Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

471쪽

DE LOCIS QUIBUSDAM

APUD DIONYSIUM ALICARNASSENSEM. Antiq. Rom. VII. pag. 1334. 13. τιυς αγρους καταθέοντες

μιοις μιαχησόμιενον , utrobique participium ab indoeto lect0rsi additum St.

γ ν άλμ. 1 ν νεμεσωντος τι τον αρις ν των roriιτων ξηλασαν τῆς πατρίδος. pro γνωριην Scribendum μῆνιν.

472쪽

Ρag. 621. 12. σπερ καὶ Tαρκυνιος ποIησεν ὁ Κολλατῖνος ἐπικαλουριενος adScripSit neScio quia ανον εν del. παραδειγμ α καὶ οι κεῖον, quae in textum perinepte recepta Sunt.

473쪽

AD DEMOSTHENEM.

CAP. V. Lubens ac laetus ad Demosthenem revertor et primum diligenter relectis prioribus rati0nibus XVII. p. 1 - 220 locos insuperi0re annotatione praeterito nunc adiiciam, deinde de reliquis deinceps si quid mihi n0tatum et animadversum est ordine

exponam. Quod reposuimus pag. 10. 6 ως ἔτι μιαλις τουτο δέος μη πανουργο ων - ανθρωπος - Λέψγη τε καὶ παρασπασητα τι των λων πραγματων, comparari potest cum verbis Dionysii Halic de eloquensia Demo/thenis pag. 957. Reish. τὸ φάε βια- σασθαι καὶ προσαναγκασαι τι της Θουκυδιδου λέξεως ἴδιον, το δεαπατησαι καὶ κλέψαι τα πραγριατα τῆς Λυσἱου. Ρag. 10 28. νυνὶ γαρ, ο παντε ἐθρυλουν τεως, ολυνθίουe ἐκπολεμῆσαι δεῖν Φιλιππφ, γέγονεν αυτοματον , cf. pag. 30. 20. ἐκ πολ.εριῆσαι δεῖν νόμιεθα τους ανθρωπους ἐκ παντο τροπου καὶ παντες θρυλουν τέως τουτο πέπρακται νυνι. Sic utrumque

locum constituit indorfius. In libris est prior loco in ἐθρυλεπε et in marg. p. ἐθρυλλουν τε - δεῖ Sec. man. δεῖν). In secundo S habet θρυλουν misso τεοse Fuerat ΘPΥΛΟΥNTEs C, in quo τε οὐ inesse non animadVertente correa e-29

474쪽

ruus scilicet θρυλEIτε e et q. δεῖ in δεῖ mutarunt. Rustituit rem Relahe, quem iure indors Sequitur. Quod autem

perperam factum esse arbitror. Legitur p. 30 20. in ἐκπολεμίησαι liter . m. antiqua reserδcripta.' etiam pag. 11. 1. is a prima manu Servat ἐκπολεμιωσαι. Accedit testim0nium Harpocrationis V. 'Eκπολεμιωσαι Δηικο ένης Φιλιππικοῖς αντὶ

του εἰς πολεμιον κατας ait αι, ως καὶ παρα Θουκυδιδι πολλα - κιρ. ἐν μέντοι τοῖς 'Aττικιανοῖς δια του Η γραφεται, ως καὶ παρα

Ξενοφῶντι νίκτν Ελληνικων. His igitur ind0rsis fidem ha bet, ego neque Harpocrationi neque Atticianis quidquam credendum esse existimo in ea quidem re, quae cum linguae Graestae ratione et Usu aperte pugnat. Harpocrationem in his rebus non acutum cernere, graves homini errores et absurdae παραδιορθω i demonstrant. In Codicibus Atticianis c0mplures mendosas scriptura fuisse et omnino non multum b0na Dugis ex iis c0lligi 0tuisse, ex Harpocrati0ne et libris nostris satis apud se constat et infra argumenti probabo. Res ipsa per se spectata nullam habet veri speciem. Certa anal0gia p0stulat ἐκπολεμ ουν, idque certis Optim0rum Script0rum testimoniis expl0ratam habet fidem, quae pauculis librorum mendis convelli non p0t0st Grammatici inepti credebant πατρο υχον παρθένον appellari patre orbam, δωροδοκεῖν SA δωρα διδοναι, ψοφω τὸν θυρα rectissime dici et Atticum esse, et quot alia sunt eorum παρακουσμ ατρι et ληρή1μ ατα e loci vitiosis suscepta Iur dicitur nihil δε tum abδurdum quod non it ab aliquo grammatisodietum. Lecta Harpogrationis annotatione exstitit alius, qui quid inter ἐκπολεμ ουν et εκπολεμιεῖν interesset de uo id est de nihilo commentus est in sarragine Amm0nii de disser verborrem:

