Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

401쪽

et turpi mendo ex Graeculorum socordia nato poetam inquina-Vit. Repetam rem paulo altius. Sunt quatuor oristi eiusdem analogia δουναι, γνωναι, α λωνα et βιωναι, quibus SeXcenties Graeci omne utuntur. Βιωναι apud Homerum rarius legitur: βιωνα est Iliad. . 174. nobili loco:

et aliis locis Bιωτω semel tantum legitur Iliad. . 29. των ἄλλος μεν απορθωθω , αλλος ε βιωτου. plura non Occurrunt apud poetam, sed in Atticis passim. Reliqua et apud H0merum et apud Athenie Ses Sunt μυριολεκτα. Optativorum larma est sine ulla arietate δρίην, γνοίην, αλοιην et βιοιην μιαβιοίην, αναβιοίην). 1 coniuncti Vis Η0mero et Atticis communes sunt formae Omne δή, γνω , αλή, Sed lingua

Epica habet plures alias non tantum i sed etiam δωσι, δωρ et δίησι. A. 129. e. 379. 3. 144.

402쪽

hae: omnia habent optime ξαλωω, Ἀχλωρ1ς, χλωρ1 Sed Vitiosa scriptura est apud Behkerum et Odyss. o. 300.

Itaqu0 bis mendandum in OdysAea η κεν θάνατον φυγο η κεραλο η, et 1 κε χλοίη η κε υγοι Simul est operae pretium animadvertere quae sit corruptelae origo et fons Graeculi sequiores ut alia excenta peccabant contra morem maiorum, ita has quoque forma δίδοίην, δοίην, γνοίην, αλοίην et βιοίην con- alanter vitiare coeperunt δίδωην dicente et δωην, γνφην , λωην et βιρ ην contra analogiam et certum perpetuumque antiquitatis usum. Increpant magistri Phrynichus pag. 345. Moeri pag. 117. οἱ 1 ριεν, δοίητε 'Aττικούς. δωημεν, δωητε Ελληνι- κως Inepte et Stulte obloquitur homa Magister pag. 225. et inani doctrina spessi Suidas: νι όη αντὶ του βιοίη, ωσπερ καὶ το δων αντὶ του δοίη - Δωρικως. Non sunt haec Dorica sed a sero nati Graeguli imperite ficta, quos quidem facile patimur l0qui suo arbitratu dummodo antiqua litterarum monumenta SU0 contactu non impleant contaminentque. Sed contra fieri Videmus ubicumque enim Vitiosa sequiorum συνηθεια. ab antiqui serm0nis sinceritate discedit videmus lectiones probas et inceras Veterum ad Vulgi consuetudinem refingi. In complures Homeri libr0 n. 25 irrepsit coης pro δοίης, et sic pro λοίη bi ἀλωη se insinuavit in textum dormitante custode Belikero. 0ristu8α λωνα SenSim ac paullatim in desuetudinem abiit, ut αλωκα quoque Dicebant inepti ἁλωμαι et αλαθην, quas Orma apud Diodorum Siculum et Appianum περὶ sub*υλίων memini me legere. Etiam αλίσκειν pro αἱρεῖν dicere c00perunt. Itaque 'AAn quid esset mirabantur. In Antiplianis fragmento apud Athenaeum pag. 450. E. ubi p0uta dederat:

403쪽

.379

Archestrati versistulo Athen pag. 278.

in archetypo est γ'ὼς κλωπου'. quid esset ΛΩΠΟ homuncio non intelligebat. Ex hac igitur sermonis veteris inscitia multi errores orti Sunt partim nondum sublati praesertim apud Ρlatonem. Indicabo tres unde caeteros removebit qui volet. Εditur in Gorgia pag. 512. E. τίν' ιν τροπον - ως ἄριτία, βιά η. in Hippi Maiore pag. 281 D. εἰ ἄρα νυν Gχι ὁ Βιας αναβι η

LXIV.

Fει κοσι apud Homerum το ἱγαριμα habere liquido constat. Vel solae Drmae ἐρεισκωτι, ἐρεισιος αβοιον χ. 57. et ρεικοσάβοια α 431. et ἐρεικοσοροιο ι. 322. et ξυνερε in οσι ξ. 98. et ἐρει- κοτος, quae in Odicibus Ostri quoque intactae leguntur, rem planam a certam faciunt. Von enim praemittituris nisi ante digamma. Confirmat dialectorum comparatio: IKAT in a buli Herael. Βει κατι apud Hesysthium, Viginti Romanorum. In plurimis Homeri versibus communis linguae veteris inscitia iam multis ante Aristarchum saeculis vetustam litterulam obscuravit, Sed operae pretium est videre quam leni et quam certa correctione indubitatus antiqui serm0nis usus ubique Veluti reviviscat. erutile est diligenter animadvertere quibus modis

olim Homeri cantores et ρα φ*δοι numerorum labem arciant, de discas et quo pacto vera scripturas in integrum restituere possis et intra qu0 fines Veterum carminum in hac parte emendatio consistere debeat. Proponam primum Poetae versiculos

et ab aliis et a Benilei praesertim emendatOS et Opponam verae lectioni eam, quae et nunc in Codicibus,ss circumfertur et erat sine contr0versia eadem in Veterum Critic0rum libris. Subileiam iuis Poeta locos, qui adhuc correctorem eXSpectant.

404쪽

κουροι Βοιωτων κριτον καὶ ἐρεικοσι βαῖνον.

405쪽

sed ubi metri vitium n0 quamlibut aurem sed teretem tantum

In Odyss. r. 249. in libris est:

B0hherus τε expunxit ei ita dedit: πισυρεσκαινείκοσι φωτεις. Quant m0dulatior et Homero dignior exibit versus si scriptus:

Ad eandem igitur normam restituendi sunt hi loci: β 212. . 669.

