Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

411쪽

agimu8, φωσαι, φεσσαι , ερεσσατο , φωτεσθαι, ἐρεσσα, κενοc, et in indicativo SICA, ανα ε - Βεν αγων, καδ' δ' ει, ἐν θαλαμ ho De Significandi potestate, quae in his Omnibus est una et eadem, nulla potest esse dubitatio. roprie dicitur γουνασι οῖσιν φεσσαμ ενος, φεσσεσθαι, improprie ανεσαντε εἰς διφρον, εἰς πλοῖον εχ σαμινθον et sim Sermone populari dixeris εμ βιβάσαι vel ἀναβιιοασαι vel ἐνδεῖναι Vel αναθεῖναι. Iam credo lux affulget. Non debebat Aristarchus coniungere νέσαιμι μιωθῆναι, Sed εἰς ευνην γεσαιμι, ut εἰς δίφρον γεσαντε , et Omnia plana et perspicua sunt. Dissidebant Vir et uxor, quos Iuno se velle dicit εἰς ευν 1 αναβιβασαι. Eodem Sensu Homerus saepe dixit πιβῆσαι Veluti νηούγ, ior , πυρῆς πεβησεν, et metaphorice ναιδείης, ευφροσυνη , σαοφροσυνης επιβῆσαι. In re amat0ria ut dicitur ις ευνην νωαι, Sic et ευνῆς πιβηίχεναι. Od. . 333. νωὶ V πειτα υνη ημ, ετερης επιβείομ εν. et A. 342. ουν αν εγω, Ἀθελοιμ, τεῆς πιβημ.ενχι ευνῆς. Est etiam alterum vitium et error eorum, qui ανιεναι inte

Nihil h0rum, sed Homericum ανι α est παυειν, id est impellere ad facinus malum, improbum, calidum, audaX, temerarium, cuius p08thac poeniteat, inδligare Sic dicitur Od. 3. 185.

Ubi γαπείθοις, παρορριωης esset absurdum Iliad. E. 761.

E. 879.

et saepe alibi. Itaque si quis pro impellere ad deponendas inimicitias vel ladia ad gratiam rec0nciliandam, ad redintegran-dUm amorem ανιεναι Vel επαίρειν velle, dicere intelligentibus risum deberet. Itaque nunc quidem Aristarcheam interpr0tationem reiiciemus et luculent hoc ex0mplo moniti sumpse tunebimus Aristarchum qu0que in talibus quum certa interpretandi Via non pateret κ

412쪽

των συμ φρα μοεγων excogitare aliquid qu0d probabile esset. 0- fellit nonnumquam in talibus assutissimum virum opinio. Quis mirabitur Discamus potius ne in Aristarchi quidem secta iurare, et propterea inspiciamus alium opinionis errorem, in quem Criti eorum princeps implicatus est in Iliad. . 226.

εςηκως δια την α γωνιαν. Ip8i Aristarcho reponi possit ἀλλ' ου- δαικου τουτί κεχρηται 'Oμιηρος. Verbi βράσσου pr τριριασσω nusquam Vola aut Vestigium est. Contra βραχυς, βρασσων, βράχιιτος certa analogia nititur. Itaque nemo in ea re Aristarchi auctoritatem Secutus S et βρασσων νοος accipitur ab omnibus ut in Timonis Versistulo:

starchi opinione ne Verbum quidem facit, quia iam nemo, credo, eam tuebatur.

LXX.