πολιν ἐξελεῖν. quidem grammaticos sacessure in iussurim ut Demostheni bis suum ἐκπολεμιωσαι reStituerim. Pag. 12 lege cum obraeo: παρόμιοιον ἐτιν ' ZCπερ καὶ

475쪽

parandus est cum his locus In Midiaria pag. 32. 25 εἶτα τον

φανερως ο δω ι δικην Idem in utroque loco similiter comp0- sit vitium inest. In utr0que altera negatio vitiose abundat. In Midiauara fert opem omittens ου ante δώσει, quemadmodum in illo logo ου ante τολμιησετε expungendum Sse cenSUimus. Ρotest tamen etiam alio modo sententiae labes sanari, nempe delet μιηδε et ουδε, ut Dem0sthenes dixerit: εἰ α παθοιτ

κρια - ου δωκτει δικην quod quidem in priore loco habet aliquam ab sententia commendati0nem. Est enim oppositio inter παθοιτε et ποιῆσαι, quod Philippu/ eois/el, idem olfacere non audebilis Μηδ α παθοιτ ita dicitur quasi uehenienses maiora et graviora mala faeere quam accipere potuissent, quod cum rei natura pugnat. Ρag. 19 15 του ἐκεῖνον Philippum), περ καὶ ληθες παρ- χει φαυλον φαίνεσθαι. Dixerat Demosthenes ΦΛΑΥΡΟΝ φαινεσθαι. erpetuo inter se confunduntur φαυλος et φλαυρος in libris nostris, sed quia discrimine certo discrepant non est difficile utrum φαυλος an φλαυρος scribendum sit ubique c0nstituere. Φαυλο enim contemtim dicitur, φλαυρος odioδ et crimi-

Philippus Athoniensibus nihil minus quam φαυλοc Sse Videbatur, sed natus et improbu3. In Midiana pag. 553 17. I μινυ- μιηMεν εἰρηκεναι περ αυτου φαυλον sic , alii rectius φλαυρον, ut optime legitur pag. 488. 7. αἱ χοι ριηδεν οργισθῆς. ουδ εν γαρ φλαυρον ἐρω σε. et pag. 581. 19. περὶ Γν ουδεν αν εἴποιμ, προς μιῶ φλαυρον ἐγω et sic alibi passim apud Aristophanem praesertim et Platonem. Itaque corrigendus est loeus Dem0sthenis pag. 177. 1 ουδεὶς ἐρεῖ φαυλον ουδεν, imo vero φλαυρον ουδεν, id est ουδεὶς κακω ἐρεῖ. Videtur φλαυρος in desuetudinem abiisse, med φαυλος nulisse aetatem, itaque non

476쪽

mirum est iro veterae φλαυρον omnibus n0tum φαυλον tam saepe substitui solere. Ρag. 20. 26. ταν δ' κ πλεονεξ α κα πονηρίας τιμ σπερ

χαἱτισε καὶ διέλυσενJ. Expungendum esse frigidum et insipidum emblema diligenter ostendimus in Nov. Leoti pag. 327. et in Praefat. pag. XXV.

keru κεκλειμενων recepit auctoritate Theod0Aii in neodoti pag. 1020. 25. Ass0ntitur indorfius Choerobosco auctore retus. Non multum credo ho0rob0seo, sed stolidiorem et ineptiorem hominem quam Theodosius est non facile reperias. Incredibile diei est quam sint hi grammaticastri, quo effoeta Constantinop0lis tulit, Graece imperiti. heodosius l. l. has sormas

C0mici veteres, Thucydides, lato Xenophon, et Demosthenes quoque Attici Aequiores et Comici novae Comoediae κλε Ιωdicebant et κεκγ. ει τριαι et κλειςός et ακλειατος et his similia, quae OStea η κοινὴ συνηθεια recepit. Itaque κέκλειμα nulli dialoeti est et larma nihili. Duae tantum sormae in usu uerunt: κέκλησμιαι Veterum et κέκλεισμ.αι Sequiorum. Itaque et Sophocles dixerat: ψυχῆς ανοῖξαι την κεκλημιόνην πυλην. sic 'em0sthenes et . l. et pag. 442 26. κεκληριένων των μιπο-

