Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

51쪽

Ρra lara laec et multum celebrata ησι duobus mendi tamquam maculi deformata est, quorum alterum olim sustuli delendo ατθενοί τι. Nempe τοῖ manifeSt ad σιτιοι referendum, nec tamen ullo modo in τοῖς Ἀσθενουσι de0880 potest. Itaque

ελπίδες pag. 52 24 , ut multa alia his similia. Ita tu optime

ο υτ Ἀποθλης κειν εα Viden quid illo in suo libro legorii Satis igitur diu nos di0li sunt Iudificati.

52쪽

Int0rpretatus si aliquis in ora libri quae esset 1 ταξις ηγυμ ιν ι προγονοι κατελιπον, deinde ea annotatiundula irropsit intextum. Nihil est 1 ταξι τῆ αρετῆ , et si quummaxime haec coniungi 088ent, quis eri credat τῆ αρετῆς illo l000 poni po

tuissest

est, quam in nostris libris inepti hominis additamentum imp0ditam et molestam reddidit. Editur enim τοι χορ PATI SINυπαρξη . Hae Si enim Storum Socordia, non Vidit homo τοι- ριο - εὶ φερει - Γρατευεσθαι coniuncta esse et opinatus est in ετοι tu et αρξ η infinitiVum aliquem agendi Suppleri portere.

Quod magna vi et aerimonia vehemens orator dixerat pag. 48. 178diolus inopto additament debilitavit ut regit. Dixerat: α αν

gidissime addidit: M. καὶ τοῖς εργοις. Ρ9g. 49 2 Demosthenes postquam civibus Suasit ut classem et copias c0mpararent quae essent perpetuo in armis et sine ulla intermissione ad bellum cum Philippo gerendum praustos orent et Macedoniae sumitur insusta imminerunt, ita pergit:

53쪽

Ultima pars huius loci την δ' οὐραν του τους - αδίω εύαι omnem Sanam et implicem interpretationem respuit: est enim in his lacuna, quam si ex imo sententiae fundo et rei natura et verborum compositione in lucem rev0caVeri omnia erunt X- pedita. Opponuntur inter Se χειμαδί MEN χρῆσθαι et την 'ωρα του του '. e totum annum Sine intermissione copias illas vult militare et Macedonia imminer docetque quid sit iis quaque anni tempestate agendum Hiberno te ore recipients in insulas Macedonia et Thraciae proximas, tutas et copiosas; την δ' ἱδραν του λους quod dictum est ut το θέρος του χειμωνα id est tem pore verno et aeδtivo exciderunt compliuscula, quorum Sententiam nam verba praestare velle dementia est sic satis commode expleveris: την δ' οὐραν του Dους, τε

Necesse est duos in suifivo inter se oppositos fui88 χειμυαδίωMEN χρῆσθαι et την ' ραν του Βου ἐ,φορμεῖν aut simile quid.

α m. 110 fert 0ci sententia additum α λεγα editari iusserat plebiscitum, in quo hae omnia Ordine perscripta erant pag. 48. 3. Itaque poterat dicere α γεγραψα , non α λέγω. sed e0ntinuo praestedit ταυτ' ἐς ν αγὼ γέγραφα.

Pag. 53. 26. των ρατηγων ἔκατος δἰ κρὼ τρὶ κρίνεται παρ' υμ ιν περὶ θανατου , πρὸς δε τους ἐχθρους ουδέι ουν παξ αυτων ἀγωνίσασθαι περι θανατου τολμια. Viti0se admodum verba περὶ θανατου ex superi0ribus repetita sunt. Rectissime dieitur περὶ ψυχῆς κινδυνευε ιν Sive αγωνίζεσθαι Ubi περὶ θανατου 88et absurdum, et κρίνειν, κρίνεσθαι περὶ θανατου litime habet et usitatissimum est in iudiciis pul)licis in bello πρὸς του πολεμυἱου Sive πρὸς του ἐχθρου αγωνίζεσθαι Sive καχεσθαι ovili periculum insu continet. Apud Theophrastum Charaolt. 25. ο δειλος dicitur παν μαλλον η μαχεσθαι τοῖς πολεμίοις, quia id est capitis peri-

54쪽

culum adire et, ut o μηρικω dicam, τουτο νοι κῆρ ξείδεται Βαι.