Vidimus poll0nium Rhodium laudari s τω προς Ζηνόδοτον et ab eo pro ανωαντες legi ἀναθεντες, id est pr antiqua glossa vocabulum populari sermone pitum. Si scripsit contragenodolum acile intelligimus de Homeri interpretati0nu tumendatione in eo libro actum suisse. Sitne αναθέντε Apollonii 0rructio an non sit quis dicat Sed si sic pro obscuro ut antiquato αν μαντε do suo scripsit vito damnum est cau- tura periisse. Omnino non is est Apollonius Ithodius quo mox Aryonautici probe cognitum habuinus, ut eum d linguau omericas usu dicuntum audiro cupias. Incredibit dictu ostin quam portuniosos errores 80 0m implicui quum si linguam

413쪽

Homori imitari putat. Ecquando phil0J0gi sapere audebimus et has poetastrorum nuga et ineptias contemnere et deridero lQuam sit haec stolida et absurda lingua, qua Homeri imitator scilidet utatur, uno insigni exemplo ostendere iuvat. Versatur in lupid ut 00080 argumento lib. III us. 91 sqq. Queritur Vonus d filii Cupidinis, protervitate et contumacia Proponam l0cum lingua p0pulari Scriptum, deinde Verba poetae sub

εμιαυτην αἰτιάσομαι. Haec igitur Apollonius sic grandiloqua oratione epista vestivit:

Scatent haeo vitiis, quorum pauca verbo indicare Satis est.

turpi 8Simum omnium χοῖ pro χρι οἱ Nempe hi poetrastri ut notum St, trium per80narum pronomina et 40SSe88iva SUSque deque habent et σφωιτερος ut ho utar ponunt pro meuδ, tuu , Suuδ, 9δler, vester, quasi nihil quidquam discriminis inter haec omnia intercederet et licebat iis quidsem loqui suo arbitratu, sed ab Homero abstineant manum et in crisi carminum H0meric0rum negle me pr0dueantur. Infame enim omnes intestabilesque Sunt.

414쪽

LXXI.

Λέξεις 'Aριταρχου.N0nnumquam in Scholiis Didymi ipsa Aristarchi verba εκ τωνυπομ νημ.ατων deScribuntur, Veluti ad Iliad. A. 7. ubi duplex serebatur Scriptura: ουν γε πρὶν λοιμ οῖο βαρείας χεῖρας Σφεξει,

ut appareat utra sit Aristarchea Didymus haec adseripsit: Λέξεις

Operae pretium est cum his conferre antiquum Scholion ad Arist0phanis Ane 1117.

προς την ἐν 'Ιλιαδ γραφη χθιζος βη AT δαῖτα. sic enim hunc locum emendari op0rtere ostendimu in Var. Leeli pag. 109. Quin Verum it κατα δαῖτα non χετα nemo dubitat, sed quibus utuntur p00tarum teAtimoniis Arist0phanes et ristarchus minus huc pertinent. Aliud est enim εξιέναι

415쪽

n0n quod Vulgatur μετα δεῖπνον. Sed haec biter Redeo ad Aristarchi λεξεις. Ad Iliad. B. 125.

Iliad. B. 435.

Iliad. . 406.

Ad Iliad. T. 470.

416쪽

Est operae pretium Aristarchum audire ad Iliad. a. 8.

τατικος επε ἱρυι.' Si cautus et perspicax lingua Homericae usum et rationem indagabat Semper ex certi incerta eo Stituens. Ad Iliad. . 235. ξεσἱ1ην λθοντι. Didymus 'Apἱταρχος

tur verba ipsa summi Critici servavit, itaque ipsum tamquam praeSentem audimus et cernimus quemadmodum linguae Homericae anal igiam sollertissime indagans tam acute quam caute ex urtis incerta constitueret ut 0ntentus iis quae sciri p0ssunt contemserit utiles hariolution A reliquorum, qua fructum nullum serunt, sed an homini sustidium et nauseam pariunt. Raro in lubrico pedem ponit curta ut viduntis a Dyiae sub augid tutus. Quaerebatur quid esset ΓΘNT in γεντο ὶμ ασθλ. η γ argutuntur alii alia; quid Aristarchus ann0tavit

417쪽

LXXII.

ΝΥΝ - νυν et νυν.

et his omnibus logis νυν pro νυν restituendum est et aliis multis ubi sententia ουν Vel ἡ requirit. Α 0tatur ad Iliad. A. 42 l.

LXXIII.

