장음표시 사용
431쪽
Leguntur in Scholiis n0nnumquam annotatiunculae quaedam Adurriles h0minum Homerum deridentium aut duriter incr0pantium, quae nihil mnino faciunt ad rem. In Iliad. o. 137.d Iov0 dicitur:
τε θεων τε Si Christiani 0meric0s deos maledictis ineessebant. Eiusdem farinae sunt quae adseripta sunt ad Iliad. P.
τας φυχας Adseripgerat hae olim homo morosus et rustulentus in ra sui libri, deinde librarius non admodum astutus seb0lia hae esse ratus praefixo αλλω recepit in Ordinem. Eiusdsim sarina est annotatio ad A. 355. ως φιλο φευδης ὁ τυφλοις τι καὶ ιπιςα ψευδεται τε quae Z0ili 880 0n sine quadam veri specie suspicatur indorfius.
INFELICES VETERUM CONIECTURAE.
ζητησει. Lacuna in hoc losso est iu supplenda πασαι εἶχον. o M 'Aρἱςαρχος γυναῖκα. γ ε μιασχ ετ α . Quod erat in omnibus libris γυναῖκα γαμ ἐσσεται Aristarcho mendOSum 880 videbatur. Itaque ex ingeni substituit ΓΘ MACCETA I. at ripae mihi conditionem iuuere omnium plausu excepta haec
432쪽
eonte tura est et in textum recepta, paullo calidius, ut mihi quidem videtur. rimum quia frigidissime importunum γε inseritur more Brunckiano et aliorum qui ubicumque rima esset τοιβῆς δίκην nihil ignis ea ιδ γε addebant d si10. Deinde
πατηρ αυτος γυναῖκα χοι ζητή1σει, ut Ari Starchi Verbo utar, νεωτερικον ςιν. DeniqUe cur Vulgata γαμ Dσεται in Su8picionem vocetur nihil causae esse video. In larma nihil est qu0d 0-prehendas Homerus in futuro ut supra vidimus dicebat καλεω et καλέ σοὐ et προκαλέ, τεται. Similiter γαμιε et oes στετα ι. D significatione nulla esse potest dubitatio. σιμιδε σεται hoc 30l loe legitur, et μυρισσετα ι quoque S α πριξ λεγομυενον Sed Verbum plane eiusdem potestatis non semel in eadem re ponitur apud H0merum. Nihil interest inter γαμεῖν et οἱκ αδ αγεσθροι et γεσθαι, domum ducere umorem et umorem ducere 'Aγεσθα ι igitur ut γα μεῖσθοι apud Homerum ponitur pro zorem dare.
Luculentum exemplum si in Od. p. 213 ubi lysses du0bus fidulibus servis haec p0lligetur
Iocosum est videre quam levibus et futilibus argum0ntis οἱαποῖ. γρ μοενοι προ τρις αδετησεις gravis8ima interp0lati0nis indicia ab Aristarcho patefacta diluere se posse putant. Est in Iliad. . 444 456 locus manifesto διεσκευασμιενο , Ut acutissime Aristarchus demonstravit. Nihil inust in rebus, nihil in verbis, qu0 saeiat ad rem aut Homer dignum sit. VersuA8unt υτελεῖς quale nos qu0que pangere acili artifici possemus. Quid Aristarchi adversarius 'Aνακεφαλαιωσις χυτη, inquit. KAKΩ ουν 'Apἱςαρχος Πετεῖ πως γαρ υκ τοπον τα λεν περὶ του γαμ. υ παλαια τε οντα τα πασι δῆλα λεγειν, σιωπα δὲ δι' ηλ. θεν iiii ita di fit opitiari vidutur Iomerum haec non audi-
433쪽
torum sud Viulcani gratia Thetin induxisse dicentsem. Quod 0rat dicto opus diserte letum est, ut Aristarchus ostendit. Leguntur huiuscemodi ανακεραλαιωσει et alibi, sed mnes Aristarctus Spurias et ro των διασκευαςων antiquo carmini serius insertas esse docuit ad Iliad. A. 365.