Pag. 4. 8 postquam per8trinxerat stoliditatem eorum, qui rumores et rumusculo de Philippi consilii spargerent quasi

ποιεῖν κεῖνοί Recte et acriter dictum, sed vide quid sequatur: αυρητο τατοι AP εἰοιν οἱ λογοποιουντες. Haeccine putemus Atheniensibu τοῖς παντων ξυτατοι γνωνα τα ρηθέντα pag. 32. 22 n sorte errent necessaria fuisset beat igitur infidotum seli0lium unde Venerat, in libri marginem.

dos undo sit nata frigida interpolatio adscriptum in margine διοικουντα vitio eoeptum Si quo facto αἱ addiderunt. 0ns0lsit Demosthenes in tali re Verba σοδυναρια coniungere, Sed sicubi vetus Vocabulum usu exemtum legeretur apponebat magister novum et Omnibu notum. Pug. 59. 5. Neoptolemus προς κεῖνον Philippum ωχετο. S. οἴχεται, optimo nuperrime enim post pacem compositam ubi erat

eratque tum cum hilippo, ut de Agathon in Runi dixit ris

55쪽

rmit. Igitur alii omnes συνειοβαλλε is rescripssertam Sine Sensuo S perperam ari additum habet. Sed συριβαλλειν Si commiuere ad pugnam, Ut Saepe αλεκτρυονα συμβαλλειν digitur Expuncta igitur etr locus sanus 8 et luce clarior. Pag. 72. 2. ου φυλαξεσθ' πω . ψην με πολεμυου ζητουντες ἀπίαλλαγηνA δεσποτηυ ευρHTE. Corrigendum esse arbitror:

συμι φερόντων. Qui non Sentit Sic ημια mole8tissima Sede 380 collocatum Sed salva res Si interpunetionem modo Sic corrigas 2ς Φίλιππος αἰτιαται τρυς περ των δικαίων προς υμ α γ - γοντας, κτε. Non cogitarunt α ιασθαι duplicem hunc accusativum habere.

του ληὶς α γίγνεσθαι Agnoscisne stilum utilium magistr0rum Audivi virum perseiugantis ingenii et Graece perdoctum Parisiensem pr0s0880rem ita dicentem: lebi emen de orellia a su d'm oris p/- il vit 'une langue morte Lubenter se eo quaesiverim nihilne eum cin vulgata issendat possitque aequo

56쪽

praesidium imposuissut nisi ut divos intra urbem in ossicio contineret Vetus compendium malu expletum a turbs Adsidit.

pag. 225 . de piscibus putridis dixit:

'Aναιρεῖσθαι τους νεκρους legitur paSSim apud Omne8, nemo Veterum προς Σφην aut να ταρωσιν addidit umquam, nisi quod apud Henricum Stephanum Herodiani locus assertur: ως μηδενεκρων αναίρεσιν προ τα*ην γενεσθαι δυνηθῆναι δια το πληθο των πτωμυατων. Sic equiore loquebantur, unde exstitit interpolatiose sucili0 ad deprelisendundum quia vetus scriptor ἱνα ταφείη, n0n τα*ῆ1, dicturus suisset. Pag. 13. 13. I=ἱλι mroc 'Oλυνθίοι τετταρακον απεχων της πόλεως αδια εἶπεν τι δεῖ δυοῖν θατερον ἡ κείνου εν ολυν-