477쪽

ρίων, similiter alibi απεκεκλ31sχην, πεκλήσθη et reliqua omnia ad eandem analogiam. Factum est autem quod in ea re assolet, ut nova loquendi συνηθεια antiquas forma eXpelleret. Luce clarius id in Arist0phane apparet. In Ravennate Codice ubique nunc forma in EI 0nspiciuntur praeter duos loco ubi felix mendum veterem lecti0nem fideliter servavit in Olbu 1262. αποκεκλήκαμεν διογενεῖς θεους. quam sormam ad ποκαλεῖν inepti referebant, et in Melea. 20. ην δ αποκλύγρ τῆ θυρα. ubi αποΚΛΗΙΗΙ in ἀποΚΛΙΝΗΙ depravatum est Quemadm0dum autem in his ubique Arist0phani Sua manus est reddita, idem est et in caeteris et in Demosthene faciendum. Itaque pag. 78. 11. Scribendum κεκλημενης σου τῆς ἐξουσἱας. ubi S a r. m. κεκλιμ ενης Thibet, et pag. 803 30. κατακεκλοημένης, ubi κατακεκλιμιέν 1 in nonnullis libris est et pag.

Etiam aliae formae veteres Atticae Scribarum consensu ubique obliteratae in lucem revocandae Sunt, ut infra Stendemus.

Pag. 23. 4. ει δε τις σωφρων ν δίκαιος παρεωσθαι καὶ ἐν ουδενος si α μιερει τον τοιουτον. Sic et pag. 655. 15. λως γαρ ηγή1σονται παρε cc α ι μώεν αυτοί, προς Κερσοβλεπτεην δ' αποκλίνειν υριας In utroque loco pro παρεωσθαι in plerisque

libris est παρεω PAσθαι, quae larma est DemoStheni et aequalibus inaudita qui περιούφθαι dicebant, ut pag. 362 9. τουτους

νων. et in Verbo Simplici pag. 722 2. ὀμ ους εὶ,φέρων πται, ut passim φθην et ὀφθη τορια leguntur. Frustra viri d0cti olim tentarunt lectionem Veri8Simam pag. 23. 15. λοιπους η περ αυτον Philippum εἶναι HICTA C καὶ κολακας. Qui numquam latrone viderant, nisi sorte in scena, non recordabantur AS eos homines audaces et facinorosos et sceleratos, et nihil ade de Philippo odi0sius dici p0tuisso quam latrone eum et curra circa sese habere, et h0rum p0tissimum consuetudines delectari Turpi0rx etiam lis it spurei0ra d

478쪽

Philippo sit Philippi sodalibus non erubuit scribere mendax et maledicus Theopompus apud Athenaeum pag. 166. q. duriter sed merito ea de causa increpitus a olybi VIII. 11 sqq. Veriora et meliora accepimus ab ipsis Atheniensium togatis m0d0a hilippo reversis, apud Aeschinem de Patia Leyus pag. 33. 30 et pag. 34. 38. Quid sit λητας περὶ ἐαυτον χειν optime intelliges ex he0- pompi maledietis, ubi dicuntur hilippi 0dale ζῆν μη κοσμίως

παζειν καὶ φονευειν ἐζήτουν hoc enim egi latronis more vivere, rapinas et caede facere. Ρag. 4. 17. εἴ τις αγρεσίν μοι Ο IH S ωι, . ralaticium in libris hoc mundum est ex Graeculorum συνηθείη natum. Sequiores enim Semper ita peccant in νην, αλφην, γναργ1 et βιώην qua larma contra Veterum Sum et rationem accommodabant ad δρωην, γελωην, τιμιωην, τολμφην, quibuScum

nihil habent negotii. Contrario errore peccabant in coniunctivis, ut apud latonem de Leta. p. 730. c. V s. πλεῖςον χρονοναληθὴς ων διαβιοῖ nempe διαβιοῖ nihil est, διαβιῶ dicendum, utra , γνω, ενπερ αλω που Sexcenties ita erratur in mnibus libris apud omne etiam apud Homerum, ut in Odyss E. 183.

pr αλοίη . . Sed nihil est facilius quam forma antiquas et genuinas a salsis discernere. Miraberi autem quam sere constanter in n0nnullis magistri et scribae veteres formas obliteraverint. Zii habet storistum βιωναι, cum Omp0Siti διαβιωναι, επιβιωναι, καταβιωναι, χναβιωναι, aliis OptatiVus est invitis scribis βιοίην, coniunctivus βιω, βινας, βι . participium βιους, πιβιους, ἀνα- βιους. In hoc autem participio id quid omnium librorum seribae designaverint. Ipsi pr0 ζῆν dicebant βιουν, βιοῖς, βιοῖ sit Ἀβίουν pro Ἀζων. Itaque sexcenties utuntur participio βιων, βιουντες , Ἀπιβιουντες. διαβιουντες pr, ζων δντερ . διαζωντες. Vidos quid intersit inter antiquum βιους et novicium βιων