In sarragine Seh0li0rum ex libris miae genus undique congesta, qua h0die ad carminum Homericorum interpretationem et emendationem utimur, mi plurima leguntur summi pretii

418쪽

et auro contra cara, Sic etiam apparent aggim aegrorum omnia ut stolid0rum h0minum deliramenta et 0rum qui serae ingenio abutebantur commenta et ludibria, quae uno ac sobri homini aut bilem m0vent aut risum. Horum bona pars ingenii stentandi causa et ut aliquid novi proferretur a grammatici aut lepide aut illepide exe0gitata est. Incredibile dictu est quam mirifica monstra et portenta n0nnumquam perdocti magistri loquantur. Quid potest esse simplicius et ad intelligendum apertius quam est dictum Agamemn0nis Iliad. A. 117.

gatis est enim semel animadvertisse compositionis M0mericaec0nguetudinem in βουλοριαι - ἡ et ηεπερ A. 19.Tρωσὶν ἡ βολεται δόμεναι κρίκτος 1έ περ ημ.D. P. 331. ἡμῖν ε Ζευς ia πολυ βουλεται ἡ Δαναοῖ

Audi nune magistrum neget quem magna gravitate ita docentem: ὁ δε λογος inquit τοιουτος θελω φησὶν, εγο τον χλον μιαλλον σά ζεσθαι A αυτος απολDθαι ὁ γαρ H συνδε τιχος αντὶ το Κ ΑΙ παρείληπτα τω ποιητῆ. Sumit homo pro certo et concesso qu0d falsum et absurdum est, ut ex verbis apertissimis sententiam male sanam extundat. Zenodoto autem quid facias qui hunc Versum expunxit ως τῆς διανοια ευηθους ου της. Λ- tuum ei videbatur imperatorem dicere mulo Xeroilum alvum erae quam perire ' quasi ulla de ea re p0sset esse dubitati0. Paucis verbis rem restituit ristarchus. Vide et in vicinia incredibile παροραμια Πτολεμ αίου του 'Oρο- αυδου A. 120. Lepidus At etiam grammaticus esei quis ad

Δ. 228 docens: ουδὲ πατρωνυ χικὸν παρα τω ποιητῆ χει πρὸ τελους διεταλμ. εγον τὸ Ι πο-έρου ρ νηεντος οἷον Πανθοίδης, Βοηθοίδης, Πηλείδης, namque plane contra St, ut nunc nemo

nescit et tum qu0que uiri poterat. Tetrasyllaba antiquitus suisse patronymica Πηλε δης , Ατρεῖ δης,

419쪽

Tυti δης et χ0mplures apud Pindarum ei Tragicos loci ostendere p0terant et notiSSimum σκολιο ῖνα περ ποδωκ ης 'Aχιλευς Tυδει δην τε φασὶν Διομ.ηδεα.Sed semper caVendum ne mend0Sa Scriptura decepti ea veteribus magistris vitio vertamUS , de quibus numquam cogitarunt.

κοντα. Im vero ΚΑΚ 1 ουν. Sic Saepe ex scribarum Acbtantia A male addito aut omiSSO contrarium nunc dicitur quam olim dictum fuit. Vidimus πιθανος pr0 απίθανος scribi apud Strab0nem et Flavium Iosephum. Πιθανω et stulte scribitur ad Iliad. N. 658. pro 'Aπιθανως. d. L. F. 72. legitur ψευδεται συνήθως Οιχηρος pro 'Aσυνήθως. et ad B. 169. το περφίαλον το

LXXIV.

Annotati0ne Criticorum, quae Supersunt, multi modis sunt vitiatae, decurtatae et mutilatae. raeterea complures Aristarchi observatione et θετησεις funditus interierunt, praeSertim in Odyssea, ut ex indiciis quibusdam, quae in Venet A et B. servata Sunt, StendemUS. Od. B. 434.

420쪽

Od. P. 359. ευθ' ὁ δεδειπνήκειν, ὁ δ επαυετο θεῖος ο ιδJς. ad Iliad. X. 328.