θω ι η οἰκεῖν ἡ αὐτον εν ακεδονία , παντα τὸν αλλον χρόνον εἴ τις αυτον αἰτιασαιτό τι τοιουτον αγανακ των καὶ πρεσβει πεμ πωντους απολ. γησο uia νου a. )uod cum li0na Edilorum ae dictum sit, Philippi vortia planu Arint sensu vacua set inepta. Quae est enim in his olis,osii iii ἡ υμ α δεῖ εν ολυνθω μη οἰκεῖν ἡ εμ ε νMακεδονία Nulla prorsus Quid Philippus di xurit sueti ex ipsa

57쪽

re colligitur. Neq0pinat cum infesto exercitu adest et haec minacia verba iacit is aut vobi/ is mihi pereundum . de salute erit nobis, non de imperio dimicandum, et ut proverbi dicitur η μ, αναειρ' ἡ ἐγω σε. ut moriar, inquit, aut Oppidum Vestrum sileb0. Quid est igitur rostituendumst Duas literulas addere satis est: δε η κείνους εν ολύνθω χη οἰκεῖν ἡ υτον Hεν οικε δονὶ φ . Sunt haec sic satis credo plana et erunt etiam plani0ra si comparaVeris pag. 34. 23. 70 10. εἰ γὰρ Α μι*ἱ-πολιν καὶ Ποτίδαιαν προεῖτο ουδ αν ἐν Μακεδονἱρ με νειν σφαλῶς ηγεῖται.

bolli votitia haec diei palam St.

quo facto inutile γνησιος ex praecedentibus male repetitum expunge. Isaeu pag. 80 2. ἡ χύ1τηρ η ἐμ η se παντι τῶοἴκω ἐπίκληρος γενετο, cui ἐπ reddidit Valekenarius ad Herod. VII. 224. Compara locum Isaei pag. 82. l. πως ουκ ἐπίκληρος

Est locus pag. 119 14-19. in missus et manu recentior in margine additus, qui me iudice totus reiici uidus et r08ecandus est ut ab Oratori sententia prorsus abhorrens. τί τῆς

quaedam hae est Graecorum iudicio c0ntumelia et ing0lentia et arrogantia et impudentia: λεθρος Σκεδων τιθησι τα Iυθια. Sed vide quid sequatur: κυριορ δε Πυλων καὶ των ἐπὶ τους 'Eλληνας παρόδων ἐς καὶ φρουραῖ καὶ ξενοις του τί που τουτους κατεχει. Non si haec Philippi βρις . ut opinor sed βριςικα sunt qua post locum interpolatum sequuntur: γραφε δε Θεττα-

58쪽

λοῖς ρυ χρη τροπον πολιτευεσθαι κτε. Unde haec irrepsisse pu-t0mus Subiit mihi non umquam animum cogitatio haec et his similia apud Demosthenem in S missa ex Theopompi Φιλιππικοῖ in margine apposita deinde ut fit in textum se insinuasse. InSpice mihi locum pag. 126 1. τοτ ιχὲ περιψοις

Historici est haec minutiora commemorare, non Oratori8. Recte

igitur haedra mittit. Ex quo alio, quam ex Theop0mpo, eiu8 rei n0titia hauriri p0tuiti Removenda est intolerabilis negati stulte repetita pag. 119.

4. αλλ' υχ περ Φιλίππου καὶ ων κεῖνος πραττει νυν ουχJoυτως χουσιν ου μονον ρυχ Ελληνος οντος - αλ.λ' ουδὲ βαρβάρου ἐντευθεν δε κίχλον εἰπεῖν. Pag. 122 6. κεῖνοι Ζελείτην τινα 'Αρθμυιον δουλον βασιλέως οτι τω δεσπότι διακονων χρυσίον ηγήγεν εἰς Ιελοποννησον - εχθρον