479쪽

IIcντος ceti. nam qui admonitus non sentit ex ΒΙΟΥ nihil aliud quam βιὸντος larmari p0tui88e, ut διδοντος, δοντος, νοντος, αλοντος Memini quum me ea scribendi c0nstantia in errorem induceret in Nov. Leoti pag. 576. et in nemovae XI. 1862. pag. 43. oriato eos 88 intelligebam, sed formaui - ουντος Xeunte mihi perpetu omnium 8 satis stabilitae esse Videbantur. Nunc postquam excenties Iulianum et Libanium et alios βιουντες pro ζῶντες audivi dicentes, perspexi unde tandem libri siturum hac certa et perpetua labe sint commaculati. Itaque ut apud lat0nem in Hippi mriore pag. 281. D.

et πιβιόντα, et patefactam semel hanc Graecul0rum fraudem sedulo undique ex Veterum Scripti expellemus.

Ρag. 24. 24. πονων ἐκεῖνος αυτεις καὶ παρων ἐφ' απασι καθμιηδενα καιρον ριηδ' ιραν παραλειπων. SUSpicor participium excidissu et sic esse Scribendum: μιηδένα καιρον IAPI SIC αηδ' οὐρανπαραλείπων Colligo id ex iis quae imp0stor pag. 156 26.

aperte ex h0 loco Sumsit: ουτ καιρον παριεὶς υτ ρυραν τους παραλείπων ουδεμιίαν Ρroprie dicitur παριέναι καιρον, non παραλείπειν, ut pag. 8. 16. ων νυνὶ παρείκατε καιρων. et pag. 326 24 τρν κα του καιρον υ π α με λε ν τ α - π' ἐμου, et alibi saepius. Ρag. 25. 3. Λακεδαιμ ον οις μιεν ποτε υπὲρ τοὐν Ελληνικων

480쪽

νυν is του βηριατος παιδευθῆ, Ubi eighe αλλα νυν γε rep0nebat, ut apud Andostidem est pag. 23. 7. ει ερ τι αλλα νυν πιε φρονων τυ χάνω. xempla e poetis imgleius attulit ad Medeam s. 882.

ἔγνω δε την νικω σοι αλλα τω χρονω.

Saepe in his peccant seribae, qui in Aristophane et Andocide ἄλλο νυν substituerunt. Correxerunt Elmst. l. l. et Sciseiderus adi opaed. VIII 8. 19.Ρag. 40. 4. εἰ 2.εν ἔρεσκέ τί μοι των πο τουτων ρηθέντων

λεγειν. Vera lectio et in Codd. nonnullis servata est et in Prooemiis pag. 141 8. τοτ α ΚΑΙ αυτος πειρωμην. Si enim αυτοὶ ψδe, id St ου δι' τερου non per alterum, καὶ αυτος ιυδe, id est αγω μετα τους αλλους, eg quoque OS reliquos.

aptum At neque in εἰσφερειν et ρατευεσθαι dividi potest. Movet mihi suspicionem quod illis interp0situm est pag. 42.10. συνελοντι δ' απλως η υμιων αυτων θελησητε γενεσθαι καὶ παυσησθε αυτος μιγὲν ουMεν κατος ποιησειν ελπίζων, τον δε πλησίον πανθ' υπερ αυτου πραξειν Primum απλως nossem additum: omnia sunt in συνελόντι δε Dicebant συνελων λεγω, ως συνε -

λοντι δ' εἰπεῖν , συνελοντι δε ubi qui omnia paucis complectitur, et de tota re saueis abδoisil, in qu breviluti notio, non implicitatis, continetur. Duplex est in libris formulae paullo rari0ris interpolatio alii συνελοντι Ἀπλως exhibent, alii συνελόντιν πλωι ει,εῖν Repudiatum est iure εἰπεῖν sed πλως simul erat repudiandum. Praeterea quibus de cau8i supra pro χρήσησθε Videbatur χρῆσθαι esse reponendum, iisdem h. l. requiritur και παυσAC BAL pro καὶ παυσησθε IIae igitur Demosthenes