντε ιδὰν ες δουπον κοντων. ut A. 364. ω ες δουπον κοντων , et alibi.
425쪽
D' υπερτερον ευχος αρησθε. A. 290.ευχος ἀρεσθαι. E. 365. κυδος ἡρωθαι M. 407. κυδο αρ θ' πὶ ναυσί. Σ. 294. et similia his reperiuntur passim. Sed factum est p0st 0mericam aetatem ut in itida εἱρ in αἴρω contraheretur et storistus esse ηρα, αραι, ἄρας, et in forma media ηραμ ην, ἀραίμην, αρασθαι, αραμενος Cum his igitur formi H0mericae misceri et permutari coeptae, ubi una vocalis diserimen faciebat. Quem- ad 0dum Graeculi υρ ιχ ην et ψειλάμην dictitabant pro ευρομην et α*ειλομην, Sic antiqui0re pro formi VetuSti ηρίμ, εθα, ἡρετο Sim. Attica ηραμ εθα, ηρατο SubStituerunt. Eximendum igitur est h0 vitium ex his Homeri locis:
ίς νειδοντο νεκυν αἴροντα 'Aχαιους.
426쪽
seruntur, relego et diligenter omnia con8idero, e magi magis- quo mihi confirmatur sententia e0rum, qui haec non unius αρίδου carmina esse arbitrantur, Sed a compluribus cantoribus
neque aetatis eiu8dem neque patriae εἰς την αυτην ποθεσιν limc0mposita et cantata fuisse deinde in unum codecta et ordine disp0sita ut εἰς σωματιον conleScerent. Diu multumqu0 Homerica carmina lectitando meditandoque hoc quidem Sati apud me constat, non eandem in diversis αοὶ δοῖς poeticam lacultatem, non idem ingenium, non mentem diviniorem, non os magna 80naturum fui88e. Insunt quae exibmius et Summus poeta panxit, inSunt quae poetae mediocres, insunt quae versifieatores minimi pretii 0nflaverunt rudi artis ei lacinias quasdam et centones Homerico contexentes Saepe Vide quae Summus carminum artifex praeclarissimum in modum panxit ea alios mediocres poeta certatim in rem Suam conVertisse et imitando expressi880. roserre lubet unum memorabile huius rei exemplum et d0cumentum. Cecinerat antiquus et praeclarus αοιδξος L. 490.
δείξεις, sed mihi quidem hi versus in Iliad. . uult esse Viden-
427쪽
tur et uo J0e0 0siti et cum rei natura omnino congruentes. In caeteris locis nescio quid e0aeti habent et intempestivi, praesertim in Od 4 ubi correri neget quis
sime dixit Strabo alicubi οἱ γραμματικοὶ ευρεσιλογοιι τι μαλλον ἡ λυουσι τοι ζητουριενοι. Quid riStarchus αδετεῖ αἴκεινον λεγωγαυτους χειν ν 'Ιλιάδι καὶ ε τῆ τοξεία των ἡρωοουν. Quam nihil sic proficia palam St.
Addam alium loeum et exemplum Duobus in Odyssea locis γ. 71 et . 252 leguntur hi pulcherrimi versus:
Dissentiunt de tribus ultimis versibus Arist0phanes et AriSta elius. Retinsibat 40s Arist0phanes in tertio libro, expungebat in n0no, riStarchus contra Sunt in utroque loe dissicultates,
quas Aristarchus elevan δοτε ον δε inquit, τω ποιητῆ τὰ τοιαυτα,
in alii severior et nihil veniae habens Quod de praedonibus diei Cycl0ps το τ αλόωνται ψυχὰς παρθεμοενοι , id Si παραβαλόμ ενοι καὶ κινδυνευοντες περὶ τῆς ψυχῆς , non de belli periculis aecipiendum sed de supplicio, quo capti assiciebantur, sed -- denam huiusce rei P0lyphemo n0titia Mihi quidem eximii versus meque o loco neque illo nati videntur, Sed ex antiquiore carmine sumti per imitati0nem et huc et illuc non sine quadam molestia translati. Plura non addo, quia talia omnia sentiri possim sed demonstrari non p08sunt et n0l videri ultra Lycurgi aetatem indagand procedere Velle.
428쪽
sed lab0rant hi quatuor loci: T. 351. o μ ε προτερος κακ' Ἀργε. p. 399.
et Od. . 318 ουδεν εοργώς. Behkerus ενοργε, ξοργας, ξοργως dedit contra certam anal0giam et legem Graecitatis, quae nullam exceptionem admittit. Rev0cabis larinam Veterem et H0mericam rescribend0:
et expuncto inutili pronomine:
429쪽
Vulgatas scripturas invexerunt cant0r0 ut molestum hiatum οσσα εοργας, οἷα οργας, υτι ἐοργως rem OVerent. Ad manum enim erat iterulam inserere aut υδεν pro υτ substituere. Ubi nihil huiusmodi προχειρον et in promtu est, Verba Oetae intacta reliquerUnt.
λωτὸν ἐρεπτόριενο ελερθρεπτον τε τελινον. ubi νελεος et ρελεο θρεπτον rescripta ter permolegium hiatum removebunt.
Dubitass0 videtur quia duo loci . 221. et . 474 digamma
non admittunt. Male missum est δἱ γαριμα. H. 10. in ελπτέοντες ρον εἶναι. Quia νελπομιαι Homericum S et ρεξολπα equitur ανελπτος et αρελπτίη dici et αρελπτέοντες esse Scribendum. Satis c0nstat inter omnes ροῖνος digamma habere praeterquam in nonnulli locis, quos n0n antiquus Vates pangit, sed aut recentiores οι I aut διασκευαςα vetustis carminibus addiderunt. Itaque serendum non est qu0 in antiqua parte carmini Vulgatur . 244. πλη ταμ ενος δ' οἴνοιο δεπας δείδεκτ' 'Aχιλῆα.sed du0bus verbis transp0sitis legendum:
C0ntra perverse ν addidit Behkerus I. 127.
430쪽
FIAHI - ΙΔΗΙ - ΙΔΕΗ C. Aristarchus sedulo formam ἴδης in δη convertit Iliad. A. 203. Γ. 163. . 205. . 449. O. 32. Quid eum moverit non X- pHt0, namque apud Homerum nihil interses inter ιδεειν et ρίδεσθα ι. Quidquid huius rei est lasellit um pini in Iliad. N. 448.
βαρον apud Homerum quidem. Nunc emendari p0t0rit Seh0lium ad Od. . 65.
οἶδεν ὀ ποιητης τὸ Πριε M M. Callima hi orsus est ab Apollonio Rhodi in suum armen translatus I. 309.