ςιχους in Nata sunt omnia huiuscemodi additamenta quum antiqua Ionica carmina carptim et σποραδην Volitabant per raVirorum. OSteaquam in unum colludia ut 0rdine disposita sunt otiosa hae et supervacanea debebant Videri, sed, ut Aristaretius loquitur in Aristonici praefatione, τα ποιηριατα εν τῆταξε διημ αρτηται, et qui ea primum in unum veluti corpus redegerunt promisque omnia antiqua et regentiora, genuina et additicia παντα πο μύαν υκονον conSarcinarunt, Onec ἡ ωνάρχαἱων λογων κρBις ελθουσα παντα διεκοσμ ησεν. Qui negabit Criticos Veteres, etiam omnium principem, ἐν τοῖς κατα μερος nonnumquam erra8se Non quidem hercle neque si illorum
seriptis utendum arbitr0 ut in illorum verba iuremus et ill0rum Opinionibus omnibus inepti subscribamus, sed ut illorum exemplum imitemur et quod ab illis praeclare est inelloatum quantum quidem fieri potest nos perficiamus.
δυο Mendum in his subest. Dind0rsius de Lachmanni sententia
434쪽
0didit: προις τα περὶ τοὐν Σειρήνων ἡ Σειρήνων α δινάων Od. 23. 326. , Σ ειρηνοιιν Od. 12. 2.). Sed nondum sicci ei mendatio perlaeta est. Ari Staretius animadvertit ex dualium usu usi; a poeta induci Sirenas Od. 12 52.
οφρα κε τερπόμ ενος οπ' ακουης Σειρήνοiῖν. et s. 166. εξικετο νηυς ευεργης Νησον Σειρηνοίῖν. ut ipsa Sirenes A. 185. νκα κριτάς; σου ῖνος νωὶ τερην Ioar ἀκουο:ης. ubi annotatur ad A. 52. Σειρ ἡ υ ο ῖν οτι δυο καθ' 'Ομηρον αἱ Σειρ ῆνες, ου τρεῖς. et ad VS. 185. νωὶ τερη M. δυο φαίνονται καὶεντευθεν Aristarchus igitur notarit J000 quosdam, unde appareret uisi esse dualis numeri, namque in artis infantia quae nunc pueri sciunt diligenter erant demonstranda. Non potuit igitur afferre Σειρηνων α δινοιων neque σπε πιαίουν Od. 2, 158.), quia ad nihil ad suam rem faciebant. raeterea Σειρηνωνα δινα οὐ et de usibu inepte dieitur et logitur in a parte Odys-8eae, quam AriStaretius genuinam esse negabat. Quidquid autem mendi in Seh0lis latet res ipsa clara et perSpicua St. Miror Aristaretium ad A. 04. ubi demonstrat τι περὶ δυεῖνο .ογος, non addidiSSe argumentum ex A. 110. σπερχομιενος et απο TOIΙμ υλα τευχεα καλα. Duas tantum esse Sirenes Vel unum pronomen νωὶ τερην ξοπ'
ακουης Satis demonstrat. Numquam in his ulla apud H0merum dubitatio est Itaque in Od. N. 20. ἀλλ' αἰεὶ φρεσὶ νηοῦσιν Ἀχων δεδαῖγμ εγο ν τορ
continues fraus perpluit Didymus ii Aristarcho P νοθευονται
435쪽
qua iisdem verbis repetita leguntur s. 63 sq. 'Ιρι προ τον Πρίαμ ον Iliad. l. 173. νυν δ' ἐι θεν ξυγες se κα, Διὸ δέ τοι αγ γελος εἰμι,