N. 260. δουρατα δ' ε' κ Ἀθελησθα καὶ ε καὶ 'ερεικοσι δήεις. quibus omnibus locis libri εἴκοσ' et εἰκοσι exhibent et Behherus το δίγαμρια praefigere satis habuit. Ad Odyss. . 34. 'ημιατ πι εἰκος- Σχερίην ρίβωλον κοιτο. annotatur: χωρὶς οὐ Κ αἱ κοινοτεραι Nunc quidem αἱ χαριέ

Mirari satis neque nihil horum Alexandrinis Criticis subo luiSSe, Sed το διγαμμα extra eolidae et Doricae dialecti fines olim late patuisse et in Homerica lingua regna8Se quamquam in tanta indici0rum copia et perspicuitate tamen nulla suspicio e0rum mente tetigit umquam.

LXVI.

406쪽

Nusquam in his dubia et aneeps optio est, Sed peccatur in Iliad. F. 436.

διφρους τ' ἀνCτρέψειαν. non hoc Menelaus metuebat, Sed ne currus everterent, μήπωcανTρέψειαν, quod ab Ernestio repertum dudum esseptum oportuerat. Perpetuum est in ea re Verbum ανατρέπειν et proprie αγατρέπειν την τραπεζαν, et figurate ανατέτροφε τὴν πατρίδα, την πολιν, την πολιτειαν et Similia.

LXVI.

Reprehenditur nonnumquam ab Aristarcho enodotus quodH0mer pro Ionicis Doricas formas obtrusit, ut Iliad. A. 198.

N διπλῆ περιες γριένη οτι Ζηνοδοτο γραφει ορῆτο τουτ δε Δωριον. Sunt tamen etiamnunc apud poetam formae 0ricae. Ody88. . 313. απειλ. ἡτην et . 302. δορπητην. Rectissime in verbis τῆς δευτέρας συζυγία Scribitur αυδητην, συλητην, συναν-τητην, φοιτητην, Sed πειλεῖν et δορπεῖν habebant πειλEIτην et δορπEIτην, quod rep0nendum.

407쪽

annotatur: ουτως ἀνασχε δια του αἱ 'Aριαταρχου id est: Aristare in edidi ανασχε non ανασχεΘE. In Scholiis tam male habitis semper eaVendum ne qua fraus nobis imponat. Saepissim in Homeri libris confunduntur σχε Θ et σχεTO M. 84. N. 608. . 398. . 284. r. 30 et ἡνωχε Θ - νε- σχεTO. Multo potior videtur oristi forma activa νωχε ΘΕ.

'Aνασχεσθαι Si aequo animo ferre, ut in τέτλα θι, μιητερ εμη, καὶ ανα σχεο 'Aνασχεῖν et νέσχεθον Si tollere, aliouere, δνδtuli,

ut in frequenti χεῖρας νεσχον. Rectu legitur . 412.

o alibi. LXVIII.

408쪽

Vides liadae adversis drontibus inter se concurrere, nec fieri posse ut Aristarchus et hoc et illud docuerit, et πείγετον modo coniunctivum esse putaverit modo indicativi prae/en pro imperfecto. Miguris m0dis antiqua Seholia corrupta et interpolata Sunt, neque umquam satis caVeri Ole8 ne nubem pro Iunone amplec

Nihil sic pr0ficimus neque ex molestiis expedimur. Neque enim τευχετον , λα*υσσετον, διωκετον praerentis temp0ris esse p08sunt, et raraen PRO IMPERFECTO inepta et absurda re est. Hauremus igitur et quaerant acutioros. Neque locus ex Odyssua η. 104. liu trahendus erat:

409쪽

αι δ' ιςους φρούG καὶ λακατα τρωφωρον. namque sunt haec: molere, aerere, mere quotidiana famularet diu, ideoque ptime in praesenti tempore ponuntur.

LXIX.

Iliad. A. 208.

Quid sest it unde est pisse iset ι Aristarchus resp0ndet apud Hesychium:

Sed aut g fallor aut ristarchus vehementer fallitur. Coniunxit νεσαιμι οἴχωθῆναι et addidit Verbo ανDαιμι notionem, qua in hunc locum quadrare videbatur. Qu0 ad riginem attinui quia componit αν αιμι et ανιείης videtur de verbo νἱηm cogitare, et te Solet ανιέναι interpretari.

αρμεως Satis ex his apparere arbitror Aristarchum quum ανέσαιμι interpretaretur SSe ιαναπείσαιμιι, παρορμιήσαιμι et Sim. do his apud II0merum locis cogitare, sed hoc quoque Satis perspicuum esse opinor γεσαιμι nihil quidquam cum Verbo ανίημει commune habere.

Reliquum est igitur ut more Aristarcheo ex diligenti linguau

410쪽

Od. . 295.

πολλιακι γουνασι ρῖσιν ἐφεσσάμενος κρεας πτον ἐν χειρεσσιν θηκεν ἐπεσχε τε ρῖνον ἐρυθρον.

Γ. 382. A' δ' εἴ τ' ἐν θαλαμ ω. Haec omnia unam et eandem notionem continent et ex eadem stirpe prognata sunt Hesychius 'Eφεσσαι ἐπικαθίσαι τῆ ψι. Idem 'Aνεσαντες ' ανακαθ Θαντες. De industria utuntur Critici voturus verbis ex καθίζειν compositis ut appareat verbum EZῆI in his antiquis glossis inusse. Rectissime, ut opinor. Fuisse lim videntur duo orba transitiva EZs ut 'IZ 1, quo-riim ἐφίζω, καθιζω tulumini aetatum, ex EZΩ nihil super