αυτοῖν νεγραψαν. Sic logus legendus est ieet puerili additamento qu0 servant libri omnes qui post βασιλ ω addunt: η γαρ ε2.εια ες τῆς 'Aσίας . quasi vero id quisquam tum nesciret, namque perinde est ac si quis diceret αἱ γαρ Θῆβαί εἰσι τῆς Βοιωτίας vel 1 αντίνεια τῆς 'Αρκαδ ιαρ. raeterea siquis quammaxime ubi locorum ἡ ελεια ita SSe neSciret, non esse Graeciae urbem sciebant omnes et in δουλο βασιλίως continuo int0lligebant h0minem in ersi de 38 natum. Quamquam qui poterat ελειαν ignorare qui ab ineunte pueritia H0m0rum audiverat

dit εργα miro et inusitato usu positum, deinde futurum εἴσεσθε. Natura rei se dicendi usus χε 0stulat. 0rtasse dixit: λόξω

59쪽

abs iriles diei non dubitabimus verba καὶ κατηγορioz Viti nata una litura delere.

ελευθέραν γε την Ελλάδα. Mendosum est ηγε. Nemo intelligit quid sit την Ebλλαδ ελευθεραν γειν sed fastile Si sententiam oratoris operire. Erat tum, inquit, in h0minum mentibus aliquid, quod effetebat ut Graecia in libertat viveret. Addo duas iterulas ut 0 ipsum habebis ελευθέρα Δ Ιηγε την

Ελλαδα Noto usu διαγειν aut neutrum S aetatem agere aut transitivum facere ut aliquis aetatem transigat. Nobilis locus est in ration de Corona pag. 255 10. o γαρ τότε πόλεμιο - εν

lus omnium S, caeteri ους αἴσθοιντο δωροδοκουντας Hoc uno tostimonio nitebatur male ana Opini eorum, qui δωροδοκεῖν pro διαφθείρειν επὶ χρημιασι contra Sanam rationem et perpetuum veterum usum dici posse asseverabant. Bonum factum quod unus omnium optimus testis absurdam hane opini inem consutavit. Hoc igitur exemplo moniti cavebimus ne credamus quod cum sana rati0no pugnet fieri potuisse, quia unus aut ali 0 C0- dux huiusmodi qui 1 confirmare Videtur. Manifestum tenemus scioli additamentum pug 130. 5 ubi

60쪽

γενηται leg. γενήσεται . Quibus addunt multi libri haec: ἰ

ποιεῖν θέλει αλλ' υκ εἰσίν. Quae si genuina forent saltem post ποιησοντα ς collocari debui SSent, Sed multo satius est pannum hunc Demostheni praesertim in hac acri et animosa oratione abiudieare. Acdedimus ad hilippicam quartam, quam imposior aliquis Athoniensis lucri cupidus callide ex pulcherrima quaque Demosthenis ratione consarcinavit ut tolemaeum aliquem aut Pergami regem grandi pecunia emungeret. Quisquis est et ατταις probe Scribebat et in genuinis Demosthenis orationibus diu et multum erat versatus, ut fraus tamdiu latere potuerit, quae nunc Suspicione Semel a Valchenari mota is ituri Philissiore, quae muli quidem eae Demoδthenei a alia manu videtur cons tu' in orat de Philippo Macedone pag. 251 omnium culis patet.

Pag. 33. 22. κατεσκαπτε Πορθμ ον καὶ τυραννιδα απαντικρυ

est n0lito quaerere quo pacto Philippus Maeed Atheniensium

Dd0s odisse potuerit aut qui tande in sint οἱ εν ῆ πολε θεοί. Nempe novum hoc eorum genu ex impostoris n0stri cerebro prosiluit. Lugurat apud Demosthenem pag. 99 20. προσθησίου Mε καὶ τοῖς ν τῆ πολει IACI 'ANΘΡΩΠΟΙ καὶ τοῖς μιαλις 'οἰοριεγρις αυτ χαρίζεσθαι, deinde litura addit o Phili sipi advorsus proditores post proditione in odio et resumit instituta sun-t0ntia , filum pag. 99 26. ουδενὶ κεντοι χαλλον κτε. Imposior imita in intili lii sita haec omittor vultist tum audacter luani stultu