sum et eum loci sententia pugnantem retinuit et ne Omme-m0ravit quidem eum ab riStarcho esse damnatum. Admirabili acumine Aristarchus, qui mnia Homuri diet ad natura Veritatem et vitae hqrotea usum exigebat perinde ac si eximius poeta non fiet caneret Sed Vera narraret, per8pexit in Iliad . interpolat0s esse versus 76 83. Sedebant in concilio senes et Agamemnon sedens, non stans, dixit Sententiam. Itaque perversum Si
436쪽
0 l0pid addit: ου γαρ κατα διαφορα οἱ δυνατωτεροι ἁληδεῖς ονευους ραπτιν. et ita pergit: αἰρομένων ε αυτων ρθως επὶ του
Miror igitur quo stet Behherus, qui tot Versu ex utroque carmine damnavit et exclusit, his pargere potuerit. Ρraeterea haereo in 'ELIανεςησαν pro ανεςησα ν. Quid i lim fuerito ΔΕ ' Ἀνεςησαν πείθοντο τε πριμενι λαῶν. Iliad. B. 11 1. Ζευς α με, Κρονίδης ατ 1 ἐνεδησε βαρειν .Rev0canda erat Aristarchea Scriptura μεγAC pro χεγ A. Didy
gnantia docuit, sed sublesta est testium fides. Iliad. . 208.
437쪽
Od. . 150. ubi annotatur: θετο υνται ις οἱχοι 151 - 166 sed ad Iliad. . 395. pertinent ubi vide. Itaque Scribe - κλαβων ΤΠέταξε τους ξης laocri τρεῖς ςίχους 396-418 . 0 nisi de Helena diei 0tuit παρώρμησε κατα το ἐρωτικον. Beet edidit diserus Iliad. . 433.
πολυπάμονος ανδρος ἐν ριυλῆ. pro πολυοπαμμονος. Eadem per emendari poterat Il. . 250. Πριμονα pro Παμμονα, et in Od. . 305.
Athenienses, quorum antiqui88imu Homerus est, numer0 incompositi0ne immutat08 Servabant dicente πεντε πους, ξπους,
438쪽
Nihili 0rma est ἀνα λκεἱ ficta ab iis qui metro 88ent nimium solliciti. Habebant hoc veteres cantores, ut huiuscemodi mutridas dissiduitates vi d0marent. Sicubi est brevis vocalis inter duas l0nga syllabas inclu8a, pro longa utuntur, ut in ποδεξίη Iliad. . 73.
439쪽
et alibi passim. Mue videtur reserenda Hesychii gloSS 'Hγρετο: ηγερθ η 'Aγείρω et ἐγείρω ut in odicibus nostris saepissime confunduntur. Sic etiam 110n uar, in vetustissimis libris inter se mutabant locum Ila Iliad. E. 510.
440쪽
legebat et παροξυνοι interpretatur perversissime. Nesius Arista chus Iliad. P. 287 quum legeretur: τροχεες δ' ιππῆες αγερθεν. emendavit 'Eγερδεν.
c0nvertebat et ὁ πυργος in ὁ πυρρος. ter8picuum Si τὸ χορὸν, τὸ χρυσου γένος, in cenam utr0ire, quo neScio quis singulos introeuntes nominat. Omnes sunt aliqua e0rporis labe aut vitio aut Ἐρχrmitatu insigniti: itaque legendum τρίτος ὁ την καλην non κα=31γ εχων. Athenienses enim hernium καλην et hernioδum καλητην appellabant; caeteri Graeci κήλην et κηλητην. ir ὁ πυργος poeta videtur L πηρός dedisse. Ultima verba expedire
οδου παρεργον in lepidissimo lauti loco ευτελες λεξίδιον ex fuga retrahere. aeditur in Stieho s. 690. hoc convivium pro opibu noδtri δuti commodulumδι ιuoIBUS , subuliδ, sculis. sed lepidius etiam dixerat poeta: λιucULIS, subtiliδ, sculiδ.